Με υποχρεωτική κατάθεση Α.Φ.Μ και εκκαθαριστικού εφορίας λοιπόν θα έπρεπε να γράφουμε τα παιδιά μας στα σχολεία της πατρίδας μας, εάν θέλουμε να είμαστε δημοκράτες και δίκαιοι!
Αλλιώς αδικούμε τα παιδιά της Ελλάδας υπό την ψεύτικη «μάσκα» της φιλανθρωπίας και του υποτιθέμενου ανθρωπισμού, όταν ολόκληρος ο κόσμος κοιτάζει την Ελλάδα με μισό μάτι και μας λένε τεμπέληδες και «λαμόγια» ενώ μας φορτώνουν τις επιπτώσεις από τα εγκλήματα που κάνουν εις βάρος λαών και εθνών οι… ισχυροί, και οι δικές μας κυβερνήσεις τους στηρίζουν εις βάρος του δικού μας λαού που όμως έχει (…. Είχε? ) και καρδιά και φιλότιμο!
Βικτώρια
περι οικολογων και τρεμοπουλου
ΑπάντησηΔιαγραφήας ειπωθει οτι ο τρεμοπουλος εχει μεταξυ αλλων πει να ονοματοδοτηθει η αγιου δημητριου σε κεμαλ προς τιμην του!κατα αναλογια οι πρασινοι της γερμανιας θα επρεπε να ζητησουν να ονομαστει η πυλη του μαγδεμβουργου σε αδολφου χιτλερ!οι εβραιοι η κεντρικη λεωφορος του τελ αβιβ!σχιζοφρενεια κοπιραιτ ελλαδας.αυτα τα φρουτα ειναι ελληνικα με προστασια προελευσης.τρεμοπουλος και φετα!
ακομη στην δεκαετια του 90 ο τυπος αυτος ελεγε ΟΧΙ στην μεταναστευση του ελληνικου ποντιακου στοιχειου στην θρακη απο τις χωρες του πρωην κομμουνισμου γιατι ''θα ανατραπει η πληθυσμιακη ισορροπια σε βαρος του μουσουλμανικου στοιχειου της θρακης!!!!!!''
ενω βεβαια σημερα που ανατρεπεται η ισορροπια σε ολη την ελλαδα υπερ εποικων και ιδια μωαμεθανων ειναι διαπρυσιος κυρηκας της[μαζι με τους λαχανι συντροφους οι-κωλο-γους]!αποθεωση αντιφασεων καιτυχοδιωκτισμου.με μονο κοινο το μισος κατα της ελλαδας.
τωρα αν αυτο ενισχυεται απο τις εμπειριες της βασικης εκπαιδευσης του στο σχολειο της εβραικης κοινοτητας βορειου ελλαδας οπου εφοιτησε,τις γνωριμιες και τις τυχον δουλειες ποιος το ξερει..
«Επιτέλους τους ξεριζώσαμε...» (Κεμάλ Ατατούρκ, 13 Αυγούστου 1923)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα στην Οθωμανική αυτοκρατορία οι Πόντιοι αποτελούσαν το πιο αποκομμένο κομμάτι του Ελληνισμού, που ζούσαν σε μια περιοχή φτωχή, χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την κεντρική διοίκηση. Επιπλέον αποτελούσαν μειοψηφία μέσα σε ένα πλήθος αλλόθρησκων και αλλόγλωσσων λαών, όπως οι Κούρδοι και οι Αρμένιοι.
Παρ' όλα αυτά οι Πόντιοι κατόρθωσαν να διατηρήσουν τη γλώσσα και τη θρησκεία τους, να αποκτήσουν κυρίαρχη οικονομική θέση στα αστικά κέντρα της περιοχής τους, να επιδείξουν έναν αξιόλογο δημογραφικό δυναμισμό που τους επέτρεψε να επεκταθούν και στις περιοχές του Καυκάσου και της Κριμαίας, και τέλος να αναπτύξουν μια σημαντική εκπαιδευτική δραστηριότητα.
Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 άτομα, το 1880 σε 330.000 άτομα οι οποίοι κατοικούσαν κυρίως στα αστικά κέντρα. Ο ποντιακός ελληνισμός που ζούσε στις αρχές του 20ου αιώνα στις περιοχές Σινώπης, Αμάσειας, Τραπεζούντας, Σαμψούντας, Λαζικής, Αργυρούπολης, Σεβάστειας, Τοκάτης, και Νικόπολης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας αριθμούσε, σύμφωνα με υπολογισμούς του Οικουμενικού Πατριαρχείου και των Οθωμανικών αρχών περίπου 600.000 άτομα.
Παράλληλα στη νότια Ρωσία, στην περιοχή του Καυκάσου, την ίδια εποχή υπήρχαν περίπου 150.000 Πόντιοι, που είχαν μετοικίσει εκεί μετά την Άλωση της Τραπεζούντας από τους Οθωμανούς το 1461.
Το 1860 υπήρχαν στην περιοχή του Πόντου 100 ελληνικά σχολεία, ενώ μετά την κατάλυση της οθωμανικής κυριαρχίας το 1919 τα σχολεία υπολογίζονταν σε 1401 με 86.000 μαθητές, με πιο φημισμένο το Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Εκτός από τα σχολεία οι Πόντιοι διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες, και θέατρα, με τα οποία έκαναν αισθητό τόσο το υψηλό πνευματικό τους επίπεδο, όσο και το εθνικό τους φρόνημα.
Το 1912 η κυβέρνηση του Κιαμήλ-πασά κατόπιν επίσημης συμφωνίας με το Πατριαρχείο , έδωσαν επτά βουλευτικές έδρες στους Έλληνες του Πόντου , από αυτές τρεις στην περιφέρεια της Τραπεζούντας δύο στην περιφέρεια της Σαμψούντας και από μία στις περιφέρειες Καρά Χισάρ και Σινώπης. Έτσι η κυβέρνηση επίσημα αναγνώρισε ότι υπήρχαν 700.000 Έλληνες στον Πόντο , δεδομένου ότι κατά τους Τουρκικούς εκλογικούς νόμους ανά 100.000 κατοίκους εκλέγονταν ένας βουλευτής στην Τούρκικη βουλή.¨
Στα τέλη του 19ου αιώνα, ο Πόντος και κυρίως τα ανατολικά βιλαέτια, γνωστά και ως Μεγάλη Αρμενία, θα υποστούν ένα σημαντικό κύμα διωγμών, με στόχο τους Αρμένιους. Το αποκορύφωμα των αποτρόπαιων γεγονότων θα επέλθει κατά τα μέσα της τελευταίας δεκαετίας, παρόμοια όμως βίαια γεγονότα θα συνεχιστούν έως το τέλος του 19ου αι. και θα επαναληφθούν κατά την πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα.
Οι διωγμοί θα αποτελέσουν το υπόβαθρο, σε συνέργεια με διάφορους άλλους παράγοντες, για την οθωμανική-τουρκική «final solution», την «τελική λύση» που εφαρμόστηκε συνολικά στους χριστιανούς κατοίκους των ανατολικών επαρχιών (Πόντου και Μεγάλης Αρμενίας) στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.
Πρόκειται για την εφαρμογή του κρατικού σχεδίου για την εξαφάνιση (μέσω της φυσικής και πολιτιστικής εξόντωσης) των γηγενών χριστιανών, μία από τις πιο σημαντικές εθνολογικές, δημογραφικές και βίαιες πολιτιστικές μεταλλάξεις του 20ου αιώνα. Οι διωγμοί, εκ των οποίων το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η γενοκτονία των Αρμενίων, θα λάβουν χώρα κατά τη δεύτερη και τρίτη δεκαετία του 20ου αιώνα.
Η καταστροφή του ποντιακού ελληνικού στοιχείου, όπως και η Αρμενική Γενοκτονία και οι σφαγές των Ασσυρίων, αποτελούν, σύμφωνα με τον Τζορτζ Χόρτον, γενικό πρόξενο των ΗΠΑ στη Σμύρνη, παρακλάδια της κεντρικής απόφασης των Τούρκων να "τελειώνουν" με τους χριστιανικούς πληθυσμούς, οι οποίοι δεν ήταν δυνατό να εξισλαμισθούν ή να απορροφηθούν στη νέα τουρκική ταυτότητα.
Από το 1915, ενώ ξεκινά η γενοκτονία των Αρμενίων, η κυβέρνηση της Κωνσταντινούπολης έχει σχεδιάσει και την εξόντωση του ποντιακού στοιχείου, που εν τέλει θα πραγματοποιήσει ο Κεμάλ Ατατούρκ.
Οι τοπικές εφημερίδες, παρακινούσαν τους Τούρκους σε επιθέσεις και διωγμούς. Πολλοί Έλληνες χωρικοί βρίσκονταν σκοτωμένοι στο δρόμο ή στα χωράφια τους. Οργανωμένες συμμορίες, λεηλατούσαν σπίτια, περιουσίες και χωριά ολόκληρα. Ο εμπνευστής της γενοκτονίας, ο Μεχμέτ Ταλαάτ, καλούσε με τηλεγραφήματα τους πολιτικούς και στρατιωτικούς διοικητές των νομών να μη δείχνουν κανένα έλεος στους χριστιανούς.
Απ' το 1916 ως το 1923, οι Νεότουρκοι του Κεμάλ, σκότωσαν ομαδικά περισσότερους από 350.000 Έλληνες κατοίκους του Πόντου και ανάγκασαν τους υπόλοιπους να αφήσουν τα σπίτια τους και να ζητήσουν καταφύγιο στην Ελλάδα.
Ο διωγμός πήρε τραγικές διαστάσεις. Σκότωναν κάθε Έλληνα που έβρισκαν στο δρόμο. Όποιος γλύτωνε απ' τις δολοφονίες, πέθαινε από την πείνα ή τις αρρώστιες.
Συνεργοί του Κεμάλ στις διώξεις κατά του ελληνικού στοιχείου ήταν, σε στρατηγικό επίπεδο, οι Γερμανοί σύμμαχοί του και, ως εκτελεστές, οι τσέτες, ληστρικές ομάδες κυρίως κουρδικής καταγωγής, που συντάχθηκαν με τους Νεότουρκους.
Στα 1919, στις 19 Μαΐου, οι διωγμοί έγιναν αγριότεροι. Ήταν το τελικό χτύπημα για τον ελληνισμό του Πόντου. Ο Κεμάλ Ατατούρκ έβαλε μπροστά την ολοκλήρωση της εξόντωσης.
Για το σκοπό αυτό, έφτιαξε μια μυστική οργάνωση, μέλος της οποίας ήταν και 'δήμιος' των Ελλήνων, ο Τοπάλ Οσμάν. Η τρομοκρατία, τα «τάγματα εργασίας», (γνωστά ως «Αμελέ Ταμπουρού»), οι εξορίες, η κρεμάλα, οι πυρπολήσεις των χωριών και οι δολοφονίες, ανάγκασαν του Έλληνες να πάρουν τα βουνά φτιάχνοντας αντάρτικο με σκοπό την προστασία των αμάχων.
Αλλά το τέλος του Πόντου πλησιάζει. Τον τραγικό επίλογο της γενοκτονίας, γράφει ο βίαιος ξεριζωμός των επιζώντων. Με τη συνθήκη της ανταλλαγής πληθυσμών μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, φεύγουν για την Ελλάδα και οι τελευταίοι πόντιοι. Κανένας δεν έμεινε πίσω εκτός απ' αυτούς που εκτουρκίστηκαν με τη βία. Κι αυτό ήταν το τέλος.
Το 1921 τα πολεμικά καράβια των Άγγλων, των Γάλλων και των Αμερικανών διέσχιζαν τα Στενά και τη Μαύρη θάλασσα, για να προστατέψουν τα εμπορικά τους συμφέροντα, αγκυροβολούσαν κάθε εβδομάδα στο λιμάνι της Σαμψούντας, και έκαναν πως δεν έβλεπαν ότι στα μέρη, όπου προστάτευαν τα συμφέροντα τους, οι Τούρκοι κρεμούσαν διακεκριμένους Έλληνες του Πόντου, έσφαζαν απλούς ανθρώπους μέσα στους δρόμους των μεγάλων πόλεων και των μικρών χωριών, έκαιγαν και ρήμαζαν...
Το Φεβρουάριο του 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού, γιατί την ημέρα εκείνη, στα 1919, ο Κεμάλ έφτασε στη Σαμψούντα και ξεκίνησε η δεύτερη και τελευταία φάση της σφαγής. Στην Τουρκία είναι εθνική γιορτή. Στην Ελλάδα είναι μέρα πένθους και μνήμης.
Περιττό να πούμε ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει καμία γενοκτονία. Ούτε την Αρμενική, ούτε την Ποντιακή ούτε αυτή των Ασσυρίων.
Μάλιστα, θεωρεί ότι η επιλογή από την Ελλάδα της 19ης Μαΐου -ημέρας που συνδέεται άμεσα με τον Ατατούρκ και εορτάζεται ως απαρχή της Κεμαλικής Επανάστασης-, έχει ως στόχο να αμαυρώσει την εικόνα του Κεμάλ.
sinepos kiria ginakorepousi
http://4.bp.blogspot.com/_xiwXuFXl2XI/ShCAr4_K4mI/AAAAAAAACVo/koxASPjaDkY/s1600-h/thelwgiannakoyektos.jpg
ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ Η ΑΠΟΡΡΥΘΜΙΣΗ???
ΑπάντησηΔιαγραφήΤου Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Ριζικές αλλαγές με γενναίες παρεμβάσεις στο εκπαιδευτικό σύστημα προαναγγέλλει - μέσω του flash 96 - ο επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Γιώργος Μπαμπινιώτης.
O κ. Μπαμπινιώτης, τονίζει ότι πρέπει να αλλάξει το αναλυτικό πρόγραμμα, να μην είναι τόσο δεσμευτικό για τον εκπαιδευτικό, να απαγκιστρωθούμε από το ένα βιβλίο, να μην φορτώνουμε τους μαθητές. «Λίγα και καλά», όπως είπε χαρακτηριστικά.
«Το λύκειο πρέπει να είναι μία αυτόνομη μορφωτική μονάδα, χωρίς κατευθύνσεις και πεδία, όπου θα υπάρχουν και μαθήματα επιλογής», σημείωσε ο κ. Μπαμπινιώτης. Για το εξεταστικό σύστημα, υπογράμμισε ότι πρέπει να είναι ευέλικτο, να δίνεται η δυνατότητα στους μαθητές να εξεταστούν πολλές φορές στην Τρίτη Λυκείου.
Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο στη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης παρουσίασε χθες σειρά προτάσεων για το λύκειο, μεταξύ των οποίων η δημιουργία κύκλων με κατευθύνσεις, μαθήματα υποχρεωτικά και επιλογής, καθώς και διενέργεια προαγωγικών εξετάσεων σε περιφερειακό επίπεδο.
«Συζητήθηκε η αναμόρφωση του λυκείου- δεν πρέπει να βιαζόμαστε, όποια πρόταση παρουσιάζεται, δεν σημαίνει ότι υιοθετείται», διευκρίνισε ο επικεφαλής του Συμβουλίου, καθηγητής Μπαμπινιώτης.
Και κατά την πεπατημένη, οι «ριζικές» αλλαγές στην παιδεία συνήθως προαναγγέλλονται.
Κι αυτή η προαναγγελία, κατά κανόνα διατυπώνεται με λόγια εντυπωσιακά. Ενδεχομένως και φιλόδοξα.
Ο θλιβερός όμως κανόνας, είναι:
- Οι προσδοκίες να διαψεύδονται…
- Το «κάθε πέρυσι και καλύτερα» να βρίσκει την απόλυτη έκφρασή του στην «ακτινογραφία» της
διαδρομής που ακολουθούν οι αλλαγές στην εκπαίδευση…
και τελικά,
μέσα από τη διαδικασία των αλλεπάλληλων μεταρρυθμίσεων, αυτό που έχει οδηγηθεί στην ΠΛΗΡΗ ΑΠΟΡΡΥΘΜΙΣΗ, είναι η ίδια η εκπαιδευτική διαδικασία και η παιδεία στο σύνολό της.
Κάπως έτσι φτάσαμε σε μια παιδεία αποχρωματισμένη, αφυδατωμένη από το ουσιαστικό περιεχόμενό της, χωρίς σαφήνεια και προσανατολισμό στο περιεχόμενο της μόρφωσης κατά κανόνα, αλλά κι εκεί που επιχειρείται να δοθεί προσανατολισμός και περιεχόμενο, μόνο για εθνική και εθνικά προσανατολισμένη παιδεία δε συζητάμε…
Κάπως έτσι φτάσαμε σε μια παιδεία αφελληνισμένη, αποδιαρθρωμένη και απαλλαγμένη από τα πολύτιμα ιστορικά «μπολιάσματα» που θα της εξασφάλιζαν και μια διαφορετική δυναμική…
Κάπως έτσι οδηγηθήκαμε στην απόλυτη χειραγώγηση των ΑΕΙ από το ιδιότυπο καθηγητικό κατεστημένο…
Κάπως έτσι φτάσαμε σε «σύγχρονα» κατά τα λοιπά ΑΕΙ, που εφοδιάζουν τους φοιτητές με βιβλία κατά κανόνα μετά τα Χριστούγεννα, πολλές φορές λίγες μέρες πριν από τις εξετάσεις, αλλά δε λείπουν και τα περιστατικά που τα πανεπιστημιακά βιβλία φτάνουν στα χέρια των φοιτητών ακόμη και μετά το πέρας της εξεταστικής.
Φιλόδοξοι μεταρρυθμιστές…
Πριν απλώσετε το καταστροφικό σας χέρι γι ακόμα μια φορά στο πολυτιμότερο κεφάλαιο αυτής της χώρας (διότι μόνο ως τέτοιο υποχρεούστε να αντιμετωπίζετε την εκπαίδευση συνολικά), οφείλετε να μην ξεχνάτε ότι:
1. Η ελληνική οικογένεια σε σας τους «ειδικούς» και στα «δημιουργήματά» σας, εμπιστεύεται τη διαμόρφωση του αυριανού έλληνα πολίτη.
2. Οφείλετε να τον παραδώσετε στην κοινωνία που σας τον εμπιστεύθηκε, υπεύθυνο, δημιουργικό, ανήσυχο, εφοδιασμένο, προβληματισμένο, περήφανο, με την εθνικότητα που τον παραλάβατε στο εκπαιδευτικό κοινωνικό εργαστήρι και όχι «λαπά» και ανάλατο συστατικό μιας κακόγουστα φτιαγμένης και άνοστης σούπας.
3. Τα ΑΕΙ, παράγουν τον αυριανό επιστήμονα, που αν μη τι άλλο ο κόπος οι θυσίες του και τα έξοδα του, η προσπάθεια του να επιτύχει, χρήζουν τον απαραίτητο σεβασμό. Οφείλουν λοιπόν αυτά τα ΑΕΙ, να μην είναι παραδομένα στο καθηγητικό κατεστημένο, σε φατρίες και σε τρωγλοδύτες κονδυλίων και επιδοτήσεων.
Φιλόδοξοι μεταρρυθμιστές…
Ο αυριανός επιστήμονας αν μη τι άλλο δικαιούται τα βιβλία στην ώρα τους. Γιατί του τα στερείτε?
Ο αυριανός πολίτης δικαιούται εκπαιδευτικό με σθένος και «ταυτότητα». Γιατί δεν την απαιτείτε?
Ο σημερινός σας μαθητής, δικαιούται να έχει «ψυχή» η μόρφωση που του προσφέρετε. Γιατί τη σκοτώνετε αυτή την ψυχή?
Ακουμπήστε με ευθύνη λοιπόν την εκπαίδευση πριν αποφασίσετε να της «μεταρρυθμίσετε» τον αδόξαστο γι ακόμα μια φορά.
Η ακαδημαϊκή κοινότητα οφείλει να μην αυτοαναγορεύεται σε «Τζακ αντεροβγάλτη» πάνω από την ήδη ταλαιπωρημένη σάρκα της δημόσιας εκπαίδευσης.
Παρακολούθησα εχθές την τοποθέτηση του κυρίου Κιούπη σχετικά με την εκπαίδευση των παιδιών των μεταναστών.Με την ίδια λογική θα του απαντήσω ότι υπάρχουν παιδιά που μένουν στο δρόμο,υπάρχουν παιδιά που πεινάνε γιατί δεν τους χτίζουμε σπίτια ή να τους φτιάξουμε εστιατόρια (με τα χρήματα του δημοσίου εννοείται) για να κοιμούνται και να τρώνε,και αυτό δικαίωμα ανθρώπινο δεν είναι; Ή μήπως να βγούμε εμείς από τα σπίτια μας για να μένουν αυτοί,ή να μείνουμε νηστικοί εμείς και τα παιδιά μας για να φάνε αυτοί; Τέτοια ερωτήματα ή διλήματα είναι τύπου Σόρος και δεν πρέπει να τίθονται από σοβαρούς δημοσιογράφους.Το ερώτημα θα έπρεπε να είναι πως θα έπρεπε οι άνθρωποι να μορφώνονται στον τόπο τους και όχι να φορτώνουμε με επιπλέον προβλήματα το διαλυμένο κράτος.Χρήστος Παναγιωτόπουλος
ΑπάντησηΔιαγραφή