ΓΡΑΝΙΚΟΣ. Ότι δεν λύνεται κόβεται !

Την 24ην Φεβρουαρίου. 

Είμαστε οι φορείς της αισιοδοξίας της χαραγμένης στο κυτταρικό υπόστρωμα του Έλληνα. Είμαστε οι κληρονόμοι της μνήμης που προσδιορίζει το ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε, τι θέλουμε, που πάμε, και τι κάνουμε. Είμαστε συναγμένοι στην όχθη του ανταριασμένου Γρανικού απέναντι σε τούρκους και λατίνους και αφροασιανούς και άλλους ξένους, και πλήθος ελληνόφωνους, δουλοπρεπείς και μισθοφόρους και προδότες. Κι είναι πολλοί εκείνοι που τον αγναντεύουνε τον ποταμό περίτρομοι και λένε «ου διαβατός».
 Όμως αρκεί ένας Αλέξανδρος για να προφέρει μες στην σιωπή, ψυχρά, αποφασιστικά, περίτρανα: «διαβατέος»!
 Και να ορμήσει ακάθεκτος δείχνοντας τον δρόμο σε όλους εκείνους τους αναρίθμητους Αλέξανδρους, που ο καθένας μας κλείνει μέσα του για να αισθανθεί κάθε είδους μεγαλείο. Και να περάσουμε τον Γρανικό της μοίρας μας όλοι μαζί, με το σπαθί στο χέρι, για να μας γνωρίσουν όλοι εκείνοι, φίλοι και εχθροί, από την κόψη του, που καταλύει τους γόρδιους δεσμούς της ανομίας που το σηψαιμικό και βορβορώδες πολιτικό σύστημα, στην ολότητά του, τους ονομάζει «νόμους». 
Στόχος μας –και στη ζωή μας μάθαμε να στοχεύουμε σωστά– να σαρώσουμε το μεταπολιτευτικό καρκίνωμα που διακωμωδεί και ευτελίζει την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Στόχος μας να εγκαθιδρύσουμε στην πατρίδα μας την αριστοκρατική Ελληνική Πολιτεία, αυτή που μέσα στα σπλάχνα της εμπεριέχει ένα έθνος, μία φυλή, μία κουλτούρα, έναν λαό, γιατί όλα αυτά δεν είναι παρά οι πολλές όψεις του ιδίου νομίσματος. Και το νόμισμα των Ελλήνων με το οποίο αποτιμάται η αξία τους δεν είναι τα φερτά και φθαρτά φραγκοδίφραγκα και γρόσια κι ευρεωδόλαρα, αλλά το πνεύμα το ελληνικό, το οικουμενικό και το άφθαρτο.
 Να εξηγήσουμε κάποια πράγματα, για να μην παρεξηγήσουμε το δίκαιο των όσων θα ακολουθήσουν: 
Η Ελλάδα του σήμερα βρίσκεται σε ελεύθερη πνευματική πτώση. ∆ιοικείται από αχρείους, άχρηστους και αχρείαστους, που στο κούτελό τους έχουν κολλημένο ένα ψεύτικο αποκριάτικο πολιτικό πρόσημο, σοσια-ληστρικό ή φι-λελέδικο, λες και πάνε μονίμως σε έναν χορό μεταμφιεσμένων. Μας παραπλανούν συνεχώς για να αναρριχώνται στην εξουσία, άξιοι σκωληκοδρόμοι, και να φθάνουν στην κορυφή μέσα από τα λαγούμια των τρωκτικών που αποτελούν τα πρότυπά τους. ∆εν είναι παρά μια χούφτα ανθρώπων, χούφταλα δηλαδή, που το μόνο που ξέρουν είναι να χρησιμοποιούν τις χούφτες τους, την αριστερή και την δεξιά, για να χουφτώνουν. 
Αυτοί –και όχι ο ελληνικός λαός, όχι οι Έλληνες εργαζόμενοι, και όχι οι ιδιωτικές επιχειρήσεις και δράσεις– είναι οι μασκαράδες που πτώχευσαν το κράτος, οι μεγαλοαπατεώνες και τα κλεφτρόνια της «δεξιάς» και οι λαοκράτες εκμαυλιστές της αντεθνικής και μισελληνικής «αριστεράς», και δεν μιλάμε για τους αναρχικούς, αυτοί είναι τουλάχιστον οι μόνοι ζωντανοί και ξέρουν πως: «να ζεις σημαίνει να αντιστέκεσαι» (με κάθε κόστος).
 Εμείς, είμαστε σήμερα εδώ, μπροστά στο σταυροδρόμι των αποφάσεων και των επιλογών. Αποφασισμένοι να μην ακολουθήσουμε τις πλατιές και εύκολες λεωφόρους της έκπτωσης, της σήψης, και της παρακμής. Αλλά να πορευτούμε το δύσκολο μονοπάτι του ένδοξου παρελθόντος των Ελλήνων που μέσα από την αντιστροφή του χρόνου αντικατοπτρίζει το μεγαλείο της Ελλάδας του μέλλοντος. Προϋπόθεση, η «κάθαρση» και οι καθαρμοί από τα καθάρματα. ∆εν χρειάζεται να είναι κανείς φυσιογνωμιστής για να δει την κουτοπονηριά, την αμορφωσιά, τον κρετινισμό, την 1 αγυρτεία, τον θεατρινισμό, την υποκρισία, και την δουλοπρέπεια αυτών που ξεβράζει η κοινοβουλευτική θάλασσα στις ακτές της εξουσίας, όλων αυτών των αρσενικών, θηλυκών ή αμφίφυλων φελλών που εκτινάσσονται από τα μπουκάλια της σαμπάνιας, καθώς άλλοι τα κουνάνε, και πέφτουν καταγής μεθυσμένοι από τον αφρό της. Από τη μεριά μας, εμείς, μικροί και μεγάλοι, επιτυχημένοι στη προσωπική μας ζωή, ο καθένας στο είδος του, οφείλουμε στην πατρίδα μας, στους προγόνους, τους γονιούς και τους δασκάλους μας, να επιτύχουμε στην προσπάθειά μας για την ανάταξη του έθνους, του λαού και της κοινωνίας μας.
 Οφείλουμε να ξεσηκώσουμε όσους πιστούς, για να προσέλθουν στη μάχη της διάβασης του Γρανικού. 
Τους καλούμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για τη Μάχη. Μάχη ενάντια στην εθνική, φυλετική, πολιτισμική και λαϊκή αλλοίωση. Μάχη ενάντια στον κάθε φανερό ή κρυφό εισβολέα, ξενόγλωσσο ή ελληνόφωνο. Μάχη ενάντια στη λήθη των αλύτρωτων πατρίδων και την διακωμώδηση των αγωνιστών του έθνους. Μάχη για να ανθήσουν και πάλι οι αειθαλείς ρίζες του ελληνισμού που έκαναν να βλαστήσει το δέντρο του πολιτισμού, και που εμείς οι λωτοφάγοι του σήμερα, τις αφήσαμε απότιστες να μαραίνονται. Μάχη για να χτιστεί απ’ την αρχή το σχολειό για να είναι σχολειό των Ελλήνων. Μάχη για την επικυριαρχία του πνεύματος, την ανάκτηση του ιερού στη ζωή μας, και την διασφάλιση μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης. Μάχη για την απαλλοτρίωση υπέρ των αναγκών του έθνους του παράνομου πλούτου όλων αυτών των νέο-βάρβαρων που δεν τον δικαιούνται χωρίς να έχουν τον ανάλογο πνευματικό πλούτο που θα τους επέτρεπε να χαρακτηρίζονται ως άνθρωποι. Μάχη ενάντια στα σκουπίδια που μολύνουν τη γη μας και ενάντια στις κολοκύθες που επειδή επιπλέουν νομίζουν ότι ξέρουν να κολυμπούν. Μάχη ενάντια στην Τροία, την κάθε αρπακτική Τροία, με ότι αυτό συνεπάγεται. 
Τα πλοία των Ελλήνων έχουν συναχθεί. Η ναυτιλία μας είχε, και πάντα έχει, τον σωστό προσανατολισμό, πυξίδα, μπούσουλα, και προ παντός την αίσθηση της ορθής πλοήγησης. Και δεν φοβάται τις τρικυμίες. 
Ο Ποσειδώνας είναι μαζί μας.
 Και κρατά τρίαινα.