Δεν θα φύγει κανείς λαθρομετανάστης και πρέπει να αποδεχθούμε τα τετελεσμένα λέει η κυβέρνηση
Ο υφυπουργός παραπλάνησης και παραπληροφόρησης Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ
μίλησε για το λαθρονομοσχέδιο στον ραδιοφωνικό σταθμό «Αντ1» (28-01-2010).
«Μιλάμε μόνο για νόμιμους μετανάστες, όσον αφορά στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Γιατί υπάρχει μια θολή εικόνα και μια παραπληροφόρηση..»
Είπε για παραπληροφόρηση και αμέσως μιλάει για «νόμιμους μετανάστες».
Νόμιμος όμως δεν είναι κανείς. «Νομιμοποιημένοι» είναι, με διάφορους τρόπους. Και οι νομιμοποιημένοι είναι 1.500.000
Και συνεχίζει η παραπληροφόρηση..
« Και αυτό που γίνεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια είναι ότι έρχονται, είναι ακατάγραπτοι, αυτοί οι άνθρωποι να μην είναι πουθενά, είτε ζουν, είτε πεθαίνουν, είτε πεθάνουν κάποια στιγμή δεν πρόκειται να τους αναζητήσει κανείς, με αποτέλεσμα να υπάρχει αυτή η γκετοποίηση, ειδικά στο κέντρο της Αθήνας».
Οι νομιμοποιημένοι έχουν καταγραφεί. Έχουν δηλώσει μόνιμη κατοικία.
Ο υφυπουργός παραπλάνησης και παραπληροφόρησης ανακατεύει «Νομιμοποιημένους» και παράνομους και τελικά μιλάει για τους παράνομους παραπλανόντας τους συνομιλητές του και τους ακροατές.
(Φοβερή η σοσιαλιστική αγωνία «είτε ζουν, είτε πεθαίνουν, δεν πρόκειται να τους αναζητήσει κανείς», ενώ κλέβουν από τα μίνι-μάρκετ που ληστεύουν τηλαφωνικές κάρτες για να μιλούν με την μητέρα πατρίδα τους).
«Με την απειλή όπλων, δύο άγνωστοι εισήλθαν , περίπου στις 11 το βράδυ, σε κατάστημα ψιλικών, που βρίσκεται επί της οδού Κωνσταντίνου Τσαλδάρη 41-43, στο Πολύγωνο.Οι δράστες ακινητοποίησαν την ιδιοκτήτρια αυτ και αφαίρεσαν το ποσό των 250 ευρώ, που υπήρχε στο ταμείο, καθώς και κάρτες κινητής τηλεφωνίας»
Και επειδή δεν τους αναζητάει κανείς έχουν καταλάβει το κέντρο της Αθήνας
Και συνεχίζει ο υφυπουργός παραπλάνησης και παραπληροφόρησης
« Μία από αυτές τις λύσεις, μία στόχευση, έστω επιμέρους, είναι επιτέλους κάποιοι να καταγραφούν. Επιτέλους, κάποιοι να αποκτήσουν τη θέση, όχι απλώς τα δικαιώματα, αλλά τη θέση που πρέπει να έχουν σε μια κοινωνία σημερινή, έτσι όπως επιτάσσουν οι σημερινές κοινωνικές συνθήκες και σιγά – σιγά να αρχίσει να μπαίνει τάξη σ` αυτό το απαράδεκτο φαινόμενο και για τους ίδιους τους μετανάστες, αλλά και για την κοινωνία, για όλους εμάς».
Είναι «απαράδεκτο κοινωνικό φαινόμενο» ότι δεν έχουν πολιτικά δικαιώματα; Και για να τους «καταγράψουν» πρέπει να τους δώσουν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι; Είπαμε οι νομιμοποιημένοι έχουν ήδη καταγραφεί. Επομένως η «επιμέρους» λύση είναι για τους ως τώρα παράνομους
Και συνεχίζει ο υφυπουργός παραπλάνησης και παραπληροφόρησης .
«μετά από τόσα χρόνια, όπου αφήσαμε και δημιουργήθηκε -λόγω έλλειψης μεταναστευτικής πολιτικής- όλη αυτή η κατάσταση είναι μια πραγματικότητα. Πρέπει να την αντιμετωπίσουμε σαν πραγματικότητα. Το να φυλάμε όλους τους παράνομους μετανάστες και να τους απελάσουμε δεν έχει καμία πρακτική εφαρμογή. Δεν γίνεται κάτι τέτοιο, πρώτα απ` όλα για λόγους πρακτικούς και δεύτερον θα πρέπει να εξετάζεται η κάθε περίπτωση ξεχωριστά. Είναι κάποιοι που έχουν υποβάλει αίτηση για άσυλο, κάποιοι περιμένουν. Θα πρέπει να μπει μια τάξη σ` όλη αυτή την ιστορία». «Με τους παράνομους μετανάστες πρέπει να υπάρχει μια αντιμετώπιση και πάλι, δεν είναι λύση το να απελαθούν, δεν γίνεται να απελαθούν».
Πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε σαν πραγματικότητα. Δηλαδή ,δεν θα φύγει κανείς και πρέπει να δεχθούμε τα τετελεσμένα
«Πρώτα απ` όλα, ξεκινάμε με κάποια βήματα. Το πρώτο βήμα είναι αυτούς τους νόμιμους μετανάστες, οι οποίοι είναι ενταγμένοι στην ελληνική κοινωνία, θα πρέπει να τους αναγνωρίσουμε και τυπικά τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που πηγάζουν από αυτή την ένταξή τους».
-Τα πολιτικά κυριαρχικά δικαιώματα δεν πηγάζουν από την « ένταξη».
«Δίνοντας ιθαγένεια με αυτό το νομοσχέδιο σε παιδιά, σε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, σε ανθρώπους, οι οποίοι είναι μέλη της ελληνικής κοινωνίας πλέον, καθώς και το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι μερικώς, τους εντάσσουμε στην ελληνική κοινωνία γιατί έτσι πρέπει να γίνει σύμφωνα και με τις διεθνείς συνθήκες, αλλά και σύμφωνα με τα διεθνή δεδομένα»
Απόλυτα ψέματα. Σύμφωνα και με τις «διεθνείς συνθήκες», αλλά και με τα «διεθνή δεδομένα» τα κράτη όχι μόνον εν παραχωρούν πολιτικά δικαιώματα αλλά έχουν δικαίωμα να περιορίζουν την πολιτική δραστηριότητα των αλλοδαπών.
« όσον αφορά στα παιδιά, όμως, όπου είναι μια φοβερή κοινωνική αδικία, η οποία γίνεται εδώ και τόσα χρόνια, η κοινή γνώμη είναι υπέρ των παιδιών και ένα δεύτερο ως προς αυτό, για τις δημοσκοπήσεις, είπατε και σεις προηγουμένως ότι διαβάζοντας χθες το νομοσχέδιο διαπιστώσατε ότι πρόκειται για νόμιμους μετανάστες. Αυτό το λέω γιατί δεν έχει εξηγηθεί, δεν έχει εξηγηθεί εν καιρώ -είναι επόμενο γιατί είναι πολύπλοκο νομικό ζήτημα- στην ελληνική κοινωνία για ποιους ανθρώπους μιλάμε, με τι προϋποθέσεις, ότι εμείς δεν δημιουργούμε ξέφραγο αμπέλι. Ξέφραγο αμπέλι υπάρχει εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες. Εμείς τώρα βάζουμε τάξη».
Απόλυτα ψέματα.Δεν βάζουν τάξη. Ανοίγουν τις πύλες της κολάσεως.
Ο υφυπουργός παραπλάνησης και παραπληροφόρησης ομολόγησε και την προσωπική του ανάμιξη.
«Το επάγγελμά μου είναι δικηγόρος. Έχω ασχοληθεί χρόνια με θέματα προσφύγων, εδώ και δεκαετίες».
Και κλείνει με το δημοψήφισμα.
«Αν κάνουμε δημοψήφισμα για ένα τέτοιο θέμα, θα έπρεπε να κάνουμε δημοψηφίσματα και για πολλά άλλα ζητήματα, σε τεχνικό επίπεδο μιλάω. Δεύτερον, σε ουσιαστικό επίπεδο, εάν κάνουμε δημοψήφισμα για ένα τέτοιο ζήτημα, τότε είναι που διαταράσσουμε την κοινωνική συνοχή, τότε είναι που δημιουργούμε ζητήματα μέσα στην ελληνική κοινωνία, ζητήματα τα οποία μπορεί να είναι εκρηκτικά».
-Θα διαταράξουμε την κοινωνική μας συνοχή με τους λαθρομετανάστες;;;;;;;;;
Τι λέει ο άνθρωπος!!!!.
Το καλύτερο είναι οι αρλούμπες του «σοσιαλιστή» δικηγόρου στο τέλος.
« Και από άποψη πολιτική και νομική, θα μου επιτρέψτε να πω ότι η ψήφος, το δικαίωμα ψήφου δεν είναι πολιτικό δικαίωμα για το οποίο μπορεί να γίνει δημοψήφισμα.Υπάρχει η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου σε συγκεκριμένα άρθρα της και δεν μπαίνω σε νομικά ζητήματα, εντάσσει το δικαίωμα ψήφου στα ανθρώπινα δικαιώματα, το οποίο μάλιστα πρέπει να ασκείται χωρίς διακρίσεις εθνικής κοινωνικής προέλευσης κ.τ.λ.»
Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετοοοοοοο!!!!!!
Δελτιο11
Δεν έχει ξαναγίνει
7000 Αθηναίοι χωρίς να έχουν πίσω τους ούτε τη ΝΔ, ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε το ΚΚΕ, έστειλαν μήνυμα πατριωτισμού σε όλες τις ηγεσίες και μήνυμα αντίστασης στα ξένα Κέντρα και τους ντόπιους πράκτορες.Σπ.Χ
Ένας τέως Αλβανός υπήκοος γράφει στην Επιτροπή Εθνικής Σωτηρίας
Έλαβα στην ηλεκτρονική διεύθυνση του «δελτίου των 11» την ακόλουθη επιστολή του τέως Αλβανού υπηκόου Basilis Fatsis.
«διάβασα το κείμενο που γράφετε εδώ : http://dhmopshfisma.blogspot.com/2009/12/blog-post_2049.html#more . θα ήθελα πολύ να μάθω ποιος το έγραψε. Εάν εξαιρέσετε ότι έχασα 10 λεπτά από τη ζωή μου για να διαβάσω ένα προπαγανδιστικό κείμενο, μου αρέσει πολύ ο τρόπος γραφής του συγγραφέα. Λοιπόν αγαπητοί μου ελπίζω όλα αυτά που γράφετε εκεί να είναι απλά λόγο αγνοιας,εάν δεν είναι μπορώ να σας κάνω δωρεάν ψυχοθεραπεία. Βεβαια μπορεί να έχετε πρόβλημα να σας κάνει ψυχοθεραπεία ένας πρώην αλβανός Νυν έλληνας υπήκοος που κατάφερε να βγει πρώτος από τι σχολη του μπροστά από 400 ελληνόπουλα. Αλλα εγώ προσφέρομαι γιατί δεν είμαι φασίστας ούτε με εσάς. Όσο για το αν είναι αντισυνταγματικό αυτό που κάνει η κυβέρνηση ελπίζω ότι από αγνοια γράφετε και ότι επίτηδες. Σας εύχομαι ολόψυχα να φτάσετε τις 60 χιλιάδες υπογραφές,είναι ένας μεγάλος στόχος μετά τις 28 χιλιάδες ψήφους τις χρήσης αυγής στις βουλευτικές εκλογές . Εάν όμως προσπαθήσουμε να μαζέψουμε υπογραφές εμείς για το αντίθετο ξέρετε σε ποσο χρόνο θα φτάσουν τα 5 εατομμύρια;
Y.Γ: παραδίδω μαθήματα ελληνικής ιστορίας εάν θέλετε, γιατί μου φαίνεται ξεχάσατε τα 12 εκατομμύρια ελλήνων που είναι διάσπαρτη σε όλη τη γη»
Αφού λοιπόν έγραψε σε εμένα ,θα του ειπώ την γνώμη μου.
Αφού γράφεις το, Διάσπαρτοι –«διάσπαρτη» όταν αναφέρεσαι στους διεσπαρμένους, τέως Αλβανέ υπήκοε, το λόγω-"λόγο", το Ελλήνων-« ελλήνων», το Χρυσής- "χρήσης", τα εκατομμύρια -"εατομμύρια" , αλλά και από το «αλβανικό συντακτικό», που χρησιμοποιείς, είναι προφανές ότι είσαι αστοιχείωτος «βάρβαρος», που δεν συμμετέχεις της «ημετέρας παιδείας».
Εκτός από αγράμματος ,είσαι και βλάξ διότι αναφέρεσαι στο Σύνταγμα χωρίς να το γνωρίζεις.
Μου κάνει εντύπωση, το πώς σε έκαναν, Έλληνα υπήκοο, χωρίς να έχεις διαβάσει ούτε τις θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος της Χώρας μας. Μου κάνει επίσης εντύπωση, ότι όντας αγράμματος και βλάξ, κοροϊδεύεις κάποιους αφελείς και παραδίδεις μαθήματα όπως λέγεις.(Προφανώς με τα εγχειρίδια του CDRSEE.)
Όσο για την «απειλή» ,των 5 εκατομμυρίων Αλαβανοπακιστανών, θα θυμίσω στον τέως Αλβανό υπήκοο, τον Κωνσταντίνο Κολοκοτρώνη και το τέλος της Αλβανοκρατίας στην Πελοπόννησο.(Αλλά για αυτά δεν γράφουν η κα Θάλεια και η κα Χριστίνα, οπότε δεν θα τα ξέρει.)
Τέλος, δεν πιστεύω ότι δεν θα του δώσουν κάτι για τον κόπο του, ώστε να μην κλαίει, ότι έχασε τον χρόνο του για την δουλειά που τον έβαλαν να κάνει. Εκτός και είναι εθελοντής Χαφιές.
Σπύρος Χατζάρας
ΜΙΑ (ΑΚΟΜΗ) ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΦΙΛΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ
α. Όταν΄λές εμείς θα μαζέψουμε 5.000.000 υπογραφές σε ποιούς "εμείς" αναφέρεσε; Στους Αλβανούς των γύρω κρατών ή στους αντιρατσίστες που δεν γεμίζουν ταξί, άντε δύο ταξί μαζί με τους γνωστούς δημοσιογράφους;
Επειδή στην νεόκοπη πρώην χώρα σου δεν ξέρατε τι θα πει Σύνταγμα ας μάθεις ότι σ' αυτή τη χώρα που ήρθες, η όποια πρόοδος έγινε, χάρη στο ότι υπάρχει Σύνταγμα και νόμοι και δεν λειτουργεί υπό τον φόβο των συμμοριών, αν και πολλοί πρώην συνηπήκοοί σου κάνουν ότι μπορούν γιά να κάνουν την Ελλάδα Αλβανία με την ευγενική χορηγία των εν Ελλάδι μισθοφόρων της Νέας Τάξης Πραγμάτων ντόπιων, ξένων και κουκουλωμένων.
β. Αν αγαπάς την πραγματική σου πατρίδα πήγαινε εκεί και βοήθησέ την με τη γνώση που εδώ απέκτησες, άλλωστε έχει τεράστιες ευκαιρίες γιά ανάπτυξη. Αλλά δεν θα το κάνεις γιατί μιά χώρα γιά να πάει μπροστά χρειάζεται αντίστοιχο τρόπο σκέψης ανθρώπων και εσείς οι Αλβανοί ποτέ δεν είχατε την αίσθηση του έθνους, γι' αυτό και πάντα είσασταν μισθοφόροι άλλων.
Αυτή είναι η πραγματική κληρονομιά των Αλβανών και όπως πάντα συμβαίνει σ' αυτές τις περιπτώσεις το έλλειμα πολιτισμού αντισταθμίζεται με κραυγές περί μεγάλης Αλβανίας και προσπάθεια Αλβανοποίησης μεγάλων ανδρών οι οποίοι ακόμα κι αν ήταν φυλετικά Αλβανοί ήταν εμποτισμένοι με τα ιδανικά του Ελληνισμού.
γ. Αλήθεια φίλε οι αρχαιότητες που υπάρχουν στη χώρα σου σε τι γλώσσα είναι γραμμένες;
δ. Εμείς οι "ρατσιστές" είμαστε οι πραγματικοί σου φίλοι γιατί αγωνιζόμαστε γιά να έχουμε όλοι μιά ποιότητα ζωής που το μεροκάματο θα φτάνει, γιά να ζήσουμε και να μπορούμε να κυκλοφορούμε χωρίς να φοβόμαστε μήπως μας παραμονεύουν σκιές. Αν δεν σου αρέσει αυτή η ποιότητα ζωής πήγαινε στο Κόσοβο που μόνο Αλβανούς έχει και οι κάτοικοί του ασχολούνται με διάφορα σπόρ που εμείς εδώ δεν θέλουμε ποτέ να γίνουν κανόνας και γι' αυτό αγωνιζόμαστε.
ε. Μήπως διαφωνείς όλοι όσοι έρχονται εδώ να έρχονται με συμβόλαια και καλά μεροκάματα και ασφάλεια;
στ. Να ξέρεις ότι αυτό το οποίο διεκδικείς ανήκει στα κυριαρχικά δικαιώματα γιά τα οποία δικαιώματα γίναν και όλοι οι πόλεμοι στο παρελθόν. Είναι σα να μου λες ότι έρχεται κάποιος στο κτήμα μου(επειδή έτσι γουστάρει), που αποκτήθηκε με ΑΙΜΑ μου ζητάει να εργαστεί και μετά από κάποια χρόνια, εκτός από τα αυτονόητα δικαιώματα που χωρίς να μου τα ζητήσει θα του τα δώσω, να θέλει και συνιδιοκτησία και να αποφασίζει μαζί με μένα.
Ε όχι... αυτό να το κάνεις στη πατρίδα σου άμα θέλεις, άμα ψάχνεις γιά χαζούς εδώ δεν θα βρείς. Αυτοί που λένε τα ίδια με σένα, που είτε σου αρέσει είτε όχι είναι μία φωνάσκουσα μειοψηφία εύπορων συμπολιτών μας, χαρίζουν όχι την δικιά τους περιουσία, αλλά την περιουσία των άλλων δηλαδή της πλειοψηφίας.
Η δημοκρατία παληκαράκι άλλαξε ορισμό στις μέρες μας και "δημοκρατία πλέον είναι ότι αποφασίσουν οι λίγοι πεφωτισμένοι" οι οποίοι και δηλώνουν αριστεροί, άρα είναι.
η. Οι δικαιωματικοί κληρονόμοι αυτής της χώρας θα αποφασίσουν ποιόν θα δεχτούν και ποιόν όχι εδώ και όχι οι ΜΚΟ, οι κουκουλωμένοι και οι φιλοξενούμενοι της χώρας.
ζ. Όταν μετά από χρόνια θα αισθάνεσαι Έλληνας πλέον έστω και υπήκοος, εγώ θα υποστηρίζω τα ίδια πράγματα και εσύ θα συμφωνείς μαζί μου...
Φιλικά
ΑΝΤΙΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΗΣ
------------------
Κύριε Χατζάρα
Δεν θα ασχοληθώ με το γελοίο κείμενο του Αλβανού που βρίθει ορθογραφικών λαθών και βγάζει μάτι με την ασυνταξία του. Το πιθανότερο είναι ότι κρύβεται πίσω του ο τριγωνοκέφαλος προστατευόμενος του ΣΥΡΙΖΑ.
Θα κάνω δύο παρατηρήσεις μόνο.
1) Δεν είναι πρώην Αλβανός όπως εσείς λανθασμένα τον χαρακτηρίζετε ή όπως αυτός μας παρουσιάζεται. Εαν αληθεύει ο ισχυρισμός του ότι έχει την ελληνική υπηκοότητα τότε είναι και Αλβανός δηλ. έχει διπλή υπηκοότητα την ελληνική και την αλβανική με ότι αυτό συνεπάγεται.
Είναι προφανές ότι θα έχει διπλή υπηκοότητα γιατί ισχυρίζεται ότι αν ΕΜΕΙΣ δηλ. οι Αλβανοί μαζέψουμε υπογραφές κλπ. Αν είχε αποποιηθεί την αλβανική υπηκοότητα δεν θα τα έλεγε αυτά τώρα.
2) Η επιστολή του είναι λίαν διαφωτιστική γιατί μας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το τι θα επακολουθήσει αν ο περιφερόμενος θίασος που μας κυβερνά δώσει την υπηκοότητα στις εκατοντάδες χιλιάδες των λαθρομεταναστών όπως επιθυμεί.
Η παροχή διπλής υπηκοότητας δημιουργεί πελώριους εθνικούς κινδύνους και είναι κατάφωρα αντισυνταγματική αφού χωρίς να ερωτηθεί ο κυρίαχος λαός δίνει διπλή υπηκοότητα σε εκατοντάδες χιλιάδες ξένους εισβολείς από τριτοκοσμικές, υποανάπτυκτες ή και μη φιλικές χώρες προς την Ελλάδα και από άλλες που έχουν και εδαφικές διεκδικήσεις από την Ελλάδα. Με αυτό τον τρόπο παραβιάζεται η αρχή της λαικής κυριαρχίας αφού νοθεύει καταλυτικά την ψήφο του ελληνικού Λαού.
Ο γερμανικός νόμος δεν επιτρέπει την παροχή διπλής υπηκοότητας εκτός ειδικών περιπτώσεων.
Για τόσο ηλίθιους μας περνούν οι εγκαθετοι.
----------------------------------------
H λέξη κλειδί είναι ο Κωνσταντίνος Κολοκοτρώνης, οι Αλβανοί ήταν είναι και θα είναι πλιατσικολόγοι, κάνουν ότι κάνουν με την ανοχή των Ελλήνων, ανέκαθεν, όταν η υπομονή μας τελειώσει τότε θα δοκιμάσουν για άλλη μία φορά τι σημαίνει ελληνικό μένος,τότε θα δουν όλοι αυτοί πως δρα το αρχαιότερο και πολεμικότερο έθνος της υφηλίου τότε θα ξεκαθαρίσουμε όλους τους λογαριασμούς μας και ο καιρός είναι κοντά, το παράδειγμα και η δράση του Κωνσταντίνου Κολοκοτρώνη θα είναι φάρος και οδηγός μας.
Θα τα πούμε σύντομα.
Χρήστος Παναγιωτόπουλος.
«διάβασα το κείμενο που γράφετε εδώ : http://dhmopshfisma.blogspot.com/2009/12/blog-post_2049.html#more . θα ήθελα πολύ να μάθω ποιος το έγραψε. Εάν εξαιρέσετε ότι έχασα 10 λεπτά από τη ζωή μου για να διαβάσω ένα προπαγανδιστικό κείμενο, μου αρέσει πολύ ο τρόπος γραφής του συγγραφέα. Λοιπόν αγαπητοί μου ελπίζω όλα αυτά που γράφετε εκεί να είναι απλά λόγο αγνοιας,εάν δεν είναι μπορώ να σας κάνω δωρεάν ψυχοθεραπεία. Βεβαια μπορεί να έχετε πρόβλημα να σας κάνει ψυχοθεραπεία ένας πρώην αλβανός Νυν έλληνας υπήκοος που κατάφερε να βγει πρώτος από τι σχολη του μπροστά από 400 ελληνόπουλα. Αλλα εγώ προσφέρομαι γιατί δεν είμαι φασίστας ούτε με εσάς. Όσο για το αν είναι αντισυνταγματικό αυτό που κάνει η κυβέρνηση ελπίζω ότι από αγνοια γράφετε και ότι επίτηδες. Σας εύχομαι ολόψυχα να φτάσετε τις 60 χιλιάδες υπογραφές,είναι ένας μεγάλος στόχος μετά τις 28 χιλιάδες ψήφους τις χρήσης αυγής στις βουλευτικές εκλογές . Εάν όμως προσπαθήσουμε να μαζέψουμε υπογραφές εμείς για το αντίθετο ξέρετε σε ποσο χρόνο θα φτάσουν τα 5 εατομμύρια;
Y.Γ: παραδίδω μαθήματα ελληνικής ιστορίας εάν θέλετε, γιατί μου φαίνεται ξεχάσατε τα 12 εκατομμύρια ελλήνων που είναι διάσπαρτη σε όλη τη γη»
Αφού λοιπόν έγραψε σε εμένα ,θα του ειπώ την γνώμη μου.
Αφού γράφεις το, Διάσπαρτοι –«διάσπαρτη» όταν αναφέρεσαι στους διεσπαρμένους, τέως Αλβανέ υπήκοε, το λόγω-"λόγο", το Ελλήνων-« ελλήνων», το Χρυσής- "χρήσης", τα εκατομμύρια -"εατομμύρια" , αλλά και από το «αλβανικό συντακτικό», που χρησιμοποιείς, είναι προφανές ότι είσαι αστοιχείωτος «βάρβαρος», που δεν συμμετέχεις της «ημετέρας παιδείας».
Εκτός από αγράμματος ,είσαι και βλάξ διότι αναφέρεσαι στο Σύνταγμα χωρίς να το γνωρίζεις.
Μου κάνει εντύπωση, το πώς σε έκαναν, Έλληνα υπήκοο, χωρίς να έχεις διαβάσει ούτε τις θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος της Χώρας μας. Μου κάνει επίσης εντύπωση, ότι όντας αγράμματος και βλάξ, κοροϊδεύεις κάποιους αφελείς και παραδίδεις μαθήματα όπως λέγεις.(Προφανώς με τα εγχειρίδια του CDRSEE.)
Όσο για την «απειλή» ,των 5 εκατομμυρίων Αλαβανοπακιστανών, θα θυμίσω στον τέως Αλβανό υπήκοο, τον Κωνσταντίνο Κολοκοτρώνη και το τέλος της Αλβανοκρατίας στην Πελοπόννησο.(Αλλά για αυτά δεν γράφουν η κα Θάλεια και η κα Χριστίνα, οπότε δεν θα τα ξέρει.)
Τέλος, δεν πιστεύω ότι δεν θα του δώσουν κάτι για τον κόπο του, ώστε να μην κλαίει, ότι έχασε τον χρόνο του για την δουλειά που τον έβαλαν να κάνει. Εκτός και είναι εθελοντής Χαφιές.
Σπύρος Χατζάρας
ΜΙΑ (ΑΚΟΜΗ) ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΦΙΛΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ
α. Όταν΄λές εμείς θα μαζέψουμε 5.000.000 υπογραφές σε ποιούς "εμείς" αναφέρεσε; Στους Αλβανούς των γύρω κρατών ή στους αντιρατσίστες που δεν γεμίζουν ταξί, άντε δύο ταξί μαζί με τους γνωστούς δημοσιογράφους;
Επειδή στην νεόκοπη πρώην χώρα σου δεν ξέρατε τι θα πει Σύνταγμα ας μάθεις ότι σ' αυτή τη χώρα που ήρθες, η όποια πρόοδος έγινε, χάρη στο ότι υπάρχει Σύνταγμα και νόμοι και δεν λειτουργεί υπό τον φόβο των συμμοριών, αν και πολλοί πρώην συνηπήκοοί σου κάνουν ότι μπορούν γιά να κάνουν την Ελλάδα Αλβανία με την ευγενική χορηγία των εν Ελλάδι μισθοφόρων της Νέας Τάξης Πραγμάτων ντόπιων, ξένων και κουκουλωμένων.
β. Αν αγαπάς την πραγματική σου πατρίδα πήγαινε εκεί και βοήθησέ την με τη γνώση που εδώ απέκτησες, άλλωστε έχει τεράστιες ευκαιρίες γιά ανάπτυξη. Αλλά δεν θα το κάνεις γιατί μιά χώρα γιά να πάει μπροστά χρειάζεται αντίστοιχο τρόπο σκέψης ανθρώπων και εσείς οι Αλβανοί ποτέ δεν είχατε την αίσθηση του έθνους, γι' αυτό και πάντα είσασταν μισθοφόροι άλλων.
Αυτή είναι η πραγματική κληρονομιά των Αλβανών και όπως πάντα συμβαίνει σ' αυτές τις περιπτώσεις το έλλειμα πολιτισμού αντισταθμίζεται με κραυγές περί μεγάλης Αλβανίας και προσπάθεια Αλβανοποίησης μεγάλων ανδρών οι οποίοι ακόμα κι αν ήταν φυλετικά Αλβανοί ήταν εμποτισμένοι με τα ιδανικά του Ελληνισμού.
γ. Αλήθεια φίλε οι αρχαιότητες που υπάρχουν στη χώρα σου σε τι γλώσσα είναι γραμμένες;
δ. Εμείς οι "ρατσιστές" είμαστε οι πραγματικοί σου φίλοι γιατί αγωνιζόμαστε γιά να έχουμε όλοι μιά ποιότητα ζωής που το μεροκάματο θα φτάνει, γιά να ζήσουμε και να μπορούμε να κυκλοφορούμε χωρίς να φοβόμαστε μήπως μας παραμονεύουν σκιές. Αν δεν σου αρέσει αυτή η ποιότητα ζωής πήγαινε στο Κόσοβο που μόνο Αλβανούς έχει και οι κάτοικοί του ασχολούνται με διάφορα σπόρ που εμείς εδώ δεν θέλουμε ποτέ να γίνουν κανόνας και γι' αυτό αγωνιζόμαστε.
ε. Μήπως διαφωνείς όλοι όσοι έρχονται εδώ να έρχονται με συμβόλαια και καλά μεροκάματα και ασφάλεια;
στ. Να ξέρεις ότι αυτό το οποίο διεκδικείς ανήκει στα κυριαρχικά δικαιώματα γιά τα οποία δικαιώματα γίναν και όλοι οι πόλεμοι στο παρελθόν. Είναι σα να μου λες ότι έρχεται κάποιος στο κτήμα μου(επειδή έτσι γουστάρει), που αποκτήθηκε με ΑΙΜΑ μου ζητάει να εργαστεί και μετά από κάποια χρόνια, εκτός από τα αυτονόητα δικαιώματα που χωρίς να μου τα ζητήσει θα του τα δώσω, να θέλει και συνιδιοκτησία και να αποφασίζει μαζί με μένα.
Ε όχι... αυτό να το κάνεις στη πατρίδα σου άμα θέλεις, άμα ψάχνεις γιά χαζούς εδώ δεν θα βρείς. Αυτοί που λένε τα ίδια με σένα, που είτε σου αρέσει είτε όχι είναι μία φωνάσκουσα μειοψηφία εύπορων συμπολιτών μας, χαρίζουν όχι την δικιά τους περιουσία, αλλά την περιουσία των άλλων δηλαδή της πλειοψηφίας.
Η δημοκρατία παληκαράκι άλλαξε ορισμό στις μέρες μας και "δημοκρατία πλέον είναι ότι αποφασίσουν οι λίγοι πεφωτισμένοι" οι οποίοι και δηλώνουν αριστεροί, άρα είναι.
η. Οι δικαιωματικοί κληρονόμοι αυτής της χώρας θα αποφασίσουν ποιόν θα δεχτούν και ποιόν όχι εδώ και όχι οι ΜΚΟ, οι κουκουλωμένοι και οι φιλοξενούμενοι της χώρας.
ζ. Όταν μετά από χρόνια θα αισθάνεσαι Έλληνας πλέον έστω και υπήκοος, εγώ θα υποστηρίζω τα ίδια πράγματα και εσύ θα συμφωνείς μαζί μου...
Φιλικά
ΑΝΤΙΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΗΣ
------------------
Κύριε Χατζάρα
Δεν θα ασχοληθώ με το γελοίο κείμενο του Αλβανού που βρίθει ορθογραφικών λαθών και βγάζει μάτι με την ασυνταξία του. Το πιθανότερο είναι ότι κρύβεται πίσω του ο τριγωνοκέφαλος προστατευόμενος του ΣΥΡΙΖΑ.
Θα κάνω δύο παρατηρήσεις μόνο.
1) Δεν είναι πρώην Αλβανός όπως εσείς λανθασμένα τον χαρακτηρίζετε ή όπως αυτός μας παρουσιάζεται. Εαν αληθεύει ο ισχυρισμός του ότι έχει την ελληνική υπηκοότητα τότε είναι και Αλβανός δηλ. έχει διπλή υπηκοότητα την ελληνική και την αλβανική με ότι αυτό συνεπάγεται.
Είναι προφανές ότι θα έχει διπλή υπηκοότητα γιατί ισχυρίζεται ότι αν ΕΜΕΙΣ δηλ. οι Αλβανοί μαζέψουμε υπογραφές κλπ. Αν είχε αποποιηθεί την αλβανική υπηκοότητα δεν θα τα έλεγε αυτά τώρα.
2) Η επιστολή του είναι λίαν διαφωτιστική γιατί μας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το τι θα επακολουθήσει αν ο περιφερόμενος θίασος που μας κυβερνά δώσει την υπηκοότητα στις εκατοντάδες χιλιάδες των λαθρομεταναστών όπως επιθυμεί.
Η παροχή διπλής υπηκοότητας δημιουργεί πελώριους εθνικούς κινδύνους και είναι κατάφωρα αντισυνταγματική αφού χωρίς να ερωτηθεί ο κυρίαχος λαός δίνει διπλή υπηκοότητα σε εκατοντάδες χιλιάδες ξένους εισβολείς από τριτοκοσμικές, υποανάπτυκτες ή και μη φιλικές χώρες προς την Ελλάδα και από άλλες που έχουν και εδαφικές διεκδικήσεις από την Ελλάδα. Με αυτό τον τρόπο παραβιάζεται η αρχή της λαικής κυριαρχίας αφού νοθεύει καταλυτικά την ψήφο του ελληνικού Λαού.
Ο γερμανικός νόμος δεν επιτρέπει την παροχή διπλής υπηκοότητας εκτός ειδικών περιπτώσεων.
Για τόσο ηλίθιους μας περνούν οι εγκαθετοι.
----------------------------------------
H λέξη κλειδί είναι ο Κωνσταντίνος Κολοκοτρώνης, οι Αλβανοί ήταν είναι και θα είναι πλιατσικολόγοι, κάνουν ότι κάνουν με την ανοχή των Ελλήνων, ανέκαθεν, όταν η υπομονή μας τελειώσει τότε θα δοκιμάσουν για άλλη μία φορά τι σημαίνει ελληνικό μένος,τότε θα δουν όλοι αυτοί πως δρα το αρχαιότερο και πολεμικότερο έθνος της υφηλίου τότε θα ξεκαθαρίσουμε όλους τους λογαριασμούς μας και ο καιρός είναι κοντά, το παράδειγμα και η δράση του Κωνσταντίνου Κολοκοτρώνη θα είναι φάρος και οδηγός μας.
Θα τα πούμε σύντομα.
Χρήστος Παναγιωτόπουλος.
Όχι στον ….«Φίλοι μου αγαπημένοι», για Πρόεδρο
Ο Κάρολος Παπούλιας δεν είναι πια πρόεδρος όλων των Ελλήνων.
- Ο Κάρολος, κάνει για πρόεδρος της «Λέσχης», και των «Φίλων» της.
-Είμαστε Έθνος και Λαός δεν είμαστε παρέα !!!!
-Όχι , στον ….«Φίλοι μου αγαπημένοι», για Πρόεδρο.
Το άρθρο 33 του Συντάγματος προβλέπει τον όρκο τον οποίο δίδει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων:
"Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοουσίας και Αδιαίρετης Τριάδος να φυλάσσω το Σύνταγμα και τους νόμους, να μεριμνώ για την πιστή τους τήρηση, να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Χώρας, να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού Λαού".
Είναι προφανές ότι ο Πρόεδρος με την προσφώνηση του και απευθυνόμενος προς τον Ελληνικό με τις λέξεις "Φίλοι και Φίλες" υπέπεσε σε βαρύ ατόπημα γιατί αν και εντεταλμένος για την προστασία των δικαιωμάτων και ελευθεριών των Ελλήνων έδωσε την εντύπωση ότι απευθύνεται σε "ετερογενή πληθυσμό" που τυχαίνει να βρίσκεται στα όρια της Δημοκρατίας της Ελλάδος, δίνοντας έτσι δικαίωμα για παρεξηγήσεις και σχόλια εις βάρος του.
Οι πολιτικοί αρχηγοί, Παπανδρέου και Σαμαράς, τα κόμματα των οποίων ηγούνται βουτηγμένα στα οικονομικά σκάνδαλα, ομόφωνα και ομόθυμα τον προτείνουν βάζοντας πάνω από το εθνικό συμφέρον το κομματικό τους συμφέρον δηλ. επενδύουν σε ένα Πρόεδρο που δεν πρόκειται να τους δημιουργήσει κανένα πρόβλημα στην συνεχιζόμενη από χρόνια λεηλασία της Ελλάδος.
δελτιο των 11
- Ο Κάρολος, κάνει για πρόεδρος της «Λέσχης», και των «Φίλων» της.
-Είμαστε Έθνος και Λαός δεν είμαστε παρέα !!!!
-Όχι , στον ….«Φίλοι μου αγαπημένοι», για Πρόεδρο.
Το άρθρο 33 του Συντάγματος προβλέπει τον όρκο τον οποίο δίδει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων:
"Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοουσίας και Αδιαίρετης Τριάδος να φυλάσσω το Σύνταγμα και τους νόμους, να μεριμνώ για την πιστή τους τήρηση, να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Χώρας, να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού Λαού".
Είναι προφανές ότι ο Πρόεδρος με την προσφώνηση του και απευθυνόμενος προς τον Ελληνικό με τις λέξεις "Φίλοι και Φίλες" υπέπεσε σε βαρύ ατόπημα γιατί αν και εντεταλμένος για την προστασία των δικαιωμάτων και ελευθεριών των Ελλήνων έδωσε την εντύπωση ότι απευθύνεται σε "ετερογενή πληθυσμό" που τυχαίνει να βρίσκεται στα όρια της Δημοκρατίας της Ελλάδος, δίνοντας έτσι δικαίωμα για παρεξηγήσεις και σχόλια εις βάρος του.
Οι πολιτικοί αρχηγοί, Παπανδρέου και Σαμαράς, τα κόμματα των οποίων ηγούνται βουτηγμένα στα οικονομικά σκάνδαλα, ομόφωνα και ομόθυμα τον προτείνουν βάζοντας πάνω από το εθνικό συμφέρον το κομματικό τους συμφέρον δηλ. επενδύουν σε ένα Πρόεδρο που δεν πρόκειται να τους δημιουργήσει κανένα πρόβλημα στην συνεχιζόμενη από χρόνια λεηλασία της Ελλάδος.
δελτιο των 11
O Θεσσαλονίκης Άνθιμος: ΠΑΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΟ (ΛΑΘΡΟ) ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΩΡΑ!
Άστραψε και βρόντηξε ,στον ιερό Μητροπολιτικό ναό Γρηγορίου του Παλλαμά
ο Παναγιώτατος Θεσσαλονίκης Άνθιμος, για το λαθρο-νομσοχέδιο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, για την ψήφο στους λαθρο-μετανάστες και την παραχώρηση της ελληνικής ιθαγένειας στα παιδιά τους:
-ΘΑ ΓΕΜΙΣΟΥΜΕ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΛ ΚΑΙΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΔΙΠΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ! ΠΑΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΟ ΝΟΜΣΧΕΔΙΟ ΤΩΡΑ!
ΔΕΝ ΡΩΤΗΘΗΚΕ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΕΡΝΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 700.000 ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΡΩΤΑΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ...
Τόνισε .
ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΑΙΟ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΣ.
με πληροφορίες από http://taxalia.blogspot.com/
ο Παναγιώτατος Θεσσαλονίκης Άνθιμος, για το λαθρο-νομσοχέδιο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, για την ψήφο στους λαθρο-μετανάστες και την παραχώρηση της ελληνικής ιθαγένειας στα παιδιά τους:
-ΘΑ ΓΕΜΙΣΟΥΜΕ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΛ ΚΑΙΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΔΙΠΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ! ΠΑΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΟ ΝΟΜΣΧΕΔΙΟ ΤΩΡΑ!
ΔΕΝ ΡΩΤΗΘΗΚΕ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΕΡΝΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 700.000 ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΡΩΤΑΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ...
Τόνισε .
ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΑΙΟ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΣ.
με πληροφορίες από http://taxalia.blogspot.com/
ΟΧΙ στους προδότες-ΟΧΙ στο λαθρονομοσχέδιο
Πάνω από 7000 πολίτες φώναξαν «ΠΑΡΟΝ» στην εκδήλωση μνήμης για τους ηρωικούς νεκρούς των Ιμίων, τον Υποπλοίαρχο Χριστόδουλο Καραθανάση, τον υποπλοίαρχο Παναγιώτη Βλαχάκο και τον αρχικελευστή Έκτορα Γιαλοψό, που έπεσαν υπέρ πατρίδος το πρωί της αποφράδας 31ης Ιανουαρίου 1996.
Καλή -έως πολύ καλή- η εκδήλωση. Εντυπωσιακή κυρίως η οργάνωση.
Ο κόσμος εξαιρετικός.
Σύμφωνα με πληροφορίες από πηγές του Σόρος για το indymedia...οι συγκεντρωθέντες ήταν 250 με 300 άτομα...Σύμφωνα με το άλλο «έγκυρο» και αντιρατσιστικό tvxs του Κούλογλου οι συγκεντρωθέντες ήταν 500 άτομα...Σύμφωνα με τον "Ταρζάν" που λέει πως δεν είναι σαν τους άλλους ...οι συγκεντρωθέντες ήταν 1000 άτομα...Σύμφωνα με τους υπόλοιπα ΜΜΕ....δεν έγινε συγκέντρωση!!!!
Oι συγκεντρωμένοι, καταδίκασαν τους προδότες πολιτικούς των Ιμίων, και το αντισυνταγματικό λαθρονομοσχέδιο.
Μια πρώτη γεύση από την χθεσινή πορεία από το greekalert....
ΙΜΙΑ 2010
http://www.greekalert.com
Δήλωση για τη συγκέντρωση των Ιμίων
«Η Επιτροπή Εθνική Σωτηρίας συγχαίρει τους 7000 πατριώτες που συμμετείχαν ατομικά, ανεξάρτητα από την πολιτική και κομματική τους τοποθέτηση, στην Εθνική Συγκέντρωση Μνήμης ,για τους ήρωες, που έπεσαν υπέρ πατρίδος, την αποφράδα νύχτα των Ιμίων, προδομένοι από την πολιτική ηγεσία τους.
Η προδοσία εκείνης της νύχτας είχε ονοματεπώνυμο. Αυτοί που ολιγώρησαν, αδράνισαν, ενέδωσαν, πρόδωσαν το φρόνημα και τις προσδοκίες του Ελληνικού λαού, και τελικά «μίκρυναν» την Ελλάδα ,εξακολουθούν να βρίσκονται ανάμεσα μας και γαντζωμένοι στην Κυβερνητική εξουσία, μεθοδεύουν μια νέα Εθνική προδοσία προκειμένου να ολοκληρώσουν το καταστροφικό τους έργο.
ΧΡΕΟΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΑ ΕΦΙΑΛΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑ.
Στις τραγικές στιγμές, για το Έθνος και την Πατρίδα, που ζούμε, η συγκέντρωση των Ιμίων, πήρε και τον χαρακτήρα διαμαρτυρίας για το εθνοκτόνο λαθρονομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση, κατόπιν οδηγιών Ξένων Κέντρων.
Η Επιτροπή Εθνική Σωτηρίας, συγχαίρει όλους όσους μόχθησαν για την οργάνωση και την περιφρούρηση της συγκέντρωσης και της πορείας, και επισημαίνει προς πάσα κατεύθυνση, ότι οι ηρωικοί νεκροί ανήκουν στο ΕΘΝΟΣ, και ότι το κίνημα αντίστασης κατά του Νέο-Οθωμανισμού και του εξισλαμισμού της Ελλάδας, είναι παλλαϊκό και πολυσυλλεκτικό, και δεν έχει κηδεμόνα, και ΑΡΧΗΓΟ.
Για την πορεία των Ιμίων , μόνο μια σημαία έπρεπε να υπάρχει. Η ελληνική. Για την οποία έχασαν την ζωή τους οι 3 ήρωες.
Επιτροπή Εθνικής Σωτηρίας
Καλή -έως πολύ καλή- η εκδήλωση. Εντυπωσιακή κυρίως η οργάνωση.
Ο κόσμος εξαιρετικός.
Σύμφωνα με πληροφορίες από πηγές του Σόρος για το indymedia...οι συγκεντρωθέντες ήταν 250 με 300 άτομα...Σύμφωνα με το άλλο «έγκυρο» και αντιρατσιστικό tvxs του Κούλογλου οι συγκεντρωθέντες ήταν 500 άτομα...Σύμφωνα με τον "Ταρζάν" που λέει πως δεν είναι σαν τους άλλους ...οι συγκεντρωθέντες ήταν 1000 άτομα...Σύμφωνα με τους υπόλοιπα ΜΜΕ....δεν έγινε συγκέντρωση!!!!
Oι συγκεντρωμένοι, καταδίκασαν τους προδότες πολιτικούς των Ιμίων, και το αντισυνταγματικό λαθρονομοσχέδιο.
Μια πρώτη γεύση από την χθεσινή πορεία από το greekalert....
ΙΜΙΑ 2010
http://www.greekalert.com
Δήλωση για τη συγκέντρωση των Ιμίων
«Η Επιτροπή Εθνική Σωτηρίας συγχαίρει τους 7000 πατριώτες που συμμετείχαν ατομικά, ανεξάρτητα από την πολιτική και κομματική τους τοποθέτηση, στην Εθνική Συγκέντρωση Μνήμης ,για τους ήρωες, που έπεσαν υπέρ πατρίδος, την αποφράδα νύχτα των Ιμίων, προδομένοι από την πολιτική ηγεσία τους.
Η προδοσία εκείνης της νύχτας είχε ονοματεπώνυμο. Αυτοί που ολιγώρησαν, αδράνισαν, ενέδωσαν, πρόδωσαν το φρόνημα και τις προσδοκίες του Ελληνικού λαού, και τελικά «μίκρυναν» την Ελλάδα ,εξακολουθούν να βρίσκονται ανάμεσα μας και γαντζωμένοι στην Κυβερνητική εξουσία, μεθοδεύουν μια νέα Εθνική προδοσία προκειμένου να ολοκληρώσουν το καταστροφικό τους έργο.
ΧΡΕΟΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΑ ΕΦΙΑΛΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑ.
Στις τραγικές στιγμές, για το Έθνος και την Πατρίδα, που ζούμε, η συγκέντρωση των Ιμίων, πήρε και τον χαρακτήρα διαμαρτυρίας για το εθνοκτόνο λαθρονομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση, κατόπιν οδηγιών Ξένων Κέντρων.
Η Επιτροπή Εθνική Σωτηρίας, συγχαίρει όλους όσους μόχθησαν για την οργάνωση και την περιφρούρηση της συγκέντρωσης και της πορείας, και επισημαίνει προς πάσα κατεύθυνση, ότι οι ηρωικοί νεκροί ανήκουν στο ΕΘΝΟΣ, και ότι το κίνημα αντίστασης κατά του Νέο-Οθωμανισμού και του εξισλαμισμού της Ελλάδας, είναι παλλαϊκό και πολυσυλλεκτικό, και δεν έχει κηδεμόνα, και ΑΡΧΗΓΟ.
Για την πορεία των Ιμίων , μόνο μια σημαία έπρεπε να υπάρχει. Η ελληνική. Για την οποία έχασαν την ζωή τους οι 3 ήρωες.
Επιτροπή Εθνικής Σωτηρίας
Ο «κυρίαρχος» λαός έχει μετατραπεί σε έντομο χωρίς φτερά
«Κάποτε ο λαός με εκατό χιλιάδες μπράτσα ανατρέπει το παν και άλλοτε με εκατό χιλιάδες πόδια δεν βαδίζει παρά σαν τα έντομα»
Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄ Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Αυτή την ιστορική και κοινωνιολογική αλήθεια διατύπωσε εδώ και αιώνες ο Γάλλος πολιτικός φιλόσοφος Σ. Μοντεσκιέ (1689-1755), στο περίφημο έργο του: “Το πνεύμα των νόμων”, (εκδ. “Αναγνωστίδη”, χ.χ. Σελ. 420.
Τι δηλώνει αυτή η αλήθεια συγκρινόμενη με τη γονατισμένη και έρπουσα συμπεριφορά του “κυρίαρχου” ελληνικού λαού των σαράντα χρόνων της πολιτικής χολέρας;
Δηλώνει ετούτο το απλό: Ότι ο «κυρίαρχος» λαός έχει μετατραπεί σε έντομο χωρίς φτερά. Σούρνεται στα πόδια των πιο διεφθαρμένων πολιτικάντηκων που εμφανίστηκαν ποτέ στη δύσμοιρη Ελλάδα.
Που είσαι τσίπα!
http://ethnikonthematon.blogspot.com/2010/01/blog-post_2813.html
Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄ Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Αυτή την ιστορική και κοινωνιολογική αλήθεια διατύπωσε εδώ και αιώνες ο Γάλλος πολιτικός φιλόσοφος Σ. Μοντεσκιέ (1689-1755), στο περίφημο έργο του: “Το πνεύμα των νόμων”, (εκδ. “Αναγνωστίδη”, χ.χ. Σελ. 420.
Τι δηλώνει αυτή η αλήθεια συγκρινόμενη με τη γονατισμένη και έρπουσα συμπεριφορά του “κυρίαρχου” ελληνικού λαού των σαράντα χρόνων της πολιτικής χολέρας;
Δηλώνει ετούτο το απλό: Ότι ο «κυρίαρχος» λαός έχει μετατραπεί σε έντομο χωρίς φτερά. Σούρνεται στα πόδια των πιο διεφθαρμένων πολιτικάντηκων που εμφανίστηκαν ποτέ στη δύσμοιρη Ελλάδα.
Που είσαι τσίπα!
http://ethnikonthematon.blogspot.com/2010/01/blog-post_2813.html
Διαφάνεια παντού ρεεεεε!!!!
Επειδή η ΕΡΤ είναι σπίτι του Στ. Κούλογλου, μήπως μπορεί να μας πει, ο σπιτονοικοκύρης, πόσα εισέπραξε στα 20 χρόνια; (από το σπίτι του);
Σχετικά με την αποδοχή της πρότασης για συμμετοχή στο ΔΣ της ΕΡΤ, ο Στέλιος Κούλογλου έκανε την παρακάτω δήλωση:
«Η ΕΡΤ υπήρξε το σπίτι μου σχεδόν επί δύο δεκαετίες. Αισθάνομαι ότι οφείλω να τη βοηθήσω στις δύσκολες στιγμές που περνά μετά από 5 καταστροφικά χρόνια. Αποδέχθηκα την τιμητική πρόταση του κ. Γερουλάνου, καθώς αποκαθιστά μια κατάφωρη αδικία που διαπράχθηκε σε βάρος μου και, το κυριότερο, έπληξε την ελεύθερη έκφραση και την ανεξάρτητη δημοσιογραφία, συστατικά στοιχεία της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Αποδεικνύεται ότι, όπως και το ψέμα, έτσι και η λογοκρισία έχει κοντά ποδάρια. Θα υποβάλω προς έγκριση για τη νέα τηλεοπτική χρονιά τις δύο εκπομπές μου (Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα, Θεματική Βραδιά) που εκπαραθυρώθηκαν από την προηγούμενη διοίκηση. Εξυπακούεται ότι, πριν οι δύο εκπομπές περάσουν από την έγκριση του Διοικητικού Συμβουλίου, θα παραιτηθώ από τη θέση μου».
Δηλαδή πρώτα θα εγκρίνει με την ψήφο του τις παραγωγές και μετά θα πάει Ταμείο για να αποκατασταθεί η « κατάφωρη αδικία».
ΥΓ. Επειδή είναι σπίτι του η ΕΡΤ, μήπως μπορεί να μας πει, πόσα εισέπραξε στα 20 χρόνια; (από το σπίτι του);
διαβάστε καί το...
http://cretanpatriot.blogspot.com/2010/01/blog-post_5335.html
Σχετικά με την αποδοχή της πρότασης για συμμετοχή στο ΔΣ της ΕΡΤ, ο Στέλιος Κούλογλου έκανε την παρακάτω δήλωση:
«Η ΕΡΤ υπήρξε το σπίτι μου σχεδόν επί δύο δεκαετίες. Αισθάνομαι ότι οφείλω να τη βοηθήσω στις δύσκολες στιγμές που περνά μετά από 5 καταστροφικά χρόνια. Αποδέχθηκα την τιμητική πρόταση του κ. Γερουλάνου, καθώς αποκαθιστά μια κατάφωρη αδικία που διαπράχθηκε σε βάρος μου και, το κυριότερο, έπληξε την ελεύθερη έκφραση και την ανεξάρτητη δημοσιογραφία, συστατικά στοιχεία της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Αποδεικνύεται ότι, όπως και το ψέμα, έτσι και η λογοκρισία έχει κοντά ποδάρια. Θα υποβάλω προς έγκριση για τη νέα τηλεοπτική χρονιά τις δύο εκπομπές μου (Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα, Θεματική Βραδιά) που εκπαραθυρώθηκαν από την προηγούμενη διοίκηση. Εξυπακούεται ότι, πριν οι δύο εκπομπές περάσουν από την έγκριση του Διοικητικού Συμβουλίου, θα παραιτηθώ από τη θέση μου».
Δηλαδή πρώτα θα εγκρίνει με την ψήφο του τις παραγωγές και μετά θα πάει Ταμείο για να αποκατασταθεί η « κατάφωρη αδικία».
ΥΓ. Επειδή είναι σπίτι του η ΕΡΤ, μήπως μπορεί να μας πει, πόσα εισέπραξε στα 20 χρόνια; (από το σπίτι του);
διαβάστε καί το...
http://cretanpatriot.blogspot.com/2010/01/blog-post_5335.html
Διαψεύδει κάθε σχέση με τον Χριστοφοράκο ο υπουργός Επικρατείας ( και Αντ’ Αυτού) Χάρης Παμπούκης
«Ουδέποτε είχα επαγγελματικές, φιλικές ή έστω κοινωνικές σχέσεις με τον κ. Χριστοφοράκο», υποστηρίζει ο υπουργός Επικρατείας Χάρης Παμπούκης, απαντώντας σε δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας».
«Από τις εμφανιζόμενες στο δημοσίευμα εγγραφές της γραμματέως του κ. Χριστοφοράκου προκύπτει ότι συστηματικά επεδιώκετο επαφή μαζί μου η οποία όμως δεν έλαβε ποτέ χώρα», απαντά ο κ. Παμπούκης που αγωνίζεται για την… «υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος»...
Σύμφωνα με το δημοσίευμα στο ημερολόγιο του πρώην ισχυρου άνδρα της Siemens καταγράφονται τουλάχιστον οκτώ εγγραφές για συναντήσεις, συσκέψεις στο νομικό γραφείο του κ. Παμπούκη, τηλεγραφήματα κοινωνικού περιεχομένου, γεύματα κ.ά. την περίοδο 2004-5.
ΥΓ.Απορία.Με την Siemens είχε επαγγελματικές η φιλικές ή έστω κοινωνικές σχέσεις;
«Από τις εμφανιζόμενες στο δημοσίευμα εγγραφές της γραμματέως του κ. Χριστοφοράκου προκύπτει ότι συστηματικά επεδιώκετο επαφή μαζί μου η οποία όμως δεν έλαβε ποτέ χώρα», απαντά ο κ. Παμπούκης που αγωνίζεται για την… «υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος»...
Σύμφωνα με το δημοσίευμα στο ημερολόγιο του πρώην ισχυρου άνδρα της Siemens καταγράφονται τουλάχιστον οκτώ εγγραφές για συναντήσεις, συσκέψεις στο νομικό γραφείο του κ. Παμπούκη, τηλεγραφήματα κοινωνικού περιεχομένου, γεύματα κ.ά. την περίοδο 2004-5.
ΥΓ.Απορία.Με την Siemens είχε επαγγελματικές η φιλικές ή έστω κοινωνικές σχέσεις;
Να που πήγαν και που πάνε τα λεφτά!!!
Γράφει ο Ευγένιος Ανδρικόπουλος
Εξακολουθούν. Αμετανόητοι. Στα ιθαγενή αρπακτικά αναφέρομαι. Αφού επί μια δεκαετία 1975-1985 ξέσκισαν τις σάρκες του Ελληνικού λαού μεταφέροντας στις ισχαιμικές του πλάτες το βάρος των 428 δις χρέους εκ των 124ων προβληματικών τους επιχειρήσεων. Αφού εν συνεχεία και δια του πλήγματος αυτού επέφεραν στον πληθυσμό την ανήκεστο βλάβη του παραγωγικού κώματος. Και αφού δεν καταδικάστηκαν ποτέ στον δια λιθοβολισμού θάνατό τους, εμφανίζονται εκ νέου και δια μιας μελέτης του ΙΟΒΕ (Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών) να διεκδικούν με το θράσος χιλίων πιθήκων τι υποψιάζεστε: Την ανάσταση ενός κλάδου για την ιδιαζόντως ειδεχθή εξόντωση του οποίου, αποκλειστικά ένοχοι είναι οι ίδιοι.
Απολαύστε το πώς οραματίζονται την ζωτική ανασύσταση του κλάδου! Πρώτον το ΙΟΒΕ μεταξύ ενός πλήθους προκλητικών απαιτήσεων, διεκδικεί την άρση των «σημαντικών χρηματοδοτικών περιορισμών που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις» στην κλωστοϋφαντουργία! Με λόγια απλά. Ζητά να .........συνδεθούν οι εταιρείες «με τα υφιστάμενα χρηματοδοτικά εργαλεία για την ενίσχυση των αναγκαίων επενδύσεων». Νάτο το κουκούτσι στο γλυκό βερίκοκο του κουταλιού. Επειδή δεν είναι κάτι καινούργιο και επειδή υπάρχει το προηγούμενο της «Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας» Λαναρά ...Συνδέθηκε και αυτή με ένα από τα «υφιστάμενα χρηματοδοτικά (sic) εργαλεία». Για να κλείσει αμέσως μετά τα εργοστάσιά της και να πετάξει στην χωματερή της ανεργίας εκατοντάδες εργάτες κι εργάτριες! Προηγουμένως είχε δια της κρατικής εγγύησης (ημών δηλαδή) τσεπώσει 35 εκατ. ευρώ για να τα επενδύσει στην αλλοδαπή! Να που πήγαν τα λεφτά που ψάχνει ο πρωθυπουργός της κυβέρνησης ΝΕΟΠΑΣΟΚ στις τσέπες μας εξαπολύοντας τα νομοσχέδιά του σαν τα σκυλιά στους δρόμους.
Με δεδομένο ωστόσο πως τρώγοντας έρχεται η όρεξη κατά πως λέει σοφά ο λαός, στην απευκταία περίπτωση ικανοποίησης του πρώτου αιτήματος, ακολουθεί και η δηλητηριώδης ουρά του σκορπιού υπό τον τίτλο «η σταδιακή απώλεια της ανταγωνιστικότητας της εγχώριας κλωστοϋφαντουργίας»! Σύμφωνα με αυτή εντοπίζεται ο κατά την νέα τάξη πραγμάτων ένοχος της παραγωγικής μας καχεξίας. Ο εργαζόμενος (!) την δράση του οποίου η έρευνα περιγράφει ως εξής: «Το κόστος εργασίας στην Ελλάδα βρίσκεται κοντά στο μέσο όρο των αναπτυγμένων χωρών, υστερεί όμως δραματικά σε σχέση με τις αναπτυσσόμενες χώρες». Και συνεχίζει: «Σε σύγκριση με γειτονικές χώρες, όπως η Βουλγαρία, το κόστος εργασίας είναι υπερδεκαπλάσιο, ενώ σε σχέση με χώρες της ΝΑ Ασίας οι συγκρίσεις είναι ακόμη πιο δυσμενείς». Μ΄ άλλα λόγια: Απαιτούν την εξαθλίωση των Ελλήνων εργαζομένων ως του σημείου που αυτοί να καταστούν μετανάστες στον χώρο τους. Μόνο που η Ελλάδα δεν είναι χώρος αλλά χώρα. Και ως τέτοια οφείλει να αντισταθεί στις ορέξεις των κάθε λογής αρπακτικών. Αν δεν το πράξει δεν θα βουλιάξει. Θα εξαερωθεί. Για να σβήσει οριστικά και από τις σελίδες της ιστορίας.
eandrik@otenet.gr
Εξακολουθούν. Αμετανόητοι. Στα ιθαγενή αρπακτικά αναφέρομαι. Αφού επί μια δεκαετία 1975-1985 ξέσκισαν τις σάρκες του Ελληνικού λαού μεταφέροντας στις ισχαιμικές του πλάτες το βάρος των 428 δις χρέους εκ των 124ων προβληματικών τους επιχειρήσεων. Αφού εν συνεχεία και δια του πλήγματος αυτού επέφεραν στον πληθυσμό την ανήκεστο βλάβη του παραγωγικού κώματος. Και αφού δεν καταδικάστηκαν ποτέ στον δια λιθοβολισμού θάνατό τους, εμφανίζονται εκ νέου και δια μιας μελέτης του ΙΟΒΕ (Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών) να διεκδικούν με το θράσος χιλίων πιθήκων τι υποψιάζεστε: Την ανάσταση ενός κλάδου για την ιδιαζόντως ειδεχθή εξόντωση του οποίου, αποκλειστικά ένοχοι είναι οι ίδιοι.
Απολαύστε το πώς οραματίζονται την ζωτική ανασύσταση του κλάδου! Πρώτον το ΙΟΒΕ μεταξύ ενός πλήθους προκλητικών απαιτήσεων, διεκδικεί την άρση των «σημαντικών χρηματοδοτικών περιορισμών που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις» στην κλωστοϋφαντουργία! Με λόγια απλά. Ζητά να .........συνδεθούν οι εταιρείες «με τα υφιστάμενα χρηματοδοτικά εργαλεία για την ενίσχυση των αναγκαίων επενδύσεων». Νάτο το κουκούτσι στο γλυκό βερίκοκο του κουταλιού. Επειδή δεν είναι κάτι καινούργιο και επειδή υπάρχει το προηγούμενο της «Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας» Λαναρά ...Συνδέθηκε και αυτή με ένα από τα «υφιστάμενα χρηματοδοτικά (sic) εργαλεία». Για να κλείσει αμέσως μετά τα εργοστάσιά της και να πετάξει στην χωματερή της ανεργίας εκατοντάδες εργάτες κι εργάτριες! Προηγουμένως είχε δια της κρατικής εγγύησης (ημών δηλαδή) τσεπώσει 35 εκατ. ευρώ για να τα επενδύσει στην αλλοδαπή! Να που πήγαν τα λεφτά που ψάχνει ο πρωθυπουργός της κυβέρνησης ΝΕΟΠΑΣΟΚ στις τσέπες μας εξαπολύοντας τα νομοσχέδιά του σαν τα σκυλιά στους δρόμους.
Με δεδομένο ωστόσο πως τρώγοντας έρχεται η όρεξη κατά πως λέει σοφά ο λαός, στην απευκταία περίπτωση ικανοποίησης του πρώτου αιτήματος, ακολουθεί και η δηλητηριώδης ουρά του σκορπιού υπό τον τίτλο «η σταδιακή απώλεια της ανταγωνιστικότητας της εγχώριας κλωστοϋφαντουργίας»! Σύμφωνα με αυτή εντοπίζεται ο κατά την νέα τάξη πραγμάτων ένοχος της παραγωγικής μας καχεξίας. Ο εργαζόμενος (!) την δράση του οποίου η έρευνα περιγράφει ως εξής: «Το κόστος εργασίας στην Ελλάδα βρίσκεται κοντά στο μέσο όρο των αναπτυγμένων χωρών, υστερεί όμως δραματικά σε σχέση με τις αναπτυσσόμενες χώρες». Και συνεχίζει: «Σε σύγκριση με γειτονικές χώρες, όπως η Βουλγαρία, το κόστος εργασίας είναι υπερδεκαπλάσιο, ενώ σε σχέση με χώρες της ΝΑ Ασίας οι συγκρίσεις είναι ακόμη πιο δυσμενείς». Μ΄ άλλα λόγια: Απαιτούν την εξαθλίωση των Ελλήνων εργαζομένων ως του σημείου που αυτοί να καταστούν μετανάστες στον χώρο τους. Μόνο που η Ελλάδα δεν είναι χώρος αλλά χώρα. Και ως τέτοια οφείλει να αντισταθεί στις ορέξεις των κάθε λογής αρπακτικών. Αν δεν το πράξει δεν θα βουλιάξει. Θα εξαερωθεί. Για να σβήσει οριστικά και από τις σελίδες της ιστορίας.
eandrik@otenet.gr
Η Χάγη «κρύβει» πολλές παγίδες
Του Σταύρου Λυγερού
Έπειτα από περίοδο σχετικής ακινησίας, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις επανέρχονται σε φάση κινητικότητας. Εστρωσαν το έδαφος το ταξίδι Παπανδρέου στην Κωνσταντινούπολη, η επιστολή Ερντογάν, η απάντηση του Ελληνα πρωθυπουργού και η επίσημη επίσκεψη του Τούρκου ομολόγου του προσεχώς.
Η Αγκυρα πιέζει για εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση.
Από όσα διοχετεύθηκαν ημιεπισήμως για την απαντητική επιστολή, ο Γ. Παπανδρέου, χωρίς να την αποδέχεται ρητά, δεν την αρνείται. Αυτή την στιγμή, ο διάλογος αφορά το πλαίσιο.
Η τουρκική πλευρά ζητάει θεσμική διαπραγμάτευση με τη συμμετοχή των αρμοδίων υπουργών και υπό την υψηλή εποπτεία των δύο πρωθυπουργών στο πλαίσιο ενός Συμβουλίου Συνεργασίας. Ο Γ. Παπανδρέου δεν το απέρριψε ρητά, αλλά αντιπροτείνει τη διαδικασία που είχε ακολουθηθεί μετά την απόφαση στο Ελσίνκι το 1999. Αντιπροτείνει, δηλαδή, η διαπραγμάτευση να γίνει στο πλαίσιο των διερευνητικών επαφών στη βάση ορισμένου χρονοδιαγράμματος. Εάν δεν προκύψει συμφωνία, οι διαφορές να παραπεμφθούν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Από μία εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση, η Αγκυρα έχει μόνο να κερδίσει και εάν δεν υπάρξει συμφωνία. Οταν οι μονομερείς τουρκικές διεκδικήσεις γίνονται αντικείμενο διαπραγμάτευσης μετατρέπονται στα μάτια της διεθνούς κοινότητας σε πολιτικά νομιμοποιημένες διμερείς διαφορές. Το γεγονός ότι οι διερευνητικές επαφές είναι άτυπες αμβλύνει το πρόβλημα, αλλά δεν το εξαφανίζει.
Στο σημείο που έχουν φθάσει τα πράγματα, όμως, είναι διπλωματικά δυσχερές η Αθήνα να αρνηθεί τον διάλογο. Μπορεί, όμως, να τον οριοθετήσει. Η κυβέρνηση δεν το κάνει με σαφήνεια. Ο στόχος της είναι διπλός: Πρώτον, να καλλιεργήσει ένα περιβάλλον ύφεσης στο ελληνοτουρκικό μέτωπο. Δεύτερον, να εγκλωβίσει την Αγκυρα σε μία διαδικασία, που τελικώς οδηγεί στη Χάγη. Το Διεθνές Δικαστήριο, όμως, μπορεί να λύσει οριοθετημένες διαφορές, αλλά δεν μπορεί να λειτουργήσει ως υποκατάστατο εξωτερικής πολιτικής.
Για την παραπομπή απαιτείται συνυποσχετικό. Από το περιεχόμενό του ουσιαστικά εξαρτάται και η δικαστική απόφαση. Υπενθυμίζουμε ότι επισήμως η Αθήνα αναγνωρίζει ως νομική διαφορά μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και αυτή μόνο πρέπει να παραπεμφθεί στη Χάγη. Τα άλλα προβλήματα στο Αιγαίο τα θεωρεί πολιτικές διαφορές που έχουν προκύψει από μονομερείς τουρκικές διεκδικήσεις.
Οριοθέτηση της ΑΟΖ
Ας σημειωθεί ότι είναι τουλάχιστον περίεργο που η Ελλάδα μιλάει ακόμα για υφαλοκρηπίδα και όχι για οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Η ΑΟΖ είναι έννοια που εμπεριέχει την έννοια της υφαλοκρηπίδας. Επιπλέον, το Δίκαιο της Θάλασσας προβλέπει σαφώς πως τα κατοικημένα νησιά δικαιούνται ΑΟΖ, γεγονός που αφήνει τους τουρκικούς ισχυρισμούς νομικά μετέωρους.
Εάν οριοθετηθεί η υφαλοκρηπίδα με χωρικά ύδατα έξι μιλίων, σύμφωνα με τη νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου (υπόθεση Κατάρ κατά Μπαχρέιν), η Ελλάδα κατά πάσα πιθανότητα θα απολέσει το νόμιμο δικαίωμά της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια. Το δικαίωμα αυτό το έχουν ασκήσει όλες οι μεσογειακές χώρες. Και η Τουρκία στα βόρεια και νότια παράλιά της. Μόνο η Ελλάδα δεν το έχει ασκήσει, λόγω του τουρκικού casus belli. Ας σημειωθεί ότι εάν το ασκούσε σε μεγάλο βαθμό θα ακύρωνε αυτομάτως όλες σχεδόν τις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο.
Θα ήταν αφελές, όμως, να θεωρήσουμε ότι εάν η Αγκυρα συμφωνούσε για τη Χάγη θα δεχόταν να παραπεμφθούν μόνο τα θέματα που θέλει η Αθήνα. Θα ζητούσε σίγουρα να παραπεμφθεί και η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου. Η νομική θέση της Ελλάδας σ’ αυτό το ζήτημα είναι ασθενής. Υπενθυμίζουμε ότι τα νησιά στρατιωτικοποιήθηκαν μετά την εισβολή στην Κύπρο και την έγερση των επεκτατικών διεκδικήσεων της Αγκυρας στο Αιγαίο. Διεκδικήσεις, οι οποίες υπογραμμίζονται από την ύπαρξη στα μικρασιατικά παράλια τουρκικής στρατιάς και τεράστιου αποβατικού στόλου.
Ακριβώς επειδή υπάρχει ευθεία απειλή για την εδαφική ακεραιότητά της, η Ελλάδα έχει αποδεχθεί τη γενική δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου, με την εξαίρεση αυτής της πτυχής. Εάν αποδεχθεί την τουρκική απαίτηση, τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου θα αφοπλισθούν, γεγονός που θα έθετε αυτά και ολόκληρη την Ελλάδα σε καθεστώς ομηρίας. Η διάχυτη ανασφάλεια θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε μετανάστευση και ανθρώπων και περιουσιών. Μόνο αθεράπευτα αφελείς μπορούν να πιστεύουν ότι μία απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου θα καθιστούσε εν μιά νυκτί την Τουρκία έναν καλοπροαίρετο γείτονα, όπως είναι η Ιταλία.
Οι «γκρίζες ζώνες»
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάντης για να προβλέψει ότι η Αγκυρα θα ζητήσει να παραπεμφθεί στη Χάγη και η θεωρία της περί «γκρίζων ζωνών», με βάση την οποία διεκδικεί έναν απροσδιόριστο αριθμό όχι μόνο βραχονησίδων, αλλά και κατοικημένων νησίδων, όπως π.χ. το Αγαθονήσι. Στο ζήτημα αυτό η νομική θέση της Ελλάδας είναι ισχυρότατη, αλλά καμία χώρα δεν θέτει την εδαφική της ακεραιότητα στην κρίση τρίτων.
Το Διεθνές Δικαστήριο είναι όργανο δικαίου και όχι πολιτικό σώμα. Από την άλλη πλευρά, όμως, έχει αποδειχθεί ότι εμφιλοχωρεί το πολιτικό κριτήριο. Το μεγάλο πρόβλημα για την Ελλάδα είναι ότι στην κρίση του Δικαστηρίου θα τεθούν αποκλειστικά και μόνο ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Κανένα τουρκικό. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η Αθήνα έχει μόνο να χάσει και η Αγκυρα μόνο να κερδίσει.
Το δίλημμα «ναι στη Χάγη ή όχι στη Χάγη» είναι πλαστό.
Η Ελλάδα δεν διεκδικεί τίποτα από την Τουρκία. Είναι ανοικτή να συζητήσει την παραπομπή της μοναδικής νομικής διαφοράς, που είναι η οριοθέτηση της ΑΟΖ (και όχι της υφαλοκρηπίδας).
Εάν η Τουρκία θεωρεί ότι αδικείται, έχει τη δυνατότητα να αναγνωρίσει τη γενική δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου και να προσφύγει μονομερώς. Είναι δικό της πρόβλημα και δική της πρέπει να είναι η όποια πρωτοβουλία. Η Αθήνα έχει αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία του (με μία εξαίρεση) και ως εκ τούτου είναι υποχρεωμένη να αποδεχθεί την κρίση του.
πηγή: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Έπειτα από περίοδο σχετικής ακινησίας, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις επανέρχονται σε φάση κινητικότητας. Εστρωσαν το έδαφος το ταξίδι Παπανδρέου στην Κωνσταντινούπολη, η επιστολή Ερντογάν, η απάντηση του Ελληνα πρωθυπουργού και η επίσημη επίσκεψη του Τούρκου ομολόγου του προσεχώς.
Η Αγκυρα πιέζει για εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση.
Από όσα διοχετεύθηκαν ημιεπισήμως για την απαντητική επιστολή, ο Γ. Παπανδρέου, χωρίς να την αποδέχεται ρητά, δεν την αρνείται. Αυτή την στιγμή, ο διάλογος αφορά το πλαίσιο.
Η τουρκική πλευρά ζητάει θεσμική διαπραγμάτευση με τη συμμετοχή των αρμοδίων υπουργών και υπό την υψηλή εποπτεία των δύο πρωθυπουργών στο πλαίσιο ενός Συμβουλίου Συνεργασίας. Ο Γ. Παπανδρέου δεν το απέρριψε ρητά, αλλά αντιπροτείνει τη διαδικασία που είχε ακολουθηθεί μετά την απόφαση στο Ελσίνκι το 1999. Αντιπροτείνει, δηλαδή, η διαπραγμάτευση να γίνει στο πλαίσιο των διερευνητικών επαφών στη βάση ορισμένου χρονοδιαγράμματος. Εάν δεν προκύψει συμφωνία, οι διαφορές να παραπεμφθούν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Από μία εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση, η Αγκυρα έχει μόνο να κερδίσει και εάν δεν υπάρξει συμφωνία. Οταν οι μονομερείς τουρκικές διεκδικήσεις γίνονται αντικείμενο διαπραγμάτευσης μετατρέπονται στα μάτια της διεθνούς κοινότητας σε πολιτικά νομιμοποιημένες διμερείς διαφορές. Το γεγονός ότι οι διερευνητικές επαφές είναι άτυπες αμβλύνει το πρόβλημα, αλλά δεν το εξαφανίζει.
Στο σημείο που έχουν φθάσει τα πράγματα, όμως, είναι διπλωματικά δυσχερές η Αθήνα να αρνηθεί τον διάλογο. Μπορεί, όμως, να τον οριοθετήσει. Η κυβέρνηση δεν το κάνει με σαφήνεια. Ο στόχος της είναι διπλός: Πρώτον, να καλλιεργήσει ένα περιβάλλον ύφεσης στο ελληνοτουρκικό μέτωπο. Δεύτερον, να εγκλωβίσει την Αγκυρα σε μία διαδικασία, που τελικώς οδηγεί στη Χάγη. Το Διεθνές Δικαστήριο, όμως, μπορεί να λύσει οριοθετημένες διαφορές, αλλά δεν μπορεί να λειτουργήσει ως υποκατάστατο εξωτερικής πολιτικής.
Για την παραπομπή απαιτείται συνυποσχετικό. Από το περιεχόμενό του ουσιαστικά εξαρτάται και η δικαστική απόφαση. Υπενθυμίζουμε ότι επισήμως η Αθήνα αναγνωρίζει ως νομική διαφορά μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και αυτή μόνο πρέπει να παραπεμφθεί στη Χάγη. Τα άλλα προβλήματα στο Αιγαίο τα θεωρεί πολιτικές διαφορές που έχουν προκύψει από μονομερείς τουρκικές διεκδικήσεις.
Οριοθέτηση της ΑΟΖ
Ας σημειωθεί ότι είναι τουλάχιστον περίεργο που η Ελλάδα μιλάει ακόμα για υφαλοκρηπίδα και όχι για οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Η ΑΟΖ είναι έννοια που εμπεριέχει την έννοια της υφαλοκρηπίδας. Επιπλέον, το Δίκαιο της Θάλασσας προβλέπει σαφώς πως τα κατοικημένα νησιά δικαιούνται ΑΟΖ, γεγονός που αφήνει τους τουρκικούς ισχυρισμούς νομικά μετέωρους.
Εάν οριοθετηθεί η υφαλοκρηπίδα με χωρικά ύδατα έξι μιλίων, σύμφωνα με τη νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου (υπόθεση Κατάρ κατά Μπαχρέιν), η Ελλάδα κατά πάσα πιθανότητα θα απολέσει το νόμιμο δικαίωμά της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια. Το δικαίωμα αυτό το έχουν ασκήσει όλες οι μεσογειακές χώρες. Και η Τουρκία στα βόρεια και νότια παράλιά της. Μόνο η Ελλάδα δεν το έχει ασκήσει, λόγω του τουρκικού casus belli. Ας σημειωθεί ότι εάν το ασκούσε σε μεγάλο βαθμό θα ακύρωνε αυτομάτως όλες σχεδόν τις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο.
Θα ήταν αφελές, όμως, να θεωρήσουμε ότι εάν η Αγκυρα συμφωνούσε για τη Χάγη θα δεχόταν να παραπεμφθούν μόνο τα θέματα που θέλει η Αθήνα. Θα ζητούσε σίγουρα να παραπεμφθεί και η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου. Η νομική θέση της Ελλάδας σ’ αυτό το ζήτημα είναι ασθενής. Υπενθυμίζουμε ότι τα νησιά στρατιωτικοποιήθηκαν μετά την εισβολή στην Κύπρο και την έγερση των επεκτατικών διεκδικήσεων της Αγκυρας στο Αιγαίο. Διεκδικήσεις, οι οποίες υπογραμμίζονται από την ύπαρξη στα μικρασιατικά παράλια τουρκικής στρατιάς και τεράστιου αποβατικού στόλου.
Ακριβώς επειδή υπάρχει ευθεία απειλή για την εδαφική ακεραιότητά της, η Ελλάδα έχει αποδεχθεί τη γενική δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου, με την εξαίρεση αυτής της πτυχής. Εάν αποδεχθεί την τουρκική απαίτηση, τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου θα αφοπλισθούν, γεγονός που θα έθετε αυτά και ολόκληρη την Ελλάδα σε καθεστώς ομηρίας. Η διάχυτη ανασφάλεια θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε μετανάστευση και ανθρώπων και περιουσιών. Μόνο αθεράπευτα αφελείς μπορούν να πιστεύουν ότι μία απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου θα καθιστούσε εν μιά νυκτί την Τουρκία έναν καλοπροαίρετο γείτονα, όπως είναι η Ιταλία.
Οι «γκρίζες ζώνες»
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάντης για να προβλέψει ότι η Αγκυρα θα ζητήσει να παραπεμφθεί στη Χάγη και η θεωρία της περί «γκρίζων ζωνών», με βάση την οποία διεκδικεί έναν απροσδιόριστο αριθμό όχι μόνο βραχονησίδων, αλλά και κατοικημένων νησίδων, όπως π.χ. το Αγαθονήσι. Στο ζήτημα αυτό η νομική θέση της Ελλάδας είναι ισχυρότατη, αλλά καμία χώρα δεν θέτει την εδαφική της ακεραιότητα στην κρίση τρίτων.
Το Διεθνές Δικαστήριο είναι όργανο δικαίου και όχι πολιτικό σώμα. Από την άλλη πλευρά, όμως, έχει αποδειχθεί ότι εμφιλοχωρεί το πολιτικό κριτήριο. Το μεγάλο πρόβλημα για την Ελλάδα είναι ότι στην κρίση του Δικαστηρίου θα τεθούν αποκλειστικά και μόνο ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Κανένα τουρκικό. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η Αθήνα έχει μόνο να χάσει και η Αγκυρα μόνο να κερδίσει.
Το δίλημμα «ναι στη Χάγη ή όχι στη Χάγη» είναι πλαστό.
Η Ελλάδα δεν διεκδικεί τίποτα από την Τουρκία. Είναι ανοικτή να συζητήσει την παραπομπή της μοναδικής νομικής διαφοράς, που είναι η οριοθέτηση της ΑΟΖ (και όχι της υφαλοκρηπίδας).
Εάν η Τουρκία θεωρεί ότι αδικείται, έχει τη δυνατότητα να αναγνωρίσει τη γενική δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου και να προσφύγει μονομερώς. Είναι δικό της πρόβλημα και δική της πρέπει να είναι η όποια πρωτοβουλία. Η Αθήνα έχει αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία του (με μία εξαίρεση) και ως εκ τούτου είναι υποχρεωμένη να αποδεχθεί την κρίση του.
πηγή: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Οι νέες κατευθύνσεις της Τουρκικής Εξωτερικής Πολιτικής και ο διαμελισμός της Κύπρου
Η εισήγηση της Κύρας Αδάμ σε εκδήλωση, στην Κύπρο, με θέμα, «Τουρκικός επεκτατισμός-Ελληνισμός και σχέδιο λύσης του Κυπριακού»
Μόλις την προηγούμενη δεκαετία η Τουρκία είχε κακές έως εχθρικές σχέσεις με όλους σχεδόν τους γείτονες της, από την Ελλάδα και την Κύπρο, μέχρι τη Συρία τη Ρωσία την Αρμενία το Ιράν κλπ.
Η Τουρκία προωθούσε τις επεκτατικές βλέψεις της σε όλα τα μέτωπα, πολλές φορές με έναν πρωτόγονο βαρβαρισμό θα έλεγα, που οδηγούσε σε εντάσεις χωρίς όμως απτά και σίγουρα αποτελέσματα προς όφελος των στόχων της.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε μια πλήρη αντιστροφή , μια αλλαγή ρότας 360 μοιρών στην τουρκική εξωτερική πολιτική.
Με την εξαίρεση και πάλι της Ελλάδας και της Κύπρου, η Τουρκία , αντικατέστησε τα παλιά ανοιχτά μέτωπα, με πολιτικές και οικονομικές συνεργασίες, που δεν ήταν ορατές την προηγούμενη δεκαετία: στενότατες οικονομικές σχέσεις με τη Ρωσία , προσέγγιση με την Αρμενία, προσέγγιση με τη Συρία αλλά και το Ιράν, υποστήριξη των Παλαιστινίων και διατάραξη των σχέσεων με το Ισραήλ- το μόνο σταθερό άξονα την προηγούμενη δεκαετία- σταθερή ανάμειξη στα προβλήματα των χωρών του νέου Βαλκανικού χάρτη και όχι απαρατήρητη παρέμβαση στις χώρες του Καυκάσου και της Μαύρης Θάλασσας.
Η στροφή αυτή της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής δεν περνά απαρατήρητη , αν και για τους δύσπιστους δεν έχει φέρει ακόμα αποτελέσματα .
Μια αρχική και βασική παρατήρηση είναι ότι η Τουρκία απλώνεται εκεί από όπου έχει αποσυρθεί σταδιακά την τελευταία δεκαπενταετία η Ελλάδα και ειδικότερα από τις κυβερνήσεις Σημίτη και εντεύθεν.
Στη Μέση Ανατολή , οι στενότατες σχέσεις της Ελλάδας με τη Συρία της δεκαετίας του 80 παραδείγματος χάριν έχουν τελειώσει , το ίδιο και οι στενές και ελπιδοφόρες σχέσεις με το Ιράν ( Τριμερείς εξάμηνες συναντήσεις Ελλάδας Ιράν Αρμενίας της δεκαετίας του 90)..
Στο Βαλκανικό χώρο η Ελλάδα κατόρθωσε να εγκλωβιστεί στο πρόβλημα με τα Σκόπια. Έχασε σημαντικές ευκαιρίες ουσιαστικής παρέμβασης στις αλλαγές της δεκαετίας του 90 , με την κατάρρευση του Ανατολικού μπλοκ ,καθώς οι Έλληνες πολιτικοί, με την έλλειψη ψυχραιμίας και οξυδέρκειας που τους χαρακτηρίζει ασχολήθηκαν σχεδόν αποκλειστικώς με την υπόθεση του Ειδικού Δικαστηρίου του 89..
Βεβαίως δεν μπορεί να μην παρατηρήσει κανείς ότι η Ελλάδα εξακολουθεί να προωθεί το ρόλο της στα Βαλκάνια ως κράτος μέλος της ΕΕ, ο οποίος, όμως, δεν είναι πρωταγωνιστικός ή καθοριστικός, μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Οι σχέσεις της Ελλάδας με τη Ρωσία έχουν σαφώς πάρει φθίνουσα πορεία παρά τα μεγαλεπήβολα σχέδια για την μετατροπή της Ελλάδας σε νότια πύλη της Ευρώπης για τα ρωσικά ενεργειακά προϊόντα.
Το φρένο που έχει βάλει η κυβέρνηση Παπανδρέου στην κατασκευή του αγωγού Μπουργκας Αλεξανδρούπολη, οδηγεί μάλλον την μεγάλη ενεργειακή ρωσική πύλη προς την Ευρώπη στην Τουρκία και όχι στη χώρα μας .
Αν ρίξει κανείς μια γρήγορη ματιά στον χάρτη και στα σημεία της νέας τουρκικής προώθησης των συμφερόντων της, δεν μπορεί να μην παρατηρήσει κανείς , ότι, ένα σημαντικό συνδετικό στοιχείο όλων αυτών των αλλαγών στην τουρκική εξωτερική πολιτική, τουλάχιστον στην Ευρασία, είναι οι ενεργειακές ύλες, πετρέλαιο και φυσικό αέριο και οι οδοί μεταφοράς τους μέσα από το τουρκικό έδαφος.
Πριν από λίγα χρόνια η Τουρκία έδινε την εντύπωση ότι εκπροσωπεί και εργάζεται μόνον για όσα σχέδια έδιναν το προβάδισμα στα αμερικανικά ενεργειακά συμφέροντα στην περιοχή, δηλαδή με τον αποκλεισμό των ρωσικών προϊόντων, ώστε να μην εξαρτηθεί πλήρως η Ευρώπη από τη Μόσχα στον ενεργειακό τομέα.
Με καλπάζουσες διαδικασίες το τελευταίο διάστημα, η Τουρκία αρχίζει να διορθώνει αυτή την ανισορροπία της , αυξάνοντας θεαματικά την συνεργασία της με τη Μόσχα , όχι μόνον για την κατασκευή νέων αγωγών, αλλά σχεδιάζοντας να τροφοδοτήσει τους αγωγούς που περνούν από τουρκικό έδαφος και με ρωσικές ενεργειακές ύλες.
Έτσι, κατά ένα περίεργο τρόπο, η Τουρκία υλοποιεί αυτή την συμβουλή που είχε δώσει ο τότε πρόεδρος Πούτιν στην Αθήνα κατά την τελευταία επίσκεψη του :
Φτιάξτε όσους αγωγούς θέλετε εσείς και όποιους θέλετε , αλλά να ξέρετε ότι οι αγωγοί αυτοί για να δουλέψουν αποδοτικά πρέπει να τροφοδοτηθούν με ρωσικό πετρέλαιο και αέριο…
Η τρέχουσα εξωτερική πολιτική της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής παρουσιάζει ομοίως εξαιρετικό ενδιαφέρον. Παραδοσιακά η Τουρκία ταυτιζόταν ή εξυπηρετούσε - όχι βεβαίως χωρίς βαριά ανταλλάγματα- την αμερικανική πολιτική στην περιοχή .
Το γεγονός αυτό αποτελούσε σχεδόν το μόνιμο ,για «λαϊκή κατανάλωση» επιχείρημα των Ελλήνων πολιτικών, όταν ήθελαν να εξηγήσουν γιατί πχ η Ουάσιγκτον προτιμούσε την Τουρκία και την υποστήριζε έναντι της Ελλάδας κλπ.
Έτσι είχαμε συνηθίσει την στενή συνεργασία της Άγκυρας με το Ισραήλ , ιδιαίτερα στον στρατιωτικό τομέα με πολλές κοινές εκπαιδευτικές ασκήσεις στην Α. Μεσόγειο , στις οποίες μονίμως ήταν προσκεκλημένη η Αθήνα , που δεν τόλμησε πότε να προσεγγίσει.
Το τελευταίο διάστημα όμως, βλέπουμε μια αναστροφή της κατάστασης αυτής, με τις τουρκο-ισραηλινές σχέσεις στο χαμηλότερο σημείο τους ( θεαματική αποχώρηση Ερντογαν από το Νταβός, «τιμωρία» του ισραηλινού πρέσβη κλπ) και μια σταθερή προσέγγιση την Άγκυρας με τους Παλαιστινίους , ( μετά τις πρόσφατες αιματοχυσίες στη Γάζα), αλλά και με το Ιράν, με πύκνωση της ανταλλαγής επισκέψεων, κάτι που στο παρελθόν φαινόταν αδιανόητο.
Το ίδιο ισχύει και για τη Συρία.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι δυο γεγονότα έχουν δώσει μεγάλη ώθηση στη νέα μορφή της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής:
Η επίσκεψη ορόσημο Ομπάμα στην Τουρκία στην πρώτη έλευση του στην Ευρώπη μετά την εκλογή του και ο διορισμός του Αχμετ Νταβούτογλου στη θέση του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας.
Η επίσκεψη Ομπαμα ήταν συμβολική, γιατί κατέστησε την Τουρκία την μουσουλμανική χώρα – μοντέλο για τις υπόλοιπες μετριοπαθείς. Αλλά μην ξεγελαστεί κανείς και βολευτεί στην εύκολη δικαιολογία ότι η Ουάσιγκτον δώρισε στην Άγκυρα το νέο ρόλο της .
Η Τουρκία είχε δώσει συγκεκριμένα δείγματα γραφής και προώθησε αποτελεσματικά την θέση της στη νέα αμερικανική κυβέρνηση. Η Άγκυρα αποτέλεσε το όχημα για να προσπαθήσει η Ουάσιγκτον να προσεγγίσει τον μουσουλμανικό κόσμο, στηρίζοντας ένα συντηρητικό μουσουλμανικό κόμμα όπως αυτό του κ Ερντογαν , που θέλει και μπορεί να συνδιαλέγεται με τους γείτονες του ,να μειώνει προβλήματα και εντάσεις και να διαπραγματεύεται επ ωφελεία του με τις ΗΠΑ.
Φυσικά η Τουρκία έχει πάρει το δώρο της .
Από την πίσω πόρτα και με αμερικανική πρόσκληση, η Τουρκία κατέστη ενεργό μέλος της ομάδας των G 20 δηλαδή των πλέον αναπτυγμένων χώρων στον πλανήτη.
Η επίσκεψη του Ομπάμα στην Τουρκία, πυροδότησε ταυτοχρόνως τη συρρίκνωση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων. Να υπενθυμίσω ότι μια μόλις ημέρα πριν την έλευση Ομπαμα στην Άγκυρα έγινε στο Στρασβούργο η συνάντηση Ομπαμα- Καραμανλή , μια συνάντηση αδιάφορη και αμήχανη και τελικώς αρνητική, καθώς και οι δύο πλευρές, μα περισσότερο η Αθήνα, έδειξαν να βαριούνται αφόρητα να συζητήσουν οποιοδήποτε θέμα, πλην των γνωστών και τετριμμένων παραπόνων-κλισέ για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και πάντα το κερασάκι στην τούρτα με το άνοιγμα της Σχολής της Χάλκης.
Το δεύτερο γεγονός που σημαδεύει την τρέχουσα τουρκική εξωτερική πολιτική είναι ο Αχμέτ Νταβούτογλου. Αυτός ο εξωκοινοβουλευτικός πολιτικός , κάτι πρωτόγνωρο για τα τουρκικά δεδομένα, επελέγη από τον πρωθυπουργό Ερντογαν να διαμορφώσει και να ηγηθεί της εξωτερικής πολιτικής της χώρας . Είναι γνωστά τα κλισέ των αξόνων πολιτικής του κ Νταβουτογλου – μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες ,προβολή ή και επιβολή του μουσουλμανικού χαραχτήρα της Τουρκίας ως γέφυρα συνάντησης πολιτισμών και συμφερόντων, πάντοτε όμως υπό την «καθοδήγηση» και «προστασία» της, αφού αυτή μόνον μπορεί να ενώσει όλους «τους συμπατριώτες» του κόσμου , μέσα σε μια νέα τάξη πραγμάτων στην οποία θα υποχωρήσουν οι ισχύοντες διεθνείς κανόνες και οργανισμοί και οι ισχύουσες Διεθνείς Συμφωνίας και Συνθήκες.
Τα ερωτήματα είναι δύο.
Η Τουρκία ακολουθεί μια αυτόνομη εξωτερική πολιτική , μια πολιτική που προσομοιάζει με αυτή των Αδέσμευτων του 1970,ή υπάγεται σ ένα καινούργιο διεθνές σύστημα, αόρατο για την ώρα, που τόσο πολύ ήθελαν να προωθήσουν οι νεοσυντηρτικοί της κυβέρνησης Μπους;
Και δεύτερον , απομακρύνεται ουσιαστικά η Τουρκία από την Ευρώπη και επομένως και από την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Η τωρινή στάση της Τουρκίας απέναντι στην ΕΕ εμπεριέχει στοιχεία και από τα δυο παραπάνω ερωτήματα.
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 η Τουρκία έδειχνε αποκλειστικώς στραμμένη στον στόχο της να γίνει δεκτή στην ευρωπαϊκή αυλή και να καταστεί μέλος της ΕΕ.
Όταν η διαδικασία αυτή μπήκε σε τροχιά με τις ενταξιακες διαπραγματεύσεις της ,
η Άγκυρα προφανώς ζύγισε το εσωτερικό πολιτικό κόστος των μεταρρυθμίσεων και δομικών αλλαγών στο κοσμικό κράτος της, που πρέπει να κάνει, προκειμένου να καταστεί ένα πραγματικό ευρωπαϊκό κράτος. Βλέπετε την «ανοχή στο διαφορετικό» που προπαγανδίζει στις εξωτερικές σχέσεις της , η Τουρκία δεν θέλει να την εφαρμόσει στο εσωτερικό της με τον ορατό κίνδυνο ριζικών ανατροπών στο πολιτικό και κοινωνικό σύστημα της .
Με την προβολή στις άλλες πτυχές της εξωτερικής πολιτικής της , η Τουρκία επιχειρεί τώρα να επιβάλει αντί να δεχθεί τους όρους της ΕΕ, δείχνοντας έτσι, ότι επιλέγει να παραμείνει μια» διαφορετική χώρα» μέσα στην Ευρώπη , συνδεδεμένη όμως με την πολιτική των υπόλοιπων
«καθαρών» ευρωπαϊκών χωρών.
Έτσι, κατά την γνώμη μου, αρχίζει να ωριμάζει στην Τουρκία η ιδέα μιας ,δικής της, ειδικής σχέσης με την Ευρώπη.
Το μεγάλο ζητούμενο, επομένως, είναι πως αντιμετωπίζουν αυτή την περίοδο την καλπάζουσα διπλωματία της Τουρκίας – ανεξαρτήτως τελικού αποτελέσματος- τόσο η Αθήνα όσο και η Λευκωσία.
Δεν νομίζω να υπάρχει αμφιβολία ότι το μοναδικό πρόσφορο πεδίο παραμένει η Ευρωπαϊκή Ένωση και η διαδικασία ένταξης της Τουρκίας σ αυτήν .
Θεωρώ ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες ακόμα και σήμερα διατηρούν το ερώτημα γιατί η Ελλάδα και η Κύπρος ως κράτη μέλη επιμένουν σταθερότερα ίσως από πολλά άλλα κράτη μέλη ότι θέλουν την Τουρκία στο πλευρό τους μέσα στην ΕΕ χωρίς να αφήνουν κανένα περιθώριο για δεύτερη σκέψη.
Η αλήθεια είναι ότι η Αθήνα στο Ελσίνκι πέτυχε ούτε εύκολα ούτε ανέξοδα την ένταξη ολόκληρου του εδάφους της Κύπρου στην ΕΕ, με την πρόνοια της πλήρους εφαρμογής του κοινοτικού κεκτημένου όταν μπει και το κατεχόμενο τμήμα , ύστερα από την επίλυση τουΚυπριακου.
Στην πραγματικότητα η Αθήνα βρέθηκε τότε μπροστά σ ένα μεγάλο εκβιασμό, τον οποίο αντιμετώπισε μόνον με την πλήρη αποδοχή του αιτήματος για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας . Αυτά έγιναν τότε.
Αλλά στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι τα πράγματα δεν ήταν ούτε τόσο απλά ούτε τόσο εύκολα ούτε και τόσο φανερά. Γιατί η Άγκυρα, οι ευρωπαίοι φίλοι της και η Ουάσιγκτον είχαν σχεδιάσει ότι αυτό το πάρε- δώσε θα είχε σύντομα ευτυχή κατάληξη με την επίλυση του Κυπριακού με το σχέδιο Αναν, αλλά και των λεγόμενων προβλημάτων στο Αιγαίο-δηλαδή των μονομερών και παράνομων διεκδικήσεων της Τουρκίας-, σε δεδομένους χρόνους, πριν και από την έναρξη των διαπραγματεύσεων της Τουρκίας και εν πάση περιπτώσει πολύ πριν από την κατάληξη τους .
Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι, το σχέδιο Άναν δεν πέρασε τότε. Αλλά ξαναγυρίζει τώρα , τουλάχιστον στα πολύ επικίνδυνα στοιχεία του.
Και τα ελληνοτουρκικά προβλήματα πάγωσαν μεν από την πλευρά της Αθήνας , ενώ η Τουρκία υλοποιεί πλέον σταθερά όλες τις μονομερείς αποφάσεις της για το Αιγαίο.
Η Αθήνα και η Λευκωσία επιμένουν ακόμα και σήμερα ότι θέλουν την Τουρκία στην Ένωση, διότι κατ αυτόν τον τρόπο και μέσα από την πίεση των διαπραγματεύσεων, δείχνουν να πιστεύουν, ακράδαντα, ότι η Τουρκία θα προτιμήσει να μετατραπεί σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα στο εσωτερικό της, με όλες εκείνες τις θηριώδεις μεταρρυθμίσεις που είναι υποχρεωμένη να κάνει και εφ όσον έχει ικανοποιήσει τις υποχρεώσεις της απέναντι στην Κύπρο και την Ελλάδα.
Η Τουρκία όμως αποδεικνύει καθημερινά ότι δεν θέλει να μετατραπεί σ ένα πλήρες, κανονικό, ευρωπαϊκό κράτος, ούτε βιάζεται να διαπραγματευθεί μια λύση στο Κυπριακό, που δεν θα είναι στα μέτρα της, ούτε σέβεται διεθνείς συμφωνίες και κανονισμούς σε ότι αφορά στο Αιγαίο, αλλά θεσπίζει δικούς της νόμους και τους εφαρμόζει μάλιστα.
Επιπροσθέτως , αρχίζει να αντιμετωπίζει την ΕΕ με προκλητικό τρόπο, επιμένοντας ότι η Ευρώπη είναι αυτή που έχει ανάγκη την Τουρκία και γι αυτό θα την προτιμήσει τελικώς απέναντι στην Κύπρο γιατί αυτή είναι η μόνη περιφερειακή δύναμη που θα φέρει κοντά την Ευρώπη με τη Μέση Ανατολή και τον Καύκασο, ενώ μέσω του τούρκικου εδάφους, η Ευρώπη θα έχει πετρέλαιο και φυσικό αέριο που δεν θα είναι κατ ανάγκην ρωσικής προέλευσης
Η ουσία είναι ότι η Ευρώπη θέλει και μπορεί να έχει σχέσεις με την Τουρκία Η Τουρκία είναι υποχρεωμένη να έχει σχέση με την Ευρώπη , όποια και αν είναι τα σχέδια της και οι επιδιώξεις της .
Το ζητούμενο όμως είναι η μορφή , το περιεχόμενο , ο βαθμός εξάρτησης και οι δικλείδες ασφάλειας αυτής της εξάρτησης .
Ο σκληρός πυρήνας της ΕΕ, δηλαδή οι μεγάλες χώρες της ευρωζωνης με άλλα λόγια , έχουν ήδη τοποθετηθεί ορθά απέναντι στην Τουρκία:
Ναι μεν διαπραγματεύσεις , αλλά με προηγούμενη υλοποίηση όλων των εκκρεμοτήτων της Άγκυρας απέναντι σε θεσμούς και κράτη μέλη . Αλλά ακόμα και όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία , τότε τα κράτη μέλη θα επανεξετάσουν αν χωράει η Τουρκία ως πλήρες μέλος και η απόφαση αυτή θα τεθεί σε δημοψηφίσματα σε ορισμένα κράτη μέλη .
Επιπροσθέτως, Γαλλία και Γερμανία αλλά και Αυστρία έχουν ήδη εκδηλωθεί υπέρ της ειδικής σχέσης της Τουρκίας με την ΕΕ,με ένα καθεστώς που θα προκύψει μέσα από διαπραγματεύσεις.
Να μην ξεχνάμε ότι οι 27 χώρες έχουν συναινέσει στο πάγωμα 8 κεφαλαίων, προκειμένου να υλοποιήσει η Άγκυρα την υποχρέωση της για άνοιγμα λιμένων και αεροδρομίων της στην Κύπρο, ενώ η Γαλλία έχει προχωρήσει σε πάγωμα και άλλων κεφαλαίων διαπραγμάτευσης.
Ας μην ξεχνάμε, όμως, ότι ο βασικός λόγος για τον οποίο ο «σκληρός πυρήνας» της ΕΕ δεν επιθυμεί την Τουρκία ως πλήρες μέλος της είναι .. η ίδια η Τουρκία, διότι αυτή με βάση την έκταση της και το πληθυσμιακό της μέγεθος, σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές Συνθήκες, καθίσταται «ισότιμη» πχ με τη Γερμανία ή τη Γαλλία στη διαμόρφωση πολιτικής και λήψης αποφάσεων.. Κάτι δηλαδή που δεν γίνεται εύκολα αποδεκτό από τους ακρογωνιαίους λίθους της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης
Αντιθέτως , διαπιστώνουμε ότι η Τουρκία υποστηρίζεται ιδιαιτέρως από όλες τις φιλοατλαντικές χώρες μέλη , (Βρετανία και πρώην ανατολικές χώρες) που στοχεύουν σε μία «χαλαρή» Ευρωπαϊκή Ένωση, μη αυτόνομη και ουσιαστικό βραχίονα της πολιτικής της Ουάσιγκτον
Έτσι ,οι χώρες αυτές προβάλουν, συστηματικώς, το επιχείρημα του πόσο απαραίτητη είναι η Τουρκία για την Ευρώπη, με τη μεγάλη αγορά της ,την εξωτερική πολιτική της , αλλά και την ενεργειακή πολιτική της.
Φυσικά, όλες αυτές οι χώρες κάνουν μονίμως τα στραβά μάτια στην ‘άρνηση της Τουρκίας να υλοποιήσει τις υποχρεώσεις της απέναντι στην Κύπρο και αντιθέτως προωθούν συστηματικώς την ενοχοποίηση της Κύπρου για την παρεμπόδιση της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας.
Έτσι λοιπόν έχουμε μπροστά μας δυο παράδοξα:
Όσο περνά ο καιρός ,και η Τουρκία δεν υλοποιεί τις υποχρεώσεις της απέναντι στην Κύπρο και ακολουθεί όλο και πιο προκλητική συμπεριφορά απέναντι στην Ελλάδα, με την μορφή υλοποίησης και παγίωσης των τετελεσμένων της στο Αιγαίο, άλλο τόσο Αθήνα και Λευκωσία από κοινού διατρανώνουν την θέση τους ότι πάση θυσία η Τουρκία θα καταστεί μέλος όταν υλοποιήσει τις υποχρεώσεις της . Που η Τουρκία δεν δείχνει καμιά διάθεση να τις υλοποιήσει.
Από την άλλη πλευρά, η Αθήνα και η Λευκωσία συντάσσονται, αυτή την στιγμή, ανοιχτά με τους πολέμιους της Κύπρου μέσα στην ΣΕ, που θέλουν την πλήρη ένταξη της Τουρκίας και αντιμάχονται τους υποστηρικτές της Κύπρου στην ΕΕ που είναι πολύ σκεπτικοί απέναντι στην πλήρη ένταξη της Τουρκίας και προτιμούν μια ειδική σχέση.
Η μονότονη επανάληψη αυτής της ελλαδικής και κυπριακής θέσης δεν αποτελεί πλέον πηγή ούτε αισιοδοξίας ,αλλά ούτε και σιγουριάς για την υλοποίηση του κοινού στόχου της σταθερής και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού και της εξομάλυνσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Πρόσθετο ερώτημα αποτελεί και η κατηγορηματική τοποθέτηση του πρωθυπουργού της Ελλάδας μέσα στην Κυπριακή Βουλή, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ χαρακτήρισε περίπου ως εχθρούς της εθνικής υπόθεσης όλους όσους υποστηρίζουν το καθεστώς ειδικής σχέσης ΕΕ Τουρκίας.
Στην πολιτική όμως ο πρώτο μάθημα είναι να μην λες ποτέ όχι εκ προοιμίου.
Και στην συγκεκριμένη περίπτωση, όταν οι μεγάλοι ευρωπαίοι εταίροι ,αλλά και η ίδια η Τουρκία αφήνουν ανοιχτή την προοπτική της ειδικής σχέσης, γιατί την αρνείται κατηγορηματικά η Αθήνα και η Λευκωσία;
Μία ελαφρά έστω μεταβολή στην απόλυτη και αναποτελεσματική όπως αποδεικνύεται θέση της Ελλάδας και της Κύπρου δεν θα αύξανε, ίσως, το βαθμό πίεσης προς την Άγκυρα να υλοποιήσει τις υποχρεώσεις της απέναντι στην Κύπρο;
Και δεύτερον γιατί η Αθήνα και η Λευκωσία θέτουν τους εαυτούς τους εκ προοιμίου εκτός της ενδεχόμενης διαπραγμάτευσης πάνω ή κάτω από το ευρωπαϊκό τραπέζι για το είδος και το περιεχόμενο μιας πιθανής ειδικής σχέσης με την Τουρκία;.
Η ελληνική κυβέρνηση μάλιστα φαίνεται να πιστεύει χωρίς να το δηλώνει δημοσίως ότι η Τουρκία, που είναι ή δρα ως περιφερειακή υπερδύναμη, δεν πρόκειται να συνδράμει στη λύση του Κυπριακού αν προηγουμένως δεν ξεκαθαρίσει το τοπίο της ένταξης στην ΕΕ, αλλά μυστηριωδώς πως , η Αθήνα πιστεύει ότι τώρα, σ αυτή τη φάση της διεθνούς υποχώρησης της , λόγω και της οικονομικής κρίσης , το μόνον που μπορεί να κάνει είναι να συζητήσει το θέμα της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου με την Τουρκία.
Είναι φανερό ότι η πολιτική της Αθήνας τουλάχιστον απέναντι στην Άγκυρα εμφανίζει κενά σε επίπεδο δημόσιων τοποθετήσεων, που δεν θα γίνουν γνωστά κατά την γνώμη μου, παρά μόνον όταν ο πρωθυπουργός πραγματοποιήσει την επίσκεψη του στην Ουάσιγκτον και αποκτήσει ρόλο συμπληρωματικό σ αυτόν της Τουρκίας στην περιοχή:
Αν δηλαδή δεσμευτεί σε πάση θυσία λύση του Κυπριακού και των ελληνοτουρκικών, ώστε να σταθεροποιηθεί η ευρύτερη περιοχή της Αν Μεσογείου , όπως αρέσκεται τελευταία να λέει η Άγκυρα.
Η Άγκυρα όμως , που μεταβάλλεται και ελίσσεται δεν παραμένει στάσιμη στο Κυπριακό. Δείχνει μάλιστα να βιάζεται να εμπλέξει και την Αθήνα, ως εγγυήτρια δύναμη για να εξαναγκαστεί η Λευκωσία να πάρει δραματικές, μη αναστρέψιμες αποφάσεις για το μέλλον της ως κράτους, ως αναγνωρισμένης διεθνούς οντότητας ,μέλος του ΟΗΕ και ΕΕ.
Ο κ Νταβουτογλου αναφέρεται πολύ συχνά στην ανάγκη σύγκλισης τετραμερούς διάσκεψης, αλλά όπως άφησε να εννοηθεί στην Αθήνα τον Δεκέμβριο, δεν θα είχε καμία αντίρρηση να πραγματοποιηθεί άτυπη τριμερής συνάντηση των εγγυητριών δυνάμεων για να δουν πως θα συμβάλουν στην τελική λύση το κυπριακού , που έτσι και αλλιώς το θέλουν μέχρι τον Ιούνιο, όταν θα επανεξεταστεί η Άγκυρα στην Ευρώπη
Νομίζω ότι μέσα αυτή την αίθουσα , άλλα ίσως και σε ολόκληρη την Κυπριακή επικράτεια, ελεύθερη και κατεχόμενη, λίγες ακόμα αμφιβολίες υπάρχουν ότι η Τουρκία δουλεύει συστηματικώς για τη λύση της Συνομοσπονδίας στην Κύπρο ,για τη συνύπαρξη δύο ανεξάρτητων κρατών μέσα σ ένα κράτος που δεν θα είναι η συνέχεια της υφισταμένης Κυπριακής Δημοκρατίας , άλλα το νέο κράτος από τη συνένωση των δυο συνιστώντων κρατών.
Δεν υπάρχει σημείο και θέμα στις θέσεις της τ/κ πλευράς στα έγγραφα των συνομιλιών για το Κυπριακό, στο οποίο η Άγκυρα, που υπαγορεύει τις διαπραγματεύσεις στους τουρκοκύπριους, να μην κατοχυρώνει στην πράξη και αμετάκλητα τη μορφή λειτουργίας της συνομοσπονδίας .
Από τον τρόπο λήψης των αποφάσεων σε όλα τα επίπεδα, είτε ανάμεσα στις δυο ομόσπονδες περιοχές, είτε ανάμεσα στην μια ομόσπονδη περιοχή και την κεντρική κυβέρνηση η τ/κ πλευρά επιμένει στην αυτόνομες αποφάσεις του κάθε συνιστώντος κράτους , που σχεδόν ποτέ δεν υποτάσσεται στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση, τους νόμους και το Σύνταγμα, παρά μόνον μέσα από τη μορφή « Συμφώνου Συνεργασίας» που θα έχει εκπονηθεί και υπογραφεί ανάμεσα στην κεντρική και την τοπική κυβέρνηση.
Επιμένει στη λήψη ξεχωριστών αποφάσεων με άλλα κράτη και δεν δέχεται την εφαρμογή του υπάρχοντος κοινοτικού κεκτημένου, αλλά επιμένει σε διαμόρφωση πρωτογενούς ευρωπαϊκού δικαίου.
Με δυο λόγια, τα επίσημα έγγραφα των θέσεων των δύο πλευρών στη διαπραγμάτευση, ακόμα και τα σημεία σύγκλισης ,όπου αυτά έχουν επιτευχθεί, δημιουργούν σαφώς την εντύπωση ότι το κράτος που θα προέλθει από τη λύση δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει, δεν θα μπορέσει να συμβαδίζει με τους άλλους εταίρους μέσα στην ΕΕ, με την Τουρκία είτε μέσα είτε έξω από την Ευρώπη.
Αλλά ο μεγαλύτερος κίνδυνος κατά την γνώμη μου είναι και πάλι η εμφάνιση του εφιαλτικού ερωτήματος που σημάδεψε και την τύχη του σχεδίου Άναν:
Τι θα συμβεί εκείνο το δευτερόλεπτο για το νέο συνεταιριστικό κυπριακό κράτος όταν το πνεύμα , η δομή λειτουργίας του κυπριακού κράνους και η εκτελεστική εξουσία του οδηγηθούν σε ασφυκτικό αδιέξοδο, σε μη βιώσιμο μέλλον ;
Μήπως τα δύο κράτη στην Κύπρο τότε τραβήξουν χωριστά το δρόμο τους; Και τότε τι θα συμβεί με την μια ανεξάρτητη διεθνώς αναγνωρισμένη Κυπριακή Δημοκρατία του σήμερα;
Το ερώτημα είναι βασανιστικό και υπαρκτό Γιατί σε καμία γραπτή αράδα των επίσημων θέσεων και συγκλίσεων των δυο κοινοτήτων στις διαπραγματεύσεις δεν φαίνεται σταθερά, καθαρά και απόλυτα ότι αν δεν υπάρξει συμφωνία, ή και διάλυση της συμφωνίας τότε επανέρχεται σε ισχύ η προηγούμενη κατάσταση, δηλαδή η εξακολούθηση της σημερινής Κυπριακής Δημοκρατίας.
Με δύο λόγια, το τίμημα της συμφωνίας να μην είναι η οριστική και αμετάκλητη διάλυση «σε φύλο και φτερό» της υπάρχουσας Κυπριακής Δημοκρατίας , ώστε τώρα ύστερα από 35 χρόνια εισβολής και κατοχής οριστικοποιηθεί η διάλυση της Κύπρου.
Και το ερώτημα γίνεται ακόμα πιο ασφυκτικό και εφιαλτικό:
Γιατί και η Τουρκία έχει αλλάξει στόχο στο κυπριακό;
Στόχος της δεν είναι πια η απλή διχοτόμηση της νήσου. Είναι ο διαμελισμός της Κύπρου σε δυο κομμάτια, καθένα από τα οποία, θα ψάχνει τους «διεθνείς προστάτες»του για να εξασφαλίσει την διεθνή στήριξη για την αναγνώριση του ως κράτος , ως διεθνής οντότητα.
Με άλλα λόγια η Τουρκία επιδιώκει μανιωδώς να διαλύσει την υπάρχουσα Κυπριακή Δημοκρατία , το μοναδικό ανάχωμα στα επεκτατικά σχέδια της στην ευρύτερη περιοχή της Αν Μεσόγειου.
Κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία αξίζει τέτοιας θλιβερής τύχης και κατάληξης.
Οι αποφάσεις ενδεχομένως είναι πολύ δύσκολες για τους πολιτικούς .
Αλλά τουλάχιστον η συζήτηση αυτή με μεγάλο συναισθηματικό βάσανο, άλλα και με ψυχρή λογική πρέπει να ανοίξει τώρα.
[Πηγή: http://www.newstrap.gr/main/text.asp , 22/01/10 ]
Xωρίς κορδόνια*
Η ελευθερία δεν μπορεί να σου χαρισθεί μακροπρόθεσμα. Πρέπει να την κατακτήσεις.
του Δ. Παπαγεωργίου
φυλακές Κορυδαλλού, 29-01-2010
Η ελευθερία δεν μπορεί να σου χαρισθεί μακροπρόθεσμα. Πρέπει να την κατακτήσεις.
Θα μπορούσα στις πρώτες αυτές γραμμές που καταφέρνω να γράψω να αναφερθώ σε πολλά από όσα έλαβαν χώρα τις ημέρες αυτές που πέρασαν. Στις «αδικίες», τις ξεκάθαρα πολιτικές αποφάσεις και την προσωπική μου στοχοποίηση. Γι’ αυτά όμως έχουμε χρόνο. Ούτε και θα αναφερθώ στα όσα συνέβησαν το πρωί του περασμένου Σαββάτου στην πλατεία της οδού Πανόρμου, ούτε και στην στάση των διαφόρων μεγαλοστελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που παρήλαυναν από την ΓΑΔΑ, διευθύνοντας κατ’ ουσία τις κινήσεις των αστυνομικών. Θα πω απλά ότι έχει περάσει ήδη μία εβδομάδα και ακόμη δεν έχω πάει σε ιατροδικαστή για το δολοφονικό κτύπημα που δέχτηκα στο κεφάλι. Δεν γνωρίζω αν αυτό γίνεται για να προστατευθούν οι «αντιρατσιστές».
Αντί όλων αυτών θα αναφερθώ στην έννοια της Ελευθερίας, όπως την βιώνω την τελευταία εβδομάδα. Έγκλειστος αυτήν την στιγμή στο Κορυδαλλό και αφού πέρασα τέσσερις ημέρες στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ, η ελευθερία είναι το κύριο θέμα που κλωθογυρίζει στο μυαλό μου. Και αρχίζω σιγά-σιγά να συνειδητοποιώ ότι χρειάστηκε να πληρώσω αυτό το τίμημα για να επιβεβαιώσω την πραγματική έννοια της ελευθερίας.
Βρίσκομαι εδώ μέσα περιτριγυρισμένος από τοίχους, λουκέτα, κάμερες και ανθρώπους, οι οποίοι ως σκοπό έχουν το να περιορίζουν την κίνησή μου. Παρ’ όλα αυτά όμως, αισθάνομαι πραγματικά ελεύθερος. Γιατί ελευθερία δεν είναι το «laissez faire - laissez passer» του οικονομικού φιλελευθερισμού. Ελευθερία είναι το να μένεις σταθερός στις δικές σου αρχές, στα δικά σου πιστεύω, στα δικά σου ιδανικά, ακόμη κι αν κάποιες φορές πρέπει να το πληρώσεις. Η ελευθερία δεν μπορεί να σου χαρισθεί μακροπρόθεσμα. Πρέπει να την κατακτήσεις.
Δεν γνωρίζω πόσο θα κρατήσει αυτή η δοκιμασία. Δεν γνωρίζω για πόσο καιρό θα συνεχίσω να στερούμαι την παρουσία προσφιλών μου ατόμων και της οικογένειάς μου. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι απέτυχαν και θα συνεχίσουν να αποτυγχάνουν στο να με μετατρέψουν σε ένα ανελεύθερο άτομο. Πιστεύω όσα πίστευα και όπως πριν θα συνεχίσω να τα λέω δυνατά.
* Μία μικρή επεξήγηση: Το χωρίς κορδόνια που είναι ο τίτλος τόσο αυτού του κειμένου όσο και του blog που θα προσπαθήσω να ενημερώνω, προέρχεται από την στιγμή στην οποία όταν εισέρχεσαι στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ, εκτός από όλα τα υπόλοιπα προσωπικά σου αντικείμενα, σου αφαιρούν και τα κορδόνια των παπουτσιών σου, δήθεν για να μην μπορείς να αυτοκτονήσεις. Αποτυγχάνουν όμως να σου στερήσουν το πνεύμα σου.
του Δ. Παπαγεωργίου
φυλακές Κορυδαλλού, 29-01-2010
Η ελευθερία δεν μπορεί να σου χαρισθεί μακροπρόθεσμα. Πρέπει να την κατακτήσεις.
Θα μπορούσα στις πρώτες αυτές γραμμές που καταφέρνω να γράψω να αναφερθώ σε πολλά από όσα έλαβαν χώρα τις ημέρες αυτές που πέρασαν. Στις «αδικίες», τις ξεκάθαρα πολιτικές αποφάσεις και την προσωπική μου στοχοποίηση. Γι’ αυτά όμως έχουμε χρόνο. Ούτε και θα αναφερθώ στα όσα συνέβησαν το πρωί του περασμένου Σαββάτου στην πλατεία της οδού Πανόρμου, ούτε και στην στάση των διαφόρων μεγαλοστελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που παρήλαυναν από την ΓΑΔΑ, διευθύνοντας κατ’ ουσία τις κινήσεις των αστυνομικών. Θα πω απλά ότι έχει περάσει ήδη μία εβδομάδα και ακόμη δεν έχω πάει σε ιατροδικαστή για το δολοφονικό κτύπημα που δέχτηκα στο κεφάλι. Δεν γνωρίζω αν αυτό γίνεται για να προστατευθούν οι «αντιρατσιστές».
Αντί όλων αυτών θα αναφερθώ στην έννοια της Ελευθερίας, όπως την βιώνω την τελευταία εβδομάδα. Έγκλειστος αυτήν την στιγμή στο Κορυδαλλό και αφού πέρασα τέσσερις ημέρες στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ, η ελευθερία είναι το κύριο θέμα που κλωθογυρίζει στο μυαλό μου. Και αρχίζω σιγά-σιγά να συνειδητοποιώ ότι χρειάστηκε να πληρώσω αυτό το τίμημα για να επιβεβαιώσω την πραγματική έννοια της ελευθερίας.
Βρίσκομαι εδώ μέσα περιτριγυρισμένος από τοίχους, λουκέτα, κάμερες και ανθρώπους, οι οποίοι ως σκοπό έχουν το να περιορίζουν την κίνησή μου. Παρ’ όλα αυτά όμως, αισθάνομαι πραγματικά ελεύθερος. Γιατί ελευθερία δεν είναι το «laissez faire - laissez passer» του οικονομικού φιλελευθερισμού. Ελευθερία είναι το να μένεις σταθερός στις δικές σου αρχές, στα δικά σου πιστεύω, στα δικά σου ιδανικά, ακόμη κι αν κάποιες φορές πρέπει να το πληρώσεις. Η ελευθερία δεν μπορεί να σου χαρισθεί μακροπρόθεσμα. Πρέπει να την κατακτήσεις.
Δεν γνωρίζω πόσο θα κρατήσει αυτή η δοκιμασία. Δεν γνωρίζω για πόσο καιρό θα συνεχίσω να στερούμαι την παρουσία προσφιλών μου ατόμων και της οικογένειάς μου. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι απέτυχαν και θα συνεχίσουν να αποτυγχάνουν στο να με μετατρέψουν σε ένα ανελεύθερο άτομο. Πιστεύω όσα πίστευα και όπως πριν θα συνεχίσω να τα λέω δυνατά.
* Μία μικρή επεξήγηση: Το χωρίς κορδόνια που είναι ο τίτλος τόσο αυτού του κειμένου όσο και του blog που θα προσπαθήσω να ενημερώνω, προέρχεται από την στιγμή στην οποία όταν εισέρχεσαι στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ, εκτός από όλα τα υπόλοιπα προσωπικά σου αντικείμενα, σου αφαιρούν και τα κορδόνια των παπουτσιών σου, δήθεν για να μην μπορείς να αυτοκτονήσεις. Αποτυγχάνουν όμως να σου στερήσουν το πνεύμα σου.
Τι θα γίνει με τη Μάνα με τα 5 ορφανά ρε αλήτες;;;;
-Θα της συνδέσει επιτέλους το ρεύμα η «εταιρική κοινωνική ευθύνη»
της ΔΕΗ;;;
-Θα μαζέψει ο πρόεδρος της Βουλής, 3000 ευρώ από τους Βουλευτές για να πληρωθεί το ρεύμα;
-Κανένας βουλευτής θα βγάλει από την τσέπη του ένα ευρώ για τα ορφανά;;;
-Κανένα Κόμμα θα δώσει κάτι από τα εκατομμύρια της επιδότησης στην πεινασμένη Ελληνίδα και στα παιδιά της;
-Καμια φιλάνθρωπη τράπεζα;
Ξεφτιλισμένοι όλοι τους!!!!!
Η φτώχεια και η πείνα θερίζουν τους Έλληνες την ώρα που οι Συριζοπασόκοι του Ελλαδο-Αλβανιστάν μοιράζουν επιδόματα σε Αλβανούς «δενδρίτες» με καταθέσεις 85.000 ευρώ, και σε Αλβανούς φοροφυγάδες που δίνουν από λύπηση τις αποδείξεις τους στους «καημένους τους Έλληνες».
«Δεν αντέχω άλλο να βλέπω τα παιδιά να φυτοζωούν. Τους αξίζει κάτι καλύτερο. Ετσι σκέφτηκα να τα σκοτώσω και έπειτα να βάλω τέρμα στη ζωή μου. Να πάμε όλοι μαζί στον παράδεισο και να ζήσουμε επιτέλους ευτυχισμένοι».
Η Μάνα Νίκη Καρβούνη από το χωριό Παλαμάς στην Καρδίτσα
της ΔΕΗ;;;
-Θα μαζέψει ο πρόεδρος της Βουλής, 3000 ευρώ από τους Βουλευτές για να πληρωθεί το ρεύμα;
-Κανένας βουλευτής θα βγάλει από την τσέπη του ένα ευρώ για τα ορφανά;;;
-Κανένα Κόμμα θα δώσει κάτι από τα εκατομμύρια της επιδότησης στην πεινασμένη Ελληνίδα και στα παιδιά της;
-Καμια φιλάνθρωπη τράπεζα;
Ξεφτιλισμένοι όλοι τους!!!!!
Η φτώχεια και η πείνα θερίζουν τους Έλληνες την ώρα που οι Συριζοπασόκοι του Ελλαδο-Αλβανιστάν μοιράζουν επιδόματα σε Αλβανούς «δενδρίτες» με καταθέσεις 85.000 ευρώ, και σε Αλβανούς φοροφυγάδες που δίνουν από λύπηση τις αποδείξεις τους στους «καημένους τους Έλληνες».
«Δεν αντέχω άλλο να βλέπω τα παιδιά να φυτοζωούν. Τους αξίζει κάτι καλύτερο. Ετσι σκέφτηκα να τα σκοτώσω και έπειτα να βάλω τέρμα στη ζωή μου. Να πάμε όλοι μαζί στον παράδεισο και να ζήσουμε επιτέλους ευτυχισμένοι».
Η Μάνα Νίκη Καρβούνη από το χωριό Παλαμάς στην Καρδίτσα
Ο «καλός» εθνικισμός και η μονομερής πολύ-πολιτισμικότητα του ΑλβανοΠασοκ
Tο 70% των Αλβανών υποστηρίζουν την ιδέα της μεγάλης Αλβανίας!
http://www.nenanews.eu/
Σύμφωνα με δημοσίευμα της σέρβικης καθημερινής εφημερίδας "Glas Javnosti" του Βελιγράδιου, το 70% των Αλβανών υποστηρίζουν την ιδέα της μεγάλης Αλβανίας.
Σύμφωνα με μεγάλη έρευνα που πραγματοποιήθηκε στις χώρες των δυτικών Βαλκανίων το 74,2% των Κοσσοβάρων και το 70,5% των Αλβανών τάσσονται υπέρ της δημιουργίας της "Μεγάλης Αλβανίας".
Εντύπωση προκαλεί το ποσοστό όσων πιστεύουν πως η δημιουργία της "Μεγάλης Αλβανίας" θα γίνει πραγματικότητα στο κοντινό μέλλον.
Συγκεκριμένα το 43,3% των Κοσοβάρων και το 39,5% των Αλβανών θεωρούν πως σε δέκα χρόνια θα έχει δημιουργηθεί η "Μεγάλη Αλβανία".
Η ιδέα της "Μεγάλης Αλβανίας" έχει πολλούς υποστηρικτές στην Αλβανία και σημαντική έκφραση στην πολιτική σκηνή της χώρας.
Οι θιασώτες της ιδέας, πιστεύουν στην ένωση όλων των περιοχών των Βαλκανίων που "ανήκουν" στο αλβανικό έθνος, σε ένα κράτος.
Στις περιοχές αυτές συμπεριλαμβάνονται το προσφάτως ανεξαρτητοποιημένο Κόσοβο, περιοχές του κράτους των Σκοπίων, του Μαυροβουνίου και βέβαια της Ελλάδος.
YΓ. Για τον λόγο αυτό επείγεται ο κ.Papatzis να τους εγγράψει ως μονίμους κατοίκους στην Ήπειρο ,και να τους δώσει δικαίωμα ψήφου, για να νομιμοποιήσει τις εδαφικές τους διεκδικήσεις .
http://www.nenanews.eu/
Σύμφωνα με δημοσίευμα της σέρβικης καθημερινής εφημερίδας "Glas Javnosti" του Βελιγράδιου, το 70% των Αλβανών υποστηρίζουν την ιδέα της μεγάλης Αλβανίας.
Σύμφωνα με μεγάλη έρευνα που πραγματοποιήθηκε στις χώρες των δυτικών Βαλκανίων το 74,2% των Κοσσοβάρων και το 70,5% των Αλβανών τάσσονται υπέρ της δημιουργίας της "Μεγάλης Αλβανίας".
Εντύπωση προκαλεί το ποσοστό όσων πιστεύουν πως η δημιουργία της "Μεγάλης Αλβανίας" θα γίνει πραγματικότητα στο κοντινό μέλλον.
Συγκεκριμένα το 43,3% των Κοσοβάρων και το 39,5% των Αλβανών θεωρούν πως σε δέκα χρόνια θα έχει δημιουργηθεί η "Μεγάλη Αλβανία".
Η ιδέα της "Μεγάλης Αλβανίας" έχει πολλούς υποστηρικτές στην Αλβανία και σημαντική έκφραση στην πολιτική σκηνή της χώρας.
Οι θιασώτες της ιδέας, πιστεύουν στην ένωση όλων των περιοχών των Βαλκανίων που "ανήκουν" στο αλβανικό έθνος, σε ένα κράτος.
Στις περιοχές αυτές συμπεριλαμβάνονται το προσφάτως ανεξαρτητοποιημένο Κόσοβο, περιοχές του κράτους των Σκοπίων, του Μαυροβουνίου και βέβαια της Ελλάδος.
YΓ. Για τον λόγο αυτό επείγεται ο κ.Papatzis να τους εγγράψει ως μονίμους κατοίκους στην Ήπειρο ,και να τους δώσει δικαίωμα ψήφου, για να νομιμοποιήσει τις εδαφικές τους διεκδικήσεις .
H μαύρη προπαγάνδα από τον "ΙΟ", της «Χαφιεδοτυπίας» και τα Χαφιεδομπλόγκ
Είναι τόσο ηλίθιοι και τόσο σίγουροι για τον εαυτό τους που ομολογούν και τα ψέματα και τις κατασκευές της μαύρης προπαγάνδας.
πηγή http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2010/01/blog-post_3294.html#more
«Το πρωί του περασμένου Σαββάτου (23/1/10), έξι συνδικάτα και μαζικοί φορείς (ανάμεσά τους η Β' ΕΛΜΕ, ο τοπικός Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων και δύο σωματεία νοσοκομειακών) είχαν προγραμματίσει αντιρατσιστική συγκέντρωση στον σταθμό του μετρό της Πανόρμου, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την επιδρομή, δυο βδομάδες νωρίτερα (10/1/10), ακροδεξιών σε πολιτιστικό στέκι της περιοχής κατά τη διάρκεια εκδήλωσης της κίνησης «Απελάστε τον Ρατσισμό»…… Η επιδρομή εκείνη, από περίπου 20 μασκοφόρους εθνικοσοσιαλιστές που προπηλάκισαν τους συγκεντρωμένους, είχε επικροτηθεί πανηγυρικά από μερίδα της κοινοβουλευτικής ακροδεξιάς …..όπως είχε χειροκροτηθεί και το πρώτο «χτύπημά» τους στη Στοά του Βιβλίου (19/11), κατά του «αντεθνικού» μυθιστορήματος του Βασίλη Γκουρογιάννη...»,
γράφουν οι «Χαφιεδο-ιοί».
Όπα, εδώ είμαστε.
Συνδέουν τα ασύνδετα, άσχετες μεταξύ τους ενέργειες, για να καταλήξουν ότι, οι μαχητές της ΕΛΔΥΚ που πολέμησαν τον Αττίλα στην Κύπρο, είναι «ακροδεξιά στοιχεία», και η αποδοκιμασία τους κατά του ψεύτη και συκοφάντη συγγραφέα, που ξαναγράφει την Ιστορία ,σύμφωνα με τις απόψεις των Σόρος, ήταν ρατσιστική ενέργεια.
Οι Χαφιέδες περιγράφουν τα επεισόδια στην Πανόρμου ως εξής:
«πριν καλά καλά η συγκέντρωση αρχίσει, περίπου πενήντα κρανοφόροι, κουκουλοφόροι και παλουκοφόροι «Αυτόνομοι Εθνικιστές», επιτέθηκαν για να τη διαλύσουν. Όμως οι συγκεντρωμένοι δεν το έβαλαν κάτω…. μετά από συμπλοκή 30' απωθήθηκαν από τους παρευρισκόμενους….η αστυνομία, παρ' όλο που είχε ειδοποιηθεί και βρισκόταν (με μικρές δυνάμεις) στον χώρο, δεν αντέδρασε κατ' αρχάς στην επίθεσή τους…υπό την πίεση του κόσμου όμως, που εν τω μεταξύ είχε συγκεντρωθεί στην πλατεία, τελικά προχώρησε σε μαζικές προσαγωγές των φασιστών».
Επομένως ο δημοσιογράφος Δημήτρης Παπαγεωργίου δεν συνελήφθει κατά την διάρκεια των επεισοδίων αλλά μετά από αυτά, «υπό την πίεση» των «αντιρατσιστών».
Οι Χαφιέδες παραθέτουν και την περιγραφή της αστυνομίας.
« Οι ακροδεξιοί «πλησίασαν τους συγκεντρωμένους με απειλητικές διαθέσεις, έχοντας στην κατοχή τους ξύλινα κοντάρια και εκτοξεύοντας ύβρεις. Ακολούθησαν αντεγκλήσεις και συμπλοκή μεταξύ τους, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό τριών (3) ατόμων από τους αρχικά συγκεντρωθέντες και ενός (1) ατόμου, από την ομάδα που προσέγγισε στο σημείο».
Αυτή είναι η ομολογία, για την σύλληψη του τραυματισμένου δημοσιογράφου ,«υπό την πίεση» των «αντιρατσιστών», τον οποίο, κατόπιν εντολών η αστυνομία εμφάνισε ως επιτιθέμενο, και ως κρανοφόρο. Κανείς από τους «κρανοφόρους» ωστόσο δεν τραυματίστηκε.
Ο δημοσιογράφος δέχθηκε επίθεση (από τους «συγκεντρωμένους» που δεν το έβαλαν κάτω) και δεν επιτέθηκε. Τραυματίστηκε και δεν τραυμάτισε. Και συνελήφθη κατόπιν υποδείξεως.
Και συνεχίζουν οι Χαφιέδες
«Περιδιαβάζοντας πάντως τα έντυπα και (κυρίως) τους δικτυακούς τόπους του «πατριωτικού χώρου», διαπιστώνει κάποιος την … ένθερμη στράτευση σύμπασας της ακροδεξιάς στο πλευρό των «διωκόμενων πατριωτών». Από τον Γιώργο Καρατζαφέρη και τον Ηλία Πολατίδη ώς τη «Χρυσή Αυγή» κι από τον Σπύρο Χατζάρα μέχρι τα εθνοπρεπώς μιλιταριστικά μπλογκ, όλοι έσπευσαν να καταγγείλουν τη δίωξη των τραμπούκων ως ποινικοποίηση του ...«πατριωτικού φρονήματος». Προφανώς θεωρούσαν δεδομένο το ακαταδίωκτο όσων βιαιοπραγούν κατά του «εσωτερικού εχθρού». Και σίγουρα γελά κανείς με την ψυχή του, βλέποντας τους ίδιους που υπεράσπιζαν με κάθε τρόπο τον «κουκουλονόμο», να διαρρηγνύουν τώρα τα ιμάτιά τους για τον άδικο χαρακτήρα του»!
Εδώ είναι απόλυτο το ξεβράκωμα τους.
Θέλουν να ανακατέψουν το «δελτιο των 11» με πολιτικά κόμματα και την "ακροδεξιά", και με συμπαρατάσσουν με τον κ Γιώργο Καρατζαφέρη και τη «Χρυσή Αυγή» για να με στοχοποιήσουν.
Το «δελτίο των 11» όμως δεν υποστήριξε καμία επίθεση.
Είπαμε ότι τους ανήλικους τους έπιασε η αστυνομία στον σορό, και ότι τον Παπαγεωργίου, που έκανε ρεπορτάζ, τον χτύπησαν οι «αντιρατσιστές» και ότι η σύλληψη του, και η προφυλάκιση του ,από έναν υπόδικο ανακριτή, είναι πολιτική.Τον προφυλάκισαν επειδή είναι δεξιός και όχι επειδή χτύπησε κάποιον.
Οι Χαφιέδες προσπαθούν να εμφανισθούν σαν θύματα, ενώ αυτοί έχουν τα όπλα και τις βόμβες και τις κατσαρόλες.
Σπύρος Χατζάρας
πηγή http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2010/01/blog-post_3294.html#more
«Το πρωί του περασμένου Σαββάτου (23/1/10), έξι συνδικάτα και μαζικοί φορείς (ανάμεσά τους η Β' ΕΛΜΕ, ο τοπικός Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων και δύο σωματεία νοσοκομειακών) είχαν προγραμματίσει αντιρατσιστική συγκέντρωση στον σταθμό του μετρό της Πανόρμου, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την επιδρομή, δυο βδομάδες νωρίτερα (10/1/10), ακροδεξιών σε πολιτιστικό στέκι της περιοχής κατά τη διάρκεια εκδήλωσης της κίνησης «Απελάστε τον Ρατσισμό»…… Η επιδρομή εκείνη, από περίπου 20 μασκοφόρους εθνικοσοσιαλιστές που προπηλάκισαν τους συγκεντρωμένους, είχε επικροτηθεί πανηγυρικά από μερίδα της κοινοβουλευτικής ακροδεξιάς …..όπως είχε χειροκροτηθεί και το πρώτο «χτύπημά» τους στη Στοά του Βιβλίου (19/11), κατά του «αντεθνικού» μυθιστορήματος του Βασίλη Γκουρογιάννη...»,
γράφουν οι «Χαφιεδο-ιοί».
Όπα, εδώ είμαστε.
Συνδέουν τα ασύνδετα, άσχετες μεταξύ τους ενέργειες, για να καταλήξουν ότι, οι μαχητές της ΕΛΔΥΚ που πολέμησαν τον Αττίλα στην Κύπρο, είναι «ακροδεξιά στοιχεία», και η αποδοκιμασία τους κατά του ψεύτη και συκοφάντη συγγραφέα, που ξαναγράφει την Ιστορία ,σύμφωνα με τις απόψεις των Σόρος, ήταν ρατσιστική ενέργεια.
Οι Χαφιέδες περιγράφουν τα επεισόδια στην Πανόρμου ως εξής:
«πριν καλά καλά η συγκέντρωση αρχίσει, περίπου πενήντα κρανοφόροι, κουκουλοφόροι και παλουκοφόροι «Αυτόνομοι Εθνικιστές», επιτέθηκαν για να τη διαλύσουν. Όμως οι συγκεντρωμένοι δεν το έβαλαν κάτω…. μετά από συμπλοκή 30' απωθήθηκαν από τους παρευρισκόμενους….η αστυνομία, παρ' όλο που είχε ειδοποιηθεί και βρισκόταν (με μικρές δυνάμεις) στον χώρο, δεν αντέδρασε κατ' αρχάς στην επίθεσή τους…υπό την πίεση του κόσμου όμως, που εν τω μεταξύ είχε συγκεντρωθεί στην πλατεία, τελικά προχώρησε σε μαζικές προσαγωγές των φασιστών».
Επομένως ο δημοσιογράφος Δημήτρης Παπαγεωργίου δεν συνελήφθει κατά την διάρκεια των επεισοδίων αλλά μετά από αυτά, «υπό την πίεση» των «αντιρατσιστών».
Οι Χαφιέδες παραθέτουν και την περιγραφή της αστυνομίας.
« Οι ακροδεξιοί «πλησίασαν τους συγκεντρωμένους με απειλητικές διαθέσεις, έχοντας στην κατοχή τους ξύλινα κοντάρια και εκτοξεύοντας ύβρεις. Ακολούθησαν αντεγκλήσεις και συμπλοκή μεταξύ τους, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό τριών (3) ατόμων από τους αρχικά συγκεντρωθέντες και ενός (1) ατόμου, από την ομάδα που προσέγγισε στο σημείο».
Αυτή είναι η ομολογία, για την σύλληψη του τραυματισμένου δημοσιογράφου ,«υπό την πίεση» των «αντιρατσιστών», τον οποίο, κατόπιν εντολών η αστυνομία εμφάνισε ως επιτιθέμενο, και ως κρανοφόρο. Κανείς από τους «κρανοφόρους» ωστόσο δεν τραυματίστηκε.
Ο δημοσιογράφος δέχθηκε επίθεση (από τους «συγκεντρωμένους» που δεν το έβαλαν κάτω) και δεν επιτέθηκε. Τραυματίστηκε και δεν τραυμάτισε. Και συνελήφθη κατόπιν υποδείξεως.
Και συνεχίζουν οι Χαφιέδες
«Περιδιαβάζοντας πάντως τα έντυπα και (κυρίως) τους δικτυακούς τόπους του «πατριωτικού χώρου», διαπιστώνει κάποιος την … ένθερμη στράτευση σύμπασας της ακροδεξιάς στο πλευρό των «διωκόμενων πατριωτών». Από τον Γιώργο Καρατζαφέρη και τον Ηλία Πολατίδη ώς τη «Χρυσή Αυγή» κι από τον Σπύρο Χατζάρα μέχρι τα εθνοπρεπώς μιλιταριστικά μπλογκ, όλοι έσπευσαν να καταγγείλουν τη δίωξη των τραμπούκων ως ποινικοποίηση του ...«πατριωτικού φρονήματος». Προφανώς θεωρούσαν δεδομένο το ακαταδίωκτο όσων βιαιοπραγούν κατά του «εσωτερικού εχθρού». Και σίγουρα γελά κανείς με την ψυχή του, βλέποντας τους ίδιους που υπεράσπιζαν με κάθε τρόπο τον «κουκουλονόμο», να διαρρηγνύουν τώρα τα ιμάτιά τους για τον άδικο χαρακτήρα του»!
Εδώ είναι απόλυτο το ξεβράκωμα τους.
Θέλουν να ανακατέψουν το «δελτιο των 11» με πολιτικά κόμματα και την "ακροδεξιά", και με συμπαρατάσσουν με τον κ Γιώργο Καρατζαφέρη και τη «Χρυσή Αυγή» για να με στοχοποιήσουν.
Το «δελτίο των 11» όμως δεν υποστήριξε καμία επίθεση.
Είπαμε ότι τους ανήλικους τους έπιασε η αστυνομία στον σορό, και ότι τον Παπαγεωργίου, που έκανε ρεπορτάζ, τον χτύπησαν οι «αντιρατσιστές» και ότι η σύλληψη του, και η προφυλάκιση του ,από έναν υπόδικο ανακριτή, είναι πολιτική.Τον προφυλάκισαν επειδή είναι δεξιός και όχι επειδή χτύπησε κάποιον.
Οι Χαφιέδες προσπαθούν να εμφανισθούν σαν θύματα, ενώ αυτοί έχουν τα όπλα και τις βόμβες και τις κατσαρόλες.
Σπύρος Χατζάρας
30/1/10
«ΑΝΟΙΧΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ» ΚΑΙ «ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ»
ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΚΛΕΙΣΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΣΚΛΗΡΟΥ ΠΥΡΗΝΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
του Κώστα Λάμπου
http://www.infonewhumanism.blogspot.com/
Η κρατικοδίαιτη ιντελιγκέντσια του ελληνικού πλιατσικοκαπιταλισμού, που λειτουργεί με διάφορα νομικά και οργανωτικά προσωπεία, στα πλαίσια της φιλοσοφίας των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ)[1], που «προτιμούν και προτείνουν ένα δημιουργικό καπιταλισμό με «ανθρώπινο πρόσωπο» και γι’ αυτό θεωρούν την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη των επιχειρήσεων ως μια καθοριστική πρωτοβουλία για το μέλλον του οικονομικού συστήματος»[2], βρίσκονται τον τελευταίο καιρό σε ένα οργασμό τόσο σε οργανωτικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο διακηρύξεων και θεωρητικών και πολιτικών παρεμβάσεων.
Ο σκοπός τους είναι προφανής. Θέλουν σε συνθήκες προϊούσας χρεοκοπίας του νεοκλασικισμού σε οικονομικό και του νεοφιλελευθερισμού[3] σε πολιτικό επίπεδο, δηλαδή σε συνθήκες καλπάζουσας παρακμής του ελληνικού και του παγκόσμιου καπιταλισμού, οι οποίες όλο και περισσότερο οξύνουν ένα αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό της εργαζόμενης κοινωνίας, να διαμορφώσουν ένα θεωρητικό και πολιτικό ανάχωμα και στη συνέχεια ένα κλίμα στην ελληνική κοινωνία για να αποτρέψουν εξελίξεις που θα έθεταν υπό αμφισβήτηση ‘το μέλλον του οικονομικού συστήματος του δημιουργικού καπιταλισμού’, πράγμα που σε μεγάλο βαθμό το καταφέρνουν τόσο με τις κρατικές θέσεις και επιχορηγήσεις, με την απλόχερη αλληλέγγυα υποστήριξη των ΜΜΕ όλων των ειδών και με τα κονδύλια που προέρχονται από τη λεγόμενη «Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη», ως χορηγίες, όσο και με τη βοήθεια από την «πολυκομματική Αριστερά» η οποία έχει εξελιχθεί σε καθεστωτική δύναμη και έχει καταντήσει σε «Αριστερά για τον εαυτό της» και όχι για την κοινωνία και την πρόοδο[4], στην οποία άλλωστε εμφανίζονται να ανήκουν τα πιο επίλεκτα στελέχη αυτής της «διανόησης».
Τα μέσα που χρησιμοποιεί για την παρέμβασή της, προς το παρόν στη σφαίρα του εποικοδομήματος, με περισπούδαστες θεωρητικές αναλύσεις μεγαλόσχημων και ex officio επιστημόνων είναι κύρια η φθορά, η παραφθορά ακόμα και η διαφθορά της γλώσσας και θεμελιωδών εννοιών, όπως «Κοινωνία» και «Πολίτης».
Έτσι στη θέση των θεσμικά συγκροτημένων κοινωνιών που λειτουργούν στη βάση του Διεθνούς Δικαίου, του Συνταγματικού, του Αστικού, του Διοικητικού, του Ποινικού, του Εργατικού και πολλών άλλων ειδικών μορφών Δικαίου, τα οποία συνεχώς, με αγώνες, διευρύνονται και βελτιώνονται, όσο διευρύνεται και βελτιώνεται ο υλικός, ο τεχνολογικός και πνευματικός πλούτος της ανθρωπότητας, οι οπαδοί του «δημιουργικού καπιταλισμού» προωθούν την ιδέα της «ανοιχτής κοινωνίας» (open society), η οποία σύμφωνα με τις θεωρίες του Karl Popper και των οπαδών του στηρίζεται στην παραδοχή ότι: «Δεν είναι δυνατό να δημιουργήσουμε μια κοινωνία που θα κάνει ευτυχισμένους όλους τους ανθρώπους, αλλά μπορούμε να προσπαθήσουμε να υπερβούμε τα μεγάλα δεινά και αυτό επιτυγχάνεται με τον εκσυγχρονισμό και τις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Μια κοινωνία που θέλει να μας κάνει όλους ευτυχισμένους καταλήγει πιθανότατα να κάνει δυστυχισμένους τους περισσότερους ανθρώπους»[5].
Το γεγονός πως σήμερα, σύμφωνα με τις στατιστικές του Οργανισμού Ενωμένων Εθνών το 98% του παγκόσμιου πληθυσμού, (δηλαδή σχεδόν όλοι και όχι απλώς οι περισσότεροι), αναγκάζεται από τις θεσμικά κλειστές, κοινωνικά ανεξέλεγκτες, απάνθρωπες, καταστροφικές και σιδερόφρακτες εξουσίες να μοιράζεται τον παγκόσμιο πλούτο με το υπόλοιπο 2%[6], φαίνεται για τους θεωρητικούς της «ανοιχτής κοινωνίας» να είναι μια φυσιολογική υπόθεση και συνεπώς κάθε προσπάθεια για την ανατροπή αυτής της κατάστασης είναι καταδικαστέα γιατί θα κάνει δυστυχισμένους και τους υπόλοιπους, δηλαδή, το 2%. Γίνεται φανερό πως στόχος της θεωρίας της «ανοιχτής κοινωνίας» είναι η εργαζόμενη ανθρωπότητα να δεχτεί τον καταστροφικό και απάνθρωπο καπιταλισμό ως μοίρα και «θεϊκή κατάρα» και συνεπώς να δεχθεί τις αναγκαίες κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, όπως λ. χ. :
1. Την εκχώρηση του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού των κοινωνιών με την έννοια των Εθνών και των Λαών, ως αυτόνομων κρατικών οντοτήτων στον παγκόσμιο Ηγεμόνα με τα πολλά κύρια προσωπεία, όπως G20, G8, G2 και τελικά G1 και στα παρελκόμενα προσωπεία όπως ΟΗΕ, ΕΕ., ΠΟΕ, ΔΝΤ, ΠΤ, ΝΑΤΟ κλπ., κλπ.
2. Την εκχώρηση στους «στρατηγικούς επενδυτές», του εθνικού ορυκτού πλούτου, των εθνικών αναπτυξιακών υποδομών, της λαϊκής και της δημόσιας περιουσίας, που συνολικά λειτουργούν ως ασπίδα υπεράσπισης της κοινωνίας απέναντι στους επιχειρηματικούς εκφραστές του μανιακού καπιταλισμού, με τελικό αποτέλεσμα κάποιοι αόρατοι επιχειρηματίες, που κρύβονται πίσω από την «αόρατη χείρα» που ακούει στο όνομα «ελεύθερη αγορά», «οι αγορές», ή «οι ανοιχτές αγορές», που καταδυναστεύουν ολόκληρη την ανθρωπότητα με βοηθούς τα σκοταδιστικά-φονταμενταλιστικά ιερατεία, την προσεταιρισμένη ιντελιγκέντσια, τα ΜΜΕ-πλυντήρια εγκεφάλων, τις βάσεις του ΝΑΤΟ και την βαριά ανάσα του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος των Ενωμένων Πολιτειών της Αμερικής που φτύνει καυτό μολύβι και σκορπάει το θάνατο.
3. Την κατάργηση κάθε, με αγώνες και θυσίες κατακτηθέντος, δικαιώματος στοιχειώδους υπεράσπισης της Εργασίας με την καθιέρωση των λεγόμενων ελαστικών σχέσεων εργασίας, που εύσχημα αποκαλείται «απελευθέρωση της εργασίας», για να μπορεί το Κεφάλαιο, χάρη της υποτιθέμενης ανταγωνιστικότητας, να γδέρνει κυριολεκτικά τις δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού και να μεγιστοποιεί την κερδοφορία του σε βάρος της κοινωνίας, της Φύσης και της εργαζόμενης ανθρωπότητας.
4. Την οριστική και ουσιαστική απομάκρυνση της εργαζόμενης κοινωνίας από τους θεσμούς και τις δομές της καπιταλιστικής εξουσίας και την περιθωριοποίηση και τον εκφυλισμό της ίδιας της Αστικής Δημοκρατίας σε παρωδία Συμμετοχικής Δημοκρατίας, με συμμετοχή που περιορίζεται στο αποκρουστικό πιά για μεγάλο μέρος του πληθυσμού «δικαίωμα Ψήφου» και στη «συμμετοχή» στη λεγόμενη ανοιχτή-ηλεκτρονική διακυβέρνηση (opengov.gr), «δικαιώματα» που καταλήγουν σε ψευδαίσθηση Δημοκρατίας και σε εικονική πραγματικότητα.
Υπάρχουν μάλιστα θεωρητικοί του νεοφιλελευθερισμού που υποστηρίζουν απροκάλυπτα, πως «δεν υπάρχει κάποια ανεξάρτητη οντότητα που να λέγεται κοινωνία. Η κοινωνία με την έννοια αυτή είναι ένας μύθος». Αν σ’ αυτή την αντίληψη προσθέσει κανείς την αντίληψη του ευρωπαϊκού και του βορειοαμερικανικού νεοσυντηρητισμού, σύμφωνα με την οποία «τα συνδικάτα εκμεταλλεύονται, μέσω της κοινοβουλευτικής, της συνδικαλιστικής, της κυβερνητικής, και της κρατικής εξουσίας, τους επιχειρηματίες και το κεφάλαιο», τότε μπορούμε να αντιληφθούμε τους μακρινούς στρατηγικούς στόχους του ηγεμονικού Κεφαλαίου και να συμπεράνουμε πως οι ανοιχτές-ξέφραγα αμπέλια κοινωνίες, είναι προϋπόθεση για να επιβάλλουν οι κλειστές σιδερόφρακτες εξουσίες του νεοφιλελεύθερου παγκοσμιοποιημένου και ηγεμονικού Κεφαλαίου την περιθωριοποίηση-υποδούλωση της εργαζόμενης ανθρωπότητας και με αυτό την απόλυτη καπιταλιστική βαρβαρότητα[7].
Συμπληρωματική στη θεωρία της ανοικτής κοινωνίας είναι και η θεωρία της «Κοινωνίας των Πολιτών», σύμφωνα με την οποία είμαστε όλοι πολίτες, που, ανεξάρτητοι ο ένας από τον άλλον, ο καθένας (άνεργος, μισθωτός, αγρότης, μικροεπιχειρηματίας, αυτοαπασχολούμενος) παλεύει, σε συνθήκες ανειρήνευτου και θανάσιμου ανταγωνισμού, που καταλήγει σε έναν ιδιότυπο κοινωνικό κανιβαλισμό, για το δικό του συμφέρον, όπου ισχύει μία και μόνη αρχή, ο νόμος της Ζούγκλας, δηλαδή «ο θάνατός σου η ζωή μου». Κι’ αυτό βαφτίζεται ελευθερία, για να αποσιωποιηθεί το γεγονός πως και σε συνθήκες νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης το τι είναι και το που ανήκει ο καθένας μας προσδιορίζεται από τη θέση μας στην παραγωγή και στην κατανομή του πλούτου, εκμεταλλευτής ή εκμεταλλευόμενος, κεφαλαιοκράτης ή εργάτης, εισοδηματίας ή μισθωτός δούλος και από τη θέση της τάξης και της χώρας μας στο διεθνή καταμερισμό της Εργασίας και συνεπώς στον διεθνή καταμερισμό και του πλούτου, πλούσιος ή φτωχός, εργαζόμενος ή άνεργος, κατακτητής ή κατακτημένος.
Με αυτή την ψευτοθεωρία σκοπεύουν με απατηλά συνθήματα, όπως «πρώτα ο πολίτης», «κοινωνία πολιτών», «ελευθερία», «δημοκρατία» ακόμα και «συμμετοχική δημοκρατία», «καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο», «νέα σοσιαλδημοκρατία», «πράσινη ανάπτυξη» κλπ. κλπ., να μας κάνουν να ξεχάσουμε πως ζούμε σε μια εποχή, σε μια χώρα, σε ένα έθνος και σε μια κάποια κοινωνία όπου ηγεμονεύει το Κεφάλαιο, που καταδυναστεύει την εργαζόμενη κοινωνία και την εργαζόμενη ανθρωπότητα και συνεπώς σκοπεύουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε πως ανήκουμε στην τάξη των άμεσα ή έμμεσα μισθωτών σκλάβων και στις χώρες που λεηλατούνται από τον ιμπεριαλισμό. Σκοπεύουν να μας πείσουν πως είμαστε όλοι ίσοι κι’ ας μοιράζεται τόσο βίαια και τόσο άνισα ο πλούτος και πως έχουμε όλοι τις ίδιες ευκαιρίες κι’ ας κολυμπάνε κάποιοι ελάχιστοι πλουτοκράτες στα προνόμια και στη χλιδή, όταν το 98% του παγκόσμιου πληθυσμού αγκομαχάει να τα βγάλει πέρα στη ζωή και από αυτό το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού φυτοζωεί στο περιθώριο της οικονομίας και της κοινωνίας χωρίς εργασία, χωρίς εισόδημα, χωρίς καμιά προοπτική, και σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής ειρήνης, γίνεται ως άμαχος ή ως μισθοφόρος κιμάς στην κρεατομηχανή του ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Τέλος σκοπεύουν να μας πείσουν πως για την οικονομική κρίση φταίνε τα πενιχρά μεροκάματα, οι μισθοί και οι συντάξεις πείνας και συνεπώς πρέπει να δεχτούμε δραστικές μειώσεις για να βγούμε από την ύφεση και την κρίση, πως για την ανατροπή της ισορροπίας των οικολογικών συστημάτων, την καταστροφή του περιβάλλοντος και την κλιματική αλλαγή, δεν φταίει ο βρωμοκαπιταλισμός, (που παράγει συστηματικά ρύπους για να εξασφαλίζει υψηλή κερδοφορία αλλά, με τη βοήθεια «οικολόγων» και οικολογούντων βεβαίως, και ζήτηση για «αντιρρυπαντικές τεχνολογίες»), αλλά η αφηρημένη «ανθρώπινη δραστηριότητα» και τέλος, θέλουν να μας πείσουν πως δεν χρειάζεται αλλαγή του καπιταλιστικού παραγωγικού και καταναλωτικού μοντέλου, αλλά η νέα στρατηγική του καπιταλισμού για «πράσινη ανάπτυξη» η οποία όμως για να εφαρμοστεί χρειάζεται συμμαχικές «κυβερνήσεις εθνικής ανάγκης και σωτηρίας» σε τοπικό επίπεδο και μια «παγκόσμια διακυβέρνηση» που θα την αποφασίζουν οι αχυράνθρωποι-πλανητάρχες και οι «πρόθυμοι» σύμμαχοί τους, καθ’ υπαγόρευση βέβαια του σκληρού πυρήνα του παγκόσμιου καπιταλισμού.
Το συμπέρασμα είναι πως σε συνθήκες καπιταλισμού η έννοια του πολίτη, που είναι αποξενωμένος από κάθε ουσιαστική συμμετοχή στην οργάνωση και στη διαχείριση της οικονομίας και κατά συνέπεια είναι αποξενωμένος από κάθε εξουσία που αποφασίζει για τη ζωή του και το μέλλον του, είναι μια έννοια χωρίς περιεχόμενο και συνεπώς είναι μια έννοια παραπλανητική κατασκευασμένη να μας αποξενώσει από την ενιαία ταξική-εθνική-οικουμενική μας συνείδηση, η οποία δεν συμβιβάζεται με την έννοια του απολίτικου, του συνειδησιακά ευνουχισμένου πολίτη. Γι’ αυτό και επειδή το πρόβλημα της εποχής μας δεν είναι πιά μόνο πρόβλημα κάποιων «πολιτών», κάποιων κοινωνικών τάξεων και κάποιων χωρών και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να είναι πρόβλημα αχυρανθρώπων επαγγελματιών πολιτικών, αλλά πρόβλημα ολόκληρου του πλανήτη και ολόκληρης της ανθρωπότητας, η λύση του προϋποθέτει:
α. το ξεπέρασμα του ατομισμού, του κομματισμού, του εγωιστικού εθνικισμού που στηρίζεται στο ρατσισμό και στην αντίληψη περί περιούσιων, ανώτερων και κυρίαρχων λαών,
β. το πέρασμα από τον οπαδό-πολίτη στον πολίτη που συλλογικά θα παράγει, σε συνθήκες θεσμικής κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης και οικονομικής αυτοδιαχείρισης πολιτική, ώστε όλοι μαζί οι πολίτες να αυτοπροσδιορίζονται τοπικά, εθνικά και οικουμενικά ως κοινωνίες και ως ανθρωπότητα και συνεπώς ως ελεύθερα και ειρηνικά αλληλοσυσχετιζόμενες, συνεργαζόμενες και αλληλέγγυες Πολιτείες, ή, με ακόμα πιο απλά λόγια, το πέρασμα δηλαδή από τον ξεκομμένο ατομιστή κούφιο-οπαδό-πολίτη, στoυς συνειδητούς, συσκεπτόμενους και συνεργαζόμενους θεσμικούς Πολίτες που παράγουν Πολιτική, ορίζουν την Πόλη και την Πολιτεία τους, δημιουργούν Πολιτισμό και δεν καθορίζεται η ζωή τους από την police, όπως συνηθίζει να λέει ο αγωνιστής και εργάτης της Άμεσης Δημοκρατίας Μανώλης Γλέζος, και
γ. τη διαμόρφωση μιας νέας επαναστατικής συνείδησης που θα συσπειρώνει τις δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, δηλαδή ολόκληρη την εργαζόμενη ανθρωπότητα σε τοπικό και ταυτόχρονα οικουμενικό επαναστατικό υποκείμενο που ο Μαρξ αποκαλούσε «κοινωνικοποιημένη ανθρωπότητα»,
ως τη μόνη ικανή δύναμη να απαλλάξει τον εαυτό της από την καπιταλιστική βαρβαρότητα και την κούφια «αστική δημοκρατία των πολιτών», να διαμορφώσει ένα Νέο Σχέδιο για την Ανθρωπότητα και να ανοίξει το δρόμο για τη Νέα Ελευθερία του Ανθρώπου που θα ακουμπάει σταθερά πάνω στην Άμεση Δημοκρατία[8] στην οικονομία και στην κοινωνία και θα οδηγήσει τον ανθρώπινο πολιτισμό σε ένα ανώτερο στάδιο, στο στάδιο του Οικουμενικού Ουμανιστικού Πολιτισμού.
--------------------------------------------------------------------------------
[1]. «Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι ΜΚΟ χτίζονται θεσμικά και αναλαμβάνουν πλέον ενεργό ρόλο όχι μόνο φιλοσοφικής ή παρεμβατικής προσέγγισης. Σχεδιάζουν στρατηγικές πολιτικές, λειτουργούν επαγγελματικά και μπορεί να διαχειρίζονται ιδιαίτερα υψηλούς προϋπολογισμούς», βλέπε: Κοινωνία Πολιτών-Γιατί στο Σύνταγμα;
[2]. Μουζέλης Νίκος, 15 χρόνια δράσης της ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ, στο: ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ, τεύχος 15/2009, σελ. 5-6.
[3] Βλέπε, Λάμπος Κώστας, Νεοφιλελευθερισμός. Πρόκληση ή μπλόφα; στο http://infonewhumanism.blogspot.com/2009/01/blog-post_5971.html
[4] . Βλέπε, Λάμπος Κώστας, Αριστερά κόμματα ή αριστερή κοινωνία;», στο Περιοδικό Πολίτες, τεύχος 8, Νοέμβρης 2009 και στο Περιοδικό ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΤΟΜΕΑΣ, τεύχος 267/Νοέμβρης 2009. [
5]. Γιαλκέτσης Θανάσης, Καρλ Πόππερ, Ο θεωρητικός της ανοιχτής κοινωνίας, http://openitnow.blogspot.com/2002/08/blog-post.html,
[6]. «Στα χέρια λίγων ο παγκόσμιος πλούτος, το 2 % του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 50 % του παγκόσμιου πλούτου, το 48 % του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 49 % του παγκόσμιου πλούτου και το 50 % του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 1 % του παγκόσμιου πλούτου, σύμφωνα με την έρευνα του Διεθνούς Ινστιτούτου Ανάπτυξης και Οικονομικής Έρευνας του OHE, http://sxeseis.gr/viewthread.php?tid=14318.
[7]. Για μια διεξοδική ανάλυση αυτού του πλέγματος προβλημάτων βλέπε, Λάμπος Κώστας, ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΙΗΣΗ. Οικονομία του Φόβου και της παρακμής, ΠΑΠΑΖΗΣΗΣ, Αθήνα 2009.
[8] Το γεγονός πως υπάρχουν πολλοί καλοπροαίρετοι συνάνθρωποι που ταυτίζουν την Άμεση Δημοκρατία με διαδικασίες στημένων δημοψηφισμάτων, όπως λ. χ. στην Ελβετία, ή με μαζικές δημόσιες λατρείες του Leader Maximo, όπως στην Κούβα, ή ακόμα και με τις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής, «αφού έβγαλε μαύρο πρόεδρο !!!», δείχνει πως υπάρχει μεγάλη σύγχυση γύρω από το θέμα και γι’ αυτό θα έπρεπε να σκεφτούμε σοβαρά τη μελέτη και τη δημόσια συζήτηση για τους όρους ύπαρξης της Άμεσης Δημοκρατίας και για το αν μπορεί να υπάρξει Άμεση Δημοκρατία σε συνθήκες καπιταλισμού.
prodial21@gmail.com
του Κώστα Λάμπου
http://www.infonewhumanism.blogspot.com/
Η κρατικοδίαιτη ιντελιγκέντσια του ελληνικού πλιατσικοκαπιταλισμού, που λειτουργεί με διάφορα νομικά και οργανωτικά προσωπεία, στα πλαίσια της φιλοσοφίας των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ)[1], που «προτιμούν και προτείνουν ένα δημιουργικό καπιταλισμό με «ανθρώπινο πρόσωπο» και γι’ αυτό θεωρούν την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη των επιχειρήσεων ως μια καθοριστική πρωτοβουλία για το μέλλον του οικονομικού συστήματος»[2], βρίσκονται τον τελευταίο καιρό σε ένα οργασμό τόσο σε οργανωτικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο διακηρύξεων και θεωρητικών και πολιτικών παρεμβάσεων.
Ο σκοπός τους είναι προφανής. Θέλουν σε συνθήκες προϊούσας χρεοκοπίας του νεοκλασικισμού σε οικονομικό και του νεοφιλελευθερισμού[3] σε πολιτικό επίπεδο, δηλαδή σε συνθήκες καλπάζουσας παρακμής του ελληνικού και του παγκόσμιου καπιταλισμού, οι οποίες όλο και περισσότερο οξύνουν ένα αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό της εργαζόμενης κοινωνίας, να διαμορφώσουν ένα θεωρητικό και πολιτικό ανάχωμα και στη συνέχεια ένα κλίμα στην ελληνική κοινωνία για να αποτρέψουν εξελίξεις που θα έθεταν υπό αμφισβήτηση ‘το μέλλον του οικονομικού συστήματος του δημιουργικού καπιταλισμού’, πράγμα που σε μεγάλο βαθμό το καταφέρνουν τόσο με τις κρατικές θέσεις και επιχορηγήσεις, με την απλόχερη αλληλέγγυα υποστήριξη των ΜΜΕ όλων των ειδών και με τα κονδύλια που προέρχονται από τη λεγόμενη «Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη», ως χορηγίες, όσο και με τη βοήθεια από την «πολυκομματική Αριστερά» η οποία έχει εξελιχθεί σε καθεστωτική δύναμη και έχει καταντήσει σε «Αριστερά για τον εαυτό της» και όχι για την κοινωνία και την πρόοδο[4], στην οποία άλλωστε εμφανίζονται να ανήκουν τα πιο επίλεκτα στελέχη αυτής της «διανόησης».
Τα μέσα που χρησιμοποιεί για την παρέμβασή της, προς το παρόν στη σφαίρα του εποικοδομήματος, με περισπούδαστες θεωρητικές αναλύσεις μεγαλόσχημων και ex officio επιστημόνων είναι κύρια η φθορά, η παραφθορά ακόμα και η διαφθορά της γλώσσας και θεμελιωδών εννοιών, όπως «Κοινωνία» και «Πολίτης».
Έτσι στη θέση των θεσμικά συγκροτημένων κοινωνιών που λειτουργούν στη βάση του Διεθνούς Δικαίου, του Συνταγματικού, του Αστικού, του Διοικητικού, του Ποινικού, του Εργατικού και πολλών άλλων ειδικών μορφών Δικαίου, τα οποία συνεχώς, με αγώνες, διευρύνονται και βελτιώνονται, όσο διευρύνεται και βελτιώνεται ο υλικός, ο τεχνολογικός και πνευματικός πλούτος της ανθρωπότητας, οι οπαδοί του «δημιουργικού καπιταλισμού» προωθούν την ιδέα της «ανοιχτής κοινωνίας» (open society), η οποία σύμφωνα με τις θεωρίες του Karl Popper και των οπαδών του στηρίζεται στην παραδοχή ότι: «Δεν είναι δυνατό να δημιουργήσουμε μια κοινωνία που θα κάνει ευτυχισμένους όλους τους ανθρώπους, αλλά μπορούμε να προσπαθήσουμε να υπερβούμε τα μεγάλα δεινά και αυτό επιτυγχάνεται με τον εκσυγχρονισμό και τις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Μια κοινωνία που θέλει να μας κάνει όλους ευτυχισμένους καταλήγει πιθανότατα να κάνει δυστυχισμένους τους περισσότερους ανθρώπους»[5].
Το γεγονός πως σήμερα, σύμφωνα με τις στατιστικές του Οργανισμού Ενωμένων Εθνών το 98% του παγκόσμιου πληθυσμού, (δηλαδή σχεδόν όλοι και όχι απλώς οι περισσότεροι), αναγκάζεται από τις θεσμικά κλειστές, κοινωνικά ανεξέλεγκτες, απάνθρωπες, καταστροφικές και σιδερόφρακτες εξουσίες να μοιράζεται τον παγκόσμιο πλούτο με το υπόλοιπο 2%[6], φαίνεται για τους θεωρητικούς της «ανοιχτής κοινωνίας» να είναι μια φυσιολογική υπόθεση και συνεπώς κάθε προσπάθεια για την ανατροπή αυτής της κατάστασης είναι καταδικαστέα γιατί θα κάνει δυστυχισμένους και τους υπόλοιπους, δηλαδή, το 2%. Γίνεται φανερό πως στόχος της θεωρίας της «ανοιχτής κοινωνίας» είναι η εργαζόμενη ανθρωπότητα να δεχτεί τον καταστροφικό και απάνθρωπο καπιταλισμό ως μοίρα και «θεϊκή κατάρα» και συνεπώς να δεχθεί τις αναγκαίες κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, όπως λ. χ. :
1. Την εκχώρηση του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού των κοινωνιών με την έννοια των Εθνών και των Λαών, ως αυτόνομων κρατικών οντοτήτων στον παγκόσμιο Ηγεμόνα με τα πολλά κύρια προσωπεία, όπως G20, G8, G2 και τελικά G1 και στα παρελκόμενα προσωπεία όπως ΟΗΕ, ΕΕ., ΠΟΕ, ΔΝΤ, ΠΤ, ΝΑΤΟ κλπ., κλπ.
2. Την εκχώρηση στους «στρατηγικούς επενδυτές», του εθνικού ορυκτού πλούτου, των εθνικών αναπτυξιακών υποδομών, της λαϊκής και της δημόσιας περιουσίας, που συνολικά λειτουργούν ως ασπίδα υπεράσπισης της κοινωνίας απέναντι στους επιχειρηματικούς εκφραστές του μανιακού καπιταλισμού, με τελικό αποτέλεσμα κάποιοι αόρατοι επιχειρηματίες, που κρύβονται πίσω από την «αόρατη χείρα» που ακούει στο όνομα «ελεύθερη αγορά», «οι αγορές», ή «οι ανοιχτές αγορές», που καταδυναστεύουν ολόκληρη την ανθρωπότητα με βοηθούς τα σκοταδιστικά-φονταμενταλιστικά ιερατεία, την προσεταιρισμένη ιντελιγκέντσια, τα ΜΜΕ-πλυντήρια εγκεφάλων, τις βάσεις του ΝΑΤΟ και την βαριά ανάσα του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος των Ενωμένων Πολιτειών της Αμερικής που φτύνει καυτό μολύβι και σκορπάει το θάνατο.
3. Την κατάργηση κάθε, με αγώνες και θυσίες κατακτηθέντος, δικαιώματος στοιχειώδους υπεράσπισης της Εργασίας με την καθιέρωση των λεγόμενων ελαστικών σχέσεων εργασίας, που εύσχημα αποκαλείται «απελευθέρωση της εργασίας», για να μπορεί το Κεφάλαιο, χάρη της υποτιθέμενης ανταγωνιστικότητας, να γδέρνει κυριολεκτικά τις δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού και να μεγιστοποιεί την κερδοφορία του σε βάρος της κοινωνίας, της Φύσης και της εργαζόμενης ανθρωπότητας.
4. Την οριστική και ουσιαστική απομάκρυνση της εργαζόμενης κοινωνίας από τους θεσμούς και τις δομές της καπιταλιστικής εξουσίας και την περιθωριοποίηση και τον εκφυλισμό της ίδιας της Αστικής Δημοκρατίας σε παρωδία Συμμετοχικής Δημοκρατίας, με συμμετοχή που περιορίζεται στο αποκρουστικό πιά για μεγάλο μέρος του πληθυσμού «δικαίωμα Ψήφου» και στη «συμμετοχή» στη λεγόμενη ανοιχτή-ηλεκτρονική διακυβέρνηση (opengov.gr), «δικαιώματα» που καταλήγουν σε ψευδαίσθηση Δημοκρατίας και σε εικονική πραγματικότητα.
Υπάρχουν μάλιστα θεωρητικοί του νεοφιλελευθερισμού που υποστηρίζουν απροκάλυπτα, πως «δεν υπάρχει κάποια ανεξάρτητη οντότητα που να λέγεται κοινωνία. Η κοινωνία με την έννοια αυτή είναι ένας μύθος». Αν σ’ αυτή την αντίληψη προσθέσει κανείς την αντίληψη του ευρωπαϊκού και του βορειοαμερικανικού νεοσυντηρητισμού, σύμφωνα με την οποία «τα συνδικάτα εκμεταλλεύονται, μέσω της κοινοβουλευτικής, της συνδικαλιστικής, της κυβερνητικής, και της κρατικής εξουσίας, τους επιχειρηματίες και το κεφάλαιο», τότε μπορούμε να αντιληφθούμε τους μακρινούς στρατηγικούς στόχους του ηγεμονικού Κεφαλαίου και να συμπεράνουμε πως οι ανοιχτές-ξέφραγα αμπέλια κοινωνίες, είναι προϋπόθεση για να επιβάλλουν οι κλειστές σιδερόφρακτες εξουσίες του νεοφιλελεύθερου παγκοσμιοποιημένου και ηγεμονικού Κεφαλαίου την περιθωριοποίηση-υποδούλωση της εργαζόμενης ανθρωπότητας και με αυτό την απόλυτη καπιταλιστική βαρβαρότητα[7].
Συμπληρωματική στη θεωρία της ανοικτής κοινωνίας είναι και η θεωρία της «Κοινωνίας των Πολιτών», σύμφωνα με την οποία είμαστε όλοι πολίτες, που, ανεξάρτητοι ο ένας από τον άλλον, ο καθένας (άνεργος, μισθωτός, αγρότης, μικροεπιχειρηματίας, αυτοαπασχολούμενος) παλεύει, σε συνθήκες ανειρήνευτου και θανάσιμου ανταγωνισμού, που καταλήγει σε έναν ιδιότυπο κοινωνικό κανιβαλισμό, για το δικό του συμφέρον, όπου ισχύει μία και μόνη αρχή, ο νόμος της Ζούγκλας, δηλαδή «ο θάνατός σου η ζωή μου». Κι’ αυτό βαφτίζεται ελευθερία, για να αποσιωποιηθεί το γεγονός πως και σε συνθήκες νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης το τι είναι και το που ανήκει ο καθένας μας προσδιορίζεται από τη θέση μας στην παραγωγή και στην κατανομή του πλούτου, εκμεταλλευτής ή εκμεταλλευόμενος, κεφαλαιοκράτης ή εργάτης, εισοδηματίας ή μισθωτός δούλος και από τη θέση της τάξης και της χώρας μας στο διεθνή καταμερισμό της Εργασίας και συνεπώς στον διεθνή καταμερισμό και του πλούτου, πλούσιος ή φτωχός, εργαζόμενος ή άνεργος, κατακτητής ή κατακτημένος.
Με αυτή την ψευτοθεωρία σκοπεύουν με απατηλά συνθήματα, όπως «πρώτα ο πολίτης», «κοινωνία πολιτών», «ελευθερία», «δημοκρατία» ακόμα και «συμμετοχική δημοκρατία», «καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο», «νέα σοσιαλδημοκρατία», «πράσινη ανάπτυξη» κλπ. κλπ., να μας κάνουν να ξεχάσουμε πως ζούμε σε μια εποχή, σε μια χώρα, σε ένα έθνος και σε μια κάποια κοινωνία όπου ηγεμονεύει το Κεφάλαιο, που καταδυναστεύει την εργαζόμενη κοινωνία και την εργαζόμενη ανθρωπότητα και συνεπώς σκοπεύουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε πως ανήκουμε στην τάξη των άμεσα ή έμμεσα μισθωτών σκλάβων και στις χώρες που λεηλατούνται από τον ιμπεριαλισμό. Σκοπεύουν να μας πείσουν πως είμαστε όλοι ίσοι κι’ ας μοιράζεται τόσο βίαια και τόσο άνισα ο πλούτος και πως έχουμε όλοι τις ίδιες ευκαιρίες κι’ ας κολυμπάνε κάποιοι ελάχιστοι πλουτοκράτες στα προνόμια και στη χλιδή, όταν το 98% του παγκόσμιου πληθυσμού αγκομαχάει να τα βγάλει πέρα στη ζωή και από αυτό το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού φυτοζωεί στο περιθώριο της οικονομίας και της κοινωνίας χωρίς εργασία, χωρίς εισόδημα, χωρίς καμιά προοπτική, και σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής ειρήνης, γίνεται ως άμαχος ή ως μισθοφόρος κιμάς στην κρεατομηχανή του ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Τέλος σκοπεύουν να μας πείσουν πως για την οικονομική κρίση φταίνε τα πενιχρά μεροκάματα, οι μισθοί και οι συντάξεις πείνας και συνεπώς πρέπει να δεχτούμε δραστικές μειώσεις για να βγούμε από την ύφεση και την κρίση, πως για την ανατροπή της ισορροπίας των οικολογικών συστημάτων, την καταστροφή του περιβάλλοντος και την κλιματική αλλαγή, δεν φταίει ο βρωμοκαπιταλισμός, (που παράγει συστηματικά ρύπους για να εξασφαλίζει υψηλή κερδοφορία αλλά, με τη βοήθεια «οικολόγων» και οικολογούντων βεβαίως, και ζήτηση για «αντιρρυπαντικές τεχνολογίες»), αλλά η αφηρημένη «ανθρώπινη δραστηριότητα» και τέλος, θέλουν να μας πείσουν πως δεν χρειάζεται αλλαγή του καπιταλιστικού παραγωγικού και καταναλωτικού μοντέλου, αλλά η νέα στρατηγική του καπιταλισμού για «πράσινη ανάπτυξη» η οποία όμως για να εφαρμοστεί χρειάζεται συμμαχικές «κυβερνήσεις εθνικής ανάγκης και σωτηρίας» σε τοπικό επίπεδο και μια «παγκόσμια διακυβέρνηση» που θα την αποφασίζουν οι αχυράνθρωποι-πλανητάρχες και οι «πρόθυμοι» σύμμαχοί τους, καθ’ υπαγόρευση βέβαια του σκληρού πυρήνα του παγκόσμιου καπιταλισμού.
Το συμπέρασμα είναι πως σε συνθήκες καπιταλισμού η έννοια του πολίτη, που είναι αποξενωμένος από κάθε ουσιαστική συμμετοχή στην οργάνωση και στη διαχείριση της οικονομίας και κατά συνέπεια είναι αποξενωμένος από κάθε εξουσία που αποφασίζει για τη ζωή του και το μέλλον του, είναι μια έννοια χωρίς περιεχόμενο και συνεπώς είναι μια έννοια παραπλανητική κατασκευασμένη να μας αποξενώσει από την ενιαία ταξική-εθνική-οικουμενική μας συνείδηση, η οποία δεν συμβιβάζεται με την έννοια του απολίτικου, του συνειδησιακά ευνουχισμένου πολίτη. Γι’ αυτό και επειδή το πρόβλημα της εποχής μας δεν είναι πιά μόνο πρόβλημα κάποιων «πολιτών», κάποιων κοινωνικών τάξεων και κάποιων χωρών και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να είναι πρόβλημα αχυρανθρώπων επαγγελματιών πολιτικών, αλλά πρόβλημα ολόκληρου του πλανήτη και ολόκληρης της ανθρωπότητας, η λύση του προϋποθέτει:
α. το ξεπέρασμα του ατομισμού, του κομματισμού, του εγωιστικού εθνικισμού που στηρίζεται στο ρατσισμό και στην αντίληψη περί περιούσιων, ανώτερων και κυρίαρχων λαών,
β. το πέρασμα από τον οπαδό-πολίτη στον πολίτη που συλλογικά θα παράγει, σε συνθήκες θεσμικής κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης και οικονομικής αυτοδιαχείρισης πολιτική, ώστε όλοι μαζί οι πολίτες να αυτοπροσδιορίζονται τοπικά, εθνικά και οικουμενικά ως κοινωνίες και ως ανθρωπότητα και συνεπώς ως ελεύθερα και ειρηνικά αλληλοσυσχετιζόμενες, συνεργαζόμενες και αλληλέγγυες Πολιτείες, ή, με ακόμα πιο απλά λόγια, το πέρασμα δηλαδή από τον ξεκομμένο ατομιστή κούφιο-οπαδό-πολίτη, στoυς συνειδητούς, συσκεπτόμενους και συνεργαζόμενους θεσμικούς Πολίτες που παράγουν Πολιτική, ορίζουν την Πόλη και την Πολιτεία τους, δημιουργούν Πολιτισμό και δεν καθορίζεται η ζωή τους από την police, όπως συνηθίζει να λέει ο αγωνιστής και εργάτης της Άμεσης Δημοκρατίας Μανώλης Γλέζος, και
γ. τη διαμόρφωση μιας νέας επαναστατικής συνείδησης που θα συσπειρώνει τις δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, δηλαδή ολόκληρη την εργαζόμενη ανθρωπότητα σε τοπικό και ταυτόχρονα οικουμενικό επαναστατικό υποκείμενο που ο Μαρξ αποκαλούσε «κοινωνικοποιημένη ανθρωπότητα»,
ως τη μόνη ικανή δύναμη να απαλλάξει τον εαυτό της από την καπιταλιστική βαρβαρότητα και την κούφια «αστική δημοκρατία των πολιτών», να διαμορφώσει ένα Νέο Σχέδιο για την Ανθρωπότητα και να ανοίξει το δρόμο για τη Νέα Ελευθερία του Ανθρώπου που θα ακουμπάει σταθερά πάνω στην Άμεση Δημοκρατία[8] στην οικονομία και στην κοινωνία και θα οδηγήσει τον ανθρώπινο πολιτισμό σε ένα ανώτερο στάδιο, στο στάδιο του Οικουμενικού Ουμανιστικού Πολιτισμού.
--------------------------------------------------------------------------------
[1]. «Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι ΜΚΟ χτίζονται θεσμικά και αναλαμβάνουν πλέον ενεργό ρόλο όχι μόνο φιλοσοφικής ή παρεμβατικής προσέγγισης. Σχεδιάζουν στρατηγικές πολιτικές, λειτουργούν επαγγελματικά και μπορεί να διαχειρίζονται ιδιαίτερα υψηλούς προϋπολογισμούς», βλέπε: Κοινωνία Πολιτών-Γιατί στο Σύνταγμα;
[2]. Μουζέλης Νίκος, 15 χρόνια δράσης της ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ, στο: ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ, τεύχος 15/2009, σελ. 5-6.
[3] Βλέπε, Λάμπος Κώστας, Νεοφιλελευθερισμός. Πρόκληση ή μπλόφα; στο http://infonewhumanism.blogspot.com/2009/01/blog-post_5971.html
[4] . Βλέπε, Λάμπος Κώστας, Αριστερά κόμματα ή αριστερή κοινωνία;», στο Περιοδικό Πολίτες, τεύχος 8, Νοέμβρης 2009 και στο Περιοδικό ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΤΟΜΕΑΣ, τεύχος 267/Νοέμβρης 2009. [
5]. Γιαλκέτσης Θανάσης, Καρλ Πόππερ, Ο θεωρητικός της ανοιχτής κοινωνίας, http://openitnow.blogspot.com/2002/08/blog-post.html,
[6]. «Στα χέρια λίγων ο παγκόσμιος πλούτος, το 2 % του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 50 % του παγκόσμιου πλούτου, το 48 % του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 49 % του παγκόσμιου πλούτου και το 50 % του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 1 % του παγκόσμιου πλούτου, σύμφωνα με την έρευνα του Διεθνούς Ινστιτούτου Ανάπτυξης και Οικονομικής Έρευνας του OHE, http://sxeseis.gr/viewthread.php?tid=14318.
[7]. Για μια διεξοδική ανάλυση αυτού του πλέγματος προβλημάτων βλέπε, Λάμπος Κώστας, ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΙΗΣΗ. Οικονομία του Φόβου και της παρακμής, ΠΑΠΑΖΗΣΗΣ, Αθήνα 2009.
[8] Το γεγονός πως υπάρχουν πολλοί καλοπροαίρετοι συνάνθρωποι που ταυτίζουν την Άμεση Δημοκρατία με διαδικασίες στημένων δημοψηφισμάτων, όπως λ. χ. στην Ελβετία, ή με μαζικές δημόσιες λατρείες του Leader Maximo, όπως στην Κούβα, ή ακόμα και με τις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής, «αφού έβγαλε μαύρο πρόεδρο !!!», δείχνει πως υπάρχει μεγάλη σύγχυση γύρω από το θέμα και γι’ αυτό θα έπρεπε να σκεφτούμε σοβαρά τη μελέτη και τη δημόσια συζήτηση για τους όρους ύπαρξης της Άμεσης Δημοκρατίας και για το αν μπορεί να υπάρξει Άμεση Δημοκρατία σε συνθήκες καπιταλισμού.
prodial21@gmail.com
ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ ΣΑΛΠΙΣΜΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑΣ ΜΑΝΑΣ
Επιστολή προς τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας
Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας
Απεφάσισα να σας ενοχλήσω διότι ως πολίτης νιώθω ότι βάλλομαι από κάθε πλευρά. Πρωτίστως όμως νιώθω ότι βάλλεται η αξιοπρέπεια και η λογική μου.
Κατάγομαι από Έλληνες πρόσφυγες του Πόντου. Γνωρίζω, όσο λίγοι δυστυχώς, το τι σημαίνει να βάλλεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και η ελευθερία. Γνωρίζω και κατανοώ όσο λίγοι ίσως στην Πατρίδα μου, κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, τον κατατρεγμό. Γνωρίζω κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας τον διωγμό, την φτώχια, την πείνα. Γνωρίζω τι σημαίνει η απώλεια γονέως σε μάχη. Ο πατέρας μου είναι ορφανός κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας από τα οκτώ του χρόνια. Γιατί ο δικός του πατέρας πότισε με το αίμα του τα άγια χώματα της Μακεδονίας μας.
Όλα όσα περιγράφω δεν τα γνωρίζω εκ προσωπικής πείρας αλλά από ανθρώπους, πολλούς ανθρώπους, που μου τα είπαν και μου τα ξαναείπαν, τόσες πολλές φορές που είναι σαν να τα έζησα κι εγώ μαζί τους. Δεν κουβαλάω μίσος στην καρδιά μου κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Πόνο και θλίψη μόνον έχω. Και για όλους αυτούς που τα έζησαν και για όλους αυτούς που τα σκηνοθέτησαν.
Έχω ζήσει επίσης κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, και την οικονομική μετανάστευση. Ο πατέρας μου, για πολλά χρόνια, επέλεξε να εργαστεί εκτός Ελλάδος προκειμένου να ζήσει και ο ίδιος και η οικογένειά του.
Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ζήσαμε αρκετά χρόνια ΝΟΜΙΜΑ, σε περιβάλλοντα ξένα, αλλόγλωσσα, συχνά εχθρικά. Όμως ο στόχος ήταν ένας. Να ζήσουμε. Και ζήσαμε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας με αξιοπρέπεια και με την Ελλάδα στην καρδιά μας. Ποτέ δεν προσβάλλαμε οτιδήποτε από τις χώρες που μας φιλοξένησαν. Ποτέ δεν βρεθήκαμε εκεί παρανόμως, δίχως ιατρικές εξετάσεις κι εμβολιασμούς, ποτέ δεν κάναμε κάτι που θα προκαλούσε τις εκεί αρχές και τον τρόπο ζωής. Αντιθέτως. Ζήσαμε ειρηνικά, οι γονείς μου εργάστηκαν σκληρά, σε ισλαμικό περιβάλλον, με πολύ μεγάλο πόνο ψυχής για την απουσία από την Πατρίδα, από την οικογένεια και από τους φίλους.
Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Διάβασα το βιογραφικό σας στην προσπάθειά μου να επικοινωνήσω μαζί σας. Δεν έμαθα πολλά περισσότερα από όσα ήδη γνώριζα. Όπως επίσης δεν διάβασα πουθενά στο βιογραφικό σας για την μεγάλη αγάπη που δείξατε, λίγο καιρό πριν την εκλογή σας, προς την γλώσσα και την διατήρησή της. Πληροφορία που με κάνει να πιστεύω ότι κατά βάθος, ο Κάρολος Παπούλιας και μάλλον όχι ο πρώτος πολίτης αυτής της χώρας, διατηρεί μνήμη, διατηρεί συνείδηση, διατηρεί ελπίδα. Δεν προσβάλλω με την προηγουμένη μου φράση τον Πρόεδρο αλλά θίγω την αδυναμία του Προέδρου να δράσει ουσιαστικώς λόγω πολλαπλών επεμβάσεων διαφόρων κυβερνήσεων που πέρασαν από τον τόπο μου. Επίσης, κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, γνωρίζω την μεγάλη αγάπη που διατηρείτε για τον τόπο σας και ιδίως για την Ήπειρο.
Όμως κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Είστε νομικός και κατέχετε, γνωρίζετε. Είστε ένα πρόσωπο με πολιτική δράση σε αυτόν τον ρημαγμένο τόπο.
Είστε ένας άντρας που έδρασε δίπλα στον Αντρέα Παπανδρέου και τον ακολουθήσατε με σύνεση και μέτρο. Βρεθήκατε υπουργός εξωτερικών που σεβόταν και την ιστορία της Πατρίδος του και την αξιοπρέπεια των συμπολιτών του που τον είχαν εκλέξει.
Όλα αυτά κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας όμως συνέβαιναν έως εχθές. Σήμερα κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, προετοιμάζεστε για μία δεύτερη θητεία στην Προεδρία και συγχαρητήρια γι’ αυτό.
Θα ήθελα όμως ως πολίτης να σας θέσω ένα καίριο ερώτημα. Τι ακριβώς εκπροσωπείτε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας; Μήπως έναν λαό που κινδυνεύει να χάσει την ταυτότητά του;
Μήπως έναν λαό που από παντού βάλλεται καθημερινώς, την μία με οικονομικά μέτρα που τον κάνουν φτωχότερο, την άλλη με άθλια τηλεοπτικά προγράμματα που τον κάνουν όλο και πιο άσκεφτο, την άλλη με διαρκείς προσβολές επί των εθνικών του θεμάτων, την άλλη με διαρκή εισροή ΛΑΘΡΟμεταναστών που αλώνουν εκ των έσω την εθνική του υπόσταση ; Τι ακριβώς λοιπόν εκπροσωπείτε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας; Εξ όσων γνωρίζω, θεωρητικώς και βάσει Συντάγματος εκπροσωπείτε τον Ελληνικό λαό. Μήπως όμως τον είδατε κάπου κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας;
Μήπως αυτόν τον καταβασανισμένο και κουρασμένο λαό χρειάζονται κάποιοι για να εξακολουθούν να πράττουν τα όσα πράττουν; Μήπως κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας πιστέψατε έστω και για μία στιγμή ότι είστε Πρόεδρος μίας χώρας δίχως ταυτότητα και δίχως ιστορία; Μήπως κύριε Πρόεδρε όλο αυτό το σύστημα της διαβρώσεως σάς έχει δηλητηριάσει κι εσάς με τον τρόπο του και με τις μεθόδους του; Γιατί εάν συμβαίνει κάτι τέτοιο κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας μάλλον διαπράττω ένα μέγιστο λάθος γράφοντας αυτήν την επιστολή. Και προς εσάς, γιατί σας προσβάλλω και προς εμένα γιατί με εκθέτω.
Εάν όμως κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν διαπράττω λάθος. Εάν όλα αυτά που προανέφερα και θα αναφέρω παρακάτω αληθεύουν, τότε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, οφείλετε, έχετε ιερότατο χρέος προς τους προγόνους σας, προς τους συμπολίτες σας και προς το Σύνταγμα της Ελλάδος, της οποίας Πρόεδρος είστε, να λάβετε θέση. Να ενημερωθείτε και να σκεφθείτε.
Να πράξετε όπως θα έπραττε οιοσδήποτε Έλλην αρχηγός (έστω και τύποις) προκειμένου να διατρανώσει ότι οι αξίες που υποτίθεται εκπροσωπεί, είναι αξίες Έλληνος στρατιώτου, μαχίμου εκ του χώρου εφ’ ω ετάχθη. Εάν κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας εξακολουθείτε να διατηρείτε έστω και μέρος των αξιών σας, οφείλετε, χρωστάτε στους συμπολίτες σας την λήψη θέσεως και την ενημέρωσή τους. Οφείλετε την λήψη αποφάσεων.
Γνωρίζω ότι σας ζητώ τα μέγιστα κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Γνωρίζω ότι η θέση που κατέχετε είναι αδύναμη από πολιτικής πλευράς.
Από πλευράς λόγου όμως κύριε Πρόεδρε; Είναι αδύναμη; Ο κύριος Μίκης Θεοδωράκης έλαβε θέση. Ο κύριος Στέφανος Ληναίος έλαβε θέση. Εγώ και χιλιάδες συμπολίτες μας λάβαμε θέση. Ζητάμε την πατρίδα που μας άφησαν οι πρόγονοί μας ολόκληρη κι όχι κουτσουρεμένη. Ζητάμε να κατοικείται η Ελληνική επικράτεια από Έλληνες. ΕΛΛΗΝΕΣ κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Αυτούς τους ξυπόλυτους που έφτιαξαν πολλάκις πολιτισμούς και τους χάρισαν σε όλη την ανθρωπότητα. Γιατί επιτρέπετε εσείς κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας την εκ των έσω άλωση; Γιατί δεν μας σέβεστε; Γιατί δεν έχετε μνήμη;
Γιατί κύριε πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας Έλληνας σημαίνει μεγάλος. Αγαθός. Καλός. Δημιουργός πολιτισμών και ανθρωπιάς. Είναι αυτός που αγκάλιασε κάθε πρόσφυγα που έφτασε σε αυτόν τον τόπο γιατί κι ο ίδιος υπήρξε πολλάκις πρόσφυγας. Είναι αυτός που μοιράστηκε με κάθε πεινασμένο το παξιμάδι του γιατί κι ο Έλληνας πολλάκις υπήρξε πεινασμένος. Είναι αυτός που περιέθαλψε κάθε κατατρεγμένο γιατί κι ο Έλληνας πολλάκις υπήρξε κατατρεγμένος. Είναι αυτός που συγχώρησε κάθε κακία εις βάρος του γιατί ο Έλληνας πάντα ήταν μεγαλόψυχος. Πάντα ήταν αγαθός και φιλότιμος. Πότε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας ελάβαμε εμείς κάτι ανάλογο; Πότε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας κάποιος ήταν τόσο μεγαλόψυχος και τόσο αδικημένος όσο ο Έλληνας;
Και τώρα κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας βιώνουμε μία ισοπέδωση.
Τώρα κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν έχουμε την δυνατότητα να ζήσουμε τα παιδιά μας. Πάντα σε αυτόν τον τόπο οι άνθρωποι ήταν φτωχοί.
Όμως είχαν όνειρα. Εμείς είμαστε πιο φτωχοί από ποτέ. Μας λείπει και το χρήμα και ο χρόνος και τα όνειρα. Δεν έχουμε την ικανότητα να σκεφθούμε γιατί η τηλεόραση και η παραπληροφόρηση μας νανουρίζουν γλυκά. Δεν έχουμε την δυνατότητα να μάθουμε στα παιδιά μας την ιστορία τους και την γλώσσα τους, και γιατί δεν μας την έμαθαν και λόγω ελλείψεως χρόνου, επιτρέποντας στις Φιλιππινέζες να τους μαθαίνουν την δική τους.
Δεν προλαβαίνουμε γιατί εργαζόμαστε νυχθημερόν. Δεν προλαβαίνουμε να τα αγαπήσουμε και να τα χαρούμε, έχοντας απόλυτο συνείδηση ότι αυτά τα παιδιά ως ενήλικες αύριο το λιγότερο που θα γίνουν είναι δυστυχισμένοι. Δεν έχουμε το κουράγιο να μιλήσουμε ή να αγγίξουμε ή να δούμε τον σύντροφό μας. Δεν γνωρίζουμε τις ανάγκες μας γιατί δεν υπάρχουμε ως άνθρωποι αλλά μόνον ως παραγωγικοί μηχανισμοί. Και ξαφνικά κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας ξυπνήσαμε. Δεχτήκαμε τόσα χαστούκια και δεν αντιδράσαμε.
Αλλά τώρα ξαφνικά ξυπνήσαμε.
Χάσαμε την χαρά μας. Χάσαμε την ζωή μας. Χάσαμε την οικογένειά μας.
Χάσαμε τα παιδιά μας. Χάσαμε τις ελπίδες μας. Όμως κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας τώρα κινδυνεύουμε να χάσουμε το ιερότερο όλων. Την ΠΑΤΡΙΔΑ. Κι αυτό από μόνο του μας ξύπνησε. Μας θύμισε ότι ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ, ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΙΜΙΟΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙ Η ΠΑΤΡΙΣ.
Τώρα κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας ζούμε στην Πατρίδα μας ως διωκόμενοι. Επιθυμούμε παιδεία για τα παιδιά μας με στόχο την αξιοποίηση της ευφυίας τους και όχι την αχρήστευση του νοός τους. Αναζητούμε μία Ελλάδα Ελλάδα, ζωντανή, δίχως ρουσφέτια, προσωπικά συμφέροντα και οικονομικές ατασθαλίες. Θέλουμε μία υγιή αγροτική οικονομία, μία υγιή κτηνοτροφία, μία υγιή βιομηχανία. Πού είναι όλα αυτά κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας;
Όλα αυτά που δεν έκαναν οι κυβερνώντες καλούμαστε να τα πληρώσουμε με το αίμα της ψυχής μας. Καλούμαστε να φωνάξουμε, να αγωνιστούμε, να θυσιαστούμε, εάν αυτό απαιτείται, για το ιερότερο όλων.
Η Πατρίς κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν είναι κάτι άψυχο. Είμαστε όλοι εμείς.
Είναι οι παππούδες μας, οι γονείς μας, εμείς. Είναι τα παιδιά μας, είναι τα εγγόνια μας. Είναι ο ήλιος, η θάλασσα, ο ουρανός, η γη μας. Είναι το ΚΑΛΗΜΕΡΑ και το ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ. Είναι η ιστορία μας. Είναι το χθες και το αύριο. Εάν κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν υπάρχει αύριο, δεν υπάρχει ελπίς, τότε δεν υπάρχει Πατρίς. Έχουμε αυτό το δικαίωμα κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας;
Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, εμείς οι πολλοί, αυτοί που ψηφίζουν και δίνουν το δικαίωμα σε κάποιους, συχνάκις άσκεφτους, να μας κυβερνούν δεν έχουμε ούτε πολιτικές βλέψεις, ούτε κυβερνητικές θέσεις επιθυμούμε, ούτε μας αρέσει που βγαίνουμε από την αφάνειά μας. Είστε έξυπνος άνθρωπος και αντιλαμβάνεστε τα τεκταινόμενα. Πιστεύω ότι έχετε την πληροφόρηση που χρειάζεστε για να αντιληφθείτε τα γεγονότα.
Ο κύριος Μίκης Θεοδωράκης και ο κύριος Στέφανος Ληναίος είναι δύο άνδρες που εκτέθηκαν λαμβάνοντας μία έντιμη θέση απέναντι στις τελευταίες εξελίξεις. Κι όχι μόνον αυτοί. Τα γεγονότα που αναφέρομαι είναι ευκόλως αναγνωρίσιμα. Άλωσις εκ των έσω με δύο τρόπους. Παιδεία και αλλοίωση πληθυσμιακή. Οι δύο τολμηροί άντρες που προανέφερα (και τόσοι άλλοι) τολμούν να μιλήσουν και να πάρουν θέση γιατί δεν προσβλέπουν κάπου. (Ας αφήσουμε τους κομματικούς που πάντα κάπου στοχεύουν).
Κανέναν μας δεν τιμάει η κατάντια μας κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ουδείς εξ όσων γνωρίζω δεν χαίρεται με το να διδάσκονται τα παιδιά του μία μεταλλαγμένη ιστορία. Κανένας από όλους όσους γεννήθηκαν και πόνεσαν σε αυτόν τον τόπο και για αυτόν τον τόπο δεν γνωρίζω να παρακάμπτει την σοβαρότητα του νομοσχεδίου που πρόκειται να κατατεθεί σε λίγες ημέρες. Κανένας Έλλην πολίτης, που γνωρίζει την ιστορία του και που σίγουρα έχει κάποιον πρόγονο χαμένο ή σφαγμένο σε κάποια μάχη, δεν πρόκειται να δεχθεί την παράδοση της Ελληνικής υπηκοότητας άνευ λόγου κι αιτίας, ομαδηδόν και αδιακρίτως. Πολλώ δε μάλλον η παράδοση της Ελληνικής ιθαγενείας.
Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Σας ζητώ, σας παρακαλώ, σας εκλιπαρώ να λάβετε μίαν απόφαση. Μίαν απόφαση ζωής. Σας ζητώ να μελετήσετε, εκ νέου εάν χρειάζεται, την ιστορία του τόπου μας. Να μελετήσετε τα έως σήμερα γενόμενα. Να μελετήσετε την εκ των έσω άλωση της ωραίας Πατρίδος μου. Της Πατρίδος σας. Και τότε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας να μιλήσετε. Να αφυπνίσετε τους συμπολίτες σας που σκοταδιστικώς και οργανωμένα παραμένουν ανενημέρωτοι.
Να λάβετε θέση ως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Να λάβετε θέση ως Έλλην στρατιώτης πού είστε. Εσάς θα σας ακούσουν. Θα σας προσέξουν και θα σας λάβουν υπ’ όψιν τους. Γιατί είστε κι εσείς ένας στρατιώτης κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ένας στρατιώτης που ετάχθη να προασπίζεται με μεγάλη ευθύνη την ΕΛΛΗΝΙΚΗ Δημοκρατία. Την Ελληνική κύριε Πρόεδρε. Την Ελληνική. ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ.
Δεν επιθυμούμε παρά μόνον ένα πράγμα κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Μόνον την Πατρίδα μας. Και νομίζω ότι την δικαιούμεθα. Την αξίζουμε. Ας μην επιτρέψουμε σε άλλον έναν, αόρατο και με πολύ χρήμα εχθρό να μας υποδουλώσει για πολλοστή φορά. Ο Φοίνιξ παρά του ότι αναγεννάται από τις στάχτες του θα πρέπει να έχει επίγνωση του ότι είναι ο Φοίνιξ.
Ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο σας.
Κυριακή Παπαδοπούλου
Μία Ελληνίς και μάνα που μαθαίνει στα παιδιά της την ελληνική γλώσσα και την ελληνική ιστορία.
Υ.Γ.1. Δεν γνωρίζω εάν θα φθάσει η παραπάνω επιστολή σε εσάς. Θα κάνω την προσπάθειά μου αλλά δεν γνωρίζω το αποτέλεσμά της.
Υ.Γ.2. Την επιστολή αυτή κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας θα την δημοσιοποιήσω στο διαδίκτυο για ευνοήτους λόγους.
Υ.Γ.3. Δεν είμαστε ρατσιστές εμείς οι Έλληνες κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Είμαστε καλοί άνθρωποι κι έχουμε μνήμη. Παντού υπάρχουν εξαιρέσεις. Με προσβάλλει όμως όταν χαρακτηρίζεται ένας λαός με τέτοια ιστορία και τέτοια κατανόηση ρατσιστής. Εσάς κύριε Πρόεδρε δεν σας προσβάλλει;
Υ.Γ.4. Ο Μακρυγιάννης κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν γνώριζε ιστορία. Γνώριζε όμως τις πέτρες. Γι’ αυτές τις πέτρες αγωνίστηκαν οι ήρωες του ’21. Νιώθω ότι και σήμερα, παρά το ότι υποτίθεται ότι γνωρίζουμε καλύτερη ιστορία, γι’ αυτές τις πέτρες οφείλουμε να αγωνιστούμε
Πηγή ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας
Απεφάσισα να σας ενοχλήσω διότι ως πολίτης νιώθω ότι βάλλομαι από κάθε πλευρά. Πρωτίστως όμως νιώθω ότι βάλλεται η αξιοπρέπεια και η λογική μου.
Κατάγομαι από Έλληνες πρόσφυγες του Πόντου. Γνωρίζω, όσο λίγοι δυστυχώς, το τι σημαίνει να βάλλεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και η ελευθερία. Γνωρίζω και κατανοώ όσο λίγοι ίσως στην Πατρίδα μου, κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, τον κατατρεγμό. Γνωρίζω κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας τον διωγμό, την φτώχια, την πείνα. Γνωρίζω τι σημαίνει η απώλεια γονέως σε μάχη. Ο πατέρας μου είναι ορφανός κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας από τα οκτώ του χρόνια. Γιατί ο δικός του πατέρας πότισε με το αίμα του τα άγια χώματα της Μακεδονίας μας.
Όλα όσα περιγράφω δεν τα γνωρίζω εκ προσωπικής πείρας αλλά από ανθρώπους, πολλούς ανθρώπους, που μου τα είπαν και μου τα ξαναείπαν, τόσες πολλές φορές που είναι σαν να τα έζησα κι εγώ μαζί τους. Δεν κουβαλάω μίσος στην καρδιά μου κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Πόνο και θλίψη μόνον έχω. Και για όλους αυτούς που τα έζησαν και για όλους αυτούς που τα σκηνοθέτησαν.
Έχω ζήσει επίσης κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, και την οικονομική μετανάστευση. Ο πατέρας μου, για πολλά χρόνια, επέλεξε να εργαστεί εκτός Ελλάδος προκειμένου να ζήσει και ο ίδιος και η οικογένειά του.
Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ζήσαμε αρκετά χρόνια ΝΟΜΙΜΑ, σε περιβάλλοντα ξένα, αλλόγλωσσα, συχνά εχθρικά. Όμως ο στόχος ήταν ένας. Να ζήσουμε. Και ζήσαμε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας με αξιοπρέπεια και με την Ελλάδα στην καρδιά μας. Ποτέ δεν προσβάλλαμε οτιδήποτε από τις χώρες που μας φιλοξένησαν. Ποτέ δεν βρεθήκαμε εκεί παρανόμως, δίχως ιατρικές εξετάσεις κι εμβολιασμούς, ποτέ δεν κάναμε κάτι που θα προκαλούσε τις εκεί αρχές και τον τρόπο ζωής. Αντιθέτως. Ζήσαμε ειρηνικά, οι γονείς μου εργάστηκαν σκληρά, σε ισλαμικό περιβάλλον, με πολύ μεγάλο πόνο ψυχής για την απουσία από την Πατρίδα, από την οικογένεια και από τους φίλους.
Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Διάβασα το βιογραφικό σας στην προσπάθειά μου να επικοινωνήσω μαζί σας. Δεν έμαθα πολλά περισσότερα από όσα ήδη γνώριζα. Όπως επίσης δεν διάβασα πουθενά στο βιογραφικό σας για την μεγάλη αγάπη που δείξατε, λίγο καιρό πριν την εκλογή σας, προς την γλώσσα και την διατήρησή της. Πληροφορία που με κάνει να πιστεύω ότι κατά βάθος, ο Κάρολος Παπούλιας και μάλλον όχι ο πρώτος πολίτης αυτής της χώρας, διατηρεί μνήμη, διατηρεί συνείδηση, διατηρεί ελπίδα. Δεν προσβάλλω με την προηγουμένη μου φράση τον Πρόεδρο αλλά θίγω την αδυναμία του Προέδρου να δράσει ουσιαστικώς λόγω πολλαπλών επεμβάσεων διαφόρων κυβερνήσεων που πέρασαν από τον τόπο μου. Επίσης, κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, γνωρίζω την μεγάλη αγάπη που διατηρείτε για τον τόπο σας και ιδίως για την Ήπειρο.
Όμως κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Είστε νομικός και κατέχετε, γνωρίζετε. Είστε ένα πρόσωπο με πολιτική δράση σε αυτόν τον ρημαγμένο τόπο.
Είστε ένας άντρας που έδρασε δίπλα στον Αντρέα Παπανδρέου και τον ακολουθήσατε με σύνεση και μέτρο. Βρεθήκατε υπουργός εξωτερικών που σεβόταν και την ιστορία της Πατρίδος του και την αξιοπρέπεια των συμπολιτών του που τον είχαν εκλέξει.
Όλα αυτά κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας όμως συνέβαιναν έως εχθές. Σήμερα κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, προετοιμάζεστε για μία δεύτερη θητεία στην Προεδρία και συγχαρητήρια γι’ αυτό.
Θα ήθελα όμως ως πολίτης να σας θέσω ένα καίριο ερώτημα. Τι ακριβώς εκπροσωπείτε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας; Μήπως έναν λαό που κινδυνεύει να χάσει την ταυτότητά του;
Μήπως έναν λαό που από παντού βάλλεται καθημερινώς, την μία με οικονομικά μέτρα που τον κάνουν φτωχότερο, την άλλη με άθλια τηλεοπτικά προγράμματα που τον κάνουν όλο και πιο άσκεφτο, την άλλη με διαρκείς προσβολές επί των εθνικών του θεμάτων, την άλλη με διαρκή εισροή ΛΑΘΡΟμεταναστών που αλώνουν εκ των έσω την εθνική του υπόσταση ; Τι ακριβώς λοιπόν εκπροσωπείτε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας; Εξ όσων γνωρίζω, θεωρητικώς και βάσει Συντάγματος εκπροσωπείτε τον Ελληνικό λαό. Μήπως όμως τον είδατε κάπου κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας;
Μήπως αυτόν τον καταβασανισμένο και κουρασμένο λαό χρειάζονται κάποιοι για να εξακολουθούν να πράττουν τα όσα πράττουν; Μήπως κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας πιστέψατε έστω και για μία στιγμή ότι είστε Πρόεδρος μίας χώρας δίχως ταυτότητα και δίχως ιστορία; Μήπως κύριε Πρόεδρε όλο αυτό το σύστημα της διαβρώσεως σάς έχει δηλητηριάσει κι εσάς με τον τρόπο του και με τις μεθόδους του; Γιατί εάν συμβαίνει κάτι τέτοιο κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας μάλλον διαπράττω ένα μέγιστο λάθος γράφοντας αυτήν την επιστολή. Και προς εσάς, γιατί σας προσβάλλω και προς εμένα γιατί με εκθέτω.
Εάν όμως κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν διαπράττω λάθος. Εάν όλα αυτά που προανέφερα και θα αναφέρω παρακάτω αληθεύουν, τότε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, οφείλετε, έχετε ιερότατο χρέος προς τους προγόνους σας, προς τους συμπολίτες σας και προς το Σύνταγμα της Ελλάδος, της οποίας Πρόεδρος είστε, να λάβετε θέση. Να ενημερωθείτε και να σκεφθείτε.
Να πράξετε όπως θα έπραττε οιοσδήποτε Έλλην αρχηγός (έστω και τύποις) προκειμένου να διατρανώσει ότι οι αξίες που υποτίθεται εκπροσωπεί, είναι αξίες Έλληνος στρατιώτου, μαχίμου εκ του χώρου εφ’ ω ετάχθη. Εάν κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας εξακολουθείτε να διατηρείτε έστω και μέρος των αξιών σας, οφείλετε, χρωστάτε στους συμπολίτες σας την λήψη θέσεως και την ενημέρωσή τους. Οφείλετε την λήψη αποφάσεων.
Γνωρίζω ότι σας ζητώ τα μέγιστα κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Γνωρίζω ότι η θέση που κατέχετε είναι αδύναμη από πολιτικής πλευράς.
Από πλευράς λόγου όμως κύριε Πρόεδρε; Είναι αδύναμη; Ο κύριος Μίκης Θεοδωράκης έλαβε θέση. Ο κύριος Στέφανος Ληναίος έλαβε θέση. Εγώ και χιλιάδες συμπολίτες μας λάβαμε θέση. Ζητάμε την πατρίδα που μας άφησαν οι πρόγονοί μας ολόκληρη κι όχι κουτσουρεμένη. Ζητάμε να κατοικείται η Ελληνική επικράτεια από Έλληνες. ΕΛΛΗΝΕΣ κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Αυτούς τους ξυπόλυτους που έφτιαξαν πολλάκις πολιτισμούς και τους χάρισαν σε όλη την ανθρωπότητα. Γιατί επιτρέπετε εσείς κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας την εκ των έσω άλωση; Γιατί δεν μας σέβεστε; Γιατί δεν έχετε μνήμη;
Γιατί κύριε πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας Έλληνας σημαίνει μεγάλος. Αγαθός. Καλός. Δημιουργός πολιτισμών και ανθρωπιάς. Είναι αυτός που αγκάλιασε κάθε πρόσφυγα που έφτασε σε αυτόν τον τόπο γιατί κι ο ίδιος υπήρξε πολλάκις πρόσφυγας. Είναι αυτός που μοιράστηκε με κάθε πεινασμένο το παξιμάδι του γιατί κι ο Έλληνας πολλάκις υπήρξε πεινασμένος. Είναι αυτός που περιέθαλψε κάθε κατατρεγμένο γιατί κι ο Έλληνας πολλάκις υπήρξε κατατρεγμένος. Είναι αυτός που συγχώρησε κάθε κακία εις βάρος του γιατί ο Έλληνας πάντα ήταν μεγαλόψυχος. Πάντα ήταν αγαθός και φιλότιμος. Πότε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας ελάβαμε εμείς κάτι ανάλογο; Πότε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας κάποιος ήταν τόσο μεγαλόψυχος και τόσο αδικημένος όσο ο Έλληνας;
Και τώρα κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας βιώνουμε μία ισοπέδωση.
Τώρα κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν έχουμε την δυνατότητα να ζήσουμε τα παιδιά μας. Πάντα σε αυτόν τον τόπο οι άνθρωποι ήταν φτωχοί.
Όμως είχαν όνειρα. Εμείς είμαστε πιο φτωχοί από ποτέ. Μας λείπει και το χρήμα και ο χρόνος και τα όνειρα. Δεν έχουμε την ικανότητα να σκεφθούμε γιατί η τηλεόραση και η παραπληροφόρηση μας νανουρίζουν γλυκά. Δεν έχουμε την δυνατότητα να μάθουμε στα παιδιά μας την ιστορία τους και την γλώσσα τους, και γιατί δεν μας την έμαθαν και λόγω ελλείψεως χρόνου, επιτρέποντας στις Φιλιππινέζες να τους μαθαίνουν την δική τους.
Δεν προλαβαίνουμε γιατί εργαζόμαστε νυχθημερόν. Δεν προλαβαίνουμε να τα αγαπήσουμε και να τα χαρούμε, έχοντας απόλυτο συνείδηση ότι αυτά τα παιδιά ως ενήλικες αύριο το λιγότερο που θα γίνουν είναι δυστυχισμένοι. Δεν έχουμε το κουράγιο να μιλήσουμε ή να αγγίξουμε ή να δούμε τον σύντροφό μας. Δεν γνωρίζουμε τις ανάγκες μας γιατί δεν υπάρχουμε ως άνθρωποι αλλά μόνον ως παραγωγικοί μηχανισμοί. Και ξαφνικά κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας ξυπνήσαμε. Δεχτήκαμε τόσα χαστούκια και δεν αντιδράσαμε.
Αλλά τώρα ξαφνικά ξυπνήσαμε.
Χάσαμε την χαρά μας. Χάσαμε την ζωή μας. Χάσαμε την οικογένειά μας.
Χάσαμε τα παιδιά μας. Χάσαμε τις ελπίδες μας. Όμως κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας τώρα κινδυνεύουμε να χάσουμε το ιερότερο όλων. Την ΠΑΤΡΙΔΑ. Κι αυτό από μόνο του μας ξύπνησε. Μας θύμισε ότι ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ, ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΙΜΙΟΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙ Η ΠΑΤΡΙΣ.
Τώρα κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας ζούμε στην Πατρίδα μας ως διωκόμενοι. Επιθυμούμε παιδεία για τα παιδιά μας με στόχο την αξιοποίηση της ευφυίας τους και όχι την αχρήστευση του νοός τους. Αναζητούμε μία Ελλάδα Ελλάδα, ζωντανή, δίχως ρουσφέτια, προσωπικά συμφέροντα και οικονομικές ατασθαλίες. Θέλουμε μία υγιή αγροτική οικονομία, μία υγιή κτηνοτροφία, μία υγιή βιομηχανία. Πού είναι όλα αυτά κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας;
Όλα αυτά που δεν έκαναν οι κυβερνώντες καλούμαστε να τα πληρώσουμε με το αίμα της ψυχής μας. Καλούμαστε να φωνάξουμε, να αγωνιστούμε, να θυσιαστούμε, εάν αυτό απαιτείται, για το ιερότερο όλων.
Η Πατρίς κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν είναι κάτι άψυχο. Είμαστε όλοι εμείς.
Είναι οι παππούδες μας, οι γονείς μας, εμείς. Είναι τα παιδιά μας, είναι τα εγγόνια μας. Είναι ο ήλιος, η θάλασσα, ο ουρανός, η γη μας. Είναι το ΚΑΛΗΜΕΡΑ και το ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ. Είναι η ιστορία μας. Είναι το χθες και το αύριο. Εάν κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν υπάρχει αύριο, δεν υπάρχει ελπίς, τότε δεν υπάρχει Πατρίς. Έχουμε αυτό το δικαίωμα κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας;
Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, εμείς οι πολλοί, αυτοί που ψηφίζουν και δίνουν το δικαίωμα σε κάποιους, συχνάκις άσκεφτους, να μας κυβερνούν δεν έχουμε ούτε πολιτικές βλέψεις, ούτε κυβερνητικές θέσεις επιθυμούμε, ούτε μας αρέσει που βγαίνουμε από την αφάνειά μας. Είστε έξυπνος άνθρωπος και αντιλαμβάνεστε τα τεκταινόμενα. Πιστεύω ότι έχετε την πληροφόρηση που χρειάζεστε για να αντιληφθείτε τα γεγονότα.
Ο κύριος Μίκης Θεοδωράκης και ο κύριος Στέφανος Ληναίος είναι δύο άνδρες που εκτέθηκαν λαμβάνοντας μία έντιμη θέση απέναντι στις τελευταίες εξελίξεις. Κι όχι μόνον αυτοί. Τα γεγονότα που αναφέρομαι είναι ευκόλως αναγνωρίσιμα. Άλωσις εκ των έσω με δύο τρόπους. Παιδεία και αλλοίωση πληθυσμιακή. Οι δύο τολμηροί άντρες που προανέφερα (και τόσοι άλλοι) τολμούν να μιλήσουν και να πάρουν θέση γιατί δεν προσβλέπουν κάπου. (Ας αφήσουμε τους κομματικούς που πάντα κάπου στοχεύουν).
Κανέναν μας δεν τιμάει η κατάντια μας κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ουδείς εξ όσων γνωρίζω δεν χαίρεται με το να διδάσκονται τα παιδιά του μία μεταλλαγμένη ιστορία. Κανένας από όλους όσους γεννήθηκαν και πόνεσαν σε αυτόν τον τόπο και για αυτόν τον τόπο δεν γνωρίζω να παρακάμπτει την σοβαρότητα του νομοσχεδίου που πρόκειται να κατατεθεί σε λίγες ημέρες. Κανένας Έλλην πολίτης, που γνωρίζει την ιστορία του και που σίγουρα έχει κάποιον πρόγονο χαμένο ή σφαγμένο σε κάποια μάχη, δεν πρόκειται να δεχθεί την παράδοση της Ελληνικής υπηκοότητας άνευ λόγου κι αιτίας, ομαδηδόν και αδιακρίτως. Πολλώ δε μάλλον η παράδοση της Ελληνικής ιθαγενείας.
Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Σας ζητώ, σας παρακαλώ, σας εκλιπαρώ να λάβετε μίαν απόφαση. Μίαν απόφαση ζωής. Σας ζητώ να μελετήσετε, εκ νέου εάν χρειάζεται, την ιστορία του τόπου μας. Να μελετήσετε τα έως σήμερα γενόμενα. Να μελετήσετε την εκ των έσω άλωση της ωραίας Πατρίδος μου. Της Πατρίδος σας. Και τότε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας να μιλήσετε. Να αφυπνίσετε τους συμπολίτες σας που σκοταδιστικώς και οργανωμένα παραμένουν ανενημέρωτοι.
Να λάβετε θέση ως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Να λάβετε θέση ως Έλλην στρατιώτης πού είστε. Εσάς θα σας ακούσουν. Θα σας προσέξουν και θα σας λάβουν υπ’ όψιν τους. Γιατί είστε κι εσείς ένας στρατιώτης κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ένας στρατιώτης που ετάχθη να προασπίζεται με μεγάλη ευθύνη την ΕΛΛΗΝΙΚΗ Δημοκρατία. Την Ελληνική κύριε Πρόεδρε. Την Ελληνική. ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ.
Δεν επιθυμούμε παρά μόνον ένα πράγμα κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Μόνον την Πατρίδα μας. Και νομίζω ότι την δικαιούμεθα. Την αξίζουμε. Ας μην επιτρέψουμε σε άλλον έναν, αόρατο και με πολύ χρήμα εχθρό να μας υποδουλώσει για πολλοστή φορά. Ο Φοίνιξ παρά του ότι αναγεννάται από τις στάχτες του θα πρέπει να έχει επίγνωση του ότι είναι ο Φοίνιξ.
Ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο σας.
Κυριακή Παπαδοπούλου
Μία Ελληνίς και μάνα που μαθαίνει στα παιδιά της την ελληνική γλώσσα και την ελληνική ιστορία.
Υ.Γ.1. Δεν γνωρίζω εάν θα φθάσει η παραπάνω επιστολή σε εσάς. Θα κάνω την προσπάθειά μου αλλά δεν γνωρίζω το αποτέλεσμά της.
Υ.Γ.2. Την επιστολή αυτή κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας θα την δημοσιοποιήσω στο διαδίκτυο για ευνοήτους λόγους.
Υ.Γ.3. Δεν είμαστε ρατσιστές εμείς οι Έλληνες κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας. Είμαστε καλοί άνθρωποι κι έχουμε μνήμη. Παντού υπάρχουν εξαιρέσεις. Με προσβάλλει όμως όταν χαρακτηρίζεται ένας λαός με τέτοια ιστορία και τέτοια κατανόηση ρατσιστής. Εσάς κύριε Πρόεδρε δεν σας προσβάλλει;
Υ.Γ.4. Ο Μακρυγιάννης κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν γνώριζε ιστορία. Γνώριζε όμως τις πέτρες. Γι’ αυτές τις πέτρες αγωνίστηκαν οι ήρωες του ’21. Νιώθω ότι και σήμερα, παρά το ότι υποτίθεται ότι γνωρίζουμε καλύτερη ιστορία, γι’ αυτές τις πέτρες οφείλουμε να αγωνιστούμε
Πηγή ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ