Το ερώτημα είναι πια είναι πανελλήνιο. Από πότε «ήξερε», ο Πινόκιο, που έταζε «λαγούς με πετραχήλια», για να τον ψηφίσει το «πόπολο»;
Ο Σημίτης, είπε στην συζήτηση του προϋπολογισμού στις 21/12/2008. (http://www.costas-simitis.gr),λίγες ημέρες μετά τα Δεκεμβριανά.
«Μεταξύ τέλους 2003 και του 2009 στο οποίο αφορά ο προϋπολογισμός που συζητάμε, η πολιτική της κυβέρνησης οδήγησε σε μια αύξηση του δημοσίου χρέους της κεντρικής Κυβέρνησης -το οποίο κατ’ εξοχήν εκφράζει τη δημοσιονομική διαχείριση- κατά το ιλιγγιώδες ποσό των 91 δις ευρώ, χωρίς σε αυτό να υπολογίζεται η επιβάρυνση του χρέους από το πακέτο στήριξης των τραπεζών και τις βέβαιες υπερβάσεις του ελλείμματος το 2009. Οι αιτίες της αύξησης είναι συναρτημένες με την πελατειακή νοοτροπία της κυβέρνησης και την σταθερή επιδίωξη ενίσχυσης της εξουσίας της. Οι προσλήψεις την περίοδο 2004-2008 για παράδειγμα έφτασαν τις 60.000 περίπου, με συνέπεια την αύξηση των μισθών που κατέβαλε η κυβέρνηση κατά 40%. Η κυβέρνηση συγκάλυψε την πορεία αυτή με την αλλαγή των στοιχείων του ΑΕΠ, ώστε να προβάλει τον ισχυρισμό ότι το χρέος μειώθηκε ως ποσοστό του ΑΕΠ. Το επιχείρημα της αυτό βεβαίως ελάχιστα έπεισε τους δανειστές της χώρας».
«Αποτελεί κοινό μυστικό στους κύκλους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι η Ελλάδα δεν προσαρμόζεται στις επιταγές της ΟΝΕ και ότι νουθεσίες και επιτηρήσεις δεν αρκούν. Θεωρούν ότι η τωρινή πολιτική ηγεσία της χώρας, που στηρίχθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε όλες τις σημαντικές επιδιώξεις της, την απογραφή, την αναθεώρηση του ΑΕΠ, την γρήγορη ολοκλήρωση της διαδικασίας της επιτήρησης, εκμεταλλεύτηκε αυτή τη συμπαράσταση για να χειροτερεύσει κατά πολύ τα πράγματα και να μην τηρήσει δεσμεύσεις. Απλά, τους κορόιδεψε. Η Ελλάδα, πιστεύουν, καλό θα ήταν να αναγκαστεί να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.) για να εξασφαλίσει τον απαραίτητο δανεισμό, ώστε η παρακολούθηση της Ελληνικής οικονομίας να είναι αρμοδιότητά του και όχι φροντίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Αφορμές για μια τέτοια κίνηση μπορούν, να βρεθούν, αν συνεχιστεί η σημερινή πορεία.»
Επομένως ο Σημίτης γνώριζε το κοινό μυστικό των «κύκλων», που «πίστευαν» , ότι «η Ελλάδα, καλό θα ήταν να αναγκαστεί να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ώστε η παρακολούθηση της Ελληνικής οικονομίας να είναι αρμοδιότητά του»
Και «Αφορμές για μια τέτοια κίνηση μπορούν, να βρεθούν», όπως τόνισε.
Αυτήν την παράσταση έδωσε ο Αβάπτιστος.
Το «ΒΗΜΑ» έγραφε στις 8 Σεπτεμβρίου 2009:
Η ανάλυση που υπάρχει στον τομέα Οικονομίας του κόμματος, την οποία συμμερίζονται και οι προσωπικότητες που εκλήθησαν να συνδράμουν τον πρόεδρο του ΠαΣοΚ, είναι ότι το έλλειμμα θα ξεπεράσει το 8% και ότι δεν είναι κυκλικό. Δηλαδή δεν εξηγείται μόνο από το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης αλλά είναι διαρθρωτικό και έχει διάρκεια στον χρόνο.
Ετσι ο κ. Παπανδρέου έχει καλέσει προσωπικότητες από τον χώρο της οικονομίας, ακόμη και ορισμένους που είχαν απομακρυνθεί το τελευταίο διάστημα από την ηγεσία του κόμματος, προκαλώντας τη θετική έκπληξή τους.
Πρόκειται για τους καθηγητές Ι. Στουρνάρα (επιστημονικός διευθυντής του ΙΟΒΕ), Ηρ. Πολεμαρχάκη (διατηρεί μακρά φιλία με την οικογένεια Παπανδρέου), Β. Ράπανο (πρόεδρος του ΟΠΕΚ), Γκίκα Χαρδούβελη, (πρώην σύμβουλος του κ. Κ. Σημίτη και του διοικητή της Εθνικής Θόδωρου Καρατζά και στέλεχος της Εurobank) και Κ. Παπαδόπουλο (συνεργάτης του κ. Παπανδρέου από το υπουργείο Εξωτερικών). Κάποιον ρόλο παίζει και ο κ. Μιχ. Σάλλας, πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς. Επίσης ο κ. Ν. Καραμούζης, αναπληρωτής διευθυντής της Εurobank, και ο κ. Απ. Ταμβακάκης , ανώτατο στέλεχος του ομίλου Λάτση. Εσχάτως στους κύκλους του οικονομικού επιτελείου του ΠαΣοΚ ακούγεται πολύ και το όνομα του κ. Αιμ. Αυγουλέα, ενός αγνώστου στην Ελλάδα καθηγητή του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, ο οποίος θεωρείται ειδήμων στα νομικά της οικονομίας των αγορών.
Στο επιτελείο του κ. Παπανδρέου ποτέ δεν εγκαταλείφθηκε η ιδέα να προταθεί ένας σημαντικός ρόλος στον κ. Λουκά Παπαδήμο, αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Την περασμένη άνοιξη που ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ επισκέφθηκε τον πρόεδρο της ΕΚΤ κ. Ζαν-Κλοντ Τρισέ, οι κκ. Παπαδήμος και Παπανδρέου είχαν κατ΄ ιδίαν συνάντηση.
Εκτοτε υπήρξαν και άλλες επαφές και, σύμφωνα με πληροφορίες, η τελευταία έγινε το καλοκαίρι πριν από τις ευρωεκλογές. Ωστόσο παραμένει άγνωστο τι συζητούν οι δύο άνδρες και το θέμα Παπαδήμου θεωρείται ειδικού χειρισμού.
Πάντως ακόμη κι αν οι συνομιλίες δεν καταλήξουν σε κυβερνητικό ρόλο, ο αντιπρόεδρος της ΕΚΤ θεωρείται πολύτιμος και από τη θέση του συνδέσμου με το διεθνές οικονομικό σύστημα, το οποίοι γνωρίζει όσο λίγοι.
Επομένως υπάρχουν συμφωνίες με Τρισε –Παπαδήμο, πριν τις συμφωνίες με την Goldman Sahs , στην Νεα Υόρκη στις 25 /09/ 2009.
Δ11.
Μαζέψτε στοιχεία.... σιγά σιγά ξετυλίγεται το κουβάρι της προδοσίας τα στοιχεία πλέον είναι αδιάσειστα!.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://christoskapoutsis.blogspot.com/2010/07/blog-post_10.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά θα πρέπει να επισημάνουμε ότι, το μοντέλο της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης περιλαμβάνει, ως αναπόφευκτη εξέλιξη, την πλήρη παρακμή των Εθνικών κρατών.
Αποβλέπει το συγκεκριμένο το μοντέλο της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, στο να οδηγήσει εξαπατημένους λαούς να αποδεχτούν χωρίς αντίδραση το τέλος της εθνικής κυριαρχίας, ως μια αναπόφευκτη διαδικασία, μια φυσική εξέλιξη, την οποία δεν έχουν την δύναμη να αποτρέψουν.
Όμως, η κίνηση προς την κατεύθυνση της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης δεν είναι καθόλου φυσική ΕΞΕΛΙΞΗ .............................................................
____________________________________________
ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
Η κυβέρνηση της Αργεντινής κατάφερε σήμερα να πραγματοποιήσει επτά θεμελιώδεις ιδιωτικοποιήσεις, σε επτά στρατηγικούς τομείς για τη χώρα. Θα προχωρήσουμε στην ιδιωτικοποίηση της τηλεόρασης, των τηλεφωνικών εταιριών, των διοδίων, σιδηροδρόμων, του ραδιοφώνου, χωρίς φυσικά να ξεχνάμε την ιδιωτικοποίηση του εθνικού αερομεταφορέα.
Δεν σώθηκε τίποτα. Άσχετα με το τι ήταν ή πόσο κόστιζε, ή αν χρειαζόταν να πουληθεί.
Με τη μέθοδο περασμένων αιώνων, αυτές οι ιδιωτικοποιήσεις, ήταν προέκταση της αποικιακής εκμετάλλευσης.
Αρχικά απογυμνώθηκε το υπέδαφος από τα πολύτιμα μέταλλα.
Στη συνέχεια καταληστεύθηκαν το πετρέλαιο, το νερό, οι τηλεπικοινωνίες.
Οι ξένες εταιρίες έκαναν στη χώρα μας αυτό που δεν μπορούσαν να κάνουν στις δικές τους.
____________________________________________
Ο δρόμος προς την σοσιαλπαγκόσμια διακυβέρνηση περνάει μέσα από την τεχνητή οικονομική κρίση που δημιούργησε το παγκόσμιο σοσιαλιστικό σύστημα, με τους εξής δύο τρόπους:
Πρώτον,
στην δημιουργία wolf packs μεταξύ των διεθνών διαχειριστών κεφαλαίου, οι οποίοι προσπαθούν να μεγιστοποιήσουν τις αποδόσεις τους παίζοντας εκ του ασφαλούς:
α) σε προσυμφωνημένα χρηματιστηριακά παιχνίδια (με την συνεργασία φυτευτών εξουσιαστικών μηχανισμών σε διάφορα κράτη-θύματα),
β) σε “τοξικά ομόλογα” που δημιουργούν οι ίδιοι
γ) και σε ομόλογα κρατών που έχουν υψηλές αποδόσεις,
και δεύτερον,
στην αγαστή συνεργασία-συντονισμό μεταξύ των εθνικών κυβερνήσεων και των διεθνών οργανισμών (ΔΝΤ, Παγκόσμια τράπεζα, BIS, ΟΗΕ, κ.α.)
Η Αμερική έχει καθοριστικό ρόλο για τη διαμόρφωση νέων κανόνων παιχνιδιού και ενίσχυει-κόβει δολλάρια στους διεθνείς οργανισμούς.
Τα κεφάλαια πρέπει να διοχετεύονται στα πρόθυμα εργαλεία-εξουσιαστικούς μηχανισμούς-κυβερνήσεις αριστερών-σοσιαλιστικών-υλιστικών απόψεων περιφερειακών χωρών ώστε οι τεχνητά δημιουργημένες κρίσεις να συναντήσουν τις μικρότερες κατά το δυνατόν αντιδράσεις στο τελικά μεγαλύτερο “φαγοπότι” των wolf packs.
Το “σοσιαλιστικό” παρακράτος οργανώνεται έτσι ώστε να αντιμετωπίσει κάθε πιθανό σενάριο κρίσης από τους διάφορους λαούς προς εξαθλίωση.
Σκοπός είναι να αποφευχθεί η άνοδος στην εξουσία πολιτικών που θα επαναφέρουν προστατευτικά μέτρα σε μικρότερες χώρες που πλήττονται από τις μεγάλες διακυμάνσεις των αγορών.
Ο δρόμος για την τυραννική πολιτική, οικονομική και νομική σοσιαλπαγκόσμια χούντα είναι ανοικτός με την κατάφορη παραβίαση των εθνικών Συνταγμάτων και της Δημοκρατίας.