Ισραηλινή διασύνδεση και στο Κυπριακό

του Κώστα Μπετινάκη

Το ΝΑΤΟ αποφάσισε να επιβάλλει «συνδιαχείριση» στο Αιγαίο. Το ΝΑΤΟ αποφάσισε κοινά γυμνάσια με το Ισραήλ. Το ΝΑΤΟ μας έχει επιβάλλει να περιπολούν ελληνικά πολεμικά σκάφη στην θαλάσσια περιοχή του Λιβάνου για να αποτραπεί ο ανεφοδιασμός με όπλα των Χεσμπολά. Όλα τούτα για χάρη του κανακάρη των ΗΠΑ του Ισραήλ. Που δεν ανήκει πάντως, στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο.

Η Τουρκία επιτρέπει στα ισραηλινά μαχητικά να πραγματοποιούν ασκήσεις στον τουρκικό εναέριο χώρο. Για να μαθαίνουν οι πιλότοι των ισραηλινών μαχητικών και καμιά μακρινή διαδρομή, μια και η έκταση του Ισραήλ, μαζί με τα κατεχόμενα, είναι περιορισμένη.

Τριανταπέντε χρόνια μετά την Κυπριακή Τραγωδία, καιρός είναι να αναφερθούμε στην «ισραηλινή διασύνδεση». Μας τη θύμισε το βιβλίο «Cyprus- A modern History» του William Mallinson,(έκδοση 2005), που μού έστειλε σήμερα, ο παλαίμαχος δημοσιογράφος Ηλίας Δημητρακόπουλος, από την Ουάσιγκτον.

"Το αμερικανικό ενδιαφέρον για τη ασφάλεια του Ισραήλ –γράφει ο Μάλινσον- ανάγεται από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, καθώς η Σοβιετική Ένωση εξόπλιζε τους εχθρούς του Ισραήλ και ο αδέσμευτος Ντομ Μίντοφ στη Μάλτα έδιωχνε τις βρετανικές βάσεις από το νησί. Τότε (Ιανουάριος 1973) η στρατιωτική χούντα της Αθήνας υπέγραφε την περίφημη συμφωνία για παροχή λιμενικών διευκολύνσεων για τον 6ο Αμερικανικό Στόλο.
Ήταν τότε που διαβεβαίωνε η χούντα για την παραδοσιακή φιλία με τις ΗΠΑ, παρ’ όλο που αρνιόταν να αναγνωρίσει το Ισραήλ. Όπως υποστηρίζει ο Μάλισον «η Ελλάδα ουδέποτε αναγνώρισε πλήρως το Ισραήλ».
Ένα κομβικό σημείο αποτελεί ο πόλεμος του Γιομ Κιπούρ, όταν στις 6 Οκτωβρίου 1973 οι αιγυπτιακές δυνάμεις αντεπιτέθηκαν για την ανακατάληψη της χερσονήσου του Σινά. Οι ΗΠΑ είχαν ζητήσει από την κυβέρνηση Παπαδόπουλου την άδεια να χρησιμοποιήσουν το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ελευσίνας για τον στρατιωτικό ανεφοδιασμό του Ισραήλ. «Η άρνηση που δέχτηκαν ήταν ευγενική, διότι δεν ήταν συμβατή με τους σκοπούς του ΝΑΤΟ». Παρόλο που κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες είχαν αρνηθεί τότε διευκολύνσεις στον ανεφοδιασμό του Ισραήλ με πολεμοφόδια, η εγγύτητα της Ελλάδας με το Ισραήλ μετρούσε, ιδιαίτερα μετά την άρνηση του Έντουαρντ Χηθ να επιτρέψει την χρησιμοποίηση των βρετανικών βάσεων στην Κύπρο. Ο Κίσινγκερ κόντεψε να πάθει αποπληξία. Και τον μεν Χηθ δεν ήταν εύκολο να ανατρέψουν οι Αμερικανοί, αλλά τον Παπαδόπουλο… Είχαν έτοιμο τον διάδοχό του. Τον Ιωαννίδη, και πρωθυπουργό με θητεία στις ΗΠΑ, τον Ανδρουτσόπουλο.

Γράφει λοιπόν ο Μάλινσον: «Η Κύπρος, είχε αποκτήσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις ΗΠΑ, λόγω της σημασίας που παίζει στην άμυνα του Ισραήλ. Το ίδιο ενδιαφέρον όσο η τουρκο-ισραηλινή στρατιωτική συνεργασία. Ο Κίσινγκερ είχε ξεκινήσει την προσπάθεια για την απομάκρυνση του Μακαρίου και την εγκατάσταση στην Λευκωσία μια φιλική στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ κυβέρνηση. Είτε αν η φιλική προς τις ΗΠΑ κυβέρνηση των Αθηνών πετύχαινε την ένωση με την Κύπρο, είτε μια τουρκική εισβολή στην Κύπρο εξασφάλιζε αρκετά εδάφη ώστε να εξασφαλισθούν οι εγκαταστάσεις που απαιτούνται για την προστασία του Ισραήλ. Όλα αυτά βρίσκονταν σε απόλυτη συμφωνία με την ταυτισμένη με τα ισραηλινά συμφέροντα και τις τουρκικές βλέψεις, στρατηγική του Κίσινγκερ. Έτσι έφερνε την Κύπρο στο προσκήνιο της Μέσης Ανατολής. Η κατάσταση είναι η ίδια σήμερα. Ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης συμφωνεί πως «οι ΗΠΑ επιθυμούν η Κύπρος να παίξει ρόλο στην ισραηλινή άμυνα». Ο δημοσιογράφος Ηλίας Δημητρακόπουλος επίσης υποστηρίζει πως «η Κύπρος είναι σημαντική για την άμυνα του Ισραήλ».

Μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, «όταν οι Κομμουνιστές έχασαν το θεό τους και οι καπιταλιστές τον δαίμονά τους, τα σχέδια του ΝΑΤΟ ήταν να μείνουν οι Αμερικανοί μέσα, οι Ρώσοι έξω και οι Γερμανοί κάτω».

«Όπως λέει και ο Δημητρακόπουλος, οι Αμερικανοί «απλώς επιθυμούν να διασπάσουν την Ευρώπη, μέσω της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ». Το σκεπτικό του δημοσιογράφου εμπεριέχει τη λογική ότι τα νέα ευρωπαϊκά (πρώην ανατολικά) κράτη έχουν το βλέμμα στραμμένο περισσότερο στις ΗΠΑ παρά στην Ευρωπαϊκή Ένωση».
Το βιβλίο του Μάλινσον, αναφέρεται επίσης στην «ελληνο-τουρκική διαμάχη στο Αιγαίο».

Γιατί οι ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα της Ελλάδας να έχει εναέριο χώρο βάθους δέκα μιλίων, όπως είχε συμφωνηθεί το 1931, χωρίς καμμία τουρκική αντίρρηση; Η στάση των ΗΠΑ στο ζήτημα αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί τουλάχιστον σιβυλλική.

«Ας πάμε πίσω στα 1977, όταν ο Γουίλιαμ Σκόφιλ είχε διοριστεί ως πρεσβευτής στην Ελλάδα, και να καταθέσει στην Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας. Εκεί αναφέρθηκε σε «ασυνήθεις διακανονισμούς» αναφορικά με τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα πάνω στα ελληνικά νησιά, κοντά στις τουρκικές ακτές. Η φράση αυτή προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από το ελληνικό λόμπι και το Στέητ Ντηπάρτμεντ υποχρεώθηκε να εκδώσει «διορθωτική δήλωση»: «Το ιδιοκτησιακό καθεστώς των νησιών, βασίζεται σε από καιρό διεθνείς συμφωνίες τις οποίες οι ΗΠΑ υποστηρίζουν πλήρως».
Αργότερα όμως το Στέητ Ντηπάρτμεντ διέγραψε τις τελευταίες έξι λέξεις από την διορθωτική ανακοίνωση για να μην ενοχληθεί το τουρκικό λόμπι. Αυτό επισήμανε αμέσως ο δημοσιογράφος Ηλίας Δημητρακόπουλος, ο οποίος ενημέρωσε την ελληνική κυβέρνηση, η οποία αρνήθηκε να δεχθεί ως πρεσβευτή τον Σκόφιλ, ο οποίος εστάλη στην Πολωνία.
Η ιστορία αυτή δείχνει πως οι ΗΠΑ τείνουν να υποστηρίξουν τις τουρκικές θέσεις, αν θεωρήσουν πως έτσι μπορούν να ξεφύγουν ευκολότερα».

Είναι γεγονός πλέον πως οι ΗΠΑ δεν τηρούν πλέον πολιτική ίσων αποστάσεων, ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, ούτε για τα προσχήματα. Αλληθωρίζουν κατά Άγκυρα μεριά, μια και έχουν χειροπόδαρα δεμένη την κάθε τουρκική κυβέρνηση, με το πιστό στην Ουάσιγκτον στρατιωτικό κατεστημένο που ελέγχει έναν από τους μεγαλύτερους στρατούς στο ΝΑΤΟ.

Χώρια που ο τουρκικός λαός είναι στην πλειοψηφία του φιλο-αμερικανός (όχι χωρίς λόγο) σε αντίθεση με τον ελληνικό που έχει κάθε δικαιολογία να τρέφει έντονα αντιαμερικανικά αισθήματα. Λόγω χούντας, κυπριακής τραγωδίας και όσα επακολούθησαν.

Για να κλείσουμε με το ερώτημα: «Γιατί επιτέλους δεν ανοίγει ο φάκελος της Κύπρου; Τα απόρρητα έγγραφα το Στέητ Ντηπάρτμεντ και το Φόρειν Όφις τα δημοσιοποιούν μόλις περάσουν 20 χρόνια. Από την Κυπριακή Τραγωδία έχουν περάσει τριανταπέντε και όλοι τηρούν σιγή ιχθύος.