Κλίντον.Με κυνηγάει ο Πούτιν
Δυο αποσπάσματα από το δεύτερο ντιμπέιτ.
1)Τραμπ: « Θα έπρεπε να ζητήσεις συγγνώμη για τα 33.000 e-mails που διέγραψες και τα εξαφάνισες και για τα δύο κουτιά με e-mails και άλλα πράγματα που βγηκαν από το γραφείο σου και τώρα λείπουν. Αν κερδίσω, θα ζητήσω από τον Γενικό Εισαγγελέα που θα διορίσω να αναθέσει σε ένα ειδικό εισαγγελέα να ερευνήσει την υπόθεση σας. Δεν έχουν υπάρξει ποτέ άλλοτε τόσα πολλά ψέματα, και τόση μεροληψία. Θα έχουμε ένα ειδικό εισαγγελέα. Όπου πάω οι άνθρωποι μου μιλούν και είναι έξω φρενών. Τα στελέχη του FBI είναι έξω φρενών. Δεν υπήρξε ποτέ κάτι σαν αυτό με τα e-mail σας. Δεν είναι δυνατό μόλις σας επιδόθηκε η δικαστική κλήτευση να διαγράφετε 33.000 e-mails Θα πάρετε βάλουμε έναν ειδικό εισαγγελέα και θα τα εξετάσουμε όλα αυτά. Ξέρεις κάτι, έχουν καταστραφεί ζωές ανθρώπων που έκαναν το 1/5 απ ότι έκανες εσύ. Θα έπρεπε να ντρέπεσαι ».
-COOPER: «κ. Κλίντον, θα απαντήσετε;
CLINTON:.... «Ό, τι είπε είναι απολύτως ψευδή…... Είναι πολύ καλό θα έλεγα ότι κάποιος με την ιδιοσυγκρασία του Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι υπεύθυνος για το νόμο στη χώρα μας».
Τραμπ: « Επειδή θα ήσουν στη φυλακή»
"Ας είμαστε ξεκάθαροι, ένας υποψήφιος για την προεδρία μόλις υποσχέθηκε να βάλει στη φυλακή τον αντίπαλό του εάν νικήσει. Όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα», έγραψε στους New York Times, ο εβραίος νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν.
2) ΒΟΗΘΕΙΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΡΩΣΟΙ
Η Χίτλερι έβγαλε τον μακαρθισμό από την κατάψυξη τα ξημερώματα
και ισχυρίστηκε ότι η ρωσική κυβέρνηση προσπαθεί να επηρεάσει τις αμερικανικές εκλογές.
« Κρεμλίνο, σημαίνει Πούτιν. Και η ρωσική κυβέρνηση, κατευθύνει τις επιθέσεις. Γίνονται χακαρίσματα σε αμερικανικούς λογαριασμούς για να επηρεάσουν τις εκλογές μας. Και τα WikiLeaks είναι μέρος της επιχείρησης.Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ήταν ποτέ σε μια κατάσταση όπου μια «αντίπαλη» ξένη δύναμη εργαζόταν για να επηρεάσει τις εκλογές στις ΗΠΑ».
ΥΓ. Η δημοσκόπηση που διενεργήθηκε από το CNN που ψηφίζει δαγκωτό Χίτλερι είχε δυο ενδιαφέροντα στοιχεία.
Ο Τραμπ υποστηρίχθηκε από 34% ενώ στο πρώτο είχε μόνο 27% σύμφωνα με το CNN .Δηλαδή +7%.
Η έρευνα κατέδειξε ότι το 39% των θεατών δήλωσαν ότι η Κλίντον ήταν καλύτερη από ό, τι περίμεναν, ενώ το 63% απάντησε ότι ο Τραμπ ξεπέρασε τις προσδοκίες τους.
Γράφει ο Σπύρος Χατζάρας . Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΟΡΗΓΟ. Ανένδοτος για να φύγουν οι Ψεύτες,οι κλέφτες,και οιΠροδότες.«Ου δη πάτριον εστί ηγείσθαι τους επήλυδας των αυτοχθόνων….»...
10/10/16
Στραβομάρααααα!
Στην ανάρτηση http://deltio11.blogspot.gr/2016/10/blog-post_50.html
Έγραψα:
Το πλήρες αγγλικό κείμενο των στενογραφημένων πρακτικών βρίσκεται εδώ http://digitalarchive.wilsoncenter.org/document/123186
ΥΓ. Μιλάμε για πολύ μεγάλη στραβομάρα έτσι;
Έγραψα:
Το πλήρες αγγλικό κείμενο των στενογραφημένων πρακτικών βρίσκεται εδώ http://digitalarchive.wilsoncenter.org/document/123186
ΥΓ. Μιλάμε για πολύ μεγάλη στραβομάρα έτσι;
Η Εβραιοκρατία στα ΜΜΕ
«Πληροφορίες (της Πρεσβείας;) φέρουν την αμερικανική κυβέρνηση σφόδρα δυσαρεστημένη από την παρουσία του κ. Σαββίδη στο τηλεοπτικό τοπίο, καθώς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ τον θεωρεί άνθρωπο του Βλαντίμιρ Πούτιν».
Ερωτώ: Αυτό λέγεται ρεπορτάζ τώρα ;
Ερωτώ: Αυτό λέγεται ρεπορτάζ τώρα ;
9/10/16
Οι αθεράπευτα χαζοί επιμένουν
Ένας πολύ χαζός με ειρωνεύεται κιόλας και μου έγραψε
«Τι μας λες ρε παιδί μου; Ο Βελουχιώτης έπαιρνε λίρες από τους Άγγλους; Και πως τεκμηριώνεται αυτό Χατζάρα; Και που είναι αυτές οι λίρες σήμερα; Νέος κρυμμένος θησαυρός;»
«Γελά ο μωρός καν τι μη γελοίον η»
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ
Αν δεν ήταν βλάκες δεν θα πίστευαν στα παραμύθια της αριστεράς. Για αυτούς τους «ελαττωματικούς» επαναλαμβάνω λοιπόν:
Ο σ.Τρότσκι έκανε το θαύμα του και ο σ.Τζήμας κέρδισε 7200 χρυσές λίρες στο ΛΟΤΤΟ και τις έριξε στο Κόμμα καθότι κομμουνιστής και έδωσε μερικές στον Θανάση που τον φώναζαν «Αρη» για να πάει στη Λαμία να αγοράσει πατάτες για να έχουν να τρώνε τα συντρόφια διότι όλος ο Κόσμος πέθαινε της πείνας πλην των 500 συντρόφων.
Με αυτα λεφτά προσέλαβε και τους «Κλαρίτες» αδελφούς Καραλίβανους, στην Κοινοπραξία «Αντίστασις αε» και συνεχισαν να κερδίζουν στο ΛΟΤΤΟ.
Τις 7.200 λίρες τις παρέδωσε ο μαυραγορίτης Πράκτωρ της SOE και έλαβε και απόδειξη.
Ο δε Γυφτοδήμος επειδή δεν αποκάλυπτε τα τυχερά νούμερα πέθανε και δεν αποκάλυψε που είχε κρυμμένο το «Λαχείο» το οποίο ακόμα το ψάχνουν οι χρυσιθύρες της αγριας Δύσης.
ΥΓ. Μην είστε τζαμπατζήδες ρε παιδιά. Αγοράστε και κανένα βιβλίο να ξεστραβωθείτε!
«Γελά ο μωρός καν τι μη γελοίον η»
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ
Αν δεν ήταν βλάκες δεν θα πίστευαν στα παραμύθια της αριστεράς. Για αυτούς τους «ελαττωματικούς» επαναλαμβάνω λοιπόν:
Ο σ.Τρότσκι έκανε το θαύμα του και ο σ.Τζήμας κέρδισε 7200 χρυσές λίρες στο ΛΟΤΤΟ και τις έριξε στο Κόμμα καθότι κομμουνιστής και έδωσε μερικές στον Θανάση που τον φώναζαν «Αρη» για να πάει στη Λαμία να αγοράσει πατάτες για να έχουν να τρώνε τα συντρόφια διότι όλος ο Κόσμος πέθαινε της πείνας πλην των 500 συντρόφων.
Με αυτα λεφτά προσέλαβε και τους «Κλαρίτες» αδελφούς Καραλίβανους, στην Κοινοπραξία «Αντίστασις αε» και συνεχισαν να κερδίζουν στο ΛΟΤΤΟ.
Τις 7.200 λίρες τις παρέδωσε ο μαυραγορίτης Πράκτωρ της SOE και έλαβε και απόδειξη.
Ο δε Γυφτοδήμος επειδή δεν αποκάλυπτε τα τυχερά νούμερα πέθανε και δεν αποκάλυψε που είχε κρυμμένο το «Λαχείο» το οποίο ακόμα το ψάχνουν οι χρυσιθύρες της αγριας Δύσης.
ΥΓ. Μην είστε τζαμπατζήδες ρε παιδιά. Αγοράστε και κανένα βιβλίο να ξεστραβωθείτε!
Απρόσεκτοι
Πάλι κάποιος, μου ζήτησε να δώσω "πηγές" για τις συμφωνίες της Μόσχας, αλλά δυστυχώς, "δημοσίευσα και τον σύνδεσμο".
Γιατί δεν με διαβάζουν προσεκτικά ορισμένοι
Γιατί δεν με διαβάζουν προσεκτικά ορισμένοι
Μου έγραψε: «Το συμπέρασμα είναι Χατζάρα, ότι τον Βελουχιώτη που πολεμούσε για εθνική ανεξαρτησία και όχι σοβιετοκρατία, τον είχε ξεγράψει πρώτος ο Στάλιν και κατόπιν και η ουρά του το ΚΚΕ...»
Ρε συ μάγκα, ο Ζαχαριάδης που ήταν στο Νταχάου δεν ειχε μπλεξίματα με τις λίρες και το δίκτυο του "πατρός Δημητρίου". Ο Θανάσης είχε. Για αυτό ο Νίκος έψαχνε τους πράκτορες της SOE.
H Mόσχα δεν τους έριχνε λίρες, ούτε είχε 4500 πράκτορες. Τόσους είχαν οι Άγγλοι στην Κατοχή. Και ο γκέι παρέιντ Θανάσης που ήθελε να τον φωνάζουν «αρη» για το Κόμμα έσφαζε.
Αλλά ο Μουστάκιας ήταν αθώος του ελληνικού αίματος, στον πρώτο και δεύτερο γύρο. Αυτά ήταν αγγλικά Κόλπα.
Μετά την εκλογική ήττα του Τσωρτσιλ, την αποχώριση της Αγγλίας από την Ελλάδα, και την αμερικανική «ατομική βόμβα», ο Στάλιν αποφάσισε ότι οι συμφωνίες της Μόσχας δεν τον δεσμευαν για την Ελλάδα.
Έτσι στο 11ο Συνέδριο του ΚΚΓ στο Στρασβούργο τον Ιούνιο του 47, ο Πορφυρογένης, ανακοίνωσε την πρόθεση δημιουργίας προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης με δική της κρατική υπόσταση. Ήταν το σχέδιο «Λίμνες», που εγκρίθηκε κομματικά , το Σεπτέμβριο του 1947 .
Αναλυτικά: Στις 16 Δεκεμβρίου έφτασε στη Νέα Υόρκη ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Κωνσταντίνος Τσαλδάρης, έχοντας προηγουμένως συναντηθεί στο Παρίσι με τους υπουργούς Εξωτερικών της Αγγλίας, Γαλλίας και τηςΤουρκίας. Στις 23 Δεκεμβρίου έγινε δεκτός από τον Τρούμαν στον Λευκό Οίκο.
Στις 23 Δεκέμβρη του 1947 ανακοινωθηκε βιαστικά και η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση (ΠΔΚ) ή η δεύτερη Κυβέρνηση του Βουνού.
Στη συνέχεια το Στέιτ Ντηπάρτμεντ που επιβεβαίωσε την επιτυχία των συνομιλιών, και τον σχεδιασμό προγράμματος βοήθειας . Στις 26 Δεκεμβρίου ο Τσαλδάρης έγινε επίτιμος πολίτης της Νέας Υόρκης. Ακολούθησε η απόσπαση του Τίτο από την επιρροή του Στάλιν και το τέλος της Ελληνικής Περιπέτειας.
Γκέ-γκέ;
Ρε συ μάγκα, ο Ζαχαριάδης που ήταν στο Νταχάου δεν ειχε μπλεξίματα με τις λίρες και το δίκτυο του "πατρός Δημητρίου". Ο Θανάσης είχε. Για αυτό ο Νίκος έψαχνε τους πράκτορες της SOE.
H Mόσχα δεν τους έριχνε λίρες, ούτε είχε 4500 πράκτορες. Τόσους είχαν οι Άγγλοι στην Κατοχή. Και ο γκέι παρέιντ Θανάσης που ήθελε να τον φωνάζουν «αρη» για το Κόμμα έσφαζε.
Αλλά ο Μουστάκιας ήταν αθώος του ελληνικού αίματος, στον πρώτο και δεύτερο γύρο. Αυτά ήταν αγγλικά Κόλπα.
Μετά την εκλογική ήττα του Τσωρτσιλ, την αποχώριση της Αγγλίας από την Ελλάδα, και την αμερικανική «ατομική βόμβα», ο Στάλιν αποφάσισε ότι οι συμφωνίες της Μόσχας δεν τον δεσμευαν για την Ελλάδα.
Έτσι στο 11ο Συνέδριο του ΚΚΓ στο Στρασβούργο τον Ιούνιο του 47, ο Πορφυρογένης, ανακοίνωσε την πρόθεση δημιουργίας προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης με δική της κρατική υπόσταση. Ήταν το σχέδιο «Λίμνες», που εγκρίθηκε κομματικά , το Σεπτέμβριο του 1947 .
Αναλυτικά: Στις 16 Δεκεμβρίου έφτασε στη Νέα Υόρκη ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Κωνσταντίνος Τσαλδάρης, έχοντας προηγουμένως συναντηθεί στο Παρίσι με τους υπουργούς Εξωτερικών της Αγγλίας, Γαλλίας και τηςΤουρκίας. Στις 23 Δεκεμβρίου έγινε δεκτός από τον Τρούμαν στον Λευκό Οίκο.
Στις 23 Δεκέμβρη του 1947 ανακοινωθηκε βιαστικά και η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση (ΠΔΚ) ή η δεύτερη Κυβέρνηση του Βουνού.
Στη συνέχεια το Στέιτ Ντηπάρτμεντ που επιβεβαίωσε την επιτυχία των συνομιλιών, και τον σχεδιασμό προγράμματος βοήθειας . Στις 26 Δεκεμβρίου ο Τσαλδάρης έγινε επίτιμος πολίτης της Νέας Υόρκης. Ακολούθησε η απόσπαση του Τίτο από την επιρροή του Στάλιν και το τέλος της Ελληνικής Περιπέτειας.
Γκέ-γκέ;
Ένας (βλάκας) άπιστος Θωμάς
Μού έγραψε: «Ποια είναι η πηγή για τα περί «Γιβελίνων» ;; Η Ιστορία του Κυβερνήτου της Ελλάδος Ιωάννη Α. Καποδιστρίου του Τρύφωνα Ευαγγελίδη; Αν ναι, αυτός από που τα αντέγραψε; Ρώτησε τους συγγενείς και του είπαν την «προφορική παράδοση»;; Τι θα έλεγαν οι συγγενείς, ότι ήταν Κινέζος;
Το ζητούμενο είναι αν υπάρχουν ουδέτερες πηγές, ΟΧΙ ΑΠΟ ΕΒΡΑΙΟΥΣ, ΟΥΤΕ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΕΣ.
Θέλει «πηγές» και δη ουδέτερες!!!!
Ρε συ Θωμά αφού, πολέμησαν με τον Αυτοκράτορα που τους έδωσε τον τίτλο ήσαν Γιβελίνοι, και με τον Μανφρέδο, και με την Αγγελίνα . Τι πηγές θέλεις ; Δεν σου κόβει καθόλου; Τέτοια αποβλάκωση;
ΧΑΤΖΑΡΑΣ
Ρε συ Θωμά αφού, πολέμησαν με τον Αυτοκράτορα που τους έδωσε τον τίτλο ήσαν Γιβελίνοι, και με τον Μανφρέδο, και με την Αγγελίνα . Τι πηγές θέλεις ; Δεν σου κόβει καθόλου; Τέτοια αποβλάκωση;
ΧΑΤΖΑΡΑΣ
Ο πολυπολιτισμός και το Κράτος Δικαίου της Ανοιχτής κοινωνίας
-Τρία «προσφυγόπουλα» από την Αλγερία ηλικίας 19, 20 και 24 ετών, που ο «φασίστας Τσιπρά», τα κρατούσε στο Κέντρου Ταυτοποίησης Υπηκοότητας Αλλοδαπών, στη Μόρια της Λέσβου, το απόγευμα του Σάββατου από κοινού, με τη χρήση σωματικής βίας, εξανάγκασαν ένα 25χρονο «προσφυγόπουλο» από το Μαρόκο, σε συνουσία μαζί τους, ενώ προηγουμένως του είχαν αφαιρέσει το χρηματικό ποσό των 320 ευρώ.
-Το απόγευμα του Σαββάτου ,στις 19:25 , στο κέντρο της Αθήνας στην πλατεία Κλαυθμώνος, βρέθηκε από την αστυνομία κρεμασμένος σε ένα δέντρο ένας άνδρας αγνώστων στοιχείων αλλά οι αστυνομικοί συνέλαβαν ένα 35χρονο Πολωνό και έναν 52χρονο Ουκρανό που βρίσκονταν στο σημείο και σε κατάσταση μέθης, διότι ενας μάρτυρας κατέθεσε ότι εκείνοι κρέμασαν τον τρίτο αλλοδαπό.
ΥΓ.Εκ της αστυνομίας .
-Το απόγευμα του Σαββάτου ,στις 19:25 , στο κέντρο της Αθήνας στην πλατεία Κλαυθμώνος, βρέθηκε από την αστυνομία κρεμασμένος σε ένα δέντρο ένας άνδρας αγνώστων στοιχείων αλλά οι αστυνομικοί συνέλαβαν ένα 35χρονο Πολωνό και έναν 52χρονο Ουκρανό που βρίσκονταν στο σημείο και σε κατάσταση μέθης, διότι ενας μάρτυρας κατέθεσε ότι εκείνοι κρέμασαν τον τρίτο αλλοδαπό.
ΥΓ.Εκ της αστυνομίας .
Οι συμφωνίες της Μόσχας για «αρμονική συνεργασία»
Ο Στάλιν συμφώνησε στα συμφέροντα της Βρετανίας στην Ελλάδα και για αρμονική συνεργασία. Αυτή την αποστολή είχε και ο σοβιετικός απεσταλμένος στην Αθήνα και αυτές τις συμβουλές έδινε στα «Δεκεμβριανά», Τα ίδια τους έλεγε με τον ασύρματο και ο Δημητρώφ. Όσα έκαναν οι κόκκινοι στην Ελλάδα δεν είχαν τη σοβιετική κάλυψη. Ήταν «εκτός γραμμής» .
Ο Τσώρτσιλ έθεσε το ζήτημα των συμφερόντων των δύο κυβερνήσεων στις διάφορες βαλκανικές χώρες και την ανάγκη να συνεργαστούν οι δυο δυνάμεις αρμονικά σε κέθεμια από αυτά. Μετά από κάποια συζήτηση συμφωνήθηκε ότι, όσον αφορά την Ουγγαρία και τη Γιουγκοσλαβία, κάθε μία από τις δύο κυβερνήσεις είχαν το ίδιο ενδιαφέρον,(συμφεροντα), ότι η Ρωσία είχε μεγάλο ενδιαφέρον στη Ρουμανία και ότι η Βρετανία ήταν στην ίδια θέση όσον αφορά την Ελλάδα. Ο πρωθυπουργός αντέτεινε ότι, το βρετανικό ενδιαφέρον για τη Βουλγαρία ήταν μεγαλύτερο από ό, τι ήταν στη Ρουμανία. Αυτό οδήγησε σε κάποια συζήτηση για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τη Βουλγαρία. Ο ΣΤΑΛΙΝ υπενθύμισε τη Συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ, όπου οι Βούλγαροι ήσαν στη γερμανική πλευρά και ότι τρεις βουλγαρικές μεραρχίες είχαν πολεμήσει εναντίον των Ρώσων στον πόλεμο.
«Looking at the Balkans he thought they should do something to prevent the risk of civil war between the political ideologies in those countries. They could not allow a lot of little wars after the Great World War. They should be stopped by the authority of the three Great Powers.MARSHAL STALIN agreed».
Ο πρωθυπουργός , «κοιτάζοντας τα Βαλκάνια εξέφρασε τη σκέψη ότι θα πρέπει να κάνουν κάτι για να αποτρέψουν τον κίνδυνο εμφυλίου πολέμου μεταξύ των πολιτικών ιδεολογιών σε αυτές τις χώρες. Δεν θα έπρεπε να επιτρέψουν μικρούς πολέμους μετά το Μεγάλο Παγκόσμιο Πόλεμο. Θα έπρεπε να τους σταματήσουν με την δύναμη των τριών Μεγάλων Δυνάμεων. Στρατάρχης ΣΤΑΛΙΝ συμφώνησε ».
Αυτό έγινε στα Δεκεμβριανά και αυτή ήταν η Συμφωνία της; Βάρκιζας.
Στη συνέχεια , « ο πρωθυπουργός είπε ότι ήθελε να μιλήσει για τους βασιλείς. Σε καμία περίπτωση η Βρετανίας δεν θα προσπαθούσε να επιβάλει τους βασιλείς στην Ιταλία, την Ελλάδα ή την Γιουγκοσλαβία. Οι άνθρωποι θα έπρεπε να αφεθούν να αποφασίσουν με ελεύθερα δημοψηφίσματα εν ευθέτω χρόνο με ηρεμία».
Αυτό ακριβώς έγινε με το δημοψήφισμα του 46.
Για την Ιταλία ο Τσώρτσιλ είπε , οτι «πάνω απ 'όλα δεν ήθελε εμφύλιο πόλεμο μετά τα την απόσυρσή των αγγλοαμερικανικών δυνάμεων και ζήτησε από τη Σοβιετική Ένωση να πάει με το μαλακό τους κομμουνιστές στην Ιταλία και να μην τους ερεθίζει. Καθαρή δημοκρατία θα εγκατασταθεί, ό, τι ήθελε ο λαός, αλλά δεν ήθελε ταραχές στο Τορίνο ή το Μιλάνο και συγκρούσεις μεταξύ των στρατευμάτων και των ανθρώπων. Οι Ιταλοί , είχαν πολλές ψήφους στην Νέας Υόρκη».
Ο Τσώρτσιλ δεν ζήτησε το ιδιο για την Ελλάδα. . Ο ΣΤΑΛΙΝ εξέφρασε τον φόβο του ότι οι κομμουνιστές στην Ιταλία θα τον έστελναν στο διάβολο διότι ο «Ερκολι» Ercoli (Palmiro Michele Nicola Togliatti, ψευδώνυμο Ercole Ercoli) είχε δικές του απόψεις .
Ο Στάλιν δεν ειχε επιρροή στην Ελλαδα, όπου δεν μοίραζε ούτε χρυσές λίρες, ουτε οπλα και δεν διέθετε τους συνδέσμους της SOE που είχε σκορπίσει το δίκτυο του πατρός Δημητρίου στην Ελλάδα. Ο Στάλιν ότι υποσχέθηκε το έκανε. Ο Κόκκινος Στρατός δεν απελευθέρωσε την Ελλάδα.
«THE PRIME MINISTER pointed out that there were two countries in which the British had particular interest one was Greece. Roumania was very much a Russian affair and the treaty the Soviet Government had proposed was reasonable and showed much statecraft in the interests of general peace in the future. But in Greece was different. Britain must be the leading Mediterranean Power and he hoped Marshal Stalin would let him have the first say about Greece in the same way as Marshal Stalin about Roumania. Of course, the British Government would keep in touch with the Soviet Government. MARSHAL STALIN understood that Britain had suffered very much owing to her communications in the Mediterranean having been cut by the Germans. It was a serious matter for Britain when the Mediterranean route was not in her hands. In that respect Greece was very important. He agreed with the Prime Minister that Britain should have the first say in Greece. THE PRIME MINISTER said it was better to express these things in diplomatic terms and not to use the phrase "dividing into spheres," because the Americans might be shocked. But as long as he and Marshal understood each other he could explain matters to the President. ……. THE PRIME MINISTER raised the question of the interests of the two governments in the various Balkan countries and the need to work in harmony in each of them. After some discussion it was agreed that as regards Hungary and Yugoslavia each of the two Governments was equally interested, that Russia had a major interest in Roumania and that Britain was in the same position with regard to Greece. The Prime Minister suggested that where Bulgaria was concerned the British interest was greater than it was in Roumania. This led to some discussion about the crimes committed by Bulgaria. MARSHAL STALIN recalled the Treaty of Brest-Litovsk, where the Bulgarians had been on the German side and three divisions had fought against the Russians in the last war. THE PRIME MINISTER declared that Bulgaria owed more to Russia than to any other country. He said that in Roumania Britain had been a spectator. In Bulgaria she had to be a little more than a spectator. M. MOLOTOV asked whether the Turkish question related to this matter. THE PRIME MINISTER replied that he had not touched upon Turkey. He was only saying what was in his mind. He was glad to see how near it was to the Russian mind. M. MOLOTOV remarked that the Convention of Montreux still remained. THE PRIME MINISTER said that was a Turkish question and not a Bulgarian. MARSHAL STALIN replied that Turkey was also a Balkan country. According to the Convention of Montreux Japan had as much right as Russia. Everything had been adjusted to the League of Nations and the League of Nations no longer existed. If Turkey were threatened she could close the Straits and Turkey herself had to decide when she was faced with a real threat. All the paragraphs in the Montreux Convention were controlled by Turkey. This was an anachronism. Marshal Stalin had put this question in Tehran and the Prime Minister had expressed his sympathy. Now that they were discussing the Balkan question and Turkey was a Balkan country, did the Prime Minister think it appropriate to discuss it? THE PRIME MINISTER agreed. MARSHAL STALIN pointed out that if Britain were interested in the Mediterranean then Russia was equally interested in the Black Sea. THE PRIME MINISTER thought that Turkey had missed her chance after the Tehran conference. The reason she was frightened was because she had no modem weapons, she thought she had a good army, whereas nowadays an army was not everything. Turkey was not clever. MARSHAL STALIN remarked that Turkey had 26 divisions in Thrace and asked against whom they were directed. THE PRIME MINISTER replied they were directed against Bulgaria, because Bulgaria was armed with French weapons taken by the Germans. The Prime Minister went on to say that, taking a long view of the future of the world it was no part of British policy to grudge Soviet Russia access to warm-water ports and to the great oceans and seas of the world. On the contrary, it was part of their friendship to help the Soviet Union. They no longer followed the policy of Disraeli or Lord Curzon. They were not going to stop Russia. They wished to help. What did Marshal Stalin think about the kind of changes required in the Montreux Convention? It was quite impossible for Russia to remain subject to Turkey, who could close the Straits and hamper Russian imports and exports and even her defences. What would Britain do if Spain or Egypt were given this right to close the Suez Canal, or what would the United States Government say if some South American Republic had the right to close the Panama Canal? Russia was in a worse situation. Marshal Stalin did not want to restrict Turkey's sovereignty. But at the same time he did not want Turkey to abuse her sovereignty and to grip Russian trade by the throat. THE PRIME MINISTER replied that in principle he shared that point of view. He suggested that the Russians should let us know in due course what was required. Otherwise Turkey might be frightened that Istanbul was to be taken. When the three heads met later on there would not be the same difficulty. He was in favour of Russia's having free access to the Mediterranean for her merchant ships and ships of war. Britain hoped to work in a friendly way with the Soviet Union, but wanted to bring Turkey along by gentle steps, not to frighten her. THE PRIME MINISTER said that, if they were sitting at the armistice table and Marshal Stalin asked him for free passage through the Straits for merchant ships and warships, he personally would say that Britain had no objection. Britain had no ties with Turkey except the Montreux Convention, which was inadmissible to-day and obsolete. Looking at the Balkans he thought they should do something to prevent the risk of civil war between the political ideologies in those countries. They could not allow a lot of little wars after the Great World War. They should be stopped by the authority of the three Great Powers. MARSHAL STALIN agreed. THE PRIME MINISTER said he wanted to talk about Kings. In no case would Britain try to force a King on Italy, Greece or Yugoslavia. At the same time the people ought to be left to decide matters by a free plebiscite in time of tranquillity. They could then say whether they wanted a republic or a monarchy. The people should have a fair chance of freedom of expression. Northern Italy was in the power of the Anglo-American armies. Britain did not care for the Italian King, but above all they did not want civil war after the troops had been withdrawn or before their withdrawal. Britain would like the Soviet Union to soft-pedal the Communists in Italy and not to stir them up. Pure democracy would settle what the people wanted, but he did not want to have disturbances in Turin or Milan and clashes between the troops and the people. The Italians were in a miserable condition. He did not think much of them as a people, but they had a good many votes in New York State. This was off the record
Ο Τσώρτσιλ έθεσε το ζήτημα των συμφερόντων των δύο κυβερνήσεων στις διάφορες βαλκανικές χώρες και την ανάγκη να συνεργαστούν οι δυο δυνάμεις αρμονικά σε κέθεμια από αυτά. Μετά από κάποια συζήτηση συμφωνήθηκε ότι, όσον αφορά την Ουγγαρία και τη Γιουγκοσλαβία, κάθε μία από τις δύο κυβερνήσεις είχαν το ίδιο ενδιαφέρον,(συμφεροντα), ότι η Ρωσία είχε μεγάλο ενδιαφέρον στη Ρουμανία και ότι η Βρετανία ήταν στην ίδια θέση όσον αφορά την Ελλάδα. Ο πρωθυπουργός αντέτεινε ότι, το βρετανικό ενδιαφέρον για τη Βουλγαρία ήταν μεγαλύτερο από ό, τι ήταν στη Ρουμανία. Αυτό οδήγησε σε κάποια συζήτηση για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τη Βουλγαρία. Ο ΣΤΑΛΙΝ υπενθύμισε τη Συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ, όπου οι Βούλγαροι ήσαν στη γερμανική πλευρά και ότι τρεις βουλγαρικές μεραρχίες είχαν πολεμήσει εναντίον των Ρώσων στον πόλεμο.
«Looking at the Balkans he thought they should do something to prevent the risk of civil war between the political ideologies in those countries. They could not allow a lot of little wars after the Great World War. They should be stopped by the authority of the three Great Powers.MARSHAL STALIN agreed».
Ο πρωθυπουργός , «κοιτάζοντας τα Βαλκάνια εξέφρασε τη σκέψη ότι θα πρέπει να κάνουν κάτι για να αποτρέψουν τον κίνδυνο εμφυλίου πολέμου μεταξύ των πολιτικών ιδεολογιών σε αυτές τις χώρες. Δεν θα έπρεπε να επιτρέψουν μικρούς πολέμους μετά το Μεγάλο Παγκόσμιο Πόλεμο. Θα έπρεπε να τους σταματήσουν με την δύναμη των τριών Μεγάλων Δυνάμεων. Στρατάρχης ΣΤΑΛΙΝ συμφώνησε ».
Αυτό έγινε στα Δεκεμβριανά και αυτή ήταν η Συμφωνία της; Βάρκιζας.
Στη συνέχεια , « ο πρωθυπουργός είπε ότι ήθελε να μιλήσει για τους βασιλείς. Σε καμία περίπτωση η Βρετανίας δεν θα προσπαθούσε να επιβάλει τους βασιλείς στην Ιταλία, την Ελλάδα ή την Γιουγκοσλαβία. Οι άνθρωποι θα έπρεπε να αφεθούν να αποφασίσουν με ελεύθερα δημοψηφίσματα εν ευθέτω χρόνο με ηρεμία».
Αυτό ακριβώς έγινε με το δημοψήφισμα του 46.
Για την Ιταλία ο Τσώρτσιλ είπε , οτι «πάνω απ 'όλα δεν ήθελε εμφύλιο πόλεμο μετά τα την απόσυρσή των αγγλοαμερικανικών δυνάμεων και ζήτησε από τη Σοβιετική Ένωση να πάει με το μαλακό τους κομμουνιστές στην Ιταλία και να μην τους ερεθίζει. Καθαρή δημοκρατία θα εγκατασταθεί, ό, τι ήθελε ο λαός, αλλά δεν ήθελε ταραχές στο Τορίνο ή το Μιλάνο και συγκρούσεις μεταξύ των στρατευμάτων και των ανθρώπων. Οι Ιταλοί , είχαν πολλές ψήφους στην Νέας Υόρκη».
Ο Τσώρτσιλ δεν ζήτησε το ιδιο για την Ελλάδα. . Ο ΣΤΑΛΙΝ εξέφρασε τον φόβο του ότι οι κομμουνιστές στην Ιταλία θα τον έστελναν στο διάβολο διότι ο «Ερκολι» Ercoli (Palmiro Michele Nicola Togliatti, ψευδώνυμο Ercole Ercoli) είχε δικές του απόψεις .
Ο Στάλιν δεν ειχε επιρροή στην Ελλαδα, όπου δεν μοίραζε ούτε χρυσές λίρες, ουτε οπλα και δεν διέθετε τους συνδέσμους της SOE που είχε σκορπίσει το δίκτυο του πατρός Δημητρίου στην Ελλάδα. Ο Στάλιν ότι υποσχέθηκε το έκανε. Ο Κόκκινος Στρατός δεν απελευθέρωσε την Ελλάδα.
«THE PRIME MINISTER pointed out that there were two countries in which the British had particular interest one was Greece. Roumania was very much a Russian affair and the treaty the Soviet Government had proposed was reasonable and showed much statecraft in the interests of general peace in the future. But in Greece was different. Britain must be the leading Mediterranean Power and he hoped Marshal Stalin would let him have the first say about Greece in the same way as Marshal Stalin about Roumania. Of course, the British Government would keep in touch with the Soviet Government. MARSHAL STALIN understood that Britain had suffered very much owing to her communications in the Mediterranean having been cut by the Germans. It was a serious matter for Britain when the Mediterranean route was not in her hands. In that respect Greece was very important. He agreed with the Prime Minister that Britain should have the first say in Greece. THE PRIME MINISTER said it was better to express these things in diplomatic terms and not to use the phrase "dividing into spheres," because the Americans might be shocked. But as long as he and Marshal understood each other he could explain matters to the President. ……. THE PRIME MINISTER raised the question of the interests of the two governments in the various Balkan countries and the need to work in harmony in each of them. After some discussion it was agreed that as regards Hungary and Yugoslavia each of the two Governments was equally interested, that Russia had a major interest in Roumania and that Britain was in the same position with regard to Greece. The Prime Minister suggested that where Bulgaria was concerned the British interest was greater than it was in Roumania. This led to some discussion about the crimes committed by Bulgaria. MARSHAL STALIN recalled the Treaty of Brest-Litovsk, where the Bulgarians had been on the German side and three divisions had fought against the Russians in the last war. THE PRIME MINISTER declared that Bulgaria owed more to Russia than to any other country. He said that in Roumania Britain had been a spectator. In Bulgaria she had to be a little more than a spectator. M. MOLOTOV asked whether the Turkish question related to this matter. THE PRIME MINISTER replied that he had not touched upon Turkey. He was only saying what was in his mind. He was glad to see how near it was to the Russian mind. M. MOLOTOV remarked that the Convention of Montreux still remained. THE PRIME MINISTER said that was a Turkish question and not a Bulgarian. MARSHAL STALIN replied that Turkey was also a Balkan country. According to the Convention of Montreux Japan had as much right as Russia. Everything had been adjusted to the League of Nations and the League of Nations no longer existed. If Turkey were threatened she could close the Straits and Turkey herself had to decide when she was faced with a real threat. All the paragraphs in the Montreux Convention were controlled by Turkey. This was an anachronism. Marshal Stalin had put this question in Tehran and the Prime Minister had expressed his sympathy. Now that they were discussing the Balkan question and Turkey was a Balkan country, did the Prime Minister think it appropriate to discuss it? THE PRIME MINISTER agreed. MARSHAL STALIN pointed out that if Britain were interested in the Mediterranean then Russia was equally interested in the Black Sea. THE PRIME MINISTER thought that Turkey had missed her chance after the Tehran conference. The reason she was frightened was because she had no modem weapons, she thought she had a good army, whereas nowadays an army was not everything. Turkey was not clever. MARSHAL STALIN remarked that Turkey had 26 divisions in Thrace and asked against whom they were directed. THE PRIME MINISTER replied they were directed against Bulgaria, because Bulgaria was armed with French weapons taken by the Germans. The Prime Minister went on to say that, taking a long view of the future of the world it was no part of British policy to grudge Soviet Russia access to warm-water ports and to the great oceans and seas of the world. On the contrary, it was part of their friendship to help the Soviet Union. They no longer followed the policy of Disraeli or Lord Curzon. They were not going to stop Russia. They wished to help. What did Marshal Stalin think about the kind of changes required in the Montreux Convention? It was quite impossible for Russia to remain subject to Turkey, who could close the Straits and hamper Russian imports and exports and even her defences. What would Britain do if Spain or Egypt were given this right to close the Suez Canal, or what would the United States Government say if some South American Republic had the right to close the Panama Canal? Russia was in a worse situation. Marshal Stalin did not want to restrict Turkey's sovereignty. But at the same time he did not want Turkey to abuse her sovereignty and to grip Russian trade by the throat. THE PRIME MINISTER replied that in principle he shared that point of view. He suggested that the Russians should let us know in due course what was required. Otherwise Turkey might be frightened that Istanbul was to be taken. When the three heads met later on there would not be the same difficulty. He was in favour of Russia's having free access to the Mediterranean for her merchant ships and ships of war. Britain hoped to work in a friendly way with the Soviet Union, but wanted to bring Turkey along by gentle steps, not to frighten her. THE PRIME MINISTER said that, if they were sitting at the armistice table and Marshal Stalin asked him for free passage through the Straits for merchant ships and warships, he personally would say that Britain had no objection. Britain had no ties with Turkey except the Montreux Convention, which was inadmissible to-day and obsolete. Looking at the Balkans he thought they should do something to prevent the risk of civil war between the political ideologies in those countries. They could not allow a lot of little wars after the Great World War. They should be stopped by the authority of the three Great Powers. MARSHAL STALIN agreed. THE PRIME MINISTER said he wanted to talk about Kings. In no case would Britain try to force a King on Italy, Greece or Yugoslavia. At the same time the people ought to be left to decide matters by a free plebiscite in time of tranquillity. They could then say whether they wanted a republic or a monarchy. The people should have a fair chance of freedom of expression. Northern Italy was in the power of the Anglo-American armies. Britain did not care for the Italian King, but above all they did not want civil war after the troops had been withdrawn or before their withdrawal. Britain would like the Soviet Union to soft-pedal the Communists in Italy and not to stir them up. Pure democracy would settle what the people wanted, but he did not want to have disturbances in Turin or Milan and clashes between the troops and the people. The Italians were in a miserable condition. He did not think much of them as a people, but they had a good many votes in New York State. This was off the record
Το Αιγαίο οι ανοιχτές θάλασσες και τα Στενά.
Ο Τσώρτσιλ είπε ότι λαμβάνοντας υπόψη το μακροπρόθεσμο μέλλον του κόσμου η βρετανική πολιτική δεν απέβλεπε στο να ανακόψει την πρόσβαση της Σοβιετικής Ρωσίας στα ζεστά λιμάνια
τις μεγάλες θάλασσες και τους ωκεανούς του κόσμου. Αντιθέτως, ήταν μέρος
της φιλίας τους για να βοηθήσουν τη Σοβιετική Ένωση. Δεν ίσχυε πλέον η πολιτική του Ντισραέλι.
Η Συνάντηση Στάλιν-Τσώρτσιλ στη Μόσχα
9 Οκτωβρίου 1944. Στις 10 π.μ στο Κρεμλίνο, άρχισε η συνάντηση
της Μόσχας, όπου ο Βρετανός πρωθυπουργός
Ουίνστον Τσόρτσιλ και ο Σοβιετικός ηγέτης Ιωσήφ Στάλιν συζήτησαν τα «προβλήματα»
της Πολωνίας, της Ιταλίας, της Γιουγκοσλαβίας, της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της
Τουρκίας και της Ελλάδας, τον διαμελισμό και το μέλλον της Γερμανίας, τα αμερικανικά
σχέδια στον πόλεμο εναντίον της Ιαπωνίας Στη συζήτηση συμμετείχαν ο Μολοτωφ και
ο Ιντεν.
Το πλήρες αγγλικό κείμενο των στενογραφημένων πρακτικών βρίσκεται
εδώ http://digitalarchive.wilsoncenter.org/document/123186
Σε λίγο, θα αναρτήσουμε μερικά από τα σημεία του διαλόγου που έχουν κατά τη γνώμη μας αυξημένο ελληνικό
ενδιαφέρον.
9 Οκτωβρίου 1934 η δολοφονία στη Μασσαλία του Αλεξάνδρου της Γιουγκοσλαβίας
Η Ιταλία, οι Κροάτες, και το VMRO συνεργάστηκαν για τη δολοφονία του Βασιλιά της Γιουγκοσλαβίας.
Η Ιταλία του Μουσολίνι, διεκδικούσε ότι της είχαν δώσει οι Αγγλογάλλοι με τη μυστική συνθήκη του Λονδίνου που υπεγράφη στις 26 Απριλίου 1915 δεν τα είχε πάρει. Μετά τη νίκη κατά της Γερμανίας , η Αντάντ είχε υποσχεθεί στην Ιταλία τον λιμένα της Τεργέστης τη Ριέκα , το Ζάντα, και το Σίμπενικ στη Δαλματία, και το λιμάνι της Αυλώνας στην Αλβανία.
Μετά την ένοπλη εξέγερση των Κροατών φασιστών, Ούστασι στη Λίκα 6 και 7 Σεπτεμβρίου 1932 ο Αλέξανδρος είχε δηλώσει έξω από τα δόντια στον ιταλό πρέσβη στο Βελιγράδι το Νοέμβριο του 1932 «Αν θέλετε να προκαλέσετε σοβαρές ταραχές στη Γιουγκοσλαβία ή να κάνετε αλλαγή καθεστώτος, θα πρέπει να με σκοτώσετε, γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να κάνετε αλλαγές στη Γιουγκοσλαβία». Και αυτό έκαναν.
Την Τρίτη 9 Οκτώβρη 1934, αποβιβάστηκε στη Μασσαλία, για να αρχίσει την επίσημη επίσκεψη του στη Γαλλία, για την ενίσχυση της συμμαχίας των δύο χωρών στη Μικρή Αντάντ.
Ενώ ο Αλέξανδρος κινούνταν αργά με αυτοκίνητο μαζί με τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών Louis Barthou, βγήκε μέσα από το πλήθος ο βούλγαρος δολοφόνος Βέλιτσκο Ντιμιτρόφ Κερίν και τον πυροβόλησε με ένα ημιαυτόματο πιστόλι Mauser C96. Ο δολοφόνος που είχε πλαστά χαρτιά ως Βλάντο Τσερνοζέμσκι είχε γεννηθεί στο χωριό Καμενίτσα στην Βουλγαρία.
Το 1922 εντάχθηκε στο VMRO και έκανε τον τσέτη. (αντάρτη) στην «Μακεδονία του Βαρδάρη» και συμμετείχε σε περισσότερες από 15 μάχες με τη Γιουγκοσλαβική αστυνομία.. Το 1925 που ο Ιβάν Μιχαήλοφ έγινε ηγέτης του VMRO και έλαβε μέτρα κατά των πρώην αριστερών ακτιβιστών, ανεθεσε στον «Βλάντο τον σωφέρ» να δολοφονήσει τον βουλευτή Ντίμο Χατζηντίμοφ. Καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά το VMRO τον βοήθησε να δραπετεύσει.
Το 1927 επρόκειτο να κάνει επίθεση αυτοκτονίας με εκρηκτικά στην Κοινωνία των Εθνών για να δώσει δημοσιότητα στην καταπίεση των Βουλγάρων στη Μακεδονία, αλλά το σχέδιο ματαιώθηκε.
Το 1929, η ηγεσία του VMRO συμφώνησε να συνεργαστεί με τον Άντε Πάβελιτς και τους Ούστάσι . Το 1930, ο Βάντο ο σωφέρ με εντολή του Μιχαήλωφ δολοφόνησε τον Βλάχο δήμαρχο Κρουσόβου Ναούμ Τομαλέφσκι και τον σωματοφύλακα του.
Για τη διπλή δολοφονία κατδικάστηκε και πάλι σε θάνατο αλλά του δόθηκε χάρη το 1932.
Μετά την αποφυλάκιση του μετακόμισε στην Ιταλία, όπου έγινε εκπαιδευτής των Ουστάσι σε ένα στρατόπεδο στο «Borgotaro» και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο των Ουστάσι στην Ουγγαρία, όπου σχεδιάστηκε η δολοφονία του Αλέξανδρου.
Η Ιταλία του Μουσολίνι, διεκδικούσε ότι της είχαν δώσει οι Αγγλογάλλοι με τη μυστική συνθήκη του Λονδίνου που υπεγράφη στις 26 Απριλίου 1915 δεν τα είχε πάρει. Μετά τη νίκη κατά της Γερμανίας , η Αντάντ είχε υποσχεθεί στην Ιταλία τον λιμένα της Τεργέστης τη Ριέκα , το Ζάντα, και το Σίμπενικ στη Δαλματία, και το λιμάνι της Αυλώνας στην Αλβανία.
Μετά την ένοπλη εξέγερση των Κροατών φασιστών, Ούστασι στη Λίκα 6 και 7 Σεπτεμβρίου 1932 ο Αλέξανδρος είχε δηλώσει έξω από τα δόντια στον ιταλό πρέσβη στο Βελιγράδι το Νοέμβριο του 1932 «Αν θέλετε να προκαλέσετε σοβαρές ταραχές στη Γιουγκοσλαβία ή να κάνετε αλλαγή καθεστώτος, θα πρέπει να με σκοτώσετε, γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να κάνετε αλλαγές στη Γιουγκοσλαβία». Και αυτό έκαναν.
Την Τρίτη 9 Οκτώβρη 1934, αποβιβάστηκε στη Μασσαλία, για να αρχίσει την επίσημη επίσκεψη του στη Γαλλία, για την ενίσχυση της συμμαχίας των δύο χωρών στη Μικρή Αντάντ.
Ενώ ο Αλέξανδρος κινούνταν αργά με αυτοκίνητο μαζί με τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών Louis Barthou, βγήκε μέσα από το πλήθος ο βούλγαρος δολοφόνος Βέλιτσκο Ντιμιτρόφ Κερίν και τον πυροβόλησε με ένα ημιαυτόματο πιστόλι Mauser C96. Ο δολοφόνος που είχε πλαστά χαρτιά ως Βλάντο Τσερνοζέμσκι είχε γεννηθεί στο χωριό Καμενίτσα στην Βουλγαρία.
Το 1922 εντάχθηκε στο VMRO και έκανε τον τσέτη. (αντάρτη) στην «Μακεδονία του Βαρδάρη» και συμμετείχε σε περισσότερες από 15 μάχες με τη Γιουγκοσλαβική αστυνομία.. Το 1925 που ο Ιβάν Μιχαήλοφ έγινε ηγέτης του VMRO και έλαβε μέτρα κατά των πρώην αριστερών ακτιβιστών, ανεθεσε στον «Βλάντο τον σωφέρ» να δολοφονήσει τον βουλευτή Ντίμο Χατζηντίμοφ. Καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά το VMRO τον βοήθησε να δραπετεύσει.
Το 1927 επρόκειτο να κάνει επίθεση αυτοκτονίας με εκρηκτικά στην Κοινωνία των Εθνών για να δώσει δημοσιότητα στην καταπίεση των Βουλγάρων στη Μακεδονία, αλλά το σχέδιο ματαιώθηκε.
Το 1929, η ηγεσία του VMRO συμφώνησε να συνεργαστεί με τον Άντε Πάβελιτς και τους Ούστάσι . Το 1930, ο Βάντο ο σωφέρ με εντολή του Μιχαήλωφ δολοφόνησε τον Βλάχο δήμαρχο Κρουσόβου Ναούμ Τομαλέφσκι και τον σωματοφύλακα του.
Για τη διπλή δολοφονία κατδικάστηκε και πάλι σε θάνατο αλλά του δόθηκε χάρη το 1932.
Μετά την αποφυλάκιση του μετακόμισε στην Ιταλία, όπου έγινε εκπαιδευτής των Ουστάσι σε ένα στρατόπεδο στο «Borgotaro» και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο των Ουστάσι στην Ουγγαρία, όπου σχεδιάστηκε η δολοφονία του Αλέξανδρου.
Η διαρκής δολοφονία του Ιωάννη Α. Καποδίστρια
Κανένας δεν έχει συκοφαντηθεί τόσο συστηματικά, τόσο εν ζωή όσο και μετά θάνατον, όσο ο αρχηγός της εθνικοαπελευθερωτικής μας Επανάστασης,
η σπουδαιότερη μορφή όλων των Νέων Ελλήνων, ο Εθνάρχης και Εθνεγέρτης Ιωάννης Καποδίστριας.
Ο Καποδίστριας ήταν Εθνικιστής και Επαναστάτης. Κατείχε στο έπακρον την «Τέχνη της υποκρισίας» και την χρησιμοποίησε για να φτάσει στον Σκοπό του.
Ο Καποδίστριας δεν ήταν ούτε μεταρρυθμιστής, ουτε οπαδός της «λιτότητας των δανειστών και του ΔΝΤ», ουτε οπαδός της «ευρωπαϊκής ιδέας», όπως τον παρουσιάζουν οι δολοφόνοι του.
Ο επικοινωνιακός πόλεμος που εξαπέλυσαν εναντίον του , η Στοά του Λονδίνου και η Αγγλική κυβέρνηση από το 1829, με την έγκριση του ανθρώπου των Ρότσιλντ, του Δούκα του Ουέλλιγκτον, κατά κόσμο Άρθουρ Γουέλεσλι , συνεχίζεται αμείωτος έως και τις μέρες μας.
Σε αυτή την προσπάθεια επιστρατεύτηκαν πολλοί εκτός από τους πράκτορες όπως ο Φρειδερίκος Τιρς, ο Τζορτζ Φίνλεϊ, ο Σπυρίδων Τρικούπης, ο Αναστάσιος Πολυζωίδης, ο Θεόκλητος Φαρμακίδης, οι αδελφοί Σούτζοι, και τα τέκνα της Στοάς, όπως ο Κοραής. Μέχρι και τον εξάδελφο των Ρότσιλντ, Κάρολο Μάρξ επιστράτευσαν. Φυσικά, δεν έλειψαν και οι «ρουφιάνοι» όπως ο «κόκκινος τενεκές», Γιάννης Κορδάτος, και ο «ψευτοστρατηγός» της Στοάς του Ηρακλέους Μακρυγιάννης.
Εκτός από τις χιλιοειπωμένες «πολιτικές» κατηγορίες, ότι δήθεν αρνήθηκε την ηγεσία της Φιλικής Εταιρείας , ότι ήταν αριστοκράτης, αντιδραστικός, τύραννος, ρωσόφιλος, κλπ, η μεγαλύτερη προσβολή που εξαπολύθηκε στη μνήμη του, από τους Άγγλους και τη Στοά του Λονδίνου μετά θάνατον, ήταν, ότι δεν προερχόταν από ελληνική, αλλά από «εξελληνισμένη οικογένεια».
Στόχο τους βέβαια ήταν να διαψεύσουν την ιστορική συνέχεια του ελληνισμού, καθώς η οικογένεια των Καποδίστρια αποτελούσε κλασσικό τέτοιο παράδειγμα. Ακριβώς αυτό το προπαγανδιστικό επιχείρημα επανέλαβε και η πρέσβειρα της Σλοβενίας στην Αθήνα κ. Ανίτα Πίπαν, σε εκδήλωση της Στοάς για τον «εορτασμό» των 240 χρόνων από τη γέννηση του Καποδίστρια στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο .
Ευρισκόμενη σε διατεταγμένη αποστολή η ξένη διπλωμάτης τον πυροβόλησε και πάλι, 185 χρόνια μετά τη δολοφονία του λέγοντας: «Η οικογένεια Vittori, όταν μετακόμισαν στην Κέρκυρα, άλλαξαν τη θρησκεία τους και από Καθολικοί έγιναν Ορθόδοξοι , εξελληνίστηκαν και άλλαξαν επώνυμο. Οι πρόγονοι του Καποδίστρια προέρχονται από μια οικογένεια ευγενών που ονομαζόταν Vittore, και οι ρίζες τους στο Κόπερ χρονολογούνται από το 1329. Σύμφωνα με το οικογενειακό ιστορικό, ένας κλάδος της οικογένειας Vittore μετανάστευσε στο νησί της Κέρκυρας, το 1337, λόγω των συνεχών συγκρούσεων με μια άλλη εξέχουσα οικογένεια του Κόπερ, τους Verzi.
Το αρχείο του Κόπερ κάηκε το 1380, και έτσι δεν υπάρχουν ιστορικά αρχεία της οικογένειας.». Επομένως, η καταγωγή των Καποδίστρια , δεν ήταν, «από το ακρωτήριο Ίστρια της Αδριατικής» ,όπως λένε οι αγράμματοι της Στοάς των Αθηνών και του διαδικτύου, αλλά από την «Caput Histriae», την πρωτεύουσα της Βενετικής Ιστριας, δηλαδή την πόλη Capodistria , την βυζαντινή Ιουστινούπολη , το σημερινό Κόπερ της Σλοβενίας.
Σύμφωνα πάντως με την αγγλική προπαγάνδα, οι Καποδίστριες ήσαν είτε Ιταλοί, είτε Σλοβένοι, είτε Κροάτες, είτε Γερμανοί και δεν ήσαν Έλληνες. Εξελληνίστηκαν. Και ήσαν Καθολικοί που «αλλαξοπίστησαν».
Η απάτη, και η παραχάραξη της ιστορίας και της καταγωγής των Καποδίστρια στηρίζεται στην ανακάλυψη, της Οικογενείας Βιττόρι, στο Κόπερ η οποία εμφανίζεται στα Βενετσιάνικα αρχεία το 1329.
Όμως το βυζαντινό οικογενειακό όνομα των Καποδίστρια ήταν «Νικηταίοι» και το «Βιττόρι», είναι απλή μετάφραση τούτου.Η συγγένεια των Καποδίστρια με τους Βιττόρι του Κόπερ, ήταν γνωστή στους αντικαποδιστριακούς, και ο πρώτος εντεταλμένος της Στοάς, που λάνσαρε τον «εξελληνισμό» της οικογένειας, ήταν ο υπάλληλος των Άγγλων, Αναστάσιος Γούδας.
Ότι έλεγε ο Γούδας το 1874 , το επανέλαβε και η πρέσβειρα της Σλοβενίας. Πάντως το 1864 ο Γερμανός ιστορικός Καρλ Μέντελσον-Μπαρτόλντι δεν έγραψε ούτε για «Καθολικούς», ούτε για «εξελληνισμένους».Αντίθετα τόνισε ότι από την οικογένεια υπήρξαν ιερείς, ηγούμενοι και αρχιδιάκονοι. Το ζήτημα με όλους υβριστές και συκοφάντες των Καποδίστρια ,όπως παραδέχτηκε και η πρέσβειρα της Σλοβενίας, είναι ότι ο τελευταίος απόγονος της Οικογενείας «Vittori» απεβίωσε το 1855, ενώ «το αρχείο του Κόπερ», κάηκε το 1380. Έτσι, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο για την προέλευση της οικογενείας Βιττόρι, ούτε για το πότε εγκαταστάθηκαν στο Κόπερ.
Όλοι οι «ιστορικοί» και οι «ερευνητές» της «αγγλικής υπηρεσίας» δεν μπόρεσαν βέβαια να βρουν και να προσκομίσουν ούτε ένα δείγμα επικοινωνίας ανάμεσα οικογενειακό κλάδο που έμεινε στην «Καποντίστρια» και στον κλάδο που μετακόμισε στην Κέρκυρα. Έτσι η καταγωγή των «Βιττόρι» παραμένει μυστήριο. Η χρονολόγηση όμως των ίδιων των Καποδίστρια, ξεκίναγε 80 χρόνια πριν από τους «Ιστορικούς» της Στοάς και της Αγγλίας.
Από το 1250. Σύμφωνα με την προφορική παράδοση της οικογένειας του Καποδιστρίου, οι ρίζες τους βρισκόντουσαν στον ΙΓ' αιώνα μ. Χ. Τότε, ένας βυζαντινός προγονός τους, που υπηρετούσε στον στρατό της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Φρειδερίκου Β΄ Χοχενστάουφεν, έλαβε τον τίτλο και την κομητεία της Ιουστινουπόλεως.
Οι αδελφοί Καποδίστρια πέρασαν στην Κέρκυρα το 1329, τη χρονιά που οι Ενετοί κατέγραψαν τους Βιττόρι. Επομένως οι Καποδίστριες δεν είχαν ποτέ το όνομα Βιττόρι που έλαβαν όσοι έμειναν πίσω, και έγιναν καθολικοί. Και επειδή έγιναν καθολικοί οι άλλοι, οι ορθόδοξοι τους ….διέγραψαν. Για αυτό και δεν υπάρχει ούτε ένα δείγμα επικοινωνίας ανάμεσα οικογενειακό κλάδο που έμεινε στην «Καποντίστρια» και στον κλάδο που μετακόμισε στην Κέρκυρα.
«Η οικογένεια Καποδιστρίου είναι αρχαιοτάτη, αναγομένη μέχρις αυτού του ΙΓ’ αιώνος μ. Χ. και οι ρίζες της ανιχνεύονται στο δεσποτάτο της Ηπείρου, και ήσαν συγγενείς των Νικηταίων της Κωνσταντινουπόλεως και αποτελούν επομένως, «βλαστούς του ημετέρου γένους», κατά την έκφραση του Ιωάννου Κομνηνού του Δουκός.
Μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φράγκους το 1204, ένας κλάδος της οικογένειας εγκαταστάθηκε στην περιοχή του Αργυροκάστρου, αι πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στον Δεσπότη της Ηπείρου και Βασιλέα ης Θεσσαλονίκης Θεόδωρο Κομνηνό, ο οποίος ήταν σύμμαχος του αφορισμένου από τον Πάπα, Γερμανού Αυτοκράτορα Φρειδερίκου Χοχενστάουφεν, και ο οποίος χρειαζόταν έμπιστους Ορθοδόξους στρατιωτικούς γιατί δεν μπορούσε να εμπιστευτεί τους καθολικούς μετά τον αφορισμό του.
Κατά το 1250 μ.Χ , «πρόγονός τις», των Καποδίστρια, «ανδραγαθήσας παρά τω αυτοκράτορι της Γερμανίας Φρειδερίκω τω Β’» ,κατά την καταστρεπτική για τους Παπικούς μάχη της Τσίνγκολι στις 20 Αυγούστου 1250,έλαβε, «τον τίτλον και την κομητείαν της Ιουστινουπόλεως»,δηλαδή, στο σημερινό Κόπερ της Σλοβενίας, που, ως πρωτεύουσα της Ίστριας ονομαζόταν «Caput Histriae» και λέγεται στα ιταλικά ακόμα και σήμερα Καποντίστρια ή «Capodistria».
Η καταγωγή των Καποδίστρια επομένως, δεν ήταν «από το ακρωτήριο Ίστρια της Αδριατικής, (Capo d’Istria)», ούτε «από τη Βενετία». Επειδή οι πρόγονοι των Καποδίστρια ήσαν προσκείμενοι πολιτικά στον Φρειδερίκο ανήκαν στους «Γιβελίνους» και ως Γιβελίνοι αντιμετώπισαν τους διωγμούς των Παπικών Γουέλφων.
«Καταδιωκόμενοι παρά του υπερισχύσαντος εν τη πόλει Καποντίστρια κόμματος του Πατριάρχου της Ακυληίας, ούτινος επί κεφαλής ίστατο η κραταιά οικογένεια Γουέρκη», οι αδελφοί Νικηφόρος, (Βίκτωρ), και Νικόλαος Καποδίστριαι, «αφίκοντο τω 1329 εις Κέρκυραν», που βρισκόταν ακόμα στην επικράτεια του βασιλείου της Νεαπόλεως . «Εν Κερκύρα αποκαταστάντων των δύο τούτων αδελφών, ο Βίκτωρ ενυμφεύθη την μονογενή θυγατέρα του πλουσίου και ευγενούς Κερκυραίου κόμητος Κονδόκαλη και εκ του γάμου τούτου έλκει το γένος η οικογένεια του Καποδιστρίου».
Πάντως οι Καποδίστριες είτε εγκαταστάθηκαν στην Κέρκυρα το 1329, είτε το 1373, το έκαναν πριν την κατάληψη της από τη Βενετία, και το 1386 συμμετείχαν στις μάχες για την κατάληψη των φρουρίων των Κορυφών, του Αγγελόκαστρου και της Κασσιόπης από τους Ανδεγαυούς, και για αυτό συμμετείχαν εξ αρχής στο «Συμβούλιο της Κοινότητας».
Η οικογένεια των Καποδιστρίων ανήκε στους «nobili» από το 1386, και επομένως είναι εντελώς εσφαλμένο το ότι «προεγράφησαν μεταξύ των ευγενών οικογενειών της Κερκύραςτο 1477″ και ότι δήθεν, «η οικογένεια Καποδίστρια στα αρχεία των ευγενών της Κέρκυρας το 1477 αναφερόταν ως καθολική».
Άλλωστε δεν υφίσταται ούτε έχει δημοσιευτεί και δεν υπάρχει απολύτως κανένα έγγραφο «του 1477», στο οποίο αναφέρονται οι Καποδίστριες ως «Καθολικοί» , ενώ το λεγόμενo “Libro d’ Oro”, αποφασίστηκε να συνταχθεί το 1572.
Ο Καποδίστριας ήταν Εθνικιστής και Επαναστάτης. Κατείχε στο έπακρον την «Τέχνη της υποκρισίας» και την χρησιμοποίησε για να φτάσει στον Σκοπό του.
Ο Καποδίστριας δεν ήταν ούτε μεταρρυθμιστής, ουτε οπαδός της «λιτότητας των δανειστών και του ΔΝΤ», ουτε οπαδός της «ευρωπαϊκής ιδέας», όπως τον παρουσιάζουν οι δολοφόνοι του.
Ο επικοινωνιακός πόλεμος που εξαπέλυσαν εναντίον του , η Στοά του Λονδίνου και η Αγγλική κυβέρνηση από το 1829, με την έγκριση του ανθρώπου των Ρότσιλντ, του Δούκα του Ουέλλιγκτον, κατά κόσμο Άρθουρ Γουέλεσλι , συνεχίζεται αμείωτος έως και τις μέρες μας.
Σε αυτή την προσπάθεια επιστρατεύτηκαν πολλοί εκτός από τους πράκτορες όπως ο Φρειδερίκος Τιρς, ο Τζορτζ Φίνλεϊ, ο Σπυρίδων Τρικούπης, ο Αναστάσιος Πολυζωίδης, ο Θεόκλητος Φαρμακίδης, οι αδελφοί Σούτζοι, και τα τέκνα της Στοάς, όπως ο Κοραής. Μέχρι και τον εξάδελφο των Ρότσιλντ, Κάρολο Μάρξ επιστράτευσαν. Φυσικά, δεν έλειψαν και οι «ρουφιάνοι» όπως ο «κόκκινος τενεκές», Γιάννης Κορδάτος, και ο «ψευτοστρατηγός» της Στοάς του Ηρακλέους Μακρυγιάννης.
Εκτός από τις χιλιοειπωμένες «πολιτικές» κατηγορίες, ότι δήθεν αρνήθηκε την ηγεσία της Φιλικής Εταιρείας , ότι ήταν αριστοκράτης, αντιδραστικός, τύραννος, ρωσόφιλος, κλπ, η μεγαλύτερη προσβολή που εξαπολύθηκε στη μνήμη του, από τους Άγγλους και τη Στοά του Λονδίνου μετά θάνατον, ήταν, ότι δεν προερχόταν από ελληνική, αλλά από «εξελληνισμένη οικογένεια».
Στόχο τους βέβαια ήταν να διαψεύσουν την ιστορική συνέχεια του ελληνισμού, καθώς η οικογένεια των Καποδίστρια αποτελούσε κλασσικό τέτοιο παράδειγμα. Ακριβώς αυτό το προπαγανδιστικό επιχείρημα επανέλαβε και η πρέσβειρα της Σλοβενίας στην Αθήνα κ. Ανίτα Πίπαν, σε εκδήλωση της Στοάς για τον «εορτασμό» των 240 χρόνων από τη γέννηση του Καποδίστρια στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο .
Ευρισκόμενη σε διατεταγμένη αποστολή η ξένη διπλωμάτης τον πυροβόλησε και πάλι, 185 χρόνια μετά τη δολοφονία του λέγοντας: «Η οικογένεια Vittori, όταν μετακόμισαν στην Κέρκυρα, άλλαξαν τη θρησκεία τους και από Καθολικοί έγιναν Ορθόδοξοι , εξελληνίστηκαν και άλλαξαν επώνυμο. Οι πρόγονοι του Καποδίστρια προέρχονται από μια οικογένεια ευγενών που ονομαζόταν Vittore, και οι ρίζες τους στο Κόπερ χρονολογούνται από το 1329. Σύμφωνα με το οικογενειακό ιστορικό, ένας κλάδος της οικογένειας Vittore μετανάστευσε στο νησί της Κέρκυρας, το 1337, λόγω των συνεχών συγκρούσεων με μια άλλη εξέχουσα οικογένεια του Κόπερ, τους Verzi.
Το αρχείο του Κόπερ κάηκε το 1380, και έτσι δεν υπάρχουν ιστορικά αρχεία της οικογένειας.». Επομένως, η καταγωγή των Καποδίστρια , δεν ήταν, «από το ακρωτήριο Ίστρια της Αδριατικής» ,όπως λένε οι αγράμματοι της Στοάς των Αθηνών και του διαδικτύου, αλλά από την «Caput Histriae», την πρωτεύουσα της Βενετικής Ιστριας, δηλαδή την πόλη Capodistria , την βυζαντινή Ιουστινούπολη , το σημερινό Κόπερ της Σλοβενίας.
Σύμφωνα πάντως με την αγγλική προπαγάνδα, οι Καποδίστριες ήσαν είτε Ιταλοί, είτε Σλοβένοι, είτε Κροάτες, είτε Γερμανοί και δεν ήσαν Έλληνες. Εξελληνίστηκαν. Και ήσαν Καθολικοί που «αλλαξοπίστησαν».
Η απάτη, και η παραχάραξη της ιστορίας και της καταγωγής των Καποδίστρια στηρίζεται στην ανακάλυψη, της Οικογενείας Βιττόρι, στο Κόπερ η οποία εμφανίζεται στα Βενετσιάνικα αρχεία το 1329.
Όμως το βυζαντινό οικογενειακό όνομα των Καποδίστρια ήταν «Νικηταίοι» και το «Βιττόρι», είναι απλή μετάφραση τούτου.Η συγγένεια των Καποδίστρια με τους Βιττόρι του Κόπερ, ήταν γνωστή στους αντικαποδιστριακούς, και ο πρώτος εντεταλμένος της Στοάς, που λάνσαρε τον «εξελληνισμό» της οικογένειας, ήταν ο υπάλληλος των Άγγλων, Αναστάσιος Γούδας.
Ότι έλεγε ο Γούδας το 1874 , το επανέλαβε και η πρέσβειρα της Σλοβενίας. Πάντως το 1864 ο Γερμανός ιστορικός Καρλ Μέντελσον-Μπαρτόλντι δεν έγραψε ούτε για «Καθολικούς», ούτε για «εξελληνισμένους».Αντίθετα τόνισε ότι από την οικογένεια υπήρξαν ιερείς, ηγούμενοι και αρχιδιάκονοι. Το ζήτημα με όλους υβριστές και συκοφάντες των Καποδίστρια ,όπως παραδέχτηκε και η πρέσβειρα της Σλοβενίας, είναι ότι ο τελευταίος απόγονος της Οικογενείας «Vittori» απεβίωσε το 1855, ενώ «το αρχείο του Κόπερ», κάηκε το 1380. Έτσι, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο για την προέλευση της οικογενείας Βιττόρι, ούτε για το πότε εγκαταστάθηκαν στο Κόπερ.
Όλοι οι «ιστορικοί» και οι «ερευνητές» της «αγγλικής υπηρεσίας» δεν μπόρεσαν βέβαια να βρουν και να προσκομίσουν ούτε ένα δείγμα επικοινωνίας ανάμεσα οικογενειακό κλάδο που έμεινε στην «Καποντίστρια» και στον κλάδο που μετακόμισε στην Κέρκυρα. Έτσι η καταγωγή των «Βιττόρι» παραμένει μυστήριο. Η χρονολόγηση όμως των ίδιων των Καποδίστρια, ξεκίναγε 80 χρόνια πριν από τους «Ιστορικούς» της Στοάς και της Αγγλίας.
Από το 1250. Σύμφωνα με την προφορική παράδοση της οικογένειας του Καποδιστρίου, οι ρίζες τους βρισκόντουσαν στον ΙΓ' αιώνα μ. Χ. Τότε, ένας βυζαντινός προγονός τους, που υπηρετούσε στον στρατό της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Φρειδερίκου Β΄ Χοχενστάουφεν, έλαβε τον τίτλο και την κομητεία της Ιουστινουπόλεως.
Οι αδελφοί Καποδίστρια πέρασαν στην Κέρκυρα το 1329, τη χρονιά που οι Ενετοί κατέγραψαν τους Βιττόρι. Επομένως οι Καποδίστριες δεν είχαν ποτέ το όνομα Βιττόρι που έλαβαν όσοι έμειναν πίσω, και έγιναν καθολικοί. Και επειδή έγιναν καθολικοί οι άλλοι, οι ορθόδοξοι τους ….διέγραψαν. Για αυτό και δεν υπάρχει ούτε ένα δείγμα επικοινωνίας ανάμεσα οικογενειακό κλάδο που έμεινε στην «Καποντίστρια» και στον κλάδο που μετακόμισε στην Κέρκυρα.
«Η οικογένεια Καποδιστρίου είναι αρχαιοτάτη, αναγομένη μέχρις αυτού του ΙΓ’ αιώνος μ. Χ. και οι ρίζες της ανιχνεύονται στο δεσποτάτο της Ηπείρου, και ήσαν συγγενείς των Νικηταίων της Κωνσταντινουπόλεως και αποτελούν επομένως, «βλαστούς του ημετέρου γένους», κατά την έκφραση του Ιωάννου Κομνηνού του Δουκός.
Μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φράγκους το 1204, ένας κλάδος της οικογένειας εγκαταστάθηκε στην περιοχή του Αργυροκάστρου, αι πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στον Δεσπότη της Ηπείρου και Βασιλέα ης Θεσσαλονίκης Θεόδωρο Κομνηνό, ο οποίος ήταν σύμμαχος του αφορισμένου από τον Πάπα, Γερμανού Αυτοκράτορα Φρειδερίκου Χοχενστάουφεν, και ο οποίος χρειαζόταν έμπιστους Ορθοδόξους στρατιωτικούς γιατί δεν μπορούσε να εμπιστευτεί τους καθολικούς μετά τον αφορισμό του.
Κατά το 1250 μ.Χ , «πρόγονός τις», των Καποδίστρια, «ανδραγαθήσας παρά τω αυτοκράτορι της Γερμανίας Φρειδερίκω τω Β’» ,κατά την καταστρεπτική για τους Παπικούς μάχη της Τσίνγκολι στις 20 Αυγούστου 1250,έλαβε, «τον τίτλον και την κομητείαν της Ιουστινουπόλεως»,δηλαδή, στο σημερινό Κόπερ της Σλοβενίας, που, ως πρωτεύουσα της Ίστριας ονομαζόταν «Caput Histriae» και λέγεται στα ιταλικά ακόμα και σήμερα Καποντίστρια ή «Capodistria».
Η καταγωγή των Καποδίστρια επομένως, δεν ήταν «από το ακρωτήριο Ίστρια της Αδριατικής, (Capo d’Istria)», ούτε «από τη Βενετία». Επειδή οι πρόγονοι των Καποδίστρια ήσαν προσκείμενοι πολιτικά στον Φρειδερίκο ανήκαν στους «Γιβελίνους» και ως Γιβελίνοι αντιμετώπισαν τους διωγμούς των Παπικών Γουέλφων.
«Καταδιωκόμενοι παρά του υπερισχύσαντος εν τη πόλει Καποντίστρια κόμματος του Πατριάρχου της Ακυληίας, ούτινος επί κεφαλής ίστατο η κραταιά οικογένεια Γουέρκη», οι αδελφοί Νικηφόρος, (Βίκτωρ), και Νικόλαος Καποδίστριαι, «αφίκοντο τω 1329 εις Κέρκυραν», που βρισκόταν ακόμα στην επικράτεια του βασιλείου της Νεαπόλεως . «Εν Κερκύρα αποκαταστάντων των δύο τούτων αδελφών, ο Βίκτωρ ενυμφεύθη την μονογενή θυγατέρα του πλουσίου και ευγενούς Κερκυραίου κόμητος Κονδόκαλη και εκ του γάμου τούτου έλκει το γένος η οικογένεια του Καποδιστρίου».
Πάντως οι Καποδίστριες είτε εγκαταστάθηκαν στην Κέρκυρα το 1329, είτε το 1373, το έκαναν πριν την κατάληψη της από τη Βενετία, και το 1386 συμμετείχαν στις μάχες για την κατάληψη των φρουρίων των Κορυφών, του Αγγελόκαστρου και της Κασσιόπης από τους Ανδεγαυούς, και για αυτό συμμετείχαν εξ αρχής στο «Συμβούλιο της Κοινότητας».
Η οικογένεια των Καποδιστρίων ανήκε στους «nobili» από το 1386, και επομένως είναι εντελώς εσφαλμένο το ότι «προεγράφησαν μεταξύ των ευγενών οικογενειών της Κερκύραςτο 1477″ και ότι δήθεν, «η οικογένεια Καποδίστρια στα αρχεία των ευγενών της Κέρκυρας το 1477 αναφερόταν ως καθολική».
Άλλωστε δεν υφίσταται ούτε έχει δημοσιευτεί και δεν υπάρχει απολύτως κανένα έγγραφο «του 1477», στο οποίο αναφέρονται οι Καποδίστριες ως «Καθολικοί» , ενώ το λεγόμενo “Libro d’ Oro”, αποφασίστηκε να συνταχθεί το 1572.
Σαν σήμερα οι Ρότσιλντ και οι Άγγλοι δολοφόνησαν τον Εθνάρχη
27 Σεπτεμβρίου/9 Οκτωβρίου 1831
η αποφράδα ημέρα του νέου Ελληνισμού
Ήταν Κυριακή, όπως και σήμερα. Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου/9 Οκτωβρίου 1831. Με απόφαση των Ρότσιλντ και εντολή του αχυρανθρώπου του, Δούκα του Ουέλλιγκτον, ο πράκτορας των άγγλων αστυνομικός διευθυντής Ναυπλίου, ο Αλμέιντα, έβαλε τον Κουλοχέρη Κρητικό Κοζώνη σωματοφύλακα του Καποδίστρια με εντολή να τον πυροβολήσει στο κεφάλι μπροστά στο άγιο Σπυρίδωνα για να ενοχοποιηθούν οι επίσης συνωμότες Μαυρομιχαλαίοι που είχαν τον ρόλο του Όσβαλντ.
Οι άλλοι, που του έδωσαν τη «χατζαριά» στο Στομάχι είχαν στρατολογηθεί από τη Στοα του Ρωμα και διέφυγαν από το Ναύλιο. Το διπλό χτύπημα είναι τελετουργικό Καμπαλιστικό. Το σχέδιο της δολοφονίας ήταν γνωστό στον Κυβερνήτη. Ο προγραμματισμός ήταν να γίνει στις 20 Σεπτεμβρίου αλλά το απέτρεψε ο Αυγουστίνος που δεν τον άφησε να πάει στην Εκκλησία.
Έτσι χάσαμε τήν Κορωνίδα του Ελληνικού Γένους, τόν αληθή καί στύλον τής Πατρίδος καί τό καύχημα του Γένους ολοκλήρου, τον Ιωάννη Καποδίστρια τον δεύτερο Μιλτιάδη , τον άλλον Θεμιστοκλέα, που ελευθέρωσε το Γένος και τη Πατρίδα.
Ο τοκογλύφος Ρουφιανογιάννης που ήταν πράκτορας των «Συνταγματικών» Αγγλων στο Καποδιστριακό Ναύπλιο, μας άφησε στα απομνημονεύματα του, το κλειδί, για την αναζήτηση των δολοφόνων του Καποδίστρια. Ήταν το μήνυμα που του έστειλαν από την Ύδρα, τον Αύγουστο του 1831. «Άσε θα γένει αλλιώς το πράγμα».
Οι δολοφόνοι, καθοδηγήθηκαν από την Ύδρα, από τον Αλ. Μαυροκορδάτο, και τα ανδράποδα των άγγλων, και υλοποιήθηκε από τους συνωμότες της «στοάς του Ηρακλέους». Το νήμα, μας πάει και πιο πέρα, στην Στοά της Ζακύνθου, στον Δ. Ρώμα που καθοδηγούσε τη «στοά του Ηρακλέους», και στην αγγλική διοίκηση στα Επτάνησα, που μεταβίβαζε τις οδηγίες της αγγλικής κυβέρνησης δια του Ρώμα προς τη «συνταγματική συμμορία», της Ύδρας. Η πολιτική βάση της συμμορίας των δολοφόνων , είχε οικοδομήθηκε πάνω στα θεμέλια που έθεσαν τα «δάνεια της Αγγλίας».
Η απόφαση για την εκτέλεση του Καποδίστρια, δεν ελήφθη στην Ελλάδα , αλλά σε πολύ υψηλά επίπεδα . Εκδόθηκε από τη στοά του Λονδίνου, διότι ούτε ο Ρώμας, ούτε κανείς άλλος Τέκτων, θα τολμούσε να δολοφονήσει έναν «αδελφό» «τρίτου βαθμού», χωρίς την εντολή του μεγάλου διδασκάλου της μητέρας Στοάς . Για τον λόγο αυτό ,180 χρόνια μετά τη δολοφονία, που έγινε για να ανακοπεί η πορεία που είχε χαράξει ο Ιωάννης Καποδίστριας για το ελληνικό Έθνος , ο φάκελος με τα σχετικά έγγραφα παραμένει «άκρως απόρρητος» στα Βρετανικά αρχεία.
Από τα ρωσικά αρχεία που δεν είναι απόρρητα μαθαίνουμε ότι ο Ρώσος αντιπρέσβης Ριμποπιέρ στην έκθεσή του για την δολοφονία του Καποδίστρια δεν έχει καμία αμφιβολία ότι η «δολοφονική χειρ εξοπλίσθη παρά της Αγγλίας».
η αποφράδα ημέρα του νέου Ελληνισμού
Ήταν Κυριακή, όπως και σήμερα. Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου/9 Οκτωβρίου 1831. Με απόφαση των Ρότσιλντ και εντολή του αχυρανθρώπου του, Δούκα του Ουέλλιγκτον, ο πράκτορας των άγγλων αστυνομικός διευθυντής Ναυπλίου, ο Αλμέιντα, έβαλε τον Κουλοχέρη Κρητικό Κοζώνη σωματοφύλακα του Καποδίστρια με εντολή να τον πυροβολήσει στο κεφάλι μπροστά στο άγιο Σπυρίδωνα για να ενοχοποιηθούν οι επίσης συνωμότες Μαυρομιχαλαίοι που είχαν τον ρόλο του Όσβαλντ.
Οι άλλοι, που του έδωσαν τη «χατζαριά» στο Στομάχι είχαν στρατολογηθεί από τη Στοα του Ρωμα και διέφυγαν από το Ναύλιο. Το διπλό χτύπημα είναι τελετουργικό Καμπαλιστικό. Το σχέδιο της δολοφονίας ήταν γνωστό στον Κυβερνήτη. Ο προγραμματισμός ήταν να γίνει στις 20 Σεπτεμβρίου αλλά το απέτρεψε ο Αυγουστίνος που δεν τον άφησε να πάει στην Εκκλησία.
Έτσι χάσαμε τήν Κορωνίδα του Ελληνικού Γένους, τόν αληθή καί στύλον τής Πατρίδος καί τό καύχημα του Γένους ολοκλήρου, τον Ιωάννη Καποδίστρια τον δεύτερο Μιλτιάδη , τον άλλον Θεμιστοκλέα, που ελευθέρωσε το Γένος και τη Πατρίδα.
Ο τοκογλύφος Ρουφιανογιάννης που ήταν πράκτορας των «Συνταγματικών» Αγγλων στο Καποδιστριακό Ναύπλιο, μας άφησε στα απομνημονεύματα του, το κλειδί, για την αναζήτηση των δολοφόνων του Καποδίστρια. Ήταν το μήνυμα που του έστειλαν από την Ύδρα, τον Αύγουστο του 1831. «Άσε θα γένει αλλιώς το πράγμα».
Οι δολοφόνοι, καθοδηγήθηκαν από την Ύδρα, από τον Αλ. Μαυροκορδάτο, και τα ανδράποδα των άγγλων, και υλοποιήθηκε από τους συνωμότες της «στοάς του Ηρακλέους». Το νήμα, μας πάει και πιο πέρα, στην Στοά της Ζακύνθου, στον Δ. Ρώμα που καθοδηγούσε τη «στοά του Ηρακλέους», και στην αγγλική διοίκηση στα Επτάνησα, που μεταβίβαζε τις οδηγίες της αγγλικής κυβέρνησης δια του Ρώμα προς τη «συνταγματική συμμορία», της Ύδρας. Η πολιτική βάση της συμμορίας των δολοφόνων , είχε οικοδομήθηκε πάνω στα θεμέλια που έθεσαν τα «δάνεια της Αγγλίας».
Η απόφαση για την εκτέλεση του Καποδίστρια, δεν ελήφθη στην Ελλάδα , αλλά σε πολύ υψηλά επίπεδα . Εκδόθηκε από τη στοά του Λονδίνου, διότι ούτε ο Ρώμας, ούτε κανείς άλλος Τέκτων, θα τολμούσε να δολοφονήσει έναν «αδελφό» «τρίτου βαθμού», χωρίς την εντολή του μεγάλου διδασκάλου της μητέρας Στοάς . Για τον λόγο αυτό ,180 χρόνια μετά τη δολοφονία, που έγινε για να ανακοπεί η πορεία που είχε χαράξει ο Ιωάννης Καποδίστριας για το ελληνικό Έθνος , ο φάκελος με τα σχετικά έγγραφα παραμένει «άκρως απόρρητος» στα Βρετανικά αρχεία.
Από τα ρωσικά αρχεία που δεν είναι απόρρητα μαθαίνουμε ότι ο Ρώσος αντιπρέσβης Ριμποπιέρ στην έκθεσή του για την δολοφονία του Καποδίστρια δεν έχει καμία αμφιβολία ότι η «δολοφονική χειρ εξοπλίσθη παρά της Αγγλίας».
8/10/16
8 Οκτωβρίου /26 Σεπτεμβρίου στην Ιστορία
1856 . Η Μεγάλη Βρετανία άρχισε το δεύτερο πόλεμο οπίου κατά της Κίνας
1879. Διορίστηκε ο Γαβριήλ Αλμοζνίνο (Almoznino) ως πρώτος αρχιραβίνος στο Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας . Ο Γκούλα Αντράσι παραιτήθηκε από τη θέση του Υπουργού Εξωτερικών της Αυστροουγγαρίας
1912.Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος: το Μαυροβούνιο κήρυξε τον πόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ο ελληνικός στόλος απελευθερώνει τη Λήμνο.
1914. Η Τουρκία, ως σύμμαχος των Κεντρικών Δυνάμεων έκλεισε τα Δαρδανέλια στα πλοία των χωρών της Αντάντ.
1918. Ο συνταγματάρχης Τόμας Έντουαρντ Λόρενς, γνωστός και ως Λόρενς της Αραβίας, κατέλαβε τη Δαμασκό.
1926. Η πρώτη ραδιοφωνική μετάδοση ποδοσφαιρικού αγώνα. Ήταν το ματς Σλάβια Πράγα -MTK Βουδαπέστης.
1939: Ο Αδόλφος Χίτλερ υπέγραψε το διάταγμα προσάρτησης το Τρίτο Ράιχ της δυτικής και τη βόρειας Πολωνίας.
1941. Οι Γερμανοί κατέλαβαν τη Μαριούπολη.
1944. Ενώ οι Γερμανοί δεν έχουν φύγει από τη ν Αθήνα τρια βουλγαρικά Σώματα μπήκαν στο Γιουγκοσλαβικό έδαφος με στόχο να αποκόψουν την «ομάδα "Ε"» που υποχωρεί από την Ελλάδα. Η ταξιαρχία Σκοπίων- Μαυροβούνιου των Παρτιζάνων που προσπαθηκε να αποκόψει την οδό Σκόπια – Κατσάνικ δέχθηκε επίθεση των «Λευκών».(Μπαλίστες).
1953. Αρχισε η Ιταλο- Γιουγκοσλαβική κρίση για την Τεργέστη μόλις η Μεγάλη Βρετανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες απέσυραν τα στρατεύματά τους από την ελεύθερης ζώνης της Τεργέστης του ρυθμίστηκε τελικά με τη συμφωνία του Λονδίνου στις 5 Οκτωβρίου 1955.
1954 .Οι στρατιωτικές δυνάμεις των Βιετ-Μίνχ εισήλθαν στο Ανόι.
1962: Ο Τίτο κατόπιν αμερικανικής ενθάρρυνσης εξέφρασε με συνέντευξη του την επιθυμία του για τη βελτίωση των ελληνογιουγκοσλαβικών σχέσεων και την αποφυγή κάθε αφορμής, η οποία θα επανέφερε στο προσκήνιο το Μακεδονικό ζήτημα . Το επόμενο βήμα για την αναθέρμανση των σχέσεων, έγινε με πρωτοβουλία του Ευάγγελου Αβέρωφ-Τοσίτσα, που τελικά υπέγραψε με τον υπουργό Εξωτερικών της Γιουγκοσλαβίας, Κότσα Πόποβιτς, μιας κοινή δήλωση το Δεκέμβριος του 1962 που έμεινε γνωστή ως «συμφωνία κυρίων Αβέρωφ – Πόποβιτς, που προέβλεπε την αποφυγή κάθε δραστηριότητας και εκδήλωσης που θα μπορούσε να διαταράξει τις διμερείς σχέσεις. Την ίδια ημέρα που δημοσιεύτηκε η συνέντευξη Τίτο, στην Αμερική δημοσιευτηκαν αποσπάσματα της έκθεσης του συμβούλου του προέδρου Κένεντι Τσέστερ Μπόουλς, που επιημαίνει την ελληνική κλεπτοκρατία και την κακοδιαχείριση της αμερικανικής βοήθειας προς στην Ελλάδα.
1965. Η Κυβέρνηση των αποστατών του Στεφανόπουλου, η Τζασμάκ, τα Ανάκτορα Και ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης Σταύρος Κωστόπουλος συμφωνούν σε ευρύτατες αλλαγές στο στράτευμα. Αρχηγός Γ.Ε.Σ. αναλαμβάνει ο μετέπειτα αντιπρόεδρος της χούντας αντιστρατηγός Σπαντιδάκης, ενώ προάγεται και αναλαμβάνει διοικητής του Α' Σώματος Στρατού ο μετέπειτα αντιβασιλιάς της χούντας Γεώργιος Ζωιτάκης.
1967. Πιάστηκε στη Βολιβία ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Οι ρέιντζερς της Βολιβίας που εκπαίδευαν οι Ειδικές Δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών εντόπισαν τους αντάρτες του Γκεβάρα τα χαράματα της Κυριακής 8ης Οκτωβρίου κοντά στο χωριό Λα Ιγκέρα, (La Higuera), στην περιοχή της χαράδρας Γιούρο και ακολούθησε μικρή μάχη. Το όπλο του Τσε εξαιτίας εμπλοκής είχε αχρηστευτεί και ο ίδιος δυσκολευόταν στο περπάτημα. Υποβασταζόμενος από τον εργάτη από τα ορυχεία του Χουανίνι Σιμόν Κούμπα , έπεσε τελικά στα χέρια τριών στρατιωτών. Μεταφέρθηκε στο σχολείο του χωριού Λα Ιγκέρα και εκτελέστηκε την επομένη 9η Οκτωβρίου, με περίστροφο, από τον υπαξιωματικό του βολιβιανού στρατού Μάριο Τεράν.
1970: Ανακοινώθηκε η απονομη του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας στον κέρδισε Αλεξάντερ Ησαίγιεβιτς Σολζενίτσιν.
1980: Η τελευταία συναυλία του Μπόμπ Μάρλει, κατά την οποία έπεσε αναίσθητος. Η γιατροί διέγνωσαν ότι είχε καρκίνο. Επτά μήνες αργότερα πέθανε 1991: Η Σλοβενία και η Κροατίας επιβεβαίωσαν την ανεξαρτησία τους από τη Γιουγκοσλαβία.
1993 : Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών ήρε τις κυρώσεις κατά της Νότιας Αφρικής που της είχαν επιβληθεί το 1960 λόγω της πολιτικής του απαρτχάιντ. 1998 : Το Συμβούλιο ΝΑΤΟ ενέκρινε «ένα λεπτομερές επιχειρησιακό σχέδιο για αεροπορικές επιδρομές κατά στάδια» στο Κοσσυφοπέδιο, και δόθηκε τελεσίγραφο 24 ωρών στον Πρόεδρο της Γιουγκοσλαβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς για να το αποδεχθεί τις απαιτήσεις του ψηφίσματος του ΟΗΕ. Η κυβέρνηση της Σερβίας υιοθέτησε ειδικά μέτρα για την αντιμετώπιση της επίθεσης του ΝΑΤΟ.
1912.Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος: το Μαυροβούνιο κήρυξε τον πόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ο ελληνικός στόλος απελευθερώνει τη Λήμνο.
1914. Η Τουρκία, ως σύμμαχος των Κεντρικών Δυνάμεων έκλεισε τα Δαρδανέλια στα πλοία των χωρών της Αντάντ.
1918. Ο συνταγματάρχης Τόμας Έντουαρντ Λόρενς, γνωστός και ως Λόρενς της Αραβίας, κατέλαβε τη Δαμασκό.
1926. Η πρώτη ραδιοφωνική μετάδοση ποδοσφαιρικού αγώνα. Ήταν το ματς Σλάβια Πράγα -MTK Βουδαπέστης.
1939: Ο Αδόλφος Χίτλερ υπέγραψε το διάταγμα προσάρτησης το Τρίτο Ράιχ της δυτικής και τη βόρειας Πολωνίας.
1941. Οι Γερμανοί κατέλαβαν τη Μαριούπολη.
1944. Ενώ οι Γερμανοί δεν έχουν φύγει από τη ν Αθήνα τρια βουλγαρικά Σώματα μπήκαν στο Γιουγκοσλαβικό έδαφος με στόχο να αποκόψουν την «ομάδα "Ε"» που υποχωρεί από την Ελλάδα. Η ταξιαρχία Σκοπίων- Μαυροβούνιου των Παρτιζάνων που προσπαθηκε να αποκόψει την οδό Σκόπια – Κατσάνικ δέχθηκε επίθεση των «Λευκών».(Μπαλίστες).
1953. Αρχισε η Ιταλο- Γιουγκοσλαβική κρίση για την Τεργέστη μόλις η Μεγάλη Βρετανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες απέσυραν τα στρατεύματά τους από την ελεύθερης ζώνης της Τεργέστης του ρυθμίστηκε τελικά με τη συμφωνία του Λονδίνου στις 5 Οκτωβρίου 1955.
1954 .Οι στρατιωτικές δυνάμεις των Βιετ-Μίνχ εισήλθαν στο Ανόι.
1962: Ο Τίτο κατόπιν αμερικανικής ενθάρρυνσης εξέφρασε με συνέντευξη του την επιθυμία του για τη βελτίωση των ελληνογιουγκοσλαβικών σχέσεων και την αποφυγή κάθε αφορμής, η οποία θα επανέφερε στο προσκήνιο το Μακεδονικό ζήτημα . Το επόμενο βήμα για την αναθέρμανση των σχέσεων, έγινε με πρωτοβουλία του Ευάγγελου Αβέρωφ-Τοσίτσα, που τελικά υπέγραψε με τον υπουργό Εξωτερικών της Γιουγκοσλαβίας, Κότσα Πόποβιτς, μιας κοινή δήλωση το Δεκέμβριος του 1962 που έμεινε γνωστή ως «συμφωνία κυρίων Αβέρωφ – Πόποβιτς, που προέβλεπε την αποφυγή κάθε δραστηριότητας και εκδήλωσης που θα μπορούσε να διαταράξει τις διμερείς σχέσεις. Την ίδια ημέρα που δημοσιεύτηκε η συνέντευξη Τίτο, στην Αμερική δημοσιευτηκαν αποσπάσματα της έκθεσης του συμβούλου του προέδρου Κένεντι Τσέστερ Μπόουλς, που επιημαίνει την ελληνική κλεπτοκρατία και την κακοδιαχείριση της αμερικανικής βοήθειας προς στην Ελλάδα.
1965. Η Κυβέρνηση των αποστατών του Στεφανόπουλου, η Τζασμάκ, τα Ανάκτορα Και ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης Σταύρος Κωστόπουλος συμφωνούν σε ευρύτατες αλλαγές στο στράτευμα. Αρχηγός Γ.Ε.Σ. αναλαμβάνει ο μετέπειτα αντιπρόεδρος της χούντας αντιστρατηγός Σπαντιδάκης, ενώ προάγεται και αναλαμβάνει διοικητής του Α' Σώματος Στρατού ο μετέπειτα αντιβασιλιάς της χούντας Γεώργιος Ζωιτάκης.
1967. Πιάστηκε στη Βολιβία ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Οι ρέιντζερς της Βολιβίας που εκπαίδευαν οι Ειδικές Δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών εντόπισαν τους αντάρτες του Γκεβάρα τα χαράματα της Κυριακής 8ης Οκτωβρίου κοντά στο χωριό Λα Ιγκέρα, (La Higuera), στην περιοχή της χαράδρας Γιούρο και ακολούθησε μικρή μάχη. Το όπλο του Τσε εξαιτίας εμπλοκής είχε αχρηστευτεί και ο ίδιος δυσκολευόταν στο περπάτημα. Υποβασταζόμενος από τον εργάτη από τα ορυχεία του Χουανίνι Σιμόν Κούμπα , έπεσε τελικά στα χέρια τριών στρατιωτών. Μεταφέρθηκε στο σχολείο του χωριού Λα Ιγκέρα και εκτελέστηκε την επομένη 9η Οκτωβρίου, με περίστροφο, από τον υπαξιωματικό του βολιβιανού στρατού Μάριο Τεράν.
1970: Ανακοινώθηκε η απονομη του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας στον κέρδισε Αλεξάντερ Ησαίγιεβιτς Σολζενίτσιν.
1980: Η τελευταία συναυλία του Μπόμπ Μάρλει, κατά την οποία έπεσε αναίσθητος. Η γιατροί διέγνωσαν ότι είχε καρκίνο. Επτά μήνες αργότερα πέθανε 1991: Η Σλοβενία και η Κροατίας επιβεβαίωσαν την ανεξαρτησία τους από τη Γιουγκοσλαβία.
1993 : Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών ήρε τις κυρώσεις κατά της Νότιας Αφρικής που της είχαν επιβληθεί το 1960 λόγω της πολιτικής του απαρτχάιντ. 1998 : Το Συμβούλιο ΝΑΤΟ ενέκρινε «ένα λεπτομερές επιχειρησιακό σχέδιο για αεροπορικές επιδρομές κατά στάδια» στο Κοσσυφοπέδιο, και δόθηκε τελεσίγραφο 24 ωρών στον Πρόεδρο της Γιουγκοσλαβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς για να το αποδεχθεί τις απαιτήσεις του ψηφίσματος του ΟΗΕ. Η κυβέρνηση της Σερβίας υιοθέτησε ειδικά μέτρα για την αντιμετώπιση της επίθεσης του ΝΑΤΟ.
8 Οκτωβρίου το Βουλγαρικό συνοικέσιο, η μάχη στην Κροατίας και ο Μετερνιχ
314. Το Φεβρουάριο του 313 μ.Χ. ο Μέγας Κωνσταντίνος συναντήθηκε με τον Αύγουστο της Ανατολής Λικίνιο. Τον Ιούνιο του 313 ο Λικίνιος νίκησε σε αποφασιστική μάχη ανατολικά της Αδριανούπολης. τον ανιψιό του Γαλέριου Μαξιμίνο που είχε στην κατοχή του τις ανατολικές επαρχίες, Ο Μαξιμίνος αυτοκτόνησε και ο Λικίνιος ως απόλυτος Κύριος της Ανατολής συμμάχησε με τον Βασιανό και τη σύζυγό του Αναστασία, (ετεροθαλή αδερφή του Κωνσταντίνου).
Ο Κωνσταντίνος με το στρατό του εισέβαλε στη βαλκανική και οι δυο στρατοί συγκρούστηκαν στην Αουρέλια Καμπάλις της Παννονίας (σημερινό Βίνκοβτσι στην Κροατία)στις 8 Οκτωβρίου 314 μ.Χ. Η μάχη έμεινε γνωστή ως bellum Cibalense και έληξε με πύρρεια νίκη του Κωνσταντίνου. Οι δυνάμεις και των δύο αντιπάλων είχαν εξαντληθεί και οι αντοχές των στρατιωτών τους είχαν φτάσει στο όριο. Οι δύο αυτοκράτορες δεν είχαν άλλη επιλογή από την επιστροφή στα εδάφη τους. Ο Κωνσταντίνος στην Augusta Treverorum στις όχθες του Μοζέλα, την Τριρ (Trier), στη σημερινή Ρηνανία-Παλατινάτο της Γερμανίας, και ο Λικίνος στην Σρέμσκα Μιτροβίτσα, τέως Σίρμιουμ, στη Σερβία.
927: Σε πανηγυρικό κλίμα στα ανάκτορα στην Κωνσταντινούπολη έγινε ο γάμος, του 15χρονου Τσάρου της Βουλγαρίας Πέτρου Α με την εγγονή του αυτοκράτορα Ρωμανού Λεκαπηνού την κόρη του Χριστόφορου Λακαπηνού , την Σόφια - Μαρία Λεκαπινή που μετονομάστηκε σε Ειρήνη, για να συμβολίζει την ειρηνική συνύπαρξη του Βυζαντίου με τους Βουλγάρους. Σύμφωνα με τους όρους της βουλγαροβυζαντινής συνήθηκης που υπογράφτηκε την ίδια ημέρα επιβεβαιώθηκαν τα υφιστάμενα σύνορα μεταξύ των δύο κρατών και ο Ρωμανός Λεκαπηνός αναγνώρισε τον βασιλικό τίτλο του Πέτρου, (Τσάρος των Βουλγάρων), ενώ αναγνωρίστηκε το αυτοκέφαλο της βουλγαρικής εκκλησίας που ανυψώθηκε σε Πατριαρχείο και ως Πατριάρχης χειροτονήθηκε ο μέχρι τότε Αρχιεπίσκοπος Σιλιστρίας Δαμιανός
1789: Κατά τη διάρκεια του 7ου ρωσοτουρκικού πολέμου, ο αυστριακός στρατός υπό τις διαταγές του στρατάρχη Ερνστ φον Γεδεών μετά από εβδομάδες πολιορκίας κατέλαβε το Βελιγράδι διώχνοντας τους Τούρκους και άνοιξε το δρόμο για την κάθοδο της αυστρο-ρωσικής Στρατιάς στη Θεσσαλονίκη και από εκεί στην Κωνσταντινούπολη. Η γαλλική επανάσταση όμως απέτρεψε την συντριβή των Οθωμανών.
1801. Η Ρωσία και η Γαλλία υπέγραψαν τη Συνθήκη του Παρισιού.
1806.Εισβολή των στρατευμάτων του Ναπολέοντα στη Σαξονία, ενώ οι Άγγλοι πολιορκούσαν το λιμάνι της Βουλώνης στη Γαλλία
1809: Ο Κλέμενς φον Μέττερνιχ, (Clement Wenceslaus Lothair, Prince of Metternich-Winneburg-Beilstein), σε ηλικία 36 ετών διορίστηκε υπουργός Εξωτερικών του Φραγκίσκου Β' και διαπραγματεύτηκε τη συνθήκη ειρήνης που συνομολογήθηκε στις 14 Οκτωβρίου του 1809 στα Ανάκτορα Σενμπρούν στη Βιέννη.
1813.Με τη Συνθήκη της Ρίντ η Βαυαρία αποχώρησε από τη Συνομοσπονδία του Ρήνου που είχε δημιουργήσει ο Ναπολέων και συμφώνησε να ενταχθεί στον 6ο Συνασπισμό εναντίον του Ναπολέοντα με αντάλλαγμα την εγγύηση για τη συνέχιση της κυριαρχίας και της ανεξαρτησίας της . Στις 14 Οκτωβρίου η Βαυαρία κήρυξε επίσημα τον πόλεμο εναντίον του Ναπολέοντα και της Γαλλίας.
1815.Συνελήφθη από τους Αυστριακούς στην Καλαβρία ο πρώην βασιλιάς της Νάπολης, Ιωακείμ Μυρά μαζί με 28 συντρόφους του. Εκτελέστηκε στις 13 Οκτωβρίου 1815.
1838. Κυρώθηκε από την Βικτωρία Οθωμανο- βρετανική Συνθήκη για το Εμπόριο (Συνθήκη του Μπαλτά Λιμαν), .
Ο Κωνσταντίνος με το στρατό του εισέβαλε στη βαλκανική και οι δυο στρατοί συγκρούστηκαν στην Αουρέλια Καμπάλις της Παννονίας (σημερινό Βίνκοβτσι στην Κροατία)στις 8 Οκτωβρίου 314 μ.Χ. Η μάχη έμεινε γνωστή ως bellum Cibalense και έληξε με πύρρεια νίκη του Κωνσταντίνου. Οι δυνάμεις και των δύο αντιπάλων είχαν εξαντληθεί και οι αντοχές των στρατιωτών τους είχαν φτάσει στο όριο. Οι δύο αυτοκράτορες δεν είχαν άλλη επιλογή από την επιστροφή στα εδάφη τους. Ο Κωνσταντίνος στην Augusta Treverorum στις όχθες του Μοζέλα, την Τριρ (Trier), στη σημερινή Ρηνανία-Παλατινάτο της Γερμανίας, και ο Λικίνος στην Σρέμσκα Μιτροβίτσα, τέως Σίρμιουμ, στη Σερβία.
927: Σε πανηγυρικό κλίμα στα ανάκτορα στην Κωνσταντινούπολη έγινε ο γάμος, του 15χρονου Τσάρου της Βουλγαρίας Πέτρου Α με την εγγονή του αυτοκράτορα Ρωμανού Λεκαπηνού την κόρη του Χριστόφορου Λακαπηνού , την Σόφια - Μαρία Λεκαπινή που μετονομάστηκε σε Ειρήνη, για να συμβολίζει την ειρηνική συνύπαρξη του Βυζαντίου με τους Βουλγάρους. Σύμφωνα με τους όρους της βουλγαροβυζαντινής συνήθηκης που υπογράφτηκε την ίδια ημέρα επιβεβαιώθηκαν τα υφιστάμενα σύνορα μεταξύ των δύο κρατών και ο Ρωμανός Λεκαπηνός αναγνώρισε τον βασιλικό τίτλο του Πέτρου, (Τσάρος των Βουλγάρων), ενώ αναγνωρίστηκε το αυτοκέφαλο της βουλγαρικής εκκλησίας που ανυψώθηκε σε Πατριαρχείο και ως Πατριάρχης χειροτονήθηκε ο μέχρι τότε Αρχιεπίσκοπος Σιλιστρίας Δαμιανός
1789: Κατά τη διάρκεια του 7ου ρωσοτουρκικού πολέμου, ο αυστριακός στρατός υπό τις διαταγές του στρατάρχη Ερνστ φον Γεδεών μετά από εβδομάδες πολιορκίας κατέλαβε το Βελιγράδι διώχνοντας τους Τούρκους και άνοιξε το δρόμο για την κάθοδο της αυστρο-ρωσικής Στρατιάς στη Θεσσαλονίκη και από εκεί στην Κωνσταντινούπολη. Η γαλλική επανάσταση όμως απέτρεψε την συντριβή των Οθωμανών.
1801. Η Ρωσία και η Γαλλία υπέγραψαν τη Συνθήκη του Παρισιού.
1806.Εισβολή των στρατευμάτων του Ναπολέοντα στη Σαξονία, ενώ οι Άγγλοι πολιορκούσαν το λιμάνι της Βουλώνης στη Γαλλία
1809: Ο Κλέμενς φον Μέττερνιχ, (Clement Wenceslaus Lothair, Prince of Metternich-Winneburg-Beilstein), σε ηλικία 36 ετών διορίστηκε υπουργός Εξωτερικών του Φραγκίσκου Β' και διαπραγματεύτηκε τη συνθήκη ειρήνης που συνομολογήθηκε στις 14 Οκτωβρίου του 1809 στα Ανάκτορα Σενμπρούν στη Βιέννη.
1813.Με τη Συνθήκη της Ρίντ η Βαυαρία αποχώρησε από τη Συνομοσπονδία του Ρήνου που είχε δημιουργήσει ο Ναπολέων και συμφώνησε να ενταχθεί στον 6ο Συνασπισμό εναντίον του Ναπολέοντα με αντάλλαγμα την εγγύηση για τη συνέχιση της κυριαρχίας και της ανεξαρτησίας της . Στις 14 Οκτωβρίου η Βαυαρία κήρυξε επίσημα τον πόλεμο εναντίον του Ναπολέοντα και της Γαλλίας.
1815.Συνελήφθη από τους Αυστριακούς στην Καλαβρία ο πρώην βασιλιάς της Νάπολης, Ιωακείμ Μυρά μαζί με 28 συντρόφους του. Εκτελέστηκε στις 13 Οκτωβρίου 1815.
1838. Κυρώθηκε από την Βικτωρία Οθωμανο- βρετανική Συνθήκη για το Εμπόριο (Συνθήκη του Μπαλτά Λιμαν), .
Πότε άρχισε η Σύνοδος της Χαλκηδόνας;
Κάποιοι επιμένουν ότι άρχισε στις 8 Οκτωβρίου, άλλοι επιμένον ότι ήταν Νοέμβριος,
αλλά ο Ομότιμος Καθηγητής του Τμήματος Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Στυλιανός Γ. Παπαδοπούλος που έχει μελετήσει τα πρακτικά της Συνόδου λέει ότι άρχισε στις 8 Αυγούστου στον ναό της Αγίας Ευφημίας της Χαλκηδόνας, και τελείωσε την 1η Νοεμβρίου και ότι «οι υπογράψαντες τα Πρακτικά ήσαν 358, αλλά είχαν εξουσιοδότηση και για άλλους 94 επισκόπους».
ΥΓ. Τα γράφω για να καταλάβετε τι μπούρδες γράφουν οι «Βικιπαίδιες» τα «Σαν Σήμερα» και άλλοι προπαγανδιστές του… διαδικτύου
ΥΓ. Τα γράφω για να καταλάβετε τι μπούρδες γράφουν οι «Βικιπαίδιες» τα «Σαν Σήμερα» και άλλοι προπαγανδιστές του… διαδικτύου
Πολιτική Ιστορία για να μαθαίνουν και οι Νέοι
Να πως άρχισε το εθνικιστικό «κακό» στον χώρο των τσιφούτ αριστερών. Ήταν το 1976 , από τις 4 έως 8 Φεβρουάριου στο L'Île-Saint-Denis στο Παρίσι έγινε το XXII Συνέδριο του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος όπου ο Ζώρζ Μαρσε διακήρυξε: «Ζήτω ο σοσιαλισμός με τα χρώματα της Γαλλίας». (Vive le socialisme aux couleurs de la France*).
Τότε, μπήκε ο «εθνικισμός» στην «αριστερά». Στο ίδιο συνέδριο το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα εγκατέλειψε το δόγμα της «δικτατορίας του προλεταριάτου» και έγινε το «Κόμμα της Ελευθερίας».
Λίγα χρόνια μετά, ο Μιτεράν ευρισκόμενος στην εξουσία με τις ψήφους του αριστερού Συνασπισμού , πέρασε στις 25 Μαρτίου 1983, στο δόγμα «γαλλικός σοσιαλισμός» με τα χρώματα του φιλελευθερισμού , και υιοθέτησε την αγορά, το ελεύθερο εμπόριο και την ενίσχυση της ατλαντικής αλληλεγγύης .
Το ίδιο έκανε και ο Αντρέ που τον αντέγραφε. Ακριβώς τα ίδια βήματα έκανε και το εβραιόπουλο, με τα μνημόνια. Εμπρός στον δρόμο του Φρατζέσκου.
*Στην ίδια επικοινωνιακή σύλληψη οφείλεται και το «πρώτα η Ελλάδα» και το «Ελληνική λύση».
Τότε, μπήκε ο «εθνικισμός» στην «αριστερά». Στο ίδιο συνέδριο το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα εγκατέλειψε το δόγμα της «δικτατορίας του προλεταριάτου» και έγινε το «Κόμμα της Ελευθερίας».
Λίγα χρόνια μετά, ο Μιτεράν ευρισκόμενος στην εξουσία με τις ψήφους του αριστερού Συνασπισμού , πέρασε στις 25 Μαρτίου 1983, στο δόγμα «γαλλικός σοσιαλισμός» με τα χρώματα του φιλελευθερισμού , και υιοθέτησε την αγορά, το ελεύθερο εμπόριο και την ενίσχυση της ατλαντικής αλληλεγγύης .
Το ίδιο έκανε και ο Αντρέ που τον αντέγραφε. Ακριβώς τα ίδια βήματα έκανε και το εβραιόπουλο, με τα μνημόνια. Εμπρός στον δρόμο του Φρατζέσκου.
*Στην ίδια επικοινωνιακή σύλληψη οφείλεται και το «πρώτα η Ελλάδα» και το «Ελληνική λύση».
Ρε συ Βελόπουλε
Το 2012 κάποιος σε πήρε τηλέφωνο σού είπε το «σύνθημα» και την έκανες με ελαφρά πηδηματάκια. Τώρα αφού ξέρουν το τηλέφωνό σου δεν θα σε ξαναπάρουν όταν χρειαστεί;
Οπότε, η «ελληνική λύση» σου που θυμίζει το σύνθημα Λαλιώτη, «Πρώτα η Ελλάδα», πόσο ανεξάρτητη θα είναι;
Και χάθηκες στα μικρά και ασήμαντα της βλακοκρατίας , το μισθό των βουλευτών και την «άμεση δημοκρατία».
Τα κύρια δημοψηφίσματα, για το «καταστατικό της ΕΚΤ» που απαγορεύει στην Τράπεζα να δανείζει με το ίδιο επιτόκιο που δένει στους τσιφούτ-τσιφούτ, λαούς και κράτη, για τη δίκαιη φορολόγηση των «αφορολόγητων» και τοων κερδών από το χρέος, και για τη διαφάνεια στην καταγωγή κάθε πολιτικού και κάθε δικαστή, δεν ειχες τίποτα να πεις ούτε να υποσχεθείς. Μία από τα ίδια.
Σπύρος Χατζάρας
Οπότε, η «ελληνική λύση» σου που θυμίζει το σύνθημα Λαλιώτη, «Πρώτα η Ελλάδα», πόσο ανεξάρτητη θα είναι;
Και χάθηκες στα μικρά και ασήμαντα της βλακοκρατίας , το μισθό των βουλευτών και την «άμεση δημοκρατία».
Τα κύρια δημοψηφίσματα, για το «καταστατικό της ΕΚΤ» που απαγορεύει στην Τράπεζα να δανείζει με το ίδιο επιτόκιο που δένει στους τσιφούτ-τσιφούτ, λαούς και κράτη, για τη δίκαιη φορολόγηση των «αφορολόγητων» και τοων κερδών από το χρέος, και για τη διαφάνεια στην καταγωγή κάθε πολιτικού και κάθε δικαστή, δεν ειχες τίποτα να πεις ούτε να υποσχεθείς. Μία από τα ίδια.
Σπύρος Χατζάρας
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)
2α Νοεμβρίου 1940. Η 6 ημέρα του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου . Η επική επίθεση με τις ξιφολόγχες στους επιτιθέμενους Ιταλούς στον Προφήτη Ηλία στην Πίνδο και ο ταγματάρχης Ιωάννης Καραβίας. Κατάληψη και ανακατάληψη της Γκραμπάλας. Ο Αντισυνταγματάρχη Γεώργιος Κυριαζής .Ο Σμηναγός Ιωάννης Σακελλαρίου, ήταν Έλληνας «καμικάζε» πριν τους Ιάπωνες καμικάζε. Ο Παπάγος στο Πολεμικό Ανακοινωθέν δεν έλεγε τίποτα για τις μάχες στην Γκραμπάλα και την Πίνδο και αναφερόταν σε μονομαχίες πυροβολικού σε επιχειρήσεις τις αεροπορίας και δράση περιπόλων στην περιοχή του Γ Σώματος
- Στις 2 Νοεμβρίου 1940, οι Ιταλοί κατέλαβαν προσωρινά την Γκραμπάλα. -Ο ταγματάρχης Ιωάννης Καραβίας και η αντεπίθεση με εφ' όπλου Λόγ...
-
Αρχίζω από το τέλος. Σημίτης, Παπαδήμος, Καραμανλής, Αλογοσκούφης, Στουρνάρας, Χριστοδουλάκης, Προβόπουλος, Αβάπτιστος του Παπανδρέου, Συ...

