14/4/09

δικτατορία των Τραπεζιτών και η παρωδία των Ευροεκλογών.

Ο Κόσμος, το έχει πια τούμπανο.

Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Ευρωβαρόμετρου, που πραγματοποιήθηκε από τα μέσα Ιανουαρίου ως τα μέσα Φεβρουαρίου ,μεταξύ 27.218 ψηφοφόρων στις 27 χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μόνο 34% είναι αποφασισμένοι να προσέλθουν στις κάλπες, για την ανάδειξη των μελών του Ευρωκοινοβουλίου.
Το 53% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι «δεν ενδιαφέροντα» για τις ευρωεκλογές.Το 62%, περίπου, πιστεύει ότι η ψήφος τους δεν θα αλλάξει τίποτα, ενώ το 55% εκτιμά ότι «το Ευρωκοινοβούλιο δεν ασχολείται με αρκετά από τα προβλήματα που με αφορούν». Στην Ελλάδα λόγω των εσωτερικών εξελίξεων το 48% δήλωσε ότι θα ψηφίσει στις ευρωεκλογές.

Η κρίση βοήθησε και αυτούς που δεν το είχαν αντιληφθεί ως τώρα , να καταλάβουν ότι οι ευρωεκλογές δεν είναι δημοκρτική λειτουργία αλλά παρωδία δημοκρατίας,στο τραπεζοκεντρικό σύστημα. Σε δημοσκόπηση στα τέλη του 2007, το 37% των ερωτηθέντων, είχε δηλώσει αποφασισμένο να προσέλθει στις κάλπες .Το 57% των ερωτηθέντων τοποθετούν την ανεργία στην πρώτη θέση των προβλημάτων τους. Ακολουθεί ο πληθωρισμός και η πτώση της αγοραστικής δύναμης (+7%).

Στην Ελλάδα το ποσοστό συμμετοχής στις ευρωεκλογές του Ιουνίου σημειώνει αύξηση κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες (από 38% σε 48%) σε σχέση με την προηγούμενη δημοσκόπηση του φθινοπώρου 2008, ενώ στην Ε.Ε. παραμένει αμετάβλητο στο 34%.
Σύμφωνα με την ίδια δημοσκόπηση, τα βασικά θέματα που απασχολούν τόσο τους Έλληνες όσο και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους στις επικείμενες ευρωεκλογές είναι κατά σειρά η ανεργία (83% στην Ελλάδα με -4% σε σχέση με την προηγούμενη δημοσκόπηση και 57% στους «27» με +8% σε σχέση με την προηγούμενη δημοσκόπηση), η οικονομική ανάπτυξη (77% στην Ελλάδα με -2% σε σχέση με την προηγούμενη δημοσκόπηση και 52% στους «27» με +1% σε σχέση με την προηγούμενη δημοσκόπηση), ο πληθωρισμός και η αγοραστική δύναμη (48% στην Ελλάδα με -10% σε σχέση με την προηγούμενη δημοσκόπηση και 40% στους «27» με -7% σε σχέση με την προηγούμενη δημοσκόπηση).

Σε ό,τι αφορά ειδικότερα την ανεργία, προκύπτει ότι οι Ιρλανδοί (84%), οι Έλληνες (83%) και οι Πορτογάλοι (80%) είναι οι Ευρωπαίοι πολίτες που ανησυχούν περισσότερο για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Για την οικονομική ανάπτυξη, στους «27» ανησυχούν περισσότερο οι Έλληνες (77%), οι Λιθουανοί (72%) και οι Κύπριοι (70%).

Εξάλλου, σύμφωνα πάντα με το ευρωβαρόμετρο, το γεγονός ότι φέτος πρόκειται να διεξαχθούν ευρωεκλογές γνωρίζει το 56% των Ελλήνων (αύξηση 9% σε σχέση με το προηγούμενο ευρωβαρόμετρο) και το 32% των πολιτών στους «27» (αύξηση 6% στους «27"). Παράλληλα, για τις ευρωεκλογές του Ιουνίου δηλώνει ότι ενδιαφέρεται το 62% των πολιτών στην Ελλάδα ?πρόκειται για το υψηλότερο ποσοστό στην Ε.Ε. (αύξηση 10% σε σχέση με το προηγούμενο ευρωβαρόμετρο) και το 44% των πολιτών στους «27» (ποσοστό αμετάβλητο σε σχέση με το προηγούμενο ευρωβαρόμετρο).

με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ

1 σχόλιο:

  1. ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ μόνο ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΗΜΕΡΑ.

    - Αποδυναμωμένο? Προφανώς.
    - Βαίνει απομαζικοποιούμενο? Σαφέστατα.
    - Με καθοριστικό βάρος στις εξελίξεις και στις πολιτικές επιλογές? Ενίοτε. Δηλαδή σπανίως.

    Κι ενώ αυτό, από τη μία μεριά είναι αποκαλυπτικό για τις αντικειμενικές του δυνατότητες, από την άλλη δεν κατέστη δυνατόν ν αποτελέσει κίνητρο, δεν την εξέλαβε κανείς αυτή του τη δυνατότητα ως αφορμή για περισυλλογή, περίσκεψη, για κριτική και αυτοκριτική σκέψη, προκειμένου να προσδιοριστούν με σαφήνεια οι αιτίες που το καταδίκασαν στο «ενίοτε» και στο «σπανίως», και παράλληλα να αναζητηθούν οι τρόποι αλλά και οι αναγκαίες αλλαγές προκειμένου να καταφέρει να μεταπηδήσει στο «κατά κανόνα» και να αναβαθμίσει το ρόλο του σε καταλυτικό – καθοριστικό για τις εξελίξεις.

    - Είναι η κατάσταση αναστρέψιμη? Προφανώς και ΝΑΙ. Μονοπρόσωπες άλλωστε ως προς την εν δυνάμει κατεύθυνση τους καταστάσεις δεν υπάρχουν.

    Λέμε να πρωτοτυπήσουμε…

    Λέμε να μην απαριθμήσουμε πέντε σκέψεις φιλοδοξώντας ν αποτελέσουν τη μαγική συνταγή που θα μπορούσε ν αλλάξει άρδην την κατάσταση, την εικόνα και τη δυναμική του. Όλοι αυτό φιλοδόξησαν γι αυτό και το καταδίκασαν να βηματίζει σταθερά προς τα πίσω…

    Λέμε να καταδείξουμε τη συνταγή που θα διαιωνίσει το βάλτωμα και τη μιζέρια. Ελπίζοντας πως έτσι κάποιοι – ένεκα η κεκτημένη ταχύτητα στο να μην ακούν τις των γνώμες τρίτων – να μην ακούσουν κι αυτή τη συνταγή μπας και δούμε χαΐρι και προκοπή…

    Λέμε με δυο λόγια να μην επιχειρήσουμε ν ασχοληθούμε με το τι ΠΡΕΠΕΙ να γίνει, αλλά με το τι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να γίνει, προκειμένου ν αλλάξει δραστικά η υπάρχουσα εικόνα.

    1. Ο ασφαλέστερος τρόπος λοιπόν για να μείνουν τα πράγματα ως έχουν, είναι οι «επιφορτισμένοι» με το καθήκον να συμβάλλουν καθοριστικά στις επιδιωκόμενες αλλαγές, να καθίσουν πάνω από το συνδικαλιστικό κίνημα κρατώντας το σαγόνι με τα δυο χέρια σαν σε παιχνίδι παιδικής μονόπολης και να σκέφτονται ψιθυριστά «Α τι ωραίο που το φτιάξαμε… Α τι καλά που το καπελώσαμε»

    2. Η ισοβιότητα των «επιφορτισμένων». Να μην αλλάξει. Έχουν τόση εμπειρία στο βάλτωμα της κατάστασης, που η παρουσία τους και μόνο είναι εγγύηση. Δεν το συζητώ.

    3. Η αντιπαράθεση των «επιφορτισμένων» σε όλα τα επίπεδα. Μέχρι τελικής πτώσεως δηλαδή. Μην τολμήσει και την πειράξει κανείς. Τι κι αν στις συγκεντρώσεις κανείς μα κανείς δεν ακούει τους «επιφορτισμένους» να μιλάνε. Σημασία έχει να πραγματοποιούνται χωριστά. Διότι όπως και να το δεις, ένας «επιφορτισμένος» πρέπει να έχει απόλυτη απλοχεριά στο μονόλογο. Πως πήγαν και απομονώθηκαν οι G-20 για να τα πουν ξένοιαστα και να σχεδιάσουν ανεμπόδιστα το μακέλεμα των λαών? Έτσι και οι «επιφορτισμένοι». Ανεμπόδιστα. Εντελώς…

    4. Ο αγώνας για την καθαρότητα των αιτημάτων. Εδώ είναι που δεν πρέπει ν αγγίξουμε τίποτε. Σπουδαία υπόθεση η απόλυτη καθαρότητα. Σιγά μη την νερώσουμε για να κερδίσουμε πέντε εξι ανθρώπους ακόμα. Κορώνες επί κορώνων. Ξέρεις τι είναι να έχεις απέναντι σου τους έχοντες πρόθυμους να σου κάνουν όλα τα χατίρια κι εσύ να έχεις αφήσει «να περάσουν» και χατίρια βρώμικα που δε θα είναι απόλυτα καθαρά και με όλα τα πιστοποιητικά ανά χείρας? Έγκλημα και ξεπεσμός. Γι αυτό… ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ …ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ. Διότι είναι και χαϊβάνια ο κόσμος. Να υιοθετήσουν κατά λάθος κανένα από τα αιτήματα του «αντίπαλου» που δε θα είναι και αρκούντως καθαρό? Μετά τι κάνουμε? Κι αν το πραγματοποιήσουν οι οχτροί μας? Να το έχουμε και βρώμικο να το έχουμε και πραγματοποιημένο?

    5. Απόλυτο σεβασμό στη συντεχνιακότητα της αντίληψης. Μη τολμήσουμε να καταγγείλουμε στραβοτιμονιά κανενός από τα καρντάσια. Όλοι έχουν δίκιο εξ ορισμού. Δεν ανήκουν στους «κακούς» για να έχουν άδικο. Έτσι και δε νερώνουν το κρασί τους φραστικά, έτσι και πλειοδοτούν στη γραμμή της παραταξούλας μας, τότε φίδι που τον έφαγε όποιον πει κακή κουβέντα γι αυτούς.

    6. Απόλυτη προσήλωση στις μορφές πάλης που δεκαετίες μάθαμε να χρησιμοποιούμε. Τις ξέρουμε άλλωστε απ όξω και ανακατωτά. Σιγά μην πρωτοτυπήσουμε. Σιγά μην κουραστούμε για να σκεφτούμε κάτι διαφορετικό. Σιγά μην αναρωτηθούμε για το ποια μορφή πάλης θα μας εξασφαλίσει μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή και ευρύτερες συμμαχίες. Όταν η συντεχνία κινητοποιείται, όλο το δίκιο είναι με το μέρος της. Κι αυτή είναι το κέντρο του κόσμου. Ακόμα κι ο γείτονας που ο κλάδος του εκείνη τη μέρα δεν κινητοποιείται, αν τολμήσει να ενοχληθεί από κάτι που δεν έκαναν καλά οι αγωνιζόμενοι, τότε γίνεται αυτόματα δοσίλογος και πουλημένος. Την επαύριον βέβαια, θα τον ξαναβρούμε και θα του πούμε τι καλά που θάτανε να μαστε όλοι μια γροθιά.

    7. Και το σημαντικότερο, να διευρύνουμε τα αιτήματα μας όσο θέλουμε με τα παράγωγα της λέξης ταξικότητα και αγώνας κλιμένα σε όλες τις πτώσεις. Εκείνο που δεν πρέπει να τολμήσουμε είναι σ αυτά τα αιτήματα να συνυπάρξουν και λέξεις όπως: Ελλάδα, πατρίδα, Έθνος (τζιζ αυτό. Είναι καπιταλιστικό), μεταναστευτική πολιτική, αδικαιολόγητες εισφορές κλπ κλπ κλπ. Αυτά απαγορεύονται δια ροπάλου.

    8. Καθαρότητα, απολυτότητα, απομονωτισμός στις πρακτικές, κλασικό συνδικαλιστικό κουστούμι και ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ στη ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ.

    ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΚΟΡΑΚΑ?
    ΟΣΟ ΠΑΝΕ ΚΑΙ ΜΑΥΡΙΖΟΥΝ ΓΥΝΑΙΚΑ..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή