Ζητείται Ελπίς (Κ. Μπετινάκης)

Η έξωθεν ελεγχόμενη δημοκρατία μας
πηγή http://www.styx.gr


Όταν ο συντονιστής –αντιπρόεδρος λέει πως «δεν υπάρχει συντονισμός», όταν ο Πρετεντέρης και ο Αλαφούζος σταμάτησαν να στηρίζουν τον ΓΑΠ τον ελάσσονα, τότε, κάτι τρέχει.

Η διαπίστωση της στροφής, είναι ολοφάνερη στα βραδινά δελτία ειδήσεων που έχασαν το διθυραμβικό φιλοκυβερνητικό τους χρώμα.

Η διαμαρτυρία των φοιτητών με το σύνθημα «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ για να κλέβει το λαό» κατά την ομιλία του πρωθυπουργού στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνου και ο τρόπος που σχολιάστηκε, δείχνει ότι έχει χάσει πλέον ακόμα και προπύργια όπως το ΒΗΜΑ: «Κακά τα ψέματα, αλλά ο κ. Παπανδρέου είδε στο Βερολίνο, αυτό που οι εδώ αρχές δεν του επιτρέπουν να δει, αναπτύσσοντας αστυνομικά μέτρα και κλοιό προστασίας στις εξόδους του. Συνειδητοποίησε έτσι κι εκείνος ότι η τρέχουσα πολιτική διαχείρισης της κρίσης έχει μεγάλα προβλήματα. Δυστυχώς δεν πείθει τα πλήθη και το χειρότερο διαμορφώνει περιβάλλον αντιπαράθεσης που ξεπερνά τα συνήθη όρια». Σχολιάζει ο Αντώνης Καρακούσης.

«Είμαστε σε δημοκρατική χώρα, ακούστε με και μετά διαμαρτύρεστε», είπε προσπαθώντας να διατηρήσει την ψυχραιμία του μ’ εκείνο το ύφος που δείχνει ότι δεν έχει πάρει μυρωδιά… «Μακάρι η διαμαρτυρία από μόνη της να έλυνε τα προβλήματα», ήταν το «ατράνταχτο» επιχείρημα εκείνου που χαριτολογώντας είχε πει λίγους μήνες νωρίτερα, πως «στη θέση τους κι εγώ θα έβγαινα στους δρόμους»…

Την περιρρέουσα ατμόσφαιρα όμως, περιγράφει ο Χρήστος Γιανναράς στην Καθημερινή: «Η εξουσιαστική ιταμότητα των υπαλλήλων της «τρόικας» δεν είναι συμπτωματική απρέπεια συμπεριφοράς. Είναι συνεπές αποκύημα του «κλίματος» των σχέσεών τους με την κυβέρνηση. Μην ξεχνάμε: Επτά μήνες, από την επομένη της ορκωμοσίας του, ο πρωθυπουργός σεργιάνιζε στα διεθνή κέντρα οικονομικής και πολιτικής ισχύος διαφημίζοντας την οικονομική χρεοκοπία της χώρας του, τη φαυλότητα, την ανυποληψία της. Και οι υποψήφιοι δανειστές ανέβαζαν συνεχώς τον πήχυ των τοκογλυφικών τους ορέξεων. Προτάσεις δανεισμού με ελάχιστο επιτόκιο, από τη Ρωσία και την Κίνα, τις απέρριπτε ασυζητητί – γιατί; Δεν το εξήγησε. Ώσπου ο δανεισμός από τις «αγορές» έφτασε να γίνει ανέφικτος και η χώρα παραδόθηκε «αυτονόητα» στην «τρόικα»: Υπέγραψε ο πρωθυπουργός την «άνευ όρων» παραίτηση (όλων μας) από κάθε μορφή εθνικής κυριαρχίας: οικονομική, εδαφική, υποδομών, παραγωγικών πηγών, εργασιακού δυναμικού, πολιτισμικών θησαυρισμάτων. Η πρόσφατη ξαφνική απαίτηση των άξεστων μανδαρίνων για 50 δισ. από την κρατική περιουσία ως το 2015, συστοιχεί πλήρως με τη λογική του «Μνημονίου».

Αλλά η κατάσταση στη Χώρα είναι πλέον –δυστυχώς- μη αναστρέψιμη, για όσους γνωρίζουν καλά, πως εξέλιπαν πλέον και τα θαύματα.

Αν το σύνθημα για το μεγάλο φαγοπότι είχε δώσει ο πατήρ Ανδρέας, μ’ εκείνο το περίφημο «είπαμε να πάρει ένα δωράκι…» έχει γίνει τώρα πλέον της τρελής μια και όλα συγχωρούνται και οι τυχεροί που κατά καιρούς υπουργοποιήθηκαν περνούν -συνταγματική αδεία- αβρόχοις ποσί, από εξεταστικές, ανακριτικές και ο,τι άλλο θέλεις που γίνονται έτσι για το θεαθήναι.

Και η λύση θα ήταν οι επερχόμενες αναπόφευκτες εκλογές, αν υπήρχε στην ατμόσφαιρα διαφαινόμενη λύση πλην «Εγώ ή το χάος» (που έφερα).

Εξ ου και το κίνημα της ανομίας: «δεν πληρώνω».

Ουδείς την έχει διακρίνει τη λύση, πλην της στείρας «αντίστασης». Άραγε ποιοι θέλουν τις εκλογές εκτός εκείνων που έτσι θα καταμετρήσουν τις δυνάμεις τους; Επειδή εδώ που μας έφεραν όλοι τους, δεν υπάρχει κάποια ευανάγνωστη πρόταση. Παρά μόνο η αριθμητική καταμέτρηση.

Θλιβερή η εικόνα της στείρας αντιπαράθεσης στα τηλε-παράθυρα με τις κοκορομαχίες χωρίς ουσιαστικά επιχειρήματα. Και το φταίξιμο πάντα στους πρώην… Και το επιχείρημα, «δεν υπάρχει άλλη λύση».

Το άσχημο είναι πως ότι ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που πείθονται ‘ενθεν και ένθεν, την ώρα που όλα είναι ολοφάνερα μπροστά τους. Εκείνη όμως η βροχή της «πλέριας ενημέρωσης», είναι που χαλάει τη σούπα. Επειδή ο κόσμος δεν ξέρει τι να διαλέξει απ΄όλα αυτά που του δίνονται ως χείμαρρος, με το σύνθημα «όλη η αλήθεια στο λαό». Μόνο που ο καθένας έχει και την δική του αλήθεια.

Το σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας πλέον έχει δημιουργήσει μια αφόρητη κατάσταση. Κι ο τραγέλαφος δημιουργείται καθώς βουλευτές καταγγέλλουν τους «ισχυρούς» συνδικαλιστές. Ξεχνώντας ότι η κομματοποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος, είναι δική τους ευθύνη.

Γεγονός είναι ότι θέσεις εργασίας χάνονται, επιχειρήσεις κλείνουν και άμεσο αποτέλεσμα είναι ότι ο μεγάλος χαμένος είναι το κράτος, από την απώλεια ΦΠΑ, άλλων φόρων, ασφαλιστικών εισφορών και τόσων άλλων δυσμενών επιπτώσεων του παγώματος στην αγορά.

Κι αυτό θα συνεχιστεί, ώσπου να βρεθεί κάποιος να μας πείσει ότι υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ και ότι το φως αυτό, δεν είναι η λάβα στο κέντρο της γης…