ΚΑΙ ΟΙ ΛΑΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ Ν ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΠΟΤΕ…

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος έφυγε απ τη ζωή τον περασμένο Δεκέμβρη.
Το δάκρυ του όμως θα μείνει ανεξίτηλο για να ποτίζει την ελπίδα και τα οράματά μας…
Το πολιτικό του ανάστημα η ιστορία θα το καταγράψει σαν τον πλέον αυθεντικό ορισμό του πολιτικού ανδρισμού…
Είναι το ανάστημα που κάθε σοβαρός αντίπαλος ξέρει να σέβεται και να τιμά γιατί αποτελεί τεκμήριο και του δικού του πολιτικού ανδρισμού και ταυτόχρονα σημαντική και πολύτιμη παρακαταθήκη.

Ωστόσο και το δάκρυ του και το ανάστημά του, θα ρίχνουν μόνιμα τη βαριά σκιά τους σ όλους αυτούς που δεν έμαθαν να δακρύζουν για πατρίδες, που δεν εμπνεύστηκαν και δεν ενέπνευσαν οράματα, που δεν έμαθαν να στέκονται όρθιοι απέναντι σ όλους αυτούς που τους ήθελαν σκυμμένους, προσκυνημένους και σκυθρωπούς.

Ο Τάσος Παπαδόπουλος απέδειξε πως και στις μέρες μας ο Γολιάθ είναι καταδικασμένος να βάζει την ουρά κάτω από τα σκέλια, όταν η μοίρα του τον αναγκάσει να κοιτάξει κατάματα τον όρθιο Δαυϊδ, που δεν διστάζει να του τρίψει στην απαίσια μούρη του, το δίκιο και την αλήθεια.

Ο Τάσος Παπαδόπουλος απέδειξε πως όταν έχεις οράματα και προσήλωση σ αυτά, ούτε σεισμοί έρχονται, ούτε καταποντισμοί που κάποιοι σκόπιμα επικαλούνται, είτε για να δικαιολογήσουν την ατολμία τους, είτε για να επιβάλουν τις λύσεις που τους βολεύουν.

Υπάρχει όμως δυστυχώς κι ένας λαός που δε τον τίμησε. Και είναι ο ίδιος ο λαός που λίγα χρόνια πρίν πανηγύριζε το θρίαμβο της αξιοπρέπειας του.

Είναι ο λαός που επέλεξε να ανακόψει – έστω και προσωρινά – μια πορεία θριάμβου της αξιοπρέπειας. Που επέλεξε να «δοκιμάσει» την άλλη λύση.

Ο λαός αυτός θα ξαναβρεί το δρόμο του, γιατί θα έρθει έτσι κι αλλιώς αντιμέτωπος με τα αδιέξοδα του. Οφείλουμε όμως να αναδεικνύουμε την ευθύνη του γι αυτά, όπως οφείλει κι ίδιος αυτή την ευθύνη κοιτώντας τον εαυτό του κατάματα να την αναλάβει.

Κρίση τώρα στο εσωτερικό του ΔΗΚΟ, γιατί η προεδρία Χριστόφια τσαλαβουτάει σε παραλλαγές του ΑΝΑΝισμού…

Διότι ότι δεν πέρασε τότε από την πόρτα, επιχειρείται να μπει σήμερα φτιασιδωμένο από τις κερκόπορτες…

Διότι τα νεοφώτιστα παληκάρια της ηγεσίας ξανάβαλαν πιθανά τις υψωμένες σημαίες στα συρτάρια διπλωμένες όπως όπως κι έχουν αρχίσει να επιδίδονται στο προσφιλές σπορ πολιτικής κλπ καριέρας… (όχι που δε θα έβρισκαν μιμητές τα δικά μας πρωτοπαλήκαρα…)

Μα δεν φαινόταν;;;
Δεν ήταν ξεκάθαρο;;;
Δεν ήταν αποκαλυπτική της μελλοντικής τακτικής όλων, η στάση που κράτησαν τις στιγμές που γραφόταν ιστορία;;;
Κάποιες στιγμές λοιπόν πρέπει και οι λαοί να μάθουν ν αναλαμβάνουν τις δικές τους ευθύνες…
ΚΥΡΙΑΚΟΣ