Η αέναη σύγκρουση του ελληνισμού με τον Σατανά της Ρώμης που προσπαθούσε να καταστρέψει την Ορθόδοξη Αυτοκρατορία. Η Μάχη στο Δυρράχιο που έγινε σαν Σήμερα πριν 944 χρόνια

Σαν σήμερα , το 1081, ο Αλέξιος Κομνηνός νικήθηκε στο Δυρράχιο 

από τους Νορμανδούς, του Δούκα της Απουλίας Ροβέρτου

 Γυισκάρδου, που διεκδικούσε το θρόνο της Κωνσταντινούπολης, 

για να «προστατεύσει» τα δικαιώματα του γαμπρού του.

Η εκστρατεία αυτή, ήταν μια προ-σταυροφορία, εναντίον του 

Αλέξιου Κομνηνού και ήταν το προανάκρουσμα των ανθελληνικών 

Σταυροφοριών του Πάπα για την επικράτηση των Φράγκων 

στον Ελληνικό χώρο.

Ο ανατραπείς από τον Βοτανειάτη Μιχαήλ Ζ΄ Δούκας, ο γνωστός

 και ως Παραπινάκης, είχε μνηστεύσει τον πορφυρογέννητο υιό του Κωνσταντίνο με την κόρη του Νορμανδού ηγεμόνα της Κάτω Ιταλίας, Ροβέρτου Γυισκάρδου.

Ο Αλέξιος Α' Κομνηνός, ανεβαίνοντας στο θρόνο το

 1081, διέλυσε τον αρραβώνα και μνήστευσε τον πορφυρογέννητο του Παραπινάκη με τη κόρη του, 

Άννα, ενισχύοντας την δική του νομιμότητα. 

Αντιλαμβανόμενος ότι με τις δικές του δυνάμεις δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο των 

Νορμανδών, ο Αλέξιος Κομνηνός ζήτησε τη βοήθεια του Γερμανού Αυτοκράτορα Ερρίκου Δ', που ήθελε να θέσει υπό τον αυτοκρατορικό έλεγχο την Εκκλησία και ήταν σε ρήξη με τον Πάπα Γρηγόριο Ζ’, και 

τον οποίο είχε καθαιρέσει από τις 24 Ιανουαρίου 1076   

με τη  Σύνοδο της Βόρμς στην οποία είχε προεδρεύσει ο Ερρίκος.

 

Ο Πάπας Γρηγόριος Ζ’ καταγόταν από τους 

Φράγκους, που εγκαταστάθηκαν στην Ιταλία την 

εποχή του Καρλομάγνου, και σχεδίαζε να

 οδηγήσει ο ίδιος μια εκστρατεία προς την 

Ανατολή από το 1074.

Ο Ερρίκος καθαίρεσε και πάλι τον Γρηγόριο Ζ στη 

σύνοδο του γερμανικού κλήρου στη Μπάμπεργκ τον 

Ιούνιο του 1080 και εξέλεξε τον Προκαθήμενο της

 Ραβέννας, ως «αντίπαπα» με την ονομασία Κλήμης 

ο τρίτος.
Ο Ερρίκος μπήκε στην Ιταλία και στέφθηκε βασιλιάς της Ιταλίας, όπου έλαβε το Στέμμα της Λομβαρδίας. 

Μετά στράφηκε κατά της Ματθίλδης της Τοσκάνης και στη συνέχεια πολιόρκησε για πρώτη φορά τη Ρώμη .
Μετά , αποσύρθηκε στην Τοσκάνη, όπου έλαβε χρηματική βοήθεια 

από 360.000 χρυσά νομίσματα που του έστειλε ο Αλέξιος Α Κομνηνός.
Ακολούθησε μια δεύτερη αποτυχημένη επίθεση στην Ρώμη. 

Οι Νορμανδοί που σε συμμαχία με τον Πάπα Γρηγόριο Ζ κατέλαβαν την Κεφαλονιά και την Κέρκυρα προσπάθησαν να αποκλείσουν στην Αδριατική 

το στόλο της Βενετίας και πολιόρκησαν την 

βυζαντινή πρωτεύουσα του Ιλλυρικού, το Δυρράχιο, με 30.000 άνδρες και 150 πλοία.
Ο Αλέξιος Κομνηνός , κατέφθασε με 20,000 άνδρες

 και στην αρχή, οι Ενετοί σύμμαχοι του Αλέξιου, νίκησαν τον στόλο 

του Ροβέρτου και διέλυσαν τη θαλάσσια πολιορκία. 
Ο Ρωμαϊκός στρατός, στο Δυρράχιο διέθετε, 5.000 Θεσσαλούς, Θράκες και Μακεδόνες από το Θεματικό στρατό , 2000 πολεμιστές των Παλατινών Σχολών δηλαδή Εξκουβήτορες και Βεστιάριτους καθώς

 και τη φρουρά των Βαράγγων που αποτελούνταν από Άγγλο-Σάξονες. Ακόμα 4000 Αρμένιους πεζούς, και 3000 Βαλκάνιους ως ελαφρύ 

πεζικό υπό τον μονάρχη των Σέρβων Κωνστντίν Μποδίν.

Μια μονάδα ελαφριού ιππικού των Πετσένέγων. 2000 Τούρκους ιπποτοξότες το λεγόμενο Σκυθικό.1000 Φράγκους ιππείς το λεγόμενο Λατινικόν και 7000 Τούρκους που έστειλε ο Σουλτάνος του Ρούμ.
 Οι Νορμανδοί, είχαν 30/000 άνδρες από τους οποίους οι 1200 ήταν Νορμανδοί ιππείς, και οι υπόλοιποι ήταν Ιταλοί και Μουσουλμάνοι τοξότες. Η μάχη κρίθηκε όταν πρόδωσαν τον αυτοκράτορα και έφυγαν από το πεδίο της μάχης οι Τούρκοι του Ρούμ.

Κατάφρακτος στη μάχη στο Δυρράχιο

(1081 μ.Χ.)

Στην μάχη κατά παράταξη 

έξω

 από το Δυρράχιο, η μεν 

βυζαντινή δεξιά πτέρυγα

 έτρεψε σε φυγή την 

αριστερή πλευρά των

 Νορμανδών όμως 

οι Βαράγκοι, (Βίκινγκς) του Αλεξίου που τους 

καταδίωξαν, περικυκλώθηκαν και κατεσφάγησαν, οπότε ο 

Αλέξιος εγκατέλειψε το πεδίο της μάχης αφήνοντας τη νίκη στον Ροβέρτο, που όμως είχε μεγαλύτερες απώλειες.
Οι Νορμανδοί είχαν 10.000 νεκρούς εκ των οποίων οι 500 Ιππότες

 και οι Βυζαντινοί 5,000. 

Από το Στρατό του Αλέξιου λιποτάκτησαν εκτός από τους Τούρκους 

και πολλοί Βούλγαροι μισθοφόροι .
Ο Αλέξιος διατήρησε ένα στράτευμα περίπου 8000 Ελλήνων. 

Μετά από αυτή τη μάχη, το Δυρράχιο, παραδόθηκε τον Φεβρουάριο 

του 1082 και οι Νορμανδοί κατέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας.

Στο τέλος του 1082 ο Ερρίκος Δ', έκανε μια τρίτη επίθεση στην Ρώμη, 

και μετά από πολιορκία επτά μηνών, η Πόλη έπεσε στα χέρια του.
Ο Πάπας Γρηγόριος διέφυγε και τον διέσωσε ο Ροβέρτος που

 έσπευσε να τον βοηθήσει αφήνοντας την Ελλάδα.

Στις 31 Μαρτίου 1084 ο Ερρίκος στέφθηκε αυτοκράτορας 

από τον Κλήμη, και ο Αλέξιος νίκησε το γιο του Ροβέρτου Βοημούνδο

 έξω από τη Λάρισα, συντρίβοντας την προ-Σταυροφορία των

 καθολικών. 

Ο Γρηγόριος πέθανε στο Σαλέρνο, το 1085, αλλά με την τελευταία του επιστολή προέτρεπε το σύνολο του Χριστιανισμού σε μια 

σταυροφορία εναντίον του Γερμανού Αυτοκράτορα σαν εκείνη 

που είχε οργανώσει κατά του Αλέξιου.

18 Οκτωβρίου 1941. Το Διάγγελμα Τσολάκογλου προς τον ελληνικό λαό και η "απελυεθέρωση" της Οδησσού

Οι Ρώσοι έφθασαν σήμερα στο Κέντρο του Πακρόφσκ (Κρασνοαρμέϊσκ) ενώ στο Ντιπροπετρόφσκ προέλασαν 20 χλμ.

 

Το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε την απελευθέρωση  του χωριού Πλεστσέεφκα  στη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντόνετσκ , των οικισμών Τίχιε και Πεστσάνογιε  στην περιοχή του Χάρκοβο, καθώς και τα χωριά Πριβίλια, Νοβοπαύλοκα και Αλεξέεβκα  στην περιοχή Ντνιπροπετρόβσκ.

Ο πολύ διδακτικός απαγχονισμός του Μεγάλου Δασκάλου της Στοάς της Πορτογαλίας στις 18 Οκτωβρίου 1817

Στην Πορτογαλία, στις 18 Οκτωβρίου 1817 εκτελέστηκε δι΄απαγχονισμού, από τη βρετανική στρατιωτική κυβέρνηση του Στρατάρχη Γουίλιαμ Μπέρεσφορντ, ο Μέγας Δάσκαλος της Στοάς της Πορτογαλίας Γκόμες Φράιρ  ντε Αντράντε , που κατηγορήθηκε για εσχάτη προδοσία κατά του στέμματος . Ηταν 60 ετών. Είχε γεννηθεί το 1757 στην Βιέννη.

Μαζί του εκτελέστηκλαν και 11 άλλοι "συνωμότες".

Τα σώματα του Γκόμες ντε Αντράντε  και μερικών από τους άλλους αποκεφαλίστηκαν, κάηκαν και οι στάχτες τους πετάχτηκαν στη θάλασσα. Η ημερομηνία της εκτέλεσης του ήταν για περισσότερο από έναν αιώνα ημέρα πένθους  για τον Πορτογαλικό Τεκτονισμό, και ακόμη και σήμερα ο Γκόμες τιμάται ως ένας από τους μεγάλους Τέκτονες και μάρτυρες για την ελευθερία, έχοντας πολλές Στοές με το όνομά του και πολλούς μυημένους που επέλεξαν το δικό του ως συμβολικό τους όνομα.

Η εκτέλεση από τη Στοά του Λονδίνου του "αδελφού Γκόμες" , είναι ένα «μυστικό», που φωτίζει πολλά , μεταξύ των οποίων και την εκτέλεση στο Ναύπλιο του τέκτονα Γεωργίου Μαυρομιχάλη.

Ο Κριστιάν Ρακόφσκι στην συγκλονιστική επτάωρη κατάθεση του στην Νικαβεντέ στις 26 Ιανουαρίου 1938 απεκάλυψε το «μεγάλο μυστικό», ότι οι μασόνοι ειναι υποχρεωμένοι να πεθάνουν για την «επανάσταση». Η συγκλονιστική περιγραφή, (βλέπε Κόκκινη Συμφωνία), είναι η εξής: 

Ρακόφσκι . «….Οι Μασόνοι, δεν έμαθαν τίποτα από τη γαλλική επανάσταση, στην οποία είχαν έναν κολοσσιαίο επαναστατικό ρόλο. Για την επανάσταση, αναλώθηκαν, οι περισσότεροι μασόνοι, και θα αρχίσω από τον Μέγα Διδάσκαλο, της Στοάς της Ορλεάνης, τον Λουδοβίκο τον 16ο , για να συνεχίσω με τον αφανισμό των Γιρονδίνων , των Εβερτιστών , και των Ιακωβίνων , και αν κάποιοι επέζησαν το όφειλαν στο πραξικόπημα της 18ης Μπρυμαίρ. 

 Γκαμπριέλ. Υποστηρίζετε δηλαδή ότι οι Μασόνοι, ήσαν υποχρεωμένοι να πεθάνουν στα χέρια της επανάστασης για την πραγματοποίηση της οποίας εργάστηκαν. 

 Ρακόφσκι . Έτσι ακριβώς . Αυτή είναι η αλήθεια καλύπτεται από το μέγα μυστικό. Όπως θα ξέρετε, φαντάζομαι, είμαι μασόνος. Θα σας αποκαλύψω αυτό το μέγα μυστικό, το οποίο δεν το αποκαλύπτουν σε κανένα μασόνο, ούτε 25ου , ούτε 33ου , ούτε 93ου βαθμού, ούτε σε οποιοδήποτε ανώτατο επίπεδο. Θέλω να ξέρετε ότι, εγώ δεν το γνωρίζω σαν μασόνος, αλλά σαν ένας που ανήκει σε ΕΚΕΙΝΟΥΣ. 

 Γκαμπριέλ. Και ποιο είναι το μυστικό; 

 Ρακόφσκι. Κάθε μασονική οργάνωση πρέπει να φροντίζει για τη δημιουργία των προϋποθέσεων για τον τελικό θρίαμβο της ανατροπής. Της επανάστασης . Αυτός είναι ο πραγματικός στόχος της Διεθνούς Μασονίας. Φυσικά αυτό γίνεται με την κάλυψη ορισμένων προσχηματικών επιδιώξεων . Κρύβονται πίσω από το σύνθημα «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα». Επειδή όμως η επανάσταση, έχει σαν στόχο, την εξαφάνιση της αστικής τάξης, η εξόντωση των πολιτικών της ηγετών, είναι φυσικό επακόλουθο. Το μυστικό επομένως είναι η αυτοκτονία του Ελευθεροτεκτονισμού σαν οργάνωσης, και η φυσική αυτοκτονία κάθε υψηλόβαθμου τέκτονα. Όπως αντιλαμβάνεστε , αυτό το τέλος που προετοιμάζεται για κάθε μασόνο, πρέπει να καλύπτεται με πλήρη μυστικότητα, και με διάφορες ανοησίες για μεταφυσικά μυστικά. Αν σας δοθεί η ευκαιρία, να είστε παρόν σε μια μελλοντική επανάσταση, μη σας ξεφύγει η ηλίθια έκφραση στο πρόσωπο κάποιου μασόνου, τη στιγμή που θα αντιληφθεί, ότι πρέπει να πεθάνει στα χέρια των επαναστατών. Ακούγοντας τις κραυγές του, ότι πρέπει να ληφθούν υπόψη οι υπηρεσίες του προς την επανάσταση, μπορεί κανείς να πεθάνει από τα γέλια».

Ακριβώς αυτό που περιέγραψε ο «τροτσκιστής» Ρακόφσκι και που τον αφορούσε προσωπικά, αφού τον έστειλαν να πεθάνει στα χέρια των «Σταλινικών», αφορά ακριβώς και στον Μεγάλο Δάσκαλο της Στοάς της Πορτογαλίας Γκόμες Φράιρ ντε Αντράντε, που εκτελέστηκε με απαγχονισμό στη Λισαβόνα στις 18 Οκτωβρίου 1817. 

Τον συνέλαβε η (επαναστατική) βρετανική στρατιωτική κυβέρνηση του Στρατάρχη Γουίλιαμ Μπέρεσφορντ, και τον δίκασε για εσχάτη προδοσία κατά του Στέμματος . 

Μαζί του εκτελέστηκαν και 11 άλλοι συνωμότες της Στοάς. 

Ο Γκόμες Φράιρ ντε Αντράντε είχε υπηρετήσει στον στρατό της Μεγάλης Αικατερίνης αλλά και στην Μεγάλη Στρατιά του Ναπολέοντα. 

 

18 Οκτωβρίου 1944. Ο Λόγος του Γεωργίου Παπανδρέου στο Σύνταγμα

 

Η ομιλία του Γεωργίου Παπανδρέου 

«Ασπαζόμεθα την ιεράν γην της ελεύθερης πατρίδας μας… Οι βάρβαροι αφού εβεβήλωσαν, επυρπόλησαν και εδήωσαν, επί τρία και ήμισυ έτη, πιεζόμενοι πλέον από την γενικήν συμμαχικήν νίκην και την εθνικήν μας αντίστασιν, τρέπονται εις φυγήν. Και η κυανόλευκος κυματίζει μόνη εις την Ακρόπολιν… Από τα βάθη της ιστορίας οι ελληνικοί αιώνες πανηγυρίζουν την επάνοδον της ελευθερίας εις την αρχαίαν πατρίδαν της… Από την εποχή του Λιβάνου διακηρύξαμε ότι κύριος σκοπός της κυβερνήσεως είναι η εθνική απελευθέρωσις και αποκατάστασις. Το συμβόλαιο του Λιβάνου, το οποίον έχουν συνυπογράψει όλα τα κόμματα, ορίζει ως περιεχόμενον του εθνικού μας προγράμματος «την πλήρη ασφάλεια των νέων συνόρων μας…» Οφείλομεν να αποβλέπωμεν δια το μέλλον εις την σοβαρά αύξησιν του εθνικού μας εισοδήματος και ταυτοχρόνως εις την δικαίαν διανομήν του. το ιδεώδες μας είναι να πραγματοποιήσεωμεν συγχρόνως και την οικονομικήν ευημερίαν και την κοινωνικήν δικαιοσύνην…» 

 Η κλάκα του ΚΚΕ φώναζε «λαοκρατία!», «Οι εθνοπροδότες στο λαό», και τραγουδούσε το, «τόχουμε γράψει βαθιά μες στην καρδιά μας, λαοκρατία κι όχι βασιλιά». 

Τα χωνιά, διέκοπταν συνεχώς τον Παπανδρέου. Τότε ο Παπανδρέου είπε: «Θα κάμωμεν και λαοκρατίαν». Ακολούθησε θύελλα χειροκροτημάτων και επευφημίες υπέρ της κυβέρνησης της εθνικής ενότητας. 

Ο Παπανδρέου τότε είπε « … Είναι πλέον καιρός, έπειτα από την μακράν περίοδον της δουλείας, όπως ο ελληνικός λαός, απηλλαγμένος πάσης και υλικής και ψυχολογικής βίας, αποφασίσει κυριάρχως και διά το πολίτευμα και διά το κοινωνικόν καθεστώς και διά την κυβέρνησιν της αρεσκείας του, καθώς επίσης και διά τους δημοτικούς και κοινοτικούς άρχοντας του. Δεν ημπορούμε να προχωρούμε με τα τεκμήρια του παλαιού παρελθόντος, το οποίον ευλόγως τίθεται υπό αμφισβήτησιν… Το έθνος χρειάζεται οριστικόν πολίτευμα και λαοπρόβλητον κυβέρνησιν, ώστε να αναληφθή μετά σταθερότητος η προσπάθεια της μεγάλης δημιουργίας του μέλλοντος…»

Εδώ ο Παπνδρέου έλεγε ψέματα για να καλύψει τους Συμμάχους και τον Τσουδερό που πρικάλεσαν το Ολοκαυτωμα του χειμώνα του 1941

Η Εξάρτηση και υποταγή στον Αγγλικό θρόνο και η διαρκής φιλία του Λονδίνου με τους Κλεδτολουμπινέ Ελληνόφωνους

(Ο Τίτλος είναι από τον Ριζοσπάστη)

(Ο Τίτλος από το Δελτίο της Ιντέλιζενς Σερβις την "Ελευθερία" του Κόκκα )

(Ο Τίτλος από τα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΝΕΑ)

Να θυμίσω, ότι οι βάσεις της διαρκούς φιλίας των Ελλήνων με την Αγγλία βρίσκονται στα φυλακισμένα μνήματα στην Λευκωσία. Να θυμίσω ότι η διαρκής ΕλληνοΑγγλική φιλία φάνηκε στα Δεκεμβριανά. Να θυμίσω ότι οι Αγγλοι προκάλεσαν την Ιταλική Επίθεση στην Ελλάδα και παρέδωσν την Κρήτη στους Γερμανούς.