Η 4η Αυγούστου. Άλλο ο Ιωάννης Μεταξάς και άλλο η βδελυρά συμμορία των αργυρώνητων. Διασκεδάζω με τους Αγγλόφρονες ΚωλοΕλληνες και τουςΤΚ9 Εθνικιστές που τσιρίζουν για την Δικτατορία του Πράκτορα Γεωργίου ΒΟΥ. Άσχετοι Αγράμματοι Αστοιχείωτοι Κλωτσοκαφάσηδες

Τιμούμε τον Εθνικό Κυβερνήτη, αλλά δεν τιμούμε στο πρόσωπο του, τη «Βδελυρά συμμορία της 4ης Αυγούστου», τους «αργυρώνητους των Αθηνών», το Βασιλιά Γεώργιο, τον Παπάγο, τον Ιωάννη Διάκο, και τα λοιπά θλιβερά πρόσωπα της Αγγλοκρατίας.

Ο Εθνικός Κυβερνήτης , ο μπαρμαΓιάννης, δεν έκανε καμιά Δικτατορία. 

Τη Δικτατορία την επέβαλλαν , οι Άγγλοι, ο Γεώργιος και ο θείος του ο Παπάγος . 

 Ο Μεταξάς, στις 4 Αυγούστου 1936 έκανε μια «άγραφη» συμφωνία αμοιβαίου Συμφέροντος με τους «Έξωθεν και Άνωθεν», με ενδιάμεσο τον Ιωάννη Διάκο. 

 Ο "θρύλος" της 4ης  Αυγούστου ήταν έργο του Θεολόγου Νικολούδη

του Σπυρίδωνα Αλεξάνδρου Χατζάρα 

 Οι ρουφιάνοι, χρησιμοποιούν τον Μεταξά ως προκάλυμμα των Πρακτόρων, των δειλών των αγγλοφρόνων, και των αργυρώνητων, και για αυτό τον βάζουν στο ίδιο τσουβάλι με τον Παπάγο και τον Βασιλιά. 

 Ο Μεταξάς , δεν έκανε καμιά «δικτατορία» διότι  δεν είχε τον έλεγχο του Στρατού, που τον έλεγχε απόλυτα ο πραξικοπηματίας  Παπάγος. Δηλαδή ο Βασιλιάς.

 Επομένως δεν υπήρξε ποτέ «δικτατορία του Μεταξά». 

 Δικτατορία του Βασιλιά υπήρξε.

 Ο Γεώργιος Β’ τοποθέτησε τον πολύ-πραξικοπηματία Παπάγο ως αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού την 1η Αυγούστου 1936 με σκοπό τον απόλυτο έλεγχο του στρατεύματος κατά το επερχόμενο πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου. 

 Τα πραξικοπήματα του 1935 και 1936 τα έκανε ο Παπάγος. 

 Και την δικτατορία της 4ης Αυγούστου, την επέβαλε ο βασιλιάς και η αγγλική πρεσβεία. 

 Ο Γεώργιος ΒΟΥ εξέδωσε τα δύο παράνομα διατάγματα στις 4 Αυγούστου, με τα οποία καταλύθηκε ο κοινοβουλευτισμός και επιβλήθηκε η δικτατορία, που στηριζόταν στη δύναμη του στρατού, δηλαδή στον Βασιλόφρονα πραξικοπηματία Παπάγο, που επέμενε τον Οκτωβριο του 1940 να μην επανέλθουν οι απότακτοι βενιζελικοί αξιωματικοί στο στράτευμα για να πολεμήσουν τους Ιταλούς. 

Ο Μεταξάς συμφώνησε με το Πραξικόπημα 

Το κίνημα του 1938 που οργάνωσαν οι πράκτορες της Ιντέλιζτενς Σέρβις Μητσοτάκης και Σια, με την Συνδρομή της ΚΚΕ ΕΠΕ στην Κρήτη, ζητούσε από την κορυφή της δικτατορίας, τον Βασιλιά, να διώξει τον Μεταξά, και η αγγλική πρεσβεία με την Πάουερ οργάνωσαν την πρώτη απόπειρα ανατροπής του Μεταξά με τον άνθρωπο της Πάουερ , τον αρχιμηχανικό της, Παπαχειλά, (τον Παππού του "Αλέξις" ) και τον προσωπικό φίλο του Σοφοκλή Βενιζέλου, Θεόδωρο Σκλυλακάκη. 

 Ο Βασιλιάς, που εξέδωσε τα δύο παράνομα διατάγματα στις 4 Αυγούστου 1936, με τα οποία επιβλήθηκε η δικτατορία , δεν ενήργησε με εισήγηση του πρωθυπουργού, αλλά με εισήγηση της Αγγλικής Πρεσβείας και στηριζόταν στη δύναμη του Στρατού, δηλαδή στον Βασιλόφρονα και πεπειραμένο πραξικοπηματία Παπάγο, ο οποίος είχε ήδη κάνει άλλο  πραξικόπημα στις 5 Μαρτίου 1936, σαν υπουργός στρατιωτικών. 

 Τότε,  ο Παπάγος, σαν εκπρόσωπος των τριών επιτελείων, Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας πήγε στο παλάτι και είπε στο Βασιλιά ότι οι ένοπλες δυνάμεις δε θα ανεχτούν σχηματισμό κυβέρνησης του Σοφούλη, με τις ψήφους των Κομμουνιστών βουλευτών.

Επομένως το πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου 1936 έγινε σε δυο φάσεις. 

 Στις 5 Μαρτίου ανεπίσημα και στις 4 Αυγούστου επίσημα. 

Στο πραξικόπημα της 5ης Μαρτίου ο Μεταξάς δεν είχε καμιά συμμετοχή. Αντίθετα αντέδρασε. 

 Ο πράκτορας των ΑΘΕΑΤΩΝ Χαίμ Ρακόφσκι , κατά την ανάκριση του στη Μόσχα, τα μεσάνυχτα της 26ης Ιανουαρίου 1938, από τον πράκτορα της Γενικής Διεύθυνσης Κρατικής Ασφάλειας Ρεμ Ντιβάλ, αποκάλυψε ότι οι συμφωνίες, του Λένιν, με το Γερμανικό Γενικό Επιτελείο, και η συμφωνία του Τρότσκι με τους ΑΘΕΑΤΟΥΣ, υλοποιούντο χωρίς να έχουν υπογραφεί. 

 «Δεν υπάρχουν γραπτά ντοκουμέντα. Η μόνη εγγύηση, για την υλοποίηση της συμφωνίας, βρίσκεται στο αμοιβαίο συμφέρον. Η Εγγύηση, ανεξάρτητα από τη σημασία και το ειδικό το βάρος της συμφωνίας, είναι, ότι η εφαρμογή της ,είναι επωφελής για τις δύο πλευρές», είπε. 

 Ο Ρακόφσκι, ήταν ο «αγγελιοφόρος»,της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης προς τον Στάλιν, και μετέφερε ένα σχέδιο συμφωνίας, « αμοιβαίου συμφέροντος», μεταξύ των αθέατων «Εκείνων» και του ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης, τον οποίο οι «Αθέατοι» διαβεβαίωναν ,ότι στόχος τους, δεν ήταν πλέον η καταστροφή της Σοβιετικής Ένωσης , και η εκτέλεση του , αλλά η καταστροφή της Ευρώπης, και η ανάδειξη της ΕΣΣΔ, σε «συνέταιρο» των ΗΠΑ. 

 Μια τέτοια συμφωνία «αμοιβαίου συμφέροντος» έκλεισε το 1936 και ο Ιωάννης Μεταξάς, με μεσολαβητή τον Μεγάλο -μασόνο  Ιωάννη Διάκο. 

 Η συμφωνία έκλεισε στο διάστημα Μάρτιος-Αύγουστος.

 Είναι ενδεικτική και χαρακτηριστική η αναφορά του Μεταξά  στα γεγονότα της 5ης Μαρτίου στο ημερολόγιο του. 

 «1936. 5 Μαρτίου, Πέμπτη. Θ. Αγγελόπουλος ειδοποιεί συμβαίνοντα στρατόν. Απαντώ, συσταίνω Βασιλέα να μου δώση Υπουργείον Στρατιωτικών. Σκυλακάκης, Διάκος παρόντες- αποφασίζω να σπεύσω ο ίδιος. Ενθαρρύνουν. -Μεταβαίνω Ανάκτορα. Με Βασιλιά. Να παραλάβω αμέσως. Εγκρίνει. Καλεί Δεμερτζήν. Παραίτησις Παπάγου, Πλατή.- Ορκίζομαι. Επεισόδιο με ιερέα. 3 Υπουργείον με Δεμέστιχαν. Καταλαμβάνω. Δραστήρια μέτρα. Τηλεφώνημα. Επίσκεψις Πλατή. Απειλαί του. Απαντώ δριμύτατα. Τον προκαλώ. «Μόνον νεκρός θα εξέλθω εντεύθεν». Τον απομακρύνω. -Μερικοί συγκεντώθησαν. Πάσα αντίδρασις ματαία. 5μ.μ. Απολύτως κύριος της καταστάσεως». 

Με τη συμφωνία "αμοιβαίου συμφέροντος", ο Μεταξάς, αποδέχτηκε την αγγλοκρατία, με όλο το σκυλολόϊ και τα παραφερνάλια της, αλλά μπόρεσε να ανακουφίσει τον ελληνικό λαό, κάνοντας «αυτονόητα» πράγματα, που για τα διεφθαρμένα καθεστώτα των αργυρώνητων βενιζελικών και βασιλοφρόνων ήταν «αδιανόητα». 

Ταυτόχρονα του επετράπη να προστατεύει το λαό και τη νεολαία από τη Κόκκινη Φυλή. 

Ο Ιωάννης Μεταξάς ως πρωθυπουργός, δεν είχε καν τον πλήρη έλεγχο της κυβέρνησης του. Ο Μεταξάς, είχε τον μερικό έλεγχο της Οικονομικής και Κοινωνικής πολιτικής, της διπλωματίας, και της αστυνομίας. 

 Ο Στρατός και οι δαπάνες του, ανήκαν εξ ολοκλήρου στους αργυρώνητους και τους ανάλγητους. Ο Στρατός ήταν φέουδο του Βασιλιά και του Παπάγου.