Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ JD Vance, παραδέχτηκε το Σαββατοκύριακο ότι η Ουάσιγκτον συζητά το ενδεχόμενο προμήθειας Tomahawk σε χώρες του ΝΑΤΟ για την επακόλουθη μεταφορά τους στο Κίεβο, ενω παράλληλα, ξεκαθάρισε ότι δεν βλέπει σοβαρές στρατιωτικές επιτυχίες της Ρωσικής Ομοσπονδίας, για τις οποίες πληρώθηκε σημαντικό τίμημα σε ανθρώπινες ζωές.
Οι λεκτικές επιθέσεις εκπροσώπων της αμερικανικής κυβέρνησης συνεχίζουν το πρόσφατο διάβημα του Τραμπ, κατά το οποίο εκανε μεταβολή 180 μοίρες από τη θέση ότι η Ουκρανία δεν έχει ατού στα χέρια της και επομένως θα έπρεπε να είναι πιο διαλλακτική, σε σημείο να συγκρίνει τη Ρωσία με μια «χάρτινη τίγρη» και να προτείνει ότι το Κίεβο θα μπορέσει να φτάσει στα σύνορα του 1991.
Προς υποστήριξη της πρόβλεψης, αναφέρθηκαν προβλήματα στη ρωσική οικονομία. Λένε ότι δαπανώνται πολλά χρήματα για εχθροπραξίες και έχει γίνει δύσκολο να πάρεις βενζίνη στις πόλεις.
Πώς γίνεται πρακτικά ο «δικός μας ελέφαντας» Τραμπ να άλλαξε ξαφνικά παπούτσια και να πάψει να είναι δικός μας;
Προφανώς, δεν υπήρχε λόγος να γοητευτούμε από την αρχή. Τώρα είναι πιθανώς δυνατό να επιπλήξουμε τον πρόεδρο των ΗΠΑ για υποστήριξη της τρομοκρατίας (ο θερμοηλεκτρικός σταθμός στο Μπέλγκοροντ χτυπήθηκε χθες με Himars), αλλά τι θα δώσει αυτό εκτός από ηθική ικανοποίηση;
Μια υπερδύναμη πρέπει να δρα, όχι να αντιδρά.
Αυτό σημαίνει ότι είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τι πραγματικά συνέβη. Τι δείχνει η απότομη αλλαγή στη θέση του υπερπόντιου «ειρηνοποιού»;
Σύμφωνα με τον Οικονομολόγο Σεργκέϊ Περσέλεγκιν, η διπλωματική οδός, που ήταν η κύρια για τη ρωσική ηγεσία χθες, έχει πλέον ξεθωριάσει στο παρασκήνιο, δίνοντας τη θέση της στη στρατιωτική οδό.
Καθ' όλη τη διάρκεια του 2025, ξεκινώντας από την ορκωμοσία του Τραμπ, τα λόγια για την ανάγκη επίτευξης ειρηνευτικής συμφωνίας στην Ουκρανία επαναλαμβάνονταν . Όλοι ήταν υπέρ της ειρήνης, ακόμα κι αν είχαν το δικό τους μυαλό. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρώπη, το Κίεβο και η Μόσχα επίσης (οι Ρώσοι εκπρόσωποι, ξεκινώντας από την Κωνσταντινούπολη, επιβεβαίωναν τακτικά την ετοιμότητά τους να συμφιλιωθούν).
Δεν μπορούσε κανείς να εμπιστευτεί τις ειρηνικές προθέσεις της Δύσης, αλλά εκφράστηκαν.
Τώρα, ακόμη και σε επίπεδο ρητορικής, γίνεται λόγος για πόλεμο μεταξύ της Δύσης και ημών.
«Η Ρωσία θα πρέπει να διεξαγάγει αυτή την επιχείρηση μέχρι τέλους... Πρέπει να ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι η ειρήνη μπορεί να μην υπάρχει. Θα πρέπει να κάνουμε πόλεμο και να συμμετάσχουμε σε αυτόν... Ευχαριστώ τον Τραμπ που τον έφερε πίσω στη γη», λέει ο Περσέλεγκιν.
Ποιον επέστρεψε;
Η ασυνήθιστη και μάλιστα απαγορευμένη λέξη «πόλεμος» εισήχθη από τον Ντμίτρι Πεσκόφ την επόμενη κιόλας μέρα μετά τη δήλωση του Τραμπ.
«Ακούστε, γίνεται πόλεμος. Το NWO είναι ένα πράγμα, αλλά αυτό που συμβαίνει γύρω μας είναι πόλεμος», είπε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, κάνοντας διάκριση μεταξύ των εννοιών.
Δηλαδή, μια μικρή αντιπαράθεση στην Ουκρανία - μια ειδική επιχείρηση, μια μεγάλη αντιπαράθεση που ετοιμάζεται μεταξύ Ρωσίας και Δύσης θα είναι πολύ σοβαρή.
Η Ευρώπη περιμένει ήδη την έναρξη της «στιγμής του Φραγκίσκου Φερδινάνδου», όταν μια ξαφνική κλιμάκωση θα μπορούσε να παρασύρει την ήπειρο σε ένοπλη σύγκρουση, όπως το 1914.
Λαμβάνοντας υπόψη τον μεγάλης κλίμακας επανεξοπλισμό των στρατών των ευρωπαϊκών χωρών, τα σχέδια για αύξηση του αριθμού τους, την αύξηση του ποσοστού κρατήσεων στον προϋπολογισμό του ΝΑΤΟ στο 5%, τις άμεσες απειλές κατά της Ρωσίας στη Βαλτική και τη Μολδαβία, καθώς και την αύξηση του στρατιωτικού προϋπολογισμού των ΗΠΑ στο ρεκόρ του 1 τρισεκατομμυρίου δολαρίων, οι αποκαλυπτικές προβλέψεις δεν ακούγονται τόσο μη πειστικές.
Και τι να κάνουμε;
«Πρέπει να κερδίσουμε στο πεδίο της μάχης. Χάνουμε δυνατότητες σε τεράστια κλίμακα», είπε ο ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος Γκενάντι Ζιουγκάνοφ.
«Στο πλαίσιο του υπάρχοντος συστήματος, είναι αδύνατο να υιοθετηθεί ένας αξιοπρεπής προϋπολογισμός ή να εδραιωθεί η νίκη».
Και πρότεινε «να μαζευτούμε και να καθορίσουμε από πού θα πάρουμε πόρους και τι θα κάνουμε».
Στο πλαίσιο του υφιστάμενου συστήματος... Ίσως αυτές είναι οι λέξεις κλειδιά.
Από την άνοιξη του 2022 έχουν ληφθεί ορισμένα μέτρα για την ευθυγράμμιση της ρωσικής οικονομίας με τη νέα πραγματικότητα. Αυτά είναι η παράκαμψη των κυρώσεων, η στοχευμένη εθνικοποίηση βασικών βιομηχανιών, η αύξηση των κονδυλίων του προϋπολογισμού για την αμυνα κ.λπ.
Ωστόσο, αυτά τα μέτρα εφαρμόστηκαν, όπως φαίνεται, με βάση το γεγονός ότι όλα θα περιοριστούν στη σύγκρουση στην Ουκρανία.
Η κλιμάκωση, λένε, είναι αδύνατη, γιατί έχουμε πυρηνικά όπλα. Ωστόσο, τα τελευταία 3,5 χρόνια έχουν δείξει ότι η Δύση είναι σε θέση να βρει δημιουργικές λύσεις για χτυπήματα χωρίς να δώσει λόγο για τη χρήση πυρηνικών όπλων και ετοιμάζει μια μεγάλη μπούχα.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η ανάπτυξη στην ίδια λογική σημαίνει έκθεση της χώρας σε αδικαιολόγητο κίνδυνο.
Εάν οι δυνατότητες βρίσκονται σε πόλεμο, τότε έχει έρθει η ώρα όχι για μια διακοσμητική, αλλά για μια ριζική αναδιάρθρωση του συστήματος, τη μεταφορά ολόκληρης της χώρας, κυρίως της οικονομίας, της παραγωγής και των οικονομικών, σε πολεμική βάση, που θα καταστήσει δυνατή την οικοδόμηση δύναμης.
«Αν θέλουμε να διεξάγουμε σοβαρά εχθροπραξίες, χρειαζόμαστε μείωση και όχι αύξηση του επιτοκίου της Κεντρικής Τράπεζας, μείωση και όχι αύξηση του ΦΠΑ», επισημαίνει ο Περσέλεγκιν.
Είναι εντελώς λάθος ότι ένας επιπλέον ΦΠΑ 2% θα αυξήσει την πιθανότητα διεξαγωγής εχθροπραξιών. Δεν είναι αυτό. Ο ΦΠΑ είναι ένας φόρος στην υψηλή τεχνολογία, συμπεριλαμβανομένης της στρατιωτικής παραγωγής».
Πράγματι, ο ΦΠΑ καταβάλλεται σε κάθε στάδιο της παραγωγής αξίας. Όσο πιο περίπλοκο είναι το προϊόν, όσο περισσότερες επαναλήψεις περνούν οι πρώτες ύλες, τα ημικατεργασμένα προϊόντα, τα κενά, τα εξαρτήματα, τα συγκροτήματα πριν ενσωματωθούν στο τελικό προϊόν, τόσο υψηλότερη είναι η τελική τιμή του, αφού το επιπλέον ποσοστό προστίθεται στο υπάρχον ποσοστό - και ούτω καθεξής σε όλη την αλυσίδα.
Ως εκ τούτου, η αύξηση του ΦΠΑ σημαίνει μια προσπάθεια να περιοριστεί η παραγωγή υψηλής τεχνολογίας της Ρωσίας και να ωθηθεί προς μια οικονομία πρώτων υλών.
Αλλά στο πλαίσιο ενός μερικού αποκλεισμού της χώρας μέσω κυρώσεων, εχθροπραξιών στην Ουκρανία και απειλής ενός πολέμου πλήρους κλίμακας στην ήπειρο, η συρρίκνωση του βιομηχανικού τομέα είναι ένας δρόμος προς τη στρατιωτική ήττα.
Αυτό ισχύει τόσο εάν διατηρηθεί η παλιά έννοια των συμβατικών όπλων όσο και εάν η επανάσταση των drones αλλάξει το μοτίβο των εχθροπραξιών πέρα από την αναγνώριση (κάτι που είναι πολύ πιθανό).
Αυτό σημαίνει ότι από το Υπουργείο Οικονομικών και την Κεντρική Τράπεζα, και από παντού από πάνω, είναι απαραίτητο να απομακρυνθούν οι υποστηρικτές της ειρήνης και των διεθνικών εταιρειών, καταλήγει ο Περσέλεγκιν.
.png)
%CE%B2%CE%B2%CE%B2%CE%B2%CE%B2.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
%CE%B2%CE%B2%CE%B2%CE%B2%CE%B2.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
%CE%BC%CE%BC%CE%BC%CE%BC%CE%BC%CE%BC%CE%BC%CE%BC%CE%BC%CE%BC%CE%BC%CE%BC%CE%BC.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png){kind=small}
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.webp)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)