Οικογενειακές Φωτογαφίες.

 Το Βενζινάδικο του παππού μου Αντωνίου Αλεξάνδρου Χατζάρα, στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής το Καλοκαίρι  του 1938. 

Στην μέση είναι ο Παππούςμου  και Πρόεδρος της Κονότητας με τον πατέρα μου. 

Δεξιά καθιστή η γιαγιά μου Δέσποινα.Φωτογραφία του Αλή Σαμή Βέη.

Τρία χρόνια μετά.Φεβρουάριος 1941.

Ο πατέρας μου Αλέξανδρος μαζί με τον αδελφό του Σπύρο στο Χαλάνδρι. Στη μέση ο μικρός τους αδελφός  Δημήτρης.

 Η φωτογραφία βγήκε λίγο πριν, ο βασιλόφρων Σπύρος πυροβολήσει για να σκοτώσει τον Αλέκο επειδή ηταν  Δημοκρατικός και Αντιμοναρχικός.

Ο Σπύρος με το μόνιμο τσιγάρο.

Χαλάνδρι 12 Οκτωβρίου 1956. Τα πρώτα μου Γενέθλια. 

Ακριβώς πίσω μου, το κεφαλάκι του αδερφού μου Αντώνη. Δεξιά τα ξαδερφια μου. Το Μαράκι και ο  Τάκης Σχοινάς. Το Τραπέζι της φωτογραφίας το έχω ακόμα 

Ο Σπύρος Χατζάρας ο Πρώτος, το «Θηρίο», στα γενέθλια μου. 

Στο χέρι το τσιγάρο. 

Δεν τον έφαγαν οι Ιταλοί, δεν τον εφαγαν οι Γερμανοί, δεν τον έφαγαν οι Κομμουνιστές. 

Πέθανε από την καρδιά του, αλλά όρθιος. 

Σηκώθηκε από το κρεββάτι, εβαλε το παλτό πάνω  από τις πιτζάμες, βγηκε  από τον Ευαγγελισμό  και πέθανε  περπατόντας, όρθιος, και καπνίζοντας το τελευταίο του τσιγάρο . Είχε παρέα τον πατέρα μου.  

Πίσω του, η Ευρυδίκη Χατζάρα-Ρίτσου, αδελφή του Παππού μου και μητέρα του Δήμαρχου Αθηναίων Δημήτριου Ρίτσου αλλά και θεία του Ποιητή Γιάννη.