Το τρίο μπελκάντο. Διαμάντω Μπίλντερμπεργκ,Θάλεια, Μπαμπινώτης.Το κείμενο της συναγωνίστριας της Θάλειας, Χριστίνας Κουλούρη, που δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ, πριν 11 χρόνια το 1998 , με τίτλο , «Η ισχύς της πλειονότητας και τα δικαιώματα των ολίγων» διδάσκεται ως «υπόδειγμα ελληνικής γλώσσας» στο βιβλίο Νέων Ελληνικών της 3ης Γυμνασίου.
Κείμενο 3 - [Η ελληνική κοινωνία αλλάζει]
«Πριν από μία δεκαετία περίπου η Ελλάδα έδινε την εντύπωση ενός ενιαίου, ομοιογενούς έθνους, όπου η παρουσία των διαφορετικών (ως προς το χρώμα, τη γλώσσα, τη θρησκεία, την κουλτούρα) ήταν σποραδική ή περιχαρακωμένη σε απομακρυσμένες, συνοριακές περιοχές. Ακόμα και σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο, όπως η Αθήνα, οι περισσότεροι ξένοι έμοιαζαν να είναι οι τουρίστες που κάθε καλοκαίρι προτιμούσαν τον ήλιο και τη θάλασσα της Μεσογείου για τις διακοπές τους.»
«Έδινε την εντύπωση» λένε στα παιδιά με το υπόδειγμα νεοελληνικών. Και « οι περισσότεροι ξένοι έμοιαζαν να είναι οι τουρίστες». «Έμοιαζαν» δεν ήταν.
«Ταυτόχρονα οι Έλληνες ήταν ένας λαός μεταναστών. Σε όλο τον 20ό αιώνα η μετανάστευση προς τη Δύση αποτελούσε βασικό στοιχείο της ελληνικής δημογραφικής κίνησης».
Οι Έλληνες δεν είναι ι λαός μεταναστών. Δεν είναι Εβραίοι ούτε Χαζαροεβραίοι. Είναι λαός με μετανάστες. Η μετακίνηση στον παλιό αυτοκρατορικό χώρο είναι «εσωτερική μετακίνηση», δεν είναι μετανάστευση. Ο Μοσχοπολίτης που πήγε στο Μοναστήρι δεν είναι μετανάστης. Ο Θεσσαλονικιός που πήγε στην Κωνσταντινούπολη, μετακινήθηκε δεν μετανάστευσε. Οι ελληνικές κοινότητες στη τη Βιέννη, την Τεργέστη, τη Βενετία, τη Μόσχα, ήταν μεταναστευτικές. Και φυσικά η μετανάστευση σε ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία, Γερμανία.
«Οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στην Ανατολική Ευρώπη και στα Βαλκάνια τις τελευταίες δύο δεκαετίες έκαναν την Ελλάδα χώρα υποδοχής μαζικού ρεύματος μεταναστών».
Ακόμα δεν είχε ανοίξει η «Πόρτα Ασίας –Αφρικής».
«Η ενεργή παρουσία των μειονοτήτων στην ελληνική κοινωνία διατάραξε λοιπόν τα τελευταία χρόνια την ως τότε κυρίαρχη εικόνα της αρμονικής εθνικής ομοιογένειας και έθεσε επιτακτικά πλέον το ζήτημα της συνύπαρξης διαφορετικών εθνοπολιτισμικών ομάδων.»
Ο στρατηγικός τους στόχος. «Συνύπαρξη διαφορετικών εθνοπολιτισμικών ομάδων.»
Και πράγματι με τις συγγενείς μας πολιτιστικά, «εθνοπολιτισμικές ομάδες», από την Ευρώπη και τον ρωσικό χώρο, δεν υπήρξε πρόβλημα συνύπαρξης και ομαλής συμβίωσης. Τά προβλήματα άρχισαν με τη ραγδαία εισβολή των Αλβανών, που βρίσκονται ακόμα στην εποχή της Φάρας, και της αρπακτικής οικονομίας, και των ισλαμιστών λαθρομεταναστών.
«Τα παιδιά στο σχολείο καλούνται να μάθουν να ξεχωρίζουν τα κοινά στοιχεία που έχουν μεταξύ τους κουλτούρες που στην πρώτη ματιά μοιάζουν διαφορετικές, να εκτιμούν την αξία άλλων πολιτισμών εκτός από το δικό τους, να αναγνωρίζουν την ετερογένεια, και όχι την ομοιογένεια, ως βασικό χαρακτηριστικό των σύγχρονων κοινωνιών».
Αυτή ειναι η πλύση εγκεφάλου. Η διαταγή, η εντολή του Μεγάλου Αδελφού."Τα παιδιά στο σχολείο καλούνται να μάθουν...."
Σπύρος Χατζάρας
Κείμενο 3 - [Η ελληνική κοινωνία αλλάζει]
«Πριν από μία δεκαετία περίπου η Ελλάδα έδινε την εντύπωση ενός ενιαίου, ομοιογενούς έθνους, όπου η παρουσία των διαφορετικών (ως προς το χρώμα, τη γλώσσα, τη θρησκεία, την κουλτούρα) ήταν σποραδική ή περιχαρακωμένη σε απομακρυσμένες, συνοριακές περιοχές. Ακόμα και σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο, όπως η Αθήνα, οι περισσότεροι ξένοι έμοιαζαν να είναι οι τουρίστες που κάθε καλοκαίρι προτιμούσαν τον ήλιο και τη θάλασσα της Μεσογείου για τις διακοπές τους.»
«Έδινε την εντύπωση» λένε στα παιδιά με το υπόδειγμα νεοελληνικών. Και « οι περισσότεροι ξένοι έμοιαζαν να είναι οι τουρίστες». «Έμοιαζαν» δεν ήταν.
«Ταυτόχρονα οι Έλληνες ήταν ένας λαός μεταναστών. Σε όλο τον 20ό αιώνα η μετανάστευση προς τη Δύση αποτελούσε βασικό στοιχείο της ελληνικής δημογραφικής κίνησης».
Οι Έλληνες δεν είναι ι λαός μεταναστών. Δεν είναι Εβραίοι ούτε Χαζαροεβραίοι. Είναι λαός με μετανάστες. Η μετακίνηση στον παλιό αυτοκρατορικό χώρο είναι «εσωτερική μετακίνηση», δεν είναι μετανάστευση. Ο Μοσχοπολίτης που πήγε στο Μοναστήρι δεν είναι μετανάστης. Ο Θεσσαλονικιός που πήγε στην Κωνσταντινούπολη, μετακινήθηκε δεν μετανάστευσε. Οι ελληνικές κοινότητες στη τη Βιέννη, την Τεργέστη, τη Βενετία, τη Μόσχα, ήταν μεταναστευτικές. Και φυσικά η μετανάστευση σε ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία, Γερμανία.
«Οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στην Ανατολική Ευρώπη και στα Βαλκάνια τις τελευταίες δύο δεκαετίες έκαναν την Ελλάδα χώρα υποδοχής μαζικού ρεύματος μεταναστών».
Ακόμα δεν είχε ανοίξει η «Πόρτα Ασίας –Αφρικής».
«Η ενεργή παρουσία των μειονοτήτων στην ελληνική κοινωνία διατάραξε λοιπόν τα τελευταία χρόνια την ως τότε κυρίαρχη εικόνα της αρμονικής εθνικής ομοιογένειας και έθεσε επιτακτικά πλέον το ζήτημα της συνύπαρξης διαφορετικών εθνοπολιτισμικών ομάδων.»
Ο στρατηγικός τους στόχος. «Συνύπαρξη διαφορετικών εθνοπολιτισμικών ομάδων.»
Και πράγματι με τις συγγενείς μας πολιτιστικά, «εθνοπολιτισμικές ομάδες», από την Ευρώπη και τον ρωσικό χώρο, δεν υπήρξε πρόβλημα συνύπαρξης και ομαλής συμβίωσης. Τά προβλήματα άρχισαν με τη ραγδαία εισβολή των Αλβανών, που βρίσκονται ακόμα στην εποχή της Φάρας, και της αρπακτικής οικονομίας, και των ισλαμιστών λαθρομεταναστών.
«Τα παιδιά στο σχολείο καλούνται να μάθουν να ξεχωρίζουν τα κοινά στοιχεία που έχουν μεταξύ τους κουλτούρες που στην πρώτη ματιά μοιάζουν διαφορετικές, να εκτιμούν την αξία άλλων πολιτισμών εκτός από το δικό τους, να αναγνωρίζουν την ετερογένεια, και όχι την ομοιογένεια, ως βασικό χαρακτηριστικό των σύγχρονων κοινωνιών».
Αυτή ειναι η πλύση εγκεφάλου. Η διαταγή, η εντολή του Μεγάλου Αδελφού."Τα παιδιά στο σχολείο καλούνται να μάθουν...."
Σπύρος Χατζάρας
«Το δικαίωμα στην ομοιότητα»
ΑπάντησηΔιαγραφήΤου ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ*
http://palio.antibaro.gr/society/rwmanos_omoiothta.php
Με το ζόρι να γίνουμε κοινωνία αχταρμάς, όπως επιτάσσει ο Σόρος και οι άλλοι κερδοσκόποι, με τις ευλογίες της ελληνικής αριστεράς.
Εμείς δεν έχουμε δικαίωμα στην ομοιογένεια;
Τι είδους σύγχρονος φασισμός είναι αυτός πασόκων, αριστερών και κεφαλαιοκρατών μαζί;