ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ Κύπρος 1974-2009. Τόσο κοντά, τόσο μακριά

Του Στέλιου Κούκου

Ο τίτλος διαβάζεται τόσο με τη χρονική απόσταση όσο και με τη γεωγραφική. Όπως και να το διαβάσεις, όμως, σε πληγώνει.

Αφού διά στόματος Έλληνα πρωθυπουργού ακούσαμε ότι “η Κύπρος είναι μακριά”, ενώ από τα χείλη Έλληνα υπουργού Εθνικής Άμυνας ότι δεν θα στείλουμε τα παιδιά μας να σκοτωθούν στην Κύπρο. Εν τω μεταξύ τα στέλνουμε όπου μας ζητήσει το ΝΑΤΟ και οι συμβατικές μας υποχρεώσεις... Είναι γνωστό άλλωστε πως τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι, τα ανδραγαθήματα του ελληνικού στρατού έφτασαν μέχρι την Κορέα... Αλλά μήπως ΠΑΣΟΚ, Συνασπισμός και άλλες “δημοκρατικές” και “προοδευτικές” δυνάμεις δεν ήταν υπέρ του σχεδίου Ανάν, που νομιμοποιούσε τα τετελεσμένα της εισβολής και έδινε πλέον στην Τουρκία τη δυνατότητα να ελέγχει όλο το νησί;
Το “Δεν ξεχνώ” της μεταπολίτευσης έγινε “Δεν θέλω να θυμάμαι”. Με τον τρόπο αυτό όμως οι άνθρωποι, οι πολιτείες και τα έθνη αλώνονται εκ των έσω, προσχωρώντας σε θέσεις που όχι μόνο δεν τους εξυπηρετούν αλλά τους καταστρέφουν, τους εξαφανίζουν.
Το σχέδιο αυτό όμως το χάλασε τόσο η σθεναρή και εναργής στάση του Τάσου Παπαδόπουλου όσο και το αλάνθαστο πολιτικό αισθητήριο του ελληνισμού της Κύπρου. Είναι γνωστό πως το κυβερνών σήμερα ΑΚΕΛ “σύρθηκε” στο όχι από τους ψηφοφόρους του. Η ηγεσία του άλλα είχε κατά νουν. Και ουσιαστικά οι επικεφαλής του ΑΚΕΛ και ο νυν πρόεδρος της Κύπρου μπορεί να μην έχουν αλλάξει ακόμη απόψεις και να τρέφουν και πάλι αυταπάτες και πλάνες οικτρές. Πάντως κι αυτοί κάτι πρέπει να κατάλαβαν πλέον ως κατέχοντες την εξουσία και “συνομιλούντες” με τους κατακτητές.
Βεβαίως πιο αυστηρές απαντήσεις στους τούρκους εισβολείς έδωσαν παλικαρίσια έλληνες και ελληνοκύπριοι στρατιώτες που βρέθηκαν στα πεδία των μαχών, ακόμη και όταν οι άνανδροι πραξικοπηματίες χουντικοί αξιωματικοί τους έλεγαν να μην πυροβολούν τους τούρκους στρατιώτες γιατί δήθεν έκαναν γυμνάσια. Ή ακόμη και όταν δεν εγκατέλειπαν τις θέσεις τους προτιμώντας να πεθάνουν παρά να υποχωρήσουν. Οι γενναίοι στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ έδωσαν ξεχωριστά μαθήματα αυταπάρνησης και έμπρακτου πατριωτισμού. Και όχι “Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών” άνευ βουλής και εκλογών, που με το πρώτο μπαμ έγιναν καπνός, οι άθλιοι.

Το ίδιο και οι ελληνοκύπριοι που πολεμούσαν στα δεξιά της ΕΛΔΥΚ με επικεφαλής τον ταγματάρχη Δημήτρη Αλευρομάγειρο, κρατώντας ουσιαστικά τη Λευκωσία ελεύθερη και πρωτεύουσα. Έστω διαιρεμένη. Άλλωστε ένα κομμάτι της ήταν προτεκτοράτο της Άγκυρας και των τρομοκρατών του Ντενκτάς από το 1964.
Δέκα χρόνια μετά η Τουρκία κατέλαβε τη μισή Κύπρο προχωρώντας σε εθνοκάθαρση στο βόρειο τμήμα της, καταστρέφοντας ελληνικά μνημεία πολιτισμού χιλιάδων χρόνων...
Γι’ αυτό λοιπόν πρέπει να μπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση;