Η σφαγή στο Δήλεσι, τριών Άγγλων στις 9/21 Απριλίου 1870 , ήταν ο επίλογος μιας σκηνοθετημένης απαγωγής «περιηγητών» με στόχο να καλυφθούν οι αντιδράσεις γα την προδοσία της κυβέρνησης των ταλαρίσων στο Κρητικό Ζήτημα.

Τιμή και δόξα στους εκδικητές του ελληνικού αίματος αδελφούς Τάκο και Χρήστο Αρβανιτάκη, που σκότωσαν στο Δήλεσι στις 9/21 Απριλίου 1870 , τον Φρέντερικ Βάινερ το δικηγόρο Λόϋντ, και τον τρίτο γραμματέας της βρετανικής πρεσβείας στην Αθήνα. Αθάνατοι! 

 Η σφαγή του Δήλεσι, των τριών Άγγλων, είναι μια ένδοξη σελίδα της αντίστασης απέναντι στην     Αγγλοκρατία και τη  Ρουφιανοκρατία   στο Ψωροελαδιστάν

Το 1870 η Αγγλοκρατία είχε εδραιωθεί για τα καλά στην Αθήνα μετά

την έξωση του Όθωνα. Και οι Άγγλοι πράκτορες ζούσαν ευτυχισμένοι

 στο Ψωροραγιαδιστάν.

Πρωθυπουργός ήταν ο γιός του συνωμότη και δανειολήπτη Ανδρέα 

Ζαίμη Θρασύβουλος, που είχε διαδεχτεί τον δολοφόνο του

Καποδίστρια και δανειολήπτη Μπούλγαρη, για να υπογράψει το πρωτόκολλο για την Κρήτη που δεν υπέγραφαν οι προηγούμενοι. Υπουργός επί των Στρατιωτικών ήταν ο υποστράτηγος Σκαρλάτος Σούτζος.

 Ο Σκαρλάτος Σούτζος ήταν ο γιος του Προδότη ηγεμόνα , 

Αλεξάνδρου Σούτσου, που τον δηλητηρίασαν για να μη προδώσει την επανάσταση στους Τούρκους. 

Είχε γεννηθεί στο Βουκουρέστι και ήταν χάρη στην συμμετοχή της οικογένειας στη δολοφονία του Καποδίστρια πάμπλουτος μεγαλοκτηματίας. Ο Σούτσος ήταν μεγαλοτσιφλικάς 

Στις 30 Μαρτίου/11 Απριλίου 1870 γύρω στις 6.00 πμ, βγήκαν 

από το πολυτελές ξενοδοχείο «Grand Hôtel d’ Angleterre» της 

πλατείας Συντάγματος για μια εκδρομή μέχρι τον Μαραθώνα 

ο 36χρονος Άγγλος λόρδος Τζόσλιν Φράνσις Μάνκαστερ

 μετά της συζύγου του λαίδης Κόνστανς Αν Μάνκαστερ , 

ο 23χρονος κουνιάδος του γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου 

της βρετανικής κυβέρνησης του τότε πρωθυπουργού Ουίλιαμ Γκλάντστοουν Φρέντερικ Γκράνθαμ Βάινερ , ο 32χρονος Εντουαρντ 

Χένρι Τσαρλς Χέρμπερτ τρίτος γραμματέας της βρετανικής 

πρεσβείας στην Αθήνα και ξάδελφος του λόρδου Κάρναρβον, 

υπουργού της κυβέρνησης Ντισραέλι μετά της συζύγου του Τζούλιας Λόϋντ και της 5χρονης κόρης τους Μπάρμπαρα, ο δικηγόρος της Εταιρείας Σιδηροδρόμων Πειραιώς Εντουαρντ Λόϋντ, ο νεαρός κόμης

 Αλμπέρτο ντε Μπόϊλε γραμματέας της ιταλικής πρεσβείας στην

 Αθήνα και  ο συνεργαζόμενος με το ξενοδοχείο μεταφραστής 

Αλέξανδρος Ανεμογιάννης.

 Στο ταξίδι της επιστροφής οι εκδρομείς έπεσαν σε ενέδρα που τους 

είχε στήσει η πολυπληθής συμμορία των αδελφών Τάκου και Χρήστου Αρβανιτάκη κοντά στο Πικέρμι. 

 Οι Αρβανιτάκηδες ήταν οικογένεια Αρματωλών από τα Αγραφα . 

Μάλιστα ο Τάκος Αρβανιτάκης είχε διαπρέψει μαχόμενος κατά των Τούρκων στην επανάσταση των Αγράφων το 1866. 

 Οι συνοδοί χωροφύλακες εξουδετερώθηκαν εύκολα και η ομάδα των περιηγητών βρέθηκε στα χέρια των Αρβανιτάκηδων.

 Οι Αρβανιτάκηδες απελευθέρωσαν τις δύο γυναίκες, τη μικρούλα Μπάρμπαρα, τον μπάτλερ και δύο χωροφύλακες προκειμένου να μεταφέρουν τα αιτήματά τους. 

 Ζήτησαν 50.000 χρυσές λίρες Αγγλίας και πλήρη αμνηστία για όσα εγκλήματα τους βάρυναν . Σε αντίθετη περίπτωση θα σκότωναν τους Αγγλους.

 Κι ενώ η αγγλική πρεσβεία δέχθηκε τους όρους των απαγωγέων, η κυβέρνηση Ζαίμη ήταν αντίθετη. 

Ο Υπουργός Στρατιωτικών Σκαρλάτος Σούτσος υποστήριξε ότι οποιαδήποτε υποχώρηση στις αξιώσεις των συμμοριτών θα 

αποτελούσε απαράδεκτο εξευτελισμό της χώρας. 

Συν τοις άλλοις, επικαλέσθηκε και συνταγματικό κώλυμα για τη 

χορήγηση αμνηστίας, για να λάβει ειρωνική απάντηση από

 αξιωματούχο του Φόρειν Όφις: 

«Δεν θα ηδυνάμην να παραδεχθώ ως ισχυράν την αντίρρησιν περί 

του αντισυνταγματικού της αμνηστίας. Το Ελληνικό Σύνταγμα έχει παραβιασθή ούτω συχνά παρά της κυβερνήσεως, ώστε δεν θα 

ηδυνάμην να δώσω προσοχήν εις πρόφασιν στηριζομένην επί τοιαύτης δικαιολογίας». 

 Τα λύτρα δεν αποτελούσαν πρόβλημα ούτε για τους συγγενείς των ομήρων, ούτε για τις χώρες τους, ούτε και για την ελληνική 

κυβέρνηση. Υπήρχαν και ήταν ετοιμοπαράδοτα . 

Το πρόβλημα ήταν ότι η ΨωροΑλίτ δεν ήθελε να χορηγηθεί αμνηστία,

 διότι «το Σύνταγμα του 1864 απαγόρευε την παροχή χάριτος για

 ποινικές υποθέσεις εάν δεν έχει προηγηθεί δίκη». 

 Ο Τάκος Αρβανιτάκης πρότεινε να δικαστεί ερήμην και μετά να του

 δοθεί χάρη, αλλά το Υπουργικό Συμβούλιο υπό τον Θρασύβουλο Ζαΐμη

 δεν το δέχθηκε. 

Ο 25χρονος βασιλιάς Γεώργιος Α’, ενώπιον του Βρετανού πρέσβη Εντουαρντ Ερσκιν προθυμοποιείται να παραδοθεί αυτός στους λήσταρχους για να απελευθερωθούν οι όμηροι. 

 Στις 3/15 Απριλίου η Συμμορία μετέφερε τους Ομήρους προς τη 

Σκάλα Ωροπού. 

Την Κυριακή των Βαΐων 5/17 Απριλίου οι Αρβανιτήκηδες πήγανε 

μαζί με τους ομήρους να εκκλησιαστούν στη Σκάλα Ωρωπού. 

 Ο Σούτζος, που είχε το γενικό πρόσταγμα από κυβερνητικής πλευράς,

το μόνο που συζητούσε ήταν η άνευ όρων απελευθέρωση των 

απαχθέντων και η ευνοϊκή μεταχείριση των απαγωγέων. 

Παράλληλα, στρατιωτικά αποσπάσματα προσπαθούσαν να 

εγκλωβίσουν τους Αρβανιτάκηδες στην Αττική για να μην διαφύγουν

 προς τα ελληνοτουρκικά σύνορα, που τότε βρίσκονταν λίγο πάνω 

από τη Λαμία. 

 Τη Μεγάλη Τετάρτη 8/20 Απριλίου ο διαπραγματευτής της

 κυβέρνησης 67χρονος αντισυνταγματάρχης Βασίλης Θεαγένης, συναντήθηκε με τον Τάκο Αρβανιτάκη στον Ωρωπό, αλλά διέκοψε 

τις διαπραγματεύσεις και αποφάσισε ότι θα μιλήσουν τα όπλα. 

 Ο λόροδος Μάνκαστερ υπέγραψε συναλλαγματικές της τάξης των 

25.000 χρυσών λιρών και αφέθηκε ελεύθερος για να προσκομίσει 

εκείνος τα χρήματα για την απελευθέρωση και των άλλων. 

 Την Μεγάλη Πέμπτη 9/21 Απριλίου 1870, στις τέσσερεις το απόγευμα, δέκα ημέρες μετά την απαγωγή απόσπασμα της Χωροφυλακής προσέγγιζέ στο χωριό Συκάμινο όπου είχε καταλύσει η συμμορία. 

Τα Καραούλια τους αντιλήφθησαν και οι απαγωγείς έφυγαν προς το Δήλεσι χωρισμένοι στα δυο . 

Ο Τάκος Αρβανιτάκης με τη μισή συμμορία πήρε μαζί του τον

 γραμματέα της ιταλικής πρεσβείας Ντε Μπόιλε και τον Βρετανό 

νεαρό Βάινερ, ενώ ο αδελφός του Χρήστος Αρβανιτάκης πήρε μαζί

 τον γραμματέα της βρετανικής πρεσβείας Χέρμπερτ και τον

 δικηγόρο Εντουαρντ Λόϋντ.

 Στις πέντε το απόγευμα, κοντά στον χείμαρρο του Δηλεσίου η ομάδα

 του Χρήστου Αρβανιτάκη έπεσε πάνω στους Χωροφυλακές. 

Οι ληστές Γερογιάννης και Καταραχιάς εσφαξαν με τα γιαταγάνια τους

 τον γραμματέα της βρετανικής πρεσβείας Χέρμπερτ μπροστά στα έκπληκτα μάτια των Χωροφυλάκων που απάντησαν με καταιγισμό 

πυρών σκοτώνοντας τον Χρήστο Αρβανιτάκη. 

 Οι ληστές σκότωσαν και τον δικηγόρο Λόϋντ. Ο Τάκος Αρβανιτάκης

 με τους δικούς του ομήρους και επτά άνδρες πήγε προς το Σχηματάρι

Στο δρόμο εκτέλεσαν και αυτοί τους Ομήρους. 

 Ο διεθνής αντίκτυπος της σφαγής στο Δήλεσι ήταν τεράστιος για

 την ΨωροΑλίτ. 

Οι μεγαλύτερες εφημερίδες αναφέρονταν με τα χειρότερα λόγια για

την Ελλάδα, την οποία χαρακτηρίζαν ως έναν τόπο ημιβαρβάρων

 όπου κυριαρχούσαν το έγκλημα, οι ληστείες και οι αγριότητες, 

με το Κράτος δεν μπορούσε να εγγυηθεί την ασφάλεια των 

περιηγητών ούτε καν λίγα χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα. 

 Από τους πρώτους που παραιτήθηκε ήταν ο Σκαρλάτος Σούτσος,

 καθώς αποκαλύφθηκε ότι γνώριζε τους Αρβανιτάκηδες. 

Το ελληνικό κράτος κατάβαλε αποζημιώσεις 22.000 χρυσών λιρών 

στις οικογένειες των θυμάτων. 

 Στις 9 Ιουλίου του 1870, παραιτήθηκε η κυβέρνηση του

Θρασύβουλου Ζαΐμη.

 Στην δίκη των ληστών που συνελήφθησαν, από τις καταθέσεις

 ορισμένων μαρτύρων «φωτογραφήθηκε» σαν ένας από τους 

εγκεφάλους της απαγωγής ο Άγγλος τσιφλικάς Φρανκ Νόελ,

 ο οποίος και παραπέμφθηκε σε δίκη, αλλά απαλλάχθηκε με βούλευμα. 

 Όπως και να έχει η εκτέλεση των τριών Άγγλων ήταν μια μικρή 

εκδίκηση για τους ποταμούς αίματος των Ελλήνων λόγω της

 αγγλικής πολιτικής.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΤΖΑΡΑΣ

Απάντηση στον τυχάρπαστο και αγράμματο Βορίδη. «Στις Δημοκρατίες κάθε δικαστής νομοθετεί με τις αποφάσεις του που δημιουργούν δεδικασμένο και σε καμιά Δημοκρατία δεν θα νομοθετούσε ένα υποκείμενο σαν τον Χιονάτο Ποπάτο Απόπατο Κολεγιόπαιδα

 Ο πρόεδρος του Α1 Πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου και Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου, Χρήστος Τζανερίκος, προέβη σε δήλωση για τον "Μητσοτακισμό" και τις παρεμβάσεις του αιμοσταγούς  ναζιστή και  φασίστα «Τσεκουράτου»,  που οι Μητσοτακένσκι τον έχουν διορίσει Υπουργό.

Ολόκληρη η δήλωση του κ. Τζανερίκου

«Με βάση την τροπολογία – προσθήκη του ΥΠΕΣ, με την οποία τροποποιείται η παρ. 1 του άρθρου 32 του π. δ. 26/2012, εισάγεται  η πρωτοφανής για τα δικαστικά χρονικά ρύθμιση,          που θεσμοθετεί την ολομέλεια πολιτικού τμήματος του Αρείου Πάγου. 

Πρωτοφανής, καθόσον αποτελεί ευθεία παρέμβαση στη λειτουργία του Αρείου Πάγου, αφού τόσο κατά το άρθρο 23 του προϊσχύσαντος Ν. 1756/1988, όσο και κατά το άρθρο 27 του ήδη ισχύοντος Ν. 4938/2022: «…Κάθε τμήμα συγκροτείται από τον Πρόεδρο και τέσσερις (4) αρεοπαγίτες…» και όχι από το σύνολο των αρεοπαγιτών, που υπηρετούν σ’ αυτό, ο αριθμός των οποίων, σημειωτέον, δεν είναι ο ίδιος σε όλα τα τμήματα, αλλά μπορεί να μεταβάλλεται, με σχετικές αποφάσεις της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου ή σε έκτακτες περιπτώσεις με πράξεις του Προέδρου του ΑΠ, που εγκρίνονται από την ολομέλεια αυτού. 

Ουδέποτε έχει προβλεφθεί ολομέλεια τμήματος συγκροτούμενη απ’ όλους του Δικαστές αυτού.

 Να σημειωθεί, ακόμη, ότι σε περίπτωση ισοψηφίας σε «ολομέλεια» τμήματος με άρτιο αριθμό Δικαστών, αφού οι πολυμελείς συνθέσεις (άρθρο 4 Ν. 1756/1988 και ήδη ισχύοντος 4938/2022) πρέπει να έχουν περιττό αριθμό, θα έπρεπε να εισαχθεί (δίκην σωματείου) ρύθμιση ότι υπερισχύει η γνώμη του Προέδρου του.

 Η ρύθμιση, που εισάγεται με την επίμαχη τροπολογία, παρά την κατ’ επίφαση αιτιολογία της, δηλαδή της «θωράκισης της όποιας απόφασης του Αρείου Πάγου» για την ανακήρυξη ή μη κομμάτων, που αναφέρονται στο άρθρο 32 του π. δ. 26/2012, ώστε να μη μπορεί αυτή να αμφισβητηθεί, αποτυπώνει, φωτογραφικά, τη δυσπιστία και την έλλειψη εμπιστοσύνης στο πρόσωπό μου, εκ μέρους της Κυβέρνησης, που είχε τη σχετική νομοθετική πρωτοβουλία, αναφορικά με την άσκηση της διακριτικής μου ευχέρειας να ορίζω την (πενταμελή) σύνθεση του τμήματος του οποίου είμαι Πρόεδρος. 

Άραγε οι εκατοντάδες χιλιάδες αποφάσεις των τμημάτων του Αρείου Πάγου, που έχουν εκδοθεί ή θα εκδοθούν με τις πενταμελείς τους συνθέσεις και όχι από τις ολομέλειές τους δεν είναι θωρακισμένες και μπορεί να αμφισβητούνται; 

Η δεύτερη προσθήκη, κατά την οποία το Α1 τμήμα του ΑΠ,  μπορεί να ζητεί στοιχεία για την τεκμηρίωση της σχετικής του κρίσης, από τις κατά περίπτωση αρμόδιες ή άλλες αρχές ήταν εντελώς περιττή, αφού με την ήδη ισχύουσα από τον περασμένο Φεβρουάριο ρύθμιση το τμήμα ελέγχει και αυτεπαγγέλτως τη συνδρομή των προϋποθέσεων ανακήρυξης, 

Στο πλαίσιο, επομένως, της αυτεπάγγελτης έρευνάς του, από που θα αντλούσε τα στοιχεία, για την τεκμηρίωση της κρίσης του; από τον μπακάλη της γειτονιάς;

 Τέλος, δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι ο ΥΠΕΣ, προαναγγέλλοντας την τροπολογία σε εκπομπή της ΕΡΤ την Πέμπτη 06-04-2023, παρενέβη, ανεπίτρεπτα, ευθέως στην κρίση του Α1 τμήματος του ΑΠ, αφού δήλωσε, μεταξύ άλλων: 

«Δεν μπορεί να υπάρχει μια βαθιά αντίφαση, από τη μια μεριά το ποινικό τμήμα της δικαιοσύνης (σημ: ξέχασε να πει κατωτέρου του ΑΠ Δικαστηρίου) να τον καταδικάζει (τον Κασιδιάρη) ως αρχηγό εγκληματικής οργάνωσης και να έρχεται ένα άλλο τμήμα της δικαιοσύνης επίσης, το Α1 του Αρείου Πάγου, που λέει ότι είναι πολιτικός αρχηγός». 

Δηλαδή, ο ΥΠΕΣ, εμμέσως, πλην σαφώς υπέδειξε στους Δικαστές του Α1 τμήματος ποια θα πρέπει να είναι η κρίση τους, για το συγκεκριμένο θέμα».

 

Ανοιχτή Κοινωνία με ορθάνοιχτα Βάρδουλα. Ο περιπλανόμενος εκφυλισμένος Άξελ Σόρος με τον Άντρα του. Η ΠΦΟΥΣΤΙΆ είναι δώρο του Κερατά Θεού τους.

 

Στις 21 Μαΐου έρχεται επιτέλους η ημέρα της Κρίσεως για το Κωλόσογο των Μητσοτακένσκι. «Μαύρο» στους ΕΦΙΑΛΤΕΣ. ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΔΕΣ. ΤΟΥΣ ΡΙΧΝΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΑΙΑΔΑ!

Πριν 24 χρόνια. Μεγάλη Παρασκευή στο βομβαρδιζόμενο Βελιγράδι. Ψάλλοντας το Άξιον Εστί με συνοδεία της σειρήνες της αεράμυνας.

Η 9η Απριλίου 1999 , η 17η ημέρα της νατοϊκής επιδρομής στην Γιουγκοσλαβία , ήταν Μεγάλη Παρασκευή. 

Όλη την Μεγάλη Εβδομάδα μαζευόμαστε στο παρεκκλήσι της 

Θεολογικής Σχολής, που είχε παραχωρήσει το Σερβικό Πατριαρχείο, 

στην Ελληνική Κοινότητα Βελιγραδίου,μετά από δικό μου αίτημα 

στον Πατριάρχη Παύλο. 

Αυτή ήταν τότε  «η Εκκλησία των Ελλήνων». 

Η λειτουργία γινόταν  από τον πατέρα Παναγιώτη  στα Ελληνικά και

 στα σέρβικα , αλλά ψέλναμε βυζαντινά, με ψάλτη τον Νίκολα, τον 

οποίο βοηθούσαμε Έλληνες και Σέρβοι. 

Είχαμε συμφωνήσει από την αρχή της Μεγάλης Εβδομάδας

 να ψάλουμε όλα τα εγκώμια , όπως γίνεται στο Άγιο Όρος, χωρίς περικοπές.  

 Οι σειρήνες, χτύπησαν για τελευταία φορά στις επτά, κατα τη διάρκεια της λειτιυργίας

Μετά το ΝΑΤΟ μας άφησε να κάνουμε την περιφορά του Επιταφείου

  και να θάψουμε τον Χριστό. 

Ψάλλαμε βυζαντινά. 

Και στα Ελληνικά και στα Σέρβικα. 

Χοροστατούσε ο πατήρ Παναγιώτης . 

 Μέσα στην ασφυκτικά γεμάτη εκκλησία ήσαν οι Έλληνες του

 Βελιγραδίου, τα μέλη του Ρήγα Φεραίου, με τις Οικογένειες τους,

 οι φοιτητές που είχαν παραμείνει, και οι «τακτικοί» Σέρβοι της 

γειτονιάς που ερχόντουσαν κάθε Κυριακή . 

 Όταν βγάλαμε τον επιτάφιο για την περιφορά και βγήκαμε έξω από

 τον περίβολο, βρεθήκαμε μπροστά σε 15.000-20.000 Σέρβους.

 "Όλο το Βελιγράδι" ήταν εκεί. 

Και ξαφνικά ήρθε να με αγκαλιάσει ο φίλος μου Γιάννης Τζώρτζης, 

που είχε κατέβη από τη Βιέννη, για να παρακολουθήσει τον Επιτάφιο 

στο Βελιγράδι. 

Γυρίζοντας, κρατήσαμε τον Επιτάφιο στην Πόρτα για να περάσουν

 από κάτω οι αλύτρωτες ψυχές, και ύστερα κλείσαμε τις πόρτες 

και αναπαραστήσουμε την κάθοδο του Χριστού στο Άδη. 

 Έκανα εξαγωγή «τεχνογνωσίας». 

24 χρόνια μετά δεν το ξέχασαν. Στο Παρεκκλήσι της Θεολογικής συνεχίζουν το έθιμο της Αναστάσεως των Ψυχών.  

  Το ΝΑΤΟ, με το μπήκαμε στην Παρασκευή  βομβάρδισε λίγο μετά 

τα μεσάνυχτατον πομπό της RTS κοντά στην Πρίστινα και στις 

2:00, μια αποθήκη πετρελαίου στο Σμεντέρεβο. 

 Στο Κραγκούγιεβατς, τα αεροσκάφη του ΝΑΤΟ βομβαρδίστηκαν 

το εργοστάσιο «Ζασταβα». 124 εργαζόμενοι τραυματίστηκαν σοβαρά. Τη Μεγάλη Παρασκευή, Αλβανοί και Αμερικανοί Σύμβουλοι εξαπέλυσαν

 την επίθεση στο έδαφος της Γιουγκοσλαβίας, από την συνοριακή 

διάβαση Κόσαρε. 

 Τότε στις 03:00 τα ξημερώματα ‘άρχισαν τα πυρά πυροβολικού

 από την αλβανική πλευρά προς την κατεύθυνση του συνοριακού 

σταθμού . 

Κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού , περίπου 1.500 μέλη του 

ΟΥΤΣΕΚΑ επιτέθηκαν σε τρείς κατευθύνσεις , 

και πέρασαν τα σύνορα. 

Οι Αλβανοί είχαν μαζί συμβούλους από την Γαλλική Λεγεώνα των

 Ξένων, την αγγλική SAS και το Σώμα των Πεζοναυτών ΗΠΑ. 

Στη πρώτη γραμμή υπήρχαν λιγότεροι από 200 Σέρβοι κληρωτοί .

 Η αιματηρή μάχη κράτησε όλη την ημέρα με βαριές απώλειες, 

ειδικά για τον εισβολέα. 

Η μάχη της Κόσαρε συνεχίστηκε ως τις 14 Ιουνίου. 

Ο Γιουγκοσλαβικούς στρατός είχε 108 νεκρούς.

 Η Υπηρεσία Ενημέρωσης του Γιουγκοσλαβικού Στρατού δήλωσε 

ότι το ΝΑΤΟ κατά τη διάρκεια των τελευταίων 15 ημερών

 χρησιμοποίησε 450 μαχητικά και ότι έριξε 450 πυραύλους Κρουζ. 

Η Ρωσία δήλωσε ότι η κρίση του Κοσσυφοπεδίου θα μπορούσε να προκαλέσει ευρωπαϊκό πόλεμο αλλά το ξανασκέφτηκε και δεν τον προκάλεσε.

 Πάντως ο  Ανώτατος Διοικητής του ΝΑΤΟ στρατηγός Κλάρκ 

απάντησε στη Μόσχα ότι "η επίθεση εναντίον της Γιουγκοσλαβίας θα συνεχιστεί". 

Μετά από «δημοσιογραφικές πληροφορίες» ότι η Μόσχα μπορεί να στρέψει πυρηνικούς πυραύλους κατά των χωρών μελών του ΝΑΤΟ, 

 ο Λευκός Οίκος δήλωσε ότι αναμένει η Ρωσία να τηρήσει την 

υπόσχεσή της για μη επέμβασης στη γιουγκοσλαβική σύγκρουση.

 Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Κόφι Ανάν κάλεσε τους ηγέτες του 

ΝΑΤΟ να σταματήσουν τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας

 αμέσως και τις γιουγκοσλαβικές αρχές να εκπληρώνουν τις 

υποχρεώσεις τους που αφορούν τις δυνάμεις ασφαλείας στο Κοσσυφοπέδιο, την επιστροφή των προσφύγων και την ανάπτυξη 

των διεθνών δυνάμεων στην επαρχία. 

 Η Ύπατη Αρμοστεία ζήτησε οι πρόσφυγες παραμένουν στην περιοχή

 του Κοσσυφοπεδίου και του Μετόχιου.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΤΖΑΡΑΣ

9 Απριλίου 1941. Η παράδοση των «σαπιοκοιλιάδων» Παπαγικών και προδοτών Λιούμπα- Μπακόπουλου στη Θεσσαλονίκη ενώ οι Ημίθεοι Έλληνες των Οχυρών συνέχιζαν τον αγώνα.

 Ο Αλέξανδρος Κορυζής ζήτησε ξανά από τους Άγγλους την Κύπρο, για την εγκατάσταση εκεί, επί ελληνικού εδάφους, του βασιλιά και της κυβέρνησης του, που θα έφευγαν από την Αθήνα.

Γράφει ο Σπύρος Χατζάρας

Η παράδοση της Θεσσαλονίκης στους Γερμανούς, έγινε στις 08.00 

της 9ης Απριλίου, από επιτροπή αποτελούμενη από το Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, το Δήμαρχο και τον Αστυνομικό Διευθυντή της 

πόλεως. 

Στις 14.00 της 9ης Απριλίου, στο Γερμανικό Προξενείο Θεσσαλονίκης

 υπογράφηκε το Πρωτόκολλο της Παράδοσης από το Διοικητή του

 ΤΣΑΜ και το Διοικητή της Γερμανικής 2ης Τεθωρακισμένης 

Μεραρχίας. 

Στο Παράρτημα του Πρωτοκόλλου εκφραζόταν η ευχή να μη σταλούν

 οι αξιωματικοί και οι οπλίτες του ΤΣΑΜ σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως. 

Για τις πολιτικές αρχές συμφωνήθηκε να παραμείνουν στις θέσεις 

τους. 

 Τα ξημερώματα, της 10ης Απριλίου ο Ελληνικός λαός άκουγε από ραδιόφωνο τα ψέματα του Διαγγελέα. 

  «Αί διά της κοιλάδος του Άξιου είσδύσασαι τεθωρακισμέναι

 γερμανικαί δυνάμεις, συγκρατηθείσαι μέχρι της χθεσινής νυκτός

 εις την περιοχήν Κιλκίς, εξηκολούθησαν τήν προς Θεσσαλονίκην

έπίθεσιν των και εισήλθον εις τήν πόλιν. Παρά τήν δυσχερή θέσιν 

εις ην, εκ τούτου, περιήλθον τά έν τή Ανατολική Μακεδονία 

στρατεύματά μας δεν έχαλάρωσαν,  έν τούτοις, τήν έπί τών συνόρων 

κατά μέτωπον αντίστασίν των και διετήρουν άπαραβιάστους τάς 

γραμμάς των, κατά τας μέχρι των μεταμεσονυκτίων ωρών 

έπιτευχθείσας πληροφορίας». 

 Ενώ ο Διοικητής του ΤΣΑΜ ασχολούνταν με τις διαπραγματεύσεις

 για συνθηκολόγηση και οι Γερμανοί είχαν ήδη από το πρωί της 9ης Απριλίου εισέλθει στη Θεσσαλονίκη, αγώνας συνεχιζόταν με επιτυχία

 σε ολόκληρη την οχυρωμένη τοποθεσία.

 Στον Τομέα της Ταξιαρχίας Νέστου, προσπάθεια των Γερμανών

 να διαβούν τον ποταμό Νέστο στην περιοχή του χωρίου Παράδεισος απέτυχε. 

Στον Τομέα Φαλακρού, τα γερμανικά τμήματα, που είχαν εγκατασταθεί στο ύψωμα Ουσόγια, δεν μπόρεσαν επ να προωθηθούν παραπέρα εξαιτίας

 των σφοδρών πυρών του Οχυρού Πυραμιδοειδές και του

 πυροβολικού. 

Το Απόσπασμα Καλαποτίου ύστερα από σκληρό αγώνα, που κράτησε 

μέχρι τις 1300, κατόρθωσε να εκδιώξει τους Γερμανούς και να ανακαταλάβει το ύψωμα Κρέστη.. 

Το Οχυρό Πυραμιδοειδές διέταξε την παύση πυρός στις 14.00, μετά

 από διαταγή της 7ης Μεραρχίας. 

Στον Τομέα της 14ης Μεραρχίας ο αγώνας συνεχίστηκε με ένταση

 χωρίς οι Γερμανοί να πετύχουν τη διάσπαση της αμυντικής 

τοποθεσίας. 

Στο Συγκρότημα Σιδηροκάστρου, το Οχυρό Ρούπελ παρά τους

 σφοδρούς βομβαρδισμούς δεν υπέκυψε, αλλά ούτε και δέχθηκε 

να συνθηκολογήσει παρά την ενημέρωση του από τους Γερμανούς για

 τη Συνθηκολόγηση. 

Στο Συγκρότημα Καραντάγ, απόπειρα διεισδύσεως λόχου των

 Γερμανών, μεταξύ των Οχυρών Μαλιάγκα και Περιθώρι, 

αποκρούσθηκε .

Άλλη δύναμη τάγματος, που κατόρθωσε να διεισδύσει κατά τη 

διάρκεια της νύχτας μεταξύ των Οχυρών Περιθώρι και Παρταλούσκα

 και να προσβάλλει τα μετόπισθεν του Συγκροτήματος,

 καταδιώχθηκε κατόπιν θαρραλέας αντεπιθέσεως μικτού τμήματος

 από εφεδρικές διμοιρίες, το οποίο συνέλαβε και 102 Γερμανούς αιχμαλώτους. 

Στον τομέα της 18ης Μεραρχίας οι Γερμανοί ενήργησαν αλλεπάλληλες επιθέσεις εναντίον του οχυρού Παλιουριώνες, χωρίς όμως να κατορθώσουν να το εκπορθήσουν. 

Στις 17.30 Γερμανοί κήρυκες πληροφόρησαν τη φρουρά του Οχυρού

 για τη συνθηκολόγηση.

 Ύστερα απ’ αυτό αποφασίσθηκε να γίνει εκκένωση κατά τη διάρκεια

 της νύχτας. 

Η παράδοση του Οχυρού στους Γερμανούς έγινε στις 09.00 της 10ης Απριλίου. 

Κατ’ αυτήν, παρατάχθηκε γερμανικό τάγμα για απόδοση τιμών. 

Η γερμανική σημαία ανυψώθηκε στο Οχυρό μόνο μετά την αναχώρηση

 της φρουράς του. 

Ανάλογες τιμητικές εκδηλώσεις έγιναν και προς τους Διοικητές των

 Οχυρών Ρούπελ, Λίσσε, Πυραμιδοειδές, Περιθώρι, Εχίνος, Νυμφαία, Ιστίμπεη και Κελκαγιά. 

Η φρουρά του Στηρίγματος Ρουπέσκο, αφού αντιστάθηκε κατά τη διάρκεια της ημέρας, κατόρθωσε να διαφύγει κατά τη νύκτα 9/10 Απριλίου χωρίς να γίνει αντιληπτή από τους Γερμανούς.

 Ο προδότης Παπάγος και οι τενεκέδες στρατηγοί του Μπακόπουλος 

και Λιούμπας, καθώς και ο γελοίος εγγλέζος στρατηγός Χένρι Μέτλαντ Γουίλσον, άφησαν διάπλατα ανοιχτή την «κερκόπορτα», την κοιλάδα

 του Στρυμόνα, (Στρούμιτσα), από όπου πέρασαν ατουφέκιστοι οι 

Γερμανοί, και πλευροκόπησαν τους μαχόμενους στα Οχυρά ήρωες, 

και μπήκαν στις 9 Απριλίου 1941 στην Θεσσαλονίκη. 

 9 Απριλίου 1941 Ο πρωθυπουργό Αλέξανδρος Κοριζής, προς τον πρεσβευτή της Ελλάδος στο Λονδίνο Σιμόπουλο. 

 "Εις τας έν Αθήναις συνομιλίας μας μετά άγγλου Υπουργού 

Εξωτερικών κατά προτελευταία επίσκεψιν του, (*)εν τη εξετάσει

 όλων των ενδεχομένων εξέθεσα εις τον κ. Ήντεν και την 

περίπτωσιν καθ' ην δυσμενής φορά των γεγονότων ηδύνατο μας

 φέρη εις τήν απόφασιν όπως Α.Μ. Βασιλεύς, εις ωρισμένην 

στιγμήν ήττης του στρατού, εγκαταλείψη μετά της Κυβερνήσεως 

την πρωτεύουσαν μεταφέρων την έδραν του κράτους εις τίνα των

 νήσων και ότι ως τοιαύτην απεβλέψαμε κατά πρώτην μελέτην του ζητήματος, τήν Κρήτην. 

Η εκλογή όμως ταύτης έχει εν μόνον αλλά λίαν σοβαρόν 

μειονέκτημα, ότι μοιραίως θα είναι κέντρο πολεμικών 

επιχειρήσεων με τους συμπαρομαρτούντας κινδύνους κατά της

 ασφαλείας αυτής της ζωής του Βασιλέως μας. 

Το ζήτημα θα ελύετο ευχερώς, αν Μεγάλη Βρεταννία προέβαινεν

 από τούδε εις την γενναίαν χειρονομίαν της παραχωρήσεως της 

Κύπρου εις την Ελλάδα, δεδομένου ότι μόνον επί ελληνικής γης 

έπρεπε νε εγκατασταθη την κρίσιμον αυτήν στιγμήν ο Βασιλεύς, 

όπως ενασκήση τό βασιλικόν imperium επί της διασωuείσης χώρας 

του, έστω και αν έμενεn αύτη προσωρινώς μόνον νησιωτική. 

Ήδη, τo ζήτημα τούτο έρχεται μοιραίως και ταχύτερον ή όσον υπελογίζετο, ένεκα ατυχημάτων του γιουγκοσλάβικου στρατού, επί τάπητος, παρακαλώ επισκεφθήτε eσπευσμένως προσωπικώς κ. Πρωθυπουργόν και κ. Ηντεν και ανακοινώσητε εις αύτούς oσα

 ανωτέρω εξέθεσα, προσθέτοντες και τά έξης:

 Καίτοι δεν μοί απολείπη ή έλπίς ότι χειρονομία οία ή άνωτέρω 

είναι σήμερον πραγματοποιήσιμος, δεν παραβλέπω ότι θά ηδύνατο

 να προσκρούση εις τό μή επίκαιρον μιας ριζικής λύσεως, όσον και

 άν διαβλέπω πόσον άπειρου ωφελείας θά ήτο διά τήν Ελλάδα και 

πόσον πλούσια ή συγκομιδή έκ της αιωνίας εύγνωμοσύνης προς τήν Μεγάλην Βρεταννίαν του συνόλου του Ελληνισμού και της

 ενθαρρύνσεώς του προς περαιτέρω δοκιμασίας. 

Υπό το κράτος της άμέσου άνωτέρω σκέψεως καταλήγω νά 

παρακαλέσω, ώς ειπον τότε και εις τον κ. Ήντεν, όπως έξετασθή άν

 και κατά ποιον τρόπον θά ήτο δυνατόν νά παραχωρηθή μία

 οιαδήποτε λωρίς της Κύπρου εις τήν Ελλάδα, όπως,

 έν περιπτώσει αναγκαστικής εγκαταλείψεως πρωτευούσης,

 σωθή ό Βασιλεύς εκ των κινδύνων εμπολέμου ζώνης και

 κυβέρνα το ελεύθερον τμήμα της χώρας του από ελληνικής γης. 

Εις τήν συνομιλίαν μου μετά κ. Ηντεν υπήρξα ευτυχής να ακούσω 

παρ’ αυτού ότι η παράκλησίς μου είναι άξια προσοχής και ότι

 επιστρέφων εις Λονδίνον θά τήν υπέβαλλεν ύπό τήν κρίσιν του 

κ. Προέδρου της Κυβερνήσεως. 

Η Κυβέρνησις της Μεγάλης Βρεταννίας, εν τη ευρύτητι της

 άντιλήψεώς της και εν τη εύνοια ην επέδειξε πάντοτε προς τήν

 Ελλάδα, θέλει εκτιμήσει δεόντως τήν άνάγκην ήτις μας 

επιβάλλει προβώμεν εις άνω έκκλησιν.

 Προς όδηγίαν σας εχητε ύπ' όψιν όπως, έν ή τυχόν περιπτώσει αντιμετωπίσητε σοβαρούς δισταγμούς, δύνασθε μετά εξάντλησιν 

παντός επιχειρήματος υπέρ τής άποδοχής τής εκκλήσεώς μας οία διετυπώθη άνωτέρω έκκλήσεως δύναμαι νά είπω ολοκλήρου του ελληνικού λαού και του μαχομένου στρατού προσθέσατε ότι η

 αποδοχή ταύτης δύναται νά λάβη έν ανάγκη μορφήν 

προσωρινότητος, αφήνουσα τήν βρεταννικήν Κυβέρνησιν κυρίαν πάσης εις τό μέλλον οριστικής αποφάσεως".

Η 9η Απριλίου 1922. Ελληνική Προέλασις στον Μαίναδρο.101 χρόνια από την Μικρασιατική Προδοσία και την Καταστροφή του Ελληνισμού

Απέχουμε περίπου 120 ημέρες από την σκηνοθετημένη κατάρευση του μετώπου με τις ενέργειες των Προδοτών Τρικούπη- Χατζηανέστη και των βοηθών τους από το ΚΚΕ.

Στις εφημερίδες της 8ης Απειλίου 1922 είχε ανακοινωθεί το ταξείδι του Χατζηαναεστη στη Σμύρνη. 

Είναι σωστό να αναρωτηθούμε. 

Ποιος έστειλε τον Χατζηανέστη στην Σμύρνη αφού δεν είχε εντολή του υπουργού Αμύνης και ο Γούναρης απουσίαζε στην Γένοβα; 

 Ακόμα, ποιος καθοδηγούσε τον Δαγκλή και τον Στράτο να ανατρέψουν τον Γούναρη; 

Ο Γούναρης δεν ήταν ο Εθνικός ηγέτης το 1922. Ήταν απλά ο αρχηγός των Λαϊκών, αλλά δεν ήταν αρχηγός της παράταξης. Αυτός όταν ο Κωνσταντίνος. Εκείνος έστειλε τον Χατζηανέστη στην Σμύρνη.

Τέλος, αφού ο Βενιζέλος βρισκόταν στις ΗΠΑ ποιος κατεύθυνε τους Βενιζελικούς στην Αθήνα;

 

 

Ολη η αλήθεια για την ήττα στιν "ατυχή" ελληνοτουρκικός Πόλεμο από το ΕΜΠΡΟΣ. Οι Κωλο-Οικογένειες των αγγλόδουλων που δολοφόνησαν τον Καποδίστρια συνέχιζαν τον προδοτικό τους ρόλο. Ειδήσεις της 9η Απριλίου 1897.

 

                      

ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΟΥΣ

Το Οικονομικό Θαύμα του Μαρκεζίνη και η κατά 50% υποτίμηση της δραχμής στις 9 Απριλίου 1953

 

Στις 9 Απριλίου του 1953 ανακοινώθηκε από τον υπουργό 

Συντονισμού, Σπύρο Μαρκεζίνη, η αιφνιδιαστική και πλέον επιτυχής υποτίμηση της δραχμής.

 1 δολάριο ΗΠΑ από 15.000 δραχμές θα έκανε πλέον 30.000 δραχμές. 

Στα εννέα χρόνια που είχαν μεσολαβήσει από την απελευθέρωση της Ελλάδος από τη γερμανική κατοχή, το εθνικό μας νόμισμα είχε

 υποτιμηθεί επτά φορές, χωρίς, όμως, ούτε η οικονομία να

 εξυγιανθεί ούτε η δραχμή να γίνει αξιόπιστη. 

Η χρυσή λίρα ήταν το κυρίαρχο νόμισμα στις συναλλαγές, το ισοζύγιο

 πληρωμών και ο προϋπολογισμός μονίμως ελλειμματικά και το 

Κράτος λειτουργούσε χάρις στα χρήματα της αμερικανικής βοηθείας.

 Την κατάσταση ανέτρεψε ο Σπύρος Μαρκεζίνης με δύο τολμηρά 

μέτρα. 

Την υποτίμηση της δραχμής, η ισοτιμία της οποίας προς το δολάριο 

από 15.000 πήγε στις 30.000, (ακολούθησε μετά από λίγο η 

περικοπή των τριών μηδενικών), και την απελευθέρωση των

 εισαγωγών. 

 Η αντίδραση της αντιπολιτεύσεως υπήρξε σφοδρή.

Η ζωή απέδειξε ότι με την υποτίμηση η ελληνική οικονομία

 εισήλθε σε μια νέα εποχή εξυγίανσης, ισορροπίας και παρά την κληροκρατία και τον σαλταδορισμό σε «σταθερή ανάπτυξη». 

Τα μετρα που ανακοίνωσε ο Μαρκεζίνης ήσαν :

Η κατάργηση της αναστολής εξοφλήσεως δανείων

δια των Πρωτοδικείων  δεν ήταν ούτε αναπτυξιακή ούτε σταθεροποιητική ούτε εξυγιαντική.

 Ήταν απαίτηση του σαλταδορισμού των αυτορυθμιζόμενων  Αγορών

 που της ενοχλούσε η αναστολή.

Ο Μαρκεζίνης, δεν ηταν ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. Ήταν άλλωστε, ένας από ΑΥΤΟΥΣ.

Διαπλεκόμενος  με τα Ανάκτορα και την αγγλική Πρεσβεία. 

Και ήταν -ΙΝΗΣ, από το Δουκάτο του Ιωσήφ Νάζι.

ΚΑΘ’ ΟΔΟΝ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ 21ης Απριλίου 1967 . Ο ΚΟΚΟΣ υπέγραψε το διάταγμα διαλύσεως της Βουλής. Οι τίτλοι της «Μακεδονίας» και της «Ελευθερίας» της 9ης Απριλίου 1967.

Ο Καλός Σύμμαχος και Γείτονας .Στις 9 Απριλίου 1964 η απέλαση ακόμα 300 Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως και κατάσχεση των περιουσιών τους

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΩΛΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΠΟΥ "ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ" ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΟΥΝ ΞΕΧΑΣΕΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΧΕΘΗΚΑΝ ΑΠΌ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΤΊΠΟΤΑ.

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ21 ΘΥΜΑΤΑΙ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ