Δελτίο των 11

14/9/25

Οι δημοσκόποι βρήκαν τι θέλει ο λαός των ΟΠΕΚΕΠΕΔΩΝ

Σπύρος Χατζάρας: Στην Ελλάδα κάνει κουμάντο ο Σατανάς (Πριν 12 Χρόνια στο Σπόρντιγκ).

Θα στείλουμε την Μπονφίλιου να σκάβει και να τραγουδάει στο Τούνελ Τήλος-Πειραιάς μαζί με την Για Μαλλί.

Εκεί, στη σκάλα την πλατιά

στη σκάλα των δακρύων,

στο Μέγα Τούνελ το βαθύ,

το λατομείο των θρήνων

η Εβραία κι η Για Μαλλί

περπατούν,.......

βράχο στη ράχη κουβαλούν

βράχο σταυρόοο θανάτου😂😂😂😂😂

Εσσεται Ημαρ

Οι ρουφιάνοι στα βοθροκάναλα ΟΛΟ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ τον μετρησαν και βρήκαν ότι ησαν 100.000 ακροδεξιοί και η εβραία Τροτσκίστρια έπαθε νευρικό κλονισμό και ουρλιαζε "φασίστες" πρίμο σεγκόντο με την Τατάνα του Λόντον Σκούλ

Η Τρότσκα τσιρίδα ,ειναι πιθανότατα απόγονος του εβραίου Τοκογλύφου Μπονφίλ, που βοήθησε με συμβουλές τους Προδότες Ορλάντο και Λουριώτη για να κλέψουν το πρώτο δάνειο της Ανεξαρτησίας και πήρε προμήθεια.

Ας μας πεί ποιά ακριβώς σχέση έχει με τον εβραίο Μπονφίλ, η Μπο(ν)φίλιου.

14 Σεπτεμβρίου 1460 . Ο Μωάμεθ ο Πορθητής άρχισε την πολιορκία της Τραπεζούντας

14 Σεπτεμβρίου 2001 μετέστη ο Στέλιος Καζαντζίδης

Οι πρεσβευτές έρχονται και παρέρχονται. Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα ο Φαναράς και ο Θεοδωρικάκος μένουν .

Ο Έλον Μασκ εμφανίστηκε μέσω βιντεοκλήσης στη χθεσινή μεγάλη διαδήλωση στο Λονδίνο, συνομιλώντας ζωντανά με τον Τόμι Ρόμπινσον και απευθυνόμενος στο πλήθος, δήλωσε πως «πρέπει να υπάρξει αλλαγή».

Για την Σωτηρία και την Ανάπλαση της Πατρίδος. Η Ημερήσια Διαταγή του Στυλιανού Γονατά της 14ης/27ης Σεπτεμβρίου 1922. Δεν μίλησε για Προδοσία αλλά για "Εθνική Συμφορά".

14/27 Σεπτεμβρίου 1922. Το μεσημέρι εκδόθηκε το διάγγελμα του αρχιπροδότη Γκλύξμπουργκ με το οποίο ανακοίνωσε την παραίτησή του λέγοντας ότι θυσίαζόταν υπέρ της Ενότητος και υπέρ του υιού του Γεωργίου

ΟΙ ΜΗΤΣΟΤΑΚΕΝΣΚΙ/ ΕΦΙΑΛΤΕΝΣΚΙ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΠΛΑΝΟΜΕΝΟΙ ΙΟΥΔΑΙΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΙΣΡΑΗΛ ΤΗΣ ΓΑΛΙΚΙΑΣ

Ιστορικό ανάγνωσμα περί της ΠΕΡΙΠΛΑΝΟΜΕΝΗΣ ΕΦΙΑΛΤΙΚΗΣ Οικογένειας των ΜΗΤΣΟΤΑΚΕΝΣΙ , που έφΘασαν στην ΣΑΛΑΝΙΚ από το ΜΕΓΑΛΟ ΙΣΡΑΗΛ της ΓΑΛΙΚΙΑΣ για να βρουν την τύχη τους και η Συναγωγή της Σαλανίκ τους έστειλε να εποικίσουν τη Μονεμβασιά.

Ο αγνώστου Πατρός και Μητρός «Ελευθέριος Βενιζέλος», «δόθηκε» από κάποιον, στον Αρμένη έμπορο Κυριάκο Μπενιζέλο που είχε γίνει Έλληνας υπήκοος. Δεν τον γέννησε η Στυλιανή Πλουμιδάκη.

Και επειδή, δήθεν, το παιδί ήταν άρρωστο και ετοιμοθάνατο, κάλεσαν και το ευλόγησε ένας Ορθόδοξος παπάς, ένας Ραβίνος και ένας μουσουλμάνος.

Ο αγνώστου Πατρός και Μητρός «Ελευθέριος Βενιζέλος», που φυτεύτηκε ανάμεσά μας, ισχυριζόταν ψευδώς ότι είχε βυζαντινή καταγωγή από του Κρεββατάδες της Μάνης.

Ο ίδιος είχε δηλώσει: «Αισθάνομαι υπερηφάνεια, διότι στις φλέβες μου ρέει διασταυρωμένο Λακωνικό και Κρητικό αίμα και άμα έχω κοντά μου τους Κρητικούς και τους Μανιάτες έχω ολόκληρη την Ελλάδα».

Ο Γαμπρός του Λευτεράκη ήταν ο ΚΩΣΤΗΣ, από την «Εφιαλτική» οικογένεια Μητσο-τάκη που σύμφωνα με την πλαστή Ιστορία της Στοάς και της Συναγωγής είναι διαρκώς υπό διωγμό.

Από τους Τούρκους τους Γερμανούς και τους Έλληνες.

Καταδιωκόμενοι από τους Τούρκους, όπως λέει ψευδώς o έμμισθος βιογράφος τους, έφθασαν στην ελεύθερη Ελλάδα.

Οι ΜΗΤΣΟΤΑΚΕΝΣΚΙ δεν ηρθαν από την Κρήτη στην Ελεύθερη Ελλάδα. Ηρθαν από την Θεσσαλονίκη. Την Σαλανίκ.

Και τους έστειλαν για να ενισχύσουν τον ιουδαικό πληθυσμό.

«Ο Κωστής (ΓΕΡΟΚΩΣΤΗΣ) Μητσοτάκης γεννήθηκε στη Μονεμβασιά της επαρχίας Επιδαύρου Λιμηράς από γονείς πρόσφυγες της αποτυχημένης Κρητικής εξέγερσης του 1841. Κατά τον Νικ. Β. Τωμαδάκη, καταγόταν από τη σημαντικότατη οικογένεια των Ανδρεαδάκηδων από το Χορδάκι του Ακρωτηρίου, οι οποίοι κυνηγημένοι από τους Οθωμανούς, υποχρεώθηκαν να αλλάξουν το επώνυμό τους. Ένας κλάδος της οικογένειας αυτής πήρε το όνομα Μητσοτάκη».

Το Γελοίο της κατασκευής το καταλαβένουμε ΑΜΕΣΩΣ ΟΛΟΙ.

ΑΛΛΑΞΑΝ ΟΝΟΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΔΙΩΚΕ ΚΑΝΕΙΣ.

Ο αδελφός του Νικόλαος, τον έλεγε «ορφανό» γιατί γεννήθηκε αφού πέθανε ο πατέρας τους, του οποίου πήρε και το όνομα».

Ο μεγάλος αδελφός Νικόλαος, δεν λεγόταν όμως Νικόλαος.

Στην Μονεμβασία ήταν γνωστός σαν Μωρίς, και υπέγραψε το προικοσύμφωνο του 1864 για να δοθεί το πατρικό τους σπίτι στην Εβραϊκή συνοικία τη Μονεμβασίας στην αδελφή τους Κατίγγω, ως Νικόλαος,(Μορίς).

Υπέγραψε και ο φοιτητής Κωστής.

Το γεγονός ότι το πατρικό τους σπίτι ήταν στα «εβραίικα» της Μονεμβασίας αποτέλεσε ένα πρόβλημα, για αυτό κατασκεύασαν τον αστικό μύθο ότι το σπίτι περιήλθε στην οικογένεια ως «προικώο».

Όμως ο βιογράφος Τωμαδάκης δεν γνώριζε ότι ο ποτέρας του ΓΕΡΟΚΩΣΤΗ παντρεύτηκε μια εβραία και πήρε προίκα το σπίτι, και έγραψε ότι «γεννήθηκε από γονείς πρόσφυγες της αποτυχημένης Κρητικής εξέγερσης».

Αρα και η μητέρα ήταν πρόσφυγας, οπότε το αναπάντητο ερώτημα που πλανάται, είναι ποιος καλός Εβραίος έδωσε «προίκα» στους «πρόσφυγες» ένα σπίτι που ήταν στα «εβραίικα» της Μονεμβασίας.

Ένα άλλο αναπάντητο λογικό ερώτημα που πλανάται, είναι για ποιο λόγο οι «ένδοξοι» πρόσφυγες άλλαξαν το επίθετο τους από «Ανδρεαδάκης» σε Μητσοτάκης, αφού είχαν διαφύγει από την Κρήτη, όπου ήσαν καταζητούμενοι ως «Ανδρεαδάκηδες».

Γιατί άλλαξαν όνομα, ενώ ήσαν ΠΛΗΡΩΣ Ασφαλείς στην ελεύθερη Λακωνία-Μάνη όπου δεν τους καταζητούσε Κανείς;

Έγιναν Μητσοτάκηδες για να ξεφύγουν από τους Οθωμανούς , (που δεν υπήρχαν) στην Πελοπόννησο και την Μονεμβασιά ;

Αυτό είναι μια προφανέστατη αντίφαση .

Απομένει το ερώτημα γιατί τα «Μητσοτακέικα σπίτια» στην Μονεμβασιά είναι μαζί με τα «εβραϊκά σπίτια».

Ο Κωστής, ο ορφανός, γεννήθηκε στην Μονεμβασιά.

Για τον Μωρίς-Νικόλαο δεν μας λένε αν γεννήθηκε στην Κρήτη ή στην Μονεμβασιά, η στην Σαλανίκ. Ένα ακόμη αναπάντητο ερώτημα είναι γιατί ο Συμβολαιογράφος επέβαλε στον «Νικόλαο» Μητσοστάκη να υπογράψει και σαν Μωρίς Μητσοτάκης.

Ένας καλός λόγος θα ήταν η διασφάλιση του Κύρους της συναλλαγής εάν ο «Νικόλαος» Μητσοτάκης ήταν γνωστός στην Μονεμβασιά σαν Μωρίς οπότε το προικοσύμφωνο θα μπορούσε να είναι άκυρο.

Βεβαίως το «Μωρίς» δεν ήταν υποκοριστικό ενός κομμωτή ή ενός ράφτη. Το Μωρίς είναι υποκατάστατο του Μωϋσής!!..

Παραδείγμα άφθονα: Μωρίς Γκανής, Μωρίς Μπέζα, Μωρίς Χατζής , Μωρίς Κοφφινά,ς Μωρίς Μοντιάνο, Μωρίς Χιρς, Εβραίος τραπεζίτης στην Αυστρία ακόμα και Maurice Motamed (Μωυσής Μοχαμέντ) ένας Εβραίος βουλευτής στο Ιραν το 2000 και το 2004, και Maurice J 'Mose', (Μωυσης Μωυσής).

Επειδή λοιπόν ο Μωρίς Μητσοτάκης, δεν ήταν κομμωτής ή μοντελιστ το 1864,το όνομα υποδηλώνει την εβραϊκή καταγωγή της οικογένειας, που δεν ήρθε από την Κρήτη καταδιωκόμενη, αλλά από την Σαλανίκ ΠΕΡΙΠΛΑΝΩΜΕΝΗ.

Και ο ορφανός «Κωστής» οταν πήρε το πτυχείο του πηγε στην ΣΑΛΑΝΙΚ, στην ΣΤΟΑ ΤΟΥ ΚΑΡΆΣΟ, και με τη βοήθεια της συναγωγής αναβαπτισμένος και μετονομασμένος ,έκανε καριέρα Έλληνα πατριώτη στην Κρήτη, όπως έκανε και ο «Λεφτεράκης».

Το 1872 εγκαταστάθηκε στα Χανιά, όπου ανέπτυξε πολιτική δράση, τιθέμενος επικεφαλής του κομιτάτου Χανίων με αποτέλεσμα τη σύλληψη και φυλάκισή του στην Κωνσταντινούπολη τον Οκτώβριο του 1876. Απελευθερώθηκε ύστερα από αγγλικές διπλωματικές πιέσεις και το 1878 επανήλθε στα Χανιά και συνυπέγραψε τη Σύμβαση της Χαλέπας, ενώ ίδρυσε το λεγόμενο Κόμμα των Ξυπόλητων προπομπό του Κόμματος των Φιλελευθέρων του Ελευθέριου Βενιζέλου.

Οι «ιστοριογράφοι» της Στοάς και της Συναγωγής θα πρέπει να εξηγήσουν γιατί τον Κρητικό Αγωνιστή Χριστόφορο Αργυράκη που τον έπιασαν οι Τούρκοι μαζί με το Μητσοτάκη, τον έφαγε το σκοτάδι της εξορίας στη Μ. Ασία ενώ τον Κωστή Μητσοτάκη οι Τούρκοι όχι απλώς τον απελευθέρωσαν αλλά τον «άφησαν» να επιστρέψει στην Κρήτη από την Κων/πολη και μάλιστα στα Χανιά; Ποιες ήταν προξενικές αρχές της Πόλης που πίεσαν και κατάφεραν να κάνουν το Σουλτάνο να τον απελευθερώσει;

Ένα ακόμα ανεξήγητο βήμα είναι γιατί ο υιός του «καταδιωκόμενου», Κωστής (Ανδρεαδάκης) Μητσοτάκης επέστρεψε στην Τουρκοκρατούμενη Κρήτη . Μια Κρήτη που ειδικά στα Χανιά είχε τουρκικό (και όχι μόνο) πληθυσμό μέχρι το 1923.

Επιστέφοντας στην Κρήτη ο Κωστής ανέλαβε υπό την προστασία το τον Λεφτεράκη και ήταν ουσιαστικά ο πατέρας τους, παντρεύτηκε μάλιστα και μια από τα κόρες του Κυριάκου Μπενιζέλου και της Στυλιανής Πλουμιδάκη την Κατίγγω, (Αλλη Κατίγγω).

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΤΖΑΡΑΣ

H Αγία κωλο-οικογένεια των Εφιαλτένκσκι ειναι ανθέλληνες αντινατιβιστές . Η Κούλα η Κουλή , έτεκεν Αυγενάκη που έτεκεν Λιόλιο που έτεκεν μικτή Νιγηρίας.

ΥΓ. Άει σιχτίρ!!!!

Η Ζωζώ το 1965. Πριν 60 χρόνια, Στην Πρώτη Σελίδα του «Εμπρος»

2/14 Σεπτεμβρίου: Το 1812 η είσοδος του Ναπολέοντα στη Μόσχα. Το 1829 η Συνθήκη της Αδριανούπολής

Ο Ναπολέων το βράδυ, της 1ης/13ης Σεπτεμβρίου βρισκόταν με το κύριο γαλλικό Σώμα απόσταση 30 μιλίων από τη Μόσχα , κοντά το χωριό Περχούσκοβο .

Τρεις ώρες πριν τα μεσάνυχτα, της 1ης/13ης Σεπτεμβρίου ο στρατηγός Κουτούζοφ αποφάσισε να αποσυρθεί από τη Μόσχα και κατευθύνθηκε προς το Κολομένσκογιε.

Οι άλλες γαλλικές φάλαγγες εκείνο το βράδυ ήσαν:

Το Πολωνικό Σωμα στην Καλούγκα, κοντά στο το χωριό των Λίκοβο, και το 4ο σώμα του αντιβασιλέα της Ιταλίας ήταν στο Ζβενίγκοροντ

στη δεξιά όχθη του ποταμού Μόσχοβα.
Το πρωί της Δευτέρας 2/14ης Σεπτεμβρίου ήταν κρύο και είχε συννεφιά.
Η γαλλικη προέλαση ανακόπηκε από την γκρεμισμένη γέφυρα στο Γιούντινο, και μέχρι να επισκευαστεί από το μηχανικό, ο Ναπολέων πήγε στο χωριό Σπασκόγιε 12 μίλα από τη Μόσχα, όπου συνομίλησε με τον Μυρά.
Η οπισθοφυλακή του Κουτούζοφ πέρασε τον Μόσχοβα στις 18.00

το βράδυ της 2/14 Σεπτεμβρίου και περίπου την ίδια ώρα εμφανίστηκε μπροστά στην Μόσχα η γαλλική εμπροσθοφυλακή,

υπό τη διοίκηση του Στρατάρχη Μυρά.
Την ίδια νύχτα ξέσπασαν οι πρώτες πυρκαγιές.

Η Συνθήκη της Ανδιανούπολής με την οποία έληξε ο ρωσο-τουρκικός πόλεμος του 1828-1829, υπογράφηκε από τους πληρεξουσίους του Τσάρου της Ρωσίας Αλεξέϊ Ορλώφ και Θεόδωρο Πέτρόβιτς Κόμη Παλένα και τους πληρεξουσίους του Σουλτάνου : Μεχμέτ Σαδίκ Εφέντι Δεφτερ-αγα της Υψηλής Οθωμανικής Πύλης και Αμπντούλ-Καντίρ-Μπέη, αρχη-Καδή της Ανατολίας.

-Η Τουρκία αναγνώρισε το δικαίωμα των Ρώσων πολιτών να εμπορεύονται ελεύθερα σε όλη την Τουρκία, και αποδέχτηκε την ετεροδικία .
-Οι Ρώσοι υπήκοοι στο τουρκικό έδαφος δεν υπόκειντο στις τουρκικές αρχές.
-Η Τουρκία αποδέχτηκε το δικαίωμα των ρωσικών εμπορικών πλοίων να διέρχονται ελεύθερα μέσω του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων.
-Η Τουρκία εντός 18 μηνών θα πλήρωνε στη Ρωσία αποζημίωση 1,5 εκατομμύριου Ολλανδικών χρυσών νομισμάτων.
-Η Τουρκία επιβεβαίωσε την δέσμευση που είχε αναλάβει το 1826 στο Άκκερμαν να σέβεται την αυτονομία της Σερβίας. Σύμφωνα με τους όρους της Συνθηκης του Άκκερμαν θα προστάτευε την αυτονομία των παραδουνάβιων ηγεμονιών.

-Η Τουρκία αποδέχτηκε επίσης τους όρους της Συνθήκης του Λονδίνου του 1827 σχετικά με την Ελλάδα.

ΥΓ. Στις 14 Σεπτεμβρίου δεν ιδρύθηκε ούτε στην Οδησσό ούτε πουθενά αλλού καμιά Φιλική Εταιρεία.

ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΤΟΑΣ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

Η μέση ημερήσια επισκεψιμότητα στο "δελτίο των 11" τις πρωτες 13 ημέρες του Σεπτεμβρίου διαμορφώθηκε στις 6041 (78.533)

14 Σεπτεμβρίου 1944. Μετά από την παρέμβαση των Άγγλων και λόγω έλλειψης πυρομαχικών ο ΕΛΑΣ/ΚΚΕ συμφώνησε, αργά το απόγευμα σε εκεχειρία στον Μελιγαλά ενώ οι πολιορκημένοι δέχθηκαν την πρόταση των Αγγλωννα παραδοθούν στον ΕΛΑΣ και να περιμένουν να κριθούν από την Κυβέρνηση

Το βράδυ της 14ης Σεπτεμβρίου ,δεν υπήρξαν μάχες στον Μελιγαλά. Δεν έπεσε ούτε σφαίρα. Οι Πολιορκημένοι συζητούσαν τους όρους της Παράδοσης και το επόμενο πρωί θα έβγαινε μια αντιπροσωπεία που θα συζητούσε με τους Κομμουνιστές την παράδοση του Τάγματος Μελιγαλά και της Πόλης.

Αργά απόγευμα της 14ης Σεπτεμβρίου, εφθασαν ασθμένοντες στον Μελιγαλά ο υπήκοος του Στέμματος και επομένος Εγγλέζος , αλλά ιουδαίος εξ αίματος και θρησκεύματος λοχαγός Ντέιβιντ Γκίμπσον,

της FORCE 133 και ο ελληνοαμερικανός

Τζον Φατσέας , και επέβαλαν μια άτυπη εκεχειρία.

Ζήτησαν από τον ΕΛΑΣ να δικαόψει τα πυρά και πέρασαν μέσα στην πόλη, «για να πείσουν τους αμυνόμενους να σταματήσουν την αιματοχυσία, να παραδοθούν στον ΕΛΑΣ και να περιμένουν να κριθούν από την Κυβέρνηση».

Οι Ελασίτες, αποδέχτηκαν την εκεχειρία λόγω της έλλειψης πυρομαχικών που αντιμετώπιζαν και επειδή από την πλευρά τους περίμεναν την άφιξη του Βελουχιώτη με το 11ο Σύνταγμα, που

έφερνε μαζί του τα πυρομαχικά

Η «συμμαχική αποστολή», δηλαδή ο Γκίμπσον με τον Φατσέα,

(ο οποίος έκανε τις διαπραγματεύσεις και με το τάγμα της Σπάρτης

στον Μυστρά, και μετέφερε τις προτάσεις για παράδοση στον

Περρωτή στην Καλαμάτα), μπήκαν στον Μελιγαλά, και συναντήθηκαν

το βράδυ της 14ης Σεπτεμβρίου 1944,στο σπίτι του

Γ. Θεοφιλόπουλου με τους επικεφαλής των αμυνόμενων που αποτελούσαν την άτυπη Πολιτική Επιτροπή του Μελιγαλά ,

και την οποία αποτελούσαν ο Περικλής Μπούτος, ο Λυκούργος Λαντζούνης, ο γιατρός Γρηγόριος Μπερσής, ο πρόεδρος

της Κοινότητας Άλκιβιάδης Παπαδόπουλος, και ο φιλο-εαμίτης

δικηγόρος Δημήτριος Αργιανάς.

Σε αυτούς προστέθηκαν οι «πρόσφυγες» της Καλαμάτας.

Ο Νομάρχης Περρωτής, ο διοικητής της Χωροφυλακής Καλαμάτας,

και ο διοικητής και ο υποδιοικητής του Τάγματος Μελιγαλά. Ο Παπαδόπουλος , και ο Καζάκος .

Από όλους αυτούς επέζησαν οι Παπαδόπουλος , ο Καζάκος

και ο Αργιανάς.

Ο Διονύσης Παπαδόπουλος , που δέχθηκε να παραδοθεί, αφέθηκε ελεύθερος, από τους Ελασίτες αφού ανακρίθηκε παρουσία του

λοχαγού Γκίμπσον . Αυτός , ο Διονύσιος Παπαδόπουλος, είναι ο δημιουργός της παραχάραξης των γεγονότων από την πλευρά των αμυνομένων.

Ο Δ. Παπαδόπουλος, που εμφανιζόταν σαν φανατικός

αντικομουνιστής, υπηρετούσε το 1944 στο πρώτο εθελοντικό

τάγμα Χωροφυλακής Σπάρτης και από τις 9 Μαΐου, ανέλαβε

διοικητής του πρότυπου Εθελοντικού Τάγματος Χωροφυλακής

Γυθείου.

Στις 8 Αυγούστου 1944, με εντολή του Παπαδόγγονα

από την Τρίπολη, παρέδωσε τη διοίκηση και μετακινήθηκε στην Καλαμάτα.

Στις αρχές Σεπτεμβρίου, ενώ πια ήταν γνωστή, (από τις

26 Αυγούστου), η αποχώρηση των Γερμανών, τοποθετήθηκε

με εντολή Παπαδόγγονα ως υπέρ-διοικητής των ταγμάτων

Μελιγαλά και Γαργαλιάνων, και πήρε μαζί του στον Μελιγαλά, και τον «διπλοκαλαμά» λοχαγό Φώτη Παπαδόπουλο που είχε λιποτακτήσει πριν από 15 ημέρες από 9ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ, και τον έχρισε διοικητή του 2ου λόχου.

Ως διοικητής, ο Διονυσιος Παπαδόπουλος, ήταν ο βασικός υπεύθυνος

για ότι έγινε στην Καλαμάτα, τον Μελιγαλά και τους Γαργαλιάνους, δηλαδή στον χώρο ευθύνης του, και κυρίως για την έλλειψη ενιαίου αμυντικού σχεδιασμού.

Την ίδια ημέρα, ανήμερα του Σταυρού, το ΤΑ Αγρινίου μετά από διαπραγματεύσεις, παραδόθηκε στο 2/39 Σύνταγμα του ΕΛΑΣ , που εισήλθε αμαχητί στο Αγρίνιο.

Την ώρα που κορυφωνόταν το δράμα στον Μελιγαλά, η 3η ορεινή Ταξιαρχία , εξαπέλυε την επίθεση στο Ρίμινι, τη νύχτα της 14ης

προς 15η Σεπτεμβρίου 1944.

Μετά τα αιματηρά γεγονότα στον Πύργο ο Αμερικανός στην

καταγωγή, καθηγητής αρχαίας ελληνικής ιστορίας στην Οξφόρδη,

και φίλος του εβραιοσουηδού Άξελ Πέρσον, που ήταν επικεφαλής

τους Ερυθρού Σταυρού στην Τρίπολη , Άντονι Άντριους, που ηταν ταγματάρχης της SoE με την αναφορά του στις 14 Σεπτεμβρίου

κάλυψε τον ΕΛΑΣ/ΚΚΕ για τα γεγονότα του Πύργου και απαντούσε

στις διαμαρτυρίες των «εθνικοφρόνων» προς την κυβέρνηση

Παπανδρέου, γράφοντας ότι, «τα γεγονότα ήσαν λιγότερο αποτρόπαια

από ότι λεγόταν, και ότι οι «λίγοι επιζώντες από τα Τάγματα

Ασφαλείας εκτελέστηκαν μαζί με 55 πολίτες, ότι πολλά σπίτια κάηκαν, και ότι επικρατούσε πανικός στην Αμαλιάδα και σε άλλες πόλεις».