Μας αλείφουν με σενάρια βαζελίνης

Ως πότε θα τους αφήνουμε να μας κοροϊδεύουν;

Του Κώστα Μπετινάκη

http://www.styx.gr

Στο «Σενάριο της Βαζελίνης» ο MIT Sloan Prof. Simon Johnson υποστηρίζει πως η Goldman Sachs «είναι πολύ μεγάλη για να υπακούσει στους νόμους». Και εξηγεί ότι «έχει πολύ βαθιές τσέπες για να μπορέσουν να τη φοβίσουν».

Ο καθηγητής Τζόνσον, δεν άργησε να επιβεβαιωθεί:

Αρνήθηκε ο διευθύνων σύμβουλος της Goldman Sachs Λόιντ Μπλάνκφαϊν, κατά τη διάρκεια ακρόασης ενώπιον επιτροπής της Γερουσίας, ότι η τράπεζα συνέβαλε στο ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης στις ΗΠΑ, με το να «στοιχηματίζει» ότι οι τιμές κάποιων από τα προϊόντα που η ίδια πουλούσε θα κατέρρεαν.
Όπως ισχυρίστηκε, «οι πελάτες της τράπεζας αναζητούσαν το ρίσκο και αυτό πήραν».


Ο Σάιμον Τζόνσον, είναι από τις παγκόσμιες αυθεντίες στον χρηματοπιστωτικό χώρο και στην αντιμετώπιση των οικονομικών κρίσεων. Επί είκοσι και πλέον χρόνια, ασχολείται με ζητήματα όπως «η πρόληψη των κρίσεων και η ανάκαμψη», καθώς και η οικονομική ανάπτυξη, στις αναπτυγμένες οικονομίες, όσο και τις υπό ανάπτυξη χώρες.

Θεωρεί ότι οι «μεγάλες τράπεζες είναι επικίνδυνες για μια χώρα» (όπως συμβαίνει σήμερα στις ΗΠΑ) «όπου το ελάχιστο που χρειάζεται είναι μια ακόμα μεγαλύτερη και ισχυρότερη JP Morgan Chase».

Επιμένει ακόμα ότι πρέπει να τερματιστεί ο πολιτικός έλεγχος της αμερικανικής κυβέρνησης από την Wall Street.

«Ουδείς άλλος ευνοείται οικονομικά, όταν οι τράπεζες διαθέτουν αποθεματικά πλέον των $100 δισεκατομμυρίων, επειδή αυτές οι τράπεζες είναι δέκα φορές μεγαλύτερες από κοινωνική άποψη».

Ακριβώς για να αποτραπεί και νέο ενδεχόμενο οικονομικού κραχ, ο Τζόνσον προτείνει να τεθεί αυστηρή οροφή στα $ 100 δις, υποχρεώνοντας τις τράπεζες να έχουν προαπαιτούμενο κεφάλαιο 20% στις συναλλαγές όλων των παραγώγων.

( Ο καθηγητής Τζόνσον, ήταν ανώτερος οικονομικός σύμβουλος στο ΔΝΤ από το Μάρτιο του 2007 ως τον Αύγουστο του 2008 και κάτι ξέρει…).


Το παιχνίδι είναι χοντρό, τα ποσά που διακυβεύονται τεράστια, και η μικρή χώρα μας έχει βρεθεί στη δίνη ενός πολέμου, που είχε πολύ καλά προετοιμαστεί.

Το είχε μυριστεί ο προηγούμενος, γι’ αυτό απέδρασε, και κάνει πλέον την πάπια. Ο επελθών σωτήρ, φαίνεται πλέον πόσο καλά προετοιμασμένος ήταν για να προκαλέσει τόσα απανωτά δεινά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Μ’ εκείνο το μειλίχιο ύφος, να έχει βάλει τόσο βαθειά το χέρι στην τσέπη μας. Και όλοι να μας λένε πως είναι «αναντικατάστατος». Παραμέρισε ο αρχι-ληστής για να έρθει ο σοσια-ληστής. Ο Οποίος παίζει πρόθυμα το παιχνίδι τους και γι’ αυτό θέλουν να παραμείνει, όσο τουλάχιστον παίζει με τους δικούς τους όρους. Μετά θα τον πετάξουν ως στημένη λεμονόκουπα.

Μάθαμε τόσες καινούρια πράγματα: Όπως «σπρεντ», χεντς φαντς», αφού πληρώσαμε σε τοξικά ομόλογα. Οι λέξεις όμως, δεν έχουν πια κάποιο νόημα, επειδή άλλοι κινούν τα νήματα. Το παιχνίδι νομίζουμε ότι παίζεται στο γήπεδό μας, ενώ διαδραματίζεται σε έναν «παράλληλο κόσμο». Εκεί που το προαιώνιο παιχνίδι της κυριαρχίας, απαιτεί πάρα πολύ αίμα. Εμείς απλώς είμαστε τα ινδικά χοιρίδια.

Παραζαλισμένοι οι συμπολίτες μας, αποδέχονται όλα όσα τους πετάνε κατάμουτρα τα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης, εδώ και έξι μήνες, άκριτα πλέον, και το μόνο που έχουν κατορθώσει να έχουν ψελλίσει είναι: «Ως εδώ εντάξει. Μην πάρετε και άλλα μέτρα, μόνο». Μέτρα που ουδεμία ως τώρα κυβέρνηση θα είχε τολμήσει καν να αρθρώσει. Αλλά, που να νοιώσουμε, κι όλα εκείνα τα άλλα που μας έχουν ετοιμάσει.

Επειδή όπως γράφει σήμερα η «Ελευθεροτυπία», σύμφωνα με οικονομολόγο της Goldman Sachs, οι δανειακές ανάγκες της Ελλάδας ανέρχονται σε 50-55 δισ. ευρώ τους επόμενους 12 μήνες και 75 δισ. ευρώ το επόμενο 18μηνο, με ελάχιστο ποσό χρηματοδότησης τα 150 δισ. ευρώ. Αυτά είναι μεγάλα ποσά για την Ε.Ε. και επομένως το ΔΝΤ θα πρέπει να αυξήσει τη συμμετοχή του και ίσως ζητήσει γι' αυτό από την ευρωζώνη να βάλει πρώτη τα λεφτά στο τραπέζι.

Σύμφωνα με στοιχεία από την ιστοσελίδα της Goldman Sachs,

Στα 2001, το ακαθάριστο εθνικό προϊόν της Ελλάδας ήταν περί τα $131δις, και το χρέος ήταν 103.7% του ΑΕΠ. Για να φτάσουμε στα 2008, όταν το ΑΕΠ της Ελλάδας ήταν περίπου $357δις και το χρέος της να ξεπερνά το 99% από αυτό.

Τώρα θα μου πείτε ποιοι είναι οι «ανώνυμοι» κερδοσκόποι; Μα φυσικά όλοι αυτοί οι επώνυμοι γίγαντες τραπεζικοί οργανισμοί. Οι οποίοι μπορούν να σηκώσουν κεφάλι ακόμα και στο αμερικανικό πολιτικό κατεστημένο, που αποτελεί μέρος του υπαλληλικού προσωπικού τους.

Η κοροϊδία όμως που μας παίζουν τα ΜΜΑ, είναι μεγάλη: Εδώ και μία βδομάδα, έχουν ανασύρει από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας, ακόμα και δύο εξέχουσες μορφές της εθνικής μας οικονομικής συμφοράς, που όσοι έχουν καταλάβει τι συμβαίνει, θα θεωρούσαν φυσικό πως θα έπρεπε κανονικά να είναι τουλάχιστον υπόδικοι. Έτσι σχεδόν μέρα παρά μέρα, μας προβάλλουν από το χαζοκούτι τους Παπαντωνίου και Αλογοσκούφη, με περισπούδαστες συνεντεύξεις και ερωτήματα όπως «τι ήταν εκείνο που θα θέλατε να είχατε κάνει, αλλά δεν το κάνατε;».

Γιατί δεν ρωτάνε οι καλοπληρωμένοι παπαγάλοι κι έναν απλό πολίτη, τι θα ήθελε να τους κάνει εκείνος, αλλά δεν τον άφησαν;