26 Ιουλίου 1830. Στο Παρίσι, εκδηλώθηκε η Ιουλιανή επανάσταση ενάντια στον Κάρολο Ι , την οποία οργάνωσαν και καθοδήγησαν οι «Συνταγματικοί», του Λονδίνου. Ο Κάρολος παραιτήθηκε και κατέφυγε στην Αγγλία.
Στην συνέχεια, ο Γάλλος πρόξενος στο Ναύπλιο και ο Γάλλος ναύαρχος στην Μεσόγειο, συνεζεύχθησαν εις σάρκαν μίαν με τους Άγγλους.
27/7/19
Οι Αχασβήροι δεν περνούν και δεν ξεχνούν
27 Ιουλίου 1794 . Στο Παρίσι έγινε το πραξικόπημα της 9ης Θερμιδόρ που οργάνωσε και χρηματοδότησε ο Αχασβήρος Τραπεζίτης Σρεμπέρ με πρωτοπαλίκαρο τον Φουσέ. Με διάταγμα της Εθνοσυνέλευσης, συνελήφθη ο Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος .
26/7/19
Μια φωτογραφία χίλια ψέματα
Η ασίγαστη ψευδολογία των Κομμουνιστών
Είπαμε, ότι ο κομμουνιστής και ο προοδευτικός είναι πάνω από όλα άτιμος και ψεύτης. Για το καλό τη Επανάστασης.
Διαβάστε πως παρουσιάζει την φωτογραφία του νεκρού αιμοσταγούς Βίδρα που σκοτώθηκε κατά την επίθεση στα Γρεβενά η κομμουνιστική ιστοσελίδα «Κόκκινος Φάκελος» με τον ψευδή και παραπλανητικό τίτλο «στα Γρεβενά της Λευκής Τρομοκρατίας».
Οι άτιμοι Κόκκινοι ψεύτες γράφουν: «Δύο ακόμα φωτογραφίες από το κρατικό και παρακρατικό πογκρόμ της περιόδου 1945-1949 εντοπίστηκαν από τον Κόκκινο Φάκελο, στην ιστορική-καλλιτεχνική σελίδα «Μνήμες Γρεβενών». Πρόκειται για υλικό τραβηγμένο από επαγγελματία φωτογράφο που παρουσιάζει συνοπτικά όλη την κτηνωδία που έζησε η πόλη στη διάρκεια του Εμφυλίου. Στην πρώτη φωτογραφία ο ενωμοτάρχης Χρήστος Ράμμος με τον νεκρό καπετάνιο του Δ.Σ.Ε. Αλέξανδρο Βίδρα στις 25 Ιουλίου 1947. Η φωτογραφία πρέπει να έχει ληφθεί είτε κοντά σε σιδηροδρομικές γραμμές, είτε σε δρόμο και εντύπωση προκαλεί η υπεροπλία και ο άρτιος εξοπλισμός του χωροφύλακα (βρετανικός και αμερικανικός), σε σχέση με τον νεκρό, που δεν φοράει καν παπούτσια.».
Η πραγματικότητα ήταν, ότι η Κόκκινη τρομοκρατία, επιτέθηκε στα Γρεβενά. 3000 εναντίον 800.
Και ο «καπετάνιος», που σύμφωνα με την έκθεση του Γιανούλη εγκατέλειψε τη διοίκηση του λόχου για να πάει να σφάξει τον Κώστα Σιούλα, σκοτώθηκε μαχόμενος, με το όπλο στο χέρι. Καμία Λευκή Τρομοκρατία.
Η Κόκκινη Τρομοκρατία έκανε επίθεση.
Μέχρι και σιδηροδρομικές γραμμές στα Γρεβενά βρήκαν οι λωποδύτες.
Αλλά, το "κορυφαίο" σχόλιο των Κόκκινων λωποδυτών, είναι ότι ο «καπετάνιος», «δεν φοράει καν παπούτσια».
Ξυπόλυτο πολεμούσε... το παλικάρι.
Όπως ξέρουμε ,και από τον Μελιγαλά, οι «παρτιζάνοι» είχαν ένα φετίχ με τα παπούτσια.
Τα άρβυλα του σκοτωμένου, τα αφαίρεσαν οι σύντροφοι του για μην πάνε χαμένα.
Διαβάστε πως παρουσιάζει την φωτογραφία του νεκρού αιμοσταγούς Βίδρα που σκοτώθηκε κατά την επίθεση στα Γρεβενά η κομμουνιστική ιστοσελίδα «Κόκκινος Φάκελος» με τον ψευδή και παραπλανητικό τίτλο «στα Γρεβενά της Λευκής Τρομοκρατίας».
Οι άτιμοι Κόκκινοι ψεύτες γράφουν: «Δύο ακόμα φωτογραφίες από το κρατικό και παρακρατικό πογκρόμ της περιόδου 1945-1949 εντοπίστηκαν από τον Κόκκινο Φάκελο, στην ιστορική-καλλιτεχνική σελίδα «Μνήμες Γρεβενών». Πρόκειται για υλικό τραβηγμένο από επαγγελματία φωτογράφο που παρουσιάζει συνοπτικά όλη την κτηνωδία που έζησε η πόλη στη διάρκεια του Εμφυλίου. Στην πρώτη φωτογραφία ο ενωμοτάρχης Χρήστος Ράμμος με τον νεκρό καπετάνιο του Δ.Σ.Ε. Αλέξανδρο Βίδρα στις 25 Ιουλίου 1947. Η φωτογραφία πρέπει να έχει ληφθεί είτε κοντά σε σιδηροδρομικές γραμμές, είτε σε δρόμο και εντύπωση προκαλεί η υπεροπλία και ο άρτιος εξοπλισμός του χωροφύλακα (βρετανικός και αμερικανικός), σε σχέση με τον νεκρό, που δεν φοράει καν παπούτσια.».
Η πραγματικότητα ήταν, ότι η Κόκκινη τρομοκρατία, επιτέθηκε στα Γρεβενά. 3000 εναντίον 800.
Και ο «καπετάνιος», που σύμφωνα με την έκθεση του Γιανούλη εγκατέλειψε τη διοίκηση του λόχου για να πάει να σφάξει τον Κώστα Σιούλα, σκοτώθηκε μαχόμενος, με το όπλο στο χέρι. Καμία Λευκή Τρομοκρατία.
Η Κόκκινη Τρομοκρατία έκανε επίθεση.
Μέχρι και σιδηροδρομικές γραμμές στα Γρεβενά βρήκαν οι λωποδύτες.
Αλλά, το "κορυφαίο" σχόλιο των Κόκκινων λωποδυτών, είναι ότι ο «καπετάνιος», «δεν φοράει καν παπούτσια».
Ξυπόλυτο πολεμούσε... το παλικάρι.
Όπως ξέρουμε ,και από τον Μελιγαλά, οι «παρτιζάνοι» είχαν ένα φετίχ με τα παπούτσια.
Τα άρβυλα του σκοτωμένου, τα αφαίρεσαν οι σύντροφοι του για μην πάνε χαμένα.
Ένας δωδεκάχρονος Σέρβος Μάρτυρας
Το σώμα του αγοριού βρέθηκε ένα χρόνο μετά, στις 16 Ιουνίου 1993, στον οικισμό Μπάιριτσι στο Νόβο Σέλο, κοντά στο Ζβόρνικ, σε ένα λάκκο, κατά τη διάρκεια εκταφής πέντε Σέρβων στρατιωτών.
Αναγνωρίστηκε μέσω ανάλυσης DNA.
Ο δωδεκάχρονος Σλόμπονταν κατακρεουργήθηκε από την μουσουλμάνα Ελφέτα Βέσελι που ήταν μέλος «Διμοιρίας Σαμποτάζ» του λεγόμενου Στρατού των Μουσουλμάνων και η οποία καταδικάστηκε έπειτα από 26 χρόνια, στις 8 Μαΐου, σε 10 χρόνια φυλάκισης για τη βάναυση δολοφονία του παιδιού.
Σύμφωνα με τους (μουσουλμάνους) μάρτυρες στη δίκη, η Ελφέτα Βέσελι , άνοιξε την κοιλιά του παιδιού σε σχήμα σταυρού.
Το Μνημόσυνο για τον 12χρονο νεομάρτυρα Σλόμπονταν Στογιάνοβις που μαρτύρησε στα χέρια των μουσουλμάνων τον Ιούλιο του 1992, θα γίνει αύριο στην εκκλησία του αγίου Αβακούμ στην Ντρίλιατσα, από τον Επίσκοπο Ζβόρνικ και Τούζλας .
Όταν τα «Τιτοϊκά» κομμούνια κατέσχεσαν λόγω σεισμού τον τάφο του Γεωργίου Ζορμπά στα Σκόπια.
Ο σεισμός είχε ισχύ 6,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, και το εστιακό βάθος, ήταν μόλις 6 χλμ. Ο σεισμός διήρκεσε 20 δευτερόλεπτα και έγινε αισθητός σε όλη την κοιλάδα του Βαρδάρη.
Καταστράφηκε σχεδόν το 80% της πόλης. 200.000 άστεγοι. 4000 τραυματίες και 1067 νεκροί. Πρώτος ανέφερε τον σεισμό ένας Ολλανδός πιλότος που πετούσε πάνω από την πόλη.
Τότε, τα «Τιτοϊκά» κομμούνια βρήκαν την ευκαιρία και άρπαξαν τους κατεστραμμένους τάφους , όπως του Γεωργίου Ζορμπά τα οστά του οποίου μεταφέρθηκαν στον οικογενειακό τάφο του Γαμπρού του, του Γιάντα.
Τότε, άρπαξαν και το ίδρυμα του Ευαγγελισμού. Βοήθεια προσφέρθηκε από 78 χώρες .
Χρήματα, τρόφιμα, ιατρικό υλικό, ιατροί, μηχανήματα, μηχανικοί και αρχιτέκτονες.
Στη μακρά ιστορία της, η πόλη των Σκοπίων έχει καταστραφεί από σεισμούς και ξαναχτίστηκε πολλές φορές. Η ρωμαϊκή πόλη Σκούπι, που βρισκόταν στη θέση των Σκοπίων, καταστράφηκε ολοσχερώς από σεισμό το 518 μΧ. Τα Σκόπια καταστράφηκαν από σεισμό και το 1555.
26 Ιουλίου/ 7 Αυγούστου 1822. Η Μάχη στα Δερβενάκια και η νίλα του Δράμαλη
Είναι Εθνική Γιορτή. αλλά ο Πάκυ δεν θα καταθέσει Στεφάνι.
Στις 26 Ιουλίου/ 7 Αυγούστου 1822, η εμπροσθοφυλακή του πεινασμένου στρατού του Δράμαλη ,μπήκε στην Κλεισούρα των Δερβενακίων, κινούμενη προς την Κόρινθο.
Η βασική διάβαση, με βάση το σχέδιο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, φυλαγόταν από τον Αντώνη Κολοκοτρώνη και περίπου 1.500 άντρες.
Η επίθεση των Ελλήνων εκδηλώθηκε όταν οι Τούρκοι της εμπροσθοφυλακής έφτασαν στην έξοδο προς την πεδιάδα της Κουρτέσας .
Ο κύριος όγκος των Τούρκων οπισθοχώρησε με μεγάλες απώλειες και προς το μεσημέρι ,ότι απέμεινε από την εμπροσθοφυλακή και το κύριο σώμα στράφηκαν προς το πολύ ανηφορικό πέρασμα, του Άγιου Σώστη, όπου τους περίμεναν
ο Νικηταράς και ο Πλαπούτας, ενώ συνέκλινε και το Σώμα του Αντώνη Κολοκοτρώνη.
Η μάχη στον Αη Σώστη κράτησε μέχρι αργά τη νύχτα και οι Τούρκοι είχαν τρομακτικές απώλειες.
Όταν σκοτείνιασε, οι Τούρκοι οπισθοχώρησαν στην Τίρυνθα όπου είχαν το στρατόπεδό τους.
Οι απώλειες των Τούρκων, κατά την 26η Ιουλίου, σύμφωνα με τον ιστορικό της Επανάστασης Αμβρόσιο Φρατζή, έφτασαν τις 8000.
Στις 26 Ιουλίου/ 7 Αυγούστου 1822, η εμπροσθοφυλακή του πεινασμένου στρατού του Δράμαλη ,μπήκε στην Κλεισούρα των Δερβενακίων, κινούμενη προς την Κόρινθο.
Η βασική διάβαση, με βάση το σχέδιο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, φυλαγόταν από τον Αντώνη Κολοκοτρώνη και περίπου 1.500 άντρες.
Η επίθεση των Ελλήνων εκδηλώθηκε όταν οι Τούρκοι της εμπροσθοφυλακής έφτασαν στην έξοδο προς την πεδιάδα της Κουρτέσας .
Ο κύριος όγκος των Τούρκων οπισθοχώρησε με μεγάλες απώλειες και προς το μεσημέρι ,ότι απέμεινε από την εμπροσθοφυλακή και το κύριο σώμα στράφηκαν προς το πολύ ανηφορικό πέρασμα, του Άγιου Σώστη, όπου τους περίμεναν
ο Νικηταράς και ο Πλαπούτας, ενώ συνέκλινε και το Σώμα του Αντώνη Κολοκοτρώνη.
Η μάχη στον Αη Σώστη κράτησε μέχρι αργά τη νύχτα και οι Τούρκοι είχαν τρομακτικές απώλειες.
Όταν σκοτείνιασε, οι Τούρκοι οπισθοχώρησαν στην Τίρυνθα όπου είχαν το στρατόπεδό τους.
Οι απώλειες των Τούρκων, κατά την 26η Ιουλίου, σύμφωνα με τον ιστορικό της Επανάστασης Αμβρόσιο Φρατζή, έφτασαν τις 8000.
Σήμερα είναι και Παρασκευή και της Αγίας και «Πανηγυρίζουμε»
Η Αγία Παρασκευή ή Αθληφόρος και Μεγαλομάρτυς θεωρείται προστάτιδα των ματιών και για αυτό «Κουτσοί Στραβοί» στην Αγία Παρασκευή.
Η Αγία Παρασκευή ή Αθληφόρος και Μεγαλομάρτυς έζησε στη Ρώμη όπου γεννήθηκε.
Οι γονείς της είχαν ελληνικά ονόματα Αγαθόνικος και η Πολιτεία, και ήταν χριστιανοί και οικονομικά εύποροι. Ήταν μοναχοπαίδι. Το όνομά της, της αποδόθηκε λόγω της ημέρας Παρασκευής, κατά την οποία γεννήθηκε.
Η Αγία, αποκεφαλίστηκε κατά τον διωγμό του Μάρκου Αυρήλιου το 177 μ.χ.
25/7/19
Πόλεμος δεξαμενοπλοίων
«Η Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας», μαζί με το γραφείο του Στρατιωτικού Εισαγγελέα έθεσαν υπό κράτηση το ρωσικό δεξαμενόπλοιο «Neyma» που μπλοκάρησε τα ουκρανικά πολεμικά πλοία στα Στενά του Κερτς» ανέφερε η Ουκρανική δήλωση.
Σε επιστολή προς το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών το Ιράν Ιράν ανέφερε το βρετανικό δεξαμενόπλοιο «Stena Impero» συγκρούστηκε με ένα μικρό αλιευτικό σκάφος στις 19 Ιουλίου, και από το πλήρωμα μερικοί παραμένουν σε κρίσιμη κατάσταση. Στη συνέχεια, αντί να ανταποκρίνεται στις κλήσεις από τις ιρανικές αρχές, το βρετανικό δεξαμενόπλοιο απενεργοποίησε τον ασύρματο και άλλαξε πορεία πλέοντας «επικίνδυνα» προς την κατεύθυνση των εισερχόμενων πλοίων.
Η Τελετές των σατανιστών, οι θυσίες των παιδιών και ο Πάπας Ιννοκέντιος Η΄
Στις 25 Ιουλίου 1492, πέθανε στην Ρώμη, ο «Εωσφόρος» Ιννοκέντιος Η΄.
Σύμφωνα με τον χρονικογράφο Στέφανο Ινφεσούρα, (Diario della Città di Roma), ο μελλοθάνατος Γενουάτης Πάπας, που γεννήθηκε ως Τζοβάννι-Μπατίστα Κύμπο, «μετέλαβε τελετουργικά», παρουσία ενός Εβραίου «τελετάρχη», που αναφέρεται ως «ιατρός» , του αίματος τριών δεκάχρονων αγοριών που σπαρταρούσαν.
Στα παιδιά είχαν υποσχεθεί από ένα δουκάτο σύμφωνα με τον Ινφεσούρα.
Αυτή την σατανιστική τελετή, η ανθρωποθυσία στον Μωλέχ ή Μαλχάμ ή Μελχώμ, ή Μελέχ, οι Σατανιστές του Βατικανού προσπαθούν να την διαψεύσουν, και υποστηρίζουν ότι τάχα, αποτελεί «περιγραφή της πρώτης απόπειρας μεταγγίσεως αίματος».
Ο Σατανιστής Ιννοκέντιος Η΄, «μετέλαβε», όπως μεταλαμβάνουν του σώματος και του Αίματος του Κυρίου, οι χριστιανοί πριν τον θάνατο τους.
Και ο «Μελέχ» που θέλει αίμα είναι ο ίδιος δαίμονας, με τον «Μπαφομέτ» των Ναϊτών.
50 χρόνια πριν την τελετή αίματος του Πάπα Ιννοκέντιος καταδικάστηκε σε θάνατο την 26η Οκτωβρίου του 1440 ο Ζιλ ντε Ρε που ομολόγησε ότι είχε δολοφονήσει περισσότερα από 140 παιδιά και ότι ασκούσε μαύρη μαγεία.
Οι πρώτες δολοφονίες του Ρε έγιναν μεταξύ το 1431 .Με την βοήθεια των υπηρετών απήγαγε και σκότωσε άγνωστο αριθμό παιδιών, ηλικίας μεταξύ 6 και 14 ετών τα οποία χρησιμοποιούσε σε σανανιστικές τελετές.
Τα παιδιά τα μετέφεραν σε ένα απομονωμένο μέρος όπου ο Ρε τα κρεμούσε με αλυσίδες και στην συνέχεια τα βασάνιζε και τα βίαζε. Μόλις τελείωνε μαζί τους, συνήθως ακρωτηρίαζε ή αποκεφάλιζε τα θύματα του.
Στις 17 Ιουνίου του 1992, η Γαλλικη Στοά απεφάνθη ότι ο Ζιλ ντε Ρε ήταν ένας καλός άνθρωπος και τον απάλλαξε από κάθε κατηγορία.
Στις 22 Φεβρουαρίου 1680, έκαψαν δημόσια στην Πλας ντε Γκρεβ στο Παρίσι, την Κατριν Ντασαγιέ, τη λεγόμενη «Λα Βουαζέν», σαν μάγισσα .
Η «Λα Βουαζέν», η «Γειτόνισσα» προμήθευε με μωρά που τα αγόραζε από τις ζητιάνες και πόρνες, μανάδες τους, τις σατανιστικές τελετές των ευγενών «Καμπαλιστων» στις οποίες ιερουργούσε ο φυσικός και φυσιολόγος και συνιδρυτής της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών , Εντμέ Μαριότ , που ήταν και «ρωμαιοκαθολικός ιερέας».
Ένα χρόνο μετά το κάψιμο της «Λα Βουαζέν», ο Εντμέ Μαριότ παραιτήθηκε από την ακαδημία και πέθανε το 1684.
Η «Λα Βουαζέν», ομολόγησε στην δίκη της πως έδωσε περισσότερα από 2500 βρέφη για να ξεκάνουν σε σατανιστικές τελετές, για την Ασταρώθ τη θεά σύζυγο του Μολέχ, στις οποίες «χοροστατούσε» ο Εντμέ Μαριότ στην οικεία της Φραγκίσκης του Ροσεκουάρτ, γνωστή και ως Μαρκησία του Μοντεσπάν.
Μεταξύ των πελατών της ήταν η κοντέσα de Soissons, η δούκισσα de Bouillon, η κόμισα de Gramont , ο Φρανσουά-Ενρί ντε Μονμαρσί , ο δουξ του Λουξεμβούργου, η Πριγκίπισσα Marie Louise Charlotte de Tingry, η μαρκησία Benigne d'Alluye, η κόμισσα Claude Marie du Roure, η κόμισσα Jacqueline de Polignac , η δούκισσα Antoinette de Vivonne, και οι Μαρκήσιοι Louis de Cessac,Antoine de Feuquieres και Marechal de la Ferthe. Αυτά τα ονόματα ακούστηκαν στη δίκη. Η ανάκριση όμως συνεχίστηκε.
Η κόρη της «Λα Βουαζέν», κατέθεσε ότι στις τελετές της μαρκησίας «κρατούσαν ο βρέφος επάνω από τον βωμό, ύστερα, με ένα γρήγορο κόψιμο της λεπίδας, οι ζεστές σταγόνες αίματος έπεφταν μέσα στο δισκοπότηρο…..Το δισκοπότηρο, αφού γέμιζε με το αίμα του βρέφους, το σήκωναν προς τον ουρανό, ψάλλοντας», «Χαίρε, Ασταρώθ , σε καλώ, να δεχθείς την θυσία αυτού του παιδιού, με αντάλλαγμα αυτά που θα ζητήσω από σένα..»
Ο Πάπας Ιννοκέντιος και η πληροφορία του Στέφανο Ινφεσούρα, η «Λα Βουαζέν» και ο «Ζιλ Ντε Ρε» μας συνδέουν με τους «προστάτες» των ασυνόδευτων των προσφυγόπουλων, με τους Γιατρούς δίχως σύνορα που είχαν αρπάξει τα παιδιά από το Τσάντ, με τα ορφανά της Αιτής και το ίδρυμα Κλίντον, και με την νομοθεσία της Νέας Υόρκης που επιτρέπει την άμβλωση ακόμα και κατά τον τοκετό, το «πιτσαγκέιτ», το «παιδογκέιτ», τον νησί του Επστάιν, και την «Λολίτα αιρλάιν».
To 1983, o Πρόεδρος Ρήγκαν καθιέρωσε την 25η Μαΐου ως εθνική ημέρα για εξαφανισμένα παιδιά. Στις Ηνωμένες Πολιτείες,460.000 παιδιά χάνονται κάθε χρόνο. Στην Αυστραλία, εξαφανίζονται 20.000 παιδιά , στον Καναδά, 45,000 στη Γερμανία, και την Ινδία 100.000 στη Ρωσία, 45.000 στην Ισπανία, 20.000 Ηνωμένο Βασίλειο, 110.000. Και πρόσφατα οι πιστοί του «Ναού του Σατανά» στο Αρκάνσας, του Κλίντον τοποθέτησαν ένα μπρούτζινο άγαλμα του «Μπαφομέτ» η Μελέχ, έξω από το Καπιτώλιο του Αρκάνσας, στο Λιτλ Ροκ.
Οι τελετές της Μαρκησίας του Μοντεσπάν, τώρα γίνονται παντού και κάθε Καραγκιόζης χρειάζονται πολύ αίμα. Αυτός είναι ο σύγχρονος κόσμος των σατανιστών.
Σύμφωνα με τον χρονικογράφο Στέφανο Ινφεσούρα, (Diario della Città di Roma), ο μελλοθάνατος Γενουάτης Πάπας, που γεννήθηκε ως Τζοβάννι-Μπατίστα Κύμπο, «μετέλαβε τελετουργικά», παρουσία ενός Εβραίου «τελετάρχη», που αναφέρεται ως «ιατρός» , του αίματος τριών δεκάχρονων αγοριών που σπαρταρούσαν.
Στα παιδιά είχαν υποσχεθεί από ένα δουκάτο σύμφωνα με τον Ινφεσούρα.
Αυτή την σατανιστική τελετή, η ανθρωποθυσία στον Μωλέχ ή Μαλχάμ ή Μελχώμ, ή Μελέχ, οι Σατανιστές του Βατικανού προσπαθούν να την διαψεύσουν, και υποστηρίζουν ότι τάχα, αποτελεί «περιγραφή της πρώτης απόπειρας μεταγγίσεως αίματος».
Ο Σατανιστής Ιννοκέντιος Η΄, «μετέλαβε», όπως μεταλαμβάνουν του σώματος και του Αίματος του Κυρίου, οι χριστιανοί πριν τον θάνατο τους.
Και ο «Μελέχ» που θέλει αίμα είναι ο ίδιος δαίμονας, με τον «Μπαφομέτ» των Ναϊτών.
50 χρόνια πριν την τελετή αίματος του Πάπα Ιννοκέντιος καταδικάστηκε σε θάνατο την 26η Οκτωβρίου του 1440 ο Ζιλ ντε Ρε που ομολόγησε ότι είχε δολοφονήσει περισσότερα από 140 παιδιά και ότι ασκούσε μαύρη μαγεία.
Οι πρώτες δολοφονίες του Ρε έγιναν μεταξύ το 1431 .Με την βοήθεια των υπηρετών απήγαγε και σκότωσε άγνωστο αριθμό παιδιών, ηλικίας μεταξύ 6 και 14 ετών τα οποία χρησιμοποιούσε σε σανανιστικές τελετές.
Τα παιδιά τα μετέφεραν σε ένα απομονωμένο μέρος όπου ο Ρε τα κρεμούσε με αλυσίδες και στην συνέχεια τα βασάνιζε και τα βίαζε. Μόλις τελείωνε μαζί τους, συνήθως ακρωτηρίαζε ή αποκεφάλιζε τα θύματα του.
Στις 17 Ιουνίου του 1992, η Γαλλικη Στοά απεφάνθη ότι ο Ζιλ ντε Ρε ήταν ένας καλός άνθρωπος και τον απάλλαξε από κάθε κατηγορία.
Στις 22 Φεβρουαρίου 1680, έκαψαν δημόσια στην Πλας ντε Γκρεβ στο Παρίσι, την Κατριν Ντασαγιέ, τη λεγόμενη «Λα Βουαζέν», σαν μάγισσα .
Η «Λα Βουαζέν», η «Γειτόνισσα» προμήθευε με μωρά που τα αγόραζε από τις ζητιάνες και πόρνες, μανάδες τους, τις σατανιστικές τελετές των ευγενών «Καμπαλιστων» στις οποίες ιερουργούσε ο φυσικός και φυσιολόγος και συνιδρυτής της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών , Εντμέ Μαριότ , που ήταν και «ρωμαιοκαθολικός ιερέας».
Ένα χρόνο μετά το κάψιμο της «Λα Βουαζέν», ο Εντμέ Μαριότ παραιτήθηκε από την ακαδημία και πέθανε το 1684.
Η «Λα Βουαζέν», ομολόγησε στην δίκη της πως έδωσε περισσότερα από 2500 βρέφη για να ξεκάνουν σε σατανιστικές τελετές, για την Ασταρώθ τη θεά σύζυγο του Μολέχ, στις οποίες «χοροστατούσε» ο Εντμέ Μαριότ στην οικεία της Φραγκίσκης του Ροσεκουάρτ, γνωστή και ως Μαρκησία του Μοντεσπάν.
Μεταξύ των πελατών της ήταν η κοντέσα de Soissons, η δούκισσα de Bouillon, η κόμισα de Gramont , ο Φρανσουά-Ενρί ντε Μονμαρσί , ο δουξ του Λουξεμβούργου, η Πριγκίπισσα Marie Louise Charlotte de Tingry, η μαρκησία Benigne d'Alluye, η κόμισσα Claude Marie du Roure, η κόμισσα Jacqueline de Polignac , η δούκισσα Antoinette de Vivonne, και οι Μαρκήσιοι Louis de Cessac,Antoine de Feuquieres και Marechal de la Ferthe. Αυτά τα ονόματα ακούστηκαν στη δίκη. Η ανάκριση όμως συνεχίστηκε.
Η κόρη της «Λα Βουαζέν», κατέθεσε ότι στις τελετές της μαρκησίας «κρατούσαν ο βρέφος επάνω από τον βωμό, ύστερα, με ένα γρήγορο κόψιμο της λεπίδας, οι ζεστές σταγόνες αίματος έπεφταν μέσα στο δισκοπότηρο…..Το δισκοπότηρο, αφού γέμιζε με το αίμα του βρέφους, το σήκωναν προς τον ουρανό, ψάλλοντας», «Χαίρε, Ασταρώθ , σε καλώ, να δεχθείς την θυσία αυτού του παιδιού, με αντάλλαγμα αυτά που θα ζητήσω από σένα..»
Ο Πάπας Ιννοκέντιος και η πληροφορία του Στέφανο Ινφεσούρα, η «Λα Βουαζέν» και ο «Ζιλ Ντε Ρε» μας συνδέουν με τους «προστάτες» των ασυνόδευτων των προσφυγόπουλων, με τους Γιατρούς δίχως σύνορα που είχαν αρπάξει τα παιδιά από το Τσάντ, με τα ορφανά της Αιτής και το ίδρυμα Κλίντον, και με την νομοθεσία της Νέας Υόρκης που επιτρέπει την άμβλωση ακόμα και κατά τον τοκετό, το «πιτσαγκέιτ», το «παιδογκέιτ», τον νησί του Επστάιν, και την «Λολίτα αιρλάιν».
To 1983, o Πρόεδρος Ρήγκαν καθιέρωσε την 25η Μαΐου ως εθνική ημέρα για εξαφανισμένα παιδιά. Στις Ηνωμένες Πολιτείες,460.000 παιδιά χάνονται κάθε χρόνο. Στην Αυστραλία, εξαφανίζονται 20.000 παιδιά , στον Καναδά, 45,000 στη Γερμανία, και την Ινδία 100.000 στη Ρωσία, 45.000 στην Ισπανία, 20.000 Ηνωμένο Βασίλειο, 110.000. Και πρόσφατα οι πιστοί του «Ναού του Σατανά» στο Αρκάνσας, του Κλίντον τοποθέτησαν ένα μπρούτζινο άγαλμα του «Μπαφομέτ» η Μελέχ, έξω από το Καπιτώλιο του Αρκάνσας, στο Λιτλ Ροκ.
Οι τελετές της Μαρκησίας του Μοντεσπάν, τώρα γίνονται παντού και κάθε Καραγκιόζης χρειάζονται πολύ αίμα. Αυτός είναι ο σύγχρονος κόσμος των σατανιστών.
25 Ιουλίου 1261 . Η Ανάκτηση της Κωνσταντινούπολης
Ο Αλέξιος Στρατηγόπουλος ήταν στρατηγός της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας και είχε λάβει το αξίωμα του Μεγάλου Δομέστικου επί της βασιλείας του Μιχαήλ Η´ του Παλαιολόγου. Κατά την εκστρατεία της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας εναντίον του Δεσποτάτου της Ηπείρου, που κατέληξε σε μεγάλη ήττα της Νίκαιας, ο Αλέξιος Στρατηγόπουλος αιχμαλωτίστηκε και φυλακίστηκε στην Ήπειρο. Απελευθερώθηκε το 1261 και ο Μιχαήλ Παλαιολόγος, του έδωσε διαταγή να κατευθυνθεί με σώμα 800 στρατιωτών στα περίχωρα της Βασιλεύουσας, προκειμένου να κατασκοπεύσει και να τρομοκρατήσει τους Λατίνους. Όταν το Σώμα του Στρατηγόπουλου έφθασε κοντά στην Σηλυβρία στη Θράκη, οι αγρότες της περιοχής τον πληροφόρησαν ότι ο λατινικός στρατός και ο ενετικός στόλος της Κωνσταντινούπολης απουσίαζαν σε εκστρατεία κατάληψης της νήσου Δαφνουσίας στον Εύξεινο Πόντο, την οποία κατείχε η Νίκαια.
Οι Κάτοικοι του είπαν και ότι η Πύλη της Ζωοδόχου Πηγής,παρέμενε αφύλακτη.
Ο Αλέξιος τη νύχτα της 25ης Ιουλίου εισήλθε με τους στρατιώτες του από την Πύλη της Ζωοδόχου Πηγής στην Κωνσταντινούπολη και επιτέθηκε αιφνιδιαστικά στους φρουρούς και πήρε τον έλεγχο των μεσόγειων τειχών.
Μόλις πληροφορήθηκαν την εισβολή και την ήττα της φρουράς, ο Βαλδουίνος Β΄ και ο Λατίνος Πατριάρχης της μαζί με τους υπόλοιπους Καθολικούς κατέφυγαν στο λιμάνι, προσμένοντας τον ενετικό στόλο , ώστε να μην θανατωθούν ή αιχμαλωτιστούν.
Στις 15 Αυγούστου, ανήμερα της εορτής της Κοίμησης της Θεοτόκου, εισήλθε στην Πόλη, ο Μιχαήλ Η΄ μετά πομπής και γονυπετής στη Χρυσή Πύλη, όπου ακούστηκαν οι Δεκατρείς Προσευχές, τις οποίες συνέθεσε ο Γεώργιος Ακροπολίτης κατά παραγγελία του βασιλιά, με σκοπό να ευχαριστήσει τον Θεό για την νίκη του. Έπειτα στην Αγία Σοφία στέφθηκε Αυτοκράτωρ των Ρωμαίων.
Οι Κάτοικοι του είπαν και ότι η Πύλη της Ζωοδόχου Πηγής,παρέμενε αφύλακτη.
Ο Αλέξιος τη νύχτα της 25ης Ιουλίου εισήλθε με τους στρατιώτες του από την Πύλη της Ζωοδόχου Πηγής στην Κωνσταντινούπολη και επιτέθηκε αιφνιδιαστικά στους φρουρούς και πήρε τον έλεγχο των μεσόγειων τειχών.
Μόλις πληροφορήθηκαν την εισβολή και την ήττα της φρουράς, ο Βαλδουίνος Β΄ και ο Λατίνος Πατριάρχης της μαζί με τους υπόλοιπους Καθολικούς κατέφυγαν στο λιμάνι, προσμένοντας τον ενετικό στόλο , ώστε να μην θανατωθούν ή αιχμαλωτιστούν.
Στις 15 Αυγούστου, ανήμερα της εορτής της Κοίμησης της Θεοτόκου, εισήλθε στην Πόλη, ο Μιχαήλ Η΄ μετά πομπής και γονυπετής στη Χρυσή Πύλη, όπου ακούστηκαν οι Δεκατρείς Προσευχές, τις οποίες συνέθεσε ο Γεώργιος Ακροπολίτης κατά παραγγελία του βασιλιά, με σκοπό να ευχαριστήσει τον Θεό για την νίκη του. Έπειτα στην Αγία Σοφία στέφθηκε Αυτοκράτωρ των Ρωμαίων.
Βουλγαρική Τραγωδία. Οι «Αρχαίοι» στην Φιλιππούπολη μιλούσαν και έγραφαν Ελληνικά.
Η επιγραφή λέει: «Για την νίκη, την υγεία και την αιώνια ύπαρξη των αυτοκρατόρων Βαλεριανού και (του γιού του) Γαλλιηνού και για όλο τους τον οίκο, για την ιερά γερουσία και για τον ρωμαϊκό λαό και για το Συμβούλιο του κοινοβουλίου της Φιλιππούπολης και στον αρχηγό των Θρακών Διονυσιο, αφιέρωσαν οι επιζήσαντες μύστες, όταν των μυστηρίων ηγούταν ο εφ όρου ζωής ιερέας, Αυρήλιος Μουκιανίδης, γιος του Μουκιανού.» Ακολουθούν 44 ελληνικά ονόματα μυστών από την θρησκευτική κοινότητα των Θρακών.
25 Ιουλίου 1947 . Η μάχη των Γρεβενών. Η πρώτη μεγάλη ήττα των Κομμουνιστοσυμμοριτών
Στις 3,30 το πρωί, της 25ης Ιουλίου 1947, 11 τάγματα Κομμουνιστοσυμμοριτών υπό τους Γιαννούλη και Γιώργη Ερυθριάδη, (3500 αντάρτες), προσέβαλαν την πόλη των Γρεβενών.
Μετά από 7ωρο σκληρό αγώνα αποκρούστηκαν. Από τους δικούς μας υπήρξαν 12 νεκροί. Απώλειες συμμοριτών 196 νεκροί που καταμετρήθηκαν επί του πεδίου της μάχης και 50 συλληφθέντες . 33 παραδόθηκαν.
Η επίθεση Κ/Σ απέβλεπε να περιέλθει η πόλη στην κατοχή τους, για να χρησιμοποιηθεί ως πρωτεύουσα της κομμουνιστικής κυβέρνησης εντός του ελληνικού χώρου, την οποία είχε ανακοινώσει ο Πορφυρογένης, στο Συνέδριο του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος στο Στρασβούργο, στις 27 Ιουνίου.
Οι επιτυχίες των Κ/Σ στην Ήπειρο στις επιχειρήσεις 13-17 Ιουλίου 1947, είχαν ως αποτέλεσμα να εγκατασταθούν στη Βόρεια Πίνδο ανταρτικά τμήματα, τα οποία μπορούσαν να χρησιμοποιούν την περιοχή ως ορμητήριο για την προσβολή των δυνάμεων του Εθνικού Στρατού .
Από 18 έως 23 Ιουλίου οι Κ/Σ συγκέντρωσαν το μεγαλύτερο όγκο των δυνάμεών τους στην περιοχή Όρλιακας – Δίστρατο - Δοτσικό, δυτικά και βορειοδυτικά των Γρεβενών. Ταυτόχρονα συνέκλιναν προς τα Γρεβενά από Νότο οι δυνάμεις του Αρχηγείου Χασίων και από Βορρά άλλες που προέρχονταν από το Αρχηγείο Βοΐου - Γράμμου.
Τις κινήσεις των Κ/Σ είχαν πληροφορηθεί τόσο ο διοικητής της Φρουράς Γρεβενών και διοικητής του 529 Τάγματος Πεζικού, αντισυνταγματάρχης Κωνσταντίνος Πανταζής, όσο και ο διοικητής της ΧV Μεραρχίας στην Κοζάνη, υποστράτηγος (Πυροβολικού) Χρήστος Μαντάς, ο οποίος ζήτησε από τη Στρατιά να του εγκρίνει τη μετακίνηση από τη Φλώρινα, μιας Διλοχίας του 506 Τάγματος της 21ης Ταξιαρχίας για την ενίσχυση της Φρουράς Γρεβενών.
Το αίτημα εγκρίθηκε και διατάχθηκε η μετακίνηση της Διλοχίας στις 22 Ιουλίου 1947.
Στα Γρεβενά, υπήρχε μόνο το 529 Τάγμα Πεζικού, μείον ένας λόχος, που ήταν εγκατεστημένος στους Μαυραναίους, και δύο διμοιρίες, που βρίσκονταν στη γέφυρα του Ελευθεροχωρίου στο Βενέτικο ποταμό.
Εκτός από τη μειωμένη δύναμη του Τάγματος (340 άνδρες), υπήρχαν στην πόλη μια Πυροβολαρχία 25 λιβρών (των 4 πυροβόλων) του 104 Συντάγματος Πυροβολικού, ένας ουλαμός Τεθωρακισμένων (2 τεθωρακισμένα οχήματα) του ΙΙ Συντάγματος Αναγνωρίσεως, 125 χωροφύλακες και 200 περίπου ένοπλοι κάτοικοι της επαρχίας Γρεβενών των αποκαλούμενων Μονάδων Ασφαλείας Διώξεως (ΜΑΔ) και Μονάδων Ασφαλείας Υπαίθρου (ΜΑΥ), οργανωμένοι σε ομάδες και διμοιρίες υπαγόμενες στο 529 ΤΠ.
Στην πόλη των Γρεβενών ζούσαν τότε 6.000 κάτοικοι και περισσότεροι από 15.000 πρόσφυγες ανταρτόπληκτοι, οι οποίοι πριν από δύο μήνες είχαν εγκαταλείψει τα χωριά τους με διαταγή της κυβέρνησης.
Και αυτό έγινε για να μην μπορούν οι αντάρτες να προβαίνουν σε βίαιη στρατολόγηση ανδρών, να ανεφοδιάζονται με τρόφιμα από τα χωριά και να συλλέγουν πληροφορίες για τις μετακινήσεις του Στρατού στην ύπαιθρο.
Στο Σπήλαιο, για παράδειγμα, τον Απρίλιο του 1947 είχαν στρατολογήσει με τη βία περισσότερους από 40 άνδρες ηλικίας 18 έως 30 ετών. Το ίδιο έκαναν και στα άλλα χωριά. Στρατολογούσαν ακόμη και άνδρες που πριν από λίγο είχαν σκοτώσει τους γονείς ή τα αδέλφια τους, όπως τον Προκόπη Παπαευθυμίου και τον Παναγιώτη Βασιλόπουλο από τους Μαυραναίους, των οποίων του μεν πρώτου είχαν σκοτώσει πριν από 40 ημέρες (23 Φεβρουαρίου 1947) τους γονείς και την αδελφή του, του δε δευτέρου τον πατέρα του. Και όχι μόνο τους επιστράτευσαν αλλά στον Παπαευθυμίου έδωσαν οπλοπολυβόλο και τον Βασιλόπουλο τον έκαναν βοηθό οπλοπολυβολητή και τους έφεραν να πολεμήσουν στη μάχη των Γρεβενών, για να σκοτώνουν «κατά ριπάς» τους στρατιώτες του Εθνικού Στρατού. Με την υποχώρηση όμως μετά τη μάχη των ανταρτών προς την Ήπειρο, βρίσκοντας την κατάλληλη ευκαιρία, δραπέτευσαν και οι δύο από τις μονάδες τους.
Αναμνηστική φωτογραφία από τη Μάχη των Γρεβενών. Ο ενωμοτάρχης Χρήστος Ράμμος με το πτώμα του αιμοσταγή Κ/Σ λοχαγού Αλέκου Βίδρα, από το Πολυνέρι, που σκοτώθηκε, κοντά «στη βρύση της Μάνας», υποχωρών και καταδιωκόμενος από την διλοχία του 506 ΤΠ. Τα άρβυλα, τα πήραν από το ξυπόλυτο πτώμα οι σύντροφοι του.
Ο Βίδρας, μόλις μπήκε στα Γρεβενα, κατά την επίθεση ,κατευθύνθηκε στο σπίτι που διέμενε ο Κώστας Δ. Σιούλας από το Σπήλαιο, ηλικίας 18 ετών και τον έσφαξε μπροστά στα μάτια της μάνας του, γιατί σε αρχές Μαΐου 1947 είχε εγκαταλείψει τις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού, στον οποίο είχε στρατολογηθεί με τη βία.
Ένα άλλο ειδεχθές έγκλημα που είχε διαπράξει ο Βίδρας ήταν η σφαγή με μαχαίρι της Αικατερίνης Κούκκου, στο χωριό Ζιάκα γιατί ο άνδρας της Αθανάσιος Κούκκος, πρόεδρος της Κοινότητας, είχε καταφύγει για λόγους ασφαλείας στα Γρεβενά.
Την κύρια προσπάθεια για κατάληψη της πόλης θα αναλάμβαναν το 846 Τάγμα του Σπύρου Παπαδημητρίου, από το Πολυνέρι, το 850 Τάγμα του Μπαρμπακίτσου (Χρήστου Τζουμάκη)-Καραμπέρα, το Τάγμα Κατσώνη και το 849 εφεδρικό Τάγμα του Καραφωτιά (Βασίλη Μπατακόγια), από το Περιβόλι, στα οποία δόθηκαν οι παρακάτω αποστολές:
Το Τάγμα Παπαδημητρίου να επιτεθεί στην πόλη από τη δυτική και νοτιοδυτική πλευρά, δηλαδή από Βαρόσι – Κισλά, να διεισδύσει στην πόλη, με ιδιαίτερη αποστολή την εξόντωση της φρουράς των Ποινικών Φυλακών στο Βαρόσι, την απελευθέρωση των φυλακισμένων και την εξουδετέρωση της Υποδιοίκησης Χωροφυλακής (οικία Πέτρου Παπαθανασίου, πίσω από το ΚΤΕΛ).
Το Τάγμα Μπαρμπακίτσου να επιτεθεί στην πόλη από τη βόρεια πλευρά (ύψωμα 610), δηλαδή από Αμπέλι Βασιλόπουλου - σπίτι Ζγώνη – Ντορούτ – Οικοτροφείο, με αντικειμενικό σκοπό την εξουδετέρωση των αντιστάσεων στον τομέα του και τη διείσδυση στο εσωτερικό της πόλης, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην εξόντωση της Διοίκησης Χωροφυλακής στο Ντορούτ (οικία Λεωνίδα Νταλού, πίσω από το σημερινό Φαρμακείο Ηλία Ζηκόπουλου).
To Τάγμα Κατσώνη να επιτεθεί από ανατολικά και νότια, δηλαδή Καλαμίτσι - Αγία Παρασκευή - Ποτάμι (Γρεβενίτης ποταμός) – Γυφτομαχαλάς (στη συνοικία Μεράς), με αντικειμενικό σκοπό την εξόντωση των αντιστάσεων στον τομέα του, με τη διείσδυση στο κέντρο της πόλης και με ιδιαίτερη προσπάθεια την εξόντωση της φρουράς του Γυμνασίου (λόχος έξω από το κτήριο του 1ου Δημοτικού Σχολείου) και την αρπαγή των πυροβόλων της Πυροβολαρχίας ή την καταστροφή τους, την εξόντωση της φρουράς των Φυλακών (αποθήκη Λαδά, εκεί που είναι σήμερα το ΚΤΕΛ), για απελευθέρωση των κρατουμένων, και της φρουράς του Ξενοδοχείου Αίγλη (Βάιου), όπου ήταν ο Σταθμός Διοικήσεως του 529 Τάγματος. Το Τάγμα Καραφωτιά ως εφεδρεία, να έχει δύο λόχους προς την Κυρακαλή και τον τρίτο λόχο προς Σύδενδρο - Αμυγδαλιές, με ετοιμότητα να επέμβει στον αγώνα, ύστερα από διαταγή.
Η διεύθυνση της όλης επιχείρησης ανατέθηκε στο διοικητή του Αρχηγείου Βοΐου-Γράμμου Γεώργιο Γιαννούλη, από το Επταχώρι Καστοριάς, με Σταθμό Διοικήσεως στον τον Άγιο Δημήτριο Μεγάλου Σειρηνίου (3 χλμ. ΒΔ Γρεβενών).
Η διοίκηση των τμημάτων που θα δρούσαν στην περιοχή Χασίων (Τάγμα Παλαιολόγου και λόχος Ζώη), καθώς και το Τάγμα Κατσώνη που θα έκανε επίθεση από νότια και ανατολικά της πόλης, είχε ανατεθεί στον Υψηλάντη (Αλέκο Ρόσιο), με ΣΔ στη θέση Τριβιά, νότια των Γρεβενών.
Η διοίκηση των 846 (Παπαδημητρίου), 849 (Μπατακόγια) και 850 (Μπαρμπακίτσου) Ταγμάτων, που θα έκαναν επίθεση από δυτικά - νοτιοδυτικά και βόρεια της πόλης, είχε ανατεθεί στο δάσκαλο από το Ζιάκα , Χείμαρρο (ή Βασίλη Γκανάτσιο), στον οποίο επίσης είχε δοθεί η επιπρόσθετη εντολή να έχει και τη γενική εποπτεία όλων των δυνάμεων που θα ενεργούσαν στην πόλη των Γρεβενών.
Ώρα έναρξης της επίθεσης ορίστηκε η 3η πρωινή της 25 Ιουλίου 1947, προκειμένου να ολοκληρωθεί η κατάληψη των αντικειμενικών σκοπών, πριν ξημερώσει, για να μην μπορεί ο Στρατός να υποστηριχθεί από το Πυροβολικό και την αεροπορία, επειδή ήταν νύχτα και δεν θα υπήρχε ορατότητα προσβολής των στόχων.
Η αμυντική διάταξη της Φρουράς Γρεβενών ήταν η εξής:
Ο Σταθμός Διοικήσεως του διοικητή του 529 Τάγματος, αντισυνταγματάρχη Κωνσταντίνου Πανταζή ήταν στο Ξενοδοχείο «Αίγλη» στην κεντρική πλατεία.
Στα βόρεια και ΒΑ υψώματα της πόλης (Αμπέλι Βασιλόπουλου και ύψωμα 610, ήταν ταγμένος ο 3ος Λόχος του 529 Τάγματος, με διοικητή το λοχαγό Βασίλειο Τσάρα. Στα νότια υψώματα της πόλης υπήρχαν τρία φυλάκια επανδρωμένα και αυτά από τον 3ο Λόχο, με διμοιρίτη τον έφεδρο ανθυπολοχαγό Κωνσταντίνο Παπακωνσταντίνου και συνολική δύναμη 30 περίπου ανδρών.
Στο ύψωμα του Προφήτη Ηλία υπήρχε το προωθημένο φυλάκιο Σημαίας) του ίδιου Λόχου, με αρχιφύλακα τον έφεδρο λοχία Ανδρέα Βλάρα και δύναμη 8 στρατιωτών.
Στο Οικοτροφείο είχε εγκατασταθεί ο διοικητής του 4ου Λόχου . λοχαγός Θεμιστοκλής Λάιος μόνο με τη 2η διμοιρία, καθώς οι άλλες δύο διμοιρίες του λόχου βρίσκονταν στο Βενέτικο ποταμό για τη φύλαξη της γέφυρας του Ελευθεροχωρίου.
Στο ύψωμα του Κισλά είχε εγκατασταθεί ο Διοικητής της Διλοχίας του 506 Τάγματος ταγματάρχης Πέτρος Θώμογλου με το 2/506 Λόχο.
Οι 2ος Λόχος του 529 Τάγματος με διοικητή το λοχαγό Χαρίλαο Νάκα και ο 4ος Λόχος της Διλοχίας του 506 Τάγματος με διοικητή τον ταγματάρχη Ανάργυρο Μπάλλα παρέμειναν ως εφεδρεία του διοικητή.
Ο 2ος Λόχος, με την εκδήλωση της επίθεσης, είχε καταλάβει θέσεις στο ανατολικό τμήμα της πόλης (από το Νοσοκομείο μέχρι το ποτάμι), ενώ ο 4ος Λόχος της Διλοχίας στο χώρο του Γυμνασίου (το σημερινό 1ο Δημοτικό Σχολείο). Μεταξύ Γυμνασίου και γέφυρας Γρεβενίτη ήταν ταγμένη η Πυροβολαρχία.
Στη δυτική και νοτιοδυτική πλευρά της πόλης (περιοχή Μύλου Μπούσιου - Κισλάς- Βαρόσι) υπήρχαν έξι φυλάκια της Χωροφυλακής με συνολική δύναμη 53 χωροφυλάκων, ενισχυμένα και με 30 οπλίτες των ΜΑΔ - ΜΑΥ.
Εκτός από αυτά η Χωροφυλακή είχε αναπτύξει μέσα στην πόλη και τις εξής φρουρές: Κτήριο Διοίκηση Χωροφυλακής (οικία Νταλού): 19 άνδρες, υπό τη διοίκηση του διοικητή της Υποδιοικήσεως Χωροφυλακής μοιράρχου Νικολάου Κωστάκη. Διοικητής της Διοικήσεως Χωροφυλακής Γρεβενών ήταν ο ταγματάρχης Κωνσταντίνος Φλώκος. Κτήριο Αστυνομικού Τμήματος (οικία Παπαθανασίου): 8 άνδρες, με επικεφαλής τον ενωμοτάρχη Χρήστο Ράμμο. Ποινικές Φυλακές Βαροσίου: 13 άνδρες, με επικεφαλής τον έφεδρο υπολοχαγό Θωμά Νατσούλη. Ηλεκτρικό Εργοστάσιο, δίπλα στο παρεκκλήσι του Αγίου Αχιλλίου: 9 χωροφύλακες με αποστολή τη φύλαξη του εργοστασίου.
Στις 03:30 πμ της 25ης Ιουλίου 1947 ακούστηκαν οι πρώτοι πυροβολισμοί από το ύψωμα 610.
Οι Κ/Σ με πυκνά πυρά άρχισαν να προσβάλουν τα φυλάκια, χρησιμοποιώντας πολυβόλα, οπλοπολυβόλα, όλμους και αυτόματα όπλα από πολύ κοντινή απόσταση. Η μάχη έλαβε μεγάλη σφοδρότητα, στο ύψωμα 610 και στο Βαρόσι.
Την 04:20 ώρα ο στρατιωτικός διοικητής πληροφορήθηκε ότι τα φυλάκια της Χωροφυλακής στο Βαρόσι υποχώρησαν και οι άνδρες συμπτύχθηκαν προς τη φρουρά των Ποινικών Φυλακών, όπου συνέχισαν να μάχονται μαζί με την υπόλοιπη φρουρά. Αμέσως διατάχθηκε ο διοικητής της Διλοχίας ταγματάρχης Θώμογλου, ο οποίος ήταν εγκατεστημένος στον Κισλά με τον 2/506 Λόχο, να παραλάβει και τον εφεδρικό 4/506 Λόχο της δικής του Διλοχίας από το χώρο του Γυμνασίου και να ενεργήσει χωρίς χρονοτριβή «θυελλώδη» αντεπίθεση, καταλαμβάνοντας το Βαρόσι και το ύψωμα που βρίσκεται 350 περίπου μέτρα βορειοδυτικά της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου (σήμερα υπάρχουν πάνω σ’ αυτό δύο μεγάλες δεξαμενές νερού), προτού εγκατασταθούν σ’ αυτό οι αντάρτες.
Με την πρώτη κρούση, ένα πολυάριθμο τμήμα ανταρτών του Τάγματος Μπαρμπακίτσου (850 Τάγμα) κατόρθωσε να διεισδύσει απαρατήρητο από τον κενό χώρο μεταξύ δύο βορείων φυλακίων και να κατευθυνθεί προς το οίκημα της Διοίκησης Χωροφυλακής, με σκοπό να εξοντώσει το διοικητή και την υπάρχουσα εκεί φρουρά και στη συνέχεια να προχωρήσει προς το κέντρο της πόλης.
Η ομάδα του Στρατού, όταν αντιλήφθηκε τον όγκο των ανταρτών, για να αποφύγει κυκλωτική ενέργεια, συμπτύχθηκε προς τις θέσεις των ανδρών της χωροφυλακής και από εκεί όλοι μαζί αντιμετώπισαν με επιτυχία την εχθρική επίθεση.
Στο Βαρόσι είχε εισέλθει ο Λόχος του Αλεξάνδρου Βίδρα από το Πολυνέρι, του Τάγματος Παπαδημητρίου.
Ο Βίδρας, μόλις εισήλθε, κατευθύνθηκε στο σπίτι που διέμενε ο Κώστας Δ. Σιούλας από το Σπήλαιο, ηλικίας 18 ετών και τον έσφαξε μπροστά στα μάτια της μάνας του, γιατί πριν από λίγο καιρό (αρχές Μαΐου) είχε εγκαταλείψει τις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού, στον οποίο είχε στρατολογηθεί με τη βία.
Ένα άλλο ειδεχθές έγκλημα που είχε διαπράξει ο Βίδρας πριν λίγο καιρό στο χωριό Ζιάκα ήταν η σφαγή με μαχαίρι της Αικατερίνης Κούκκου, γιατί ο άνδρας της Αθανάσιος Κούκκος, πρόεδρος της Κοινότητας, είχε καταφύγει για λόγους ασφαλείας στα Γρεβενά.
Η Διλοχία αντεπετέθη αμέσως, απώθησε τους αντάρτες από το Βαρόσι και ανακατέλαβε το ζωτικής σημασίας ύψωμα δυτικά αυτού, πριν εδραιωθούν σ’ αυτό οι αντάρτες.
Ακολούθησε καταδίωξη του εχθρού προς τον Έλατο, το Δοξαρά και την Κυρακαλή από τα τμήματα του Στρατού και στη συνέχεια, με το φως της ημέρας, της αεροπορίας.
Στην καταδίωξη αυτή σκοτώθηκε ο Βίδρας κοντά στη βρύση της Μάνας.
Στα βόρεια υψώματα της πόλης (ύψωμα 610) υπήρχαν στην πρώτη γραμμή τέσσερα φυλάκια της 1ης Διμοιρίας του 3ου Λόχου του 529 Τάγματος με συνολική δύναμη 40 οπλιτών και διοικητή τον υπολοχαγό Βασίλειο Κατσικόπουλο.
Στις 03:30 ώρα η Διμοιρία δέχθηκε ισχυρότατη πίεση από πολυάριθμες εχθρικές δυνάμεις, που είχαν προωθηθεί μέχρι τα συρματοπλέγματα.
Οι άνδρες των φυλακίων, με ηρωισμό και αυταπάρνηση, συνέτριψαν όλες τις επιθέσεις και προξένησαν στους αντάρτες σοβαρές απώλειες, αφού καταμετρήθηκαν μπροστά από τις θέσεις τους 12 νεκροί.
Μεταξύ των νεκρών ήταν και η καπετάνισσα του 1ου Λόχου του Τάγματος Μπαρμπακίτσου, Κατίνα Βουνοτρυπίδου, η οποία, μαχόμενη στην πρώτη γραμμή, φώναζε μέσα στη νύχτα «παραδώσου, φασίστα, και σ’ έφαγα».
Όταν περί την 06:00 ώρα διατάχθηκε η αντεπίθεση του 3ου Λόχου,
ο υπολοχαγός Κατσικόπουλος εξόρμησε με τους άνδρες των φυλακίων και την εφεδρική διμοιρία του Λόχου και καταδίωξε τους αντάρτες προς τον Άγιο Δημήτριο και Μεγάλο Σειρήνι, επιφέροντας σ’ αυτούς και άλλες απώλειες σε νεκρούς, τραυματίες, αιχμαλώτους και πολεμικό υλικό, που εγκαταλείφθηκε επί τόπου.
Οι απώλειες των ανταρτών από την καταδίωξη αυτή ανήλθαν σε 15 νεκρούς και 16 αιχμαλώτους. Την αντεπίθεση των τμημάτων της βόρειας πλευράς υποστήριξε αποτελεσματικά η Πυροβολαρχία, με παρατηρητήριο στο ύψωμα 610, και από τις 06:15 ώρα η Πολεμική Αεροπορία.
Στο Οικοτροφείο ο διοικητής του 4ου Λόχου του 529 Τάγματος, λοχαγός Λάιος Θεμιστοκλής, με την ομάδα διοικήσεως του λόχου και τη 2η Διμοιρία που είχε στη διάθεσή του, κατόρθωσε με επιτυχία να απωθήσει επίθεση λόχου ανταρτών.
Η κατάσταση στη βόρεια πλευρά της πόλης, όπου έγινε και η ισχυρότερη κρούση, είχε αποσαφηνιστεί μέχρι την 06:30 ώρα με πλήρη συντριβή του 850 Τάγματος των ανταρτών, το οποίο άφησε στο πεδίο της μάχης 86 νεκρούς.
Στο ανατολικό τμήμα της πόλης ο εφεδρικός 2ος Λόχος του 529 Τάγματος, με διοικητή το λοχαγό Χαρίλαο Νάκκα με την έναρξη της επίθεσης, απαγόρευσε στους αντάρτες του Τάγματος Κατσώνη να διεισδύσουν στην πόλη από τον πεδινό διάδρομο που σχηματίζεται μεταξύ υψώματος Οικοτροφείου και Γρεβενίτη ποταμού.
Στις 05:15 ώρα έλαβε εντολή να αντεπιτεθεί προς τα ΒΑ υψώματα της πόλης (αμπέλι Βασιλόπουλου και ανατολικότερα) μαζί με τη διμοιρία του 4ου Λόχου.
Η αντεπίθεση αυτή, σύμφωνα με την έκθεση του στρατιωτικού διοικητή, «υπήρξε θυελλώδης και ανωτέρα πάσης περιγραφής.
«Είδον αξιωματικούς και στρατιώτας να ορμούν ακάθεκτοι κατά των συμμοριτών, να τους ανατρέπουν εκ του πρώτου υψώματος προς την βορείαν χαράδραν και να τους καταδιώκουν απηνώς, άλλους φονεύοντες και άλλους συλλαμβάνοντες μετά του οπλισμού των».
Το Τάγμα Κατσώνη που είχε αποστολή να επιτεθεί κατά των ανατολικών και νοτιοδυτικών παρυφών της πόλης, δεν έφθασε έγκαιρα στον προορισμό του, με αποτέλεσμα η επίθεσή του να εκδηλωθεί αργά, την 04:30 ώρα, εναντίον των φυλακίων της Αγίας Παρασκευής και του φυλακίου του Προφήτη Ηλία.
Τα φυλάκια αντιμετώπισαν αποτελεσματικά την εχθρική εισβολή και καταδίωξαν το Τάγμα Κατσώνη προς Νότο.
Στη δυτική πλευρά της πόλης στις 04:00 ώρα την ισχυρότερη επίθεση δέχθηκε από Λόχο του Τάγματος Καραφωτιά (Μπατακόγια) το φυλάκιο Μπούσιου, το οποίο κατόρθωσε να ανακόψει την επιθετική ορμή των ανταρτών και να αποκρούσει με επιτυχία τις επανειλημμένες εφόδους του εχθρικού τμήματος. Ένα τεθωρακισμένο όχημα μετά την 05:00 ώρα, που υπήρχε ορατότητα, υποστήριξε το φυλάκιο με πυρά.
Όταν διατάχθηκε αντεπίθεση, καταδίωξε τους αντάρτες προς την Κυρακαλή, προξενώντας σ’ αυτούς απώλειες .
Το Φυλάκιο που βρισκόταν σε προχωρημένη θέση δυτικά του υψώματος Κισλά (Γκόγκα αμπέλι) και ήταν επανδρωμένο με 10 οπλίτες της χωροφυλακής, στις 03:30 ώρα δέχθηκε την επίθεση του 2/846 Λόχου των ανταρτών, διοικητής του οποίου ήταν ο Σλαβομακεδόνας Αθανάσιος Γκίζας, από τον Πολυπόταμο Φλώρινας.
Μπροστά από τα χαρακώματα υπήρχε συρματόπλεγμα, που αποτελούσε κώλυμα για τον επιτιθέμενο. Ο Λόχος του Γκίζα περικύκλωσε το φυλάκιο και άρχισε με καταιγιστικά πυρά να βάλλει από όλες τις πλευρές.
Μερικοί αντάρτες κατόρθωσαν να κόψουν το συρματόπλεγμα και να ανοίξουν διάδρομο. Ο λοχαγός Γκίζας προσπάθησε να περάσει το διάδρομο, αλλά δέχθηκε ριπή αυτομάτου όπλου και έπεσε νεκρός.
Η Πυροβολαρχία με παρατηρητή το διοικητή της λοχαγό Θεοφάνη Μουρίκη υποστήριξε με πυρά τα μαχόμενα τμήματα αρχικά κατά την αντεπίθεση που έκαναν προς τα βόρεια υψώματα της πόλης και την καταδίωξη προς το Μεγάλο Σειρήνι και έπειτα τα τμήματα Στρατού που καταδίωκαν τους αντάρτες του Τάγματος Κατσώνη προς Νότο από το ύψωμα του Προφήτη Ηλία.
Η αεροπορία, εξορμούσε από το αεροδρόμιο της Κοζάνης με αεροσκάφη διώξεως-βομβαρδισμού Spitfire, που έφθασαν πάνω από τα Γρεβενά στις 06:15 ώρα και με δεδομένο ότι οι στόχοι ήταν ευδιάκριτοι, γιατί το έδαφος ήταν χέρσο, άρχισαν να σφυροκοπούν τους αντάρτες, οι οποίοι έτρεχαν να σωθούν στις μικρές χαραδρώσεις προς τα νότια και δυτικά της πόλης.
Η αεροπορική υποστήριξη ήταν συνεχής καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα.
Η Φρουρά Γρεβενών είχε συνολικά 11 νεκρούς, από τους οποίους 5 του Στρατού, 3 της Χωροφυλακής και 3 ΜΑΥ-ΜΑΔ από την επαρχία Γρεβενών.
Από τους Κ/Σ ο στρατός μάζεψε 146 νεκρούς, από τους οποίους 8 αντάρτισσες. Επιπλέον βρέθηκαν τις επόμενες ημέρες από χωρικούς και 50 νεκροί στη δασωμένη περιοχή που περικλείεται μεταξύ των χωριών Έλατος – Οροπέδιο – Σύδενδρο - Μεγάλο Σειρήνι και Κυρακαλή, οι περισσότεροι από τους οποίους φονεύτηκαν από την αεροπορία.
Οι αντάρτες παρέλαβαν μαζί τους και άγνωστο αριθμό νεκρών, όπως συνάγεται από την έκθεση Γιαννούλη, που αναφέρει ότι στον τομέα του 850 Τάγματος (βόρεια υψώματα) «προσανατόλισε μέρος της εφεδρείας και βοήθησε αποτελεσματικά στην υποχώρηση των τμημάτων, στη μεταφορά τραυματιών και νεκρών».
Στις παραπάνω απώλειες δεν υπολογίζονται οι τραυματίες που παραλήφθηκαν κατά την οπισθοχώρηση και μεταφέρθηκαν στους Φιλιππαίους και Σαμαρίνα.
Ο γιατρός Νώντας Σακελλαρίου, που βρισκόταν στο Σταθμό Διοικήσεως του Γιαννούλη, αναφέρει ότι διακομίστηκαν στους Φιλιππαίους 115 τραυματίες,
οι οποίοι στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στη Σαμαρίνα.
Αιχμάλωτοι: 50 από τους οποίους 12 αντάρτισσες.
Παραδόθηκαν αυθόρμητα την επομένη της μάχης άλλοι 33 αντάρτες.
Το Γενικό Αρχηγείο του Δημοκρατικού Στρατού στην έκθεσή του, για λόγους εντυπώσεων και παραπλάνησης της κοινής γνώμης, ανέφερε ότι οι απώλειες της Φρουράς Γρεβενών ήταν 298 νεκροί, 93 τραυματίες και 6 αιχμάλωτοι και ότι οι απώλειες των ανταρτών σε νεκρούς και τραυματίες ήταν γύρω στους 200.
Η ενέργεια για κατάληψη της πόλης των Γρεβενών αποτελεί σταθμό στην ιστορία του Συμμοριτοπόλεμου . Για πρώτη φορά, από την προσβολή του Λιτοχώρου στις 30 Μαρτίου 1946, συγκεντρώθηκε τόσο μεγάλος όγκος ανταρτικών δυνάμεων για κοινή δράση, και αντικειμενικός σκοπός την κατάληψη και διατήρηση ενός σημαντικού κατοικημένου τόπου.
Σύμφωνα με την εκτίμηση του Γενικού Επιτελείου Στρατού (ΓΕΣ) από στρατιωτικής πλευράς, η συντριβή των κομμουνιστών στα Γρεβενά αποτέλεσε εξαιρετικής σημασίας γεγονός για τον Εθνικό Στρατό, γιατί ήταν η πρώτη μεγάλη νίκη από την έναρξη του αγώνα.
ΥΓ. Για την περιγραφή της μάχης αντέγραψα τον υποστράτηγο ε.α. Χρήστο Δ. Βήττο
Μετά από 7ωρο σκληρό αγώνα αποκρούστηκαν. Από τους δικούς μας υπήρξαν 12 νεκροί. Απώλειες συμμοριτών 196 νεκροί που καταμετρήθηκαν επί του πεδίου της μάχης και 50 συλληφθέντες . 33 παραδόθηκαν.
Η επίθεση Κ/Σ απέβλεπε να περιέλθει η πόλη στην κατοχή τους, για να χρησιμοποιηθεί ως πρωτεύουσα της κομμουνιστικής κυβέρνησης εντός του ελληνικού χώρου, την οποία είχε ανακοινώσει ο Πορφυρογένης, στο Συνέδριο του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος στο Στρασβούργο, στις 27 Ιουνίου.
Οι επιτυχίες των Κ/Σ στην Ήπειρο στις επιχειρήσεις 13-17 Ιουλίου 1947, είχαν ως αποτέλεσμα να εγκατασταθούν στη Βόρεια Πίνδο ανταρτικά τμήματα, τα οποία μπορούσαν να χρησιμοποιούν την περιοχή ως ορμητήριο για την προσβολή των δυνάμεων του Εθνικού Στρατού .
Από 18 έως 23 Ιουλίου οι Κ/Σ συγκέντρωσαν το μεγαλύτερο όγκο των δυνάμεών τους στην περιοχή Όρλιακας – Δίστρατο - Δοτσικό, δυτικά και βορειοδυτικά των Γρεβενών. Ταυτόχρονα συνέκλιναν προς τα Γρεβενά από Νότο οι δυνάμεις του Αρχηγείου Χασίων και από Βορρά άλλες που προέρχονταν από το Αρχηγείο Βοΐου - Γράμμου.
Τις κινήσεις των Κ/Σ είχαν πληροφορηθεί τόσο ο διοικητής της Φρουράς Γρεβενών και διοικητής του 529 Τάγματος Πεζικού, αντισυνταγματάρχης Κωνσταντίνος Πανταζής, όσο και ο διοικητής της ΧV Μεραρχίας στην Κοζάνη, υποστράτηγος (Πυροβολικού) Χρήστος Μαντάς, ο οποίος ζήτησε από τη Στρατιά να του εγκρίνει τη μετακίνηση από τη Φλώρινα, μιας Διλοχίας του 506 Τάγματος της 21ης Ταξιαρχίας για την ενίσχυση της Φρουράς Γρεβενών.
Το αίτημα εγκρίθηκε και διατάχθηκε η μετακίνηση της Διλοχίας στις 22 Ιουλίου 1947.
Στα Γρεβενά, υπήρχε μόνο το 529 Τάγμα Πεζικού, μείον ένας λόχος, που ήταν εγκατεστημένος στους Μαυραναίους, και δύο διμοιρίες, που βρίσκονταν στη γέφυρα του Ελευθεροχωρίου στο Βενέτικο ποταμό.
Εκτός από τη μειωμένη δύναμη του Τάγματος (340 άνδρες), υπήρχαν στην πόλη μια Πυροβολαρχία 25 λιβρών (των 4 πυροβόλων) του 104 Συντάγματος Πυροβολικού, ένας ουλαμός Τεθωρακισμένων (2 τεθωρακισμένα οχήματα) του ΙΙ Συντάγματος Αναγνωρίσεως, 125 χωροφύλακες και 200 περίπου ένοπλοι κάτοικοι της επαρχίας Γρεβενών των αποκαλούμενων Μονάδων Ασφαλείας Διώξεως (ΜΑΔ) και Μονάδων Ασφαλείας Υπαίθρου (ΜΑΥ), οργανωμένοι σε ομάδες και διμοιρίες υπαγόμενες στο 529 ΤΠ.
Στην πόλη των Γρεβενών ζούσαν τότε 6.000 κάτοικοι και περισσότεροι από 15.000 πρόσφυγες ανταρτόπληκτοι, οι οποίοι πριν από δύο μήνες είχαν εγκαταλείψει τα χωριά τους με διαταγή της κυβέρνησης.
Και αυτό έγινε για να μην μπορούν οι αντάρτες να προβαίνουν σε βίαιη στρατολόγηση ανδρών, να ανεφοδιάζονται με τρόφιμα από τα χωριά και να συλλέγουν πληροφορίες για τις μετακινήσεις του Στρατού στην ύπαιθρο.
Στο Σπήλαιο, για παράδειγμα, τον Απρίλιο του 1947 είχαν στρατολογήσει με τη βία περισσότερους από 40 άνδρες ηλικίας 18 έως 30 ετών. Το ίδιο έκαναν και στα άλλα χωριά. Στρατολογούσαν ακόμη και άνδρες που πριν από λίγο είχαν σκοτώσει τους γονείς ή τα αδέλφια τους, όπως τον Προκόπη Παπαευθυμίου και τον Παναγιώτη Βασιλόπουλο από τους Μαυραναίους, των οποίων του μεν πρώτου είχαν σκοτώσει πριν από 40 ημέρες (23 Φεβρουαρίου 1947) τους γονείς και την αδελφή του, του δε δευτέρου τον πατέρα του. Και όχι μόνο τους επιστράτευσαν αλλά στον Παπαευθυμίου έδωσαν οπλοπολυβόλο και τον Βασιλόπουλο τον έκαναν βοηθό οπλοπολυβολητή και τους έφεραν να πολεμήσουν στη μάχη των Γρεβενών, για να σκοτώνουν «κατά ριπάς» τους στρατιώτες του Εθνικού Στρατού. Με την υποχώρηση όμως μετά τη μάχη των ανταρτών προς την Ήπειρο, βρίσκοντας την κατάλληλη ευκαιρία, δραπέτευσαν και οι δύο από τις μονάδες τους.
Την κύρια προσπάθεια για κατάληψη της πόλης θα αναλάμβαναν το 846 Τάγμα του Σπύρου Παπαδημητρίου, από το Πολυνέρι, το 850 Τάγμα του Μπαρμπακίτσου (Χρήστου Τζουμάκη)-Καραμπέρα, το Τάγμα Κατσώνη και το 849 εφεδρικό Τάγμα του Καραφωτιά (Βασίλη Μπατακόγια), από το Περιβόλι, στα οποία δόθηκαν οι παρακάτω αποστολές:
Το Τάγμα Παπαδημητρίου να επιτεθεί στην πόλη από τη δυτική και νοτιοδυτική πλευρά, δηλαδή από Βαρόσι – Κισλά, να διεισδύσει στην πόλη, με ιδιαίτερη αποστολή την εξόντωση της φρουράς των Ποινικών Φυλακών στο Βαρόσι, την απελευθέρωση των φυλακισμένων και την εξουδετέρωση της Υποδιοίκησης Χωροφυλακής (οικία Πέτρου Παπαθανασίου, πίσω από το ΚΤΕΛ).
Το Τάγμα Μπαρμπακίτσου να επιτεθεί στην πόλη από τη βόρεια πλευρά (ύψωμα 610), δηλαδή από Αμπέλι Βασιλόπουλου - σπίτι Ζγώνη – Ντορούτ – Οικοτροφείο, με αντικειμενικό σκοπό την εξουδετέρωση των αντιστάσεων στον τομέα του και τη διείσδυση στο εσωτερικό της πόλης, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην εξόντωση της Διοίκησης Χωροφυλακής στο Ντορούτ (οικία Λεωνίδα Νταλού, πίσω από το σημερινό Φαρμακείο Ηλία Ζηκόπουλου).
To Τάγμα Κατσώνη να επιτεθεί από ανατολικά και νότια, δηλαδή Καλαμίτσι - Αγία Παρασκευή - Ποτάμι (Γρεβενίτης ποταμός) – Γυφτομαχαλάς (στη συνοικία Μεράς), με αντικειμενικό σκοπό την εξόντωση των αντιστάσεων στον τομέα του, με τη διείσδυση στο κέντρο της πόλης και με ιδιαίτερη προσπάθεια την εξόντωση της φρουράς του Γυμνασίου (λόχος έξω από το κτήριο του 1ου Δημοτικού Σχολείου) και την αρπαγή των πυροβόλων της Πυροβολαρχίας ή την καταστροφή τους, την εξόντωση της φρουράς των Φυλακών (αποθήκη Λαδά, εκεί που είναι σήμερα το ΚΤΕΛ), για απελευθέρωση των κρατουμένων, και της φρουράς του Ξενοδοχείου Αίγλη (Βάιου), όπου ήταν ο Σταθμός Διοικήσεως του 529 Τάγματος. Το Τάγμα Καραφωτιά ως εφεδρεία, να έχει δύο λόχους προς την Κυρακαλή και τον τρίτο λόχο προς Σύδενδρο - Αμυγδαλιές, με ετοιμότητα να επέμβει στον αγώνα, ύστερα από διαταγή.
Η διεύθυνση της όλης επιχείρησης ανατέθηκε στο διοικητή του Αρχηγείου Βοΐου-Γράμμου Γεώργιο Γιαννούλη, από το Επταχώρι Καστοριάς, με Σταθμό Διοικήσεως στον τον Άγιο Δημήτριο Μεγάλου Σειρηνίου (3 χλμ. ΒΔ Γρεβενών).
Η διοίκηση των τμημάτων που θα δρούσαν στην περιοχή Χασίων (Τάγμα Παλαιολόγου και λόχος Ζώη), καθώς και το Τάγμα Κατσώνη που θα έκανε επίθεση από νότια και ανατολικά της πόλης, είχε ανατεθεί στον Υψηλάντη (Αλέκο Ρόσιο), με ΣΔ στη θέση Τριβιά, νότια των Γρεβενών.
Η διοίκηση των 846 (Παπαδημητρίου), 849 (Μπατακόγια) και 850 (Μπαρμπακίτσου) Ταγμάτων, που θα έκαναν επίθεση από δυτικά - νοτιοδυτικά και βόρεια της πόλης, είχε ανατεθεί στο δάσκαλο από το Ζιάκα , Χείμαρρο (ή Βασίλη Γκανάτσιο), στον οποίο επίσης είχε δοθεί η επιπρόσθετη εντολή να έχει και τη γενική εποπτεία όλων των δυνάμεων που θα ενεργούσαν στην πόλη των Γρεβενών.
Ώρα έναρξης της επίθεσης ορίστηκε η 3η πρωινή της 25 Ιουλίου 1947, προκειμένου να ολοκληρωθεί η κατάληψη των αντικειμενικών σκοπών, πριν ξημερώσει, για να μην μπορεί ο Στρατός να υποστηριχθεί από το Πυροβολικό και την αεροπορία, επειδή ήταν νύχτα και δεν θα υπήρχε ορατότητα προσβολής των στόχων.
Ο Σταθμός Διοικήσεως του διοικητή του 529 Τάγματος, αντισυνταγματάρχη Κωνσταντίνου Πανταζή ήταν στο Ξενοδοχείο «Αίγλη» στην κεντρική πλατεία.
Στα βόρεια και ΒΑ υψώματα της πόλης (Αμπέλι Βασιλόπουλου και ύψωμα 610, ήταν ταγμένος ο 3ος Λόχος του 529 Τάγματος, με διοικητή το λοχαγό Βασίλειο Τσάρα. Στα νότια υψώματα της πόλης υπήρχαν τρία φυλάκια επανδρωμένα και αυτά από τον 3ο Λόχο, με διμοιρίτη τον έφεδρο ανθυπολοχαγό Κωνσταντίνο Παπακωνσταντίνου και συνολική δύναμη 30 περίπου ανδρών.
Στο ύψωμα του Προφήτη Ηλία υπήρχε το προωθημένο φυλάκιο Σημαίας) του ίδιου Λόχου, με αρχιφύλακα τον έφεδρο λοχία Ανδρέα Βλάρα και δύναμη 8 στρατιωτών.
Στο Οικοτροφείο είχε εγκατασταθεί ο διοικητής του 4ου Λόχου . λοχαγός Θεμιστοκλής Λάιος μόνο με τη 2η διμοιρία, καθώς οι άλλες δύο διμοιρίες του λόχου βρίσκονταν στο Βενέτικο ποταμό για τη φύλαξη της γέφυρας του Ελευθεροχωρίου.
Στο ύψωμα του Κισλά είχε εγκατασταθεί ο Διοικητής της Διλοχίας του 506 Τάγματος ταγματάρχης Πέτρος Θώμογλου με το 2/506 Λόχο.
Οι 2ος Λόχος του 529 Τάγματος με διοικητή το λοχαγό Χαρίλαο Νάκα και ο 4ος Λόχος της Διλοχίας του 506 Τάγματος με διοικητή τον ταγματάρχη Ανάργυρο Μπάλλα παρέμειναν ως εφεδρεία του διοικητή.
Ο 2ος Λόχος, με την εκδήλωση της επίθεσης, είχε καταλάβει θέσεις στο ανατολικό τμήμα της πόλης (από το Νοσοκομείο μέχρι το ποτάμι), ενώ ο 4ος Λόχος της Διλοχίας στο χώρο του Γυμνασίου (το σημερινό 1ο Δημοτικό Σχολείο). Μεταξύ Γυμνασίου και γέφυρας Γρεβενίτη ήταν ταγμένη η Πυροβολαρχία.
Στη δυτική και νοτιοδυτική πλευρά της πόλης (περιοχή Μύλου Μπούσιου - Κισλάς- Βαρόσι) υπήρχαν έξι φυλάκια της Χωροφυλακής με συνολική δύναμη 53 χωροφυλάκων, ενισχυμένα και με 30 οπλίτες των ΜΑΔ - ΜΑΥ.
Εκτός από αυτά η Χωροφυλακή είχε αναπτύξει μέσα στην πόλη και τις εξής φρουρές: Κτήριο Διοίκηση Χωροφυλακής (οικία Νταλού): 19 άνδρες, υπό τη διοίκηση του διοικητή της Υποδιοικήσεως Χωροφυλακής μοιράρχου Νικολάου Κωστάκη. Διοικητής της Διοικήσεως Χωροφυλακής Γρεβενών ήταν ο ταγματάρχης Κωνσταντίνος Φλώκος. Κτήριο Αστυνομικού Τμήματος (οικία Παπαθανασίου): 8 άνδρες, με επικεφαλής τον ενωμοτάρχη Χρήστο Ράμμο. Ποινικές Φυλακές Βαροσίου: 13 άνδρες, με επικεφαλής τον έφεδρο υπολοχαγό Θωμά Νατσούλη. Ηλεκτρικό Εργοστάσιο, δίπλα στο παρεκκλήσι του Αγίου Αχιλλίου: 9 χωροφύλακες με αποστολή τη φύλαξη του εργοστασίου.
Στις 03:30 πμ της 25ης Ιουλίου 1947 ακούστηκαν οι πρώτοι πυροβολισμοί από το ύψωμα 610.
Οι Κ/Σ με πυκνά πυρά άρχισαν να προσβάλουν τα φυλάκια, χρησιμοποιώντας πολυβόλα, οπλοπολυβόλα, όλμους και αυτόματα όπλα από πολύ κοντινή απόσταση. Η μάχη έλαβε μεγάλη σφοδρότητα, στο ύψωμα 610 και στο Βαρόσι.
Την 04:20 ώρα ο στρατιωτικός διοικητής πληροφορήθηκε ότι τα φυλάκια της Χωροφυλακής στο Βαρόσι υποχώρησαν και οι άνδρες συμπτύχθηκαν προς τη φρουρά των Ποινικών Φυλακών, όπου συνέχισαν να μάχονται μαζί με την υπόλοιπη φρουρά. Αμέσως διατάχθηκε ο διοικητής της Διλοχίας ταγματάρχης Θώμογλου, ο οποίος ήταν εγκατεστημένος στον Κισλά με τον 2/506 Λόχο, να παραλάβει και τον εφεδρικό 4/506 Λόχο της δικής του Διλοχίας από το χώρο του Γυμνασίου και να ενεργήσει χωρίς χρονοτριβή «θυελλώδη» αντεπίθεση, καταλαμβάνοντας το Βαρόσι και το ύψωμα που βρίσκεται 350 περίπου μέτρα βορειοδυτικά της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου (σήμερα υπάρχουν πάνω σ’ αυτό δύο μεγάλες δεξαμενές νερού), προτού εγκατασταθούν σ’ αυτό οι αντάρτες.
Με την πρώτη κρούση, ένα πολυάριθμο τμήμα ανταρτών του Τάγματος Μπαρμπακίτσου (850 Τάγμα) κατόρθωσε να διεισδύσει απαρατήρητο από τον κενό χώρο μεταξύ δύο βορείων φυλακίων και να κατευθυνθεί προς το οίκημα της Διοίκησης Χωροφυλακής, με σκοπό να εξοντώσει το διοικητή και την υπάρχουσα εκεί φρουρά και στη συνέχεια να προχωρήσει προς το κέντρο της πόλης.
Η ομάδα του Στρατού, όταν αντιλήφθηκε τον όγκο των ανταρτών, για να αποφύγει κυκλωτική ενέργεια, συμπτύχθηκε προς τις θέσεις των ανδρών της χωροφυλακής και από εκεί όλοι μαζί αντιμετώπισαν με επιτυχία την εχθρική επίθεση.
Στο Βαρόσι είχε εισέλθει ο Λόχος του Αλεξάνδρου Βίδρα από το Πολυνέρι, του Τάγματος Παπαδημητρίου.
Ο Βίδρας, μόλις εισήλθε, κατευθύνθηκε στο σπίτι που διέμενε ο Κώστας Δ. Σιούλας από το Σπήλαιο, ηλικίας 18 ετών και τον έσφαξε μπροστά στα μάτια της μάνας του, γιατί πριν από λίγο καιρό (αρχές Μαΐου) είχε εγκαταλείψει τις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού, στον οποίο είχε στρατολογηθεί με τη βία.
Ένα άλλο ειδεχθές έγκλημα που είχε διαπράξει ο Βίδρας πριν λίγο καιρό στο χωριό Ζιάκα ήταν η σφαγή με μαχαίρι της Αικατερίνης Κούκκου, γιατί ο άνδρας της Αθανάσιος Κούκκος, πρόεδρος της Κοινότητας, είχε καταφύγει για λόγους ασφαλείας στα Γρεβενά.
Η Διλοχία αντεπετέθη αμέσως, απώθησε τους αντάρτες από το Βαρόσι και ανακατέλαβε το ζωτικής σημασίας ύψωμα δυτικά αυτού, πριν εδραιωθούν σ’ αυτό οι αντάρτες.
Ακολούθησε καταδίωξη του εχθρού προς τον Έλατο, το Δοξαρά και την Κυρακαλή από τα τμήματα του Στρατού και στη συνέχεια, με το φως της ημέρας, της αεροπορίας.
Στην καταδίωξη αυτή σκοτώθηκε ο Βίδρας κοντά στη βρύση της Μάνας.
Στα βόρεια υψώματα της πόλης (ύψωμα 610) υπήρχαν στην πρώτη γραμμή τέσσερα φυλάκια της 1ης Διμοιρίας του 3ου Λόχου του 529 Τάγματος με συνολική δύναμη 40 οπλιτών και διοικητή τον υπολοχαγό Βασίλειο Κατσικόπουλο.
Στις 03:30 ώρα η Διμοιρία δέχθηκε ισχυρότατη πίεση από πολυάριθμες εχθρικές δυνάμεις, που είχαν προωθηθεί μέχρι τα συρματοπλέγματα.
Οι άνδρες των φυλακίων, με ηρωισμό και αυταπάρνηση, συνέτριψαν όλες τις επιθέσεις και προξένησαν στους αντάρτες σοβαρές απώλειες, αφού καταμετρήθηκαν μπροστά από τις θέσεις τους 12 νεκροί.
Μεταξύ των νεκρών ήταν και η καπετάνισσα του 1ου Λόχου του Τάγματος Μπαρμπακίτσου, Κατίνα Βουνοτρυπίδου, η οποία, μαχόμενη στην πρώτη γραμμή, φώναζε μέσα στη νύχτα «παραδώσου, φασίστα, και σ’ έφαγα».
Όταν περί την 06:00 ώρα διατάχθηκε η αντεπίθεση του 3ου Λόχου,
ο υπολοχαγός Κατσικόπουλος εξόρμησε με τους άνδρες των φυλακίων και την εφεδρική διμοιρία του Λόχου και καταδίωξε τους αντάρτες προς τον Άγιο Δημήτριο και Μεγάλο Σειρήνι, επιφέροντας σ’ αυτούς και άλλες απώλειες σε νεκρούς, τραυματίες, αιχμαλώτους και πολεμικό υλικό, που εγκαταλείφθηκε επί τόπου.
Οι απώλειες των ανταρτών από την καταδίωξη αυτή ανήλθαν σε 15 νεκρούς και 16 αιχμαλώτους. Την αντεπίθεση των τμημάτων της βόρειας πλευράς υποστήριξε αποτελεσματικά η Πυροβολαρχία, με παρατηρητήριο στο ύψωμα 610, και από τις 06:15 ώρα η Πολεμική Αεροπορία.
Στο Οικοτροφείο ο διοικητής του 4ου Λόχου του 529 Τάγματος, λοχαγός Λάιος Θεμιστοκλής, με την ομάδα διοικήσεως του λόχου και τη 2η Διμοιρία που είχε στη διάθεσή του, κατόρθωσε με επιτυχία να απωθήσει επίθεση λόχου ανταρτών.
Η κατάσταση στη βόρεια πλευρά της πόλης, όπου έγινε και η ισχυρότερη κρούση, είχε αποσαφηνιστεί μέχρι την 06:30 ώρα με πλήρη συντριβή του 850 Τάγματος των ανταρτών, το οποίο άφησε στο πεδίο της μάχης 86 νεκρούς.
Στο ανατολικό τμήμα της πόλης ο εφεδρικός 2ος Λόχος του 529 Τάγματος, με διοικητή το λοχαγό Χαρίλαο Νάκκα με την έναρξη της επίθεσης, απαγόρευσε στους αντάρτες του Τάγματος Κατσώνη να διεισδύσουν στην πόλη από τον πεδινό διάδρομο που σχηματίζεται μεταξύ υψώματος Οικοτροφείου και Γρεβενίτη ποταμού.
Στις 05:15 ώρα έλαβε εντολή να αντεπιτεθεί προς τα ΒΑ υψώματα της πόλης (αμπέλι Βασιλόπουλου και ανατολικότερα) μαζί με τη διμοιρία του 4ου Λόχου.
Η αντεπίθεση αυτή, σύμφωνα με την έκθεση του στρατιωτικού διοικητή, «υπήρξε θυελλώδης και ανωτέρα πάσης περιγραφής.
«Είδον αξιωματικούς και στρατιώτας να ορμούν ακάθεκτοι κατά των συμμοριτών, να τους ανατρέπουν εκ του πρώτου υψώματος προς την βορείαν χαράδραν και να τους καταδιώκουν απηνώς, άλλους φονεύοντες και άλλους συλλαμβάνοντες μετά του οπλισμού των».
Το Τάγμα Κατσώνη που είχε αποστολή να επιτεθεί κατά των ανατολικών και νοτιοδυτικών παρυφών της πόλης, δεν έφθασε έγκαιρα στον προορισμό του, με αποτέλεσμα η επίθεσή του να εκδηλωθεί αργά, την 04:30 ώρα, εναντίον των φυλακίων της Αγίας Παρασκευής και του φυλακίου του Προφήτη Ηλία.
Τα φυλάκια αντιμετώπισαν αποτελεσματικά την εχθρική εισβολή και καταδίωξαν το Τάγμα Κατσώνη προς Νότο.
Στη δυτική πλευρά της πόλης στις 04:00 ώρα την ισχυρότερη επίθεση δέχθηκε από Λόχο του Τάγματος Καραφωτιά (Μπατακόγια) το φυλάκιο Μπούσιου, το οποίο κατόρθωσε να ανακόψει την επιθετική ορμή των ανταρτών και να αποκρούσει με επιτυχία τις επανειλημμένες εφόδους του εχθρικού τμήματος. Ένα τεθωρακισμένο όχημα μετά την 05:00 ώρα, που υπήρχε ορατότητα, υποστήριξε το φυλάκιο με πυρά.
Όταν διατάχθηκε αντεπίθεση, καταδίωξε τους αντάρτες προς την Κυρακαλή, προξενώντας σ’ αυτούς απώλειες .
Το Φυλάκιο που βρισκόταν σε προχωρημένη θέση δυτικά του υψώματος Κισλά (Γκόγκα αμπέλι) και ήταν επανδρωμένο με 10 οπλίτες της χωροφυλακής, στις 03:30 ώρα δέχθηκε την επίθεση του 2/846 Λόχου των ανταρτών, διοικητής του οποίου ήταν ο Σλαβομακεδόνας Αθανάσιος Γκίζας, από τον Πολυπόταμο Φλώρινας.
Μπροστά από τα χαρακώματα υπήρχε συρματόπλεγμα, που αποτελούσε κώλυμα για τον επιτιθέμενο. Ο Λόχος του Γκίζα περικύκλωσε το φυλάκιο και άρχισε με καταιγιστικά πυρά να βάλλει από όλες τις πλευρές.
Μερικοί αντάρτες κατόρθωσαν να κόψουν το συρματόπλεγμα και να ανοίξουν διάδρομο. Ο λοχαγός Γκίζας προσπάθησε να περάσει το διάδρομο, αλλά δέχθηκε ριπή αυτομάτου όπλου και έπεσε νεκρός.
Η Πυροβολαρχία με παρατηρητή το διοικητή της λοχαγό Θεοφάνη Μουρίκη υποστήριξε με πυρά τα μαχόμενα τμήματα αρχικά κατά την αντεπίθεση που έκαναν προς τα βόρεια υψώματα της πόλης και την καταδίωξη προς το Μεγάλο Σειρήνι και έπειτα τα τμήματα Στρατού που καταδίωκαν τους αντάρτες του Τάγματος Κατσώνη προς Νότο από το ύψωμα του Προφήτη Ηλία.
Η αεροπορία, εξορμούσε από το αεροδρόμιο της Κοζάνης με αεροσκάφη διώξεως-βομβαρδισμού Spitfire, που έφθασαν πάνω από τα Γρεβενά στις 06:15 ώρα και με δεδομένο ότι οι στόχοι ήταν ευδιάκριτοι, γιατί το έδαφος ήταν χέρσο, άρχισαν να σφυροκοπούν τους αντάρτες, οι οποίοι έτρεχαν να σωθούν στις μικρές χαραδρώσεις προς τα νότια και δυτικά της πόλης.
Η αεροπορική υποστήριξη ήταν συνεχής καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα.
Από τους Κ/Σ ο στρατός μάζεψε 146 νεκρούς, από τους οποίους 8 αντάρτισσες. Επιπλέον βρέθηκαν τις επόμενες ημέρες από χωρικούς και 50 νεκροί στη δασωμένη περιοχή που περικλείεται μεταξύ των χωριών Έλατος – Οροπέδιο – Σύδενδρο - Μεγάλο Σειρήνι και Κυρακαλή, οι περισσότεροι από τους οποίους φονεύτηκαν από την αεροπορία.
Οι αντάρτες παρέλαβαν μαζί τους και άγνωστο αριθμό νεκρών, όπως συνάγεται από την έκθεση Γιαννούλη, που αναφέρει ότι στον τομέα του 850 Τάγματος (βόρεια υψώματα) «προσανατόλισε μέρος της εφεδρείας και βοήθησε αποτελεσματικά στην υποχώρηση των τμημάτων, στη μεταφορά τραυματιών και νεκρών».
Στις παραπάνω απώλειες δεν υπολογίζονται οι τραυματίες που παραλήφθηκαν κατά την οπισθοχώρηση και μεταφέρθηκαν στους Φιλιππαίους και Σαμαρίνα.
Ο γιατρός Νώντας Σακελλαρίου, που βρισκόταν στο Σταθμό Διοικήσεως του Γιαννούλη, αναφέρει ότι διακομίστηκαν στους Φιλιππαίους 115 τραυματίες,
οι οποίοι στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στη Σαμαρίνα.
Αιχμάλωτοι: 50 από τους οποίους 12 αντάρτισσες.
Παραδόθηκαν αυθόρμητα την επομένη της μάχης άλλοι 33 αντάρτες.
Το Γενικό Αρχηγείο του Δημοκρατικού Στρατού στην έκθεσή του, για λόγους εντυπώσεων και παραπλάνησης της κοινής γνώμης, ανέφερε ότι οι απώλειες της Φρουράς Γρεβενών ήταν 298 νεκροί, 93 τραυματίες και 6 αιχμάλωτοι και ότι οι απώλειες των ανταρτών σε νεκρούς και τραυματίες ήταν γύρω στους 200.
Η ενέργεια για κατάληψη της πόλης των Γρεβενών αποτελεί σταθμό στην ιστορία του Συμμοριτοπόλεμου . Για πρώτη φορά, από την προσβολή του Λιτοχώρου στις 30 Μαρτίου 1946, συγκεντρώθηκε τόσο μεγάλος όγκος ανταρτικών δυνάμεων για κοινή δράση, και αντικειμενικός σκοπός την κατάληψη και διατήρηση ενός σημαντικού κατοικημένου τόπου.
Σύμφωνα με την εκτίμηση του Γενικού Επιτελείου Στρατού (ΓΕΣ) από στρατιωτικής πλευράς, η συντριβή των κομμουνιστών στα Γρεβενά αποτέλεσε εξαιρετικής σημασίας γεγονός για τον Εθνικό Στρατό, γιατί ήταν η πρώτη μεγάλη νίκη από την έναρξη του αγώνα.
ΥΓ. Για την περιγραφή της μάχης αντέγραψα τον υποστράτηγο ε.α. Χρήστο Δ. Βήττο
24/7/19
Πούτιν : Η ελίτ της Νέας Τάξης πραγμάτων λατρεύει τον Σατανά
Ο Βλαδίμηρος, δήλωσε ότι η Ελίτ της Νέας Τάξης λατρεύει τον Σατανά και τόνισε οτι η Ρωσία θα παραμείνει έξω από αυτό αντιστεκόμενη στο όνομα του Θεού...
Η δήλωση του Πούτιν για τον σατανισμό και την παγκόσμια ελίτ, ήταν: «Θέλετε να λατρεύετε τον Σατανά; Να είστε βέβαιοι ότι θα είμαι ο χειρότερος εφιάλτη σας.
Με όλα τα μέσα, θα κρατήσω τη Ρωσία έξω από αυτό».
Ο Μπόρις του ανώτερου θεού
Ο Μπόρις, δεν είναι «τουρκόσπορος». Σπόρος Αχασβήρου είναι. Εβραιότουρκος σαν τον Κεμάλ ήταν ο παππούς του.
23/7/19
Τα συναξάρια
Μια μεγάλη πληγή της Ιστορίας ήταν τα Συναξάρια.
Το θυμήθηκα τώρα που κάποιος λέει ότι «αποκωδικοποιήθηκε», το μήνυμα «έρχονται 15 πορτοκάλια».
Το μήνυμα στάλθηκε σε απλή ελληνική γλώσσα και δεν χρειαζόταν «αποκωδικοποίηση», διότι «κάποιος» σκέφτηκε στην Αθήνα ότι οι Σύμμαχοι ήξεραν τους κώδικες.
Οπότε το μήνυμα, στάλθηκε χωρίς κρυπτογράφηση . αλλά χρειαζόταν «κατανόηση».
Μέχρι να αποφασίσουν στο ΓΕΕΦ, ότι έρχονται αεροπλάνα , «ξημέρωσε».
Και ο αγγελιοφόρος ,πήγε στο σταθμό διοίκησης της 195 ΜΕΑ/ΑΠ.
Από εκεί έπρεπε να ενημερωθούν τα διάσπαρτα «Μπόφορ». Και σε κάποιος δεν έφτασε στο μήνυμα.
Το θυμήθηκα τώρα που κάποιος λέει ότι «αποκωδικοποιήθηκε», το μήνυμα «έρχονται 15 πορτοκάλια».
Το μήνυμα στάλθηκε σε απλή ελληνική γλώσσα και δεν χρειαζόταν «αποκωδικοποίηση», διότι «κάποιος» σκέφτηκε στην Αθήνα ότι οι Σύμμαχοι ήξεραν τους κώδικες.
Οπότε το μήνυμα, στάλθηκε χωρίς κρυπτογράφηση . αλλά χρειαζόταν «κατανόηση».
Μέχρι να αποφασίσουν στο ΓΕΕΦ, ότι έρχονται αεροπλάνα , «ξημέρωσε».
Και ο αγγελιοφόρος ,πήγε στο σταθμό διοίκησης της 195 ΜΕΑ/ΑΠ.
Από εκεί έπρεπε να ενημερωθούν τα διάσπαρτα «Μπόφορ». Και σε κάποιος δεν έφτασε στο μήνυμα.
Ο αντοπεραρχος ε.α
Ο αντιπτέραρχος ε.α, όταν υπέγραψε για το δημοψήφισμα ήταν 80 ετών. Μπορεί να φταίνε τα παιδιά και τα εγγόνια τους , για τους οποίους φρόντιζε.
Το θέατρο των προδοτών
Ο τουρκικός αποβατικός στολίσκος, από 6 αποβατικά , απέπλευσε από την Μερσίνα στις 11.30 π.μ. της 19ης Ιουλίου. Μέρα Μεσημέρι.
Το πληροφορήθηκε και η ΚΥΠ αμέσως. Οι Τούρκοι έφθασαν στο Πέντε Μίλι στις 5.30 της επομένης. 18 ώρες μετά. Και όταν μιλούσε στο Συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ ο Μακάριος ο στολίσκος ήταν εν πλω και εκείνος το γνώριζε.
Οι Τούρκοι έφθασαν στο Πέντε Μίλι στις 5.30 της επομένης. 18 ώρες μετά.
Οι Τούρκοι, ονομάζουν την αποβατική δύναμη που έστειλαν «Ταξιαρχία». Στην πραγματικότητα ήταν τρία τάγματα πεζικού μια επιλαρχία αρμάτων, δυο μοίρες πυροβολικού, και μια μοίρα καταδρομών. 2000-2500. Εριξαν και τους Αλεξιπτωτιστές , (ένα τάγμα) στο Κιόνελι.
Το πληροφορήθηκε και η ΚΥΠ αμέσως. Οι Τούρκοι έφθασαν στο Πέντε Μίλι στις 5.30 της επομένης. 18 ώρες μετά. Και όταν μιλούσε στο Συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ ο Μακάριος ο στολίσκος ήταν εν πλω και εκείνος το γνώριζε.
Οι Τούρκοι έφθασαν στο Πέντε Μίλι στις 5.30 της επομένης. 18 ώρες μετά.
Οι Τούρκοι, ονομάζουν την αποβατική δύναμη που έστειλαν «Ταξιαρχία». Στην πραγματικότητα ήταν τρία τάγματα πεζικού μια επιλαρχία αρμάτων, δυο μοίρες πυροβολικού, και μια μοίρα καταδρομών. 2000-2500. Εριξαν και τους Αλεξιπτωτιστές , (ένα τάγμα) στο Κιόνελι.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)
«Επάγγελμα Προδότες». Το νέο, (έβδομο), βιβλίο του Σπυρίδωνα Χατζάρα που θα τα αλλάξει ΟΛΑ. Θα κυκλοφορήσει κοντά στα Χριστούγεννα
Η Αναγεννηθείσα Ελλάς, που ονειρεύτηκαν οι Φιλογενείς το 1800, μετά την δολοφονία του Εθνάρχη μας Ιωάννη Καποδίστρια έγινε, «Ψωρο-Γραικυ...
.png)
-
Αρχίζω από το τέλος. Σημίτης, Παπαδήμος, Καραμανλής, Αλογοσκούφης, Στουρνάρας, Χριστοδουλάκης, Προβόπουλος, Αβάπτιστος του Παπανδρέου, Συ...
.png)