9/6/25

Να γιατί βούτηξαν τον ελληνικό αλλά και τον Γιουγκοσλαβικό χρυσό οι Εγγλέζοι. Το ελληνικό εθνικό χρυσάφι από τη Νοτια Αφρική πουλήθηκε στην Νέα Υόρκη.


 











Ο Αγών των Ελλήνων στην Κύπρο. 9 Ιουνίου 1949.11 Έλληνες δήμαρχοι πόλεων της Κύπρου ζήτησαν την Ένωση με την Μητέρα Ελλάδα. Οι ΑΚΕΛικοί πράκτορες των Άγγλων ήσαν κατά.



Οι αλήτες διεθνείς πλαστογράφοι προσπαθούν να εξαφανίοσυν τον μεγάλο Σέρβο/ Τους διαωεύδουν όμως οι δικές τους φωτογραφίες.

 Το Ψέμα:

Η αλήθεια




Όταν το φιλελεύθερο (Βενιζελικό) Κράτος δολοφονούσε τους πολίτες του για να εισπράξει τα χρέη από πρόστιμα

Η εκτέλεση από το Βενιζελικό Κράτος- χωροφύλακα ,του φτωχού αγρότη Βασίλειου Πηγούρα για φορολογικό  χρέος 1000 δραχμών, από πρόστιμο. εγινε την Κυριακή  8 Ιουνίου. 

250.000 εντάλματα προσωποκράτησης  είχε εκδώσει ο Βενιζέλος το 1930.

Υπουργός Οικονομικών ήταν ο Γ.Μαρής. Στο Γενικό Λογιστήριο 
ο Β. Δεληγιάννης 
Το ψήφισμα των Αγροτών μετά την επίθεση του Βενιζελικού Κράτους ανέφερε:



 

Το "ΕΜΠΡΟΣ" ήταν Βενιζελική εφημερίδα, αλλά την περίοδο της κρίσης τάχθηκε με τον λαό και για το λόγο αυτό υποχρεώθηκε να κλείσει το 1930.
Αντίθετα,η "Μακεδονία" που παρέμεινε Βενιζελική, δημοσίευσε στις 10 Ιουνίου το ακόλουθο ρεπορτάζ για την Πετρομαγούλα στην τελευταία σελίδα:

Το Ρεπορτάζ του«Ριζοσπάστη»
 η ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ πήγε καλά

Ο Βενιζελισμός όπως και η Τουρκοκρατία υπενοικίαζαν τους φόρους στους Τσιφούτ-Τσιφούτ. (Είδηση Από το "ΕΜΠΡΟΣ" της 9ης Ιουνίου 1930)

 Ο Βενιζελισμός, ο Κομμουνισμός , η Πλουτοκρατία, και η Μοναρχία, ήσαν συγκοινωνούντα δοχεία.


........................................


Η «κυβέρνηση των Πλουτοκρατών» όπως αποκαλούσε  ο Ριζοσπάστης το 1929 την κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου νοίκιαζε  τους φόρους στο λάδι, ακριβώς όπως οι Τούρκοι νοίκιαζαν την «δεκάτη».

 Οι «Ενοικιαστές  των φόρων» ήταν οι λαδέμποροι που τους χρηματοδοτούσαν οι Τσιφούτηδες. Ο Τσιφούτης δάνειζε τον λαδέμπορο να αγοράσει του φόρους και μετά ο λαδέμπορος έγδερνε τον αγρότη και συγκέντρωνε το λάδι. 

Ο μεγαλοτσιφούτης  έδινε και  χρήματα στα υποκαταστήματα, τους τοπικούς δανειστές που δάνειζαν τους αγρότες.

Ολη τη «Φάμπρικα», την διέλυσε ο Ιωάννης Μεταξάς καταργώντας τον φόρο του Βενιζέλου.

Για το λόγο αυτό ο Τσιφουτισμός (Βενιζελικοί μαζί με τους Κομμουνιστές) έκαναν  το Κίνημα της 28 Ιουλίου 1938 στην Κρήτη όπου οι Μητσοτάκηδες μαζί με τον Βαφειάδη και τον Πλουμπίδη μαζί με τον Μπάλφουρ  ζήτησαν από τον Βασιλιά για να διώξει τον Μεταξά και να αναθέσει σε μια "οικουμενική"  κυβέρνηση των Κλεφτολουμπινέ , να μαζεύει τους φόρους.

 

Μια στιγμούλα για τον Φίντο

Έχουν και τα πιστά σκυλιά τη θέση τους στην Ιστορία 

9 Ιουνίου 1958. Όλη η Φλωρεντία έκλαψε για τον θάνατο του Φίντο , του πιστού σκύλου, που περίμενε καθημερινά στη στάση λεωφορείων για 15 χρόνια να γυρίσει το αφεντικό του, ο οποίος είχε σκοτωθεί το 1943 κατά τη διάρκεια συμμαχικής  αεροπορικής επιδρομής.

Οι Ρωμαίοι ονόμαζαν τα σκυλιά "Φίντο" επειδή το "Φίντο" στα λατινικά. σημαίνει «εμπιστεύομαι» . Και ο Φίντο  ήταν πραγματικά πιστός. 
Ένα χειμωνιάτικο βράδυ του 1941, όχι μακριά από τη Φλωρεντία, στην όμορφη μικρή πόλη  Μπόργκο Σαν Λορέντσο , ένας εργάτης ονόματι Κάρλο Σοριάνι καθώς επέστρεφε στο σπίτι του από το εργοστάσιο που δούλευε άκουσε ένα μικρό κλάμα. Περίεργος, έψαξε και βρήκε ένα τραυματισμένο κουτάβι. 

Το πήρε στο σπίτι, και τον φρόντισε . Έγιναν γρήγορα φίλοι. και ο νεαρός σκύλος τον ακολουθούσε παντού, οπότε τον ονόμασε "Φίντο". 
Ο Φίντο ήταν ημίαιμο αλλα έμοιαζε με κυνηγόσκυλο. Ήταν κυρίως λευκός με μερικές μαύρες κηλίδες .
 Όπως κάνουν τα καλά σκυλιά, ο Φίντο ακολουθούσε τον Κάρλο  παντού, και  στη  στάση του λεωφορείου στην πλατεία  του Μπόργκο Σαν Λορέντσο από όπου ο Κάρλο έπαιρνε  το λεωφορείο νωρίς το πρωί για τη δουλειά. 
Ο Φίντο γύριζε  γύρω από το πλατεία μέχρι που ο  Σοριάνι  επέστρεφε με το βραδινό λεωφορείο και τον υποδέχτηκαν με την απεριόριστη χαρά που μόνο ένας σκύλος μπορεί να δείξει . 
Αυτό συνεχίστηκε για δύο χρόνια και έγινε γνωστό τελετουργικό στην πλατεία. 
 Στις 30 Δεκεμβρίου 1943, η βιομηχανική περιοχή της Μπόργκο Σαν Λορέντσο βομβαρδίστηκε από τους Συμμάχους και ο Κάρλο Σοριάνι σκοτώθηκε. Ο Φίντο περίμενε στη στάση του λεωφορείου εκείνη την ημέρα, φυσικά, αλλά ο κύριός του   δεν φάνηκε. Τελικά ο Φίντο  επέστρεψε στο σπίτι των Σοριάνι και στη σύζυγο του Κάρλο.
Το επόμενο απόγευμα ο Φίντο επέστρεψε και πάλι για να περιμένει το βραδινό λεωφορείο. Επέστρεψε την επόμενη μέρα και την επόμενη εβδομάδα, τον επόμενο μήνα, τον επόμενο έτος, και την επόμενη δεκαετία. 
Ο Φίντο περίμενε το βραδινό λεωφορείο του Κάρλο Σοριάνι  κάθε  ημέρα για τα επόμενα 14 χρόνια. Περισσότερες από 5.000 ημέρες. 
Σιγά-σιγά, η ιστορία του Φλιντο  έγινε γνωστή πέρα από την πλατεία 
της Μπόργκο Σαν Λορέντσο .

Το 1953, ο τοπικός ανταποκριτής της "La Nazione", έγραψε ρεπορτάζ για  τον "Φίντο" που έκαψε τις καρδιές της Ιταλίας.
Το 1957, ένα κεραμικό άγαλμα του Fido ανεγέρθηκε προς τιμήν του , αλλά σύντομα καταστράφηκε από «soliti imbecilli».
Το 1957, στον Φίντο  απονεμήθηκε χρυσό μετάλλιο σε τελετή στο Δημαρχείο. 
Ο Φίντο πέθανε τον Ιούνιο του 1958, μόνος σε έναν αγροτικό δρόμο, και θάφτηκε λίγο έξω από το νεκροταφείο όπου είναι θαμμένος ο Κάρλο Σοριάνι.

Ο ΔΡΥΟΚΟΛΑΠΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ

  Φῶς Ἑλληνικόν εἰς ἃπαντας τοὺς Ἓλληνας καὶ ἁπάσσας τὰς Ἑλληνίδας. Βροχερός εἰς τοὺς 10°C ἐν Οὐψάλα.  ΕΛΛΑΣ≡HELLAS . Ὁ κακός ἂνθρωπος ἀποκτ...