Γράφει ο Σπύρος Χατζάρας . Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΟΡΗΓΟ. Ανένδοτος για να φύγουν οι Ψεύτες,οι κλέφτες,και οιΠροδότες.«Ου δη πάτριον εστί ηγείσθαι τους επήλυδας των αυτοχθόνων….»...
ο μεταναστης αφεθηκε ελευθερος επειδη δεν αναγνωριστηκε απο τον μυνητη, επισης οι αστυνομοι αναγκασαν τον αδερφο του να υπογραψει οτι δεν ειχε ουτε μολοπα οταν τον ειδε. φυσικα δεν πηγε στο νοσοκομιο αφου φοβηθηκε επιδη δεν ειχε αδεια παραμονης. ΤΕΛΟΣ ΣΤΑΜΑΤΙΣΤΕ ΝΑ ΑΝΑΜΑΣΤΕ ΟΤΙ ΛΕΕΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΑΛΛΟΣΤ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΒΑΣΑΝΙΣΕΙ Η ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟ
Ιούνιος του 323 π.Χ. Ο Μέγας Αλέξανδρος αρρωσταίνει βαριά ευρισκόμενος στη Βαβυλώνα. Λίγο πριν εκπνεύσει, όπως γράφει ο Παπαρρηγόπουλος, «επρόφεραν τα χείλη αυτού δύο λέξεις. Ερωτηθείς τινι καταλείπει την βασιλείαν απεκρίθη, ως λέγεται, τω κρατίστω».
Ορίζει ως διάδοχο τον κράτιστο, τον ισχυρότερο των… δελφίνων. «Την επιούσαν πρωϊαν συνήλθον, ίνα βουλευθώσι περί του πρακτέου» οι περί αυτόν πολέμαρχοι. Αποφάσισαν να γίνει συνέδριο. Όντως συγκεντρώθηκαν οι ενδιαφερόμενοι, «πολλοί των φίλων και ηγεμόνων» – τα μέλη του κόμματος – με σκοπό να αναδειχθεί ο νέος βασιλεύς – αρχηγός. Στο συνέδριο προήδρευσε ο Περδίκας, γηραιός στρατηγός, ο οποίος «υπέμνησε τον κίνδυνο εις ον περιέστη το κράτος – κόμμα ένεκα του (πολιτικού) θανάτου του βασιλέως και την ανάγκη να μη μένη άνευ κεφαλής», λέει ο μέγας Παπαρρηγόπουλος στον 3ο τόμο της ιστορίας του Ελληνικού Έθνους. Κατά την συζήτηση που ακολούθησε, παρετηρήθη διάσταση απόψεων.
Τέλος υπερίσχυσε η γνώμη του Πτολεμαίου του Λάγου – κραταιός στρατηγός, προβεβλημένος δελφίνος – ο οποίος πρότεινε, να κυβερνούν «οι άνδρες οίτινες αποτελούν το σύνηθες του Αλεξάνδρου συμβούλιον»- ο πρωινός καφές- «αποφασίζοντες περί των πραγμάτων του κράτους κατά πλειονοψηφίαν». Δηλαδή, όλοι μαζί και κανένας, κοινώς μπάχαλο το «Κοινό των Μακεδόνων».
Να σημειωθεί, επιπροσθέτως, ότι κατά την διάρκεια των αρχαιρεσιών για την ανάδειξη του νέου βασιλέως, ο στρατός, η μακεδονική φάλαγγα «ηγανάκτει διότι οι μεγιστάνες εσφετερίσθησαν το δικαίωμα να αποφασίσωσι περί της τύχης του κράτους άνευ της συναινέσεως του στρατού», της βάσης με σημερινούς όρους.
Η συνέχεια είναι γνωστή. Λόγω ασυμφωνίας των διαδόχων- δελφίνων, το απέραντο κράτος κατατμήθηκε στους Πτολεμαίους, Σελεύκους, Αντίπατρους, Αντίγονους και λοιπούς ενδόξους βασιλείς, οι οποίοι το 301π.Χ στην περίφημη «μάχη των βασιλέων», στην Ιψό της Φρυγίας, κατασκοτώθηκαν μεταξύ τους, προς μεγίστη χαρά και αγαλλίαση των καιροφυλακτούντων Ρωμαίων. (= του Γιωργάκη Γ’ του Πορφυρογέννητου).
Αυτά με τους 'ευκλεείς' προγόνους μας, που εκτός από δόξα και μεγαλεία, μας κληροδότησαν και «λαμπρά» ελαττώματα.
Τω καιρώ εκείνω αντιμαχούσαν οι διάδοχοι για μια αυτοκρατορία. Τω καιρώ ετούτω «προμαχούν» οι Νεοδημοπίθηκοι για το ποιος θα αναλάβει το σκήνωμα του πρώην κυβερνώντος κόμματος. Ο ηττηθείς «βασιλεύς» ήδη αυτοταριχεύθηκε. Ως καλός καπετάνιος εγκαταλείπει το κλυδωνιζόμενο καράβι, γιατί καταπώς θα έλεγε και ο ποιητής «το πιο φρικτό ναυάγιο θα ήταν να σωθεί». (=Ο καπετάνιος). ΥΓ.Πάντως, η στρατηγική Σαμαρά μοιάζει αντίστοιχη με εκείνη του Σαρκοζύ για το χώρο της Ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς και του Ομπάμα για το Αμερικανικό Δημοκρατικό Κόμμα: να ενώσει το κόμμα, να ενώσει την παράταξη, κι ύστερα να κερδίσει τις εκλογές. Ο Σαμαράς μιλάει στην «ψυχή» του κόμματος και με στρατηγικούς όρους. Αντίθετα η στρατηγική Ντόρας είναι αντίστοιχη με εκείνη της Χίλαρυ Κλίντον, μιλάει με τακτικίστικους όρους κι απευθύνεται σε ένα φθαρμένο στελεχιακό δυναμικό. Κυνηγώντας τους ενδιάμεσους ψηφοφόρους, κινδυνεύει να χάσει πολύ περισσότερους παραδοσιακούς.Πράγματι, οι… «ακάλυπτοι δεξιοί», δεν θα αντέξουν άλλη «πολιτική ορθότητα» και πολιτική μετατόπιση στα όρια του… «Σημιτικού εκσυγχρονισμού. Αν τα καταφέρει ο Σαμαράς, αυτό θα σημάνει και το τέλος της Μεταπολίτευσης. Γιατί θα έχει βρει για πρώτη φορά γνήσια εκπροσώπηση η μη αριστερή παράταξη στην Ελλάδα, με σύνθεση παραδοσιακών και φιλελεύθερων αντιλήψεων. Αυτό ακριβώς που αποτελεί το «μοντέλο Σαρκοζύ» (κι αυτό που διακήρυξε ουσιαστικά, ο ίδιος ο Σαμαράς, την περασμένη Πέμπτη). Διότι μέχρι τώρα η Νέα Δημοκρατία μάλλον… «ντρεπόταν» για τις ιδέες της!
Η ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΜΑΦΙΑ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ - ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΛΕΓΞΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://hellenicrevenge.blogspot.com/2009/10/blog-post_6320.html
ο μεταναστης αφεθηκε ελευθερος επειδη δεν αναγνωριστηκε απο τον μυνητη, επισης οι αστυνομοι αναγκασαν τον αδερφο του να υπογραψει οτι δεν ειχε ουτε μολοπα οταν τον ειδε. φυσικα δεν πηγε στο νοσοκομιο αφου φοβηθηκε επιδη δεν ειχε αδεια παραμονης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΕΛΟΣ ΣΤΑΜΑΤΙΣΤΕ ΝΑ ΑΝΑΜΑΣΤΕ ΟΤΙ ΛΕΕΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΑΛΛΟΣΤ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΒΑΣΑΝΙΣΕΙ Η ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟ
Ιούνιος του 323 π.Χ. Ο Μέγας Αλέξανδρος αρρωσταίνει βαριά ευρισκόμενος στη Βαβυλώνα. Λίγο πριν εκπνεύσει, όπως γράφει ο Παπαρρηγόπουλος, «επρόφεραν τα χείλη αυτού δύο λέξεις. Ερωτηθείς τινι καταλείπει την βασιλείαν απεκρίθη, ως λέγεται, τω κρατίστω».
ΑπάντησηΔιαγραφήΟρίζει ως διάδοχο τον κράτιστο, τον ισχυρότερο των… δελφίνων. «Την επιούσαν πρωϊαν συνήλθον, ίνα βουλευθώσι περί του πρακτέου» οι περί αυτόν πολέμαρχοι. Αποφάσισαν να γίνει συνέδριο. Όντως συγκεντρώθηκαν οι ενδιαφερόμενοι, «πολλοί των φίλων και ηγεμόνων» – τα μέλη του κόμματος – με σκοπό να αναδειχθεί ο νέος βασιλεύς – αρχηγός. Στο συνέδριο προήδρευσε ο Περδίκας, γηραιός στρατηγός, ο οποίος «υπέμνησε τον κίνδυνο εις ον περιέστη το κράτος – κόμμα ένεκα του (πολιτικού) θανάτου του βασιλέως και την ανάγκη να μη μένη άνευ κεφαλής», λέει ο μέγας Παπαρρηγόπουλος στον 3ο τόμο της ιστορίας του Ελληνικού Έθνους.
Κατά την συζήτηση που ακολούθησε, παρετηρήθη διάσταση απόψεων.
Τέλος υπερίσχυσε η γνώμη του Πτολεμαίου του Λάγου – κραταιός στρατηγός, προβεβλημένος δελφίνος – ο οποίος πρότεινε, να κυβερνούν «οι άνδρες οίτινες αποτελούν το σύνηθες του Αλεξάνδρου συμβούλιον»- ο πρωινός καφές- «αποφασίζοντες περί των πραγμάτων του κράτους κατά πλειονοψηφίαν». Δηλαδή, όλοι μαζί και κανένας, κοινώς μπάχαλο το «Κοινό των Μακεδόνων».
Να σημειωθεί, επιπροσθέτως, ότι κατά την διάρκεια των αρχαιρεσιών για την ανάδειξη του νέου βασιλέως, ο στρατός, η μακεδονική φάλαγγα «ηγανάκτει διότι οι μεγιστάνες εσφετερίσθησαν το δικαίωμα να αποφασίσωσι περί της τύχης του κράτους άνευ της συναινέσεως του στρατού», της βάσης με σημερινούς όρους.
Η συνέχεια είναι γνωστή. Λόγω ασυμφωνίας των διαδόχων- δελφίνων, το απέραντο κράτος κατατμήθηκε στους Πτολεμαίους, Σελεύκους, Αντίπατρους, Αντίγονους και λοιπούς ενδόξους βασιλείς, οι οποίοι το 301π.Χ στην περίφημη «μάχη των βασιλέων», στην Ιψό της Φρυγίας, κατασκοτώθηκαν μεταξύ τους, προς μεγίστη χαρά και αγαλλίαση των καιροφυλακτούντων Ρωμαίων. (= του Γιωργάκη Γ’ του Πορφυρογέννητου).
Αυτά με τους 'ευκλεείς' προγόνους μας, που εκτός από δόξα και μεγαλεία, μας κληροδότησαν και «λαμπρά» ελαττώματα.
Τω καιρώ εκείνω αντιμαχούσαν οι διάδοχοι για μια αυτοκρατορία. Τω καιρώ ετούτω «προμαχούν» οι Νεοδημοπίθηκοι για το ποιος θα αναλάβει το σκήνωμα του πρώην κυβερνώντος κόμματος. Ο ηττηθείς «βασιλεύς» ήδη αυτοταριχεύθηκε. Ως καλός καπετάνιος εγκαταλείπει το κλυδωνιζόμενο καράβι, γιατί καταπώς θα έλεγε και ο ποιητής «το πιο φρικτό ναυάγιο θα ήταν να σωθεί». (=Ο καπετάνιος).
ΥΓ.Πάντως, η στρατηγική Σαμαρά μοιάζει αντίστοιχη με εκείνη του Σαρκοζύ για το χώρο της Ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς και του Ομπάμα για το Αμερικανικό Δημοκρατικό Κόμμα: να ενώσει το κόμμα, να ενώσει την παράταξη, κι ύστερα να κερδίσει τις εκλογές. Ο Σαμαράς μιλάει στην «ψυχή» του κόμματος και με στρατηγικούς όρους.
Αντίθετα η στρατηγική Ντόρας είναι αντίστοιχη με εκείνη της Χίλαρυ Κλίντον, μιλάει με τακτικίστικους όρους κι απευθύνεται σε ένα φθαρμένο στελεχιακό δυναμικό. Κυνηγώντας τους ενδιάμεσους ψηφοφόρους, κινδυνεύει να χάσει πολύ περισσότερους παραδοσιακούς.Πράγματι, οι… «ακάλυπτοι δεξιοί», δεν θα αντέξουν άλλη «πολιτική ορθότητα» και πολιτική μετατόπιση στα όρια του… «Σημιτικού εκσυγχρονισμού.
Αν τα καταφέρει ο Σαμαράς, αυτό θα σημάνει και το τέλος της Μεταπολίτευσης. Γιατί θα έχει βρει για πρώτη φορά γνήσια εκπροσώπηση η μη αριστερή παράταξη στην Ελλάδα, με σύνθεση παραδοσιακών και φιλελεύθερων αντιλήψεων. Αυτό ακριβώς που αποτελεί το «μοντέλο Σαρκοζύ» (κι αυτό που διακήρυξε ουσιαστικά, ο ίδιος ο Σαμαράς, την περασμένη Πέμπτη).
Διότι μέχρι τώρα η Νέα Δημοκρατία μάλλον… «ντρεπόταν» για τις ιδέες της!