Σπύρος Χατζάρας
Όταν η Καρδιά του «συστήματος» βρίσκεται σε σοβαρή κρίση, οι «παθολόγοι» του Tavistock Institute, συνιστούν, « να πάρετε έναν πόλεμο». Στις περιπτώσεις που «το φάρμακο», δεν είναι έτοιμο η θεραπεία μπορεί να αρχίσει με «μια σοβαρή πολιτική κρίση» ,κάθε 4 ώρες.
Στις ΗΠΑ, οι έφηβοι έχουν πάψει να «κάνουν όνειρα» εδώ και πολλά χρόνια. Σχετικά πρόσφατα, εκατομμύρια άνθρωποι έχουν χάσει τη δουλειά τους, εκατοντάδες χιλιάδες έχουν χάσει τα σπίτια τους, εκατομμύρια άλλοι έχουν χάσει τις καταθέσεις τους, σε «επενδυτικά πατσαβουρόχαρτα», και εκατομμύρια πεινάνε.
Ωστόσο, τα «παιδιά που έχασαν τα όνειρά τους», δεν βρίσκονται στους δρόμους της Νέας Υόρκης, του Σικάγο, του Σηάτλ με μολότοφ, να καίνε αυτοκίνητα, και μαγαζιά.
Ίσως επειδή, ο Μεγάλος Αδελφός και το Tavistock Institute, αγρυπνούν. Βρήκαν την διπλή παραλλαγή Ομπάμα-Χίλαρι, την έπαιξαν 1-2-Χ, και προς το παρόν. όλοι περιμένουν, μήπως δουν και αυτοί, το όνειρο του Ομπάμα.
Ένας παλιός γνωστός από τη Μόσχα ,ο Igor Panarin, (καθηγητής τότε, και τώρα πρύτανης της ρωσικής διπλωματικής Ακαδημίας), είχε προβλέψει το 1998 σε ένα επικοινωνιακό συνέδριο στην Αυστρία, την κατάρρευσή και τη διάλυση των Ηνωμένων Πολιτειών.
Τώρα τον θυμήθηκαν, και τον κυνηγάνε τα ΜΜΕ για συνεντεύξεις.
Η ανάλυση του Panarin, όπως μου την είχε αναπτύξει , ήταν στηριγμένη σε τετράγωνη λογική. Η οικονομική ανάπτυξη, με βάση τα κέρδη από τους τόκους, και τις υπεραξίες των χρεογράφων, δεν μπορούσε να είναι γραμμική αλλά κυκλική. Η βουλιμία των τοκογλύφων ( τραπεζιτών) και η αίσθηση της μονοκρατορίας, (μετά τη νίκη επί της Σοβιετικής Ενώσεως), αλλά και η ψευδαίσθηση ότι η επέκταση στις «παγκόσμιες αγορές» θα απορροφούσε τον «αέρα», θα οδηγούσε το κατεστημένο της «ανατολικής ακτής» στα ίδια λάθη του 1929.
Το νέο κράχ ήταν επιστημονικά αναμενόμενο. Και προβλέψιμο.
Η διαφορά του τότε, με το τώρα, είναι ότι στον παγκόσμιο οικονομικό στίβο, η «τροτσκιστική παρέα» Νέας Υόρκης-Λονδίνου, δεν έχει δίπλα της τη «Βρετανική Αυτοκρατορία», και δεν ελέγχει τις πρώτες ύλες.
Η καταχρεωμένη υπερδύναμη, (ΗΠΑ) σύμφωνα με το γεωπολιτικό θεώρημα πού λέει ότι, όταν μια μεγάλη δύναμη συσσωρεύει χρέος, αυτό οδηγεί τελικώς είτε σε μακροχρόνια υψηλό πληθωρισμό είτε σε (παγκόσμιο) Πόλεμο, θα έπρεπε να οδηγηθεί σε, έναν « πληθωρισμό Βειμάρης», ή να λάβει «έκτακτα μέτρα».
Οι περιφερειακές προσπάθειες, ( «11η Σεπτεμβρίου» , « Παγκόσμιος Πόλεμος κατά της τρομοκρατίας», « Αφγανιστάν», «εισβολή στο Ιράκ», « κρίση στον Καύκασο», αλλά και «κατάρρευσή χρηματιστηρίων στην άπω Ανατολή», « κερδοσκοπία με το πετρέλαιο, τα τρόφιμα και τα φάρμακα», δεν μπόρεσαν να διορθώσουν τα βασικά στοιχεία της κρίσης, και όπως και το 1929, τρύπησαν τη φούσκα, βγάζοντας από την « πρίζα», την Lehman Brothers, για να τα φάνε οι από τους δανειστές τους και να ξεφύγουν από τον οικονομικό τους. έλεγχο δημιουργώντας παράλληλα το «σκηνικό», για μια νέα παγκόσμια οικονομική Τάξη .
Βασικά για να διαγράψουν το χρέος τους , ακολουθώντας τις πρωτότυπες ιδέες των Γιουγκοσλάβων Κομμουνιστών, που διέλυσαν τη χώρα τους για να αποφύγουν να αποπληρώσουν το συσσωρευμένο εξωτερικό χρέος.
Η Ουάσινγκτον για να αποφύγει την αποπληρωμή του χρέους της, θα το απαξιώσει με τον πληθωρισμό το δολάριο που θα ρίξει κατακόρυφα την αξία του. Τα ομόλογα που κατέχουν η Κίνα και η Ιαπωνία θα απαξιωθούν και θα αποπληρωθούν με το νέο νόμισμα το «Αμέρο», της NAFTA , που έχει συμφωνηθεί από το 2006 με τον Καναδά και το Μεξικό. Παράλληλα ορισμένοι θεωρητικοί προτείνουν, ένα νέο κανόνα του χρυσού, υπολογίζοντας την ουγιά σε 8-9000 δολάρια. Η προτεινόμενη η επιθυμητή ισοτιμία, είναι δηλαδή 1 ευρώ με 140 δολλάρια.
Βρισκόμαστε λοιπόν στο σημείο μηδέν.
Η Κίνα έχει τα μεγαλύτερα συναλλαγματικά αποθέματα, και είναι ο μεγαλύτερος δανειστής των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεύτερος δανειστής είναι η Ιαπωνία. Η Ρωσία όπως και οι άλλες πετρελαιοπαραγωγές χώρες, κατέχει και διατηρεί, δισεκατομμύρια των δισεκατομμυρίων δολάρια.
Οι ΗΠΑ και οι Τραπεζίτες της ανατολικής ακτής, αναζητούν, μια νέα διεθνή συμφωνία ,με κέντρο το ΔΝΤ. Μόνο που τα κεφάλαια για τη μετατροπή του σε κέντρο του διεθνούς συστήματος, δεν μπορούν πια να προέλθουν από τις ΗΠΑ, που απευθύνθηκαν στην Κίνα, την Ιαπωνία, τη Ρωσία, και την Ευρώπη, ( με αυτή τη σειρά) για να προσφέρουν τα κεφάλαια. Επομένως οι ΗΠΑ θα πάψουν να είναι ο παγκόσμιος ρυθμιστής, τα θα αντικατασταθούν από την Κίνα τη Ρωσία και ίσως την Ιαπωνία. Τότε οι «τραπεζίτες» θα αλλάξουν υπηκοότητα, και οι τράπεζες, έδρα. Η παγκοσμιοποίηση, (του τραπεζικού κεφαλαίου) θα μείνει ζωντανή.
Σε αυτά τα σχέδια, της παγκοσμιοποίησης των τραπεζιτών, αντιδρούν οι «αμερικανόφρονες», δηλαδή οι υποστηρικτές του εθνικού κράτους, που βρίσκονται βασικά στις ένοπλες δυνάμεις και τις μυστικές υπηρεσίες, αλλά και στις κοινωνικές οργανώσεις που μάχονται την παγκοσμιοποίηση . Η δύναμή τους φάνηκε στην καταψήφιση από το Κογκρέσο του πρώτου πακέτου Πόλσον.
Στο διαδίκτυο μπορεί να βρει κανείς εκατοντάδες ιστοσελίδες και χιλιάδες « χώρους διαλόγου» που καταγγέλλουν το «Αμέρο» ως αντί αμερικανική συνωμοσία, και προβλέπουν ότι με την εισαγωγή του θα καταλυθεί το αμερικανικό κράτος και η ομοσπονδία.
Ο Igor Panarin σε συνέντευξη του στην Izvestia (24 Νοεμβρίου) σημείωσε: «Το δολάριο δεν καλύπτεται από τίποτα, το αμερικανικό εξωτερικό χρέος αυξάνεται σαν χιονοστιβάδα. Αυτή η κατάσταση δημιουργεί μια πυραμίδα, η οποία πρέπει να καταρρεύσει. Η οικονομική κρίση θα επιδεινωθεί, η ανεργία θα αυξηθεί και οι άνθρωποι θα χάσουν τις αποταμιεύσεις τους. Η λαϊκή δυσαρέσκεια θα αυξάνεται , αν και προς το παρόν συγκρατείται από την ελπίδα ότι ο Μπαράκ Ομπάμα μπορεί να κάνει θαύματα. Μετά την άνοιξη, όμως , θα είναι σαφές ότι δεν υπάρχουν θαύματα. Ο πληθωρισμός, η ανεργία και φτώχεια , θα οδηγήσουν στην κοινωνική αναταραχή, και τότε θα ενεργοποιηθούν οι παράγοντες που θα προκαλέσουν την αποσύνθεση της χώρας»
Ίσως δηλαδή, ο Μπαράκ Ομπάμα να είναι ο τελευταίος πρόεδρος των ΗΠΑ .
Σύμφωνα με την ανάλυση του Παναρίν, η πολιτεία του Τέξας, στην οποία η αυτονομιστικές «σκέψεις» είναι πάντα επίκαιρες, και η δυτική ακτή, όπου πλειοψεί πια η κινεζική κοινότητα, και ο Ισπανόφωνος ( πλέον) Νότος, είναι τα πιο « θερμά σημεία».Ο Παναρίν, υπογράμμισε μάλιστα ( και αυτό έχει ξεχωριστή σημασία) ότι η Κίνα, εφαρμόζει συγκεκριμένη πολιτική προσέγγισης της κοινότητας της δυτικής ακτής. Εάν ξεκινήσουν οι αυτονομιστικές πολιτικές , τότε, η αγγλοσαξωνική Ανατολική Ακτή, θα διαλέξει το δικό της δρόμο, και θα πρέπει οι πολιτείες που είναι κοντά στον Καναδά και το Midwest, να διαλέξουν « με ποιους θα παν και ποιους θα αφήσουν».
Το πιο εκπληκτικό, είναι ότι θέτει, ζήτημα κυριότητας της Αλάσκας, τονίζοντας ότι ο Τσάρος δεν την πούλησε αλλά την μίσθωσε, και γι' αυτό « η Ρωσία θα μπορούσε να απαίτηση την επιστροφή της, με τη λήξη της μισθώσεως».
Η λύση για τους «Τροτσκιστές τραπεζίτες » της ανατολικής ακτής, είναι, όπως καταγγέλλουν οι « πατριώτες», η αντικατάσταση των ΗΠΑ από τις «Ενωμένες Πολιτείες της Βορείου Αμερικής», την North American Union.(NAU),
την πολιτική ομπρέλα δηλαδή της NAFTA.
Λίγο πριν την λαϊκή «επανάσταση» στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το Χόλιγουντ είχε «προειδοποιήσει», ( όπως πάντα), με την ταινία Soylent Green (1973), που εκτυλίσσονταν στη Νέα Υόρκη το 2022 μχ. Ο « κατακλυσμός» και η «καταστροφή» όμως, ήρθε κάπως πιο γρήγορα.
Η «διάλυση» , που βλέπουν στη Μόσχα ότι έρχεται, έχει γίνει αντιληπτή φυσικά και στις ΗΠΑ.
Το ιδιωτικό και διακομματικό, Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών (Center for Strategic and International Studies -CSIS) ,του Δημοκρατικού, τέως γερουσιαστή Σάμ Νάνν ( Sam Nann), κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο, μια έκθεση 52 σελίδων , την οποία υπογράφει ο απόστρατος συνταγματάρχης Nathan Freier, και η οποία επισημαίνει ότι «ο αμερικανικός στρατός πρέπει να προετοιμαστεί για την προστασία του κράτους (των ΗΠΑ) σε ομοσπονδιακό επίπεδο, προκειμένου να καταστείλει τυχόν «βίαιη, στρατηγική αποδιοργάνωσης εντός των Ηνωμένων Πολιτειών», η οποία είναι δυνατόν να προκληθεί από «μια αιφνίδια οικονομική κατάρρευση» ή από την « κατάρρευση της υφιστάμενης πολιτικής και νομικής τάξης».
Η έκθεση ήταν προφανώς σε γνώση των Ρώσων , διότι ο πρύτανης της διπλωματικής ακαδημίας της Μόσχας Igor Panarin, σε συνέντευξή του στο περιοδικό NIN του Βελιγραδίου (4 Δεκεμβρίου 2008), τόνιζε ότι «η πολιτική διαμάχη στις Ηνωμένες Πολιτείες, διεξάγεται ανάμεσα στους υποστηρικτές του κράτους, και τους οπαδούς της παγκοσμιοποίησης».
Οι «υποστηρικτές του κράτους», επομένως, όπως ο Σάμ Νάνν, (που έχει την πολιτική κληρονομιά του Κάρλ Βίνσον (Carl Vinson), ετοιμάζονται να αντιδράσουν, και τα σχέδιά τους τα κοινοποιούν, στους χώρους που κινούνται οι ομοϊδεάτες τους. Δηλαδή στο στρατό και τις μυστικές υπηρεσίες.
Από την άποψη αυτή η πολιτική κατάσταση στις ΗΠΑ, έχει ομοιότητες με την Σοβιετική Ενωση, πριν την κατάρρευση, όταν η KGB και ο στρατός, προετοιμάζονταν για την «επόμενη μέρα».
Η έκθεση του ινστιτούτου του κ. Νάνν. έχει διοχετευτεί στα ανώτατα στρατιωτικά κλιμάκια των ενόπλων δυνάμεων, στους επικεφαλής των μυστικών και υπηρεσιών (CIA,DIAκλπ), το FBI , και στις ομοσπονδιακές υπηρεσίες πολιτικής προστασίας , Και υπογραμμίζει ότι «από την στιγμή που υπάρξει εκδήλωση οργανωμένης βίας εναντίον των τοπικών, πολιτειακών και εθνικών αρχών, και οι τοπικές αρχές δεν έχουν την δυνατότητα να επαναφέρουν την τάξη και να προστατεύσουν τους ευπαθείς πληθυσμούς, το Υπουργείο Άμυνας θα πρέπει να κληθεί να καλύψει το κενό».
Ένα τέτοιο ενδεχόμενο, όπως υπογραμμίζεται στην έκθεση, θα αλλάξει ουσιαστικά και θα επαναπροσδιορίσει τις προτεραιότητες της εσωτερικής αλλά και εξωτερικής πολιτικής της αμερικανικής κυβέρνησης. «Η κοινωνική βία εντός των Ηνωμένων Πολιτειών θα αναγκάσει τις ένοπλες δυνάμεις να προσανατολιστούν στην αντιμετώπιση της εσωτερικής απειλής για να επαναφέρει την εσωτερική τάξη και την ασφάλεια, και αυτό θα μεταβάλει τις μέχρι τώρα προτεραιότητες, και την ιεράρχηση των κινδύνων » .
Η αμερικανική κυβέρνηση και το αμυντικό σύστημα που έχουν «επαναπαυθεί με την υφιστάμενη μακροχρόνια εσωτερική τάξη θα αναγκαστούν γρήγορα να εγκαταλείψουν κάποιες ή τις περισσότερες εξωτερικές δεσμεύσεις, προκειμένου να ανταποκριθούν άμεσα στην αυξανόμενη ανασφάλεια στο εσωτερικό της χώρας», υπογραμμίζει η έκθεση του CSIS.
Για το Αμέρο,την NAFTA και την NAU
----------------------------------------------------------
The amero conspiracy. Inside a paranoid vision for our time.
Behind closed doors, a secret cabal is planning the end of the United States as we know it.
Tim Lane for The Boston Globe
November 25, 2007
The North American Union is a supranational organization, modeled on the European Union, that will soon fuse Canada, the United States, and Mexico into a single economic and political unit. The details are still being worked out by the countries' leaders, but the NAU's central governing body will have the power to nullify the laws of its member states. Goods and people will flow among the three countries unimpeded, aided by a network of continent-girdling superhighways. The US and Canadian dollars, along with the peso, will be phased out and replaced by a common North American currency called the amero.
If you haven't heard about the NAU, that may be because its plotters have succeeded in keeping it secret. Or, more likely, because there is no such thing. Government officials say a continental union is out of the question, and economists and political analysts overwhelmingly agree that there will not be a North American Union in our lifetimes. But belief in the NAU - that the plans are very real, and that the nation is poised to lose its independence - has been spreading from its origins in the conservative fringe, coloring political press conferences and candidate question-and-answer sessions, and reaching a kind of critical mass on the campaign trail. Republican presidential candidate and Texas congressman Ron Paul has made the North American Union one of his central issues.
As fears of the mythical NAU grow, they appear to be subtly shaping more mainstream debates about immigration and trade. Paul's fellow Republican congressman Virgil Goode introduced a congressional resolution early this year to block the creation of the NAU and the "NAFTA Superhighway System." Similar resolutions have been introduced in several state legislatures - in Montana's case, the resolution passed nearly unanimously. And back in July, the US House of Representatives easily approved a measure that would cut off federal funds for an existing trade group set up by the three countries.
The NAU may be the quintessential conspiracy theory for our time, according to scholars studying what the historian Richard Hofstadter famously called the "paranoid style" in American politics. The theory elegantly weaves old fears and new realities into one coherent and all-encompassing plan, and gives a glimpse of where, politically, many Americans are right now: alarmed over immigration, worried about globalization, and - on both sides of the partisan divide - suspicious of the Bush administration's expansive understanding of executive power.
The belief in an imminent North American Union, says Mark Fenster, a law professor at the University of Florida and author of a 2001 book on conspiracy theories, "reflects the particular ways in which Americans feel besieged economically, powerless politically, and alienated socially."
more stories like this
As a social anxiety, the NAU's roots run deep. Global government and elites who secretly sell out their own citizenry have long been staples of conspiracy theories, thanks in part to the Book of Revelation's warning that world government will be an early indicator of the Apocalypse. Over the centuries, the world's puppeteers have been thought to be, in turn, the Bavarian Illuminati, the Freemasons, the pope, the Jews, international bankers, the League of Nations, the United Nations, the Rockefellers, and the Communist International.
For most of the 20th century, American conspiracy theories tended to focus on communist infiltration of the upper echelons of the US government. The founder of the John Birch Society, a leading source of such imagined schemes, accused President Dwight Eisenhower and Secretary of State John Foster Dulles, among many others, of being communist agents.
The dissolution of the Soviet Union, the one country that has actually challenged American global preeminence in the postwar period, forced a conceptual adjustment among the conspiracy-minded. In the past two decades, the United Nations and trade groups like the World Trade Organization have figured more prominently in their dark visions. "In the 1990s in particular, with the militia movement, you had all the rumors of black helicopters and jackbooted UN troops," says Chip Berlet, an analyst at the liberal, Somerville-based think tank Political Research Associates. "There was this sense that the secret elites behind the UN were the same secret elites who had been behind the Soviet Union."
Recently, other threads have emerged. The 1994 birth of NAFTA gave new strength to worries that free trade would cripple the American middle class. In the past two years, immigration has once again thrust itself into the national political discussion. And the once-mighty dollar has entered a steady decline that shows no signs of ending - in sharp contrast to the strength of the euro, the new currency of an economically united Europe.
In March 2005, those seemingly disparate worries found a banner under which they could unite. President Bush, along with then-President Vicente Fox of Mexico and then-Prime Minister Paul Martin of Canada, held a summit in Waco, Texas, and announced the creation of the Security and Prosperity Partnership, a framework for greater continental cooperation on trade and security issues.
Alarmed at the fact that the United States had entered into the arrangement without explicit congressional approval, and by what they saw as a lack of public detail about the meetings, a few conservative activists became convinced that the SPP was the first step in a secret plan to dissolve the three nations into one continental unit. Their suspicions were further inflamed when, two months later, a working group at the Council on Foreign Relations, a think tank long viewed with suspicion by the conspiratorial fringe, published a report called "Building a North American Community." The report recommended the establishment of a common North American security perimeter, the development of biometric North American border passes, and the adoption of a common North American tariff.
--------------------------------------------------------------------------------------------
The idea to form the North American Union as a super-NAFTA knitting together Canada, the United States and Mexico into a super-regional political and economic entity was a key agreement resulting from the March 2005 meeting held at Baylor University in Waco, Tex., between President Bush, President Fox and Prime Minister Martin.
A joint statement published by the three presidents following their Baylor University summit announced the formation of an initial entity called, "The Security and Prosperity Partnership of North America" (SPP). The joint statement termed the SPP a "trilateral partnership" that was aimed at producing a North American security plan as well as providing free market movement of people, capital, and trade across the borders between the three NAFTA partners.
28/12/2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου