Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ- ΓΚΛΥΞΜΠΟΥΡΓΚ. 17 Αυγούστου 1965. To NATO ανησυχούσε για το Καρκίνομα του Κυπριακού και για την οχλοκρατία και σκεφτόταν να χρησιμοποιηθεί ο στρατός υπέρ του ΝΑΤΟϊκού Στέμματος. Ο ΛΑΟΣ, 70.000 και πλέον, «Παπανδρεϊκοί» και «ΕΔΑϊτες» μαζεύτηκαν στην «Λεωφόρο» στην συγκέντρωση που είχε απαγορεύσει η «Ημιδικτατορία». Το ΕΑΜ την ιδια ωρα πήγε στα Ανάκτορα. Ο Πράκτωρ ΚΟΚΟΣ συναντήθηκε με τον πράκτορα Τσιριμώκο, (του Λαϊκού Μετώπου), που υπέγραψε σαν ΕΑΜ την Βάρκιζα και ήπιε σαμπάνια φωνάζοντας Ζήτω η Μεγάλη Βρετανία μαζί με τον Σιάντο. Ο Μητσοτάκης πούλαγε τα ΞΕΝΊΑ

Το Ρεπορτάζ των Μητσοτάκη-Κόκκα

Γραικυλιστάν!. Η Χώρα των Λωτοφάγων . Η πρωταπριλιάτικη Φιλική Εταιρεία και η Πρωταπριλιάτικη Μάχη του Προδότη Τρικούπη στο (ανύπαρκτο) Αλή Βεράν που δεν σημειώνεται σε κανέναν Τουρκικό Χάρτη. Σύμφωνα με την Τουρκική Ιστορία, η «Μάχη του αρχιστράτηγου» Κεμάλ, έληξε με την κατάληψη του Ντουμλου Μπινάρ στις 17 Αυγούστου το Βράδυ. Στη συνέχεια ο κεμάλ διάταξε αναδυκρότηση του στρατού του που είχε προελάσει 50 χιλιόμετρα σε 4 ημέρες κα ανέθεσε στους Τσέτες την καταδίωξη των υποχωρούντων Ελλήνων, Άλλη μεγάλη μάχη δεν έγινε.

 

Είναι ενδεικτική της κατάντιας του Ψευτο ρωμαίϊκου  η προσπάθεια διαφόρων  «φωτισμένων» και πολλών βλακών, να περιγράψουν τα γεγονότα του Αυγούστου του 1922 με στρατιωτικούς όρους, και να συνεχίσουν να ομιλούν περί «καταστροφής», ενώ επρόκειτο περί κλασικής Προδοσίας από τα «πάνω». 

Οι προδότες ήσαν ο Βασιλιάς και ο Αρχιστράτηγος. Όπως και το 1940. Όπως ήταν ο Γκιζίκης, ο Μπονάνος, ο Παπανικολάου, ο Αραπάκης, ο Γακατσάνος, ο Σταθόπουλος και ο Καραμανλής το 1974.

Κατά την επίθεση στο Αφιόν Καραχισάρ έγιναν μόνο τρείς σημαντικές μάχες.  Η κατάληψη του υψώματος Τιλκί Κυρί Μπέλ το πρωί της 13^ης Αυγούστου που ανακαταλήφθηκε το βράδυ και εγκαταλείφθηκε το πρωί της 14^ης από τους δειλούς του 2/49 Τάγματος του 49^ου Συντάγματος, ( που είχαν σταλεί για ενίσχυση) και η φυγή τους παρέσυρε και τα1/ 4 και 2/22 Τάγματα που το βαλαν και αυτοί στα Πόδια και η κατάληψη του υψώματος «Μαύρος Βράχος»   στον τομέα της 4^ης Μεραρχίας, στις 10 το πρωί της 14^ης Αυγούστου. Η άλλη μάχη ήταν   η κατάληψη του Χασάν Μπελ το μεσημέρι της 14^ης μετά την διαταγή του Τρικούπη για απαγκίστρωση.  

Τίποτα άλλο, που να δικαιολογεί την «καταστροφή».  

Η 1^η Μεραρχία υπό τον Φράγκου και η μισή 4^η υπό τον Τσολάκογλου, υποχώρησαν 50 χιλιόμετρα στην Γραμμή της Κιουτάχιας στο οχυρό Ντουμλού Πινάρ όπου μπορούσαν να αντισταθούν αλλά  στις 17/30 Αυγούστου διατάχθηκαν από τον Χατζανέστη να υποχωρήσουν στο Ουσάκ, οπότε απαγκιστρώθηκαν στις 19.30 και οι Τούρκοι κατέλαβαν το Ντουμλου Πινάρ. 

Την ιδια εντολή υποχώρισης στο Οισάκ είχε δώσει και στην Ανεξάρτητη Μεραρχία  που δεν τον υπάκουσε. 

Τίποτα «καταστροφικό» δεν έγινε.  Και δεν έγινε ποτέ καμιά μάχη σε κανένα Αλή Βεράν. 

Το βράδυ της 17^ης Αυγούστου  4 ημέρες μετά την επίθεση του Κεμάλ ο Προδότης Χατζηανέστης έδωσε εντολή στο τρίτο Σώμα Στρατού που δεν είχε εμπλακεί τις μάχες,  να κατευθυνθεί σε Λιμάνια  για να επιβιβαστεί σε πλοία. Την ίδια εντολή εδωσε και στον Τσολάκογλου που δεν ακολούθησε τον Φράγκου στο Ουσάκ και πήγε στον Τσεσμέ για επιβίβαση.

Όλα αυτά είναι πραγματικά γεγονότα και όχι Ψευδογεγονότα, σαν τη μάχη του Αλή Βεράν.

Στην  Αθήνα , στις 17 Αυγούστου,  ο Γούναρης διέψευδε την  εκκένωση που είχε διατάξει ο Χατζηανέστης μετά το πολεμικό Συμβούλιο που έγινε στην Σμύρνη με τους Θεοτόκη Στράτο και Στεργιάδη. 

Ο Κεμάλ για να βοηθήσει τον Γούναρη, έγραφε στις εφημερίδες του στην Κωνσταντινούπολη ότι η κατάληψη της Μικράς Ασίας θα γινόταν σταδιακά σε 4-5 μήνες, ενώ οι Άγγλοι δήλωναν στο Λονδίνο  ότι «κανένα πολεμικό γεγονός δεν θα επιδράσει επί της μελλοντικής διασκέψεως για το Ανατολικό»

Σπυρίδων Χατζάρας

Α ρε Κούγια έφυγες νωρίς

 

Η αυτοαποκαλούμενη «Οικογένεια» του τραγουδιστή, ο νομικός της Σύμβουλος και οι πιστοί της «Επικοινωνιακοί» της  συνεργάτες  δεν έχουν αποκλειστικό τους Στόχο , την υγεία του τραγουδιστή.  

Ούτε και ο εισαγγελέας που διάταξε τον εγκλεισμό του. 

Πιθανώς, μάλιστα, το αίτημα να κατατέθηκε αφού είχε εξασφαλιστεί προκαταβολικά η γνώμη της Κλινικής υπέρ της «διερεύνησης».

   

103 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ. ΤΕΤΑΡΤΗ 17 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1922. ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΤΟΚΗΣ ΕΦΘΑΣΑΝ ΣΤΗΝ ΣΜΥΡΝΗ ΣΤΙΣ 17/30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1922 ΚΑΙ ΕΚΑΝΑΝ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΔΟΤΗ ΧΑΤΖΗΑΝΕΣΤΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΔΟΤΗ ΣΤΕΡΓΙΑΔΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΧΕΙΑ ΕΚΚΕΝΩΣΗ. Ο ΧΑΤΖΗΑΝΕΣΤΗΣ ΕΔΩΣΕ ΔΙΑΤΑΓΗ ΣΤΙΣ ΥΠΟΧΩΡΟΥΣΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΘΟΥΝ ΣΕ ΛΙΜΑΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΛΑΒΟΥΝ ΤΑ ΠΛΟΙΑ.

ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΗΣΑΝ  ΑΜΗΧΑΝΟΙ. Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΙΕΨΕΥΣΕ ΤΙΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΓΑΛΛΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΏΝ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ. 

ΟΙ ΛΟΓΟΚΡΙΜΕΝΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΕΓΡΑΦΑΝ ΟΤΙ ΟΙ ΜΑΧΕΣ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ ΑΦΙΟΝ ΚΑΡΑΧΙΣΑΡ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΟΥΣΑΝ

Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΜΑΣ ΕΙΧΕ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙ 50 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ. Ο ΓΟΥΝΑΡΗΣ ΔΙΕΨΕΥΔΕ ΤΗΝ ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΔΙΑΤΑΞΕΙ 

Ο ΧΑΤΖΗΑΝΕΣΤΗΣ.

ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ, ΠΡΟΣΕΦΕΡΕ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΔΙΑΡΕΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΕΝΩ ΚΑΙ Ο ΚΕΜΑΛ "ΕΒΑΖΕ ΠΛΑΤΗ" ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΟΤΙ Η ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΣΕ 4-5 ΜΗΝΕΣ.

Σχεδιάγραμμα των μαχών που δεν γινόντουσαν, στο Αφιόν Καραχισάρ και το οποίο δημοσίευσε στην πρώτη του σελίδα το "ΕΜΠΡΟΣ".την Τετάρτη 17/30 Αυγούστου.

 

Την 17/30 Αυγούστου 1922  έληξε η μάχη του Ντουμλουπινάρ. Η 1η Μεραρχία, υπό την διοίκηση του Αθανασίου Φράγκου και όσοι υποχωρούσαν συντεταγμένα μαζί της, αφού κάλυψαν την υποχώρηση της Στρατιάς επί τριήμερο, μαχόμενοι στο οχυρωμένο Ντουμλού Πινάρ (Τουμλού Μπουνάρ) κοντά στην Κιουτάχια, (περίπου 48 χλμ. δυτικά του  Αφιόν Καραχισάρ), υποχώρησαν προς το Ουσάκ, ακλουθώντας την Σιδηροδρομική Γραμμή. Το Ουσάκ απείχε 60 χιλιόμετρα .  Ο Κεμάλ διέταξε την κατάληψη του υψώματος «Ζαφέρ Τεπέ» με υψόμετρο  1181 μέτρα, όπου, βρίσκεται και το μνημείο της Νίκης,  στη «η μάχη του Αρχιστράτηγου».

 Η επέτειος αυτής της μάχης, η οποία κατέληξε σε αποφασιστική τουρκική νίκη στον πόλεμο της ανεξαρτησίας, γιορτάζεται ως εθνική εορτή στην Τουρκία. 

Στη Μάχη του Ντουμλού Πινάρ που σύμφωνα με τις τουρκικές πηγές κράτησε μέχρι τις 19.30 της 17ης/30ης Αυγούστου, μετείχαν η  1η Μεραρχία (διοικητής Αθανάσιος Φράγκου) το 5/42 του Πλαστήρα και μονάδες της 4ης Μεραρχίας υπό τον Τσολάκογλου.  Από την  4^η Μεραρχία, μετα την υποχώρηση από το Ντουμλουπινάρ, 200 αξιωματικοί, 3.300 οπλίτες και 450 κτήνη κατάφεραν να φθάσουν στον Τσεσμέ και από κει στη Χίο, την 1^η Σεπτεμβρίου. 

Η μάχη του Ντουμλουπινάρ 

Οι διαταγές του Χατζηανέστση δεν ξεκαθάρισαν ούτε στη δίκη των εξι. Φαίνεται ότι ο Φράγκος έπρεπε  να καλύψει την εκκένωση του Ουσάκ. Δεν υπήρχε σκέψη για γραμμή άμυνας της Σμύρνης. 

Ο Χατζανέστης στις 17/30 Αυγούστου διέταξε τον Συνταγματάρχη Γεώργιο Ζήρα να εγκαταλείψει το Εσκή Σεχήρ και εκείνος αρνήθηκε συγκέντρωσε τον Ελληνικό πληθυσμό και αναχώρησε  συντεταγμένα την επομένη. 

Το βράδυ της 17/30^ης Αυγούστου ο Χατζηανέστης διέταξε την Ανεξάρτητη Μεραρχεία να κινηθεί προς το Ουσάκ. Την ίδια ώρα οι Τουρκικές προφυλακές έφθασαν στην Κιουτάχεια.

Στην Αθήνα ενώ ο Χατζηανέστης είχε εκδώσει διατάγές για να πάει ο Στρατός στο Λιμάνια ο Γούναρης διέψευδε την εκκένωση, και δεν υπήρχε καμιά ενημέρωση από το Μέτωπο.

Η Γαλλική θέση για την εκκένωση της Μικράς Ασίας λόγω των αισθημάτων των μουσουλμάνων

Η ¨ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" ΣΤΙΣ 17 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ ΤΟ ΑΚΟΛΟΥΘΟ ΣΧΟΛΙΟ ΑΝΩΝΥΜΗΣ "ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΠΗΓΗΣ" ΠΟΥ ΕΊΠΕ ΌΤΙ Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΙΥ ΚΕΜΑΛ ΑΝΑΜΕΝΟΤΑΝ 

Γραικυλιστάν!. Η Χώρα των Λωτοφάγων . Η πρωταπριλιάτικη Φιλική Εταιρεία και η Πρωταπριλιάτικη Μάχη του Προδότη Τρικούπη στο Αλή Βεράν. 103 χρόνια από τυην Μικρασιατική Προδοσία

 Ο «Μπατριωτικός» «Στόχος» υπηρετεί αυτούς που υπηρετεί με αποσπάσματα από το βιβλίο του Προδότη Νικολάου Τρικούπη που δεν δικάστηκε και δεν εκτελέστηκε .

«Γράφει ο Κωνσταντίνος Βλάχος, Αντιστράτηγος ε.α»

« Η μάχη του Αλή Βεράν (17-20 Αυγούστου 1922) είναι στρατιωτική σύγκρουση που έλαβε χώρα στο “μέτωπο” της Μικράς Ασίας κατά την τελευταία φάση της Μικρασιατικής εκστρατείας και πιο συγκεκριμένα σε ένα στενό πέρασμα ανάμεσα στους δίδυμους λόφους “Κιουτσούκ” και “Μπουγιούκ Αντά” και παρά τους πρόποδες των ορέων “Μουράτ”, “Χασάν Ντεντέ” και “Αντά Τεπέ”. Αντίπαλοι ήταν, από τη μια τα Α΄ και Β΄ Σώματα του ελληνικού στρατού (υποστηριζόμενα από τις 9η, 12η και 13η Μεραρχίες πεζικού), με διοικητή τον αρχιστράτηγο Νικόλαο Τρικούπη και από την άλλη, πολυπληθέστερα τμήματα υπό την ηγεσία του ίδιου του Μουσταφά Κεμάλ, που αποτελούσαν τον κύριο όγκο της συνολικής δύναμης του τουρκικού στρατού».

Καμιά μάχη δεν έγινε στο Αλή Βεράν. το οποίο δεν αναφέρεται καν στους Τουρκικούς Χάρτες. Στις 17/30 Αυγούστου 1922 έληξε η μάχη στο Ντουμλου Πινάρ με την υποχώρηση της 1ης Μεραρχίας του Αθανασίου Φράγκου προς το Ουσάκ. Οι Τούρκοι, που χρειάζινται μια μάχη για τον θύλο του Κεμάλ που "έριξε τους Έλληνες στην Θάλασσα", την μάχη στο  Ντουμλού Πινάρ αποκαλούν "Μάχη του αρχιστρατήγου". Το Αλή Βεράν δεν το αναφέρουν καθόλου.

Τα «Α΄ και Β΄ Σώματα του ελληνικού στρατού» που λένε οι ψεύτες της Στοάς δεν ήσαν στο ανύπαρκτο Αλή Βεράν που το ανακάλυψε στο βιβλίο που εγραψε ο  πρόδότης Τρικούπης που μαζί με τον Κίμωνα  Διγενής και το διοικητής της 4ης μεραρχίας Δημαρά αναζητούσαν επαφή με τους Τούρκους για να παραδοθούν και να σωθούν.

Η μεγάλη πλάκα με τους ψεύτες της Στοάς είναι ότι είχε απομείνει συνταταγμένο από την 4η Μεραρχία πολέμησε στο Ντουμλού Πινάρ μαζί με την 1η Μεραρχία,  αλλά ο Μέραρχος της  πολεμούσε (μόνος)«στο Αλή Βεράν» και ...."χτύπαγε τον αέρα"

 Όσο για τις τρείς Μεραρχίες, η 12η και η 13η που αναφέρουν οι ιστορικοί της Στοάς είχαν διαλυθεί. 

Απο την 12η , οι 2000 περιπου είχαν προσκοληθεί στην 1η Μεραρχία, και 500-600 ήσαν μαζί με τον Γαρδίκα . Από την 13η, είχαν απομείνει 1000 που ακολουθούσαν τον Διγενή .   

 Ο Συνταγματάρχης Γαρδίκας διοικητής της 9ης Μεραρχίας δεν ήταν μαζί με τους Προδότες. Αυτός έφτασε στον Τσεσμέ.

 Μαζί με τους τρείς στρατηγούς περιπλανιόντουσαν στα Βουνά 3-4000 στρατιώτες μαζί με αμάχους που δεν έδωσαν καμιά μάχη. Εναν δυστυχισμένο βοσκό εκτέλεσαν 

ΑΛΛΑ, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟΝ ΑΣΥΓΚΡΑΤΗΤΟ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ ΤΟΥ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΗ  ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΨΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΣΟΝΟ ΤΡΙΚΟΥΠΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ. 

 Ο ΚΑΨΗΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΒΛΑΚΑΣ. ΕΚΤΕΛΟΥΣΕ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ.

«Ο Τρικούπης θέλει να προχωρήσει. Σκοπός του είναι το Μπανάζ. Ελπίζει ακόμη να ενωθεί με τον Φράγκου και να οπισθοχωρήσει προς Σμύρνη, υπερασπιζόμενος σπιθαμή προς σπιθαμή τη ποτισμένη μ’ αίμα γη. Θέλει να εκτελέσει κατά γράμμα τη διαταγή του αρχιστράτηγου. Θέλει να προχωρήσει, αλλά δεν προφθαίνει. Οι Τούρκοι τον υποχρεώνουν να σταθεί και να δώσει μάχη, να πολεμήσει εκεί που θέλει ο Κεμάλ – μέσα σε μια κοιλάδα, που την περιβάλλουν άγρια βουνά, γεμάτα τουρκικά πυροβόλα. Ο εχθρός έχει συντριπτική υπεροχή. Κι όμως ο Τρικούπης δεν διστάζει να τον αντιμετωπίσει. ‘Ηταν γενναίος αξιωματικός. Προσπαθεί να εκμεταλλευθεί κάθε πτυχή του εδάφους και διατάζει ν’ αναπτυχθούν τα τμήματα στους δίδυμους λόφους Αντά. Στους πρόποδές τους βρίσκεται το Αλή Βεράν…

 Είναι τόσο λίγοι οι δικοί μας, ώστε ο Τρικούπης σχηματίζει εφεδρείες με τους γραφείς, τους τηλεφωνητές. Ακόμη και μ’ ελαφρά τραυματισμένους. Κι όταν βλέπει, ότι υπάρχουν ακόμη κενά διατάζει μια πυροβολαρχία του να καλύψει το δυτικό τομέα. Ακόμη και τα πυροβόλα μας πολεμούν στις προφυλακές. Όλοι, μέχρι τον τελευταίο στρατιώτη, αντιλαμβάνονται τη σημασία της μάχης εκείνης. Κι είναι αποφασισμένοι να πληρώσουν ακριβά τη ζωή τους. Στη κρίσιμη όμως στιγμή, στο λατομείο, όπου έχει εγκαταστήσει το στρατηγείο του ο Τρικούπης, φθάνει ασθμαίνων ο ανθυπολοχαγός Καραμάνος Κωνσταντίνος. Συνοδεύεται από τέσσερις Τσολιάδες, και τ’ άλογά τους κοντεύουν να σκάσουν, τα πλευρά τους είναι γεμάτα αίματα απ’ τ’ άγριο σπηρούνισμα. Ο τολμηρός εκείνος ανθυπολοχαγός έχει περάσει μέσα απ’ τις τουρκικές γραμμές. Είναι απεσταλμένος του Πλαστήρα». 

Το Κείμενο αυτο ειναι 100%, ψευδές και πλαστό. Και προπαθεί να εμφανίσει τον Προδότη Μασόνο ως Στρατιώτη της Πατρίδας. 

Η Μόνη εντολή που είχε ο Τρικούπης ηταν να διαλύσει το μετωπο. και αυτό έκανε.

 Γνώριζα τον Γιάννη Καψή  και με εκτιμούσε, αν και δεν με πήρε ποτέ στην "Γαλέρα" του να δουλέψω. Στα τελευταία χρόνια του ,τον είχα συναντήσει στον ΕΔΟΕΑΠ, και τον ρωτησα (για να τον συμβουλευτώ), προς τα που βρίσκεται το Αλή Βεράν γιατί δεν το έβρησκα στον χάρτη. Και μου απάντησε "αυτηρά".

- "Δεν Κοιτάς καλά"!

- Δεν τον ξανάδα. 

Αλη Βεράν Γιοκ. Αυτοί οι Άθλιοι Τούρκοι ψάχνουν για 103 ΧΡΟΝΙΑ  και δεν βρίσκουν αυτό το Αλή Βεράν που πολέμησε ο Τρικούπης και δεν έχουν κάνει ένα μνημείο που να θυμίζει τη Νίκη τους

Αυτό,  που βλέπετε,  είναι το "μαυσωλείο" που έστησαν οι Τούρκοι για τον βοσκό Καρά Μουρατ από το χωριό Τσετσέ, στην περιοχή 

 Μπαναζ του Ουσάκ, τον οποίο τον βρήκαν στις πλαγιές του βουνού «Μουράτ», οι Έλληνες του Τρικούπη,  και του ζήτησαν να τους οδηγήσει  στη σιδηροδρομική γραμμή Αφιόν-Σμύρνης, που την είχαν χάσει, και ο οποίος τους εξαπάτησε και τους εβαλε να κάνουν κύκλους και για αυτό το εκτέλεσαν.

Για αυτόν εφτιαξάν μαυσωλείο το 2022. 

Για τη μάχη του Αλή Βεράν ,Τίποτα! Ακόμα!!!!!

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΤΖΑΡΑΣ

ΟΙ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΠΑΙΔΟΚΤΟΝΙΕΣ

ΤΙ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ «Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΒΡΑΜ, Ο ΖΥΛ ΝΤΕ ΡΕ ΠΟΥ (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ) Η ΓΑΛΛΙΚΗ ΣΤΟΑ ΤΟΝ ΑΘΩΩΣΕ, ΚΑΙ Η «ΚΑΛΗ ΓΕΙΤΌΝΙΣΣΑ»Ο Αβράμ , ο πατριάρχης του Γένους του Ισραήλ και των Αράβων, γεννήθηκε στην Ουρ, που βρισκόταν στη νότια Μεσοποταμία, κοντά 

στις εκβολές του Ευφράτη και του Τίγρη στον Περσικό κόλπο. 

Κεντρική θεότητα της πόλης Ουρ ήταν ο θεός της Σελήνης, ο Σιν Νανάρ. 

Ο μύθος της θυσίας του Αβράμ, (που μετονομάστηκε σε Αβραάμ και θεωρείται πατέρας πολλών λαών αλλά και σαν ιδρυτής της  

θρησκείας που περιέλαβε στους κόλπους της όλους σχεδόν τους 

 λαούς της γης), δείχνει τη «μετάβαση» από τον παλιό θεό της Ούρ  

που διέταξε τον Αβράμ να σφάξει το παιδί του και να του το  

προσφέρει θυσία και στον νέο Θεό που έστειλε άγγελο Κυρίου, συγκράτησε το χέρι του Αβραάμ και τον διέταξε να σφάξει και 

 να θυσιάσει ένα κριάρι. 

Τέτοιες «θυσίες» ήσαν και οι 400 εκτελέσεις του Ζυλ ντε Ρε και οι εξαφανίσεις παιδιών που προκάλεσαν αντισημιτικά πογκρόμ σε όλη

 την Ευρώπη, και που συνεχίζονται.

Τέτοιες θυσίες στην Ασταρώθ και τον Ασμοδαίο, ήταν και τα 2500

 παιδιά που προμήθευσε στην Υψηλή Κοινωνία των παρισίων, η «Λα Βουαζέν», η «Καλή Γειτόνισσα», που την εκαψαν δημόσια σαν μάγισσα 

 στην Πλας ντε Γκρεβ στο Παρίσι. στις 22 Φεβρουαρίου 1680.

 Η Γαλλική η Στοά την  «Καλή Γειτόνισσα», δεν την έχει ακόμα 

αθωώσει.😂😂😂😂😂😂😂

Στην  ανάκριση , η κόρη της «Λα Βουαζέν», ανέφερε το όνομα  της ερωμένης του Λουδοβίκου, Φραγκίσκης-Αθηναΐδας, μαρκησίας του Μοντεσπάν. Η κόρη κατέθεσε: «Σε μια από της «τελετές» της 

Μαντάμ Ντε Μοντεσπάν, είδα την μητέρα μου να φέρνει ένα βρέφος, 

και να το τοποθετεί πάνω από μια λεκάνη, επάνω στην οποία κόπηκε 

το λαρύγγι του, και το αίμα του να στραγγίζει μέσα στο

 δισκοπότηρο…».

 «Το βρέφος το κρατούσαν επάνω από τον βωμό,  

ύστερα, ένα γρήγορο κόψιμο της λεπίδας, μια πνιχτή κραυγούλα, και ζεστές σταγόνες έπεφταν μέσα στο δισκοπότηρο…».  

«Το δισκοπότηρο, αφού γέμιζε με το αίμα του βρέφους, το σήκωσαν προς τον ουρανό, ψάλλοντας : «Χαίρε, Ασταρώθ και Ασμοδαίε, Πρίγκιπα της Φιλίας. 

Σε καλώ, να δεχθείς την θυσία αυτού του παιδιού, 

με αντάλλαγμα αυτά που θα ζητήσω από σένα..». 

«Το πτώμα παραδινόταν στην Λα Βουαζέν, η οποία 

το εκσφενδόνιζε μέσα σε ένα φούρνο που είχε κατασκευαστεί για τον σκοπό εκείνο…»

 Όταν βγήκε στην επιφάνεια το όνομα της

 Μαντάμ Ντε Μοντεσπάν ,  ο Λουδοβίκος διέταξε να κλείσει η υπόθεση.  

Η Φραγκίσκη-Αθηναΐς πέθανε το 1707. 

 Αυτά ακριβώς κάνουν και στην εποχή μας 

οι φίλοι του Ποντέστα , της Χίτλερι, του Επστάϊν,κλπ. αλλά και τα κορίτσια των εκτρώσεων.