Ακούω από πολλούς την ατάκα "χρειαζόμαστε έναν Παπαδόπουλο" και δεν κουράζομαι να εξηγώ ότι αυτό που χρειαζόμαστε είναι αληθινή δημοκρατία.
Αυτή τη στιγμή βιώνουμε μία δικτατορία ήπιας μορφής ενδεδυμένη το μανδύα της δημοκρατίας.
Αυτό δεν σημαίνει ότι φταίει η δημοκρατία για ότι συμβαίνει αλλά η έλλειψη αυτής. Ο κόσμος δεν το καταλαβαίνει αυτό και πρέπει να το εξηγούμε διαρκώς, να γίνει κατανοητό από όλους.
Ο αγώνας είναι για την δημοκρατία, την εθνική ανεξαρτησία, για την κοινωνική δικαιοσύνη, για την ελευθερία, ο αγώνας είναι ενάντια στην παγκόσμια "δημοκρατική" διακυβέρνηση (παγκόσμια δικτατορία) που δεν θέλει τα κράτη-έθνη να υφίστανται, αλλά μία πανσπερμία λαών σκλάβων πειθήνια όργανα της νέας τάξης πραγμάτων, γι'αυτό χτυπιούνται οι θρησκείες, τα ήθη και έθιμα των λαών γιατί αυτά αποτελούν τον συνδετικό κρίκο των εθνών, είναι αυτά τα συστατικά που διαφοροποιούν τους λαούς μεταξύ τους.
Οφείλουμε να υπερασπιστούμε την ιστορία μας, τα ήθη και έθιμα, τις παραδόσεις μας, τον πολιτισμό μας, την γλώσσα μας αλλά και την Ορθοδοξία, όποιος δεν το βλέπει αυτό είναι σε λάθος δρόμο, δεν θα γίνουμε λαός Benetton γιατί λαός Benetton προυποθέτει μία θρησκεία (περιούσια), μία γλώσσα (αγγλοσαξονική), ένα νόμισμα, μία κυβέρνηση (περιούσιων), έναν τρόπο ζωής, έναν ηγέτη (περιούσιο), ένα κράτος (περιούσια αυτοκρατορία), έναν λαό σκλάβο και ελεγχόμενο με κάμερες, μικροτσίπ, φακέλωμα, αστυνομοκρατία, αλλά και έλεγχο στο νερό και στο φαγητό.
Χρήστος Παναγιωτόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου