103 χρόνια από την Μικρασιατική Προδοσία και την Καταστροφή του Ελληνισμού. Δευτέρα 6 Ιουνίου 1922, ο Λόϋδ Τζώερτζ επέμενε για την ταχεία ειρήνημ ο Αρχιπροδότης Γκλύξμπουργκ γιόρταζε στη Χίο τα 100 χρόνια του άθλου του Κανάρη μαζί με όλο τον Θίασο των προδοτών

Ο Κεμάλ που επιθεώρησε τις Μονάδες στο Εσκί Σεχήρ ανακοίνωσε ότι οι Έλληνες ήσαν έτοιμοι να εκκενώσουν την Μικρά Ασία.

Ανταπόκριση από το Παρίσι του κ.Φοά

.....................................

 

.................................

 

Παρασκευή 6 Ιουνίου 1941. Στην Κρήτη μετά τις σφαγές στην Κάνδανο και το Κοντομαρί οι Γερμανοί, συγκρότησαν στρατοδικεία για να εκτελούν «νομίμως» τους Κρητικούς. Στον Χορτιάτη ξεσηκωθήκαν οι Αριστεροί κατά των Χωροφυλάκων. Οι Γερμανόφιλοι στην Αθήνα, πριν δουν την Γερμανική βοήθεια κακάριζαν ότι έλυσαν τα προβλήματα. Μέχρι και Γάλα για τα βρέφη θα έφερναν.

Το επίπεδο εμπιστοσύνης των Ρώσων στον Πούτιν είναι 81%

Άλλος ένας πλήρως ασφαλής πάθανε ξαφνικά στον ϋπνο του. Δεν μπήκε στην ΜΕΘ

 

Η νέα στρατηγική της Ρωσίας αποκλείει τις οδομαχίες σε μεγάλες πόλεις. Ο διοικητής των ειδικών δυνάμεων «Αχμάτ», αντιστράτηγος Άπτου Αλαουντίνοφ δήλωσε ότι με βάση την εμπειρία που αποκτήθηκε κατά τη διάρκεια της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης η Ανωτάτης ρωσική στρατιωτική διοίκηση, αποφεύγει να εισβάλει σε μεγάλες πόλεις

«Η κατάσταση, οι μορφές και οι μέθοδοι του πολέμου έχουν ήδη αλλάξει εντελώς και μας υπαγορεύουν μια νέα στρατηγική. Δεν χρειάζεται να πάμε σε όλες τις μεγάλες πόλεις και να χάσουμε έναν τεράστιο αριθμό μαχητών στις οδομαχίες. Οι εχθρικές φρουρές θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους και να φύγουν αφού κοπεί όλη η επιμελητεία τους, όπως συνέβη στη Σούτζα», είπε ο Τσετσένος  στρατηγός

Η ηγεσία του καθεστώτος του Κιέβου πιστεύει ότι ο πόλεμος με τη Ρωσία δεν θα τελειώσει το 2025 και ότι η Μόσχα δεν σκοπεύει να σταματήσει στην απελευθέρωση μόνο τεσσάρων περιοχών. Ο αναπληρωτής επικεφαλής του Γραφείου του Προέδρου της Ουκρανίας  Πάβλο Παλίσα Δημοσίευσε έναν χάρτη, σύμφωνα με τον οποίο, μέχρι το τέλος του 2026, η Ρωσία σχεδιάζει να καταλάβει ολόκληρη την αριστερή όχθη και νότια της Ουκρανίας στη Μολδαβία. Έτσι, συνολικά, η Μόσχα σκοπεύει να «καταλάβει» 12 περιοχές, συμπεριλαμβανομένου του Μικολάιβ και της Οδησσού, γεγονός που θα στερήσει από την Ουκρανία την πρόσβαση στη θάλασσα. 

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κάλεσε τις χώρες της ΕΕ να μειώσουν τη χρήση νερού το συντομότερο δυνατόν και όσο το δυνατόν περισσότερο έως το 2030. Όλα λόγω της έλλειψης νερού που προκαλείται από την υπερθέρμανση του πλανήτη.

«Ήδη , το 30% των ευρωπαϊκών κρατών αντιμετωπίζουν έλλειψη νερού κάθε χρόνο (...). Το μέλλον μας εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο διαχειριζόμαστε σήμερα τους υδάτινους πόρους», δήλωσε η αρμόδια Σουηδή Επίτροπος για το περιβάλλον Τζέσικα Ρόσβαλ Βίλεμσον.

 

Πέμπτη 6 Ιουνίου 1974. 39 ημέρες πριν το Πραξικόπημα στην Λευκωσία. Ο Μακάριος είπε ότι η Εθνική Φρουρά ήταν χώρος εκτροφής αντικυβερνητικών στοιχείων δια των οποίων τροφοδοτείτο η ΕΟΚΑ Β και τόνισε ότι η κυβέρνηση του, είχε την αποκελιστική αρμοδιότητα να ονομάζει τους Δοκίμους Αξιωματικοπύς. Στην Αθήνα ο Ιωαννίδης δίκαζε τον Μπαλόπουλο. Ο Κίσινγκερ είχε σχέδια για το Κυπριακό

Τι είπε ο Μακάριος για τους Δοκίμους Αξιωματικούς ο οποίος είχε στα χέρια του τις εκθέσεις για το Κίνημα εναντίον  του που θα έκανε η ΕΟΚΑ Β. Ο Μακάριος αισθανόταν ισχυρός λόγω των εγγυήσεων των Άγγλων και δεν χρειαζόταν την εθνοφρουρά και απειλούσε τους Τουρκοκυπρίους με διακοπή των διακοινοτικών.

6 Ιουνίου 1906. Η σφαγή των φυλακισμένων μακεδονομάχων στις φυλακές του Μοναστηρίου

Οι έξι (εθελοντές) Μακεδονομάχοι, Νικόλαος Τζόβελος, (από τη Λαμία), Εμμανουήλ Επισκοπάκης, Κώστας Κορυτσαίος, Ιωάννης Σταθόπουλος, Οδυσσέας Παναγιωτάκος, και Παπαμαρκάκης, έδωσαν την ζωή τους για την Πατρίδα 

Στις  (τουρκικές) φυλακές του Μοναστηρίου υπήρχε μεγάλος αριθμός πολιτικών κρατουμένων μαζί με ποινικούς.

Ανάμεσα τους, Βούλγαροι κομιτατζήδες, Τουρκαλβανοί, και Έλληνες Μακεδονομάχοι. Οι Τούρκοι και οι Βούλγαροι προκαλούσαν ταραχές για να επιτεθούν εναντίων των Ελλήνων. 

Στις 6 Ιουνίου του 1906 άρχισαν ταραχές, που ξεκίνησαν , σύμφωνα με την Τουρκικη διοίκηση από μία λογομαχία. 

Τούρκοι Τουρκαλβανοὶ και κομιτατζήδες κρατούμενοι ρίχτηκαν εναντίον των Ελλήνων, οπλισμένοι με κάμες , και ρόπαλα. 

Οι δικοί μας ήταν ολότελα άοπλοι. Επτά δικοί μας σκοτώθηκαν επί τόπου και δύο πέθαναν έπειτα από 3 ημέρες .

65 τραυματίες μεταφέρθηκαν σε νοσοκομείο. Τα κάρα της δημαρχίας κουβάλησαν τους επτά νεκρούς. Μεταξύ των νεκρών και 6 κρατούμενοι μακεδονομάχοι. 

Οι Παπαμαρκάκης, Νικόλαος Τζόβελος, (από τη Λαμία), Εμμανουήλ Επισκοπάκης, Κώστας Κορυτσαίος, Ιωάννης Σταθόπουλος και Οδυσσέας Παναγιωτάκος. 

 Οι Τούρκοι χαρακτήρισαν τα γεγονότα «Στάση» των κρατουμένων.  

Οι Μακεδονομάχοι Παπαμαρκάκης, Νικόλαος Τζόβελος, (από τη Λαμία), Ἐμμανουήλ Επισκοπάκης, Κώστας Κορυτσαίος, Ιωάννης Σταθόπουλος και Οδυσσέας Παναγιωτάκος, αγαπούσαν την Πατριδα. Αλλά. με διαφορετικό τρόπο από τους Εφιαλτένσκι, του Κασελ-άκη την Κατίνα Σαλαμάκι ,το Γκιάνα, την Λαντινοπούλου,  και τους διαφόρους  Νεομπατριώτες.

6 Ιουνίου 1854. Το τέλος της Επανάστασης στην Θεσσαλία.

Η Ευρώπη ήταν πάντα εδώ για την ΨωροΑλίτ που ήταν πάντα ενάντια στους Έλληνες. 

 Με το ξέσπασμα του Κριμαϊκού Πολέμου, οι Έλληνες νόμισαν ότι είχε φτάσει η ώρα να απελευθερώσουν τις αλύτρωτες πατρίδες. Όταν έφτασαν τα νέα στην Αθήνα για την κήρυξη του ρωσο-τουρκικού πολέμου στις 4/16 Οκτωβρίου του 1853, αλλά και τα νέα για την καταστροφή του τουρκικού στόλου στην Σινώπη , (18/30 Νοεμβρίου 1853) , οι Έλληνες μέσα σε μια γενική φρενίτιδα ενθουσιασμού θεώρησαν ότι είχε έλθει η στιγμή για την εκπλήρωση των εθνικών ονείρων . 

Συγκροτήθηκαν εθελοντικά σώματα, τα οποία είχαν την ολόθερμη συμπαράσταση του βασιλικού ζεύγους, του Όθωνα και της Αμαλίας, και εισέβαλαν στα αλύτρωτα εδάφη της Ηπείρου, της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας. Πρώτοι ξεσηκώθηκαν οι κάτοικοι της Ηπείρου .

 Η επανάσταση κηρύχτηκε στις 26 Ιανουαρίου/7 Φεβρουαρίου 1854 στο Λιάσκοβο, (το σημερινό Πετρωτό Αργιθέας). 

 Σε σύντομο χρονικό διάστημα το επαναστατικό κίνημα εξαπλώθηκε και στη δυτική Θεσσαλία, και τη Μακεδονία. 

Στη Θεσσαλία την ηγεσία ανέλαβε ο υπασπιστής του βασιλιά Όθωνα υποστράτηγος Χριστόδουλος Χατζηπέτρος. 

 Ο Χατζηπέτρος αναχώρησε από τη Λαμία, στις 14 Μαρτίου 1854 επικεφαλής 500 ανδρών. Αφού πέρασε τα σύνορα ενώθηκε με 1.500 άνδρες των οπλαρχηγών Στράτου, Ράγκου, Καταραχιά και Ζιάκα. Οι Έπαναστάτες κατευθύνθηκαν προς το Φανάρι Καρδίτσας. 

Άλλα τμήματα Ελλήνων υπό τους Τζαμαλά, Πανουριά και Δυοβουνιώτη (γιους των ομώνυμων οπλαρχηγών του 1821), είχαν συγκεντρωθεί προς τον Αλμυρό και επιτιθέμενοι νίκησαν τους Τούρκους στο χωριό Πλάτανο. 

Στις 23 Μαρτίου τρία τουρκικά τακτικά τάγματα μαζί με 500 άτακτους Αλβανούς, 30 ιππείς και τρία πυροβόλα, επιτέθηκαν στους περίπου 2.000 Έλληνες στον Πλάτανο. 

Παρά την υπεροχή τους οι Τούρκοι νικήθηκαν αφήνοντας 150 νεκρούς στο πεδίο. Στη δυτική Θεσσαλία ο Χατζηπέτρος μαζί με τους Ράγκο και Στράτο νίκησαν τους Τούρκους στο Μαυρομμάτι (σημερινό Καραϊσκάκη) Καρδίτσας. Και κατόπιν, στις 5 Απριλίου, οι Επαναστάτες με επικεφαλής τον Χατζηπέτρο έφτασαν στα Μεγάλα Καλύβια Τρικάλων, όπου διέλυσαν 1500 Τούρκους και πήραν λάφυρα 2 πυροβόλα. 

 Στις 6 Απριλίου αποβιβάστηκε στον Όρμο Καλαμιτσίου στο Άγιο ¨Ορος ο Τσάμης Καρατάσος με δύναμη 500 ανδρών και διέλυσε την δύναμη των 500 τούρκων άτακτων που βρισκόντουσαν στην Κασάναδρα. 

 Στη Δυτική Μακεδονία ηδη δρούσε ο Θεόδωρος Ζιάκας.

 Ο Χατζηπέτρος, ενισχυμένος με αφίξεις Κρητών καὶ Πελοποννησίων, συγκρότησε στρατόπεδο πέριξ της Καλαμπάκας. Στις 30 Απριλίου εμφανίστηκε ο Σελὴμ Πασάς με 1500 Τουρκαλβανούς, 300 ιππείς και οκτώ κανόνια.

 Οι συγκρούσεις άρχισαν την Πρωτομαγιά και συνεχίστηκαν μέχρι τις 10 Μαΐου, οπότε κατελήφθη η Καλάμπακα. Μεγάλες νίκες των Επαναστατών στα μάχες της 5ης και της 9ης Μαΐου.

 Όμως, τέσσερα χρόνια μετά τα «Παρκερικά», οι Αγγλογάλλοι που ήταν σύμμαχοι των Τούρκων επιτέθηκαν ξανά στην Ελλάδα. Επέδωσαν τελεσίγραφο στον Όθωνα και μετά τη λήξη του, στις 12 /24 Μαΐου του 1854, αποβιβάσθηκε στον Πειραιά πρώτα ο γαλλικός στρατός, και ακλούθησαν λίγες ημέρες αργότερα οι Αγγλοι. 

 Υπό την πίεση των όπλων, ο Όθωνας αναγκάσθηκε να διακηρύξει την ουδετερότητα της Ελλάδας στον Κριμαϊκό Πόλεμο και να αποσύρει σταδιακά τα στρατιωτικά σώματα από τα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

 Οι Αγγλογάλλοι κατακτητές απαίτησαν απομάκρυνση της κυβέρνησης του Αντωνίου Κριεζή και επέβαλαν κυβέρνηση του δοσίλογου και συνεργάτη των Αρχών κατοχής και Αγγλοτσολιά , Αλέξανδρο Μαυροκορδάτου. 

 Με απαίτηση των Γάλλων, το υπουργείο Στρατιωτικών δόθηκε στον ρουφιάνο των Γάλλων και συνεργάτη των αρχών κατοχής Δημήτριο Καλλέργη, που πρωταγωνίστησε μαζί με τον ρουφιάνο και συνεργάτη των Αρχών Κατοχής Ρουφιανόγιαννη στο αγγλικό κίνημα της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843.

 Αφού η Βρετανία και η Γαλλία κατέλαβαν την Αθήνα και επέβαλαν ουδετερότητα στον Όθωνα , ο Χριστόδουλος Χατζηπέτρος στις 6 Ιουνίου 1854 εξέδωσε από το Νεοχώρι. την τελευταία ημερήσια διαταγή του για τον τερματισμό της Θεσσαλικής Επανάστασης στην οποία ανέφερε: 

«Στρατιώτες Θεσσαλοί, των Αγράφων, της Πίνδου, του Ολύμπου, αποσυρόμεθα του αγώνος κύπτοντες εις τας ακαταμαχήτους περιστάσεις. Αλλά η γη των πατέρων μας, ο τόπος γεννήσεώς μας είναι δίκαια απαράγραπτα διά παντός. Αν και προς καιρόν υποχωρούμεν, δεν λησμονούμεν..»