Η 31η Μαΐου στην Ιστορία

1011.Ο βασιλιάς Βαλδουίνος Α΄ της Ιερουσαλήμ κατέλαβε την «Παράλιο Καισάρεια», (Λατ. Caesarea Maritima), που χτίστηκε από τον Ηρώδη τον Μέγα .

1162. Πέθανε ο αδιάλειπτος εχθρός του Μανουήλ Α΄ Κομνηνού, Γκέζα Β΄ των Άρπαντ που ήταν ήταν βασιλιάς της Ουγγαρίας και της Κροατίας . Ήταν ο πρωτότοκος υιός του Μπέλα Β΄ βασιλιά της Ουγγαρίας και της Ελένης Βουκάνοβιτς πριγκίπισσας της Ρασκίας (Σερβίας) που ήταν κόρη του Ούρος Α΄ Βουκάνοβιτς μεγάλου πρίγκιπα της Ράσκας, υποτελούς του αυτοκράτορα των Ρωμαίων, και της Άννας Διογένους, εγγονής του Ρωμανού Δ΄ Διογένους και μικρανιψιάς του Αλεξίου Α΄ Κομνηνού. 

1223. Έληξε με νίκη των Μογγόλων η τριήμερη μάχη του Ποταμού Κάλκα στην σημερινή Ουκρανία. Οι Ρώσοι του Κιέβου υπέστησαν βαριά ήττα. 

1307.O στρατός του Γερμανού Αλβέρτου ηττήθηκε στην μάχη της Λούσκα στην Θουριγγία από τον μαρκήσιο Φρειδερίκο του Μάισεν του Οίκου των Βέττιν. 

1578. Ο Ερρίκος Γ΄ της Γαλλίας θεμελίωσε στο Παρίσι τη γέφυρα της Πον Νεφ (Νέα Γέφυρα)

1584.Ο τρίτος γιός του Ιβάν του Τρομερού και της Αναστασίας Ρομάνοβα , Φιόντορ (Θεόδωρος) Α΄ Ιωάννοβιτς, ο «Ευλογημένος» , που απέκτησε το προσωνύμιο «Κωδωνοκρούστης», που είχε διαδεχθεί τον πατέρα του από τις 18 /28 Μαρτίου 1584 στέφτηκε πρίγκιπας της Μόσχας και Τσάρος πασών των Ρωσιών. 

1646. Στις 4 το πρωί έγινε ο σεισμός του Γκάργκανο στην Πούλια εντάσεως 6.3 ρίχτερ με εκατοντάδες θύματα. 

1740. Μετά το θάνατο του πατέρα του Φρειδερίκου Γουλιέλμου Α΄ Φρέντερικ Χοενζόλεν ,ανέβηκε στο θρόνο της Πρωσίας σε ηλικία 28 ετών, ο Φρειδερίκος Β΄ που έγινε «Μέγας». 

1790 .Ο Μανουέλ Κουίμπερ εξερεύνησε το Στενό του Ιωάννη Φωκά στην νήσο Βανκούβερ, το οποίο οδηγεί στο λιμάνι του Βανκούβερ. 

1795.Στη Γαλλία, καταργήθηκε το Επαναστατικό Δικαστήριο που λειτουργούσε από τον Νοέμβριο του 1792.

1809. Στις 19/31 Μαΐου ο Χουρσίτ πασας νίκησε τους Σέρβους στη μάχη της Κάμενισα εξω από τη Νις. Με τα Κεφάλια των 952 νεκρών στο λόφο Τσέγκαρ ο Χουρσίτ έχτισε το αιώνιο μνημείο του Τουρκικού Πολισμού που στέκει ως και σήμερα. 

1815. Δημιουργήθηκε του Βασιλείου των Κάτω Χωρών, που περιλάμβανε και το σημερινό Βέλγιο.

1860. Εξέγερση στην Κατάνια της Σικελίας εναντίων των Βουρβόνων και υπέτ της Ιταλικής Ενοποίησης.    

1877 .Η ρουμανική κυβέρνηση κήρυξε επιστράτευση για τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. 

1891.Αρχισε η κατασκευή του μεγάλου σιβηρικού σιδηροδρόμου προς το Βλαδιβοστόκ. Ο Υπερσιβηρικός συνδέει τη Μόσχα και την ευρωπαϊκή πλευρά της Ρωσίας με τη ρωσική Άπω Ανατολή, τη Μογγολία, την Κίνα και τη Θάλασσα της Ιαπωνίας. Ο αυτοκρατορικός κρατικός προϋπολογισμός διέθεσεγια το γιγαντιαίο έργο 1 δισεκατομμύριο 455 εκατομμύρια ρούβλια, μεταξύ των ετών 1891 και 1913. 

1894. Στη Βουλγαρία παραιτήθηκε ο Στέφαν Σταμπούλοφ και τον διαδέχτηκε στην πρωθυπουργία ο Κωνσταντίν Στόιλοφ. 

1900. Στην Κίνα για την αντιμετώπιση της Επανάστασης των Μπόξερ κατά των ξένων αποβιβάστηκαν στρατιώτες ευρωπαϊκών δυνάμεων που ενώθηκαν με τους Ιάπωνες. 

1902. Με τη συνθήκη της Πρετόρια, (31/5/1902) τερματίστηκε ο Πόλεμος των Μπόερς που δήλωσαν υποταγή στο Βασιλιά Εδουάρδο Ζ΄ .Στην Αγία Πετρούπολη υπογράφηκε μυστική ρωσοβουλγαρική, στρατιωτική συμφωνία. Στην Ισπανία, ο βασιλιάς Αλφόνσος ΙΒ' διάλυσε το Κοινοβούλιο και επέβαλλε στρατιωτικό νόμο.

1905. Το απόγευμα της 31ης Μαΐου/13 Ιουνίου 1905 ο πρωθυπουργός Θεόδωρος Δηλιγιάννης, έφθασε με την άμαξά του στην είσοδο του Βουλευτηρίου, στην οδό Σταδίου, στις 17:05 μ.μ. συνοδευόμενος από τον σωματοφύλακά του Γιάννη Πάνο. Ένας άνδρας περίπου 35 ετών προθυμοποιήθηκε να του ανοίξει την πόρτα της άμαξας. Ο ανύποπτος Δεληγιάννης τον ευχαρίστησε και κατευθύνθηκε προς τη μαρμάρινη κλίμακα της Βουλής. Τότε, ο άγνωστος με μια αστραπιαία κίνηση έβγαλε ένα μαχαίρι και το βύθισε στην κοιλιά του . Ο Αντώνιος Κωσταγερακάρης ήταν ΧαρτοπαίκτηςΛεσχειάρχης και τον σκότωσε επειδή έκλεισε τα χαρτοπαίγνια. Τον δολοφόνο σκότωσαν οι αυτόπτες.

1906. Δολοφονήθηκε στο γάμο του ο Βασιλιάς Αλφόνσος ΙΓ της Ισπανίας.

1915. Στις 31 Μαΐου/13 Ιουνίου 1915 έγιναν εκλογές από την κυβέρνηση του Δημήτριου Γούναρη, με πλειοψηφικό και με 33 περιφέρειες. Η ψηφοφορία έγινε με σφαιρίδιο. Το Κόμμα των Φιλελευθέρων του Βενιζέλου έλαβε 48,9% και εξέλεξε 189 βουλευτές από τους 316. Το Κόμμα των Εθνικοφρόνων του Δημήτριου Γούναρη Έβγαλε 95, ο Γεώργιος Θεοτόκης 12, ο Νικόλαος Δημητρακόπουλος 7 ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης 7, ο Δημήτριος Ράλλης 6, η Φεντερασιόν 2 και 2 ήσαν Ανεξάρτητοι. Την ίδια ημέρα Γερμανικό Ζέπελιν βομβάρδισε για πρώτη φορά το Λονδίνο .

1916 Διεξήχθη η Ναυμαχία της Γιουτλάνδης, η μεγαλύτερη ναυμαχία του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. 151 βρετανικά πλοία που διοικούσε ο ναύαρχος Τζόν Τζέλικο αντιμετώπισαν 91 γερμανικά, που διοικούσε ο Ναυαρχος Ράινχαρντ Σέερ. Οι Άγγλοι που υποχώρησαν είχαν 6.094 νεκρούς και έχασαν 3 καταδρομικά , 3 θωρηκτά και 8 αντιτορπιλικά. Οι γερμανοί είχαν 2551 νεκρούς και έχασαν 1 καταδρομικό, 1 θωρηκτό, 4 αντιτορπιλικά και 5 τορπιλοβόλα.

1924. Έληξε στη Μόσχα με την εκλογή της 13ης Κεντρικής Επιτροπής το 13ο Συνέδριο του Ρωσικού Κομμουνιστικού Κόμματος (μπολσεβίκων), στο οποίο μεείχαν 748 σύνεδροι με δικαίωμα ψήφου, και 416 με συμβουλευτική ψήφο. Το 13ο Συνέδριο ήταν το πρώτο μετά το θάνατο του Βλαντίμιρ Λένιν, και σε αυτό εκδηλώθηκε η πρώτη αναμέτρηση μεταξύ της Αριστερής Αντιπολίτευσης (με επικεφαλής τον Λέον Τρότσκι) και της «τρόικας» των Στάλιν, Γκριγκόρι Ζινόβιεφ και ο Λεβ Κάμενεφ. Η Βουλή των Ελλήνων, με ψήφισμά της, αποφάσισε την προαγωγή των πρωτεργατών της Επαναστάσεως του 1922, Νικολάου Πλαστήρα και Στυλιανού Γονατά, σε αντιστράτηγους. 

1940. Το 75% του Βρετανικού εκστρατευτικού Σώματος έφτασε πίσω στην Αγγλία. 

1941. Με διαταγή των ρχών Κατοχής απαγορεύτηκε η κυκλοφορία στην Αθήνα από τις 10 το βράδυ μέχρι το πρωί. 

 1942.Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η γερμανική πολεμική αεροπορία βομβάρδισε το Κόβεντρι της Αγγλίας. 

 1943. Ο Ντε Γκωλ και ο Ζιρό σχημάτισαν στο Αλγέρι την Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης. 

 1951. Εκδηλώθηκε το Κίνημα του ΙΔΕΑ, προς υποστήριξη του Παπάγου μετά την οριστικοποίηση της παραίτησης λόγω ρήξης του με το Παύλο και τον Παπανδρεου. Το κίνημα κατέστειλε ο παραιτηθείς πραξικοπηματίας στρατάρχης στο όνομα του οποίου είχε εκδηλωθεί. 

 1952. Ο Νικόλαος Πλαστήρας ανέλαβε τα καθήκοντα του Πρωθυπουργού. Ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ παραιτήθηκε από τον αμερικανικό στρατό. 

1953. Η γαλλική βουλή διόρισε ανώτατο διοικητή των γαλλικών στρατευμάτων στη Ινδοκίνα τον στρατηγό Ανρί Ναβάρρο που ήθελαν οι αμερικανοί. 

 1957. Παρασύρθηκε λίγο μετά το μεσημέρι στο ύψος του Αλίμου Αττικής από αυτοκίνητο που οδηγούσε ο Αμερικανός πιλότος Μάριο Μουζάλι, της Βάσης του Ελληνικού, ο μαρξιστής και αντιμοναρχικός απότακτος αξιωματικός, Στέφανος Σαράφης, γνωστός και ως «Αχυρένιος Συνταγματάρχης», που σύμφωνα με τον Γεώργιο Καρτάλη, ανακηρύχθηκε «δι’ εμπτυσμού» «αρχιστράτηγος» του ΕΛΑΣ στον οποίο διαδραμάτισε διακοσμητικό ρόλο και λειτούργησε ως υποχείριο και μαριονέττα της ηγεσίας του Κ.Κ.Ε. 

 1960 . Σάλος στην Ελλάδα από την αποκάλυψη εγγράφου του ιταλικού Γενικού Επιτελείου προς το ΝΑΤΟ, σύμφωνα με το οποίο τμήματα της Ηπείρου ανήκουν εθνολογικά στην Αλβανία. 

 1962. Ο Άντολφ Άιχμαν εκτελέστηκε δι' απαγχονισμού στο Ισραήλ. 

 1970. Σεισμός εντάσεως 7,9 Ρίχτερ στο Περού.47.000 άτομα έχασαν τη ζωή τους από κατολισθήσεις εξαιτίας του σεισμού, ενώ 25.000 ήταν οι αγνοούμενοι και 200.000 οι τραυματίες. 

 1974. Η Συρία και το Ισραήλ υπέγραψαν συνθήκη ειρήνης για τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ.

1975.Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, συνάντησε τον Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες και του πρότεινε την παραπομπή του θέματος της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου στο Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο της Χάγης . 

 1977 . Ολοκληρώθηκε ο αγωγός Trans-Alaska Pipeline System. 

 1987. Άρχισε να εκπέμπει ο πρώτος μη κρατικός ραδιοφωνικός σταθμός της Ελλάδας, ο δημοτικός «Αθήνα 9,84». 

 1991. Ο Πρόεδρος της Αγκόλα και ο ηγέτης των ανταρτών της Σια (UNITA) υπέγραφαν συμφωνία ειρήνης στη Λισαβόνα, με την οποία τερματίσθηκε ο 16χρονος εμφύλιος πόλεμος, υπό την εποπτεία του ΟΗΕ. 

 1992. Στην Σερβία έγιναν δημοτικές εκλογές και το δημοψήφισμα για τα Κρατικά Σύμβολα που κηρύχτηκε άκυρο γιατί δεν συμμετείχε το 50% των εγγεγραμμένων. Έγιναν και οι εκλογές για την εκλογή των αντιπροσώπων στην Βουλή της ΟΔ. Γιουγκοσλαβίας στις οποίες το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Σερβίας έλαβε 1,665,485 ψήφου εκλέγοντας 73 από τους 136 βουλευτές, το Σερβικό Ριζοσπαστικό Κόμμα έλαβε 1,189,189 εκλέγοντας 33 και το Δημοκρατικό Κόμμα Των Σοσιαλιστών του Μαυροβουνίου με 160,040 έβγαλε 23. Στη Βοσνία Ερζεγοβίνη οι μουσουλμάνοι έκαψαν και λεηλάτησαν το σερβικό χωρι΄Οτσακ στην Ποσαβίνα ενώ η κυβέρνηση της Ρεπούμπλικα Σερπσκα ζήτησε από την UNPROFOR την απελευθέρωση 4.000 Σέρβων που τους πολιορκούσαν στη σήραγγα στο Μπραντίν της Ερζεγοβίνης οι Μουσουλμάνοι. 

 1994. Στην Ιταλία, το κόμμα του Τζιανφράνκο Φίνι υποστήριξε ότι οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι κανονικοί άνθρωποι και πρέπει να κλειστούν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως.

1996.Στη Βιέννη, η Βουλγαρία, μαζί με την Αλβανία, τη Λευκορωσία και την Ουκρανία, συγκρότησαν την Πρωτοβουλία Κεντρικής Ευρώπης (CEI). 

 1997. Ο Μπόρις Γέλτσιν και ο Λεονίντ Κούτσμα υπέγραψαν Συνθήκη Φιλίας, Συνεργασίας και Εταιρικής Σχέσης μεταξύ της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Ουκρανίας. 

 1999. Κατά την 69η ημέρα της επίθεσης του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία χτυπήθηκαν και οι πεθαμένοι Σέρβοι. Καταστράφηκε το ορθόδοξο νεκροταφείο στην Πρίστινα και «χάθηκαν» πάνω από εκατό τάφοι. Στη μάχη του Πάστρικ στο Κοσσυφοπέδιο και το Μετόχι βομβαρδιστικά Β-52 του ΝΑΤΟ , για να βοηθήσουν τους Αλβανούς και τον ΟΥΤΣΕΚΑ χτύπησαν το απόγευμα, τις θέσεις της 549 Μηχανοκίνητης ταξιαρχίας του Γιουγκοσλαβικού Στρατού στο χωριό Σεχ Μαχάλα. Σκοτώθηκαν 10 στρατιώτες και ο αντισυνταγματάρχη Μπόσκο Λέμιτς .Υπήρχαν ακόμη και 115 τραυματίες. 12 Πύραυλοι έπεσαν στην γειτονιά Ζβέζνταρα του Βελιγραδίου και καταστράφηκαν πολλά σπίτια. Ένα άτομο έχασε τη ζωή του ενώ εννέα τραυματίστηκαν. Ο στόχος ήταν ο πομπός του Ράδιο Βελιγράδι. Στην περιοχή του Βελιγραδίου Βομβαρδίστηκαν το Ομπρένοβατς, το Μακίσκο Πόλιε, και το δάσος του Μαλιάκοβτας. Την ίδια ημέρα βομβαρδίστηκε και το Νόβι Πάζαρ. Από βόμβα που έπεσε σε πολυκατοικία σκοτώθηκαν 11 άτομα μεταξύ των οποίων και ο Μάρκο Σίμιτς, 2 ετών. Χτυπήθηκαν και πάλι η γραμμή μεταφοράς ρεύματος Υψηλής Τάσης στο Ομπρένοβατς και η μονάδα παραγωγής θερμού Νερού «Νίκολα Τέσλα». 15 πύραυλοι έπεσαν στο Μάκισκο Πόλιε και στο δάσος του Μιλιάκοβατς έξω από το Βελιγράδι. Βομβαρδίστηκε και το διυλιστήριο πετρελαίου στο Πάντσεβο. Στην Τουρκία άρχισε η δίκη του Αμπντουλάχ Οτσαλάν. 

 2001. Στο Βελιγράδι, το Σερβικό Κοινοβούλιο απέρριψε το «Συνταγματικό πλαίσιο για την προσωρινή αυτοδιοίκηση στο Κοσσυφοπέδιο και το Μετόχι» που προσεφερε η Διεθνής Κοινότητα. 

 2005. Σε κάθειρξη 9 ετών για διαφθορά καταδικάστηκε ο πρώην επικεφαλής της εταιρείας «Γιούκος», Μωυσής Χανταρκόβσκι. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, αποκαλύφθηκε ότι το «βαθύ λαρύγγι» που ενμερωνε τους «μεγάλους ρεπόρτερ» Μπομπ Γούντγορντ και ο Καρλ Μπέρνσταϊν της «Ουάσιγκτον Πόστ» για το Σκάνδαλο «Γουοτεργκέιτ», ήταν ο Μάρκ Φελτ (W. Mark Felt), το «νουμερο δύο» του FBI την εποχή του Νίξον. 

 2010. Επίθεση των Ισραηλινών Κομάντος στο τουρκικό πλοίο «Μαβί Μαρμαρά» που μετέφερε περίπου 10.000 τόνους ανθρωπιστική βοήθεια για την Γάζα. 10 νεκροί. 

 2011.Ο Ράτκο Μλάντιτς εκδόθηκε από τον Τάντιτς στο Δικαστήριο της Χάγης ως εγκληματίας πολέμου.

  2018. Στην Ιταλία ο πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας Σέρτζιο Ματταρέλα έδωσε στον Τζουζέπε Κόντε την εντολή να σχηματίσει την νέα κυβέρνηση.

Η Δαμασκός καταγγέλλει την ευθύνη της Ευρώπη για την αιματοχυσία και την Καταστροφή της Συρίας

 

Το υπουργείο Εξωτερικών της Συρίας σχολιάζοντας τις νέες  «μονομερείς, και απάνθρωπες» κυρώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της Συρίας τόνισε ότι οι Κυρώσεις αποκαλύπτουν σε τι πράγματι πιστεύει  η Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Το υπουργείο Εξωτερικών της Συρίας ανέφερε ότι «η   Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα,  και αποδεικνύει την πλήρη συνεργασία της  στον άδικο πόλεμο κατά της Συρίας και την ενοχή της  για την αιματοχυσία των Σύρων και την καταστροφή των επιτευγμάτων τους».‎

Το υπουργείο Εξωτερικών της Συρίας τόνισε ότι τα απάνθρωπα μέτρα της ΕΕ « επηρεάζουν και δυσκολεύουν τη ζωή των  Σύρων πολιτών , και την υγεία τους και συνιστούν κατάφωρη παραβίαση των πιο βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των αρχών του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου».‎

Το υπουργείο Εξωτερικών της Συρίας σημείωσε ότι οι κυρώσεις  αντιπροσωπεύουν μια μορφή συνέχισης  του πολέμου στη Συρία, στον οποίο αφού ο συριακός λαός και ο ηρωικός Συριακός Αραβικός Στρατός κατάφεραν να νικήσουν την τρομοκρατία και τους υποστηρικτές της. Οι κυρώσεις αποφασίστηκαν  μετά την την μαζική παρρησία του λαού στις κάλπες που απέδειξε ότι είναι αποφασισμένος να εμποδίσουν όλες τις προσπάθειες που αποσκοπούν στην ποδηγέτηση της συριακής εθνικής ανεξαρτησίας.

«Η Ευρωπαική Ένωση  έχει χάσει την αξιοπιστία και την επιρροή της  στα γεγονότα στην περιοχή και στον κόσμο λόγω των λανθασμένων προσεγγίσεων και της τυφλής υποταγής της  στην πολιτική των ΗΠΑ», κατέληξε το υπουργείο Εξωτερικών της Συρίας η πηγή.‎

Ο πράκτωρ «Λεφτεράκης», (Βενιζέλος), πούλησε τσάμπα, στις 17/30 Μαΐου 1913, τον ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου

Στις 17/30 Μαΐου 1913, στην αίθουσα των πορτρέτων, στο Ανάκτορο Σεντ Τζέιμς του Λονδίνου, υπό την προεδρία του υπουργού εξωτερικών της Μ. Βρετανίας Εδουάρδου Γκρέυ, υπογράφηκε από την Ελλάδα, τη Βουλγαρία, το Μαυροβούνιο, τη Σερβία και την Τουρκία η συνθήκη του Λονδίνου, με την οποία έληξε ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος. Μεσολάβησαν οι έξι Μεγάλες Δυνάμεις, (Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία και Ρωσία). 

Σύμφωνα με τη Συνθήκη παραχωρούνταν στους νικητές (στα Βαλκανικά κράτη) όλα τα εδάφη της Οθωμανικής αυτοκρατορία που βρίσκονταν δυτικά της γραμμής Αίνου - Μηδείας, εκτός της Αλβανίας, που θα δημιουργούνταν ως ανεξάρτητη Ηγεμονία. Οι Σύμμαχοι και η Τουρκία (άρθρο 3) ανέθεταν στις έξι Μεγάλες Δυνάμεις (στην Πρεσβευτική Συνδιάσκεψη ), τη χάραξη των συνόρων και το διακανονισμό των ζητημάτων που αφορούσαν την Αλβανία, καθώς τους παρείχαν τη δυνατότητα (άρθρο 5) να αποφανθούν για την τύχη των ελληνικών νήσων του Αιγαίου, εκτός της Κρήτης (άρθρο 4) για την οποία η Πύλη παραιτείτο «υπέρ των συμμάχων Ηγεμόνων πάντων των επί της Νήσου κυριαρχικών δικαιωμάτων της».

 Ο Βενιζέλος υπέγραψε τη συνθήκη «λαμβάνοντας υπόψη τις διαβεβαιώσεις της αγγλικής κυβέρνησης ότι θα υποστήριζε την ελληνική κυριαρχία επί των ελληνικών νήσων του Αιγαίου και της Δωδεκανήσου. Παρά ταύτα τρία ζητήματα που ενδιέφεραν την Ελλάδα έμειναν τελικά άλυτα: το Βορειοηπειρωτικό, το Νησιωτικό και το Αγιορείτικο. 

 Ο πράκτωρ Βενιζέλος στις 17/30 Μαΐου 1913, πούλησε τσάμπα τον ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου.

Τα εγκλήματα του ...Κράτους Δικαίου και του ΝΑΤΟ κατά του σερβικού λαού

του Σπύρου Χατζάρα 

Πέρασαν 22 χρόνια και δεν ξεχνώ , το αίμα, την απόγνωση, και τις δολοφονίες απλών ανθρώπων που έγιναν κιμάς από τις βόμβες των αμερικανών και των συμμάχους τους, που έστελναν το μήνυμα της παγκόσμιας διακυβέρνησης του «καλού», που προστάτευε τα «ανθρώπινα δικαιώματα», τους σουνίτες «μετανάστες», τους πρεζέμπορους και χασισέμπορους, τις λεσβίες και τους πούστηδες. Το μήνυμα ήταν απλό. «Όποιος διαφωνεί μαζί μας είναι Στόχος». «Φταίτε όλοι».

Την 68η ήμερα των νατοϊκών βομβαρδισμών στη ΟΔ. Γιουγκοσλαβίας «ο Ελεήμων Αγγελος» χτύπησε μια γέφυρα πάνω από τον Μόραβα , κοντά στο Βαρβαρίν, ανάμεσα στη Γιάγκοντινα και το Κρούσεβατς. ;Λίγο μετά τις 13.00 , δύο μαχητικά αεροσκάφη F-16 του ΝΑΤΟ εμφανίστηκαν στον ουρανό και έριξαν δυο καθοδηγούμενες με λέιζερ βόμβες των 2000-λιβρών στη γέφυρα στα περίχωρα της πόλης, η οποία οδηγεί άμεσα στην αγορά. Επειδή ήταν ημέρα της Λαϊκής Αγοράς, η Γέφυρα ήταν γεμάτη με κόσμο που πήγαινε για ψώνια. Στο πρώτο κύμα της επίθεσης, τα αεροπλάνα χτύπησαν τη γέφυρα στη μέση. Σκοτώθηκαν επί τόπου τρία άτομα και τραυματίστηκαν τουλάχιστον πέντε. Τα αεροπλάνα του ΝΑΤΟ όμως γύρισαν και έριξαν άλλους δυο πυραύλους. Σε αυτή την επίθεση, σκοτώθηκαν 9 άμαχοι και 12 τραυματίστηκαν σοβαρά, από αυτούς που είχαν τρέξει να βοηθήσουν τους πρώτους. Από δυο, δεν βρέθηκε τίποτα και τους κατέταξαν στους αγνοούμενους. 12 νεκροί, δυο εξαερωμένοι και 17 βαριά τραυματισμένοι, για πλάκα. Για να στείλουν τα καθάρματα του ΝΑΤΟ το μήνυμα. «Φταίτε όλοι». Ο εκπρόσωπος τύπου του ΝΑΤΟ Τζέιμι Σέι ισχυρίστηκε μετά την επίθεση ότι η γέφυρα ήταν νόμιμος στρατιωτικός στόχος. Αλλά δεν υπήρχαν στρατιωτικές εγκαταστάσεις στο Βαρβαρίν. Ο κοντινότερος στρατώνας ήταν 22 χιλιόμετρα μακριά. Η 75χρονη γέφυρα είχε ωφέλιμο φορτίο μόλις δώδεκα τόνων. Από εκεί περνούσαν οι πεζοί, τα γαϊδούρια και τίποτα τρακτέρ και δεν χρησιμοποιήθηκε για μετακίνηση στρατιωτική κατά τη διάρκεια του πολέμου. Το γεφυράκι του Βαρβαρίν δεν ήταν στρατιωτικός στόχος . Ο βομβαρδισμός του δεν ηταν λάθος. Ήταν έγκλημα πολέμου εναντίον των απλών πολιτών. Γύρω στα μεσάνυχτα , ο « Ελεήμων Αγγελος», λίγο πιο νότια από το Βαρβαρίν, βομβάρδισε ένα Γεροκομείο στην Σουρντουλίτσα, στο οποίο φιλοξενούνταν 50 πρόσφυγες. Εκεί σκότωσαν τουλάχιστον 20. Οι 17 ήταν «ευπαθείς» ηλικιωμένοι και  3 παιδιά προσφύγων.

Στο Πρίζρεν, στο Κόσοβο και το Μετόχι, χτύπησαν μια φάλαγγα του Τύπου. Ένας νεκρός και πολλοί τραυματίας. Επτά πύραυλοι έπεσαν στη Βράνιε. Ένα άτομο σκοτώθηκε και ένας τραυματίστηκε σοβαρά. Από τον βομβαρδισμό της σήραγγας στο δρόμο Πρίζρεν-Μπρέζοβιτσα κοντά στο χωριό Γκόρνιι σκοτώθηκε ένας άνθρωπος. Στο Κόσσοβο βομβάρδιζαν ακόμα την Κόσοβσκα Βυτίνα όπου κατέστρεψαν το ορθόδοξο νεκροταφείο. Αεροσκάφη του ΝΑΤΟ, βομβάρδισαν ακόμα το Ίστοκ, το Μπιέλο Πόλιε, το Πέτς και τη Λίπλιανιν. Παράλληλα, προσέβαλαν την περιφέρεια του Κάτσανικ και το όρος Γκόλες. Συνολικά στο Κόσσοβο στις 30 Μαΐου 1999 , 11 νεκροί (πολίτες) και 40 τραυματίες. Το ΝΑΤΟ βομβάρδισε επίσης το κέντρο της Σρέμσκα Καμένιτσα, και κατέστρεψαν πολλά σπίτια, ενώ έριξαν αρκετούς πύραυλοι στη βιομηχανία καπνού στη Νις, (για να μην προμηθεύει το Στρατό με τσιγάρα;).Πιο ανατολικά βομβαρδίστηκαν το Πίροτ και το Δημήτροβγκραντ κοντά στα σύνορα με τη Βουλγαρία. Περισσότεροι από 30 πύραυλοι έπεσαν στο Βελιγράδι. Ένας άνθρωπος σκοτώθηκε και έξι τραυματίστηκαν. Στο Μαυροβούνιο βομβαρδίστηκε η Λούστιτσα στην Μπόκα Κοτόρσκα στην είσοδο του κόλπου του Κότορ. Βομβαρδίστηκαν ακόμα, το Μπολγιέβατς, η Ζβέκα κοντά στον Ομπρένοβατς, η Οστρούζνιτσα, η Στραζίβιτσα, τον Γιάκοβο και το Μπουμπάνι Πότοκ. Σύνολο για μια μέρα: 49 άμαχοι νεκροί. Σύμφωνα με το δικό μου υπολογισμό. Ίσως ήταν η πιο πολύνεκρη ημέρα της Νατοϊκής επιχείρησης. Οι σοβαρά τραυματισμένοι πολλοί. Πόσοι πέθαναν μετά κανείς δεν ξέρει. Ούτε και ποιος τους βοήθησε να τα βγάλουν πέρα με το κουσούρι που τους άφησε το ΝΑΤΟ. Οι επιζώντες του Βαρβαρίν ζήτησαν 3.5 εκ ευρώ αποζημίωση από τη γερμανική Δικαιοσύνη αλλά η αγωγή τους κατά του ΝΑΤΟ απορρίφτηκε το 2003 «εν ονόματι του γερμανικού λαού».

Η 30η Μαΐου στην Ιστορία

Η 30η Μαΐου είναι η 150η ημέρα του έτους. Απομένουν   215 μέρες μέχρι την 31η Δεκεμβρίου . 

1381. Έναρξη της Εξέγερσης των Χωρικών στην Αγγλία, λόγω του νέου φόρου που τους επέβαλε ο βασιλιάς Ριχάρδος Β’.

1416 . Κατά τη Σύνοδο της Κωνσταντίας, που συγκλήθηκε από τον αυτοκράτορα Σιγισμόνδο, υποστηρικτή του Αντίπαπα Ιωάννη ΚΓ΄, κάηκε ζωντανός στην Κωνσταντία, ο Τζιρολάμο (Ιερώνυμος) της Πράγας , ως υβριστής του Πάπα και των καρδιναλίων και ως αιρετικός. Ο Ιερώνυμος απολογήθηκε και αρνήθηκε τις κατηγορίες στις 24 Μαΐου. Του έδωσαν τρείς ημέρες καιρό για μετανοήσει και τον κάλεσαν μπροστά στη Σύνοδο στις 27 Μαΐου, όπου και πάλι αρνήθηκε τις κατηγορίες. Του έδωσαν ακόμα δυο ημέρες καιρό για να ζητήσει συγχώρεση και τον έκαψαν. Οι αυτόπτες έγραψαν ότι υπέστη το μαρτυριο με στωϊκότητα.

1431. Κατά τον Εκατονταετή Πόλεμο οι Άγγλοι έκαψαν ζωντανή στη Ρουέν, τη 19χρονη Ιωάννα της Λωρραίνης.Στις 18 Απριλίου 1909 η Καθολική Εκκλησία την ανακήρυξε οσία και στις 16 Μαΐου 1920, ανακηρύχθηκε αγία από τον πάπα Βενέδικτο το 15ο. Η μνήμη της γιορτάζεται στις 30 Μαΐου.

1434. Με την Μάχη του Λίπανι έληξαν οι Πόλεμοι των Χουσιτών. Στη μάχη σκοτώθηκε ο Ουσίτης στρατηγός Πρόκοπ ο Φαλακρός.

1563. Άρχισε ο επταετής Βόρειος Πόλεμος. Οι Δανοί επιτέθηκαν στον Σουηδικό Στόλο κοντά στο νήσο Μπόρνχολμ αλλά ο Σουηδός ναύαρχος Γιάκομπ Μπάγκε κατάφερε να βγεί νικητής. Βούλιαξε τρία πλοία των Δανών, που έχασαν 600 άνδρες.

1574. Πέθανε ο βασιλιάς της Γαλλίας Κάρολος Θ', και ο Αλέξανδρος Εδουάρδος Βαλουά , ο Ερρίκος της Πολωνίας, στέφθηκε βασιλιάς της Γαλλίας ως Ερρίκος Γ΄.

1635.Κατα τον Τριακονταετή Πόλεμο, υπογράφηκε η συνθήκη της Πράγας, με την οποία έληξαν οι συγκρούσεις μεταξύ του αυτοκράτορα Φερδινάνδου Β και και των Γερμανών ευγενών με εξαίρεση τον Βερνάρδο της Σαξ-Βαϊμάρης και τον Βίλεμ της Έσσης-Κάσσελ.

1784. με τη σύναψη της ειρήνης των Παρισίων έληξε ο δεύτερος Αγγλο-Ολλανδικός πόλεμος του 1780 -1784.

1813. Τα γαλλικά στρατεύματα υπό τις διαταγές του Λουί Νικολά Νταβού ανακατέλαβαν από τους Ρώσους την πόλη του Αμβούργου.

1814. Υπογράφηκε η πρώτη συνθήκη του Παρισιού, μετά την πρώτη παραίτηση του Ναπολέοντα από το θρόνο, με την οποία καθορίστηκαν τα σύνορα της Γαλλίας «όπως αυτά ήταν την 1η Ιανουαρίου 1792». Πέραν τούτου της αναγνωρίστηκε η κυριαρχία στο δυτικό μέρος της Σαβοΐας, (τμήμα του Μοντ Μπλάνκ) και ο Πρίγκιπας του Μονακό θα επανερχόταν στο θρόνο του, αλλά κάτω από την προστασία της Γαλλίας. Το Ηνωμένο Βασίλειο συμφώνησε να επιστρέψει στην Γαλλία τη Γουαδελούπη, τη Μαρτινίκα, τη Νήσο Ρεουνιόν και την αποικία της Σενεγάλης.

1826. Πέθανε ο Μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός, κατά κόσμον Γεώργιος Κόζης.

1828 . Ο τσάρος Νικόλαος Α’ απέστειλε στον Ιωάννη Καποδίστρια 500.000 ρούβλια για τη στήριξη του νεοσύστατου ελληνικού κράτους.

1848. Η μάχη του Τζιότο περίπου 20 χιλιόμετρα βόρεια της Μάντοβα κατά τον πρώτο πόλεμο της Ιταλικής ανεξαρτησίας. Ο Αυστριακός Στρατός επιτέθηκε στο 1° Σώμα Στρατού του βασιλείου της Σαρδηνίας αλλά αποκρούστηκαν.


1876. Ανατράπηκε με πραξικόπημα του Μιντχάτ πασά, ο Σουλτάνος Αμπντούλ Αζίζ και τον διαδέχεται ο ανιψιός του, Μουράτ Ε ΄. Οι Βούλγαροι συνέχιζαν την επανάσταση του Απριλίου.

1878.Η Βρετανία και η Ρωσία συνήψαν συμφωνία με την οποία το αγγλικό υπουργικό συμβούλιο, με αντάλλαγμα παραχωρήσεις από την κυβέρνηση της Πετρούπολης υπέρ των αγγλικών συμφερόντων στα Βαλκάνια και στην περιοχή του Καυκάσου, δεσμεύτηκε ότι στο Συνέδριο Ειρήνης του Βερολίνου δεν θα αντιτασσόταν στην προσάρτηση της Νότιας Βεσσαραβίας από την Ρωσική Αυτοκρατορία.

1913. Στις 17/30 Μαΐου 1913, στην αίθουσα των πορτρέτων, στο Ανάκτορο Σεντ Τζέιμς του Λονδίνου, υπό την προεδρία του υπουργού εξωτερικών της Μ. Βρετανίας Εδουάρδου Γκρέυ, υπογράφηκε από την Ελλάδα, τη Βουλγαρία, το Μαυροβούνιο, τη Σερβία και την Τουρκία η συνθήκη του Λονδίνου, με την οποία έληξε ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος. Μεσολάβησαν οι έξι Μεγάλες Δυνάμεις, (Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία και Ρωσία).
1915. Η πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα. Στην Τουρκία εκδόθηκε η γενική διαταγή για την απέλαση των Αρμενίων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στις ερήμους της Συρίας και του Ιράκ. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν ως αποτέλεσμα των επιδημιών και της σωματικής εξάντλησης.



1917. Στις 30 Μαΐου/12 Ιουνίου , ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος απηύθυνε από την Αθήνα διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό ανακοινώνοντας την παραίτηση του υπέρ του υιού του Αλεξάνδρου . «Εκπληρών το καθήκον μου προς την Ελλάδα και μόνον προς το συμφέρον ταύτης αποβλέπων, υπείκων δ' εις την ανάγκην, καταλείπω μετά του διαδόχου την φιλτάτην μου πατρίδα, αφήνων επί του θρόνου τον υιόν μου Αλέξανδρον. Μακράν ευρισκόμενοι, η τε βασίλισσα και εγώ, θα διατηρήσωμε την αυτήν αγάπην προς τον ελληνικόν λαόν. Παρακαλώ πάντας υμάς ίνα δεχθήτε την απόφασίν μου ταύτην μετά ηρεμίας και γαλήνης ψυχής, έχοντες πεποίθησιν επί τον Θεόν, ου επικαλούμαι την εξ ύψους επί το έθνος αντίληψιν. ' Ινα δε μη αποβή επί ματαίω η προς την πατρίδα θυσία μου αύτη, εξορκίζω πάντας υμάς ίνα, αν αγαπάτε τον Θεόν, αν αγαπάτε την πατρίδα ημών, αν τέλος αγαπάτε εμέ, μηδαμώς διαταράξητε την τάξιν και υποκύψητε εις τα γεγονότα. Η ελαχίστη εκ τούτων παρέκκλισις, και εξ υψηλού έτι αισθήματος προερχομένη, δύναται να απολύση μεγάλας συμφοράς».Στη Θεσσαλονίκη κυβέρνηση του Βενιζέλου δημοσίευσε στο υπ' αριθ. 96 Φύλλο της δικής της Εφημερίδας της Κυβέρνησης , νομοθετικό διάταγμα με το οποίο υιοθετήθηκε για τη συγγραφή των βιβλίων των δημοτικών σχολείων «...η κοινή ομιλουμένη γλώσσα απαλλαγμένη παντός αρχαϊσμού ή ιδιωματισμού». Σημαντικό ρόλο στην προώθηση του νομοθετικού διατάγματος είχε ο μετέπειτα κομμουνιστής Δημήτρης Γληνός.

To υποβρύχιο U-4 της Αυστροουγγαρίας τορπίλισε κα βύθισε το Γαλλικό Ατμόπλοιο «Ιταλία» βορείως της Κέρκυρας. Μεταξύ των πνιγμένων και ο σέρβος ποιητής Βλάντισλαβ Πέτκοβιτς που επέστρεφε από τη Γαλλία στη Σερβία.

1918 . Στη Βουλγαρία ο δημοφιλής Φιλελεύθερος Ντόμπρι Πέτκοφ αποχώρησε από την κυβέρνηση.

1919. Κατά την Μικρασιατική Εκστρατεία ο Ελληνικός στρατός απελευθερωσε την Πέργαμο.

1924.Στο Ιταλικό Κοινοβούλιο ο Τζιάκομο Ματέοτι κατήγγειλε τη φασιστική βία κατά τη διάρκεια των εκλογών του Απριλίου.

1941. Έληξε η Μάχη της Κρήτης, με την κατάληψη όλου του νησιού από τους Γερμανούς. Ο Απόστολος Σάντας κατέβασε μια γερμανική σημαία από την Ακρόπολη.

1942. Βομβαρδισμός της Κολωνίας από 1047 Βρετανικά Βομβιστικά για 90 λεπτά.

1949. Η ΕΣΣΔ απόρριψε την πρόταση των ηγετών της Δύσης για την ένωση των δύο τμημάτων της Γερμανίας, και εγκρίθηκε Σύνταγμα της Ανατολικής Γερμανίας.

1945. Στη Φότσα, στην ανατολική Βοσνία και Ερζεγοβίνη, οι κομμουνιστικές αρχές και η ΟΥΤΜΠΑ, (η ΟΠΛΑ του Τίτο) , σκότωσαν περίπου 9.300 άοπλους Τσέτνικ που είχαν παραδοθεί στις 13 Μαΐου πήγαιναν προς τη Σερβία. Τους νεκρούς τους Πέταξαν στην χαράδρα « Πόνορ» την λεγόμενη «Άβυσσο».
Στη Ρουμανία, άρχισε η δίκη δημοσιογράφων που κατηγορούνταν ότι τέθηκαν «στην υπηρεσία της φασιστικής προπαγάνδας» και κατέστησαν «εγκληματίες πολέμου και ένοχοι για την καταστροφή της χώρας». Μεταξύ των κατηγορουμένων ήταν ο Παμφίλ Σεϊκαρού, ο Ράντου Γκιρ, και ο Νιτσιφόρ Κράινιτς.

1949 . Η Ανατολική Γερμανία δημοσίευσε το σύνταγμά της
1953 . Η ΕΣΣΔ αποκήρυξε όλες τις εδαφικές διεκδικήσεις της στην Τουρκία, ιδίως, για την πόλη Καρς.


1956 .Γιουγκοσλαβική αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον Γιόσιπ Μπροζ Τίτο έφτασε στην ΕΣΣΔ, για την πρώτη επίσκεψη μετά το θάνατο του Στάλιν και την ρήξη με τη Μόσχα το 1948.
Στην Κύπρο, σκοτώθηκε από τους Άγγλους στο Κτήμα – Πάφος κατά τη διάρκεια κατ οίκον περιορισμού ο Παναγιώτης Διομήδους 30 ετών από τα Κελοκέδαρα.

1960.Σεισμός 8,3 Ρίχτερ στη νότια Χιλή.

1961.Δολοφονήθηκε στο Σάντο Ντομίγκο της Δομινικανής Δημοκρατίας ο δικτάτορας Ραφαήλ Τρουχίλιο.

1963 . Η ΕΟΚ διευκρίνισε ότι η Ελλάδα δεν έχει γνώμη για τη συμφωνίας σύνδεσης Ε.Ο.Κ.-Τουρκίας, παρά την αντίθετη γνώμη των Αθηνών. Ο Γερμανός πρόεδρός του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Κύπρου, Φόρτσχοφ, παραιτήθηκε λόγω της αδυναμίας συνεννόησης με την ελληνοκυπριακή ηγεσία αλλά κυρίως
με τον Ελληνοκύπριο δικαστή Μιχαλάκη Τριανταφυλλίδη.

1966. 300 αεροσκάφη των ΗΠΑ βομβάρδισαν το Βόρειο Βιετνάμ.

1967. Ο ηγέτης της φυλής των Ίμπο αντισυνταγματάρχης Οντουμέγκβου Ογιούκβου ανακήρυξε την ανατολική περιφέρεια της Νιγηρίας ως Δημοκρατία της Μπιάφρας, προκαλώντας εμφύλιο πόλεμο.

1968 . Ο Σαρλ ντε Γκωλ μετά από διαβουλεύσεις στο Μπάντεν-Μπάντεν της Γερμανίας με τον γάλλο στρατηγό Ζακ Φλουμινένσε επανήλθε στο Παρίσι και με ραδιοφωνικό του στις 16: 30 μ.μ. ανακοίνωσε τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης και την προκήρυξη βουλευτικών εκλογών. Αμέσως μετά, περίπου ένα εκατομμύριο υποστηρικτές του, βγήκαν στη λεωφόρο Ηλυσίων Πεδίων βάζοντας τέρμα στο Μάη του '68.

1972. Μέλη του Ιαπωνικού Κόκκινου Στρατού έκαναν τη Σφαγή του Αεροδρομίου Λοντ στο Ισραήλ. 24 νεκροί και 100 τραυματίες.

1973 .Η Δυτική Γερμανία και την Τσεχοσλοβακία συμφωνήσαν για την αποκατάσταση των σχέσεων του μετά από διακοπή 32 ετών .

1976. Από το Βελιγράδι ξεκίνησε το πρώτο τρένο για το Μπαρ του Μαυροβουνίου με πρώτο επιβάτη τον Γιόσιπ Μπροζ Τίτο .

1980. Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β 'έφτασε στο Παρίσι, αρχίζοντας την πρώτη επίσκεψη Πάπα από το 1814.
1982. Η Ισπανία εγινε το 16ο μέλος του ΝΑΤΟ.

1989. Στις Βρυξέλλες, στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ συναντήθηκαν για 12 λεπτά ο Έλληνας Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου και ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζορτζ Μπους. Στην πλατεία Τιενανμέν του Πεκίνου , οι «διαδηλωτές σπουδαστές», εμφάνισαν
το άγαλμα της «Θεάς της Δημοκρατίας» ύψους 8 μέτρων.
1992.Τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, εκτός της Κίνας και της Ζιμπάμπουε που έκαναν αποχή υιοθέτησαν το ψήφισμα 757 με το οποίο επιβάλλονταν κυρώσεις στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, για τη συμμετοχή της στον πόλεμο στη Βοσνία, που περιλάμβαναν πλήρες οικονομικό εμπάργκο, πετρελαϊκό εμπάργκο , διακοπή των αεροπορικών συγκοινωνιών και τερματισμό όλων των επιστημονικών, πολιτιστικών και αθλητικών επαφών με τον κόσμο. Στο Νόβι Τράβνικ, οι Μουσουλμάνοι σκότωσαν τα τρία αγόρια της σερβικης οικογένειας Ντίνιτς. Τον Σίμο, τον Μλάντζαν και τον Ντράγκαν.

1995. Παραιτήθηκε ο διοικητής του ρωσικού 14ου Σώματος Στρατού στη Μολδαβία ο στρατηγός Λέμπεντ, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την κατάρρευση των ρωσικών Ενοπλων Δυνάμεων.

1998 . Σεισμός μεγέθους 6,6 ρίχτερ έπληξε το βόρειο Αφγανιστάν, σκοτώνοντας περίπου 5.000 ανθρώπους.

1999.Η 68η ήμερα των νατοϊκών βομβαρδισμών στην Γιουγκοσλαβία ήταν πολύνεκρη 44 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. 11 νεκροί (πολίτες) στο Κόσσοβο και 40 τραυματίες. Κυρίως χτυπήθηκε το ανατολικό Κοσσυφοπέδιο, η Βιτίνα, το Κατσάνικ, το όρος Γκόλες, το Μπιελό Πόλιε, και το Λίπιαν.

Στη Σούρντουλίτσα χτυπήθηκε ένα σανατόριο και σκοτώθηκαν 20 άνθρωποι. Από τον βομβαρδισμό μιας Γέφυρας στο Βαρβαρίν 10 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 17 τραυματίστηκαν βαριά. Άλλοι 2 σκοτώθηκαν σε ξεχωριστές επιθέσεις. Ένας νεκρός και στην προσβολή του κονβόι που μετέφερε δημοσιογράφους στο Πρίζνεν. Σύνολο 44. Βομβαρδίστηκαν ακόμα στο Μαυροβούνιο η Λούστιτσα στην Μπόκα Κοτόρσκα, το Ντιμίτροβγκραντ, στα σύνορα με την Βουλγαρία , η καπνοβιομηχανία της Νις, η Βράνιε, το Μπολγιέβατς, η Ζβέκα κοντά στον Ομπρένοβιτς, η Οστρούζνιτσα, η Στραζίβιτσα, τον Γιάκοβο και το Μπουμπάνι Πότοκ.

2005. H Γαλλία απέρριψε το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα με δημοψήφισμα.

2006. Η κομμουνιστική τρομοκρατική οργάνωση «Επαναστατικός Αγώνας» έκανε βομβιστική επίθεση κατά του τότε υπουργού Πολιτισμού Γιώργου Βουλγαράκη έξω από το σπίτι του, στον Λυκαβηττό.

2011. Στην Ποντγκόριτσα, δολοφονήθηκε για πολιτικούς λόγους από το καθεστώς του Μίλο Τζουκάνοβιτς ο Αλεξάνταρ Σάσα Πεγιάνοβιτς, πρώην πρωταθλητής πυγμαχίας της Γιουγκοσλαβίας. Πριν την δολοφονία του είχε καταγγείλει ότι οι αρχές ετοιμάζανε τη δολοφονία του και ότι οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να εκπλαγούν αν του συμβεί κάτι.

Ο δολοφόνος, του Ζόραν Μπουλάτοβιτς, αστυνομικός του Μαυροβουνίου, χωρίς προφανή αιτία , πλησίασε τον Πεγιάνοβιτς ενώ καθόταν σε μια βεράντα καφενείου και τον πυροβόλησε στο στήθος. Παρά την ετυμηγορία του Περιφερειακού δικαστηρίου για ποινή φυλάκισης δεκατριών ετών, αθωώθηκε στη συνέχεια με απόφαση του ανώτερου δικαστήριο.

2015. Στη Συρία εκδηλώθηκε η Επίθεση του Ισλαμικού Κράτους στο Κυβερνείο της Αλ Χασακά. 

2018. Στην Ουκρανία, η υπηρεσία ασφαλείας παραδέχτηκε ότι σκηνοθέτησε την ψεύτικη δολοφονία του Ρώσου δημοσιογράφου Αρκάντι Μπαμπτσένκα , που ανακοινώθηκε την προηγούμενη ημέρα.

Ο θανάσιμος τραυματισμός του Ιωάννη Τζουστινιάνη (29 Μαΐου 1453)

γράφει ο Κωνσταντίνος Λινάρδος 

Στις 26 Ιανουαρίου του 1453, κατέφτανε στην Κωνσταντινούπολη μαζί με 700 στρατιώτες, ο κατά Δούκα `` επιδέξιος ανήρ και εις παραταγάς και συνασπισμούς πολέμων δοκιμώτατος `` Γενουάτης, Ιωάννης Ιουστινιάνη Λόγγο. 

Τον είχε καλέσει ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, απονέμοντας του, με την άφιξη του το ανώτατο αξίωμα του Πρωτοστράτορα, καθώς και τον τίτλο του Δεσπότη της Λήμνου. 

Πρώτη τους ενέργεια η επιθεώρηση των τειχών και κοινή τους απόφαση η άμυνα να επικεντρωθεί στο εξωτερικό τείχος πίσω από την τάφρο, ενώ ο Ιουστινιάνης αρχικά ανέλαβε την υπεράσπιση των τειχών που βρίσκονταν κοντά στο παλάτι.

 Ο ερχομός του τόνωσε το ηθικό των αμυνομένων, ενώ η παρουσία του συνέβαλλε τα μέγιστα στην απόκρουση των επιθέσεων του Οθωμανικού στρατού. 

 Επιδέξιος , γενναίος και ακούραστος κέρδισε τον θαυμασμό και την εμπιστοσύνη όλων, ενώ η έμπνευση του για την αυτοσχέδια κατασκευή οχυρωματικού αναχώματος στη θέση των κατεστραμμένων εξωτερικών τειχών, δυσκόλευε αφάνταστα τον Οθωμανικό στρατό. 

Όμως ο σπουδαίος πολέμαρχος ακριβώς την στιγμή της κορύφωσης της τελικής μάχης τραυματίζεται θανάσιμα και αποχωρεί ….

Όπως αναφέρει και ο αυτόπτης μάρτυρας Pusculus σε ποίημα του : `` auxilium deus ipse negavit `` Ήταν το σημείο που ο ίδιος ο Θεός αρνήθηκε να βοηθήσει … Άλυτο μυστήριο παραμένει όμως το που και πότε τραυματίστηκε αλλά και από ποιους …Είναι εντυπωσιακό ότι οι περισσότεροι από όσους μνημονεύουν το περιστατικό του τραυματισμού του όχι μόνο αναφέρουν διαφορετικά σημεία του σώματος του αλλά και διαφορετικές εκδοχές που ξεκινούν από το ότι σηκώθηκε και έφυγε μόνος του μέχρι ότι τραυματίστηκε από μέσα…

Οι βενετοί ιστοριογράφοι όπως ο Zorzi Dolfin τον ψέγουν επί δειλία, ενώ ο Nicolo Barbaro πάει ένα βήμα παραπέρα γράφοντας ότι ενώ η πόλη ακόμη κρατούσε , εκείνος σηκώθηκε και έφυγε διαδίδοντας μάλιστα ψευδώς ότι είχε αλωθεί… (Πάντως τα λεγόμενα του Barbaro φαίνεται ότι τα αμφισβητούν και οι ίδιοι οι βενετοί , αφού στο πρωτότυπο χρονικό που φυλάσσεται στην Μαρκιανή βιβλιοθήκη της Βενετίας και στο σημείο που γίνεται αναφορά για εγκατάλειψη του αγώνα, υπάρχει υποσημείωση που αναφέρει `` επειδή τραυματίστηκε από βέλος …``). (G. Schlumberger `` Πολιορκία και άλωση της Κωνσταντινούπολης ``). 

Από την άλλη πλευρά υπάρχουν χρονικά που αναφέρουν ότι τραυματίστηκε από μέσα… 

 Η εκδοχή αυτή υποστηρίζεται στο χρονικό του Ιέρακος που χρημάτισε Μεγάλος Λογοθέτης του πατριαρχείου τον 16ο αιώνα και που κατέληξε στο συμπέρασμα αυτό μελετώντας τα πατριαρχικά αρχεία αλλά και ακούγοντας κάποιες παραδόσεις . (Μεσαιωνική βιβλιοθήκη Κωνσταντίνου Σάθα Τόμος Α ` Στίχοι. 631-641). 

 Προ πάντων δε ην πρόμαχος αυτός εν ταις χαλάστραις , Ως έδει τε εμάχετο στερρώς εν τω πολέμω Αλλά γε βάσκανος ανήρ τις δια τουφεκίου Βάλλει επί τω ήρωι και πλήττει τον γενναίον, Και φόνον προεξένησεν εις άνδρα τηλικούτον. Λέγεται δε εκ των εντός Ρωμαίων ην ο δράσας Τούτο το επιβούλευμα κατά του Γενουβίσου, Φθόνω τρωθείς , ως είθισται πάντοτε τοις βασκάνοις. Εις δε τας νήας εισελθών απήλθεν εις πατρίδα, Πνέων έτι ο δυστυχής τα λοίσθια θανάτου. Ιωάννης Ιουστινιάνη.

  Η εκδοχή αυτή αναφέρεται και σε χρονικό ανωνύμου. Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι ο Ιουστινιάνης τραυματίστηκε από βολή στο δεξιό πόδι πιθανότατα από μέσα αν και αυτό δεν μπορεί να αποδειχθεί . 

`` Εφημίσθη ουν ότι ένδοθεν του κάστρου δέδωκαν αυτόν, αλλά ουκ οιδέ τις όπως γέγονεν ``. (Μεσαιωνική βιβλιοθήκη , Σάθας Τόμος Ζ `). 

Την άποψη αυτή συμμερίζεται και ο Ιταλός Christoforo Riccherio στο έργο του ``La pressa di Constantinopole ``. 

 Αντίθετα όλοι οι χριστιανοί χρονικογράφοι της εποχής, παραδέχονται ότι πληγώθηκε από Οθωμανικό βέλος ή βολή, όμως υπάρχουν διαφορετικές εκτιμήσεις, τόσο για το σημείο του τραυματισμού, όσο και για την σοβαρότητα του, ενώ δεν λείπουν και οι επικρίσεις αναφορικά με την αποχώρηση του….

Ο Φραντζής μας πληροφορεί ότι τραυματίστηκε στα πόδια και ότι παρά τις εκκλήσεις του Αυτοκράτορα δείλιασε και έφυγε, ενώ ο Δούκας κάνει λόγο για τραυματισμό στο χέρι πίσω από τον βραχίονα από μολυβένια σφαίρα η οποία τρύπησε τη σιδερένια χλαμύδα, προσθέτοντας ότι δεν μπορούσε να ανακουφιστεί καθόλου από τον πόνο.

 Για το λόγο αυτό ο Ιουστινιάνης είπε στον Βασιλιά να συνεχίσει τον αγώνα και ότι ο ίδιος θα πεταχτεί στο πλοίο για να τον περιθάλψουν και θα επιστρέψει πίσω γρήγορα. 

`` Στήθι θαραλλέως , εγώ δε μέχρι της νηός ελεύσομαι κακεί ιατρευθείς τάχος επαναστρέψω `` .

 Ο Δούκας αφήνει να εννοηθεί ότι οι περισσότεροι άντρες του Ιουστινιάνη, παρέμεναν στα τείχη μέχρι που η Πόλη αλώθηκε και μόνο τότε, ο ίδιος πρόσταξε τους κήρυκες του να τους καλέσουν πίσω στα πλοία. 

``Ακούσας τον πικρότατον και δριμύ λόγον ουν , προστάττει τους κήρυκας δια σαλπίγγων ανακαλείν τους αυτού υπασπιστάς και συμπλώτας ``. 

 Το ότι οι περισσότεροι στρατιώτες του Ιουστινιάνη , βρισκόντουσαν ακόμη στα τείχη όταν η Πόλη αλώθηκε αφήνει να εννοηθεί και ο Χαλκοκονδύλης. 

Όπως αναφέρει, ο Ιουστινιάνης τραυματίστηκε στο χέρι από τουφέκι. Το ίδιο και μερικοί στρατιώτες του που εγκατέλειψαν το σημείο που υπεράσπιζαν. 

Οι Τούρκοι αμέσως εισέβαλαν από εκεί , τρέποντας τους Γενοβέζους στρατιώτες σε φυγή και εισβάλλοντας στην Πόλη. 

 ``Και ο Λόγγος αυτός τιτρώσκεται τηλεβολίσκω εις την χείρα, και τινές άλλοι των οπλιτών επετριτρώσκοντο και εκλιπόντες την χώραν, ή εστήκεσαν , αυτίκα, βιαζόμενοι εισέπιπτον και τους τε οπλίτας των Ιανυίων ετρέψαντο και επικείμενοι εφόνευον ``. 

 Ο Λεονάρδος ο Χίος αναφέρει ότι τραυματίστηκε με βέλος κάτω από την μασχάλη , ψέγοντας τον μάλιστα επειδή εγκατέλειψε την θέση του για να πάει να βρει γιατρό χωρίς όμως να αφήσει αντικαταστάτη γεγονός ολέθριο για την συνέχεια της αντίστασης. 

Αντίθετα ο Τετάλντι που κάνει λόγο για τραυματισμό από βλήμα που ρίχτηκε από τουφέκι παλαιού τύπου, σημειώνει ότι πριν φύγει ανέθεσε την διοίκηση σε δύο αξιωματικούς του. 

Στο Βαρβερινό κώδικα αναφέρεται ότι τραυματίστηκε με μια σαΐτα στα σαγόνια , ενώ ο Κριτόβουλος γράφει ότι βλήμα βαλλίστρας διαπέρασε τον θώρακα του τραυματίζοντας τον σοβαρά στο στέρνο. 

Ο Ιουστινιάνης σωριάστηκε κάτω και οι σύντροφοι του απελπισμένοι και αποκαρδιωμένοι πήραν τον αρχηγό τους και αποχώρησαν, παρά τις παρακλήσεις του αυτοκράτορα να παραμείνουν στις θέσεις τους … 

 `` Βάλλεται μεν Ιουστίνος καιρίαν βέλει των από μηχανής κατά του στέρνου δια του θώρακος διαμπάξ και βληθείς πίπτει αυτού και αποκομίζεται ες την ιδίαν σκηνήν κακώς έχων. Εκλύονται δε οι μετ’ αυτού πάντες απειρηκότες τω πάθει και καταλείψαντες το τε σταύρωμα και το τείχος ίνα εμάχοντο, προς έν μόνον εώρων, αποκομίσαι τε τούτον εν ταις ολκάσι και αυτοί αποκομισθήναι σως, καίτοι του βασιλέως Κωνσταντίνου πολλά παρακαλούντος αυτούς και υπεσχημένου μικρόν παραμείναι, έως αν ο πόλεμος λωφήση οι δ’ ουκ εδέξαντο, αλλ’ αναλαβόντες τον ηγεμόνα σφων ωπλισμένοι εχώρουν επί τας ολκάδας σπουδή και δρόμω μηδενός επιστρεφόμενοι των άλλων ``. 

 Τα λεγόμενα αυτά ενισχύονται και από τα όσα γράφει ο Νέστωρ Ισκεντέρ στο Σλαβονικό χρονικό του, όπου μάλιστα γίνεται λόγος για δύο τραυματισμούς. 

Συγκεκριμένα ο Ισκεντέρ αναφέρει ότι ο Ιουστινιάνης τραυματίστηκε για πρώτη φορά το βράδυ της Κυριακής από πέτρινη μπάλα (ή πιθανότατα θραύσματα πέτρας) και ενώ επιδιόρθωνε ζημιές σε ένα πύργο. Αμέσως τον πήγαν στη σκηνή του για να του προσφερθούν οι πρώτες βοήθειες, όμως εκείνος επέμενε να επιστρέψει στη θέση του όπως και έγινε. 

Ο δεύτερος (και καθοριστικός) τραυματισμός του έγινε την στιγμή που η γενική επίθεση ήταν στην πλέον κρίσιμη στιγμή της από χτύπημα που τον βρήκε στο δεξιό ώμο ρίχνοντας τον κάτω ξερό. 

 Τότε οι σύντροφοι του κλαίγοντας και θρηνώντας τον πήραν και έφυγαν παρά τις ικεσίες του αυτοκράτορα προς αυτούς να παραμείνουν στις θέσεις τους. 

Από Οθωμανικής πλευράς ο Τουρσούν Μπέης προσπαθώντας να εξυψώσει και την ανδρεία των πολεμιστών του αναφέρει ότι ένας εξ αυτών τον τρύπησε με το σπαθί του . Όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας ασφαλή συμπεράσματα δεν μπορούν να βγούνε… 

 Η άποψη του Βενετού Barbaro, (πέραν της αντιπάθειας του για οτιδήποτε σχετίζεται με την Γένοβα) , περί επαίσχυντης φυγής, δεν υιοθετείται ούτε από τους Βενετούς που το επισήμαναν ακόμη και στο πρωτότυπο χρονικό του…

Αλλά και η άποψη περί τραυματισμού από μέσα, αναφέρεται μόνο από ιστορικούς του επόμενου αιώνα, που ανακατεύουν ιστορικά γεγονότα με μύθους. 

Μία μερίδα ιστοριογράφων όπως οι Φραντζής και Λεονάρδος της Χίου, αν και παραδέχονται τον τραυματισμό του, θεωρούν ότι έπρεπε να παραμείνει στη θέση του διότι η αποχώρηση του και μάλιστα χωρίς να αφήσει αντικαταστάτη προκάλεσε μοιραία σύγχυση μεταξύ των στρατιωτών του και οδυνηρό αδυνάτισμα της άμυνας…

 Ευνοϊκότερη για τον Ιουστινιάνη είναι η αναφορά των Τετάλντι, Δούκα και Χαλκοκονδύλη. 

Ο Τετάλντι αναφέρει ότι όρισε αντικαταστάτες, ενώ οι δύο Έλληνες ιστορικοί, αναφέρουν ότι οι περισσότεροι στρατιώτες του, παρέμειναν στις επάλξεις. Άκρως ενδιαφέρουσα είναι όμως και τα όσα αναγράφονται στο σλαβονικό χρονικό, αλλά και από τον Κριτόβουλο. 

Στα δύο αυτά χρονικά αναφέρεται ότι ο τραυματισμός του Ιουστινιάνη ήταν εξαρχής πολύ σοβαρός και ότι ουσιαστικά ο Παλαιολόγος απευθυνόταν στους αξιωματικούς του και όχι στον ίδιο που πιθανότατα διατηρούσε με δυσκολία τις αισθήσεις του. 

 Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι ο Ιουστινιάνης, δεν μεταφέρθηκε κατευθείαν στο καράβι του (που σημειωτέον βρισκόταν στην άλλη άκρη της πόλης …) . 

Εκείνο που φαίνεται αρκετά πιθανό είναι αμέσως μετά τον τραυματισμό του (και ενώ υπέφερε) να ζήτησε να δει την πληγή του γιατρός και για το λόγο αυτό μεταφέρθηκε στη σκηνή του που βρισκόταν κοντά στο σημείο που διεξαγόταν η μάχη (όπως αναφέρεται ξεκάθαρα από τον Κριτόβουλο `` αποκομίζεται ες την ιδίαν σκηνήν κακώς έχων `` το Σλαβονικό χρονικό , αλλά και επιβεβαιώνεται έμμεσα από συζητήσεις που σύμφωνα με χρονικά έγιναν με τον Αυτοκράτορα! 

Εκεί διαπιστώθηκε η σοβαρότητα του τραύματος και τότε αποφασίζεται η μεταφορά του στο πλοίο, ίσως και χωρίς την δική του συναίνεση…. 

 Αρκετοί ιστοριογράφοι (όπως ο Φραντζής και ο Λεονάρδος ο Χίος που βρίσκονταν όμως σε άλλα σημεία της πόλης) βλέποντας ή ακούγοντας τα περί μεταφοράς του στο πλοίο, κατεχόμενοι από συναισθηματική φόρτιση και μη γνωρίζοντας όλες τις λεπτομέρειες, δεν δίστασαν να τον κατηγορήσουν, γεγονός που όμως αδικεί τον γενναίο πολέμαρχο που έδωσε τελικά και την ίδια του την ζωή για την υπεράσπιση της πόλης. Αντίθετα μου φαίνεται ποιο αληθοφανής η εκδοχή που δίνουν οι Κριτόβουλος και Νέστωρ Ισκεντέρ που αναφέρουν ότι ο τραυματισμός του ήταν πολύ σοβαρός και ότι ο ίδιος σχεδόν από την αρχή δεν είχε επαφή με το περιβάλλον… 

Οι στρατιώτες του, βλέποντας την μεταφορά του αρχηγού τους, έχασαν το ηθικό τους και ορισμένοι εξ αυτών άρχισαν να αποχωρούν παρά τις παρακλήσεις του αυτοκράτορα να παραμείνουν στις θέσεις τους. 

Οι αιτίες που τους οδήγησαν σε αυτή την απόφαση δεν μπορούν να ειπωθούν με σιγουριά. Παρόλα αυτά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι στρατιώτες του ήταν επαγγελματίες μισθοφόροι , υπακούοντας τυφλά μόνο στον αρχηγό τους και ότι το κλίμα μέσα στην πόλη δεν ήταν και το ιδανικό… 

 Έτσι μη έχοντας εμπιστοσύνη σε κανέναν άλλον και βλέποντας ότι το ενδεχόμενο άλωσης της πόλης ήταν κάτι παραπάνω από πιθανό, ορισμένοι εξ αυτών άρχισαν με δική τους πρωτοβουλία να αποχωρούν… 

Την συναισθηματική, την ανθρώπινη πλευρά της μεταφοράς του στο πλοίο, αναλύει η Μαρίνα Λαμπαδαρίδου Πόθου στο εξαιρετικό της ιστορικό μυθιστόρημα `` Πήραν την Πόλη πήραν την ``. `` Με την διαίσθηση, που έχει η ψυχή μπρος στο θάνατο, ήξερε πως πέθαινε. Και το μόνο που ήθελε ήτανε να πάει στην πατρίδα του, τη γλυκιά γη της γενοβέζικης Χίου να ταφεί εκεί. Λέω, ίσως θα μπορούσε να μείνει. Να πεθάνει εκεί. Να μείνει άταφος στο σωρό. Πεταμένο το σώμα του, λεία των αγριμιών. Δίπλα σε αυτό του Αυτοκράτορα ίσως. 

 Όμως , αφού λαβώθηκε πια και δεν μπορούσε να πεθάνει μαχόμενος, πως ήτανε δυνατό να τον κατηγορούνε μόνο και μόνο γιατί ζήτησε να πεθάνει με την αξιοπρέπεια που έζησε; Εκείνον που είχε θυσιάσει τη ζωή του σε μία ξένη πόλη , για τα ιδανικά που πίστευε. Α, Ιωάννη , ο χρόνος θα σε δικαιώσει . Θα σου χαρίσει τον στέφανο τον αδαμάντινο . Γιατί πρώτος εσύ τον αξίζεις`` . Έτσι αποχαιρετίστηκαν οι δύο γενναίοι. Πήγαιναν και οι δύο προς τον θάνατο.

 Σε λίγο ο ένας θα έπεφτε μαχόμενος με το σπαθί του μετέωρο στον αέρα. Ο άλλος θα σηματοδοτούσε το χρόνο με τις σταλαγματιές το αίμα του. 

Πέρασμα του αντρειωμένου!

Πηγή: Η Πόλις Εάλω…. Ο θανάσιμος τραυματισμός του Ιωάννη Ιουστινιάνη (29 Μαΐου 1453) (istorikathemata.com)

Ο «Αντινατιβισμός» είναι ανθελληνισμός

 

 Ο ιός του «Αντινατιβισμού» είναι πολύ επικίνδυνος.                 Ο «Αντινατιβισμός» του Εφιαλτάκη είναι ανθελληνισμός. Είναι μίοσς για όσους γεννηθήκαν Έλληνες.

 Ο κ. Χασάν Βορίδης ως υπουργός της εγκληματικής Οργάνωσης  είναι απολύτως σύμφωνος με τον Αρχηγό του στον αγώνα κατά του «Νατιβισμού». Είναι το ίδιο και εξίσου ανθέλληνας με τον …Οβριούλη Εφιαλτάκη.

Η «Διεθνής» των Περιπλανώμενων Αχασβήρων τσιρίζει για τον αιμοσταγή Χαχαμίκο Ρομάν

 Ο Φαλακρός με το Κιπά και ο Οβριούλης από τα εβραίϊκα της Μονεμβασίας ακολούησαν το όμμαιμο το ομόγλωσσο και το Ομόθρησκο με τον αιμοσταγή Χαχαμίκο Ρομάν, και σκίζουν τις ζαρτιέρες τους επειδή τον συνέλαβαν στο Μινσκ.

 Ο Ιουδαίος «Λευκορώσος» το 2013 είχε στρατολογηθεί στον Στρατό του Ευρωμαιντάν στην Ουκαρνία και ήταν μέλος της νεοναζιστικής ένοπλης οργάνωσης « Μέτωπο Νεολαίας ». 

Μετά το πραξικόπημα της επειδή «στην Ουκρανία κινδύνευαν οι υψηλότερες αξίες, η δημοκρατία και ελευθερία», και το ξέσπασμα της Επανάστασης στο Ντονμπάς στρατολογήθηκε στο μισθοφορικό τάγμα «Αζώφ» το οποίο χρηματοδοτούσε ο ιουδαίος Μεγιστάνας Ιγκορ Καλομόιτσκι. 

Οι μισθοφόροι του «Αζώφ» βαρύνονται με εκατοντάδες εγκλήματα και εκτελέσεις αμάχων και αιχμαλώτων

Ο Προτάσεβιτς ήταν και στο εξώφυλλο του περιοδικού στρατολόγησης του Καλομόιτσκι. 

Ο Ιουδαίος Ρομάν Προτάσεβιτς, λοιπόν ο Προστατευόμενος του Εφιλατάκη και του Δένδε των ΗΠΑ του ΝΑΤΟ της ΕΕ και των βωθροκάναλων που εχουν αρχισυντάκτη τον Τζέφρυ από το Κίεβο είναι ένα απόβρασμα ,ένας Φονιάς, Νεοναζί. 

 Στην Ευρωατλαντική «Δημοκρατία» των «εθνικόφρόνων» Ιουδαίων όταν το ΑΖΩΦ στράφηκε το 2015κατά του εκλεκτού της Γκαρκίλ Ποροσένκο, ο τότε Ουκρανός Πρόεδρος απέλυσε τον Ιουδαίο Ολιγαρχικό Ιγκορ Καλομόιτσκι από κυβερνήτη του Ντνειπροπετρόφσκ και διέλυσε το Τάγμα. 

Τότε ο Ρομάν μετατέθηκλε στο Κίεβο σαν μισθοφόρος για να κάνουν πραξικόπημα όπως και στο Κίεβο. Αλλά οΛουκασένο δεν είναι Γιανούκοβιτς. 

 «Οι ΦΙΛΕΛΕ ΝΕΟ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ, και τα ΣΥΡΙΖΟ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ» είναι μέλη του Τάγματος ΑΖΩΦ. ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΙ ΕΝΟΣ ΑΝΩΤΕΡΟΥ ΘΕΟΥ. Του ΧΑ ΣΕΜ

ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ! ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ ΨΕΥΤΟ-ΕΜΒΟΛΙΑ.ΘΕΛΟΥΝ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΑΣ

 

Τα mRNA δεν είναι ΙΑΜΑΤΑ. Τα ονομάζουν εμβόλια επειδή σας «μπολιάζουν» με αυτά.  Τα mRNA όμως δεν είναι εμβόλια για τον κορονοϊό! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΑΚΕΙΑ.ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΏΝ! Είναι ένα εργαλείο γενετικής επιρροής. Είναι  γονιδιακό όπλο! Το mRNA, επαναπρογραμματίζει το φυσιολογικό RNA και DNA.Είναι  όργανο γενετικής επιρροής. Δεν έχει καμία σχέση με αυτό που καταλαβαίνετε σαν «εμβόλιο»!

 

ΥΓ. Οι πλέον τσιριχτοί ντελάληδες για τα επικίνδυνα σκευάσματα του Καρτέλ των Εμβολίων είναι όσοι ρίχτηκαν στην μοιρασιά και ελπίζουν να πάρουν κάτι παραπάνω στην «επόμενη γύρα». Για αυτό βάζουν τωρα που γυρίζει.

Μετά την συμφωνία του Ζαχαριάδη με την Ιντέλιτζενς Σέρβις στο Λύνεμπουργκ, o Άγγλοι, μετέφεραν σαν σήμερα το 1945 στην Αθήνα ,τον σ. Νίκο, ντυμένο ως άγγλο στρατιώτη και του ανέθεσαν την ηγεσία του «λαού» της ΚΚΕ ΑΕ στο πνεύμα της Βάρκιζας και του Λιβάνου.

 

του Σπυρίδωνα Χατζάρα 

 Όταν to 157o Σύνταγμα των Αμερικανών έφτασαν μαζί με τους άνδρες της OSS έφθασαν στο Κεντρικό στρατόπεδο Νταχάου στις 28 Απριλίου 1945, ο Νίκος Ζαχαριάδης δεν βρισκόταν εκεί. Κρυβόταν στο Μόναχο για να αποφύγει την αντεκδίκηση των κρατουμένων. Πληροφορήθηκε από τα μέλη του Κ΄μματος ότι τον αναζητούσαν οι Αμερικανοί και παρουσιάστηκε στις 30 Απριλίου.

 Ο ίδιος, στο ιδιόχειρο βιογραφικό του σημείωμα που κατέθεσε στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ στις 15-08-1946 ανέφερε: «Όταν στις 29 του Απρίλη ήρθαν οι αμερικάνοι στο Νταχάου εγώ έφυγα και πήγα στο Μόναχο στους εκεί δικούς μας αιχμάλωτους πολέμου, (εαμίτες και ελασίτες). Μετά 2 μέρες ήρθαν οι αμερικανοί και με πήραν και με κράτησαν, ως τη μέρα που μ’ έστειλαν αεροπορικώς στο Παρίσι, σ’ ένα είδος περιορισμού». 

Το σημείωμα σκοπίμως αποσιωπούσε και απέκρυπτε ότι παρουσιάστηκε μόνος του στους Αμερικανούς, και ότι οι Αμερικανοί τον παρέδωσαν αμέσως στους Άγγλους. 

Ο Ζαχαριάδης δεν ανέφερε που κρατήθηκε, «σ’ ένα είδος περιορισμού» και δεν ανέφερε τίποτα για τις συνομιλίες με την Ιντέλιζενς Σέρβις και τη συμφωνία του μαζί τους. 

 Ο απεσταλμένος του Ριζοσπάστη στη διάσκεψη του Σαν Φρανσίσκο για την δημιουργία του ΟΗΕ, ο Κώστας Γυφτοδήμος (Καραγιώργης), ενημερώθηκε από την OSS για την τύχη του Ζαχαριάδη, την πρώτη Μαΐου, αμέσως μετά τον εντοπισμό του,και έστειλε το ακόλουθο επείγον τηλεγράφημα στο Κόμμα: «ΑΓΙΟΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ, 1 του Μάη, (Ιδ. επείγον τηλεγράφημα. Ωρα 1.45′ π.μ.). Στο διαβόητο χιτλερικό στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου, κοντά στο Μόναχο, που το κατέλαβαν χθες τα αμερικανικά στρατεύματα, οι σύμμαχοί μας Αμερικανοί απελευθέρωσαν μεταξύ των 32.000 κρατουμένων και τον αγαπημένο μας αρχηγό σ. Νίκο Ζαχαριάδη. Εζήτησα από τις αμερικανικές αρχές λεπτομέρειες για τις συνθήκες της απελευθέρωσης του σ. Ζαχαριάδη, τις οποίες και θα σας μεταδώσω αμέσως μόλις τις λάβω» ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΗΣ 

 Στο «Ριζοσπάστη» περίμεναν μερικές μέρες να επιβεβαιωθεί η πληροφορία και την Τετάρτη, 16 του Μάη του 1945, επανήλθαν και έγραψαν υπό τον τίτλο «ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΗΡΩΪΚΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ ΜΑΣ σ. ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ» και υπότιτλο «Ταξιδεύει μέσω Ιταλίας – Επίσημη ανακοίνωση από το υπ. Εξωτερικών» τα εξής: «…Περιμέναμε όλοι νεώτερες λεπτομέρειες. Περιμέναμε και η αγωνία μεγάλωνε. Γιατί η πρώτη είδηση δεν είχε συνέχεια και επιβεβαίωση. Ανησυχήσαμε όλοι. Το κόμμα, η μάνα, η οικογένεια του αγαπημένου μας αρχηγού, όλοι οι δημοκράτες που έβλεπαν και βλέπουν στο Νίκο Ζαχαριάδη τον ατρόμητο πρώτα αγωνιστή, το φωτισμένο ηγέτη, το μάρτυρα στον αγώνα του λαού μας για δημοκρατία, ανεξαρτησία και λευτεριά. Το υπουργείο των Εξωτερικών σε σχετικό διάβημα του σ. Μ. Πορφυρογέννη και έπειτα από αίτηση της Κ.Ε. του ΚΚΕ που ζητούσε θετικές πληροφορίες για την τύχη του αρχηγού του και παρακάλεσε να διευκολυνθεί η επιστροφή του έδωκε δια του πρεσβευτού του κ. Πανά την ακόλουθη ανακοίνωση: «… ο κ. Νίκος Ζαχαριάδης, αρχηγός του ΚΚΕ, βρίσκεται σώος και υγιής σε βρετανική ζώνη κατοχής και μέσα σε λίγες μέρες θα επιστρέψει στην Ελλάδα με τη φροντίδα των αγγλικών στρατιωτικών αρχών». 

 Ο Νίκος Ζαχαριάδης, ο αρχηγός του ΚΚΕ, βρισκόταν σώος και υγιής, δηλαδή δεν είχε προσβληθεί από τύφο, όπως έγραψαν οι Ρουφιάνοι της Αριστεράς χρόνια μετά. Για παράδειγμα ο ευφάνταστος Γιώργος Μαργαρίτης , στο τεύχος 235 της Ε-Ιστορικά, της 6/5/2004, έγραψε: «Η επιστροφή αυτή δεν έγινε γρήγορα, καθώς ο πρώην κρατούμενος χρειάστηκε ιατρικές φροντίδες για την αποκατάσταση της κλονισμένης από της στερήσεις φυσικής του κατάστασης». Η φωτογραφία από την επίσκεψη του «βασανισμένου» σ. Νίκου κραυγάζει για τις «στερήσεις».  

Το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών έλεγε ότι ήταν σώος και υγιής και ο Ζαχαριάδης είπε ότι τον κράτησαν σε ένα είδος περιορισμού. Μόνο ο Μαργαρίτης τον έστειλε σε «σανατόριο». Ο ίδιος ο Ζαχαριάδης δεν είπε πουθενά για ιατρικές φροντίδες και έγραψε απλά ότι τον «κράτησαν σ’ ένα είδος περιορισμού», ως τη μέρα τον έστειλαν αεροπορικώς στο Παρίσι. Ο Νίκος Ζαχαριάδης λοιπόν βρισκόταν στη βρετανική ζώνη κατοχής «σώος και υγιής». 

Επαναλαμβάνω ότι στο ιδιόχειρο αυτοβιογραφικό σημείωμα που έγραψε ο ίδιος ο Νίκος Ζαχαριάδης και το κατέθεσε στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ στις 15-08-1946 ανέφερε: « Όταν στις 29 του Απρίλη ήρθαν οι αμερικάνοι στο Νταχάου, εγώ έφυγα και πή­γα στο Μόναχο, στους εκεί δικούς μας αιχμάλωτους πολέμου (εαμίτες και ελασίτες). Μετά 2 μέρες ήρθαν οι αμερικάνοι και με πήραν και με κράτησαν, ως τη μέρα που μ’ έστειλαν αεροπορικώς στο Παρίσι, σ’ ένα είδος περιορισμού. Στο Παρίσι παρουσιάστηκα στην Ελλην. Πρεσβεία, αυτή ενήργησε στην αγγλική Πρεσβεία, και έτσι έφτασα στις 29.5.45 στην Αθήνα με το όνομά μου σαν αξιωματικός του ελληνικού στρατού. Αυτό έγινε για να ευκολυνθεί το ταξίδι».

Ο σ. Νίκος βρισκόταν σε ένα είδος περιορισμού στην Βρετανική Ζώνη. Συγκεκριμένα βρισκόταν 45 χιλιόμετρα από το Αμβούργο, στο Λύνεμπουργκ, (γερμανικά Lüneburg), στην Ülzener Straße αριθ. 31 εκεί που μετέφεραν και τον Χάινριχ Χίμλερ, που είχε συλληφθεί στις 22 Μαΐου κοντά στην Βρέμη. 

 Στο Λύνεμπουργκ, ήταν το Κέντρο Ανακρίσεων. Το αρχηγείο του Μοντγκόμερυ τότε, (τον Μάιο του 1945), ήταν στο Häcklingen, 6 χλμ από το Λύνεμπουργκ , το οποίο είχε αεροδρόμιο. Ο Ζαχαριάδης μεταφέρθηκε αεροπορικά από το Μόναχο, στην αγγλική ζώνη κατοχής, στο Λύνεμπουργκ και κρατήθηκε στο 31ο Ανακριτικό Κέντρο, «Civilian Interrogation Camp», ανακρινόμενος από τη SIS (MI6). Όπως προκύπτει και από τα Αρχεία του «Public Records Office» το , 31ο Ανακριτικό Κέντρο , βρισκόταν σε συνεχή επαφή με το Foreign Office. Επομένως ο Ζαχαριάδης από το Λύνεμπουργκ μιλούσε με το Λονδίνο, και δεν ταξίδευε στις 16 Μαίου, όπως ψευδώς έγραφε ο Ριζοσπάστης. 

Ο Ζαχαριάδης, σκόπιμα απέφυγε να αναφέρει στο βιογραφικό του την «βρετανική ζώνη κατοχής», για την οποία ήταν κατηγορηματικό το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, που τόνισε ότι « βρισκόταν υπό τη φροντίδα των αγγλικών στρατιωτικών αρχών, στην αγγλική ζώνη», και έγραφε ότι τον είχαν οι αμερικανοί, «σ’ ένα είδος περιορισμού», μέχρι που τον πήγαν αεροπορικώς στο Παρίσι, του έβγαλαν χαρτιά στρατιωτικού και έφθασε στην Αθήνα σαν αιχμάλωτος πολέμου, φορώντας εγγλέζικη στολή, με VIP πτήση. 

 Ο Ζαχαριάδης σκόπιμα ήθελε να αποφύγει να δώσει εξηγήσεις για το είδος του περιορισμού γιατί ήθελε να αποκρύψει ότι έκλεισε κάποια συμφωνία με τους Άγγλους. Το ΚΚΕ, επίσης εντελώς ψευδώς, στα επίσημα κείμενα του λέει : «Με την απελευθέρωση του στρατοπέδου του Νταχάου, τον Ζαχαριάδη τον πήραν οι Αμερικάνοι και τον πήγαν στο Παρίσι απ’ όπου επέστρεψε στην Ελλάδα.

 (Από το βιβλίο, «Το ΚΚΕ, επίσημα κείμενα», τόμος ένατος 1961-1967, Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2002, σελ. 855) 

 Η Μοίρα του ΠουστοΘανάση που ο εραστής του τον φώναζε Άρη, που του φόρτωσαν τη σφαγή του Μελιγαλά, ήταν μέρος των συμφωνιών του Ζαχαριάδη με την Ιντέλιτζενς Σέρβις στη «βρετανική ζώνη κατοχής». Άλλωστε την Ομάδα του Θανάση την οδήγησε στην Ενέδρα των κυβερνητικών ο «Αχτιδικός» που του επέδωσε το μήνυμα της διαγραφής του. Το Κόμμα παρέδωσε τον Θανάση. 

 Τη 13η μέρα, αφότου ανέλαβε την ηγεσία του ΚΚΕ ο Ζαχαριάδης, είχε διαφοροποιηθεί από , «τα λάθη του Δεκέμβρη» και τη Συμφωνία της Βάρκιζας, και στις 12 Ιουνίου δια του Ριζοσπάστη ανακοινώσε την καταδίκη και απομόνωση του Άρη Βελουχιώτη. Με τις συμφωνίες αυτές άλλωστε συνδέεται και η δήλωση του για τη Β. Ήπειρο που έγινε στις 25 Μαΐου. Η αποκήρυξη του Βελουχιώτη, η αποχή από τις εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946 και η διακριτική συμμετοχή στο Δημοψήφισμα για την επάνοδο του Γεωργίου ήσαν στο πλαίσιο αυτών των συμφωνιών που βρίσκονται αποτυπωμένες στο απόρρητο έγγραφο για την ανάκριση Ζαχαριάδη, που παραμένει ακόμα μυστικό, και ποτέ κανείς δεν θέλησε να ψάξει στα Αγγλικά και τα Αμερικανικά αρχεία, για να το αποκαλύψει. 

 Το πολύ  ενδιαφέρον είναι ότι ο οξυδερκής Ζαχαριάδης αντιλήφθηκε κατά τη διαδικασία του debrifing ότι οι Άγγλοι γνώριζαν πολλά για τα εσωτερικά του Κόμματος, που το επηρέαζαν με τις λίρες, οπότε απέκτησε τη βεβαιότητα για την ύπαρξη χαφιέδων, όπως στα χρόνια του Μεταξά. Όταν μάλιστα ο Μάρκος Βαφειάδης, που ήταν πράκτορας των Άγγλων από το 1938, όταν συνεργάστηκε στο Κίνημα της Κρήτης, έστειλε το 1948 γράμμα στην Κεντρική Επιτροπή του Σοβιετικού Κόμματος κατηγορώντας το Ζαχαριάδη ότι είναι χαφιές των Άγγλων, κατάλαβε ότι κάποιος του είχε σφυρίξει τις συμφωνίες που έκανε με τους Άγγλους, στο πλαίσιο φυσικά της συμφωνίας Στάλιν-Τσόρτσιλ. 

 Ο Μάρκος, στην 5η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε ,στις 30-31 Ιανουαρίου 1949 στο χωριό Ψαράδες στις Πρέσπες, παρουσία Ρώσων και Αλβανών συντρόφων της Κομινφόρμ , εκτόξευσε σε βάρος του Ζαχαριάδη την κατηγορία , ότι ήταν «Πράκτορας της Ιντέλιτζενς Σέρβις».

 Ο Ζαχαριάδης λοιπόν, μεταφέρθηκε αεροπορικά από το Μόναχο στο Λύνεμπουργκ στις 2 Μαΐου και μετά από 23 ημέρες, στις 25 Μαΐου , μεταφέρθηκε αεροπορικά από τους Άγγλους στο Παρίσι, όπου τον πήγαν στην Ελληνική Πρεσβεία για να του εκδώσει ταξιδιωτικά έγγραφα. Από το Παρίσι, πέταξε στις 28 Μαΐου για τη Νάπολι από όπου έφυγε το πρωί της 29ης και προσγειώθηκε στο Χασάνι.

 Όταν ο σ. Νίκος έφτασε επιτέλους στην Αθηνα, «Ριζοσπάστης» έγραψε : «Ο σ. Ζαχαριάδης ήρθε με αεροπλάνο σήμερα το πρωί μέσον Νεαπόλεως. Από το Παρίσι έφυγε χθες αεροπορικώς. Το απόγευμα ο σ. Ζαχαριάδης ήρθε στα γραφεία του «Ριζοσπάστη». Φορούσε τη στρατιωτική στολή των αιχμαλώτων και είναι γερός». Ούτε λέξη για τη ΡΑΦ που τον έφερε , και βέβαια αφού ήρθε ως έλληνας αξιωματικός φορούσε ,«τη στρατιωτική στολή των ..αιχμαλώτων», που του έδωσαν οι Αγγλοι. Από την απελευθέρωση του Νταχάου μέχρι την άφιξη του Ζαχαριάδη στην Αθήνα πέρασαν 30 ημέρες και βρισκόταν σώος και υγιής , σ’ ένα είδος περιορισμού, σε βρετανική ζώνη κατοχής. Το τι έκανε εκεί, και γιατί βρισκόταν σε ένα είδος περιορισμού, δεν θέλησαν ποτέ να μας το εξηγήσουν οι σοφοί ιστορικοί και οι πολιτικοί. 

 ΥΓ. Περισσότερα στο βιβλίο μου..... ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ