Ο Τζεφ Παπα-Εβραίου σε νέα αποστολή

Ο νέος πρέσβης της Τουρκίας στην κυβέρνηση της Τρόϊκας στην Ελλάδα φέρει το όνομα: Γιώργος Παπανδρέου

του Δαμιανού Βασιλειάδη

Αν εθελούσια δε γονατίσεις, ούτε νεκρό δεν μπορούν να σε γονατίσουν
Βάσος Λυσσαρίδης

Στις 7 Ιανουαρίου θα γίνει στο Ερζερούμ (Θεοδοσιούπολη) της Ανατολικής Τουρκίας η ετήσια συνάντηση εξωτερικής πολιτικής που οργάνωσε το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας. Στη συνάντηση αυτή θα παραβρεθούν πάνω από διακόσιοι διπλωμάτες της Τουρκίας απ’ όλο τον κόσμο.
Η προηγούμενη συνάντηση έγινε στο Μερντίν της Νοτιοανατολικής Τουρκίας.
Στη συνάντηση αυτή, εκτός από τον Γιώργο Παπανδρέου, θα παραστεί και η γνωστή για τα ανθελληνικά της αισθήματα Υπουργός των Εξωτερικών της ΕΕ Λαίδη Κάθριν Άστον.
Το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι ο τόπος. Γιατί άραγε επιλέχτηκε το Ερζερούμ; Είναι τυχαίο ή έχει κάποια σκοπιμότητα;
Αν κρίνουμε από τον τόπο της προηγούμενης συνάντησης, τότε μπορούμε και για το Ερζερούμ να βγάλουμε ορισμένα συμπεράσματα.
Το Μαρντίν, όπου έγινε η προηγούμενη συνάντηση, είναι πόλη, κέντρο των Ασσυρίων, των οποίων η αγνοημένη γενοκτονία από το τουρκικό κράτος το 1915, εκτυλίσσεται μέχρι τις μέρες μας. Το Μαρντίν λοιπόν συμβολίζει τη σφαγή των Ασσυρίων από τους Νεότουρκους και τον Κεμάλ.
Η επιλογή του Ερζερούμ από την άλλη συμβολίζει τη γενοκτονία των Αρμενίων και των Ποντίων. Στο Ερζερούμ έγινε η μεγαλύτερη σφαγή των Αρμενίων και το Ερζερούμ αποτελούσε το μεγαλύτερο κέντρο συγκέντρωσης των ταγμάτων εργασίας, για την εξόντωση των Ποντίων.
Τέλος το Ερζερούμ συμβολίζει την ήττα του Ομοσπονδιακού ποντιακού- αρμενικού κράτους από τον Μουσταφά Κεμάλ το 1920.
Η επιλογή λοιπόν, κατά την άποψή μου, δεν είναι τυχαία.
Όσον αφορά τα θέματα που θα συζητηθούν επίσημα δεν πρόκειται να είναι άλλα, απ’ αυτά που ανέπτυξε ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας κ. Νταβούτογλου στο Μερντίν, δηλαδή η ευεργετική επίδραση από πολιτισμικής, οικονομικής και πολιτικής πλευράς του Νεό – Οθωμανισμού, όπως την εξέθεσε ο ίδιος εκεί. Απλώς στην περίπτωση του Ερζερούμ θα αναπτυχθούν και θα αναλυθούν προς όφελος της Τουρκίας οι καινούργιες προκλήσεις και ευκαιρίες, όπως αυτή της Ελλάδας, με την παρουσία του κ. Γιώργου Παπανδρέου.
Με αυτή την έννοια καλό είναι να κάνουμε γνωστή στην ελληνική κοινή γνώμη τις προθέσεις και τους γενικότερους στρατηγικούς προσανατολισμούς της γείτονος, γύρο από το στρατηγικό βάθος του Νέο -Οθωμανισμού, δια στόματος Νταβούτογλου.
Οι επισημάνσεις προέρχονται από το Infognomonpolitics και τα σημαντικότερα σημεία είναι τα ακόλουθα.
«Κατά το συνέδριο των πρέσβεων του τουρκικού υπουργείου εξωτερικών ο κ. Αχμέτ Νταβούτογλου έδωσε μία περιγραφή του Νεοοθωμανισμού ως ιστορικού πλαισίου και ως ιστορικής αναγκαιότητας…
Πρόκειται για την εξιδανίκευση και τη μεταφυσική δικαίωση της τουρκικής παρουσίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι οποίες παρουσιάζονται ως αναπόφευκτοι και σταθεροί ιστορικοί παράγοντες, αλλά και προτείνονται ως θετικά πρότυπα για τον μελλοντικό κόσμο…

Ο κ. Νταβούτογλου αναπτύσσει με τον αέρα του διανοούμενου την αντίληψη της οθωμανικής παρουσίας, ως ρυθμιστικού και αναγκαίου παράγοντα της ιστορικής διαδικασίας όλης της Εγγύς Ανατολής.
Παρουσιάζεται μία ειδυλλιακή εικόνα της Τουρκίας ως εξισορροποιητικού παράγοντα, ο οποίος είναι απαραίτητος για τη συμβίωση και την ανάπτυξη των λαών της περιοχής. Ο κ. Νταβούτογλου…προσπαθεί να εξωραΐσει την καταπιεστική Οθωμανική Αυτοκρατορία, της οποίας η κατακτητική ύπαρξη αποσκοπούσε στην υποταγή και στην ανελέητη εκμετάλλευση των λαών της Εγγύς Ανατολής.

Αυθαίρετα, αλλά με μεγάλη σιγουριά και πειστική αυτοπεποίθηση, ο κ. Νταβούτογλου ομιλεί για ένα ιστορικό βάθος, στο οποίο η Τουρκία έχει συστατικό ρόλο. Ο λόγος του φιλοδοξεί να έχει διανοητική και φιλοσοφική βαρύτητα. Προικίζεται έτσι η Τουρκία με μια αρχαία παράδοση, η οποία κατά τα λεγόμενα του κ. Νταβούτογλου είναι θεμελιώδης για την οθωμανική κουλτούρα.
Εδώ ο κ. Νταβούτογλου συναντά με επιστημονικοφανή τρόπο την ‘ηλιακή θεωρία’ του Κεμάλ Ατατούρκ, κατά την οποία οι Τούρκοι αποτελούν το γενεσιουργό έθνος της παγκόσμιας ιστορίας.
Απερίφραστα ο κ. Νταβούτογλου δηλώνει ότι στοχεύει στο να καταστήσει την Τουρκία κεντρικό πόλο όλων των πολιτισμών της Εγγύς Ανατολής. Η σύγχρονη παγκοσμιοποίηση παραλληλίζεται με την pax Ottomanica, ενώ προτείνεται ένας αόριστος οικουμενισμός που φορέας του θα είναι η σύγχρονη Τουρκία. Γίνεται λόγος για κάποιο «συμπατριωτισμό» λαών που μοιράζονται την ίδια ιστορία, που εμείς υποθέτουμε ότι θα προϋποθέτει την πρωτοκαθεδρία της Τουρκίας. Ο κόσμος κατά τον κ. Νταβούτογλου χρειάζεται μία νέα τάξη και μια ενοποιητική ταυτότητα. Φυσικά αυτή την τάξη θα την επιβάλει η Τουρκία ως δημιουργός μάλιστα μιας ενοποιητικής ταυτότητας, που δεν θα είναι άλλη από την πρόσφατα δημιουργημένη τουρκική ταυτότητα. Έτσι, με ένα καθαρά οργουελλιανό double think η Τουρκία εκπροσωπεί τους πάντες. Είναι και αρχαία, είναι και ευρωπαϊκή, είναι και ασιατική στα πλαίσια μιας ολότητας, αφού η ίδια είναι «συμμετοχική» και «δεκτική», τόσο ώστε να απολαμβάνει καθολική αποδοχή στην «ενοποίηση» που επιχειρεί. Η ενοποίηση αυτή περιλαμβάνει συγκεκριμένες χώρες, όπως η Υεμένη, η Συρία, το Ιράκ, η Κροατία και η Βοσνία. Γίνεται αναφορά σε μια νέα τάξη στα Βαλκάνια, η οποία θα είναι οικουμενική και θα βασίζεται φυσικά στην Τουρκία. Η Ελλάδα επιμελώς αποσιωπάται, αν και στο τέλος η παντουρκική θύελλα δεν ξεχνά να συμπεριλάβει και τον ελληνικό πολιτισμό σαν στοιχείο «μιας χώρας που εμπεριέχει κάθε είδους παρελθόντα της ιστορίας της ανθρωπότητας». Υποθέτουμε ότι ο κ. Νταβούτογλου επιφυλάσσει στην Ελλάδα τον ρόλο δορυφόρου».
Σαφέστατα ο κύριος Γιώργος Παπανδρέου, έχει στόχο να μας υπαγάγει ως δορυφόρο στον Νέο- Οθωμανισμό, σύμφωνα με τα κελεύσματα των «άσπονδων ατλαντικών και υπερατλαντικών φίλων μας».
Ως «Υπουργός Εξωτερικών της Τρόικας», πάει να πάρει τις νέες εντολές και να δώσει τα διαπιστευτήρια της υποτέλειας στον Ερντογάν και τους άλλους Τούρκους συναδέλφους του. Η παρουσία του εκεί δεν έχει κανένα άλλο νόημα, εκτός από την υποχώρηση της Ελλάδας σε θέματα που άπτονται της εθνικής ανεξαρτησίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας μας.
Τα σημάδια είναι πολύ ανησυχητικά, αν λάβουμε υπόψη μας ότι θέλει να δημιουργήσει, στα πλαίσια της παγκόσμιας διακυβέρνησης που προπαγανδίζει, μια παγκοσμιοποιημένη πολυπολιτισμική και πολυεθνική Ελλάδα.
«Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το έγκλημα», όπως τονίζει ο κ. Βασίλης Μαρκεζίνης, «αφού περί εγκλήματος πρόκειται. Γιατί οι δικοί μας πολιτικοί κρύβουν πίσω από τη θεωρία του ‘εκσυγχρονισμού’ την έμφυτη πνευματική και πολιτική τους υποταγή στην αμερικανική πολιτική, ευελπιστώντας να εξασφαλίσουν το αναγκαίο, για την πολιτική τους καριέρα, πιστοποιητικό καλής διαγωγής».
Αυτούς τους πολιτικούς, αλλά και τους λαούς που του ανέχονται, φωτογραφίζει ο κ. Νταβούτογλου, όταν λέει: «Κοινωνίες με ριζικά αποδυναμωμένη και φθαρμένη εθνική συνείδηση, δεν έχουν πεδίο στρατηγικής λογικής, θέτουν σε κίνδυνο την ιστορική τους ύπαρξη, περιθωριοποιούνται στη διεθνή σκακιέρα».
Θα συμπλήρωνα στα λεγόμενα του κ. Μαρκεζίνη ότι τέτοια διαπιστευτήρια χρειάζονται οι δικοί μας πολιτικοί, προεξάρχοντος του κ. Γιώργου Παπανδρέου, όχι μόνο από την Αμερική, αλλά και από την Τουρκία. Γι’ αυτό και η παρουσία του στο Ερζερούμ.