Τα παίρνει πίσω τώρα, ο πανάθλιος Γκουρογιάννης : «Κακώς έγραψα πως ήταν ντουμάνι στην πρέζα η ΕΛΔΥΚ» , λέει στα « Νέα »!..
Η ΠΑΡΑΔΟΧΗ και ΟΜΟΛΟΓΙΑ από τον Γκουρογιάννη ότι, στο βιβλίο του "Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή", γράφει ΨΕΜΜΑΤΑ εις βάρος των Ελλήνων πολεμιστών υπέρ της ελευθερίας της Κύπρου το καλοκαίρι του 1974, ΔΕΝ αρκούν για να απαλύνουν τον πόνο που εντελώς απρόκλητα μας προξένησε με το κατάπτυστο λιβελλογράφημά του.
1ον : επειδή η "ΟΜΟΛΟΓΙΑ" του δεν αναφέρεται σε όλα, όσα ύπουλα διοχετεύει εναντίον μας στο βλάσφημο και χυδαίο βιβλίο του και
2ον : επειδή η "ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ" δεν θα συνοδεύει το βιβλίο κατά την πώλησή του, εάν δεν το ΑΠΟΣΥΡΕΙ ΑΜΕΣΩΣ και ΟΡΙΣΤΙΚΑ από την κυκλοφορία, σημαίνει ότι η "ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ" είναι μια ακόμα πράξη υποκρισίας και φαρισαϊσμού, προφανώς υποδειχθείσα από τα πάσης φύσεως αφεντικά του, γιά να αντιμετωπίσουν την θύελλα της δικαιολογημένης οργής και αγανάκτησης που ξέσπασε εναντίον τους από ΟΛΟ τον ΥΓΙΗ και ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Φ. ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ Πρόεδρος του Συλλόγου "ΒΕΤΕΡΑΝΟΙ ΚΥΠΡΟΥ 1974".
«Το Κυπριακό του ΄74 έχει πλήρη αντιστοίχιση με τον ατυχή πόλεμο του 1897», λέει στα «ΝΕΑ» ο ιστορικός στο Πανεπιστήμιο Κύπρου Γιώργος Γεωργής. «Η Κύπρος ηττήθηκε (μαζί και όλος ο Ελληνισμός), κάτι που η συλλογική συνείδηση θέλει να απωθήσει. Ο πόλεμος κρατάει μέχρι τώρα. Και σήμερα αναγνωρίζονται λείψανα ανδρών με τη μέθοδο DΝΑ. Πρόσφατα παραδόθηκαν οκτώ νεκροί στην Ελλάδα».
Πράγματι, η πληγή, 35 χρόνια μετά, χαίνει. Το κατάλαβαν άλλωστε καλά όσοι βρέθηκαν σε πρόσφατη εκδήλωση για το μυθιστόρημα «Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή» του Βασίλη Γκουρογιάννη, που ματαιώθηκε από τις έντονες αντιδράσεις κάποιων βετεράνων της ΕΛΔΥΚ και τις βίαιες διαθέσεις νεαρών, ακροδεξιάς απόχρωσης, με κράνη και κουκούλες.
Τα ερωτήματα αμείλικτα. Ήταν πόλεμος ηρωικός ή ατιμωτικός; Έγιναν εγκλήματα πολέμου; Ήταν τα χάπια διαδεδομένα; Γιατί τα στόματα παραμένουν κλειστά;
«Το πρόβλημα πολλών πολεμιστών στην Κύπρο είναι ότι δεν δικαιώθηκαν υπαρξιακά. Ότι δεν θεωρήθηκε πως έκαναν πόλεμο, ότι τους θεώρησαν συλλήβδην χουντικούς και ότι βλέπουν πως ποτέ δεν θα τους αναγνωριστούν όσες ηρωικές πράξεις και θυσίες έγιναν», λέει ο Βασίλης Γκουρογιάννης που για τις ανάγκες της έρευνάς του πήρε συνεντεύξεις Ελλήνων και Τούρκων βετεράνων.
«Αυτοί που έζησαν πρόσωπα και καταστάσεις στην Κύπρο οφείλουν όσο είναι καιρόςκαι απευθύνομαι στους απλούς στρατιώτεςνα καταγράψουν εντυπώσεις και να έχουν το θάρρος να πουν αυτά που λέει ο ένας στο αυτί του άλλου. Ό,τι ενδεχομένως ενοχλεί, από βετεράνους τα άκουσα. Από τους βετεράνους άκουσα σημεία και τέρατα που αν τα υιοθετούσα, θα έγραφα σελίδες ηρωισμού αλλά και ντροπής. Βεβαίως, με την πληροφόρηση που έχω πλέον δεν θα έγραφα- και το παίρνω πίσω ευθαρσώς, για τη συνείδησή μου- για χρήση ναρκωτικών ουσιών στην ΕΛΔΥΚ εκτεταμένα, αλλά για φαινόμενα λήψης ηρεμιστικών φαρμάκων μετά το σοκ. Επίσης: πουθενά δεν αναφέρω ότι ΕΛΔΥΚ και Εθνοφρουρά διέπραξαν εγκλήματα πολέμου. Τέτοια εγκλήματα διαπράχθηκαν από παραστρατιωτικούς σε τουρκικούς θύλακες στα μετόπισθεν», λέει.
«Ακρότητες έγιναν- αναμφισβήτητα- από ατάκτους της ΕΟΚΑ Β΄», συμπληρώνει ο Γιώργος Γεωργής. «Στο χωριό Πόχνη, λ.χ., σκότωσαν...
Τουρκοκύπριους κατοίκους. Απ΄ τον τακτικό στρατό της Τουρκίας όμως έχουμε οργανωμένα εγκλήματα πολέμου».
«Για τον πόλεμο του 1974 υπάρχει το στοιχείο της αδικίας απέναντι σ΄ αυτούς που πολέμησαν», λέει ο Μιχάλης Πιερής, ποιητής και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. «Υπάρχει επίσης το αίσθημα μιας γονατισμένης Κύπρου, η μιζέρια, η ασχήμια. Ο μεγάλος κύκλος ήταν της προδοσίας, η αντίσταση δεν εγγραφόταν πουθενά. Το μυθιστόρημα του Γκουρογιάννη μας παρουσιάζει την κακόγουστη φάρσα που δεν τιμάει κανέναν, ούτε Τούρκους και Κύπριους. Μιλάμε για έναν αντιαισθητικό πόλεμο».
«Εδώ έχουμε έναν άγνωστο, μυστικό, απαγορευμένο πόλεμο», λέει και ο συγγραφέας και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Γιώργης Γιατρομανωλάκης, που επρόκειτο να μιλήσει στην εκδήλωση. «Είμαστε στο 2009 και δεν έχουμε αποκτήσει ως έθνος την τόλμη της ομολογίας των πράξεών μας. Μας ταλανίζει ακόμα μια μίζερη μυστικοπάθεια. Στον βωμό του λεγόμενου εθνικού και κομματικού συμφέροντος δολοφονούνται αλήθειες. Και ό,τι ακούμε για φριχτά εγκλήματα τα μαθαίνουμε από δεξιά κι αριστερά. Περισσότερο μιλάνε οι Τούρκοι παρά εμείς. Αλλά ο Σολωμός έλεγε πως εθνικό είναι ό,τι είναι αληθινό».
Θα πρέπει, αν ανοίξει ο οχετός που άνοιξε με τον τρόπο του ο Βασίλης Γκουρογιάννης, υποστηρίζει ο Γιώργης Γιατρομανωλάκης, «να αποδοθούν τα τού Καίσαρος τω Καίσαρι. Να δούμε ποιοι ήταν με ποιους. Ορισμένοι μπορεί να έχουν δίκιο που φωνάζουν. Αλλά και ο Γκουρογιάννης έχει το απόλυτο δίκιο που τού προσδίδει η αυθαιρεσία τού συγγραφέα. Ας έρθει το επίσημο κράτος να τον διαψεύσει».
Διττή προδοσία
«Η προδοσία ήταν της χούντας και της ΕΟΚΑ Β΄διττή προδοσία», λέει ο επίκουρος καθηγητής Ιστορίας Νεώτερου Ελληνισμού Γιώργος Γεωργής. Αναμείχθηκαν Εθνοφρουρά, Κύπριοι καταδρομείς, ΕΟΚΑ Β΄ και Έλληνες αξιωματικοί. «Όλοι είχαν γνώση της επικείμενης εισβολής, ενώ παράλληλα οργάνωναν το πραξικόπημα εναντίον του εκλεγμένου Προέδρου Μακάριου. Έτσι έδωσαν την ευκαιρία στον Αττίλα να εισβάλει. Με τις ενέργειές τους, η ΕΟΚΑ Β΄ και ο Ιωαννίδης (σ.σ.: που υπήρξε αξιωματικός της ΕΛΔΥΚ), έγιναν οι νεκροθάφτες της ενώσεως Ελλάδας- Κύπρου».
Οι ευθύνες όμως δεν σταματάνε εκεί. «Ευθύνη υπάρχει και σε κάποιους Έλληνες αξιωματικούς που μετέτρεψαν τα στρατόπεδα σε αντιμακαριακά κέντρα. Δεν είναι τυχαίο πως ο Μακάριος στις αρχές Ιουλίου του ΄74 με επιστολή στον Γκιζίκη ζήτησε να ανακληθούν οι Έλληνες αξιωματικοί που ενέχονταν σε δράση εναντίον του. Σε συσκέψεις πολιτικών παραγόντων που έγιναν τότε στην Αθήνα αποφασίστηκε η ανατροπή του Μακάριου».
Όσο για τον ξένο παράγοντα... «Σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του Σοβιετικού υπουργού Εξωτερικών Γκρομίκο, ο Κίσινγκερ ήθελε να ξεμπερδεύει με τον Μακάριο και γι΄ αυτό διέρρεαν χαρακτηρισμοί του τύπου "Ο Κάστρο της Μεσογείου". Η Αγγλία, πάλι, δεν έκανε τίποτε ως εγγυήτρια δύναμη. Πιστεύω μάλιστα πως η απαρχή της κυπριακής σύγκρουσης έγινε με ευθύνη της. Οι συμφωνίες Ζυρίχης- Λονδίνου περιείχαν το διχοτομικό σπέρμα».
Και συνεχίζει: «Τα γεγονότα τής Κύπρου παραμένουν επτασφράγιστο μυστικό. Οι χιλιάδες καταθέσεις στην Εξεταστική Επιτροπή τής Βουλής των Ελλήνων δεν δόθηκαν ποτέ στη Βουλή τής Κύπρου, αν και ζητήθηκαν. Γεγονός είναι ότι και οι δύο πολιτείες (ελληνική και κυπριακή) φάνηκαν αγνώμονες προς τους πολεμιστές τού ΄74», καταλήγει ο Γιώργος Γεωργής.
«Η μεγαλύτερη ζημιά που έκανε ο πόλεμος είναι πως άλλαξε τη σχέση Ελλάδας- Κύπρου», λέει ο Μιχάλης Πιερής. «Ο μεταξύ τους ισχυρός δεσμός κλονίστηκε απ΄ το δίπτυχο προδοσία- πραξικόπημα».
Εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»
Σάββατο, 28 Νοεμβρίου 2009
Η ΠΑΡΑΔΟΧΗ και ΟΜΟΛΟΓΙΑ από τον Γκουρογιάννη ότι, στο βιβλίο του "Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή", γράφει ΨΕΜΜΑΤΑ εις βάρος των Ελλήνων πολεμιστών υπέρ της ελευθερίας της Κύπρου το καλοκαίρι του 1974, ΔΕΝ αρκούν για να απαλύνουν τον πόνο που εντελώς απρόκλητα μας προξένησε με το κατάπτυστο λιβελλογράφημά του.
1ον : επειδή η "ΟΜΟΛΟΓΙΑ" του δεν αναφέρεται σε όλα, όσα ύπουλα διοχετεύει εναντίον μας στο βλάσφημο και χυδαίο βιβλίο του και
2ον : επειδή η "ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ" δεν θα συνοδεύει το βιβλίο κατά την πώλησή του, εάν δεν το ΑΠΟΣΥΡΕΙ ΑΜΕΣΩΣ και ΟΡΙΣΤΙΚΑ από την κυκλοφορία, σημαίνει ότι η "ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ" είναι μια ακόμα πράξη υποκρισίας και φαρισαϊσμού, προφανώς υποδειχθείσα από τα πάσης φύσεως αφεντικά του, γιά να αντιμετωπίσουν την θύελλα της δικαιολογημένης οργής και αγανάκτησης που ξέσπασε εναντίον τους από ΟΛΟ τον ΥΓΙΗ και ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Φ. ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ Πρόεδρος του Συλλόγου "ΒΕΤΕΡΑΝΟΙ ΚΥΠΡΟΥ 1974".
«Το Κυπριακό του ΄74 έχει πλήρη αντιστοίχιση με τον ατυχή πόλεμο του 1897», λέει στα «ΝΕΑ» ο ιστορικός στο Πανεπιστήμιο Κύπρου Γιώργος Γεωργής. «Η Κύπρος ηττήθηκε (μαζί και όλος ο Ελληνισμός), κάτι που η συλλογική συνείδηση θέλει να απωθήσει. Ο πόλεμος κρατάει μέχρι τώρα. Και σήμερα αναγνωρίζονται λείψανα ανδρών με τη μέθοδο DΝΑ. Πρόσφατα παραδόθηκαν οκτώ νεκροί στην Ελλάδα».
Πράγματι, η πληγή, 35 χρόνια μετά, χαίνει. Το κατάλαβαν άλλωστε καλά όσοι βρέθηκαν σε πρόσφατη εκδήλωση για το μυθιστόρημα «Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή» του Βασίλη Γκουρογιάννη, που ματαιώθηκε από τις έντονες αντιδράσεις κάποιων βετεράνων της ΕΛΔΥΚ και τις βίαιες διαθέσεις νεαρών, ακροδεξιάς απόχρωσης, με κράνη και κουκούλες.
Τα ερωτήματα αμείλικτα. Ήταν πόλεμος ηρωικός ή ατιμωτικός; Έγιναν εγκλήματα πολέμου; Ήταν τα χάπια διαδεδομένα; Γιατί τα στόματα παραμένουν κλειστά;
«Το πρόβλημα πολλών πολεμιστών στην Κύπρο είναι ότι δεν δικαιώθηκαν υπαρξιακά. Ότι δεν θεωρήθηκε πως έκαναν πόλεμο, ότι τους θεώρησαν συλλήβδην χουντικούς και ότι βλέπουν πως ποτέ δεν θα τους αναγνωριστούν όσες ηρωικές πράξεις και θυσίες έγιναν», λέει ο Βασίλης Γκουρογιάννης που για τις ανάγκες της έρευνάς του πήρε συνεντεύξεις Ελλήνων και Τούρκων βετεράνων.
«Αυτοί που έζησαν πρόσωπα και καταστάσεις στην Κύπρο οφείλουν όσο είναι καιρόςκαι απευθύνομαι στους απλούς στρατιώτεςνα καταγράψουν εντυπώσεις και να έχουν το θάρρος να πουν αυτά που λέει ο ένας στο αυτί του άλλου. Ό,τι ενδεχομένως ενοχλεί, από βετεράνους τα άκουσα. Από τους βετεράνους άκουσα σημεία και τέρατα που αν τα υιοθετούσα, θα έγραφα σελίδες ηρωισμού αλλά και ντροπής. Βεβαίως, με την πληροφόρηση που έχω πλέον δεν θα έγραφα- και το παίρνω πίσω ευθαρσώς, για τη συνείδησή μου- για χρήση ναρκωτικών ουσιών στην ΕΛΔΥΚ εκτεταμένα, αλλά για φαινόμενα λήψης ηρεμιστικών φαρμάκων μετά το σοκ. Επίσης: πουθενά δεν αναφέρω ότι ΕΛΔΥΚ και Εθνοφρουρά διέπραξαν εγκλήματα πολέμου. Τέτοια εγκλήματα διαπράχθηκαν από παραστρατιωτικούς σε τουρκικούς θύλακες στα μετόπισθεν», λέει.
«Ακρότητες έγιναν- αναμφισβήτητα- από ατάκτους της ΕΟΚΑ Β΄», συμπληρώνει ο Γιώργος Γεωργής. «Στο χωριό Πόχνη, λ.χ., σκότωσαν...
Τουρκοκύπριους κατοίκους. Απ΄ τον τακτικό στρατό της Τουρκίας όμως έχουμε οργανωμένα εγκλήματα πολέμου».
«Για τον πόλεμο του 1974 υπάρχει το στοιχείο της αδικίας απέναντι σ΄ αυτούς που πολέμησαν», λέει ο Μιχάλης Πιερής, ποιητής και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. «Υπάρχει επίσης το αίσθημα μιας γονατισμένης Κύπρου, η μιζέρια, η ασχήμια. Ο μεγάλος κύκλος ήταν της προδοσίας, η αντίσταση δεν εγγραφόταν πουθενά. Το μυθιστόρημα του Γκουρογιάννη μας παρουσιάζει την κακόγουστη φάρσα που δεν τιμάει κανέναν, ούτε Τούρκους και Κύπριους. Μιλάμε για έναν αντιαισθητικό πόλεμο».
«Εδώ έχουμε έναν άγνωστο, μυστικό, απαγορευμένο πόλεμο», λέει και ο συγγραφέας και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Γιώργης Γιατρομανωλάκης, που επρόκειτο να μιλήσει στην εκδήλωση. «Είμαστε στο 2009 και δεν έχουμε αποκτήσει ως έθνος την τόλμη της ομολογίας των πράξεών μας. Μας ταλανίζει ακόμα μια μίζερη μυστικοπάθεια. Στον βωμό του λεγόμενου εθνικού και κομματικού συμφέροντος δολοφονούνται αλήθειες. Και ό,τι ακούμε για φριχτά εγκλήματα τα μαθαίνουμε από δεξιά κι αριστερά. Περισσότερο μιλάνε οι Τούρκοι παρά εμείς. Αλλά ο Σολωμός έλεγε πως εθνικό είναι ό,τι είναι αληθινό».
Θα πρέπει, αν ανοίξει ο οχετός που άνοιξε με τον τρόπο του ο Βασίλης Γκουρογιάννης, υποστηρίζει ο Γιώργης Γιατρομανωλάκης, «να αποδοθούν τα τού Καίσαρος τω Καίσαρι. Να δούμε ποιοι ήταν με ποιους. Ορισμένοι μπορεί να έχουν δίκιο που φωνάζουν. Αλλά και ο Γκουρογιάννης έχει το απόλυτο δίκιο που τού προσδίδει η αυθαιρεσία τού συγγραφέα. Ας έρθει το επίσημο κράτος να τον διαψεύσει».
Διττή προδοσία
«Η προδοσία ήταν της χούντας και της ΕΟΚΑ Β΄διττή προδοσία», λέει ο επίκουρος καθηγητής Ιστορίας Νεώτερου Ελληνισμού Γιώργος Γεωργής. Αναμείχθηκαν Εθνοφρουρά, Κύπριοι καταδρομείς, ΕΟΚΑ Β΄ και Έλληνες αξιωματικοί. «Όλοι είχαν γνώση της επικείμενης εισβολής, ενώ παράλληλα οργάνωναν το πραξικόπημα εναντίον του εκλεγμένου Προέδρου Μακάριου. Έτσι έδωσαν την ευκαιρία στον Αττίλα να εισβάλει. Με τις ενέργειές τους, η ΕΟΚΑ Β΄ και ο Ιωαννίδης (σ.σ.: που υπήρξε αξιωματικός της ΕΛΔΥΚ), έγιναν οι νεκροθάφτες της ενώσεως Ελλάδας- Κύπρου».
Οι ευθύνες όμως δεν σταματάνε εκεί. «Ευθύνη υπάρχει και σε κάποιους Έλληνες αξιωματικούς που μετέτρεψαν τα στρατόπεδα σε αντιμακαριακά κέντρα. Δεν είναι τυχαίο πως ο Μακάριος στις αρχές Ιουλίου του ΄74 με επιστολή στον Γκιζίκη ζήτησε να ανακληθούν οι Έλληνες αξιωματικοί που ενέχονταν σε δράση εναντίον του. Σε συσκέψεις πολιτικών παραγόντων που έγιναν τότε στην Αθήνα αποφασίστηκε η ανατροπή του Μακάριου».
Όσο για τον ξένο παράγοντα... «Σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του Σοβιετικού υπουργού Εξωτερικών Γκρομίκο, ο Κίσινγκερ ήθελε να ξεμπερδεύει με τον Μακάριο και γι΄ αυτό διέρρεαν χαρακτηρισμοί του τύπου "Ο Κάστρο της Μεσογείου". Η Αγγλία, πάλι, δεν έκανε τίποτε ως εγγυήτρια δύναμη. Πιστεύω μάλιστα πως η απαρχή της κυπριακής σύγκρουσης έγινε με ευθύνη της. Οι συμφωνίες Ζυρίχης- Λονδίνου περιείχαν το διχοτομικό σπέρμα».
Και συνεχίζει: «Τα γεγονότα τής Κύπρου παραμένουν επτασφράγιστο μυστικό. Οι χιλιάδες καταθέσεις στην Εξεταστική Επιτροπή τής Βουλής των Ελλήνων δεν δόθηκαν ποτέ στη Βουλή τής Κύπρου, αν και ζητήθηκαν. Γεγονός είναι ότι και οι δύο πολιτείες (ελληνική και κυπριακή) φάνηκαν αγνώμονες προς τους πολεμιστές τού ΄74», καταλήγει ο Γιώργος Γεωργής.
«Η μεγαλύτερη ζημιά που έκανε ο πόλεμος είναι πως άλλαξε τη σχέση Ελλάδας- Κύπρου», λέει ο Μιχάλης Πιερής. «Ο μεταξύ τους ισχυρός δεσμός κλονίστηκε απ΄ το δίπτυχο προδοσία- πραξικόπημα».
Εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»
Σάββατο, 28 Νοεμβρίου 2009
Ο εν λόγω βασιλάκης, ουχί, δε, Βασίλειος, κατάγεται εκ της Ηπείρου. Φτωχό παιδί, ως άπαντες σχεδόν της ηλικίας του, αλλά πρακτικόν, ως οι πλείονες εκ των Ηπειρωτών, υπανδρεύθη γυναίκαν έχουσαν ... εργασίαν. Σύμφωνοι, ουδείς ψόγος. Όμως, η γυναίκα του ηργάζετο εν τω Καποδιστριακώ Πανεπιστημίω Αθηνών, ως Γραμματεύς του Καθηγητού ... Κουμάντου ! Ούτω, πως, οσημέραι ο βασιλάκης μετετράπη εκ του φτωχού και τιμίου τέκνου της Ηπείρου εις ... επιτυχημένον ... Αθηναίον ... Ότε, δε, του εσυστήθη και ο εκδότης ... Καστανιώτης, έ, τότε εσυνήντησε και την μεγάλην επιτυχίαν ως ... συγγραφεύς ... "Κρίμα το παλληκάρι, κρίμα"!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΑΡΧΑΙΟΣ