Δεκάδες φυλακισμένοι Αλβανοί αναμένεται σε λίγες ώρες να επανακτήσουν μετά απο χρόνια της χαμένη τους ελευθερία, αφού ο πρόεδρος της χώρας Μπαμίρ Τόπι σε μια ένδειξη μεγαλοψυχίας αποφάσισε να τους δώσει χάρη, πετυχαίνοντας παράλληλα και την έξωθεν καλή μαρτυρία περί προοδευτισμού, απο τη στιγμή που η Αλβανία είναι υποψήφια χώρα για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Με τη διαφορά όμως πως δεν μιλάμε για πολιτικούς κρατούμενους, έγκλειστους απο την εποχή του Ενβέρ Χότζα, αλλά για ποινικούς . Και όσο αγαθές και αν είναι οι προθέσεις του Μπαμίρ Τόπι, πολλοί απ' αυτούς σίγουρα θα καταλήξουν στην Ελλάδα αφού πλέον στην Αλβανία δεν θα έχουν καμία τύχη, ενώ εκεί θα κινδυνεύουν να ξαναφυλακιστούν αν διαπράξουν το παραμικρό αδίκημα.
Το "Crimes on air" σε λίγες ώρες θα έχει στη διάθεση του τη λίστα με τα ονόματα των αποφυλακισμένων, αλλά και το είδος των πράξεων που τους οδήγησαν στις φυλακές.
Ωστόσο πηγές της Αλβανικής προεδρίας μας ανέφεραν ότι πρόκειται για: " Άτομα που κατηγορήθηκαν για ελαφριάς μορφής αδικήματα, έδειξαν καλή διαγωγή μέσα στις φυλακές, αλλά και όσοι απ' αυτούς είναι βαρυποινίτες, έχουν εκτίσει το μεγαλύτερο μέρος της ποινής τους".
Οι αποφυλακίσεις έχουν ήδη ξεκινήσει και όσο περνούν οι ώρες οι βαριές σιδερένιες πόρτες των Αλβανικών φυλακών θα ανοίξουν συνολικά για 357 κρατούμενους, αριθμός-ρεκόρ για δεδομένα της γειτονικής χώρας.
Ο Αλβανός πρόεδρος όμως δεν έδειξε την ίδια μεγαλοψυχία για τους πέντε οικογενειάρχες Έλληνες της ιστορικής Χειμάρρας, που αμετάκλητα είναι ερήμην καταδικασμένοι σε 3,5 χρόνια φυλάκιση, επειδή στις αιματηρές δημοτικές εκλογές τον Οκτώβρη του 2003 ύψωσαν την ελληνική σημαία σε διαδήλωση διαμαρτυρίας, για την επιχειρούμενη βία και νοθεία στις κάλπες, στην προσπαθεια του καθεστώτος να μην επανεκλεγεί ο ομογενής Δήμαρχος Βασίλης Μπολάνος.
Οι Βαγγέλης Κολύλας, Φρέντυ Μπελέρης, Κώστας Λαζάρης και Άγγελος Κοκαβέσης, που ζούν μόνιμα στην Ελλάδα, αν περάσουν τα σύνορα για να επισκεφθούν στη Χειμάρρα τους γονείς τους, θα οδηγηθούν στις Αλβανικές φυλακές. Ακόμη και σε κηδείες είναι υποχρεωμένοι να μπαίνουν κρυφά στην Αλβανία, τη στιγμή που οι εδώ Αλβανοί μετανάστες [νόμιμοι ή όχι] έχουν ξεπεράσει τις 800.000. Το απλοϊκό αυτό στην ουσία ζήτημα, που είναι αποτέλεσμα μιας χαλκευμένης δίκης, δεν διευθέτησαν ως όφειλαν ούτε οι ιθύνοντες του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, που όλα τα χρόνια διακατέχονται απο μια ακατανόητη "Αλβανοφοβία" και που τον περασμένο μήνα γνώρισαν μια πρωτοφανή Αλβανική ήτα.
Ενώ είχε επιτευχθή η υπογραφή συμφωνίας με τους ομολόγους τους για τον καθορισμό των χωρικών υδάτων, μεταξύ Κέρκυρας και Αγίων Σαράντα, ήρθε το αναθεωρητικό δικαστήριο της Αλβανίας και ακύρωσε την υπογραφή με το αιτιολογικό ότι η επιτροπή της χώρας τους δεν ήταν επαρκώς στελεχωμένη απο ειδικούς επι του θέματος επιστήμονες. Αστειότητες.
http://crimesonair.blogspot.com/2010/04/357.html
Αγάπη Χριστού: Ο Κύριός μας είπε να συγχωρούμε τους εγκληματίες και ο πρώτος που έβαλε στον Παράδεισο, ήτο ένας ληστής. Μή αμαρτάνετε, κύριε Χατζάρα, γιατί θα σάς στείλει στην Κόλαση ο Εβραίος Ραββίνος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τον Κουκκίδη που τιμήσατε επροχθές, πρόκειται για τεράστιο παραμύθι: Ρωτήστε την «Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού» να σάς ξεστραβώσει. Ο Κουκκίδης είναι η Ηλένια των Πατριωτών. Ρωτήστε τον Δημοσθένη Κούκκουνα που τα έχει βγάλει από τον «Λαβύρινθο» ποιός ήταν ο Κων/νος Κουκκίδης που έκανε την πλάκα με τον εύζωνα: Διάσημος δημοσιογράφος των ΑΘηνών, μέλος της ΕΣΗΕΑ κλπ. Ούτε του σιναφιού σας τα γεγονότα δεν ξέρετε, κύριε Σπύρο. Βάλτε Κωνσταντίνος Κουκκίδης στο Google να δείτε τί θα σάς βγάλει, μπάς και ξεστραβωθείτε. Γελάει ο κόσμος μαζί σας...
Ανώνυμε, εκείνοι που αμφισβητούν ακόμη και την ιστορική ύπαρξη του στρατιώτη Κωνσταντίνου Κουκκίδη, ανήκουν στην κατηγορία των εθνομηδενιστών πρακτόρων της νέας τάξης. Ο κόσμος δεν γελάει με αυτά που λέει ο κύριος Χαντζάρας, προσέχτε μην γελάει μαζί σας. Όσο για την συμβουλή σας να κοιτάξει στο google για να δει τι θα "βγάλει" για τον Κουκκίδη σας παραθέτω ένα μικρό δείγμα:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ήταν 27 του Απρίλη 1941. Οι Γερμανοί μπαίνουν στην Αθήνα. Μια απ' τις πρώτες τους δουλειές ήταν ν' ανεβούν στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, να κατεβάσουν το σύμβολό μας, τη σημαία μας και να υψώσουν τη δική τους. Φρουρός και παραστάτης της σημαίας μας ένας εικοσάχρονος από τον Πόντο, που το αίμα του έβραζε, η καρδιά του φλεγόταν κι η ψυχή του πέταγε, φτερουγίζοντας αετίσια, πάνω στις δοξασμένες σελίδες της χιλιοδοξασμένης Ιστορίας μας...
...Ο Γερμανός αξιωματικός διατάζει το στρατιώτη μας να υποστείλει την γαλανόλευκη κι εκείνος απαντά αυστηρά και μονολεκτικά, ΟΧΙ. Εκστατικοί στέκονται και κοιτάζουν, μια το παλικάρι και μια τη σημαία μας, οι παριστάμενοι Γερμανοί στρατιώτες. Με σεβασμό κατεβάζουν απ' τον ιστό την Ελληνική Σημαία, τη διπλώνουν προσεκτικά και την τοποθετούν στα χέρια του φρουρού της. Εκείνος ακούει μέσα του μυριάδες φωνές να απαγγέλλουν τον τιμημένο όρκο "Ου καταισχυνώ σύμβολα τα ιερά"... Σαν αστραπές περνούν, απ' το μυαλό του άξιου παλικαριού, οι θυσίες των προγόνων μας. Βλέπει τον Λεωνίδα ν' αναφωνεί το "Μολών λαβέ", τον Ρήγα στη φυλακή να τραγουδά τον Θούριο, τις Σουλιώτισσες να χορεύουν το "έχε γεια καημένε κόσμε...", τους φαντάρους στη Βόρεια Ήπειρο να φωνάζουν "Αέρααα". Μια κίνηση, ο Κώστας ΚΟΥΚΙΔΗΣ (αυτό ήταν το όνομα του παλικαριού ) ξεδιπλώνει το ιερό πανί, τυλίγει το σώμα του μ' αυτό κι αγέρωχα, σταθερά κι αποφασιστικά κάνει δεκατέσσερα βήματα μπροστά. Το δέκατο πέμπτο ήταν στο κενό. Άπλωσε τα χέρια του, σαν το αϊτόπουλο τα φτερά του και πέταξε στην αθανασία...
...Κανένας δεν ανέφερε το όνομα του φαντάρου, σκοπού της Ακρόπολης το πρωινό εκείνο της 27ης Απριλίου 1941. Κανένας δεν σκέφτηκε ν' ανέβει εκεί, στην ανατολική πλευρά της Ακρόπολης, ούτε στρατιωτικός, ούτε πολιτικός και να κάνει ένα πνευματικό μνημόσυνο στον ήρωα φαντάρο της φρουράς εκείνης. Απούσα και η Εκκλησία. Βλέπετε, είναι δύσκολο να φτάσει κανείς το ύψος του πατριάρχη Χρύσανθου. Χρειάζεται να 'χει μεγάλη ψυχή και γενναία καρδιά. Ούτε οι τοπικές Αρχές μπόρεσαν να σκεφτούν, να δώσουν σ' ένα μικρό δρομάκι της Πλάκας τ' όνομά του. Εμείς οι λίγοι, οι ταπεινοί, ήρωα ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕ ΚΟΥΚΙΔΗ σου υποσχόμαστε να κρατήσουμε τη μνήμη σου ΑΙΩΝΙΑ."
(Αναδημοσίευση: "ΑΙΟΛΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" Γενάρης-Φλεβάρης 2003 - Γιάννης Μαθές).
Κανένας πρωθυπουργός, υπουργός, βουλευτής, στρατιωτικός, παπάς, δήμαρχος Αθηναίων, δημοσιογράφος, καθηγητής, δάσκαλος δεν σκέφτηκε να μνημονεύσει το όνομα του Κώστα Κουκίδη. Η πράξη του δεν υπάρχει σε κανένα σχολικό βιβλίο. Κανένας Έλληνας πολίτης δεν έκανε κανένα διάβημα πουθενά. Χρειάστηκε μια επαρχιακή, μηνιαία εφημερίδα για να μάθουμε το γεγονός και το όνομα του Στρατιώτη Κώστα Κουκίδη.
Υ.Γ Τα μαθήματα περί κολάσεως κλπ κρατήστε τα για τον εαυτό σας!