Το προδοτικό πρωτόκολλο Κάλφωφ-Πολίτη και η συμφωνία των Ψαράδων

Στο χάος του 1924 με τις διαδοχικές κυβερνήσεις Ελευθερίου Βενιζέλου ,Γεωργίου Καφαντάρη ,Αλεξάνδρου Παπαναστασίου, Θεμιστοκλή Σοφούλη, υπουργός εξωτερικών ήταν ο δικηγόρος Γεώργιος Ρούσσος που άσκησε τη δικηγορία στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. 
Το 1917 διορίστηκε από τον Βενιζέλο πρέσβης της Ελλάδας στην Ουάσινγκτον και έμεινε εκεί ως το 1923 όταν εξελέγη βουλευτής Αθηνών και βρέθηκε στην ηγεσία του Υπουργείου Εξωτερικών .
Τον Ιανουάριο του 1924 είχε προταθεί από τον Ελευθέριο Βενιζέλο ως πρωθυπουργός και ο Βενιζέλος προσπάθησε να τον επιβάλει ως διάδοχό του στην ηγεσία του κόμματος των Φιλελευθέρων. 

Αυτός ο «πολύτιμος» συνεργάτης του Λεφτεράκη,  θέλησε να λύσει το «μακεδονικό» με τη βοήθεια του στενού συνεργάτη του Βενιζέλου Νίκου Πολίτη, και προχώρησε σε συνομιλίες με τη Βουλγαρία που κατέληξαν στο πρωτόκολλο Χρίστο Κάλφωφ-Νίκου Πολίτη για την παροχή εθνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων στη «βουλγαρική» μειονότητα στην Ελλάδα, που μονογραφήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 1924 στην Κοινωνία των Εθνών. 

Το πρωτόκολλο δεν κυρώθηκε ποτέ γιατί στις 20 Ιανουαρίου 1925 παραιτήθηκε ο Γεώργιος Ρούσσος και στις 26 Ιουνίου 1925, έγινε το στρατιωτικό πραξικόπημα του Θεόδωρου Πάγκαλου.

 Οπότε, οι προδότες δεν είναι κάτι καινούργιο. 
Ο Κοτζιάς του 1924 λεγόταν είτε Ρούσος είτε Πολίτης. Και οι Άγγλοι δεν τον ξέχασαν τον Ρούσο. Το 1943-1944 διατέλεσε αντιπρόεδρος και υπουργός Ναυτικών στην κυβέρνηση των εξόριστων πρακτόρων των Άγγλων του Εμμανουήλ Τσουδερού. Ο Πολίτης πέθανε το 1942 στην Γαλλία. Η καταγωγή του ήταν από τους Αχασβήρους της Κέρκυρας. Σαν «Δένδια» ένα πράγμα. 

Όλα τα γεγονόταα της 19ης Σεπτεμβρίου θα τα διαβάσετε εδώ
http://ta-mavra-nea.blogspot.com/2018/09/19.html

Το Γαλαξείδι τιμά τους ήρωες του

Η επέτειος της Καταστροφής του Γαλαξειδίου από την Εταιρεία της Ανατολής
 (Levnat Company)

Οι Τούρκοι απέπλευσαν το βράδυ της 19ης Σεπτεμβρίου/1ης Οκτωβρίου 1821 από τη Ναύπακτο και τα ξημερώματα της 21ης Σεπτεμβρίου/3ης Οκτωβρίου 1821 εμφανίστηκαν μπροστά στο Γαλαξείδι. 
Μπροστά από την «αρμάδα» των Τούρκων ήταν δυό Εγγλέζικα πλοία της Levnat Company το «Γκάμπριαν» και το «Ζηνοβία». 
Υστερα από σφοδρό κανονιοβολισμό την 23η Σεπτεμβρίου/5η Οκτωβρίου 1821 έγινε απόβαση 3000 ανδρών. Η καταστροφή ήταν γενική .Οι Τούρκοι έσφαξαν τους λίγους γέρους πού βρήκαν και έκαψαν τα σπίτια. Από τα καράβια οι Άγγλοι πήραν τα 34 μεγαλύτερα και τα τράβηξαν στη Ζάκυνθο και όλα τα άλλα τα έκαψαν. 
Στις 27 Σεπτεμβρίου/9 Οκτωβρίου 1821 ο καραβοκύρης Ηλίας Φούντας έστειλε ένα γράμμα στον Μεγάλο Πατριώτη σταφιδέμπορο Γιάννη Παπαδιαμαντόπουλο που ανταγωνιζόταν τους σταφιδεμπόρους της Levnat Company, κι’ έγραφε: «Σάλωνα 7 Σεπτεμβρίου 1821… ότι το ηξεύρεις καλά το καράβι μου το πήραν οί Τούρκοι, το σπίτι μου το έκαψαν με ούλα τά σκουτιά μου και έμεινα αδειανός χωρίς να μού μείνει ένα πουκάμισο. Έμεινα ορφανός από τόσο βιός και τώρα περπατώ γδυτός…….. με τά εχθρικά καράβια πού ήρθαν και χάλασαν το Γαλαξείδι ήταν και δυό καράβια εγγλέζικα με τον αδελφό του κόνσολα της Πάτρας». Ηλίας Φούντας. 
(Ο Κόνσολας, ήταν ο πράκτορας της  Levnat Company που ήταν και ο Άγγλος Πρόξενος   Τζαίημς Γκρήν).

Βουλγαρία: Μονομαχία Ράντεφ -Μπορίσοφ

Κατόπιν της μονομερούς απόφασης της κυβέρνησης να μιλήσει στην γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ο Μπορίσοφ αντί για τον πρόεδρο, η οποία ελήφθη ερήμην του Πρόεδρου , Βούλγαρος πρόεδρος αρνείται να υπογράψει το διάταγμα για την απόλυση του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου των Εσωτερικών Μλάντεν Μαρίνοφ, ο οποίος προορίζεται για Υπουργός.

 Ο Πρόεδρος Ράντεφ είπε ότι δεν θα υπογράψει το διάταγμα αν δεν ακολουθηθούν οι προβλεπόμενες διαδικασίες. Ο Πρόεδρος απέρριψε και την προσφορά του Διακομματικού Συμβουλίου του Κυβερνητικού Συνασπισμού, να τον επισκεφτεί και να τον ενημερώσει λέγοντας «το Συμβούλιο του συνασπισμού δεν είναι θεσμικό όργανο»,«Το Υπουργικό Συμβούλιο έχει ο πρωθυπουργό και είναι ακριβώς αυτός που πρέπει να με ενημερώσει για την πρόταση της κυβέρνησης» , είπε ο Ράντεφ.
 Η κυβέρνηση απάντησε ότι κατόπιν αυτού την Πέμπτη θα ψηφιστούν δυο και όχι τρείς υπουργοί. Ο κοινοβουλευτικός ηγέτης του ΓΚΕΡΜΠ Τσβέταν Τσβετάνοφ είπε. ότι , οι Συνταγματολόγοι που ρώτησε δεν βλέπουν κανένα εμπόδιο να εκλεγεί ο Μαρίνοφ έστω και χωρίς τα διάταγμακαι πρόσθεσε: «Δεν θέλουμε τη διεξαγωγή της ψηφοφορίας για τον Μλάντεν Μαρίνοφ πριν από το διάταγμα του Προέδρου». 

 Παράλληλα ο Πρόεδρος της Βουλγαρίας παρέπεμψε σήμερα στο Συνταγματικού Δικαστηρίο τη δέσμη των τροπολογιών του κώδικα διοικητικής δικονομίας, υποστηρίζοντας ότι είναι αντίθετες με το Σύνταγμα και διεθνείς συνθήκες. 
Ο Ράντεφ πρόβαλε βέτο για τις τροπολογίες που ψήφησε το Κοινοβούλιο τον Ιούλιο, αλλά η Εθνοσυνέλευση ανέτρεψε το βέτο την περασμένη εβδομάδα, μετά την επιστροφή των βουλευτών από τους θερινές διακοπές. Αναφερόμενος στο νομοσχέδιο ο Ράντεφ επανέλαβαν τα επιχειρήματα που πρόβαλε με το βέτο. 
Το συνταγματικό δικαστήριο θα πρέπει τώρα να αποφασίσει αν η προσφυγή του Προέδρου είναι παραδεκτή και, αν ναι, να διορίσει έναν εισηγητή δικαστή για την υπόθεση. Μια τελική απόφαση θα πρέπει να αναμένεται κατά το πρώτο εξάμηνο του επόμενου έτους.

Η σφαγή των Καλαβρύτων και η SoE

Η εντολή για την εκτέλεση των Γερμανών αιχμαλώτων, δόθηκε από το Κάιρο. Και ο καθολικός άγγλος σύνδεσμος, που τη μετέφερε , μέχρι που πέθανε, έκανε μνημόσυνο στην Αγγλία για τους νεκρούς , μπας και καθαρίσει τη ψυχή του.

O Λοχαγός Κόναλ ο Ντόνελ με τον αδελφό του το 1942 στο Κάιρο

"On the night of 19/20th Oct 1943 my father , a Roman Catholic Irishman, Captain Conal O'Donnell Royal Engineers, aged 28, was parachuted into occupied Greece.He was a British Liaison Officer (BLO) with SOE Middle East,known as Force 133.His mission was to discover and construct isolated mountain airstrips which could be used to receive arms supplies for the Greek resistance in the Peloponnese.It was also intended to build landing grounds from which Allied fighter bombers could harry the Germans once the invasion was underway. However progress on this vital work was soon swept away as he and his colleagues were caught up in a German operation which led to the massacre of 497 men and boys in the Greek village of Kalavryta on Dec13th 1943"

Απίστευτο!

Προσπάθησε να την βιάσει πριν από 36 χρόνια όταν και οι δύο ήταν μαθητές λυκείου.
 Και οι δημοκρατικοί Ρουφιάνοι του μεταφραστικού σχολίασαν: «ΗΠΑ: Βαριές κατηγορίες εναντίον του Κάβανο». Ουάου!

Ποιος Θανάσης!

Επιδημία Ρουφιάνων. Η προδοτική συμφωνία των Ψαράδων είναι «Αναπτυξιακή», είπε ο νέος Ρουφιάνος του Ανθύπατου , αφού τσέπωσε την χορηγία.

Για κάποιους ανυπόμονους «φιλάνθρωπους» ο Πόλεμος είναι αναπτυξιακός

Οι Γάλλοι κατέρριψαν ρωσικό αεροπλάνο στη Μεσόγειο. 14 Νεκροί

. Τα ξημερώματα, κατά τη διάρκεια επίθεσης 4 Ισραηλινών F-16 σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις των Σύρων στην Λαττάκεια από την οποία σκοτώθηκαν 2 και τραυματίστηκαν 10, χάθηκε από τα ραντάρ ένα ρωσικό ελικοφόρο Ιλ-20 που επέστρεφε από περιπολία στη Μεσόγειο και βρισκόταν 35 μίλια από τις ακτές της Συρίας. Οι αμερικανοί αμέσως ανακοίνωσαν ότι το Ιλ-20 κατατρίφθηκε από «φίλια πυρά», από την Συριακή αντιαεροπορική άμυνα. Ωστόσο οι πρώτες ρωσικές πληροφορίες ανέφεραν ότι έχει καταγραφεί από τους ρωσικούς δορυφόρους η εκτόξευση αντιαεροπορικών βλημάτων από τη γαλλική φρεγάτα «Auvergne». Οι Γάλλοι φυσικά αρνήθηκαν κάθε ευθύνη.

Το Κράτος Δικαίου είναι των Τοκογλύφων

Ο Κούλι και ο Αλιέκσι Χαβαναγκίλα είναι Δοτοί. Είναι διορισμένοι εκπρόσωποι των δανειστών για να διασφαλίσουν την εφαρμογή’ των πολιτικών που αποφασίζουν και διατάσουν οι Απρόσωπες αγορές. 
Ο Κούλι δεν είναι Φιλελέ και ο Αλιέκσι δεν είναι Αριστερός. Υπάλληλοι του ίδιου αφεντικού είναι. 
Σύριζα+ΑΝΕΛ+Νεα Δημοκρατία+ΠΑΣΟΚ+ΠΟΤΑΜΙ+ΚΚΕ λτδ, μία Κοινοπραξία. 
Το Τοκογλυφικό Τόξο. Και το «Κράτος Δικαίου» είναι των Τοκογλύφων.

Τα Ύστερα της Γης

Όπως το έλεγε ο Καζαντζάκης . Τα ύστερα της Γής. Ένα απόλυτο τίποτα σκότωσε ένα άλλο απόλυτο Τίποτα. Και για πέντε χρόνια ,έγιναν κάτι, και οι συγγενείς και οι φίλοι. 
0+0=Μηδέν και μηδέν εις το πηλίκον.

Όταν ακούς «Πολίτικο» γράφε Μεγαλορουφιάνοι

Όταν ακούς «Πολίτικο» γράφε Μεγαλορουφιάνοι

Άντε πάλι με την φρεγάτα που πολεμάει στο πλευρό του ισλαμικού κράτους

Ο Ρουβίκωνας ως παρακλάδι της Κεντρικής Υπηρεσίας και του MI6 επιτέθηκε στον «εικονικό» εχθρό το ΙΡΑΝ. 
Τοις Κείνων ρήμασι πειθόμενοι. 
Και το ηρωικό ναυτικό του Χάνου και του Αλιέκσι καίει πετρέλαιο για να υπερασπιστεί τους ισλαμοφασίστες του ΝΑΤΟ στην Ιντλίμπ.
 Κάποιος συγγενείς θα έσταξε και καναδυο κατοστάρικα στους φραγκοφονιάδες του διαδικτύου και εγραψαν ότι «αυξάνονται οι ανησυχίες για κλιμάκωση της κατάστασης στην Ανατολική Μεσόγειο μεταξύ των στόλων του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας που περιπολούν στην περιοχή».

Η Εθνική Υπόθεση και οι Ρουφιάνοι της Στοάς, της Συναγωγής και των Ξένων Μυστικών Υπηρεσιών

Η αποστολή του πεμπτοφαλαγγίτη είναι να δημιουργεί σύγχυση. Και αυτό κάνουν στην ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής.
 Νέο κρούσμα, το μυθιστόρημα ενός ηλιθίου ρουφιάνου φια τον Μελιγαλά, που το είδε στον ύπνο του. 

Οι Ρουφιάνοι της Χρυσής Αυγής ακόμα δεν εχουν μάθει 74 χρόνια μετά ότι το βράδυ της 14ης ΣΣεπτεμνρίου 1944 μπήκαν στον Μελιγαλά οι σύνδεσμοι των Σύμμαχων και ότι κηυχτηλκε εκκεχειρία διότι οι Κομμουνσιτερς δεν είχαν πυρομαχικά. Ούτε έχουν πληροφορηθεί ότι με τοπρωτο Φως της ημερας βγηκε τριμελή Επιτροπή για να διαπραγματευτεί με τον ΕΛΑΣ την παράδοση.
 Για τους ανιστόρητους Μινχάυζεν , «η επίθεση των συμμοριτών αρχίζει πρωί-πρωί στις 15 Σεπτεμβρίου. Οι υπερασπιστές της κωμοπόλεως και της τιμής του Έθνους ρίχνουν τα τελευταία φυσίγγιά τους. Οι πολιορκητές του Μελιγαλά, κρίνοντας από την συχνότητα των πυροβολισμών, καταλαβαίνουν ότι τα πυρομαχικά των εθνικιστών όπου να’ ναι τελειώνουν και πυκνώνουν τις επιθέσεις τους».

 Παραμύθια μάνδολες, ενός ρουφιάνου, που έχει αποκλειστικό σκοπό να κρύψει τις ευθύνες των Αγγλων και επικαλείται τον προδότη και πράκτορα των Αγγλων Δ.Παπαδόπουλο που οι Ελασίτες τον άφησαν ελεύθερο να φύγει. 

Και ο Βελουχιώτης δεν ήταν ο αποκλειστικά υπεύθυνος της Σφαγής. Ήταν συνυπέυθυνοες μαζί με τον Μπελογιάννη, τον Τάκη Κουλαμπά και τον Αχιλλέα Μπλάνα. Και συνυπεύθυνοι ήσαν και οι Εβραίοι τροτσκιστές της SoE. .

Ο "καμπούρης" είναι ο εβραίικής καταγωγής  λοχαγός  της SOE Γκίμπσον σε αναμνηστική φωτογραφία με τον επίσης εβραίικής καταγωγής  (Σουηδό) Αξελ Πήρσον του Ερυθρού Σταυρού στην Καλαμάτα. Η ψηλή είναι η Σουηδή μανδάμ Πήρσον.

Ο Γκίμπσον μπήκε στον Μελιγαλά και κανόνισε την παράδοση με τον συνεργάτη της SOE, Δ.Παπαδόπουλο.

O "Ελληνοαμερικανός" Τζον Φατσέας με τον Βελουχιώτη, τον Γκίμπσον και τον επίσης Εβραικής καταγωγής Λάιλ Γουίλκι, που φοράνε κόκκινα μαντήλια, μπροστά στο ξενοδοχείο ΡΕΞ  της Καλαμάτας. (Τον ελασίτη στα αριστερά δεν τον ξέρω).

Οι Εβραίοι και τροτσκιστές Γουίλκι και Γκίμπσον μα τα κόκκινα μαντήλια στην "απελευθέρωση" της Καλαμάτας.

Αυτούς τους Ρουφιάνους και εγκληματίες προστατεύει η ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής με τους συνεργάτες της. 

«ΔΟΚΙΜΙΟΝ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ». Το πλέον σημαντικό προεπαναστατικό ελληνικό πολιτικό κείμενο του 19ου Αιώνα

Το Δοκίμιον «Περί Πατριωτισμού» των Φιλογενών του 1817, αφιερωμένο σε Φιλογενείς ψυχές .

Ένα βιβλίο που πρέπει να βρίσκεται σε κάθε Ελληνικό Σπίτι. Σε κάθε ελληνική οικογένεια.

Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσει κάθε Έλληνας.

Τιμή 15 ευρώ 

Για ταχυδρομική αποστολή με αντικαταβολή συν τα ταχυδρομικά έξοδα. 

Παραγγελίες 
στο deltio11@gmail.com

και στο 6944 279798 

Για πρώτη φορά στην Ελληνική πολιτική Ιστορία αναφέρθηκε ο «πατριωτισμός» από τον Ιωάννη Καποδίστρια το 1807 στις αναφορές του από την Λευκάδα προς τη Ιόνιο Γερουσία. 
Το 1813 ο Καποδίστριας, πέρασε «γραμμή» στους Φιλογενείς «να μην ελπίζουν σε βοήθεια εκ μέρους της Ευρώπης» και έδωσε την εντολή «Πρέπει πρώτον να διαμορφώσωμεν Έλληνας και έπειτα να κάμωμεν Ελλάδα». 
Τέσσερα χρόνια μετά, το 1817, πριν 201 χρόνια, καθώς, η επαναστατική προσπάθεια των Φιλογενών είχε εισέλθει στην «τελική ευθεία, κυκλοφόρησε νόμιμα στα Επτάνησα , και χέρι με χέρι σε όλο τον ελληνικό χώρο, το «Δοκίμιον περί Πατριωτισμού», «ως υπαγόρευμα Πατριώτου είς φιλογενείς ψυχάς» που προανήγγειλε την επερχόμενη απελευθέρωση. 
Το Δοκίμιο περί Πατριωτισμού των Φιλογενών, που γράφηκε πριν από 201 χρόνια διδάχτηκε στα «Κρυφά Σχολεία», και διαμόρφωσε Έλληνες. Τώρα κυκλοφορεί ξανά μετά από 201 χρόνια πλήρες, χωρίς περικοπές, με εκτενή ανάλυση και σχολιασμό από τον Σπύρο Χατζάρα.

Διαγωνισμός Πίπας

Ο Ζόραν και ο Αλιέκσι διαγωνίζονται ποιός δίνει την καλύτερη Πίπα στους Αμερικανούς!

Και μπλουζάκια έχω

Παραγγελίες 
στο deltio11@gmail.com

και στο 6944 279798 

Υποσχέσεις των εξαρτημένων υπαλλήλων

Έχουν συμφωνήσει με τη Σοβιετική Χούντα του 4ου Ράιχ στον έλεγχο από τα «Κεντρικά» της πολιτικής τους και των «παροχών».
 Ότι και να υποσχεθούν, βρίσκεται εντός του πλαισίου, με φραστικές τροποποιήσεις που θα κάνουν τη υπόσχεση πιο ελκυστική και μετά θα την βάλουν στο σωστό πλαίσιο στο βάθος χρόνου, και στις ομάδες που θα στοχεύσει. 

Το πρόβλημα δεν είναι οι υποσχέσεις αλλά οι πολιτικοί, του οποίου έχουν εξαγοράσει από τα γεννοφάσκια τους.
 Από το απαυτό της μαμάς τους. 
Το Κούλι ήρθε στον κόσμο για να μας διοικήσει, όπως και το Αβάπτιστο της Βουλγάρας, και το Αβάπτιστο της Εβραίας από τις Σαράντα Εκκλησιές. 
Αυτό είναι το πρόβλημα.

Ο ρουφιάνος του ρουφιάνου ω ρουφιάνε

Οι ημέτεροι ρουφιάνοι που λαμβάνουν 20 ευρώ από το φιλόπτωχο ταμείο της Βασιλίσσης Σοφίας έχουν οδηγίες να παρακολουθούν και να αντιγρλαφουν συγκριμένους βόρειους Ρουφιάνους, που λαμβάνουν χαρτζιλίκι από του Σόρος, για να ενημερώνουν «σωστά» τους ελληνόφωνους πελάτες τους. 

Ο Ρουφιάνοι της Βόρειας έχουν οδηγίες να λένε ότι το συμβουλευτικό δημοψήφισμα είναι στην «κόψη του ξυραφιού μπας και πιαστεί κορόιδο κανένας χαζός, και πάει να ψηφίσει «όχι», ώστε να μαζευτούν οι 903. 169, που αποτελούν την νόμιμη απαρτία του εκλογικού σώματος. 

Οπότε οι ημέτεροι ρουφιάνοι μεταφράζουν τις «δημοσκοπήσεις» του τύπου «το ΝΑΙ είναι στο 41%, και στο 39% το ΟΧΙ».

 Στις εκλογές του 2016,  η συμμετοχή ήταν 66.79% και ψήφισαν 1,191,832 , μαζί με τους «ζωγραφιστούς» και τους «πλάνητες». 
Από αυτούς οι 455.000 είναι του αντιπάλου. O Ζάεφ βαριά-βαριά έχει 440.000 και οι Αλβανοί είναι 300.000. 
Η εξίσωση δεν βγαίνει και ας προβλέπει ο Ζόραν συμμετοχή 53%.

Νέα Προσφορά. Τρία βιβλία του Σπύρου Χατζάρα με 30 ευρώ

-Μπήκαμε και φέτος στη Μεγάλη Εβδομάδα του μαρτυρίου του Μελιγαλά. Διαβάστε, στο βιβλίο του Σπύρου Χατζάρα «ΕΑΜ -ΕΛΑΣ- ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ», 
τι έγινε πραγματικά στον Μελιγαλά το «Μαύρο Σεπτέμβρη» του 1944. 
Ο Μελιγαλάς δεν αλώθηκε. Παραδόθηκε, μετά από τις εγγυήσεις των εγγλέζων στρατιωτικών 

- Το «ΔΟΚΙΜΙΟΝ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ». Το πλέον σημαντικό προεπαναστατικό ελληνικό πολιτικό κείμενο του 19ου Αιώνα, στο «Ευαγγέλιο του Αληθινού Πατριώτη». 

-Το «Εβραϊκό Ζήτημα», για να καταλάβετε τους αφομοιωμένους απάτριδες Αχασβήρους , Αλιέκσι και Κούλι. Τα ανήψια του θείου Σόρος και του Χα Σεμ Ρότσιλντ συνδέσμων.
 
«ΕΑΜ -ΕΛΑΣ- ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ»,  «Το Ευαγγέλιο του Αληθινού Πατριώτη», Το «Εβραϊκό Ζήτημα»,
τρία βιβλία που πρέπει να διαβάσει κάθε Έλληνας.

Τιμή 30 ευρώ  μαζί με τα ταχυδρομικά . 

Παραγγελίες 
στο deltio11@gmail.com

και στο 6944 279798 

15 Σεπτεμβρίου 1944 . Η Μεγάλη Παρασκευή του Μελιγαλά

Μπροστά από τον τόπο του μαρτυρίου το "Μπεζεστενι". Αριστερά το καμπαναριό του Προφήτη Ηλία, όπου σκοτώθηκε ο επιλοχίας Παναγιώτης; Μπένος.

Η παράδοση του Τάγματος Ασφαλείας και το Άγος των «καλών εαμιτών» και των «νομιμοφρόνων δεξιών» που έχουν όλοι μερίδιο της ευθύνης

Η μάχη του Μελιγαλά ,είχε διακοπεί το βράδυ της 14ης Σεπτεμβρίου λόγω της έλλειψης πυρομαχικών του ΕΛΑΣ και λόγω της εκεχειρίας που ζήτησαν οι σύνδεσμοι Ντέιβιντ Γκίμπσον της FORCE 133 και ο ελληνοαμερικανός Τζον Φατσέας, «για να πείσουν τους αμυνόμενους να σταματήσουν την αιματοχυσία, να παραδοθούν στον ΕΛΑΣ και να περιμένουν να κριθούν από την Κυβέρνηση».

Η άτυπη εκεχειρία , διαρκούσε και το πρωί της Παρασκευής 15ης Σεπτεμβρίου 1944. όταν, με το πρώτο φως της ημέρας, βγήκε από το φυλάκιο της Κάτω Ρούγας μια τριμελής Επιτροπή, αποτελούμενη από τον πρόεδρο της Κοινότητας του Μελιγαλά Αλκιβιάδη Παπαδόπουλο , τον εαμίτη δικηγόρο Αργιανά και τον εφημέριο του Αγίου Ιωάννη Πούλο Παπαδόπουλο για να διαπραγματευτεί με τους Ελασίτες, «την παράδοση του Μελιγαλά, ώστε να μη γίνουν σφαγές και λεηλασίες», όπως είχε συμφωνηθεί στην σύσκεψη του Γκίμπσον και του Φατσέα με τον Δ. Παπαδόπουλο, που έγινε στην οικεία Θεοφιλόπουλου, το προηγούμενο βράδυ. 

Σύμφωνα με την μεταπολεμική έκθεση του υποδιοικητή του Τάγματος Παναγιώτη Καζάκου προς το ΓΕΣ, το πρωί της 15ης Σεπτεμβρίου 1944, στις θέσεις μάχης είχαν παραμείνει μόνο 300 άνδρες, ενώ οι υπόλοιποι είχαν αποσυρθεί από το προηγούμενο βράδυ στα σπίτια, για να μην τους βρει ο ΕΛΑΣ «ενόπλους».

Ο ιερέας Παπαδόπουλος αφηγήθηκε ότι το πρωί της 15ης Σεπτεμβρίου, όταν βγήκε η Επιτροπή, το τμήμα της περιμέτρου «από το φυλάκιο των Ταξιαρχών, μέχρι την οικεία Δορκοφίκη», είχε ουσιαστικά εγκαταλειφτεί και πως όταν βγήκαν από το φυλάκιο της Κάτω Ρούγας οι ταγματασφαλίτες είχαν αποσυρθεί.
Ο ιερέας Παπαδόπουλος, επιβεβαιώνει δηλαδή τον Καζάκο, που έγραψε ότι στις θέσεις μάχης είχαν απομείνει περί τους 300.
Οι υπόλοιποι, μετά την διαρροή των αποτελεσμάτων της νυχτερινής σύσκεψης με τους εγγλέζους, και τους ψιθύρους των Εαμιτών του Μελιγαλά για τη λίστα των εξήντα «εθνοπροδοτών», που θα «πλήρωναν», για τα εγκλήματα τους, κρύφτηκαν στα σπίτια, όπως είχε γίνει προηγουμένως στον Πύργο και όπως έγινε αργότερα στους Γαργαλιάνους. Αυτό ήταν, « το αποτέλεσμα της κατάρρευσης του ηθικού» στο οποίο αναφέρθηκε ο Καζάκος, στην έκθεση του στο ΓΕΣ.
Το γεγονός είναι ότι σχεδόν οι μισοί ταγματασφαλίτες, που αισθανόντουσαν ότι δεν τους βάρυναν «εγκλήματα» , εγκατέλειψαν τις θέσεις τους και κατέφυγαν στην αμφίβολη «ασφάλεια» των σπιτιών , τη νύχτα της 14ης προς τη 15η Σεπτεμβρίου. Σύμφωνα με την ιδιόγραφη μαρτυρία του ιερέα Παπαδόπουλου,
η Επιτροπή, πρώτα συνάντησε τον «καπετάνιο του ΕΛΑΣ Κώστα
Κανελλόπουλο », ( του οποίου η κόρη Μαρία ήταν βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ), και εκείνος τους έστειλε με συνοδεία στο Σολάκι, 2 χιλιόμετρα πιο πέρα, όπου συνάντησαν τον Γιάννη Φράγκο («Ακρίτα»), ο οποίος τούς εγγυήθηκε ότι, «θα τιμωρούσαν μόνο τούς εγκληματίες Ταγματασφαλίτες» .
Ο Παπά-Πούλος στο σημείωμα του για τα γεγονότα της 15ης Σεπτεμβρίου,
δεν ανέφερε ούτε πότε ξεκίνησε η Επιτροπή ούτε και πότε γύρισε, διότι προφανώς είτε δεν είχε ρολόι είτε δεν το κοιτούσε .
Όσο να πάει η τριμελής Επιτροπή με τα πόδια στο Σολάκι να συζητήσει και να γυρίσει, την ησυχία, έσπαζε το «χωνί», από το οποίο οι ελασίτες φώναζαν : «Παραδοθείτε, ο αγώνας σας είναι μάταιος. Ο Άρης σας δίνει το λόγο της τιμής του, δεν θα σας πειράξει κανείς», και διάβαζαν τη διαταγή 330 της ΙΙΙ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ , που εκδόθηκε και γραπτώς με την υπογραφή του Βελουχιώτη με ημερομηνία 15 Σεπτεμβρίου 1944, και η οποία ανέφερε: «..Διά τελευταίαν φοράν διακηρρύσσομεν δημοσία ότι πας ανήκων εις τα Εθνοπροδοτικά Τάγματα, όστις ήθελε παραδοθή ημίν και παραδώση τον οπλισμόν του εντός 24 ωρών από της κοινοποιήσεως της παρούσης θα του εξασφαλισθή απολύτως η ζωή και η ελευθερία επανόδου εις την οικίαν του. Μετά την εκπνοήν της άνω προθεσμίας πας εξ αυτών συλλαμβανόμενος κατά την διάρκειαν της μάχης ή άλλως ένοπλος θα τυφεκίζεται επί τόπου».
Η διαταγή 330 της ΙΙΙ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ με την οποία ο Άρης εγγυόταν πλήρως τη ζωή όποιου παρέδιδε τον οπλισμό του εντός 24 ωρών, και η οποία ανακαλούσε άλλη προηγούμενη που διέτασσε την άμεση και επιτόπου εκτέλεση των ταγματασφαλιτών, εκδόθηκε με την παρέμβαση των Άγγλων που διαπραγματεύτηκαν την παράδοση του Μελιγαλά, και έπεισαν τους ταγματασφαλίτες «να σταματήσουν την αιματοχυσία, και να παραδοθούν στον ΕΛΑΣ».
Παρά τω Βελουχιώτη.  βρισκόταν ο πολιτικός Επίτροπος του ΚΚΕ Μπελογιάννης και ο Αντι-ΦΑ, τροτσκιστής, σύντροφος (λοχαγός) Λάιλ Ουίλκι.

Το σύνθημα της «παράδοσης», όπως συμφωνήθηκε ήταν να χτυπήσουν
οι Καμπάνες.
Το μεσημέρι της 15ης Σεπτεμβρίου 1944, ακριβώς στις 12.00 , χτύπησαν οι καμπάνες της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη στην πλατεία του Δημαρχείου του Μελιγαλά. Αυτό ήταν το σύνθημα για να μπουν οι ελασίτες στην πόλη ενώ από τα σπίτια σήκωναν λευκές σημαίες .
Ο άνθρωπος που χτυπούσε τις καμπάνες , ο εφημέριος του Αγίου Ιωάννη, ο ιερέας Παναγιώτης (Πούλος) Παπαδόπουλος, που επέζησε της σφαγής, δεν το θυμόταν και δεν το ανέφερε στο ιδιόχειρο σημείωμα που έγραψε αργότερα για τον Ηλία Θεοδωρόπουλο, διότι η επίσημη άποψη της «δεξιάς» ήταν ότι
ο Μελιγαλάς αλώθηκε και δεν παραδόθηκε. 
Η «αμνησία» του Παπά-Πούλου, που ξέχασε ότι χτυπούσε τις καμπάνες για να δώσει το σύνθημα της παράδοσης συνδέεται με την επιθυμία του να απαλλαγεί από το άγος , διότι ήταν αθώος του αίματος αφού η συμφωνία που έκανε, δεν είχε εγγυήσεις για τη ζωή των ταγματασφαλιτών και οι κομμουνιστές παρέβησαν «τον λόγο τους», σκοτώνοντας και αμάχους, εκτός από τους ταγματασφαλίτες, οι οποίοι ,«νόμισαν ότι αν αφήσουν τα όπλα και αναμειχθούν με τους πολίτες θα γλύτωναν».
Όσο και αν φαίνεται απίστευτο, από όλους όσους έζησαν τα γεγονότα της 15ης Σεπτεμβρίου , και μίλησαν για αυτά, ο μόνος που θυμόταν τις καμπάνες να χτυπούν «δαιμονισμένα» , και ταυτόχρονα , και τους ταγματασφαλίτες «να σηκώνουν λευκές σημαίες», ήταν ο ελασίτης Βασίλης Κλεφτόγιαννης που αφηγήθηκε : «Οι καμπάνες των εκκλησιών χτυπούν δαιμονισμένα. Οι ταγματασφαλίτες σηκώνουν λευκές σημαίες. Ο Μελιγαλάς έπεσε».
Η ανάμνηση του Κλεφτόγιαννη δημοσιευτηκε μόλις το 1994.
Ο «Έπαρχος» της ΠΕΕΑ, στην Μεσσηνία, και επίσης αυτόπτης μάρτυρας Στάθης Κανναβός, θυμόταν το 1979: «λίγο μετά το ηλιοβάρεμα, (15 Σεπτέμβρη) , οι δολοφόνοι του Μελιγαλά, σηκώνουν από παντού λευκές σημαίες. Πετούν στα φυλάκια τα άτιμα όπλα τους και μπουλούκια - μπουλούκια, τρέχουν να κλειστούν στο Μπεζεστένι». Αν συνδυάσουμε τον Κλεφτόγιαννη και τον Κανναβό, ο εφημέριος του Αγίου Ιωάννη χτύπησε τις Καμπάνες με το «ηλιοβάρεμα» δηλαδή το μεσημέρι, και αφού δόθηκε το σύνθημα, τότε οι «Ταγματασφαλίτες» ,σήκωσαν λευκές σημαίες.
Ο «αυτόπτης» Παναγιώτης Τσοροτιώτης ,από το Διαβολίτσι Μεσσηνίας, που επέζησε της σφαγής, σε υπόμνημα που συνέταξε για τον Κοσμά Αντωνόπουλο ανέφερε οτι: «Οι κομμουνισταί μπήκαν πρώτα εις το 6ον φυλάκιο ανατολικώς όπου ο υπολοχαγός 3ου λόχου εκάμθη και έβαλε τους άνδρες του φυλακίου μπροστά σε άσπρο πανί και παρεδόθη μαζί με την γυναίκα του και το παιδί του». Ετσι νόμιζε. Άλλοι λένε ότι οι ελασίτες μπήκαν «γύρω στο μεσημέρι της 15ης Σεπτεμβρίου από το φυλάκιο στη Κάτω Ρούγα», άλλοι λένε ότι , « η είσοδος των Κακούργων έγινε στις 12.00 της 15ης, «όταν εκάμθησαν οι άνδρες στο φυλάκιο στο Μπεζεστένι και παραδόθηκαν», και άλλες μαρτυρίες υποστηρίζουν πως, «όταν παραδόθηκε η Κάτω Ρούγα είχε ήδη παραδοθεί το φυλάκιο γύρω από το βυζαντινό ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, στις παρυφές της βορειοανατολικής πλευράς της πόλης».
Οι αυτόπτες, που δεν γνώριζαν το παρασκήνιο των διαπραγματεύσεων τοποθετούν την είσοδο των ελασιτών στον Μελιγαλά, από τέσσερα τουλάχιστον φυλάκια, σχεδόν ταυτοχρόνως. Το 6ο , την Κάτω Ρούγα, το Μπεζεστένι, και τους Ταξιάρχες, όπου οι αμυνόμενοι «εκάμφθησαν» και παραδόθηκαν.
Οι ελασίτες προχωρούσαν από σπίτι σε σπίτι και καλούσαν με τα «χωνιά» τους άμαχους, να αφήσουν τα σπίτια τους ανοικτά και να συγκεντρωθούν στο Μπεζεστένι δίπλα στον σιδηροδρομικό σταθμό, και στις «Μουριές του Δεληγιάννη».
Στο Μπεζεστένι στοιβάχτηκαν 2700-3000 αιχμάλωτοι, από τους οποίους οι 500 μόνο ήσαν «ταγματασφαλίτες», αφού οι υπόλοιποι , που δεν είχαν εμπιστοσύνη στους Κομμουνιστές, πραγματοποίησαν έξοδο με επικεφαλής τον ταγματάρχη Καζάκο και τον ανθυπολοχαγό Θεοφάνους. Από αυτούς 20-25 αποκόπηκαν και περικυκλωθήκαν από τους άνδρες του Βελουχιώτη, κοντά στο Σολάκι, και εκτελέστηκαν επί τόπου. Και έχουν θαφτεί εκεί. 
Στις 13.00 , σχηματίστηκε η Λαϊκή Επιτροπή, για να αποφασίσει την τύχη των αιχμαλώτων που ήσαν στοιβαγμένοι σαν ζώα στο Μπεζεστένι.

Το απόγευμα της Μεγάλης Παρασκευής, 15ης Σεπτεμβρίου, ενώ ακόμα ο Γκίμπσον ήταν παρών, είχαν αρχίσει και οι αυτοδικίες .
Αιχμάλωτοι εκκαλούντο ονομαστικά έξω από το Μπεζεστένι και τους εκτελούσαν. Οι δρόμοι του Μελιγαλά είχαν γεμίσει πτώματα.

Ο Παν. Παπαδόπουλος, σε κείμενο που έγραψε λίγα χρόνια μετά τη σφαγή, και το οποίο περιέχεται στο βιβλίο του Ηλία θεοδωρόπουλου, περιγράφει πολύ παραστατικά την κατάσταση στο Μπεζεστένι:

"……Οι εις Μπεζεστένι ευρισκόμενοι ήσαν εις την διάθεσιν του κάθε καπετάνιου, όστις πήγαινε μέσα και συνελάμβανε όποιον ήθελε της αρεσκείας του, όπως ο τσοπάνος διαλέγει εκείνο το σφακτό που θέλει να σφάξη, τον οδηγούσε έξω και τον εκτελούσε".

Το σύνολο των θυμάτων των «αυτοδικιών» μόνο από υπολογισμούς των Ελασιτών προκύπτει.
Σύμφωνα με αυτούς εκτελέστηκαν 150-200, που θαφτήκαν την επομένη και την μεθεπομένη σε ομαδικούς τάφους στο νεκροταφείο του Μελιγαλά, μαζί με τους 15 νεκρούς των μαχών και τους 41 τραυματίες του νοσοκομείου, που εκτελέστηκαν αμέσως μετά την είσοδο του ΕΛΑΣ στην πόλη, επειδή δεν ειχαν πάει στο Μπεζεστένι. 
Σε ομαδικούς τάφους στο νεκροταφείο του Μελιγαλά θάφτηκαν και οι Ελασίτες νεκροί.

Οι κομμουνιστές για να διαψεύσουν την παράδοση και να αποφύγουν την ευθύνη για την εκτέλεση των αιχμαλώτων συμφωνούν όλοι ,ότι αιφνιδίως, «στις 11.30 ακριβώς, με καταιγιστικά πυρά εκδηλώθηκε γενική κατά μέτωπο επίθεση του ΕΛΑΣ, με κύριο στόχο την κατάληψη του υψώματος του Προφήτη Ηλία, το καμπαναριό του οποίου χτυπήθηκε από το αντιαεροπορικό, οπότε 60 ελασίτες υπό τον Κ. Μπασακίδη, κατέλαβαν το ύψωμα, και κατέρρευσε η άμυνα».

Είναι εντυπωσιακό για την ομοφωνία των ψευδόμενων κομμουνιστών ότι όλοι κοιτούσαν τα ρολόγια τους, και θυμόντουσαν το 11.30 και σε μισή ώρα, μέχρι τις 12.00 , με το που χτύπησαν το μυδράλιο στο καμπαναριό του προφήτη Ηλία, οι ταγματασφαλίτες που για δύο μέρες τους θέριζαν, «πανικοβλήθηκαν» και άρχισαν να παραδίνονται.

Ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η βλακώδης και ψευδής ανάμνηση του κατσαπλιά Αρίστου Καμαρινού που είχε αναλάβει τη διοίκηση του 9ου Συντάγματος μετά τον τραυματισμό του ταγματάρχη Αναστασόπουλου, ότι η επίθεση έγινε με πυρομαχικά «ρεφενέ».
«Η διοίκηση , έγραψε, αποφάσισε να γίνει μια τελευταία προσπάθεια από ένα απόσπασμα επίλεκτων εθελοντών, δυνάμεως εξήντα ή εβδομήντα ανταρτών με επικεφαλής το λοχαγό Κώστα Δασακίδη. Συγκεντρώσαμε πυρομαχικά από όλα τα οπλοπολυβόλα και τους μαχητές. Έτσι, συγκροτήθηκε το απόσπασμα που κατάφερε να κυριεύσει το ύψωμα του προφήτη Ηλία» .

Ο ελασίτης Σπύρος Ξιάρχος , στο γεμάτο «επαναστατικά ψεύδη» βιβλίο αναμνήσεων που έβγαλε επί ΠΑΣΟΚ το 1982, έγραψε ότι «η τελευταία ταγματασφαλίτικη σφαίρα ρίχτηκε στις 12 και 05΄, και σκότωσε τον Αντώνη Τσιγουρή , από την Ανδρίτσαινα, ενώ ένα λεπτό πριν (12.04) «μια σφαίρα βρήκε στο μέτωπο τον ανθυπολοχαγό Διακουμογιαννόπουλο».

Ο Βασίλης Κλεφτόγιαννης τα περιέγραψε ως εξής: «Μέσα στην εκκλησία ήταν κρυμμένοι 2- 3 ταγματασφαλίτες με αυτόματα. Ώσπου να τους αντιληφθούμε και να τους εξοντώσουμε, μας σκότωσαν την τελευταία στιγμή το διμοιρίτη και τον καπετάνιο της διμοιρίας.».

Αυτό σημαίνει ότι η αντίσταση που πρόβαλε ο Μπένος, ο τελευταίος υπερασπιστής του υψώματος κράτησε πέντε λεπτά.
Ο επικεφαλής  του φυλακίου ανθυπολοχαγός Θεοφάνους συμμετείχε στην έξοδο του Καζάκου, και τον έπιασαν αργότερα στην Αλωνίσταινα.
Ο Μπένος, που είχε τη μάνα και την αδελφή του στον Μελιγαλά αποφάσισε να αποθάνει «μετά των αλλοφύλων». Αυτή ήταν «η μάχη του Αη-Λιά».

Η παραμυθιστορία των κομμουνιστών περί της κατάληψης διαψεύδεται και από απλούς αυτόπτες και «αυτήκοους», και ενας από αυτούς που ήταν τότε παιδί αφηγήθηκε στον κ.Μπουγά ότι άκουγε τον καπετάν «Ρίωνα» να φωνάζει στο τηλέφωνο, «Έγινε ή συνθηκολόγηση».

Εξακολουθεί να με προβληματίζει η συμπόρευση των δεξιών συνοδοιπόρων με τους ψευδόμενους Κομμουνιστές. Δεν καταλαβαίνω ποιόν εξυπηρετεί να επαναλαμβάνονται τα ψέματα των κομμουνιστών και των πρακτόρων των εγγλέζων 73 ολόκληρα χρόνια μετά την σφαγή των αιχμαλώτων στον Μελιγαλά. Ας πάψουν να επικαλούνται τον ψεύτη πραξικοπηματία του ΙΔΕΑ Διονύσιο Παπαδόπουλο, που πρόδωσε όλους τους άλλους, και αφέθηκε ελεύθερος από τους κομμουνιστές, χάρη στην SoE, ενώ οι συμπολεμιστές του σφαγιαστήκαν.

Ο Μελιγαλάς παραδόθηκε και δεν αλώθηκε, μετά από «έφοδο» των κομμουνιστών.
Ο Μελιγαλάς παραδόθηκε στις 12.00 το μεσημέρι της 15ης Σεπτεμβρίου.
Σύνθημα της Παράδοσης ήταν το χτύπημα της Καμπάνας.

Και κάτι ακόμα. Δεν βαρεθήκανε πιά με τον Βελουχιώτη;
ΟΚ. Ο Ζαχαριάδης συμφώνησε με τους εγγλέζους να φορτώσουν τη σφαγή στον «Θανάση» που τον φώναζαν «Αρη» και ήταν γκέι και αλκοολικός αλλά το «μουσάτο αγόρι» ηταν υφιστάμενος του παλικαρτιού με το Γαρύφαλο.
Ο επικεφγαλής του Κόμματος στον Μελιγαλά ηταν ο Μπελογιάνης.
Εκείνος διέταξε τις σφαγές.
Το συμπυκνωμένο ανιστόρητο ψεύδος από την (Κόκκινη) Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια. 

15 Σεπτεμβρίου 1944.Λήγει η μάχη του Μελιγαλά. Ακολουθεί εισβολή αμάχων στο Μελιγαλά και σφαγή ταγματασφαλιτών.

 Δεν έληξε καμιά μάχη αφού δεν έγινε καμιά μάχη. Παράδοση υπό όρους υπήρξε.Και δεν έγινε καμιά εισβολή «αμάχων». Εισβολή Ελασιτών έγινε Και η σφαγή των αιχμαλώτων ταγματασφαλιτών και των «αντιδραστικών» αμάχων έγινε από το Κόμμα με εντολή Μπελογιάννη. 

ΥΓ.Οι εθνικιστές , «που κοιτούν την Αλήθεια κατάματα», τι λόγο και τι συμφέρον έχουν να κρύβουν τον ρόλο του Μπελογιάννη της ΚΚΕ λτδ και της SOE;

«΄Εβραιουργιά»;

Ο «Ρώσος» μεγιστάνας, που αγόρασε από την (ηλίθια) κληρονόμο τον Σκορπιό δεν είναι Ρώσος. Αφού είναι «φιλάνθρωπος», καταλαβαίνετε ότι είναι «περιπλανόμενος». Juif errant, o «Ντμίτρι». Εξάδελφος του Αλιέκσι και του Κούλι. Όπως, και τα παλικάρια που αγόρασαν την ΠΑΕ με την πεντάλφα.

14 Σεπτεμβρίου 1944. Η εκεχειρία στον Μελιγαλά

Ο ΕΛΑΣ επιτέθηκε στο Κοπανάκι στις 12 Σεπτεμβρίου 1944. Η επίθεση του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ κατά του Μελιγαλά, εκδηλώθηκε στις 5.30 το πρωί της 13ης Σεπτεμβρίου 1944, με την τακτική του αιφνιδιασμού, προσέκρουσε στο ναρκοπέδιο που αγνοούσαν, γιατί είχε δημιουργηθεί μόλις την προηγούμενη νύχτα. Αφού απέτυχε ο αιφνιδιασμός, η επίθεση συνεχίστηκε χωρίς πρόοδο και επιτυχία έως το απόγευμα της 14ης , οπότε και ανακόπηκε λόγω έλλειψης πυρομαχικών, διότι οι αντάρτες πυροβολούσαν στον γάμο του Καραγκιόζη και αγνοούσαν την αλφαβήτα κάθε φαντάρου. 
Τον έλεγχο πυρός. 

Ο εγγλέζος αλλά ιουδαίος λοχαγός Ντέιβιντ Γκίμπσον της FORCE 133 και ο ελληνοαμερικανός Τζον Φατσέας εμφανίστηκαν στον Μελιγαλά αργά απόγευμα της 14ης Σεπτεμβρίου, και επέβαλαν μια άτυπη εκεχειρία. Πέρασαν μέσα στην πόλη, «για να πείσουν τους αμυνόμενους να σταματήσουν την αιματοχυσία, να παραδοθούν στον ΕΛΑΣ και να περιμένουν να κριθούν από την Κυβέρνηση».

 Οι Ελασίτες αποδέχτηκαν την εκεχειρία λόγω της έλλειψης πυρομαχικών και επειδή από την πλευρά τους περίμεναν την άφιξη του Βελουχιώτη με το 11ο Σύνταγμα. Η «συμμαχική αποστολή», ο Γκίμπσον με τον Φατσέα, (ο οποίος έκανε τις διαπραγματεύσεις και με το τάγμα της Σπάρτης στον Μυστρά, και μετέφερε τις προτάσεις για παράδοση στον Περρωτή στην Καλαμάτα), μπήκαν στον Μελιγαλά, και συναντήθηκαν το βράδυ της 14ης Σεπτεμβρίου 1944,στο σπίτι του Γ. Θεοφιλόπουλου με τους επικεφαλής των αμυνόμενων που αποτελούσαν την άτυπη Πολιτική Επιτροπή του Μελιγαλά , την οποία αποτελούσαν ο Περικλής Μπούτος, ο Λυκούργος Λαντζούνης, ο γιατρός Γρηγόριος Μπερσής, ο πρόεδρος της Κοινότητας Άλκιβιάδης Παπαδόπουλος, και ο φιλο-εαμίτης δικηγόρος Δημήτριος Αργιανάς. Σε αυτούς προστέθηκαν οι «πρόσφυγες» της Καλαμάτας, 
ο Νομάρχης Περρωτής, και ο διοικητής της Χωροφυλακής, και ο διοικητής και ο υποδιοικητής του Τάγματος. Από αυτούς επέζησαν οι Παπδόπουλος , Καζάκος και Αργιανάς.
 Ο Διονύσης Παπαδόπουλος , που δέχθηκε να παραδοθεί, και αφού ανακρίθηκε από τους Ελασίτες παρουσία του λοχαγού Γκίμπσον αφέθηκε ελεύθερος, είναι ο δημιουργός της παραχάραξης των γεγονότων από την πλευρά των αμυνομένων. Ο Δ. Παπαδόπουλος, που εμφανιζόταν σαν φανατικός αντικομουνιστής, υπηρετούσε το 1944 στο πρώτο εθελοντικό τάγμα Χωροφυλακής Σπάρτης και από τις 9 Μαΐου ανέλαβε διοικητής του πρότυπου Εθελοντικού Τάγματος Χωροφυλακής Γυθείου , μέχρι τις 8 Αυγούστου 1944, όταν με εντολή του Παπαδόγγονα από την Τρίπολη, παρέδωσε τη διοίκηση και μετακινήθηκε στην Καλαμάτα. 
Στις αρχές Σεπτεμβρίου, ενώ πια ήταν γνωστή, (από τις 26 Αυγούστου), 
η αποχώρηση των Γερμανών, τοποθετήθηκε με εντολή Παπαδόγγονα ως υπέρ-διοικητής των ταγμάτων Μελιγαλά και Γαργαλιάνων, και πήρε μαζί του στον Μελιγαλά, και τον «διπλοκαλαμά» λοχαγό Φώτη Παπαδόπουλο που είχε λιποτακτήσει πριν από 15 ημέρες από 9ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ, και τον έχρισε διοικητή του 2ου λόχου. Ως διοικητής, ο Παπαδόπουλος, ήταν ο βασικός υπεύθυνος για ότι έγινε στην Καλαμάτα, τον Μελιγαλά και τους Γαργαλιάνους, δηλαδή στον χώρο ευθύνης του, και κυρίως για την έλλειψη ενιαίου αμυντικού σχεδιασμού. 
Την ίδια ημέρα, ανήμερα του Σταυρού, το ΤΑ Αγρινίου μετά από διαπραγματεύσεις, παραδόθηκε στο 2/39 Σύνταγμα του ΕΛΑΣ , που εισήλθε αμαχητί στο Αγρίνιο. 

Την ώρα που κορυφωνόταν το δράμα στον Μελιγαλά, η 3η ορεινή Ταξιαρχία , εξαπέλυε την επίθεση στο Ρίμινι, τη νύχτα της 14ης προς 15η Σεπτεμβρίου 1944. Μετά τα αιματηρά γεγονότα στον Πύργο ο Αμερικανός στην καταγωγή, καθηγητής αρχαίας ελληνικής ιστορίας στην Οξφόρδη, και φίλος του εβραιοσουηδού Άξελ Πέρσον, που ήταν επικεφαλής τους Ερυθρού Σταυρού στην Τρίπολη , Άντονι Άντριους, που ηταν ταγματάρχης της SoE αναφορά του στις 14 Σεπτεμβρίου κάλυψε τον ΕΛΑΣ/ΚΚΕ για τα γεγονότα του Πύργου και απαντούσε στις διαμαρτυρίες των «εθνικοφρόνων» προς την κυβέρνηση γράφοντας ότι, «τα γεγονότα ήσαν λιγότερο αποτρόπαια από ότι λεγόταν, και ότι οι «λίγοι επιζώντες από τα Τάγματα Ασφαλείας εκτελέστηκαν μαζί με 55 πολίτες, ότι πολλά σπίτια κάηκαν, και ότι επικρατούσε πανικός στην Αμαλιάδα και σε άλλες πόλεις».
 «ΕΑΜ -ΕΛΑΣ- ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ»
Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσει κάθε Έλληνας.

Τιμή 15 ευρώ  μαζί με τα ταχυδρομικά έξοδα. 

Παραγγελίες 
στο deltio11@gmail.com

και στο 6944 279798 

2/14 Σεπτεμβρίου: Το 1812 η είσοδος του Ναπολέοντα στη Μόσχα και το 1829 η Συνθήκη της Ανδιανούπολής

Ο Ναπολέων το βράδυ, της 1ης/13ης Σεπτεμβρίου βρισκόταν με το κύριο γαλλικό Σώμα απόσταση 30 μιλίων από τη Μόσχα , κοντά το χωριό Περχούσκοβο .
Τρεις ώρες πριν τα μεσάνυχτα, της 1ης/13ης Σεπτεμβρίου ο στρατηγός Κουτούζοφ αποσύρθηκε από το στρατόπεδο και αποφάσισε να αποσυρθεί από τη Μόσχα και κατευθύνθηκε προς το Κολομένσκογιε.
Οι άλλες γαλλικές φάλαγγες ήταν: Το Πολωνικό Σωμα στην Καλούγκα κοντά στο το χωριό των Λίκοβο, και το 4ο σώμα του αντιβασιλέα της Ιταλίας ήταν στο Ζβενίγκοροντ δρόμο στη δεξιά όχθη του ποταμού Μόσχοβα.
Το πρωί της Δευτέρας 2/14ης Σεπτεμβρίου ήταν κρύο και είχε συννεφιά.
Η γαλλικη προέλαση ανακόπηκε από την γκρεμισμένη γέφυρα στο Γιούντινο, και μέχρι να επισκευαστεί από το μηχανικό ο Ναπολέων πήγε στο χωριό Σπασκόγιε 12 μίλα από τη Μόσχα, όπου συνομίλησε με τον Μυρά.
Η οπισθοφυλακή του Κουτούζοφ πέρασε τον Μόσχοβα στις 18.00 το βράδυ της 2/14 Σεπτεμβρίου και περίπου την ίδια ώρα εμφανίστηκε μπροστά στην Μόσχα η γαλλική εμπροσθοφυλακή, υπό τη διοίκηση του Στρατάρχη Μυρά.
Την ίδια νύχτα ξέσπασαν οι πρώτες πυρκαγιές.

Η Συνθήκη της Ανδιανούπολής με την οποία έληξε ο ρωσο-τουρκικός πόλεμος του 1828-1829, υπογράφηκε από τους πληρεξουσίους του Τσάρου της Ρωσίας Αλεξέι Ορλώφ και Θεόδωρο Πέτρόβιτς Κόμη Παλένα και τους πληρεξουσίους του Σουλτάνου : Μεχμέτ Σαδίκ Εφέντι Δεφτερ-αγα της Υψηλής Οθωμανικής Πύλης και Αμπντούλ-Καντίρ-Μπέη, αρχη-Καδή της Ανατολίας.

-Η Τουρκία αναγνώρισε το δικαίωμα των Ρώσων πολιτών να εμπορεύονται ελεύθερα σε όλη την Τουρκία, και αποδέχτηκε την ετεροδικία .
Οι Ρώσοι υπήκοοι στο τουρκικό έδαφος δεν υπόκειντο στις τουρκικές αρχές.
-Η Τουρκία αποδέχτηκε το δικαίωμα των ρωσικών εμπορικών πλοίων να διέρχονται ελεύθερα μέσω του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων.
-Η Τουρκία εντός 18 μηνών θα πλήρωνε στη Ρωσία αποζημίωση 1,5 εκατομμύριου Ολλανδικών χρυσών νομισμάτων.
-Η Τουρκία επιβεβαίωσε την δέσμευση που είχε αναλάβει το 1826 στο Άκκερμαν να σέβεται την αυτονομία της Σερβίας. Σύμφωνα με τους όρους της Συνθηκης του Άκκερμαν θα προστάτευε την αυτονομία των παραδουνάβιων ηγεμονιών.
-Η Τουρκία αποδέχτηκε επίσης τους όρους της Συνθήκης του Λονδίνου του 1827 σχετικά με την Ελλάδα

Το Κράτος Δικαίου

Η Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού

Του Σταυρού λοιπόν. Κάποτε ήταν μεγάλη Μεγάλη εορτή. 
Ο Σταυρός του Κυρίου, που τον βρήκε η μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, Αυγούστα Ιουλία Φλαβία Ελένη, παραδόθηκε στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Μακάριο, ο οποίος τον ύψωσε στον ναό της Αναστάσεως στις 14 Σεπτεμβρίου 336.
Ο Σταυρός, έγινε λάφυρο των Εβραίων κατά την επανάσταση του 614 μ.Χ και επεστράφη στους Βυζαντινούς από τους Πέρσες που διέκοψαν την προστασία των Εβραίων το 628.
Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος μπήκε στην Κωνσταντινούπολη, φέροντας τον Σταυρό, στις 14 Σεπτεμβρίου 629. 

Η Μεγάλη "Δεσποτική εορτή"τιμά την τριπλή ύψωση του Σταυρού , (στον οποίο υποτίθεται ότι μαρτύρησε ο Ιησούς Χριστός), στις 14 Σεπτεμβρίου 335 μΧ , στις 14 Σεπτεμβρίου 626 μΧ. και στις 14 Σεπτεμβρίου 628 μΧ.

Η Εκκλησία επιτάσσει την ημέρα αυτή αυστηρά νηστεία. (Σύμφωνα με την παράδοση διακόπτουμε τα θαλάσσια μπάνια).

Σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση, το 326 μΧ. η μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, Αυγούστα Ιουλία Φλαβία Ελένη, μετέβη στους Αγίους Τόπους. Στα Ιεροσόλυμα πραγματοποίησε ανασκαφές για να βρεθούν οι τόποι της Σταύρωσης στον λόφο του Γολγοθά αλλά και της Ανάστασης . Στον Γολγοθά βρέθηκαν τρεις σταυροί, του Κυρίου και των δύο ληστών.
Οι εκκλησιαστικοί «ιστορικοί» Φιλοστόργιος και Νικηφόρος αναφέρουν ότι 
ο «θαυματουργός Σταυρός του Κυρίου», «ταυτοποιήθηκε» ύστερα από «θαύμα». Τοποθετήθηκε πάνω σε «νεκρή» γυναίκα και εκείνη «αναστήθηκε».

Ο Σταυρός του Κυρίου παραδόθηκε στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Μακάριο, ο οποίος τον τοποθέτησε στον ναό της Αναστάσεως που ανήγειρε η Ιουλία Φλαβία Ελένη, στις 14 Σεπτεμβρίου 335.
Περίπου 300 χρόνια μετά, το 614 μΧ, ο βασιλεύς των Περσών Χοσρόης που εισέβαλε στην Παλαιστίνη σε συνεννόηση με τους Εβραίους , πήρε ως λάφυρο από τα Ιεροσόλυμα τον Τίμιο Σταυρό.
 Δώδεκα χρόνια μετά το 626 ο Ηράκλειος τον πήρε πίσω και ο Σταυρός υψώθηκε από τον Πατριάρχη Αναστάσιο στο ναό της Ανάστασης στις 14 Σεπτεμβρίου 626 μΧ και δυο χρόνια μετά, αυτοκράτορας Ηράκλειος, μετά την οριστική νίκη του εναντίον των Περσών (το 628 μΧ), μπήκε θριαμβευτικά στην Κωνσταντινούπολη στις 14 Σεπτεμβρίου με αυτόν, και τον ύψωσε στην Αγία Σοφία.
Στην συνέχεια τον τεμάχισαν και τον μοίρασαν στα Πατριαρχία.

Μέγα το των χασισεμπόρων Κράτος

Η μεγαλύτερη αγορά των αλβανών χασισεμπόρων είναι οι ελληνικές και οι τουρκικές παραθεριστικές αγορές. Στην Ισπανία, όπου επίσης πουλάνε, οι αμερικανοί έπιασαν τους αλβανούς με 1 τόνο κοκαΐνης. 

Στην Μύκονο, την Χαλκιδική, τη Ρόδο, την Κέρκυρα, την Κρήτη, πόσους τόνους Κόκα, πόσους τόνους χασίσι, και πόσους τόνους χαπάκια έπιασε η αριστερή ελληνική αστυνομία; 

Μέχρι και οι «διεφθαρμένοι» Βούλγαροι έκαναν συλλήψεις στην Μαύρη Θάλασσα. 

Η ελληνική τουριστική οικονομία φέρνει καταναλωτές για τους αλβανούς χασισεμπόρους και τους συνεργάτες τους,  ανάμεσα στην διεφθαρμένη και αφορολόγητη ελληνική ψωροελίτ.

Το «Κράτος Δικαίου» αλλού και σε εμάς

Το Κράτος Δικαίου στη Ρουμανία διέταξε προκαταρτική εξέταση σε βάρος του Υπουργού Εξωτερικών για κατάχρηση εξουσίας σε σχέση με τον διορισμό του γιού του που είναι διπλωμάτης ως πρόξενου στο Στρασβούργο. 

Στο Ψωροελλαδιστάν δεν υπάρχει εισαγγελέας, ουτε Κράτος Δικαίου να ερευνήσει την κατάχρηση εξουσίας του διορισμού της κόρης της Μήτσης, που τα έχει με τον πατέρα του Νίκου, που είναι κουμπάρος του Αλιέκσι ως υπουργού.

H Κατερίνα στο Ναυτικό διότι η  επανάσταση δεν είναι Ουτοπία.
 Επιθεώρησε τον 6ο Στόλο (μας), την ασπίδα του Αιγαίου.
Τα καλά αριστερά κορίτσια πηγαίνουν Στόλο. 

Αλιέκσι +Κουλί έσονται εις σάρκαν μία

Ξυπνήστε. 1+1=2. Ο Αλιέκσι και ο Κουλί, είναι παιδιά της ιδίας Αγίας Οικογένειας και του ίδιου Ανώτερου Θεού. Του «Ονόματος».
 448 αδέλφια τους, της Συμμορίας των καθαρμάτων της Ανοιχτής Κοινωνίας , έχουν εκλεγεί «δημοκρατικά» στο ευρωκυναιδοβούλιο με την ψήφο εκατομμυρίων χαζών πολιτών. Όλοι είναι το ίδιο. Πανούκλα.

Νέα Προσφορά. Τρία βιβλία του Σπύρου Χατζάρα με 30 ευρώ

-Μπήκαμε και φέτος στη Μεγάλη Εβδομάδα του μαρτυρίου του Μελιγαλά. Διαβάστε, στο βιβλίο του Σπύρου Χατζάρα «ΕΑΜ -ΕΛΑΣ- ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ», 
τι έγινε πραγματικά στον Μελιγαλά το «Μαύρο Σεπτέμβρη» του 1944. 
Ο Μελιγαλάς δεν αλώθηκε. Παραδόθηκε, μετά από τις εγγυήσεις των εγγλέζων στρατιωτικών 

- Το «ΔΟΚΙΜΙΟΝ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ». Το πλέον σημαντικό προεπαναστατικό ελληνικό πολιτικό κείμενο του 19ου Αιώνα, στο «Ευαγγέλιο του Αληθινού Πατριώτη». 

-Το «Εβραϊκό Ζήτημα», για να καταλάβετε τους αφομοιωμένους απάτριδες Αχασβήρους , Αλιέκσι και Κούλι. Τα ανήψια του θείου Σόρος και του Χα Σεμ Ρότσιλντ συνδέσμων.
 
«ΕΑΜ -ΕΛΑΣ- ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ»,  «Το Ευαγγέλιο του Αληθινού Πατριώτη», Το «Εβραϊκό Ζήτημα»,
τρία βιβλία που πρέπει να διαβάσει κάθε Έλληνας.

Τιμή 30 ευρώ  μαζί με τα ταχυδρομικά . 

Παραγγελίες 
στο deltio11@gmail.com

και στο 6944 279798