Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα

του Σπύρου Χατζάρα

Για μια ακόμη φορά είπαν « επικοινωνιακές παρόλες» για το «πόπολο» που πρέπει να συγκινηθεί, να θυμώσει, και να τους ψηφίσει.

Λόγια, λόγια, λόγια του αέρα και θα… θα …θα…

Η Ελλάδα έχει γίνει «αποθήκη ανθρώπων» και η λεγόμενη πολιτική ηγεσία ασχολείται με τους παπαγάλους. Ο κ. Παπανδρέου κατάφερε να μπει και στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ στην τρίτη κατανομή
με το θλιβερό 8,12% .

Οι τραπεζίτες μας προτείνουν τώρα ένα, «Νέο μοντέλο ανάπτυξης της Ελλάδας» , με «ενίσχυση της αποταμίευσης και τόνωση της εγχώριας παραγωγής».
Ο κ. Παπανδρέου το χαρακτηρίζει «πράσινη ανάπτυξη ». «Η ψήφος στη ΝΔ, είναι ψήφος σε αυτούς που βύθισαν τη χώρα στην κρίση» υποστηρίζει ο κ. Παπανδρέου για να τον ψηφίσουμε.
Η χώρα ωστόσο «βυθίστηκε στην κρίση» από το «προηγούμενο αναπτυξιακό μοντέλο » τον τραπεζιτών που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις Σημίτη και Καραμανλή.
Ακολουθούμε λάθος πολιτική δεκατρία χρόνια. Βέβαια είναι αλήθεια ότι οι κυβερνήσεις Καραμανλή ανέτρεψαν τις ισορροπίες του συστήματος. Απλά επιτάχυναν και επιδείνωσαν την κρίση.
Οι τραπεζίτες τώρα ομολογούν ότι «Το βασικό πρόβλημα της χώρας είναι ότι καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε».
Για κάθε ένα ευρώ παραγόμενου εθνικού προϊόντος, αντιστοιχούν. τρία ευρώ χρέους.
Ένα ολόκληρο ΑΕΠ είναι οι μεταχρονολογημένες επιταγές. Ένα ολόκληρο ΑΕΠ είναι το χρέος των νοικοκυριών και ένα ΑΕΠ το δημόσιο χρέος. «Σε σύγκριση με ώριμες αγορές της Ευρώπης ο δείκτης δανειακής διείσδυσης στην Ελλάδα, παραμένει ακόμη σε χαμηλότερα επίπεδα, γεγονός που αποτελεί πλεονέκτημα για τράπεζες που έχουν πλεονάζουσα ρευστότητα» λένε οι τραπεζίτες .
Επομένως ο Έλληνας πολίτης μπορεί να φεσωθεί ακόμη περισσότερο για να εγκαταστήσει φωτοβολταικά στις ταράτσες .
Ωστόσο η ποιότητα στοιχείων ενεργητικού των ελληνικών τραπεζών θα υποβαθμιστεί περαιτέρω στην επόμενη διετία και προβλέπεται επιδείνωση στην ποιότητα χορηγήσεων. Μετά το 2010 θα αρχίσουν να αυξάνονται και τα επιτόκια.

Οι τραπεζίτες τώρα προτείνουν, «να ανατραπεί το αναπτυξιακό μας πρότυπο, με στροφή από την έμφαση στην κατανάλωση, προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης της μακροχρόνιας αποταμίευσης και της τόνωσης της εγχώριας παραγωγής, της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας, με στόχο την αύξηση των εξαγωγών ή αντίστοιχα υποκατάσταση των εισαγωγών» .

Η υποκατάσταση των εισαγωγών και η αύξηση των εξαγωγών ήταν ο στόχος των πολιτικών των κυβερνήσεων Καραμανλή και Παπανδρέου 1974-1989.
Μετά αλλάξαμε μοντέλο λόγω «φιλελεύθερων ιδεών» ,λιγότερου κράτους, και ιδιωτικοποιήσεων.

Τα εργοστάσια άρχισαν να κλείνουν, τα χωράφια γινόντουσαν οικόπεδα για παραθεριστικές κατοικίες, η ανεργία κάθε χρόνο αύξανε, και το χρέος επίσης. οι Έλληνες κυκλοφορούσαν με πιστωτικές κάρτες, οι τράπεζες εισέπρατταν υψηλά επιτόκια, χτίζαμε διαρκώς εμπορικά κέντρα, και η καταναλωτική ευτυχία εξαγόρασε την πολιτική συνείδηση του Έλληνα.
Η επιλογή που είχε γίνει ήταν, η ελληνική οικονομία να στηριχθεί σε τρεις άξονες. Την οικοδομή, τον τουρισμό και τη Ναυτιλία.
Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι πάθος έκανε αυτές τις επιλογές και ποιος μας τις επέβαλε . Δηλαδή το βασικό πολιτικό ερώτημα είναι , το ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο. Και η απάντηση είναι απλή.
Κυβερνάει αυτός που σχεδιάζει και επιβάλλει πολιτικές.
Και αυτοί είναι οι Τραπεζίτες.

Το νέο αναπτυξιακό μοντέλο προβλέπει ότι «Ο ιδιωτικός τομέας πρέπει να γίνει πιο εξωστρεφής, να αναλάβει πρωτοβουλίες και να παράγει προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας». Θα πρέπει «να τονωθεί η ζήτηση σε τομείς με μεγάλη εγχώρια προστιθέμενη αξία και σημασία για την απασχόληση, όπως ο τουρισμός, η αγροτική παραγωγή και η επεξεργασία αγροτικών προϊόντων, η μεταποίηση, οι κατασκευές και η ανάπτυξη υποδομών».
Σήμερα μετά από μια εικοσαετία συνεχών προσπαθειών να εξοντώσουν την ελληνική αγροτική τάξη, για να καταναλώνουμε της αγροτικά προϊόντα του Ισραήλ και όχι μόνο, επανέρχονται στην αύξηση της αγροτικής παραγωγής.

Κάποιος θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του για τα λάθη.

Η κατάσταση μας όπως την περιγράφουν οι τραπεζίτες και όχι οι πολιτικοί είναι εξαιρετικά δύσκολη .
-«Όταν οι εταίροι μας στην ΕΕ θα βγαίνουν από την κρίση, εμείς κινδυνεύουμε να παραμείνουμε παγιδευμένοι σ’ έναν φαύλο κύκλο, και να αργήσουμε πολύ να τους ακολουθήσουμε στην ανάκαμψη». «Οι στρατηγικές εξόδου από την κρίση, από μακροοικονομικής άποψης, είναι κάτι διαφορετικό στην Ελλάδα από ό,τι στον υπόλοιπο κόσμο».

Οι τραπεζίτες λένε ότι κινδυνεύουμε και ότι είμαστε διεθνώς αναξιόπιστοι του και απαιτούν « από όλους περισσότερη υπευθυνότητα και συνέπεια», για υπευθυνότητα ομιλει και ο κ. Καραμανλής και παπαγάλοι του. Ωστόσο οι τραπεζίτες εννοούν πρωτίστως τον κ. Καραμανλή ως «ανεύθυνο » την οποία δεν ανταποκρίνεται «σε υποχρεώσεις και δεσμεύσεις που αναλαμβάνει» και τις οποίες εμείς αγνοούμε.
Οι τραπεζίτες λένε ότι χρειάζεται «μια σοβαρή προσπάθεια αποκατάστασης της τρωθείσας αξιοπιστίας μας ως χώρας», και ότι «αυτό μπορεί να γίνει μόνον με συναίνεση της ελληνικής κοινωνίας, που θα πρέπει να κατανοήσει και τους κινδύνους και τις προκλήσεις » .

Για να πληρώσουμε τα χρέη πρέπει να αυξηθούν τα δημόσια έσοδα με την πάταξη της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας, και περιορισμός των δαπανών.Απαιτούνται οργανωτικές και θεσμικές μεταρρυθμίσεις για την ενίσχυση του ανταγωνισμού και το άνοιγμα κλειστών αγορών, τη μείωση της γραφειοκρατίας, την ενίσχυση της διαφάνειας και της παραγωγικότητας στο δημόσιο τομέα.
Ακριβώς το πρόγραμμα του κ. Καραμανλή.