Η Μεγάλη Κοινωνική Επανάσταση και η Ξενόδουλη «Άρχουσα Ελίτ»…
του Θανάση Αντωνόπουλου
Μ ια διαρκής Κοινωνική Επανάσταση βρίσκεται σε εξέλιξη την τελευταία περίοδο στη Χώρα μας.
Η «Άρχουσα Ελίτ» των 343 Οικογενειών που διαγουμίζουν την Ελλάδα και τον Λαό της τα τελευταία 67 χρόνια, μετά τη δορύκτητη υποταγή της Αριστεράς, όλου του φάσματος, και την εκμηδένιση των οραμάτων της Εθνικής Αντίστασης την περίοδο 1944-1949, διαμόρφωσε μια κρατική οντότητα στηριζόμενη στην «Ξένη Προστασία» με την επιβολή πλήρους ελέγχου σε όλα τα επίπεδα του Κοινωνικού, Πνευματικού, Οικονομικού και Πολιτικού βίου της Χώρας.
Είναι πλέον ιστορικώς επιβεβαιωμένο ότι η «Άρχουσα Ελίτ», υπό την καθοδήγηση και την ένοπλη υποστήριξη του «Ξένου Παράγοντα», αφού προηγουμένως καταδυνάστευσε τον Ελληνικό Λαό σε αρμονική συνεργασία με τον Κατακτητή (1941-1944) –λόγω των Γεωπολιτικών Καταστάσεων που αναδύθηκαν μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και των ολεθρίων σφαλμάτων της Αριστεράς– επέβαλε, με τη φυσική εξόντωση όσων αμφισβήτησαν την κυριαρχία της, ένα θεσμικό πλαίσιο κρατικής οντότητας με την κυριαρχία του τρόμου και την περιθωριοποίηση από κάθε μορφή ζωής των υπολειμμάτων της αμφισβήτησής της.
Στο θεσμικό αυτό πλαίσιο και η αμυδρά έννοια της Εθνικής Αστικής Τάξης εξορκίσθηκε, ενώ αντιθέτως ανήχθη σε κυρίαρχη οικονομική Τάξη το Μεταπρατικό Κεφάλαιο, συνέχεια του Μαυραγοριτισμού της Κατοχής, το οποίο «εξαγνίσθηκε» στην κολυμβήθρα της Εθνικοφροσύνης και αδιαταράκτως συνέχισε την «πρακτόρευση» των συμφερόντων της «Ξένης Προστασίας».
«Πρόθυμοι Υπηρέτες» στα ΑΕΙ…
Παραλλήλως, η Πνευματική Ζωή, κυρίως στον χώρο της Ανώτατης Παιδείας, στηρίχθηκε στους «Πρόθυμους Υπηρέτες» –πλην ελαχίστων τιμητικών εξαιρέσεων– της «Ξένης Προστασίας». Ο κανόνας της Αξιοκρατίας σκοπίμως αγνοήθηκε, ενώ οι Άξιοι και οι Ικανοί ωθήθηκαν στη Μετανάστευση. Ουδείς προφήτης εν τη Πατρίδι αυτού…
Η «Ξένη Προστασία» προκειμένου να ελέγχει την απόλυτη αφοσίωση των εγχώριων υπηρετών της στις επιδιώξεις της:
• Α) Δημιούργησε ειδικά σχολεία (π.χ. Κολέγιο) για τη διαμόρφωση και την ανάδειξη της «ηγεσίας» της Χώρας μέσα στο ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο που αυτή επιτάσσει.
• Β) Παρέχει αφειδώς «υποτροφίες» στους γόνους και στους κλώνους της «Άρχουσας Ελίτ» να σπουδάζουν στα ξένα πανεπιστήμια επιλογής της, κυρίως των ΗΠΑ. Και κατ’ αυτόν τον τρόπο ελέγχει τη διαιώνιση της εξουσίας της στο «προτεκτοράτο» της!
Το σύνολο σχεδόν των γόνων των ηγετών των κομμάτων Εξουσίας, από τον πρωθυπουργό, τους υπουργούς του, μέχρι και τους διαδόχους τους, στο πλαίσιο της εναλλαγής των δύο κομμάτων στη διακυβέρνηση της Χώρας, αυτήν τη στιγμή «σπουδάζει» σε διακεκριμένα Πανεπιστήμια της Αγγλίας και των ΗΠΑ.
«Ηγεσία» και «Ξένη Προστασία»…
Επιπροσθέτως, η «Ξένη Προστασία» γνωρίζει ότι η «Άρχουσα Ελίτ» γηράσκει και επομένως υπάρχει ανάγκη εμπλουτισμού της με νέο αίμα.
Επιδιώκει λοιπόν μέσω των υποτροφιών-εξαγοράς συνειδήσεων να αλιεύει τα ικανότερα στοιχεία από την αγροτική και την εργατική Τάξη, να τους δίδει διέξοδο για σπουδές και κοινωνική ανέλιξη και κατ’ ουσίαν να τα εντάσσει βαθμιαία στις επιδιώξεις και στους στόχους της.
Προς την ίδια κατεύθυνση κινείται και η «Άρχουσα Ελίτ», αλλά με δελεαστικότερο τρόπο: τις επιγαμικές σχέσεις.
Εν ταυτώ η «Άρχουσα Ελίτ», διαχειριζόμενη την Εξουσία με προπετάσματα «προοδευτικών νομοσχεδίων» και άλλων διαρρυθμίσεων της αυτής υφής, υποβαθμίζει σκοπίμως ποιοτικώς την Παιδεία του Ελληνικού Λαού και στις τρεις βαθμίδες της, ώστε οι ξενοσπούδαχτοι γόνοι της να διατηρούν «πλεονέκτημα» έναντι των Ελληνοπαίδων που σπουδάζουν στην πατρίδα τους!
Η «Άρχουσα Ελίτ» στο οικονομικό πεδίο αποφεύγει συστηματικώς να αποδυθεί σε επενδύσεις αξιοποίησης των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας (πρωτογενής παραγωγή στον γεωργικό τομέα, επενδύσεις στην αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου, κατά τόπους επεξεργασία και τυποποίηση της τοπικής παραγωγής κ.λπ.).
«Άρχουσα Ελίτ» και «Φαμίλιες»…
Αρκείται στις «αρπαχτές» μέσω της εκπροσώπησης των ξένων οικονομικών συμφερόντων.
Κυρίαρχη οικονομική τάξη την τελευταία πεντηκονταετία έχει αναδειχθεί εκείνη που ενασχολείται με τις αντιπροσωπείες μεγάλων ξένων οικονομικών ομίλων. Και ειδικότερα εκείνη που αρκείται στις οικονομικές δοσοληψίες με το Κράτος, οι «εθνικοί προμηθευτές». Και δη οι «Έλληνες» αυτοί πολλάκις καταφεύγουν σε έμμεσους ή άμεσους εκβιασμούς της Ελληνικής Πολιτείας στην επιδίωξή τους να εξυπηρετήσουν τα ξένα συμφέροντα που αντιπροσωπεύουν…
Ηγετική δύναμη της «Άρχουσας Ελίτ» οι «Πολιτικές Φαμίλιες», και ειδικότερα οι «δυναστείες» των τριών «Οικογενειών» Παπανδρέου - Μητσοτάκη - Καραμανλή.
Οι δύο πρώτες «Φαμίλιες», με διεθνείς διασυνδέσεις, έχουν απλώσει τα πλοκάμια τους σε όλες τις εκφάνσεις της πνευματικής, της ακαδημαϊκής και της οικονομικής ζωής.
Η τρίτη, εκείνη των Καραμανλή, από τον αρχηγέτη της ήδη, ανέπτυξε σχέσεις με το εφοπλιστικό κεφάλαιο, στη βάση όχι των οικονομικών συναλλαγών, αλλά του «κοινωνικού στάτους». Βεβαίως ο τελευταίος γόνος της, ο Κ. Καραμανλής ο Νεώτερος, δεν υπήρξε αρεστός στο εφοπλιστικό Σίτι του Λονδίνου και το αντίστοιχο της Νέας Υόρκης…
Πάντως και οι τρεις «Φαμίλιες» ανέπτυξαν, με κέντρο τις ίδιες, ένα πυκνό δίχτυ διαπλοκής, τόσο με το εγχώριο Μεταπρατικό κεφάλαιο όσο και με το πνευματικό και ακαδημαϊκό κατεστημένο, καθώς και με εκείνο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.
Η Διαρκής Κοινωνική Επανάσταση…
Η κρίση που μαστίζει τη Χώρα ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, με κορύφωση την κρίση Χρέους και Δανεισμού της τελευταίας διετίας, απότοκος της οποίας είναι η υποθήκευση του Δημόσιου Πλούτου στο Διεθνές Τοκογλυφικό Κεφάλαιο, η αποδοχή από την «Άρχουσα Ελίτ» καθεστώτος μειωμένης Εθνικής Ανεξαρτησίας για τη Χώρα, καθώς και η περιαγωγή της Ελλάδας σε προτεκτοράτο των Βρυξελλών και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου οδήγησαν το σύνολο του Ελληνικού Λαού σε μια έγερση αμφισβήτησης του πολιτικού μεταπολιτευτικού στάτους.
Ο Ελληνικός Λαός τελεί σε μια Διαρκή Κοινωνική Επανάσταση.
Το οξύμωρο στη σημερινή Κοινωνική διαδικασία εντοπίζεται στο ότι η Διαρκής Κοινωνική Επανάσταση δεν έχει αφετηρία τη Φοιτητική νεολαία ή την πρωτοπορία των εργαζομένων, την παραδοσιακή Εργατική Τάξη, αλλά τη Συντηρητική Παράταξη.
Η τελευταία, παρά τη συνήθειά της να αποδέχεται την καθηγεσία των εκλεκτών της Ξενοκρατίας, τον Νοέμβριο του 2009 όρθωσε το ανάστημά της και αποτίναξε την κηδεμονία της Οικογενειοκρατίας.
Ανέδειξε στο προσκήνιο όχι την εκλεκτή της «Άρχουσας Ελίτ», την κ. Ντόρα Μπακογιάννη - Μητσοτάκη, αλλά τον μέχρι πρότινος αποσυνάγωγο του ίδιου του πολιτικού χώρου του, τον Αντώνη Σαμαρά.
Τα άτολμα βήματα Σαμαρά…
Τα δείγματα της πολιτικής του τελευταίου, παρά το ΟΧΙ στο Μνημόνιο και στις επιταγές της Ξενοκρατίας, παραμένουν δειλά και άτολμα σε σύγκριση με τις θέσεις της πλειοψηφίας της Συντηρητικής Παράταξης, που τον ανέδειξε με σημαντικό πλειοψηφικό ρεύμα στην ηγεσία της.
Αν δεν το κατανοήσει, θα απωθηθεί από τη διαταξική Διαρκή Κοινωνική Επανάσταση στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Πρωθυπουργοί από αυτήν τη χώρα πέρασαν πολλοί, ακόμη και ο Ζηνόβιος Βάλβης, Ηγέτες ελάχιστοι…
Αυτήν τη στιγμή, με βάση τον απόηχο των Πλατειών όλης της Χώρας, προέχει η Εθνική Αντίσταση στην οικονομική υποτέλεια στο διεθνές τοκογλυφικό κεφάλαιο, στην εκποίηση του Εθνικού Πλούτου και στην εκχώρηση της Εθνικής Κυριαρχίας στους Ξένους «Προστάτες» μας…
Αυτήν τη στιγμή στο σύνολο του Ελληνικού Λαού, ακόμη και εκείνων που πρεσβεύουν το «Επάγγελμα ΠΑΣΟΚ», επικυριαρχεί η προσταγή του ΠΟΙΗΤΗ: «Θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία»…
(Το ΠΑΡΟΝ της Κυριακής)
22/7/11
Στο μαυροπίνακα της ιστορικής μνήμης
Παπούλιας, Παπανδρέου, Βενιζέλος στον πίνακα Damnatio memoriae…
του Θανάση Αντωνόπουλου
Damnatio memoriae (= καταδίκη μνήμης, καταδικαστική ιστορική μνήμη).
Ο λατινικός όρος αναφέρεται στην περιγραφή της Ιστορικής Μνήμης και προσδιορίζει τα «αλήστου μνήμης» ιστορικά γεγονότα, τα οποία αποτελούν αρνητικούς σταθμούς για την πορεία των πόλεων-κρατών με την εκχώρηση της Εθνικής τους Κυριαρχίας και Ανεξαρτησίας σε ξένες δυνάμεις-κράτη ή ακόμη και ένωση κρατών, π.χ. Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μάλιστα, προς φρονηματισμό και «αεί καταδίκη» των αποφράδων αυτών ιστορικών σταθμών, οι αρχαίες πόλεις-κράτη κυκλοφορούσαν και νομίσματα με τη σχετική υπενθύμιση.
Ο όρος έκτοτε ενσωματώθηκε στο Διεθνές Δίκαιο και σηματοδοτεί τους «σκοτεινούς ιστορικούς σταθμούς» των Λαών και των Εθνών.
Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ…
Στον πίνακα Damnatio memoriae, και κατά μία σύντομο αναφορά, εντάσσονται:
• Η Ανταλκίδειος Ειρήνη (393 π.Χ.), όταν ο σπαρτιάτης στρατηγός Ανταλκίδας έσπευσε ικέτης στους Πέρσες και εκχώρησε την ανεξαρτησία των ελληνικών πόλεων της Μικράς Ασίας στην περσική κυριαρχία.
• Η αιχμαλωσία των 1.000 προσωπικοτήτων της Αχαϊκής Συμπολιτείας, μεταξύ των οποίων και ο ιστορικός Πολύβιος, μετά τη μάχη παρά τας Κυνός Κεφαλάς (197 π.Χ.) με τη σύμπραξη των Ρωμαιοφρόνων της πόλεως του αρχαίου Λεοντίου υπό την ηγεσία του διαβόητου Καλλικρατίδα. Κατ' αυτόν τον τρόπο αποκεφαλίσθηκε η ηγεσία της Συμπολιτείας, ώστε λίγα χρόνια αργότερα η Ελλάδα (146 π.Χ.) υπήχθη στη ρωμαϊκή κυριαρχία και απετέλεσε την Provincia Achaia του ρωμαϊκού Ιμπέριουμ.
• Το «Σύμφωνο της Πωληθείσης Ελλάδος» (1825), όταν παρά τις διαμαρτυρίες του αγνού πατριώτη Δημητρίου Υψηλάντη, η φατρία του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου υπήγαγε το αγωνιζόμενο για την ανεξαρτησία του Ελληνικό Έθνος στην «προστασία» της Αγγλίας.
ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Στην ευρύτερη νεώτερη Ευρωπαϊκή Ιστορία στον πίνακα Damnatio Memoriae εντάσσονται:
• Άνσλους Αυστρίας (1938). Ενσωμάτωση του κράτους της Βιέννης με τη σύμπραξη του εγχώριου Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στο Γ' Ράιχ.
• Συνθήκη Πετέν με Χίτλερ (1940) και δημιουργία του προτεκτοράτου του Βισί υπό τον έλεγχο του Γ' Ράιχ.
• Συμφωνία συνεργασίας του νορβηγού εθνικοσοσιαλιστή ηγέτη Κουΐσλινγκ (1942) με τη ναζιστική Γερμανία και ένταξη της Νορβηγίας, σε αντίθεση με τη γνώμη του νορβηγικού λαού, στη Νέα Τάξη Πραγμάτων.
…ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ
• Συμφωνία Γ. Τσολάκογλου-Βέρμαχτ (Απρίλιος 1941), παρά τις περί του αντιθέτου διαταγές του Ελληνικού Στρατηγείου για τη συνέχιση του πολέμου, επακόλουθο της οποίας ήτο ο σχηματισμός των κυβερνήσεων των δωσιλόγων της Γερμανικής Κατοχής και στην ουσία η υπαγωγή της χώρας ως προτεκτοράτου στο Γ' Ράιχ.
Η Ελλάδα στους δύο αιώνες του ελεύθερου βίου της ουδέποτε συνέτρεξε στην εκχώρηση της Εθνικής της Κυριαρχίας και όταν ακόμη ήταν το αδύναμο κράτος της Μελούνας (Παρκερικά, Πατσιφικά, Αγγλογαλλική Κατοχή κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου [1853-1856], Νοεμβριανά 1916) και κυριαρχούσε η Πολιτική των Κανονιοφόρων των «Προστάτιδων» Δυνάμεων!
Και μάλιστα, ακόμη και επί της δικτατορίας της «4ης Αυγούστου», ο Ιωάννης Μεταξάς (1938) όταν βελγικές τράπεζες απαίτησαν, μέσω προσφυγής τους στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, την εφάπαξ εξόφληση δανείων της χώρας μας από τα συγκεκριμένα πιστωτικά ιδρύματα, πρόταξε το συμφέρον του ελληνικού λαού και αρνήθηκε να συμμορφωθεί προς τις τοκογλυφικές απαιτήσεις τους σε βάρος της ευρύθμου λειτουργίας του κράτους. Και δικαιώθηκε από το Διεθνές Δικαστήριο!
Είναι χαρακτηριστικό ότι η απόφαση αυτή απετέλεσε νομολογία του Διεθνούς Δικαίου στην οποία στηρίχθηκαν επί των ημερών μας, και δικαιώθηκαν, οι προσφυγές της Αργεντινής και άλλων υπερχρεωμένων χωρών της Λατινικής Αμερικής.
Και να ληφθεί υπόψη ότι τα δύο τρίτα του δημόσιου χρέους της Ελλάδας, σύμφωνα με μελέτες ελλήνων και ξένων έγκυρων οικονομικών αναλυτών, αποτελούνται από επαχθή τοκοχρεωλύσια, που εγγίζουν τα όρια της παράνομης τοκογλυφίας!
ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΠΛΑΣΤΗΡΑ
Η καθημαγμένη Ελλάδα της Μικρασιατικής Καταστροφής και της καταφυγής στη Μητέρα Πατρίδα 1.500.000 προσφύγων αρνήθηκε να υποκύψει στον εκβιασμό των δανειστών της, να μη δαπανήσει μέρος από τα προσφυγικά δάνεια για την αναδιοργάνωση του Στρατού της.
Ο μέγας πατριώτης και τιμωρός της άρχουσας ελίτ, που οδήγησε τη χώρα στον όλεθρο, διείδε στις απαιτήσεις των δανειστών της, κυρίως Αγγλο-Γάλλων, τα υποχθόνια σχέδιά τους να εκμεταλλευθούν την αδυναμία της Ελλάδας, λόγω της καταστροφής, και να διαρρυθμίσουν τα θέματα του Αιγαίου και της Δυτικής Θράκης προς όφελος του νέου συνεταίρου των, του Κεμάλ.
Σημειώνεται ότι στο σχέδιο του εκβιασμού των «Προστάτιδων» εντάσσεται και η έμμεση υποκίνηση του ηγέτη των Μελανοχιτώνων, του Μπενίτο Μουσολίνι, ένα έτος μετά τη Μικρασιατική Συμφορά, αναιτίως να καταλάβει την Κέρκυρα και η Κοινωνία των Εθνών, ο τότε ΟΗΕ, ως Πόντιος Πιλάτος, να συνυπογράψει την καταδίκη της αιμάσσουσας Ελλάδας να καταβάλει το θύμα, η χώρα μας, τεράστια οικονομική αποζημίωση στον θύτη, τη Ρώμη του Φασισμού!
Και τότε και τώρα ο «μαύρος χρυσός», το πετρέλαιο, πρυτάνευε στις ενέργειες των «προστατών» μας!
ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΙ ΚΑΙ ΑΜΑΘΕΙΣ
Η σημερινή «άρχουσα ελίτ», αμαθής και ανιστόρητη, θεωρεί, παρά πάσα αρχή Διεθνούς Δικαίου, «χωρίς αισχύνη, χωρίς αιδώ», ότι η Ελλάδα, την οποία «ταυτίζει» με τον νεοδωσιλογισμό της ιδίας και του μεταπρατικού κεφαλαίου, εθελουσίως (!) εκχωρεί την Εθνική της Κυριαρχία και εκποιεί τον εθνικό της πλούτο!
Η ηγεσία, Κάρολος Παπούλιας, ως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Γ. Παπανδρέου Γ’, ως πρωθυπουργός, και Ευάγγελος Βενιζέλος, ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών, και ουσία συγκυβερνήτης, συνυπέγραψαν και συναποδέχθηκαν την οικονομική κατοχή της χώρας από το ξένο αρπακτικό κεφάλαιο. Την αποδοχή για τη χώρα, την οποία εκλήθησαν να κυβερνήσουν, του καθεστώτος της Μειωμένης Εθνικής Κυριαρχίας. Την εκποίηση, και δη «κάτω του κόστους», της δημόσιας περιουσίας. Την υποθήκευση του παρόντος και του μέλλοντος των Ελλήνων στις ορέξεις της νέας αποικιοκρατίας των «εταίρων» μας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Την απομύζηση κάθε ικμάδας του Ελληνικού Έθνους, τουλάχιστον για την προσεχή πεντηκονταετία. Την περιαγωγή των κατοίκων αυτής της χώρας σε πρόσφυγες στην ίδια τους τη γη.
Η τριάς αυτή της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας επιδαψιλεύει στον εαυτό της το «προνόμιο» να καθέξει περίοπτο θέση στον πίνακα της Damnatio memoriae…
(Το ΠΑΡΟΝ της Κυριακής)
του Θανάση Αντωνόπουλου
Damnatio memoriae (= καταδίκη μνήμης, καταδικαστική ιστορική μνήμη).
Ο λατινικός όρος αναφέρεται στην περιγραφή της Ιστορικής Μνήμης και προσδιορίζει τα «αλήστου μνήμης» ιστορικά γεγονότα, τα οποία αποτελούν αρνητικούς σταθμούς για την πορεία των πόλεων-κρατών με την εκχώρηση της Εθνικής τους Κυριαρχίας και Ανεξαρτησίας σε ξένες δυνάμεις-κράτη ή ακόμη και ένωση κρατών, π.χ. Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μάλιστα, προς φρονηματισμό και «αεί καταδίκη» των αποφράδων αυτών ιστορικών σταθμών, οι αρχαίες πόλεις-κράτη κυκλοφορούσαν και νομίσματα με τη σχετική υπενθύμιση.
Ο όρος έκτοτε ενσωματώθηκε στο Διεθνές Δίκαιο και σηματοδοτεί τους «σκοτεινούς ιστορικούς σταθμούς» των Λαών και των Εθνών.
Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ…
Στον πίνακα Damnatio memoriae, και κατά μία σύντομο αναφορά, εντάσσονται:
• Η Ανταλκίδειος Ειρήνη (393 π.Χ.), όταν ο σπαρτιάτης στρατηγός Ανταλκίδας έσπευσε ικέτης στους Πέρσες και εκχώρησε την ανεξαρτησία των ελληνικών πόλεων της Μικράς Ασίας στην περσική κυριαρχία.
• Η αιχμαλωσία των 1.000 προσωπικοτήτων της Αχαϊκής Συμπολιτείας, μεταξύ των οποίων και ο ιστορικός Πολύβιος, μετά τη μάχη παρά τας Κυνός Κεφαλάς (197 π.Χ.) με τη σύμπραξη των Ρωμαιοφρόνων της πόλεως του αρχαίου Λεοντίου υπό την ηγεσία του διαβόητου Καλλικρατίδα. Κατ' αυτόν τον τρόπο αποκεφαλίσθηκε η ηγεσία της Συμπολιτείας, ώστε λίγα χρόνια αργότερα η Ελλάδα (146 π.Χ.) υπήχθη στη ρωμαϊκή κυριαρχία και απετέλεσε την Provincia Achaia του ρωμαϊκού Ιμπέριουμ.
• Το «Σύμφωνο της Πωληθείσης Ελλάδος» (1825), όταν παρά τις διαμαρτυρίες του αγνού πατριώτη Δημητρίου Υψηλάντη, η φατρία του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου υπήγαγε το αγωνιζόμενο για την ανεξαρτησία του Ελληνικό Έθνος στην «προστασία» της Αγγλίας.
ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Στην ευρύτερη νεώτερη Ευρωπαϊκή Ιστορία στον πίνακα Damnatio Memoriae εντάσσονται:
• Άνσλους Αυστρίας (1938). Ενσωμάτωση του κράτους της Βιέννης με τη σύμπραξη του εγχώριου Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στο Γ' Ράιχ.
• Συνθήκη Πετέν με Χίτλερ (1940) και δημιουργία του προτεκτοράτου του Βισί υπό τον έλεγχο του Γ' Ράιχ.
• Συμφωνία συνεργασίας του νορβηγού εθνικοσοσιαλιστή ηγέτη Κουΐσλινγκ (1942) με τη ναζιστική Γερμανία και ένταξη της Νορβηγίας, σε αντίθεση με τη γνώμη του νορβηγικού λαού, στη Νέα Τάξη Πραγμάτων.
…ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ
• Συμφωνία Γ. Τσολάκογλου-Βέρμαχτ (Απρίλιος 1941), παρά τις περί του αντιθέτου διαταγές του Ελληνικού Στρατηγείου για τη συνέχιση του πολέμου, επακόλουθο της οποίας ήτο ο σχηματισμός των κυβερνήσεων των δωσιλόγων της Γερμανικής Κατοχής και στην ουσία η υπαγωγή της χώρας ως προτεκτοράτου στο Γ' Ράιχ.
Η Ελλάδα στους δύο αιώνες του ελεύθερου βίου της ουδέποτε συνέτρεξε στην εκχώρηση της Εθνικής της Κυριαρχίας και όταν ακόμη ήταν το αδύναμο κράτος της Μελούνας (Παρκερικά, Πατσιφικά, Αγγλογαλλική Κατοχή κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου [1853-1856], Νοεμβριανά 1916) και κυριαρχούσε η Πολιτική των Κανονιοφόρων των «Προστάτιδων» Δυνάμεων!
Και μάλιστα, ακόμη και επί της δικτατορίας της «4ης Αυγούστου», ο Ιωάννης Μεταξάς (1938) όταν βελγικές τράπεζες απαίτησαν, μέσω προσφυγής τους στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, την εφάπαξ εξόφληση δανείων της χώρας μας από τα συγκεκριμένα πιστωτικά ιδρύματα, πρόταξε το συμφέρον του ελληνικού λαού και αρνήθηκε να συμμορφωθεί προς τις τοκογλυφικές απαιτήσεις τους σε βάρος της ευρύθμου λειτουργίας του κράτους. Και δικαιώθηκε από το Διεθνές Δικαστήριο!
Είναι χαρακτηριστικό ότι η απόφαση αυτή απετέλεσε νομολογία του Διεθνούς Δικαίου στην οποία στηρίχθηκαν επί των ημερών μας, και δικαιώθηκαν, οι προσφυγές της Αργεντινής και άλλων υπερχρεωμένων χωρών της Λατινικής Αμερικής.
Και να ληφθεί υπόψη ότι τα δύο τρίτα του δημόσιου χρέους της Ελλάδας, σύμφωνα με μελέτες ελλήνων και ξένων έγκυρων οικονομικών αναλυτών, αποτελούνται από επαχθή τοκοχρεωλύσια, που εγγίζουν τα όρια της παράνομης τοκογλυφίας!
ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΠΛΑΣΤΗΡΑ
Η καθημαγμένη Ελλάδα της Μικρασιατικής Καταστροφής και της καταφυγής στη Μητέρα Πατρίδα 1.500.000 προσφύγων αρνήθηκε να υποκύψει στον εκβιασμό των δανειστών της, να μη δαπανήσει μέρος από τα προσφυγικά δάνεια για την αναδιοργάνωση του Στρατού της.
Ο μέγας πατριώτης και τιμωρός της άρχουσας ελίτ, που οδήγησε τη χώρα στον όλεθρο, διείδε στις απαιτήσεις των δανειστών της, κυρίως Αγγλο-Γάλλων, τα υποχθόνια σχέδιά τους να εκμεταλλευθούν την αδυναμία της Ελλάδας, λόγω της καταστροφής, και να διαρρυθμίσουν τα θέματα του Αιγαίου και της Δυτικής Θράκης προς όφελος του νέου συνεταίρου των, του Κεμάλ.
Σημειώνεται ότι στο σχέδιο του εκβιασμού των «Προστάτιδων» εντάσσεται και η έμμεση υποκίνηση του ηγέτη των Μελανοχιτώνων, του Μπενίτο Μουσολίνι, ένα έτος μετά τη Μικρασιατική Συμφορά, αναιτίως να καταλάβει την Κέρκυρα και η Κοινωνία των Εθνών, ο τότε ΟΗΕ, ως Πόντιος Πιλάτος, να συνυπογράψει την καταδίκη της αιμάσσουσας Ελλάδας να καταβάλει το θύμα, η χώρα μας, τεράστια οικονομική αποζημίωση στον θύτη, τη Ρώμη του Φασισμού!
Και τότε και τώρα ο «μαύρος χρυσός», το πετρέλαιο, πρυτάνευε στις ενέργειες των «προστατών» μας!
ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΙ ΚΑΙ ΑΜΑΘΕΙΣ
Η σημερινή «άρχουσα ελίτ», αμαθής και ανιστόρητη, θεωρεί, παρά πάσα αρχή Διεθνούς Δικαίου, «χωρίς αισχύνη, χωρίς αιδώ», ότι η Ελλάδα, την οποία «ταυτίζει» με τον νεοδωσιλογισμό της ιδίας και του μεταπρατικού κεφαλαίου, εθελουσίως (!) εκχωρεί την Εθνική της Κυριαρχία και εκποιεί τον εθνικό της πλούτο!
Η ηγεσία, Κάρολος Παπούλιας, ως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Γ. Παπανδρέου Γ’, ως πρωθυπουργός, και Ευάγγελος Βενιζέλος, ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών, και ουσία συγκυβερνήτης, συνυπέγραψαν και συναποδέχθηκαν την οικονομική κατοχή της χώρας από το ξένο αρπακτικό κεφάλαιο. Την αποδοχή για τη χώρα, την οποία εκλήθησαν να κυβερνήσουν, του καθεστώτος της Μειωμένης Εθνικής Κυριαρχίας. Την εκποίηση, και δη «κάτω του κόστους», της δημόσιας περιουσίας. Την υποθήκευση του παρόντος και του μέλλοντος των Ελλήνων στις ορέξεις της νέας αποικιοκρατίας των «εταίρων» μας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Την απομύζηση κάθε ικμάδας του Ελληνικού Έθνους, τουλάχιστον για την προσεχή πεντηκονταετία. Την περιαγωγή των κατοίκων αυτής της χώρας σε πρόσφυγες στην ίδια τους τη γη.
Η τριάς αυτή της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας επιδαψιλεύει στον εαυτό της το «προνόμιο» να καθέξει περίοπτο θέση στον πίνακα της Damnatio memoriae…
(Το ΠΑΡΟΝ της Κυριακής)
ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΑΥΣΤΡΑΛΟΠΙΘΗΚΟΣ
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
http://ellinikoforum.blogspot.com/2011/07/blog-post_22.html
ΟΝΟΜΑ: Αγγελος Παν. (κατά δήλωσή του)
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ: Περιφερόμενος σχολιο-λόγος στα ιντερνέτια ανά την υφήλιο.
ΙΔΙΟΤΗΤΑ: Πράσινος αυστραλοπίθηκος.
Αυτό το παλικάρι λοιπόν (λαμπρός νεανίας ή γκριζογένης νεανίζων ουδόλως μας απασχολεί), αν συναντήσει στο δρόμο του πολιτική κριτική για τον ξεφωνημένο θίασο που καταδυναστεύει τη χώρα, επιδίδεται μετά μανίας σ έναν φαφλατάδικο αντίλογο νομίζοντας πως ο ασφαλέστερος τρόπος για να ξεμπερδέψει κανείς με την πολιτική κριτική είναι να αυτογελοιοποιείται προσπαθώντας να την απαξιώσει.
Δεν ξέρω αν ο εν λόγω κύριος είναι κρατικοδίαιτος ή αν ξοφλά γραμμάτια και προσκομίζει μ αυτό τον τρόπο τα διαπιστευτήριά του. Και φυσικά ποσώς με απασχολεί...
Επειδή όμως ο αυστραλοπιθηκισμός είναι ένα σύμπτωμα που χρήζει ιδιαίτερης παρατήρησης, παραδίδω στην κρίση των αναγνωστών το περιεχόμενο σχολιασμού του, σε στήλη της εφημερίδας "ΤΟ ΒΗΜΑ" που εμπεριέχει σχετικό άρθρο μας με τίτλο:
ΣΥΝΟΔΟΣ «ΣΩΤΗΡΙΑΣ»… ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ…
Απολαύστε τον... μαζί και το σχόλιο μας - απάντηση στην "έξυπνη" πολιτική κριτική του...
Απάντηση | 21/07/2011, 12:03
Το σχόλιό σου μου θυμίζει το κύκνειο άσμα των μετα-τροτσκιστικών θεωριών. Η αλήθεια είναι ότι καταλαβαίνω την «αγωνία»… Με απλά λόγια, η αριστερά ανέκαθεν προτιμούσε στην εξουσία τη Νέα Δημοκρατία. Κατανοητό ως εδώ. Παρακάτω τώρα: Η μεγάλη ευκαιρία να πέσει το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, διαφαίνεται, ότι αρχίζει πλέον να χάνεται. Τώρα, στην κορύφωση της κρίσης έπρεπε, μετά «πάμε χαμένοι», έτσι δεν είναι; Τώρα ήταν η σωστή στιγμή για την «βόμβα στα θεμέλια του καπιταλιστικού συστήματος». Συμπαθείς προσδοκίες… Κατανοώ βεβαίως ότι το Ιψενικό «ζωτικό ψέμα» πρέπει να συντηρηθεί πάση θυσία. Απλά υπενθυμίζω, ότι θα περάσουν πολλά τέρμινα ακόμα, ώστε να «ωριμάσουν» οι κοινωνίες της Ευρώπης και του κόσμου, για να κάνουν τη βουτιά στο νεορομαντικό όραμα της κομμουνιστικής ανασυγκρότησης. Και χωρίς αυτή την «συνείδηση», τίποτα δεν θα μπορούσε να γίνει έτσι κι αλλιώς, ή κάνω λάθος; Το πολύ πολύ να παλιμπαιδίζαμε για μια ακόμη φορά (ως φάρσα) στη Σταλινική περίοδο. Προσωπική ιστορία δική μου: Ο παππούς μου, ήταν θρησκευόμενος άνθρωπος. Ψάλτης στην εκκλησία, και πραγματικός πιστός. Λίγο πριν πεθάνει, μου εξομολογήθηκε ότι του συμβαίνει κάτι… παράλογο. Ενώ συνήθως συμβαίνει το αντίθετο, αυτός, μου είπε, τώρα πλέον είναι σίγουρος ότι δεν υπάρχει Θεός. Θέλω να πω ότι κι ο παππούς μου ακόμα, ήταν με τον τρόπο του πιο «προοδευτικός» από όλους εσάς. Γιατί έστω και την δωδεκάτη ώρα, η σκέψη του μπόρεσε να κάνει ένα βήμα παραπέρα. Η δική σας η σκέψη όπως φαίνεται, δεν διατηρεί τέτοιες προσδοκίες. Συνιστώ να μη χάνετε το κουράγιο σας. Παράλληλα με τη σύνοδο κορυφής των «απάτριδων καλικάντζαρων» που παλεύουν να βρουν λύση για την Ελλαδίτσα, εσείς έχετε δουλειά: Βοηθήστε άμεσα τους ταξιτζήδες και τους ναυτεργάτες να παραλύσουν τον Ελληνικό Τουρισμό, τώρα που είναι η σωστή στιγμή. Στο κέντρο της κρίσης, στο κέντρο του καλοκαιριού. Το Σεπτέμβρη δε, έρχεται κι άλλο πεδίον δόξης λαμπρό. Το νέο νομοσχέδιο για την Παιδεία. Απλά μην περιμένετε από μένα να σας ευχηθώ «καλή επιτυχία».
Αγγελος Παν.
Απάντηση | 21/07/2011, 21:12
Φίλτατε Άγγελε,
Επειδή δε μου είσαι άγνωστος στον άχαρο ρόλο του κατά παραγγελία σχολιαστή που περιδιαβαίνει τα …ιντερνέτια και αντιμετωπίζει εν πολλοίς κάθε μη Πασόκο ως βάρβαρο, θα είχα να πω τα εξής αναφορικά με το σχόλιό σου:
1. Το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων που επικαλείσαι για μένα είναι από κάθε άποψη ανακριβές και μέχρι τα μπούνια που λένε παλιομοδίτικο. Αν θέλεις λοιπόν να είσαι περισσότερο …in στις νέες συνθήκες καλό είναι να ρετουσάρεις καμπόσο τον τρόπο της σκέψης σου αδερφέ μου.
2. Η τακτική της εύκολης απαξίωσης των απόψεων για να μη βάζουμε το μυαλό να ιδροκοπά, είναι τόσο παλιά όσο και οι πράσινοι αυστραλοπίθηκοι σ αυτό τον τόπο. Μ αυτή την έννοια, χρησιμοποιώντας την, αυτό δεν τιμά διόλου το νεωτερισμό των αντιλήψεων τις οποίες επικαλείσαι.
3. Αν πραγματικά μοχθείς για τον τουρισμό και αντιπαλεύεις με ειλικρίνεια όλους εκείνους που τον υπονομεύουν, τότε σου συνιστώ να τολμήσεις να δεις με ειλικρινές κριτικό μάτι το «υπερθέαμα» που προσφέρει η Αθήνα ως πολιτιστική πρωτεύουσα του κόσμου, με τους Παπανδρέλληνες να κατακλύζουν την κάθε της γωνιά και να φτηνοπουλάνε την πραμάτεια της μαφίας μετατρέποντας σε ισλαμοπάζαρο τα προαιώνια μνημεία της, και διεκδικώντας την ελληνική ταυτότητα που πρόθυμα τους παραχωρεί μέσα από ένα ιδιότυπο πατριδεμπόριο η κυβέρνηση στην οποία υποκλίνεσαι με το πρώτο της νομοσχέδιο, ελέω και πάλι των πράσινων αυστραλοπιθήκων.
4. Οι κοινωνίες της Ευρώπης και μαζί τους η Ελληνική, συνειδητοποιούν όλο και περισσότερα πράγματα για τους κατσαπλιάδες που καπηλεύονται την εμπιστοσύνη τους. Και ειδικά για την Ελληνική κοινωνία, δεν ξέρω αν αυτό που θα κάνει θα είναι βουτιά στο νεορομαντισμό όπως λες ή μακροβούτι για να ανακτήσει την εθνική αξιοπρέπεια που κάποιοι της τσαλαπάτησαν.
Το βέβαιο πάντως είναι πως αυτό αποτελεί χρέος τιμής γι αυτήν και θέλω να πιστεύω ότι θα το τολμήσει. Προσωπικά άλλωστε προτιμώ μια κοινωνία που ξέρει να ονειρεύεται και να έχει τα οράματά της και να παλεύει γι αυτά, παρά ένα ζυμάρι χειροκροτητών των κοτζαμπάσηδων που ματώνουν το σκυμμένο τους σβέρκο στη γκιλοτίνα που τους έστησαν, εμφορούμενοι από το «ιδανικό» του σφάξε με Αγά μου ν αγιάσω».
Και …υστερόγραφο:
Ο Θεός να συγχωρέσει τον παππού σου καλέ μου Άγγελε.
20/7/11
ΞΕΠΕΣΜΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΑΝΔΡΟΣ ή ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΟΥ;;;
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
http://ellinikoforum.blogspot.com/2011/07/blog-post_6117.html
Πώς να ερμηνεύσει κανείς τη στάση ενός πρωθυπουργού που έχει παραιτηθεί ολοκληρωτικά από τον πολιτικό του ρόλο, και περιορίζεται στο να καλωσορίζει επίδοξους κατοχικούς τσαρλατάνους, στη χώρα που υποτίθεται ότι κυβερνά, και να παραλαμβάνει ως θυρωρός, ή στην καλύτερη περίπτωση ως κλητήρας, τα «διαπιστευτήριά» τους, προσυπογράφοντας πρωτόκολλα κατοχής ;;;
Είναι δυνατόν η εκπρόσωπος των διεθνών δολοφόνων και των αιματοβαμμένων επεμβάσεων, να δηλώνει ότι «συμπάσχει με τους αγανακτισμένους Έλληνες» που ξυλοκοπήθηκαν βάναυσα από τον «επαναστάτη της ΕΦΕΕ» διεκδικώντας τη χαμένη τους αξιοπρέπεια, και αυτός ο ανεκδιήγητος άνθρωπος να στέκεται δίπλα της και να χαμογελά;;;
Είναι δυνατόν να παραδίδει μαθήματα δημοκρατίας η εκπρόσωπος μιας κυβέρνησης που συνεχίζει να δολοφονεί αδίστακτα τους λαούς, και αυτός ο απίστευτος άνθρωπος να στέκεται δίπλα της και να μην κοκκινίζει από ντροπή που έχει καταλύσει με τους χειρισμούς του κάθε έννοια δημοκρατίας και έχει τσαλακώσει ανεπίτρεπτα το Σύνταγμα και τους θεσμούς κατ απαίτηση των νταβατζήδων και των εντολέων του στην παγκόσμια διακυβέρνηση;;;
Είναι δυνατόν αυτός ο λαός να έχει καταδικαστεί στη δυστυχία και την απόγνωση και ο «Έλληνας» πρωθυπουργός να στέκεται χαμογελαστός δίπλα στη θεία Σάμαινα που δηλώνει απερίφραστα ότι «εδώ υπάρχει μια ευκαιρία και θέλουμε να είμαστε μέρος της αξιοποίησής της», προκαλώντας έτσι την απόλυτα δικαιολογημένη οργή των Ελλήνων πολιτών;;;...
Είναι δυνατόν ο θηλυκός Νταβέλης της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής να δηλώνει και ευθέως και σαφέστατα πως επιδιώκει να βάλει χέρι στις πλουτοπαραγωγικές – ενεργειακές πηγές της χώρας μας (ως μέρος της ευκαιρίας που αναζητά) και αυτός ο απίστευτος άνθρωπος να μην επιστρατεύει κάποιο ίχνος εθνικής αξιοπρέπειας για να την εγκαλέσει στην τάξη;;;
Είναι δυνατόν να αναγνωρίζεται, με τη σφραγίδα και τη βούλα της πρωθυπουργικής αφωνίας, στο διεθνή χωροφύλακα το δικαίωμα σχεδόν να υπαγορεύει την κατεύθυνση της λύσης που επιθυμεί σε εθνικά θέματα που είναι απόλυτα ταυτισμένα με την ίδια την υπόσταση του Ελληνισμού, και να μην υπάρχει αντίδραση ούτε καν σε επίπεδο γκριμάτσας;;;
Τι στο διάολο τελικά γίνεται εδώ;;;
Έχει κυβέρνηση αυτή η χώρα ή τελεί υπό καθεστώς διορισμένων τοποτηρητών εν είδει κοτσαμπάσηδων που εκπροσωπούν τα συμφέροντα της Υψηλής Πύλης ;;;
Θα αφυπνιστούν επιτέλους τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα, και με μοναδικό έστω μέλημα την ανάγκη να περισώσουν τα τελευταία υπολείμματα εθνικής αξιοπρέπειας, να ανακόψουν αυτό τον επικίνδυνο κατήφορο πριν οδηγηθούμε σε ατραπούς από τους οποίους δε θα υπάρχει επιστροφή;;;
Θα αποφασίσουν επιτέλους ότι με αυτή την καρικατούρα πρωθυπουργού, δεν έχουν το δικαίωμα ούτε καν να συνομιλούν;;;
Θα συνειδητοποιήσουν επιτέλους ότι όσο αυτή η καρικατούρα πρωθυπουργού παραμένει στην εξουσία, δεν έχει κανένα απολύτων νόημα ούτε καν η συμμετοχή τους και η αντιπαράθεση μέσα στο κοινοβούλιο, αφού αυτή η συμμετοχή όχι μόνο δε συμβάλει στην επεξεργασία και διαμόρφωση πολιτικών, αντίθετα νομιμοποιεί την παρουσία και το τυπικό δικαίωμα ενός επικίνδυνου θίασου να αποσυνθέτει τη χώρα;;;
Θα συνειδητοποιήσουν επιτέλους ότι, κάθε περαιτέρω συμμετοχή στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, τους μετατρέπει σε κομπάρσους στο πιο επικίνδυνο σενάριο που ξετυλίγεται με τρόπο δραματικό σε βάρος του τόπου;;;
Υπάρχει τελικά πατριωτική δύναμη σ αυτό το άθλιο πολιτικό σύστημα που να τολμήσει με τη στάση της – αφού δεν το τολμά με τη δράση της – να δημιουργήσει πολιτική κρίση ικανή να οδηγήσει στην ανατροπή αυτής της κυβέρνησης, προκειμένου να ανακόψει αυτή την επικίνδυνη πορεία, και ταυτόχρονα να στείλει ένα σαφέστατο μήνυμα στα αρπακτικά που καιροφυλακτούν, ότι οι αποφάσεις αυτής της κυβέρνησης είναι παράνομες και ότι καμία αυριανή κυβέρνηση – όποια κι αν είναι, με όποιο τρόπο και αν σχηματιστεί – δεν πρόκειται να σεβαστεί και να τηρήσει παράνομες αποφάσεις;;;
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ
http://ellinikoforum.blogspot.com/2011/07/blog-post_6117.html
Πώς να ερμηνεύσει κανείς τη στάση ενός πρωθυπουργού που έχει παραιτηθεί ολοκληρωτικά από τον πολιτικό του ρόλο, και περιορίζεται στο να καλωσορίζει επίδοξους κατοχικούς τσαρλατάνους, στη χώρα που υποτίθεται ότι κυβερνά, και να παραλαμβάνει ως θυρωρός, ή στην καλύτερη περίπτωση ως κλητήρας, τα «διαπιστευτήριά» τους, προσυπογράφοντας πρωτόκολλα κατοχής ;;;
Είναι δυνατόν η εκπρόσωπος των διεθνών δολοφόνων και των αιματοβαμμένων επεμβάσεων, να δηλώνει ότι «συμπάσχει με τους αγανακτισμένους Έλληνες» που ξυλοκοπήθηκαν βάναυσα από τον «επαναστάτη της ΕΦΕΕ» διεκδικώντας τη χαμένη τους αξιοπρέπεια, και αυτός ο ανεκδιήγητος άνθρωπος να στέκεται δίπλα της και να χαμογελά;;;
Είναι δυνατόν να παραδίδει μαθήματα δημοκρατίας η εκπρόσωπος μιας κυβέρνησης που συνεχίζει να δολοφονεί αδίστακτα τους λαούς, και αυτός ο απίστευτος άνθρωπος να στέκεται δίπλα της και να μην κοκκινίζει από ντροπή που έχει καταλύσει με τους χειρισμούς του κάθε έννοια δημοκρατίας και έχει τσαλακώσει ανεπίτρεπτα το Σύνταγμα και τους θεσμούς κατ απαίτηση των νταβατζήδων και των εντολέων του στην παγκόσμια διακυβέρνηση;;;
Είναι δυνατόν αυτός ο λαός να έχει καταδικαστεί στη δυστυχία και την απόγνωση και ο «Έλληνας» πρωθυπουργός να στέκεται χαμογελαστός δίπλα στη θεία Σάμαινα που δηλώνει απερίφραστα ότι «εδώ υπάρχει μια ευκαιρία και θέλουμε να είμαστε μέρος της αξιοποίησής της», προκαλώντας έτσι την απόλυτα δικαιολογημένη οργή των Ελλήνων πολιτών;;;...
Είναι δυνατόν ο θηλυκός Νταβέλης της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής να δηλώνει και ευθέως και σαφέστατα πως επιδιώκει να βάλει χέρι στις πλουτοπαραγωγικές – ενεργειακές πηγές της χώρας μας (ως μέρος της ευκαιρίας που αναζητά) και αυτός ο απίστευτος άνθρωπος να μην επιστρατεύει κάποιο ίχνος εθνικής αξιοπρέπειας για να την εγκαλέσει στην τάξη;;;
Είναι δυνατόν να αναγνωρίζεται, με τη σφραγίδα και τη βούλα της πρωθυπουργικής αφωνίας, στο διεθνή χωροφύλακα το δικαίωμα σχεδόν να υπαγορεύει την κατεύθυνση της λύσης που επιθυμεί σε εθνικά θέματα που είναι απόλυτα ταυτισμένα με την ίδια την υπόσταση του Ελληνισμού, και να μην υπάρχει αντίδραση ούτε καν σε επίπεδο γκριμάτσας;;;
Τι στο διάολο τελικά γίνεται εδώ;;;
Έχει κυβέρνηση αυτή η χώρα ή τελεί υπό καθεστώς διορισμένων τοποτηρητών εν είδει κοτσαμπάσηδων που εκπροσωπούν τα συμφέροντα της Υψηλής Πύλης ;;;
Θα αφυπνιστούν επιτέλους τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα, και με μοναδικό έστω μέλημα την ανάγκη να περισώσουν τα τελευταία υπολείμματα εθνικής αξιοπρέπειας, να ανακόψουν αυτό τον επικίνδυνο κατήφορο πριν οδηγηθούμε σε ατραπούς από τους οποίους δε θα υπάρχει επιστροφή;;;
Θα αποφασίσουν επιτέλους ότι με αυτή την καρικατούρα πρωθυπουργού, δεν έχουν το δικαίωμα ούτε καν να συνομιλούν;;;
Θα συνειδητοποιήσουν επιτέλους ότι όσο αυτή η καρικατούρα πρωθυπουργού παραμένει στην εξουσία, δεν έχει κανένα απολύτων νόημα ούτε καν η συμμετοχή τους και η αντιπαράθεση μέσα στο κοινοβούλιο, αφού αυτή η συμμετοχή όχι μόνο δε συμβάλει στην επεξεργασία και διαμόρφωση πολιτικών, αντίθετα νομιμοποιεί την παρουσία και το τυπικό δικαίωμα ενός επικίνδυνου θίασου να αποσυνθέτει τη χώρα;;;
Θα συνειδητοποιήσουν επιτέλους ότι, κάθε περαιτέρω συμμετοχή στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, τους μετατρέπει σε κομπάρσους στο πιο επικίνδυνο σενάριο που ξετυλίγεται με τρόπο δραματικό σε βάρος του τόπου;;;
Υπάρχει τελικά πατριωτική δύναμη σ αυτό το άθλιο πολιτικό σύστημα που να τολμήσει με τη στάση της – αφού δεν το τολμά με τη δράση της – να δημιουργήσει πολιτική κρίση ικανή να οδηγήσει στην ανατροπή αυτής της κυβέρνησης, προκειμένου να ανακόψει αυτή την επικίνδυνη πορεία, και ταυτόχρονα να στείλει ένα σαφέστατο μήνυμα στα αρπακτικά που καιροφυλακτούν, ότι οι αποφάσεις αυτής της κυβέρνησης είναι παράνομες και ότι καμία αυριανή κυβέρνηση – όποια κι αν είναι, με όποιο τρόπο και αν σχηματιστεί – δεν πρόκειται να σεβαστεί και να τηρήσει παράνομες αποφάσεις;;;
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ
Χρειάζεται ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΙΔΕΩΝ
Το 70% του χρέους μας είναι τόκοι και πανωτόκια
Ψηφίστηκε το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα ή Μνημόνιο 2 και ο σχετικός εφαρμοστικός Νόμος από την Κυβέρνηση των 154 σύν μία Έλσα = 155.
Η ολοκλήρωση του αλυσοδέματος της Ελλάδας από τούς αλητοτραπεζίτες τοκογλύφους, συντελέστηκε ακώλυτα. Λέγεται, ότι η πράξη αυτή ήταν απαραίτητη διότι διαφορετικά θα πτωχεύαμε και δεν θα μπορούσε το Κράτος και τα ταμεία να πληρώσουν μισθούς, συντάξεις κ.τ.λ. ΜΕΓΑ ΨΕΜΑ. Πολύ απλά, το σύνολο των ετήσιων εσόδων εκ της βαριάς φορολογίας ήταν υπέρ
αρκετό για να καλύψει τις εσωτερικές ανάγκες μας. Εκείνο πού δεν μπορεί να πληρωθεί είναι τα τοκοχρεολύσια πρός τους δανειστές τοκογλύφους. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια. Ότιδήποτε άλλο, λέγεται από τα φερέφωνα της Κυβερνησης είναι ΨΕΜΑ.
Οι ανίδεοι οι αφελείς και οι εξωνημένοι πολιτικοί, δημοσιογράφοι και οικονομολόγοι λέγουν : πρέπει να πληρώσουμε, με κάθε
θυσία, αυτά πού χρωστάμε σ΄ αυτούς πού μας δάνεισαν, τί
δηλαδή θα τους "φάμε" τα λεφτά τους ; Δεν γνωρίζουν όμως ότι
το 70% περίπου εκ του χρέους μας είναι τόκοι και πανωτόκια
των αισχρών τοκογλύφων ;
Όλα όμως αυτά είναι προς παραπλάνηση του Ελληνικού Λαού, δεδομένου ότι οι Ανθέλληνες προσπαθούν με ανείπωτα ψεύδη να καλύψουν τις ενέργειές τους αυτές. Οι δε βουλευτές, πού ψήφισαν το επαίσχυντο και προδοτικό αυτό Μνημόνιο 2, και τον εφαρμοστικό Νόμο, άν και ανίδεοι σε αυτά, και είπαν ΝΑΙ, έχουν τεράστια ευθύνη και πολύ σύντομα θα δώσουν λόγο στον
Ελληνικό Λαό. Θα έπρεπε, ιστορικά τουλάχιστο, να γνώριζαν ότι το 1936 η τότε Κυβέρνηση αρνήθηκε να πληρώσει τα τοκοχρεολύσια προς τους τότε δανειστές, για την σωτηρία της Πατρίδας.
Η άμεση λύση τώρα είναι ΜΙΑ. Στάση εξωτερικών πληρωμών και ΟΧΙ ΠΤΩΧΕΥΣΗ, με έπαναφορά της ΔΡΑΧΜΗΣ με ισοτιμία 1ευρώ =1δραχμή.
Το κούρεμα ( haircut ) του χρέους κατά 70% περίπου, και δίκαιο και επιβεβλημένο είναι.
Χρειάζεται ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΙΔΕΩΝ, από θαρραλέους και όχι από Ψοφοδεή ανθρωπάκια ή υπαλλήλους των παγκοσμίων δολοφόνων των οικονομιών. Όλοι πού συμμερίζονται και προτείνουν την συνέχιση της υπάρχουσας οικονομικής πορείας, είναι εθνικά ΑΝΑΞΙΟΙ, είτε είναι πολιτικοί ή εξωνημένοι δημοσιογράφοι είτε οικονομολόγοι.
Αυτοί όλοι πρέπει να εξαφανισθούν και να πάνε στην άκρη με το αιώνιο στίγμα της εθνικής αναξιότητας. Αυτοί όλοι και όσοι υποστηρίζουν τις ιδέες αυτές είναι εθελόδουλοι της διεθνούς των τοκογλύφων, δηλαδή των διεθνών απατεώνων πού σκοπό έχουν την καταστροφή της Πατρίδας μας, και την
δημιουργία της παγκόσμιας κυβέρνησης και την συνεχή υποδούλωση
του Ελληνικού Λαού.
Βέβαια θα υποφέρουμε για λίγο ( περίπου 2 χρόνια ) μέχρι να
αναπτύξουμε την εγχώρια παραγωγή μας, πού την διέλυσαν οι
τρείς οικογένειες των ανάξιων πολιτικών (πού ήδη πολιτικώς πνέουν τα λοίσθια) ) αλλά θα απαλλαγούμε πλέον από τον θανάσιμο εναγκαλισμό των διεθνών τοκογλύφων και θα «αναπνεύσουμε» οικονομικά, κοινωνικά και προ πάντων ΕΘΝΙΚΑ.
Χρίστος Α Αθανασόπουλος
http://www.chtistathan.blogspot.com/
Ψηφίστηκε το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα ή Μνημόνιο 2 και ο σχετικός εφαρμοστικός Νόμος από την Κυβέρνηση των 154 σύν μία Έλσα = 155.
Η ολοκλήρωση του αλυσοδέματος της Ελλάδας από τούς αλητοτραπεζίτες τοκογλύφους, συντελέστηκε ακώλυτα. Λέγεται, ότι η πράξη αυτή ήταν απαραίτητη διότι διαφορετικά θα πτωχεύαμε και δεν θα μπορούσε το Κράτος και τα ταμεία να πληρώσουν μισθούς, συντάξεις κ.τ.λ. ΜΕΓΑ ΨΕΜΑ. Πολύ απλά, το σύνολο των ετήσιων εσόδων εκ της βαριάς φορολογίας ήταν υπέρ
αρκετό για να καλύψει τις εσωτερικές ανάγκες μας. Εκείνο πού δεν μπορεί να πληρωθεί είναι τα τοκοχρεολύσια πρός τους δανειστές τοκογλύφους. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια. Ότιδήποτε άλλο, λέγεται από τα φερέφωνα της Κυβερνησης είναι ΨΕΜΑ.
Οι ανίδεοι οι αφελείς και οι εξωνημένοι πολιτικοί, δημοσιογράφοι και οικονομολόγοι λέγουν : πρέπει να πληρώσουμε, με κάθε
θυσία, αυτά πού χρωστάμε σ΄ αυτούς πού μας δάνεισαν, τί
δηλαδή θα τους "φάμε" τα λεφτά τους ; Δεν γνωρίζουν όμως ότι
το 70% περίπου εκ του χρέους μας είναι τόκοι και πανωτόκια
των αισχρών τοκογλύφων ;
Όλα όμως αυτά είναι προς παραπλάνηση του Ελληνικού Λαού, δεδομένου ότι οι Ανθέλληνες προσπαθούν με ανείπωτα ψεύδη να καλύψουν τις ενέργειές τους αυτές. Οι δε βουλευτές, πού ψήφισαν το επαίσχυντο και προδοτικό αυτό Μνημόνιο 2, και τον εφαρμοστικό Νόμο, άν και ανίδεοι σε αυτά, και είπαν ΝΑΙ, έχουν τεράστια ευθύνη και πολύ σύντομα θα δώσουν λόγο στον
Ελληνικό Λαό. Θα έπρεπε, ιστορικά τουλάχιστο, να γνώριζαν ότι το 1936 η τότε Κυβέρνηση αρνήθηκε να πληρώσει τα τοκοχρεολύσια προς τους τότε δανειστές, για την σωτηρία της Πατρίδας.
Η άμεση λύση τώρα είναι ΜΙΑ. Στάση εξωτερικών πληρωμών και ΟΧΙ ΠΤΩΧΕΥΣΗ, με έπαναφορά της ΔΡΑΧΜΗΣ με ισοτιμία 1ευρώ =1δραχμή.
Το κούρεμα ( haircut ) του χρέους κατά 70% περίπου, και δίκαιο και επιβεβλημένο είναι.
Χρειάζεται ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΙΔΕΩΝ, από θαρραλέους και όχι από Ψοφοδεή ανθρωπάκια ή υπαλλήλους των παγκοσμίων δολοφόνων των οικονομιών. Όλοι πού συμμερίζονται και προτείνουν την συνέχιση της υπάρχουσας οικονομικής πορείας, είναι εθνικά ΑΝΑΞΙΟΙ, είτε είναι πολιτικοί ή εξωνημένοι δημοσιογράφοι είτε οικονομολόγοι.
Αυτοί όλοι πρέπει να εξαφανισθούν και να πάνε στην άκρη με το αιώνιο στίγμα της εθνικής αναξιότητας. Αυτοί όλοι και όσοι υποστηρίζουν τις ιδέες αυτές είναι εθελόδουλοι της διεθνούς των τοκογλύφων, δηλαδή των διεθνών απατεώνων πού σκοπό έχουν την καταστροφή της Πατρίδας μας, και την
δημιουργία της παγκόσμιας κυβέρνησης και την συνεχή υποδούλωση
του Ελληνικού Λαού.
Βέβαια θα υποφέρουμε για λίγο ( περίπου 2 χρόνια ) μέχρι να
αναπτύξουμε την εγχώρια παραγωγή μας, πού την διέλυσαν οι
τρείς οικογένειες των ανάξιων πολιτικών (πού ήδη πολιτικώς πνέουν τα λοίσθια) ) αλλά θα απαλλαγούμε πλέον από τον θανάσιμο εναγκαλισμό των διεθνών τοκογλύφων και θα «αναπνεύσουμε» οικονομικά, κοινωνικά και προ πάντων ΕΘΝΙΚΑ.
Χρίστος Α Αθανασόπουλος
http://www.chtistathan.blogspot.com/
Πού μας πας, ρε (Κ. Μπετινάκης)
Κάθε μέρα και πιο βαθειά στο βούρκο
http://www.styx.gr/index.cfm?Action=RTCL&CLiD=3524
Τρεις ημέρες πριν την άφιξη της κας Χίλαρι Κλίντον στη χώρα, είχε σκάσει η βόμβα με την ταυτόχρονη δημοσίευση σε εφημερίδα και περιοδικό της συνέντευξης του ομογενή βουλευτή της ρωσικής Δούμα Ιβάν Σαββίδη. Ο ρώσος βουλευτής, αποκάλυπτε πως στην πρόσφατη επίσκεψη του ΓΑΠ του ελάσσονα στη Μόσχα, και ενώ ο Ρώσος πρωθυπουργός του πρότεινε οικονομική βοήθεια, εκείνος (των άλλων ρήμασι πειθόμενος) του μίλαγε για οικολογικά φούμαρα.
Ταυτόχρονα σχεδόν ανακοινωνόταν ότι οι Ρώσοι, δεν επιθυμούν να πραγματοποιηθεί η επίσκεψη του νεοδιορισθέντος υπΕξ Σταύρου Λαμπρινίδη στη Μόσχα λόγω «μη ύπαρξης αντικειμένου στις ελληνορωσικές σχέσεις».
Έχει προηγηθεί φυσικά το πάγωμα στην υπόθεση του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, ελέω ΓΑΠ του ελάσσονα (δεν τον θένε οι Αμερικανοί ντε! Έχουν άλλους σχεδιασμούς και γι΄ αυτό μας φόρτωσαν τον δικό τους άνθρωπο ν΄ακολουθήσουμε προκαθορισμένη πορεία).
Την ώρα που επισκεπτόταν η Κλίντον την Ελλάδα, στην διαρκή επιτροπή "Παραγωγής και Εμπορίου" συζητιούνται τα θέματα του νομοσχεδίου για τη λειτουργάι των ενεργειακών αγορών (ΔΕΗ-Φυσικό Αέριο-Έρευνες πετρελαίου-δίκτυα μεταφοράς υδρογονανθράκων).
Βασικά θέματα που πριλαμβάνει, είναι η πλήρης απελευθέρωση αγοράς ηλεκτρισμού και αερίου (βλέπε ξεπούλημα της ΔΕΗ κλπ). Η νέα διαδικασία αναθέσεων σε εταιρίες της έρευνας και εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων αερίου-πετρελαίου σε ξηρά και θάλασσα και τα δίκτυα μεταφοράς υδρογονανθράκων.
Στην επιτροπή, έγινε τρικούβερτος καυγάς μεταξύ βουλευτών της αντιπολίτευσης και του νέου υπουργού ΠΕΚΑ, Παπακων/νου ο οποίος δεν ήθελε ν' ακούσει κουβέντα για συμμετοχή στη διαδικασία ακροάσεων καθηγητή του Πολυτεχνείου Πάτρας καθώς και άλλων, που είναι αντίθετοι στις διαδικασίες που προωθεί η κυβέρνηση για την έρευνα και εκμετάλλευση κοιτασμάτων αερίου και πετρελαίου. Και προφανώς να μη γίνει κουβέντα για την ΑΟΖ.
Στην Κύπρο, η κυβέρνηση Χριστόφια αντιμετωπίζει τρομακτικό αδιέξοδο για την κάλυψη των αναγκών του νησιού με ηλεκτρική ενέργεια και υπάρχει σε εξέλιξη συζήτηση για κάλυψη μέρους των αναγκών από τα κατεχόμενα - με επιχείρημα ότι ήδη η άλλη πλευρά καλύπτει μέρος των αναγκών της σε νερό από το νότο. Γίνεται προσπάθεια να αποφευχθεί αυτή η εξέλιξη, που θα σήμαινε και έμμεση αναγνώριση του ψευδοκράτους.
Με φοντο την γενικότερη ζοφερή εικόνα του ελληνισμού, μία ημέρα πριν την άφιξη της Κλίντον, βγαίνει ο δικός τους και κάνει δήθεν τη μεγάλη διπλωματική κίνηση: Πήρε λέει, τον Βλαντίμιρ Πούτιν τηλέφωνο και του είπε μεγαλόψυχα, «όποτε θες, πέρνα κι από την πρώην Ελλάδα και νυν προτεκτοράτο του ΔΝΤ και άλλων δημοκρατικών δυνάμεων»…
Δεν μας είπε τι ακριβώς του απάντησε ο Πούτιν, αλλά ο εναγκαλισμός του με την Κλίντον και η ανταλλαγή δύο φιλιών στις παρειές, μας έπεισαν ότι η χώρα βρίσκεται στη σωστή πορεία... Εκείνη ακριβώς που τους βολεύει. Μας φτωχύνανε, για να μας κάνουν ανταγωνιστικούς.
Και συγκινήθηκα μέχρι δακρύων, όταν μάλιστα έθεσε στη διάθεση της μεγάλης φίλης και συμμάχου χώρας, τις εγκαταστάσεις της βάσης της Σούδας για τα μεγαλόπνοα αμερικανικά σχέδια. Μας έχουν για κρετίνους.
Λες και η Σούδα μας ανήκει. Στους Αμερικάνους την έχει παραδώσει, όταν ως υπουργός Εξωτερικών ο ΓΑΠ ο ελάσσων, υπέγραφε εκείνη την κατάπτυστη «Συνολική Τεχνική Συμφωνία» το 2001 αφού παρέμενε καιρό παγωμένη. Περιείχε μεταξύ άλλων «νομικές διευθετήσεις για την αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην Ελλάδα, που πήγαινε πίσω στο 1947.
Η συνεχής παρουσία του αμερικανικού ναυτικού στο καλά προστατευμένο βαθύ λιμάνι της Σούδας και το κοντινό αεροδρόμιο είναι αναγκαίες εγκαταστάσεις για οποιαδήποτε στρατιωτική επιχείρηση των ΗΠΑ στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Και αυτό επειδή δεν αναλάμβανε κάποιος Έλληνας πολιτικός να επικυρώσει νομικές διατυπώσεις που σχεδόν σήμαιναν ότι η χώρα αποποιείται οποιαδήποτε τοπική ποινική δικαιοδοσία όταν κατηγορούμενος ανήκει σε αμερικανικό στρατιωτικό προσωπικό. (Η περιβόητη ετεροδικία).
Τον έχει ξεβρακώσει ο αμερικανός διπλωμάτης John Bradey Kiesling, που είχε παραιτηθεί ενώ υπηρετούσε στην αμερικανική πρεσβεία των Αθηνών, για να εκδηλώσει την αντίθεσή του στην αμερικανική εισβολή στο Ιράκ.
Γράφει στην σελίδα 148 του βιβλίου του "Μαθήματα Διπλωματίας" ο Κίσλινγκ: «Ο υπουργός Εξωτερικών Παπανδρέου ξεπάγωσε τη συμφωνία -για να έχει κάτι να υπογράψει με τον υπουργό Κόλιν Πάουελ- κατά την διάρκεια επίσκεψης στην Ουάσιγκτον, τον Ιούλιο του 2001».
Η υπογραφή της συμφωνίας χαρακτηρίστηκε από τους αντιπάλους του ακόμα και μέσα στο κόμμα, «προδοσία της εθνικής αξιοπρέπειας της Ελλάδας».
Αλλά τον δωσίλογο τον γνωρίζαμε και από την καταφατική στάση που είχε τηρήσει στο επαίσχυντο σχέδιο Ανάν…
Τώρα τον λουστήκαμε. Και έσπευσε η Κλιντον να τον βοηθήσει, χαρακτηρίζοντας με λίγα λόγια «καταπληκτικό», το καταστροφικό του σχέδιο για τη χώρα. Του έδωσε συγχαρητήρια – έκανε το καθήκον της- τον στήριξε και απήλθε.
Συνάντησα στην παραλία του Μαραθώνα, έναν καθηγητή Μαθηματικών που μου είπε πως είναι από εκείνους που τον έχουν ψηφίσει.
«Θα έπρεπε να έχεις ήδη κόψει το χέρι σου», του είπα.
Επειδή στη χώρα βλέπω πάρα πολλούς μονόχειρες. Που είναι έτοιμοι να κάνουν πάλι το ίδιο λάθος και να ψηφίσουν τώρα, ως εναλλακτική λύση τον συμφοιτητή του.
Κάποτε τραγουδούσαμε «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει». Μύθος, Είναι γνωστό πως η χώρα ουδέποτε υπήρξε ανεξάρτητη. Έτσι και τώρα είναι βαθειά υποταγμένη.
Δυστυχώς!
Όχι για μας, αλλά για τα παιδιά μας.
http://www.styx.gr/index.cfm?Action=RTCL&CLiD=3524
Τρεις ημέρες πριν την άφιξη της κας Χίλαρι Κλίντον στη χώρα, είχε σκάσει η βόμβα με την ταυτόχρονη δημοσίευση σε εφημερίδα και περιοδικό της συνέντευξης του ομογενή βουλευτή της ρωσικής Δούμα Ιβάν Σαββίδη. Ο ρώσος βουλευτής, αποκάλυπτε πως στην πρόσφατη επίσκεψη του ΓΑΠ του ελάσσονα στη Μόσχα, και ενώ ο Ρώσος πρωθυπουργός του πρότεινε οικονομική βοήθεια, εκείνος (των άλλων ρήμασι πειθόμενος) του μίλαγε για οικολογικά φούμαρα.
Ταυτόχρονα σχεδόν ανακοινωνόταν ότι οι Ρώσοι, δεν επιθυμούν να πραγματοποιηθεί η επίσκεψη του νεοδιορισθέντος υπΕξ Σταύρου Λαμπρινίδη στη Μόσχα λόγω «μη ύπαρξης αντικειμένου στις ελληνορωσικές σχέσεις».
Έχει προηγηθεί φυσικά το πάγωμα στην υπόθεση του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, ελέω ΓΑΠ του ελάσσονα (δεν τον θένε οι Αμερικανοί ντε! Έχουν άλλους σχεδιασμούς και γι΄ αυτό μας φόρτωσαν τον δικό τους άνθρωπο ν΄ακολουθήσουμε προκαθορισμένη πορεία).
Την ώρα που επισκεπτόταν η Κλίντον την Ελλάδα, στην διαρκή επιτροπή "Παραγωγής και Εμπορίου" συζητιούνται τα θέματα του νομοσχεδίου για τη λειτουργάι των ενεργειακών αγορών (ΔΕΗ-Φυσικό Αέριο-Έρευνες πετρελαίου-δίκτυα μεταφοράς υδρογονανθράκων).
Βασικά θέματα που πριλαμβάνει, είναι η πλήρης απελευθέρωση αγοράς ηλεκτρισμού και αερίου (βλέπε ξεπούλημα της ΔΕΗ κλπ). Η νέα διαδικασία αναθέσεων σε εταιρίες της έρευνας και εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων αερίου-πετρελαίου σε ξηρά και θάλασσα και τα δίκτυα μεταφοράς υδρογονανθράκων.
Στην επιτροπή, έγινε τρικούβερτος καυγάς μεταξύ βουλευτών της αντιπολίτευσης και του νέου υπουργού ΠΕΚΑ, Παπακων/νου ο οποίος δεν ήθελε ν' ακούσει κουβέντα για συμμετοχή στη διαδικασία ακροάσεων καθηγητή του Πολυτεχνείου Πάτρας καθώς και άλλων, που είναι αντίθετοι στις διαδικασίες που προωθεί η κυβέρνηση για την έρευνα και εκμετάλλευση κοιτασμάτων αερίου και πετρελαίου. Και προφανώς να μη γίνει κουβέντα για την ΑΟΖ.
Στην Κύπρο, η κυβέρνηση Χριστόφια αντιμετωπίζει τρομακτικό αδιέξοδο για την κάλυψη των αναγκών του νησιού με ηλεκτρική ενέργεια και υπάρχει σε εξέλιξη συζήτηση για κάλυψη μέρους των αναγκών από τα κατεχόμενα - με επιχείρημα ότι ήδη η άλλη πλευρά καλύπτει μέρος των αναγκών της σε νερό από το νότο. Γίνεται προσπάθεια να αποφευχθεί αυτή η εξέλιξη, που θα σήμαινε και έμμεση αναγνώριση του ψευδοκράτους.
Με φοντο την γενικότερη ζοφερή εικόνα του ελληνισμού, μία ημέρα πριν την άφιξη της Κλίντον, βγαίνει ο δικός τους και κάνει δήθεν τη μεγάλη διπλωματική κίνηση: Πήρε λέει, τον Βλαντίμιρ Πούτιν τηλέφωνο και του είπε μεγαλόψυχα, «όποτε θες, πέρνα κι από την πρώην Ελλάδα και νυν προτεκτοράτο του ΔΝΤ και άλλων δημοκρατικών δυνάμεων»…
Δεν μας είπε τι ακριβώς του απάντησε ο Πούτιν, αλλά ο εναγκαλισμός του με την Κλίντον και η ανταλλαγή δύο φιλιών στις παρειές, μας έπεισαν ότι η χώρα βρίσκεται στη σωστή πορεία... Εκείνη ακριβώς που τους βολεύει. Μας φτωχύνανε, για να μας κάνουν ανταγωνιστικούς.
Και συγκινήθηκα μέχρι δακρύων, όταν μάλιστα έθεσε στη διάθεση της μεγάλης φίλης και συμμάχου χώρας, τις εγκαταστάσεις της βάσης της Σούδας για τα μεγαλόπνοα αμερικανικά σχέδια. Μας έχουν για κρετίνους.
Λες και η Σούδα μας ανήκει. Στους Αμερικάνους την έχει παραδώσει, όταν ως υπουργός Εξωτερικών ο ΓΑΠ ο ελάσσων, υπέγραφε εκείνη την κατάπτυστη «Συνολική Τεχνική Συμφωνία» το 2001 αφού παρέμενε καιρό παγωμένη. Περιείχε μεταξύ άλλων «νομικές διευθετήσεις για την αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην Ελλάδα, που πήγαινε πίσω στο 1947.
Η συνεχής παρουσία του αμερικανικού ναυτικού στο καλά προστατευμένο βαθύ λιμάνι της Σούδας και το κοντινό αεροδρόμιο είναι αναγκαίες εγκαταστάσεις για οποιαδήποτε στρατιωτική επιχείρηση των ΗΠΑ στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Και αυτό επειδή δεν αναλάμβανε κάποιος Έλληνας πολιτικός να επικυρώσει νομικές διατυπώσεις που σχεδόν σήμαιναν ότι η χώρα αποποιείται οποιαδήποτε τοπική ποινική δικαιοδοσία όταν κατηγορούμενος ανήκει σε αμερικανικό στρατιωτικό προσωπικό. (Η περιβόητη ετεροδικία).
Τον έχει ξεβρακώσει ο αμερικανός διπλωμάτης John Bradey Kiesling, που είχε παραιτηθεί ενώ υπηρετούσε στην αμερικανική πρεσβεία των Αθηνών, για να εκδηλώσει την αντίθεσή του στην αμερικανική εισβολή στο Ιράκ.
Γράφει στην σελίδα 148 του βιβλίου του "Μαθήματα Διπλωματίας" ο Κίσλινγκ: «Ο υπουργός Εξωτερικών Παπανδρέου ξεπάγωσε τη συμφωνία -για να έχει κάτι να υπογράψει με τον υπουργό Κόλιν Πάουελ- κατά την διάρκεια επίσκεψης στην Ουάσιγκτον, τον Ιούλιο του 2001».
Η υπογραφή της συμφωνίας χαρακτηρίστηκε από τους αντιπάλους του ακόμα και μέσα στο κόμμα, «προδοσία της εθνικής αξιοπρέπειας της Ελλάδας».
Αλλά τον δωσίλογο τον γνωρίζαμε και από την καταφατική στάση που είχε τηρήσει στο επαίσχυντο σχέδιο Ανάν…
Τώρα τον λουστήκαμε. Και έσπευσε η Κλιντον να τον βοηθήσει, χαρακτηρίζοντας με λίγα λόγια «καταπληκτικό», το καταστροφικό του σχέδιο για τη χώρα. Του έδωσε συγχαρητήρια – έκανε το καθήκον της- τον στήριξε και απήλθε.
Συνάντησα στην παραλία του Μαραθώνα, έναν καθηγητή Μαθηματικών που μου είπε πως είναι από εκείνους που τον έχουν ψηφίσει.
«Θα έπρεπε να έχεις ήδη κόψει το χέρι σου», του είπα.
Επειδή στη χώρα βλέπω πάρα πολλούς μονόχειρες. Που είναι έτοιμοι να κάνουν πάλι το ίδιο λάθος και να ψηφίσουν τώρα, ως εναλλακτική λύση τον συμφοιτητή του.
Κάποτε τραγουδούσαμε «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει». Μύθος, Είναι γνωστό πως η χώρα ουδέποτε υπήρξε ανεξάρτητη. Έτσι και τώρα είναι βαθειά υποταγμένη.
Δυστυχώς!
Όχι για μας, αλλά για τα παιδιά μας.
Κρατούσαν όμηρο τον Τσαλαπάτη στην ΕΣΗΕΑ
Μετέτρεψαν σε ... πλατεία και την Ένωση
http://www.styx.gr/
Χτυπάει ταβάνι η αναστάτωση και η αβεβαιότητα στο δημοσιογραφικό κόσμο: Στο Eθνος, το Goal news, το ΔΟΛ, την Ελευθεροτυπία, όπου ανενόχλητη η εργοδοσία έχει προχωρήσει σε μειώσεις μισθών, την αποδόμηση εργασιακών σχέσεων, και τις πιέσεις για ατομικές συμβάσεις.
Το κλίμα όμως, επιβαρύνεται ακόμη περισσότερο με όσα συνεχίζονται στον Flash και τον ΑNT 1 , ενώ ο πρόσφατες απολύσεις στην Καθημερινή βρίσκουν την ΕΣΗΕΑ κατώτερη των περιστάσεων.
Την ίδια ώρα, κάποιοι με τραμπουκισμούς, προσπαθούν να επιβάλλουν τις απόψεις τους.
Σήμερα ματαιώθηκε η συνάντηση του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ με τον Αλέξη Παπαχελά που είχε προγραμματισθεί, προκειμένου να βρεθεί λύση στο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί στην εφημερίδα αυτή. Ο διευθυντής της Καθημερινής πήγε στην ΕΣΗΕΑ, αλλά έφυγε κακήν κακώς, χωρίς να γίνει συζήτηση για τις απολύσεις.
Και τούτο επειδή...
Από νωρίς το μεσημέρι είχε τεθεί σε εφαρμογή σχέδιο κατάληψης, από εκπροσώπους δυο συνδικαλιστικών παρατάξεων (Τρίμη, Financial crimes και διακλαδική ΜΜΕ).
Οι πλέρια δημοκράτες, είχαν μετατρέψει τον προθάλαμο του 5ου ορόφου σε θέατρο….επιχειρήσεων. Κάτι που έχουν επαναλάβει και στο παρελθόν μερικές «πιο πολύ αριστερές δυνάμεις», τις οποίες αναφέρει ως παράδειγμα προς μίμηση το αμερικάνικο «Freedom House».
Με ακατονόμαστες εκφράσεις και τραμπουκισμούς σε βάρος του μέλους του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ Δημήτρη Τσαλαπάτη, είχαν ήδη μπλοκάρει την έξοδο του ορόφου, αρνούμενοι να του επιτρέψουν να μεταβεί στο γραφείο του.
Υπό την εκκωφαντική σιωπή άλλων μελών του ΔΣ και εκπροσώπων παρατάξεων, που ήταν αυτόπτες μάρτυρες, οι τραμπουκισμοί και οι απειλές κλιμακώθηκαν.
Φανερώθηκαν πλέον, ποιοι είναι εκείνοι που θέλουν την ΕΣΗΕΑ ανήμπορη να λειτουργήσει. Ώστε να συνεχίζουν ανενόχλητοι οι εργοδότες να κάνουν τα δικά τους.
Νεότερη ενημέρωση
Ομάδα νεαρών που συμμετείχε από το πρωί στους προπηλακισμούς στην ΕΣΗΕΑ, κρατάνε σε ομηρία μέλη του ΔΣ στο κτίριο της οδού Ακαδημίας 20. Δεν τους επιτρέπουν να φύγουν και ως αιτήματα προβάλλουν:
# απεργία στον Πήγασο
# συγκρότηση προεδρείου τώρα
Κι αυτό παρόλο που γνωρίζουν ότι δεν μπορεί να συγκροτηθεί προεδρείο με το πιστόλι στο κρόταφο, ούτε όπως τώρα, που απουσιάζουν για διάφορους λόγους, τουλάχiστον 5 μέλη του 11μελους ΔΣ.
Άλλωστε, η οποια απεργία χωρίς συγκροτημένο ΔΣ θα είναι παράνομη ή καταχρηστική, μετα και τη δικαστική απόφαση της περασμένης Παρασκευής, για τον ΦΛΑΣ.
Μετά έξι ώρες...
Στις εννιά το βράδυ, επέτρεψαν στον έναν ανελκυστήρα της ΕΣΗΕΑ να δουλέψει, άρχισε η αποχώρηση των καταληψιών και απελευθερώθηκαν οι όμηροι - μέλη του ΔΣ αλλά και όσοι από τους "δικούς τους" είχαν μείνει ως το τέλος της κατάληψης, για ξεκάρφωμα.
Στην εφαρμογή του σχεδίου συμμετείχαν από το μεσημέρι, το αναπληρωματικό μέλος του Πειθαρχικού Ε. Αδριανού, το αναπληρωματικό μέλος του Δ.Σ Μωυσής Λίτσης κι άλλοι επιφανείς καταληψίες...
Υπάρχει ένα ερώτημα που θα πρέπει να απαντήσει το πειθαρχικό συμβούλιο, από αύριο κιόλας. Έτσι δεν είναι κα Τουφεξή;
Η παράνομη επί έξι ώρες παρακράτηση προσώπων -παρά τη θέλησή τους- και οι απειλές εναντίον τους αποτελούν βία; Και είναι μόνον πειθαρχικό παράπτωμα;
(Ρεπορτάζ στυξ)
http://www.styx.gr/
Χτυπάει ταβάνι η αναστάτωση και η αβεβαιότητα στο δημοσιογραφικό κόσμο: Στο Eθνος, το Goal news, το ΔΟΛ, την Ελευθεροτυπία, όπου ανενόχλητη η εργοδοσία έχει προχωρήσει σε μειώσεις μισθών, την αποδόμηση εργασιακών σχέσεων, και τις πιέσεις για ατομικές συμβάσεις.
Το κλίμα όμως, επιβαρύνεται ακόμη περισσότερο με όσα συνεχίζονται στον Flash και τον ΑNT 1 , ενώ ο πρόσφατες απολύσεις στην Καθημερινή βρίσκουν την ΕΣΗΕΑ κατώτερη των περιστάσεων.
Την ίδια ώρα, κάποιοι με τραμπουκισμούς, προσπαθούν να επιβάλλουν τις απόψεις τους.
Σήμερα ματαιώθηκε η συνάντηση του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ με τον Αλέξη Παπαχελά που είχε προγραμματισθεί, προκειμένου να βρεθεί λύση στο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί στην εφημερίδα αυτή. Ο διευθυντής της Καθημερινής πήγε στην ΕΣΗΕΑ, αλλά έφυγε κακήν κακώς, χωρίς να γίνει συζήτηση για τις απολύσεις.
Και τούτο επειδή...
Από νωρίς το μεσημέρι είχε τεθεί σε εφαρμογή σχέδιο κατάληψης, από εκπροσώπους δυο συνδικαλιστικών παρατάξεων (Τρίμη, Financial crimes και διακλαδική ΜΜΕ).
Οι πλέρια δημοκράτες, είχαν μετατρέψει τον προθάλαμο του 5ου ορόφου σε θέατρο….επιχειρήσεων. Κάτι που έχουν επαναλάβει και στο παρελθόν μερικές «πιο πολύ αριστερές δυνάμεις», τις οποίες αναφέρει ως παράδειγμα προς μίμηση το αμερικάνικο «Freedom House».
Με ακατονόμαστες εκφράσεις και τραμπουκισμούς σε βάρος του μέλους του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ Δημήτρη Τσαλαπάτη, είχαν ήδη μπλοκάρει την έξοδο του ορόφου, αρνούμενοι να του επιτρέψουν να μεταβεί στο γραφείο του.
Υπό την εκκωφαντική σιωπή άλλων μελών του ΔΣ και εκπροσώπων παρατάξεων, που ήταν αυτόπτες μάρτυρες, οι τραμπουκισμοί και οι απειλές κλιμακώθηκαν.
Φανερώθηκαν πλέον, ποιοι είναι εκείνοι που θέλουν την ΕΣΗΕΑ ανήμπορη να λειτουργήσει. Ώστε να συνεχίζουν ανενόχλητοι οι εργοδότες να κάνουν τα δικά τους.
Νεότερη ενημέρωση
Ομάδα νεαρών που συμμετείχε από το πρωί στους προπηλακισμούς στην ΕΣΗΕΑ, κρατάνε σε ομηρία μέλη του ΔΣ στο κτίριο της οδού Ακαδημίας 20. Δεν τους επιτρέπουν να φύγουν και ως αιτήματα προβάλλουν:
# απεργία στον Πήγασο
# συγκρότηση προεδρείου τώρα
Κι αυτό παρόλο που γνωρίζουν ότι δεν μπορεί να συγκροτηθεί προεδρείο με το πιστόλι στο κρόταφο, ούτε όπως τώρα, που απουσιάζουν για διάφορους λόγους, τουλάχiστον 5 μέλη του 11μελους ΔΣ.
Άλλωστε, η οποια απεργία χωρίς συγκροτημένο ΔΣ θα είναι παράνομη ή καταχρηστική, μετα και τη δικαστική απόφαση της περασμένης Παρασκευής, για τον ΦΛΑΣ.
Μετά έξι ώρες...
Στις εννιά το βράδυ, επέτρεψαν στον έναν ανελκυστήρα της ΕΣΗΕΑ να δουλέψει, άρχισε η αποχώρηση των καταληψιών και απελευθερώθηκαν οι όμηροι - μέλη του ΔΣ αλλά και όσοι από τους "δικούς τους" είχαν μείνει ως το τέλος της κατάληψης, για ξεκάρφωμα.
Στην εφαρμογή του σχεδίου συμμετείχαν από το μεσημέρι, το αναπληρωματικό μέλος του Πειθαρχικού Ε. Αδριανού, το αναπληρωματικό μέλος του Δ.Σ Μωυσής Λίτσης κι άλλοι επιφανείς καταληψίες...
Υπάρχει ένα ερώτημα που θα πρέπει να απαντήσει το πειθαρχικό συμβούλιο, από αύριο κιόλας. Έτσι δεν είναι κα Τουφεξή;
Η παράνομη επί έξι ώρες παρακράτηση προσώπων -παρά τη θέλησή τους- και οι απειλές εναντίον τους αποτελούν βία; Και είναι μόνον πειθαρχικό παράπτωμα;
(Ρεπορτάζ στυξ)
19/7/11
Μια παλαιά - σύγχρονη ιστορία
Καλά, περίμενε ο μαλάκας να τον αφήσουμε να κατέβει;
γράφει ο Γιάννης Ζωγράφος*
πηγή http://www.elkosmos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=8223:Μια-παλαιά-σύγχρονη-ιστορία&catid=99:2008-10-17-07-35-43&Itemid=286
Άλλο το να μιλάς θεωρητικά για «ολοκληρωτικό κράτος » και άλλο να το νιώθεις στο πετσί σου, σε όλο του το μεγαλείο. Με την ευκαιρία λοιπόν της πρόσφατης ενθύμησης από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, που σηματοδότησε τη μεταπολίτευση- που φέτος συμπλήρωσε 37 χρόνια- να μια ενδιαφέρουσα ιστορία που μου μετέφερε κάποιος πολύ δικός μου άνθρωπος, που την έζησε ως συνάδελφος δικηγόρος, χειριζόμενος μια ενδιαφέρουσα υπόθεση, που τον εμπιστεύομαι απόλυτα στην εξιστόρησή του και σας τη μεταφέρω, ακριβώς σαν να την έζησα εγώ:
Ήταν στα λεγόμενα «πέτρινα χρόνια» της επάρατης Δεξιάς, όταν ένας παλιός και γνωστός δημοκρατικός δημοσιογράφος, αποφάσισε να σχηματίσει συνδυασμό πολιτών, ώστε να κατέλθει στις αυτοδιοικητικές εκλογές ως ανεξάρτητος, απέναντι στους κολοσσούς της κυβερνητικής πλειοψηφίας, που όμως παρέπαιε και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που προερχόταν από μεγάλη εκλογική ήττα, τον προηγούμενο χρόνο. Υπέβαλε κανονικά με τις προβλεπόμενες διαδικασίες τον συνδυασμό του για έγκριση από το Πρωτοδικείο και περίμενε την απόφαση που θα οδηγούσε τον συνδυασμό του στην κάλπη, σε λίγες ημέρες, μαζί με τους υπόλοιπους. Δεδομένου ότι είχε εισπράξει κάποια «μηνύματα» από τους κυβερνητικούς για «έκδηλη δυσαρέσκεια» της πλειοψηφίας από την κίνησή του, ζήτησε από τον δικηγόρο να τον συνοδεύσει στη τυπική διαδικασία ανακήρυξης των συνδυασμών, στο Πρωτοδικείο.
Πράγματι, οι φόβοι του επαληθεύτηκαν. Ο συνδυασμός του, ήταν ο μόνος που δεν ανακηρύχθηκε, παρά το γεγονός ότι είχε ακριβώς τις ίδιες προυποθέσεις με τους υπόλοιπους που ανακηρύχθηκαν κανονικά. Εξανέστη. Πλησίασε κοντά στο έδρανο των δικαστών και με στεντόρεια φωνή, κατήγγειλε τη σύνθεση για μεροληψία και τους δικαστές για ανικανότητα. Κανένας δεν μίλησε και αποχώρησαν, προκειμένου να πράξουν τα νόμιμα. Οι ασφυκτικές προθεσμίες του νόμου, θυμάται ο συνομιλητής μου, προέβλεπαν τη διαδικασία της ένστασης εντός πενθημέρου από την ημέρα της μη ανακήρυξης. Πήγαν λοιπόν τόσο ο ενδιαφερόμενος δημοσιογράφος όσο και ο δικηγόρος του στον προιστάμενο του Δικαστηρίου για να του εκφράσουν τα παράπονά τους από τη εξόφθαλμα μεροληπτική διαδικασία που ακολουθήθηκε και να υποβάλουν την ένσταση. Το ολοκληρωτικό κράτος της Δεξιάς, είχε τις κατ' επίφαση δομές ενός δημοκρατικού καθεστώτος, ώστε να «παραμυθιάζονται» οι αποχαυνωμένοι πολίτες και να μην αντιδρούν, θεωρώντας ότι ζουν πράγματι σε «δημοκρατία». Σχήμα που είχε το καθεστώς αντιγράψει κατά γράμμα, από άλλα, εξίσου απολυταρχικά καθεστώτα, τα οποία ονομάζονταν «σοσιαλιστικά», ήταν όμως στυγνές δικτατορίες. Ας είναι... Ο δημοσιογράφος εξανέστη, όταν αντίκρυσε τον εφέτη, προιστάμενο του Πρωτοδικείου, ακόμα μια φορά, πιο έντονα: «Δικαιοσύνη το λέτε εσείς αυτό; Εκτελείτε διατεταγμένη υπηρεσία από το καθεστώς! Αίσχος!...». Ο εφέτης, όχι μόνο δεν αντέδρασε, όπως λογικά θα περίμενε κανένας, αλλά αντιμετώπισε τον δημοσιογράφο με αβρότητα και επίπλαστη ευγένεια Του είπε πως δεν μπορούσε να ακούσει τις καταγγελίες του, γιατί αυτό θα συνιστούσε «παρέμβαση στο έργο της ανεξάρτητης δικαιοσύνης» και τον προέτρεψε να ασκήσει τα νόμιμα, δηλαδή να προβεί αμέσως στην ένσταση, την οποία θα παρελάμβανε και θα διεκπεραίωνε ο ίδιος προσωπικά, στην επόμενη δικαιοδοτική βαθμίδα.
Ο εκλογικός νόμος που ίσχυε τότε, επίφαση και αυτός όπως η «δημοκρατία» του διεφθαρμένου καθεστώτος, προέβλεπε, κατά τον συνομιλητή μου, ότι η ένσταση, μπορούσε να κριθεί ακόμα και μετά τις εκλογές ή στην καλύτερη περίπτωση, δυο μέρες πριν από αυτές! «Μήπως κάνεις λάθος; Τα θυμάσαι καλά;» τον ρώτησα έκπληκτος, μην εννοώντας να αντιληφθώ νομικά, πώς ήταν δυνατόν, μια ένσταση για τη μη ανακήρυξη ενός συνδυασμού να μπορεί να κριθεί επί της ουσίας, ακόμα και μετά τη διεξαγωγή των εκλογών, ακόμα και σε ένα απολυταρχικό καθεστώς! Τουλάχιστον, σύμφωνα με αυτά που γνώριζα, μέχρι και επί Στάλιν, τηρούνταν τα ελάχιστα προσχήματα που προσέδιδαν νομιμοφάνεια στη δικτατορία. Με διαβεβαίωσε ότι όχι μόνο θυμόταν καλά, αλλά με προέτρεψε να «κρατήσω την όρεξη και τα σχόλιά μου για το τέλος, γιατί ακόμα δεν είχα ακούσει τίποτα...» «Μα όλα αυτά συνέβαιναν στην Ελλάδα;» απόρησα... «Και οι επαναστάτες Έλληνες; Τα ανέχονταν χωρίς διαμαρτυρία;» Ανταπεξήλθε τις δίκαιες απορίες μου με ένα πικρό χαμόγελο και συνέχισε...
Η κρίση της ένστασης, γινόταν τότε από το Διοικητικό Πρωτοδικείο. Τριμελής σύνθεση πάλι, την Παρασκευή πριν τις εκλογές και ενώ ο δημοσιογράφος είχε εξαντλήσει κάθε μέσο, προκειμένου να εξασφαλίσει ότι τα ψηφοδέλτια, θα βρίσκονταν στη θέση τους, εφόσον η ένταση κρινόταν θετικά, σύμφωνα με το γράμμα του νόμου και όπως τον διαβεβαίωναν όλοι όσοι μπορούσαν να αναγνώσουν τις διατάξεις του νόμου. Προκειμένου μάλιστα ο δημοσιογράφος να εξασφαλίσει ότι η κρίση του Διοικητικού Πρωτοδικείου θα ήταν αμερόληπτη, μίσθωσε και τις υπηρεσίες γνωστού καθεστωτικού δικηγόρου, ο οποίος επίσης τον διαβεβαίωσε για τη σίγουρη ευόδωση της ένστασης που ο συνάδελφός του και συνομιλητής μου, είχε συντάξει.
Στην αίθουσα, θυμάται ο τελευταίος, που είχε ανοίξει μόνο για να δικάσει αυτή την περίπτωση, παρευρίσκονταν και οι υποψήφιοι καθώς και υποστηρικτές της κίνησης, μουδιασμένοι στην αρχή αλλά με παλμό στην πορεία, για να ακούσουν την αναμενόμενη ανακήρυξη του συνδυασμού τους. Η διαδικασία άψογη, οι αγορεύσεις άριστες κατά κοινή ομολογία και ο δικαστής χωρίς άγχος, με συγκατάβαση διεύθυνε τη συνεδρίαση και έδινε το λόγο. «Και λοιπόν;», ρώτησα ανυπόμονα τον συνομιλητή μου. «Τι λοιπόν; Τι θα περίμενες από μια χούντα; Να αφήσει τον δημοσιογράφο να κατέλθει στις εκλογές;» «Όχι, παραδέχτηκα, αλλά με ποιον τρόπο, διάολε, νομικός είμαι και γω, θα του το απαγόρευε; Τι θα έλεγε η απόφαση; Πρόσεξε τι θα μου πείς...», προειδοποίησα, «...δεν θα δεχτώ άκριτα αυτά που μου λες, επειδή ήσουν εκεί! Ακόμα και η χούντα, είπαμε, έχει όρια...»
Η απόφασή, όπως καταλάβατε, ήταν αρνητική. Η ένσταση απορρίφθηκε. Και η αιτιολογία; Ο δικηγόρος, έχοντας πεισμώσει, ήθελε ντε και καλά να παραλάβει την απόφαση αυθημερόν. Έτσι έστειλε στο Πρωτοδικείο έναν συνεργάτη του, να περιμένει την καθαρογραφή της. Το Δικαστήριο κλειστό, οι πόρτες σφραγισμένες και μετά από παρέμβαση του δικηγόρου στην προισταμένη της γραμματείας, αφήνουν τον άνθρωπό του να περιμένει στο διάδρομο, για να παραλάβει «ζεστή» την απόφαση, το βράδυ της Παρασκευής.
Ο Πρόεδρος, μην γνωρίζοντας την παρουσία του συνεργάτη, στο διάδρομο ακούγεται να λέει, κατά τη διάσκεψη στους λοιπούς δικαστές, τα εξής: «Καλά, περίμενε ο μαλάκας να τον αφήσουμε να κατέβει; Και αν δηλαδή τον αφήναμε, τι νομίζει ότι θα κατάφερνε;» Αργότερα, βγήκε από το γραφείο του, είδε τον συνεργάτη, ρώτησε ποιος είναι, πάγωσε και επανήλθε στο γραφείο του για να εκδώσει την προειλημμένη απόφασή του. «Και γιατί λοιπόν απορρίφθηκε η ένσταση;» ρώτησα με αγωνία. «Επειδή, λέει, το δικαστήριο έκρινε ότι ο δημοσιογράφος, έπρεπε, για να είναι η ένστασή του παραδεκτή, να στραφεί κατά κάποιου από τους ανακηρυχθέντες συνδυασμούς! Έτσι, ο άθλιος δικαστάκος, δεν μπήκε καν στην ουσιαστική κρίση της ένστασης, αλλά την απέρριψε για λόγους τυπικούς. Με άλλα λόγια, έψαχνε για έναν τυπικό λόγο να απορρίψει την ένσταση, γιατί ήξερε ότι αν έμπαινε στην ουσία, θα έπρεπε να ανακηρύξει τον συνδυασμό του δημοσιογράφου, κάτι που όμως αντέβαινε τις εντολές που είχε λάβει από την χούντα. Κατάλαβες τώρα;» , μου είπε θυμωμένα. Η στάση του δεν μου άφηνε περιθώρια αντίδρασης. Το μόνο που κατάφερα να πω, ήταν το εξής: «Καλά, τόσο ηλίθιοι ήταν αυτοί οι άθλιοι που κυβερνούσαν τότε; Δεν καταλάβαιναν πως αν έβαζαν με τέτοιο άγαρμπο τρόπο χέρι στη Δικαιοσύνη, θα το πλήρωναν με τον χειρότερο τρόπο; Δεν καταλάβαιναν ότι ακόμα και η χειρότερη χούντα, οφείλει να τηρεί τα προσχήματα έναντι της δικαιοσύνης και αν τουλάχιστον παρεμβαίνει, αυτό να το κάνει κομψά και όχι έτσι;» «Αυτά που λες...», μου απάντησε ο δικηγόρος επαναφέροντας το πικρό χαμόγελό του, «...γίνονται μόνο σε μια χούντα που δεν έχει χάσει τη στοιχειώδη επαφή της με την πραγματικότητα. Σε μια δικτατορία που έχει έρθει απολυταρχικά, για να αφήσει έργο. Όχι σε μια χούντα δοτή από ξένα κέντρα, που μοναδικό σκοπό έχει να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των εντολέων της και αφού καταστρέψει τη χώρα, να φύγει νύχτα, όπως έγινε με αυτή...»
Αναλογίστηκα την κατάντια στην οποία είχε περιέλθει τότε ο Ελληνικός λαός, που ανέχτηκε, έστω και για λίγο, την απαράδεκτη αυτή καταπάτηση της λογικής και της αξιοπρέπειάς του, από αχυράνθρωπους, γιουσουφάκια και φερέφωνα. Λυπήθηκα που αυτό, αποτέλεσε, έστω και για λίγο, μέρος της ιστορίας, του περήφανου λαού μας και φεύγοντας από τη συνάντησή μας, με τον άλλο μου εαυτό, φώναξα σαν να ξύπναγα από εφιάλτη: «Στο διάολο να πας Τζέφρυ και συ και η άθλια κλίκα σου.
*Δικηγόρος- ΜΔΕ Ποινικού Δικαίου
Επιστ. Συνεργάτης στη Βουλή των Ελλήνων
ΥΓ Deltio11. Κάθε ομοιότητα της υπόθεσης που περιγράφει ο κ. Γιάννης Ζωγράφος με την υπόθεση της «Ελεύθερης Αθήνας», είναι θέμα «υποκειμενικής εκτίμησης».
γράφει ο Γιάννης Ζωγράφος*
πηγή http://www.elkosmos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=8223:Μια-παλαιά-σύγχρονη-ιστορία&catid=99:2008-10-17-07-35-43&Itemid=286
Άλλο το να μιλάς θεωρητικά για «ολοκληρωτικό κράτος » και άλλο να το νιώθεις στο πετσί σου, σε όλο του το μεγαλείο. Με την ευκαιρία λοιπόν της πρόσφατης ενθύμησης από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, που σηματοδότησε τη μεταπολίτευση- που φέτος συμπλήρωσε 37 χρόνια- να μια ενδιαφέρουσα ιστορία που μου μετέφερε κάποιος πολύ δικός μου άνθρωπος, που την έζησε ως συνάδελφος δικηγόρος, χειριζόμενος μια ενδιαφέρουσα υπόθεση, που τον εμπιστεύομαι απόλυτα στην εξιστόρησή του και σας τη μεταφέρω, ακριβώς σαν να την έζησα εγώ:
Ήταν στα λεγόμενα «πέτρινα χρόνια» της επάρατης Δεξιάς, όταν ένας παλιός και γνωστός δημοκρατικός δημοσιογράφος, αποφάσισε να σχηματίσει συνδυασμό πολιτών, ώστε να κατέλθει στις αυτοδιοικητικές εκλογές ως ανεξάρτητος, απέναντι στους κολοσσούς της κυβερνητικής πλειοψηφίας, που όμως παρέπαιε και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που προερχόταν από μεγάλη εκλογική ήττα, τον προηγούμενο χρόνο. Υπέβαλε κανονικά με τις προβλεπόμενες διαδικασίες τον συνδυασμό του για έγκριση από το Πρωτοδικείο και περίμενε την απόφαση που θα οδηγούσε τον συνδυασμό του στην κάλπη, σε λίγες ημέρες, μαζί με τους υπόλοιπους. Δεδομένου ότι είχε εισπράξει κάποια «μηνύματα» από τους κυβερνητικούς για «έκδηλη δυσαρέσκεια» της πλειοψηφίας από την κίνησή του, ζήτησε από τον δικηγόρο να τον συνοδεύσει στη τυπική διαδικασία ανακήρυξης των συνδυασμών, στο Πρωτοδικείο.
Πράγματι, οι φόβοι του επαληθεύτηκαν. Ο συνδυασμός του, ήταν ο μόνος που δεν ανακηρύχθηκε, παρά το γεγονός ότι είχε ακριβώς τις ίδιες προυποθέσεις με τους υπόλοιπους που ανακηρύχθηκαν κανονικά. Εξανέστη. Πλησίασε κοντά στο έδρανο των δικαστών και με στεντόρεια φωνή, κατήγγειλε τη σύνθεση για μεροληψία και τους δικαστές για ανικανότητα. Κανένας δεν μίλησε και αποχώρησαν, προκειμένου να πράξουν τα νόμιμα. Οι ασφυκτικές προθεσμίες του νόμου, θυμάται ο συνομιλητής μου, προέβλεπαν τη διαδικασία της ένστασης εντός πενθημέρου από την ημέρα της μη ανακήρυξης. Πήγαν λοιπόν τόσο ο ενδιαφερόμενος δημοσιογράφος όσο και ο δικηγόρος του στον προιστάμενο του Δικαστηρίου για να του εκφράσουν τα παράπονά τους από τη εξόφθαλμα μεροληπτική διαδικασία που ακολουθήθηκε και να υποβάλουν την ένσταση. Το ολοκληρωτικό κράτος της Δεξιάς, είχε τις κατ' επίφαση δομές ενός δημοκρατικού καθεστώτος, ώστε να «παραμυθιάζονται» οι αποχαυνωμένοι πολίτες και να μην αντιδρούν, θεωρώντας ότι ζουν πράγματι σε «δημοκρατία». Σχήμα που είχε το καθεστώς αντιγράψει κατά γράμμα, από άλλα, εξίσου απολυταρχικά καθεστώτα, τα οποία ονομάζονταν «σοσιαλιστικά», ήταν όμως στυγνές δικτατορίες. Ας είναι... Ο δημοσιογράφος εξανέστη, όταν αντίκρυσε τον εφέτη, προιστάμενο του Πρωτοδικείου, ακόμα μια φορά, πιο έντονα: «Δικαιοσύνη το λέτε εσείς αυτό; Εκτελείτε διατεταγμένη υπηρεσία από το καθεστώς! Αίσχος!...». Ο εφέτης, όχι μόνο δεν αντέδρασε, όπως λογικά θα περίμενε κανένας, αλλά αντιμετώπισε τον δημοσιογράφο με αβρότητα και επίπλαστη ευγένεια Του είπε πως δεν μπορούσε να ακούσει τις καταγγελίες του, γιατί αυτό θα συνιστούσε «παρέμβαση στο έργο της ανεξάρτητης δικαιοσύνης» και τον προέτρεψε να ασκήσει τα νόμιμα, δηλαδή να προβεί αμέσως στην ένσταση, την οποία θα παρελάμβανε και θα διεκπεραίωνε ο ίδιος προσωπικά, στην επόμενη δικαιοδοτική βαθμίδα.
Ο εκλογικός νόμος που ίσχυε τότε, επίφαση και αυτός όπως η «δημοκρατία» του διεφθαρμένου καθεστώτος, προέβλεπε, κατά τον συνομιλητή μου, ότι η ένσταση, μπορούσε να κριθεί ακόμα και μετά τις εκλογές ή στην καλύτερη περίπτωση, δυο μέρες πριν από αυτές! «Μήπως κάνεις λάθος; Τα θυμάσαι καλά;» τον ρώτησα έκπληκτος, μην εννοώντας να αντιληφθώ νομικά, πώς ήταν δυνατόν, μια ένσταση για τη μη ανακήρυξη ενός συνδυασμού να μπορεί να κριθεί επί της ουσίας, ακόμα και μετά τη διεξαγωγή των εκλογών, ακόμα και σε ένα απολυταρχικό καθεστώς! Τουλάχιστον, σύμφωνα με αυτά που γνώριζα, μέχρι και επί Στάλιν, τηρούνταν τα ελάχιστα προσχήματα που προσέδιδαν νομιμοφάνεια στη δικτατορία. Με διαβεβαίωσε ότι όχι μόνο θυμόταν καλά, αλλά με προέτρεψε να «κρατήσω την όρεξη και τα σχόλιά μου για το τέλος, γιατί ακόμα δεν είχα ακούσει τίποτα...» «Μα όλα αυτά συνέβαιναν στην Ελλάδα;» απόρησα... «Και οι επαναστάτες Έλληνες; Τα ανέχονταν χωρίς διαμαρτυρία;» Ανταπεξήλθε τις δίκαιες απορίες μου με ένα πικρό χαμόγελο και συνέχισε...
Η κρίση της ένστασης, γινόταν τότε από το Διοικητικό Πρωτοδικείο. Τριμελής σύνθεση πάλι, την Παρασκευή πριν τις εκλογές και ενώ ο δημοσιογράφος είχε εξαντλήσει κάθε μέσο, προκειμένου να εξασφαλίσει ότι τα ψηφοδέλτια, θα βρίσκονταν στη θέση τους, εφόσον η ένταση κρινόταν θετικά, σύμφωνα με το γράμμα του νόμου και όπως τον διαβεβαίωναν όλοι όσοι μπορούσαν να αναγνώσουν τις διατάξεις του νόμου. Προκειμένου μάλιστα ο δημοσιογράφος να εξασφαλίσει ότι η κρίση του Διοικητικού Πρωτοδικείου θα ήταν αμερόληπτη, μίσθωσε και τις υπηρεσίες γνωστού καθεστωτικού δικηγόρου, ο οποίος επίσης τον διαβεβαίωσε για τη σίγουρη ευόδωση της ένστασης που ο συνάδελφός του και συνομιλητής μου, είχε συντάξει.
Στην αίθουσα, θυμάται ο τελευταίος, που είχε ανοίξει μόνο για να δικάσει αυτή την περίπτωση, παρευρίσκονταν και οι υποψήφιοι καθώς και υποστηρικτές της κίνησης, μουδιασμένοι στην αρχή αλλά με παλμό στην πορεία, για να ακούσουν την αναμενόμενη ανακήρυξη του συνδυασμού τους. Η διαδικασία άψογη, οι αγορεύσεις άριστες κατά κοινή ομολογία και ο δικαστής χωρίς άγχος, με συγκατάβαση διεύθυνε τη συνεδρίαση και έδινε το λόγο. «Και λοιπόν;», ρώτησα ανυπόμονα τον συνομιλητή μου. «Τι λοιπόν; Τι θα περίμενες από μια χούντα; Να αφήσει τον δημοσιογράφο να κατέλθει στις εκλογές;» «Όχι, παραδέχτηκα, αλλά με ποιον τρόπο, διάολε, νομικός είμαι και γω, θα του το απαγόρευε; Τι θα έλεγε η απόφαση; Πρόσεξε τι θα μου πείς...», προειδοποίησα, «...δεν θα δεχτώ άκριτα αυτά που μου λες, επειδή ήσουν εκεί! Ακόμα και η χούντα, είπαμε, έχει όρια...»
Η απόφασή, όπως καταλάβατε, ήταν αρνητική. Η ένσταση απορρίφθηκε. Και η αιτιολογία; Ο δικηγόρος, έχοντας πεισμώσει, ήθελε ντε και καλά να παραλάβει την απόφαση αυθημερόν. Έτσι έστειλε στο Πρωτοδικείο έναν συνεργάτη του, να περιμένει την καθαρογραφή της. Το Δικαστήριο κλειστό, οι πόρτες σφραγισμένες και μετά από παρέμβαση του δικηγόρου στην προισταμένη της γραμματείας, αφήνουν τον άνθρωπό του να περιμένει στο διάδρομο, για να παραλάβει «ζεστή» την απόφαση, το βράδυ της Παρασκευής.
Ο Πρόεδρος, μην γνωρίζοντας την παρουσία του συνεργάτη, στο διάδρομο ακούγεται να λέει, κατά τη διάσκεψη στους λοιπούς δικαστές, τα εξής: «Καλά, περίμενε ο μαλάκας να τον αφήσουμε να κατέβει; Και αν δηλαδή τον αφήναμε, τι νομίζει ότι θα κατάφερνε;» Αργότερα, βγήκε από το γραφείο του, είδε τον συνεργάτη, ρώτησε ποιος είναι, πάγωσε και επανήλθε στο γραφείο του για να εκδώσει την προειλημμένη απόφασή του. «Και γιατί λοιπόν απορρίφθηκε η ένσταση;» ρώτησα με αγωνία. «Επειδή, λέει, το δικαστήριο έκρινε ότι ο δημοσιογράφος, έπρεπε, για να είναι η ένστασή του παραδεκτή, να στραφεί κατά κάποιου από τους ανακηρυχθέντες συνδυασμούς! Έτσι, ο άθλιος δικαστάκος, δεν μπήκε καν στην ουσιαστική κρίση της ένστασης, αλλά την απέρριψε για λόγους τυπικούς. Με άλλα λόγια, έψαχνε για έναν τυπικό λόγο να απορρίψει την ένσταση, γιατί ήξερε ότι αν έμπαινε στην ουσία, θα έπρεπε να ανακηρύξει τον συνδυασμό του δημοσιογράφου, κάτι που όμως αντέβαινε τις εντολές που είχε λάβει από την χούντα. Κατάλαβες τώρα;» , μου είπε θυμωμένα. Η στάση του δεν μου άφηνε περιθώρια αντίδρασης. Το μόνο που κατάφερα να πω, ήταν το εξής: «Καλά, τόσο ηλίθιοι ήταν αυτοί οι άθλιοι που κυβερνούσαν τότε; Δεν καταλάβαιναν πως αν έβαζαν με τέτοιο άγαρμπο τρόπο χέρι στη Δικαιοσύνη, θα το πλήρωναν με τον χειρότερο τρόπο; Δεν καταλάβαιναν ότι ακόμα και η χειρότερη χούντα, οφείλει να τηρεί τα προσχήματα έναντι της δικαιοσύνης και αν τουλάχιστον παρεμβαίνει, αυτό να το κάνει κομψά και όχι έτσι;» «Αυτά που λες...», μου απάντησε ο δικηγόρος επαναφέροντας το πικρό χαμόγελό του, «...γίνονται μόνο σε μια χούντα που δεν έχει χάσει τη στοιχειώδη επαφή της με την πραγματικότητα. Σε μια δικτατορία που έχει έρθει απολυταρχικά, για να αφήσει έργο. Όχι σε μια χούντα δοτή από ξένα κέντρα, που μοναδικό σκοπό έχει να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των εντολέων της και αφού καταστρέψει τη χώρα, να φύγει νύχτα, όπως έγινε με αυτή...»
Αναλογίστηκα την κατάντια στην οποία είχε περιέλθει τότε ο Ελληνικός λαός, που ανέχτηκε, έστω και για λίγο, την απαράδεκτη αυτή καταπάτηση της λογικής και της αξιοπρέπειάς του, από αχυράνθρωπους, γιουσουφάκια και φερέφωνα. Λυπήθηκα που αυτό, αποτέλεσε, έστω και για λίγο, μέρος της ιστορίας, του περήφανου λαού μας και φεύγοντας από τη συνάντησή μας, με τον άλλο μου εαυτό, φώναξα σαν να ξύπναγα από εφιάλτη: «Στο διάολο να πας Τζέφρυ και συ και η άθλια κλίκα σου.
*Δικηγόρος- ΜΔΕ Ποινικού Δικαίου
Επιστ. Συνεργάτης στη Βουλή των Ελλήνων
ΥΓ Deltio11. Κάθε ομοιότητα της υπόθεσης που περιγράφει ο κ. Γιάννης Ζωγράφος με την υπόθεση της «Ελεύθερης Αθήνας», είναι θέμα «υποκειμενικής εκτίμησης».
Τον σκότωσαν για παραδειγματισμό και για να επιβάλλουν την Ομερτά
Νεκρός μεσα στο σπίτι του, βρέθηκε ο δημοσιογράφος Sean Hoare, που αποκάλυψε το σκάνδαλο των τηλεφψνικών παρακολουθήσεων της News of the World
![]()
Ο δημοσιογράφος Σον Χορ (Sean Hoare), που έκανε το καθήκον του, και αποκάλυψε στους New York Times και αργότερα στο BBC,ότι οι τηλεφωνικές υποκλοπές ως πηγή ρεπορτάζ, χρησιμοποιήθηκαν ευρύτατα στην εφημερίδα ταμπλόιντ του , News of the World, κατά την περίοδο που διευθυντής ήταν, ο Αντι Κούλσον (Andy Coulson), ο οποίος ενθάρρυνε αυτή την πρακτική, βρέθηκε χθες νεκρός στο σπίτι του.
Οι αποκαλύψεις του Sean Hoare, έβγαλαν στo φόρo, τη βαθιά σήψης του πολιτικού συστήματος στην Αγγλία Ο Andy Coulson, ο οποίος κρατείται, ήταν σύμβουλος επικοινωνίας του νυν πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον.
Η αστυνομία, του Χερτφορσάιρ που ανακοίνωσε το θάνατο του ,αναφέρε σε ανακοίνωση της ότι ο Σον Χορ, βρέθηκε νεκρός σήμερα το πρωί στο σπίτι του στο Γουότφορντ στο βόρειο τμήμα του Λονδίνου, και ότι ενώ «δεν είναι γνωστά τα αίτια του θανάτου» «οι συνθήκες του θανάτου του δεν παρουσιάζουν κάτι το ύποπτο». Η «εγγυρη» Guardian, προσέφερε την «εξήγηση» του μυστηρίου γράφοντας ότι ήταν αλκοολικός και τοξικομανής.
Φυσικά το ευκολότερο πράγμα, είναι να σκοτώσεις έναν αλκοολικό και τοξικομανή, και να αποδοθεί ο θάνατος του «στα πάθη που τον βασάνιζαν».
Οι καταγγελίες του «αλκοολικού και τοξικομανή» Σον Χορ είχαν διαβιβαστεί το 2009, στην Scotland Yard που ανακοίνωσε ότι ο ( αναξιόπιστος) δημοσιογράφος δεν είχε προσκομίσει αποδείξεις των κατηγοριών του.
Ο αρχηγός της Σκότλαντ Γιαρντ σερ Πολ Στίβενσον, παραιτήθηκε πάντως την Κυριακή, και χθες, παραιτήθηκε ο υπαρχηγός , Τζον Γέιτς, επειδή έθαψε την έρευνα για τις τηλεφωνικές υποκλοπές της News of the World, που είχε καταγγείλει ο Σον Χορ.
Ο θάνατος του Σον Χόρ, θυμίζει έντονα τον θάνατο- αυτοκτονία- τιμωρία τον Ιούλιο του 2003, του εμπειρογνώμονα του βρετανικού υπουργείου άμυνας, Ντέιβιντ Κέλι, ο οποίος σε συνέντευξή του, στον δημοσιογράφο του BBC Andrew Gilligan, είχε αποκαλύψει ότι τα στοιχεία της έκθεσης που είχε παρουσιάσει o Τόνι Μπλερ, για το εξοπλιστικό πρόγραμμα του Ιράκ, ήταν ανάληθή και «κατασκευασμένα». Και πάλι τότε, το «σύστημα», μετά από έρευνα έξι εβδομάδων και την εξέταση 74 μαρτύρων, κατέληξε στο ότι ο θάνατος του Κέλι, δεν ήταν ύποπτος.
Για το πώς λειτουργεί το «σύστημα», μίλησε ο αναλυτής της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας , του Γιορκσάιρ , Tony Farrell, που μετά από την ανάλυση των δεδομένων, και προσωπική έρευνα για τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Νέα Υόρκη, στις 9 /11/2001, και στο Λονδίνο και το 7/7/2005, κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι επρόκειτο για επιθέσεις που οργανώθηκαν, « από μέσα», και στην έκθεση που υπέβαλε το 2010, έγραψε ότι, «η κυρίαρχη τρομοκρατική απειλή για τον λαό του Ηνωμένου Βασιλείου προέρχεται στην πραγματικότητα από την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασίλειου». Ο Φάρελ απολύθηκε αμέσως.
Ο θάνατος του Σον Χορ, δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος. Στις 25 Ιουνίου, βρέθηκε νεκρός σε μια φορητή τουαλέτα στο Glastonbury Festival, ο φίλος του και πολιτικός σύμβουλος, του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον Christopher Shale ,τον θάνατο του οποίου πολλοί θεωρούν, πολιτική δολοφονία που έγινε για να σταματήσει η κριτική των «ορθοδόξων» του Συντηρητικού Κόμματος , κατά της πολιτικής που ακολουθεί ο Κάμερον.
Ένας ακόμα ύποπτος και περίεργος θάνατος, ήταν το πράκτορα του ΜΙ6 ,Gareth Williams, που βρέθηκε το 2010, στην μπανιέρα του σπιτιού του, μερικές εκατοντάδες μέτρα από τα κεντρικά γραφεία MI6 στο Vauxhall, τυλιγμένος σε έναν σάκο. Η αστυνομία διαπίστωσε, ότι ήταν «τραβεστί», επειδή βρήκε γυναικεία ρούχα στο νούμερο του, μέσα στο διαμέρισμα, και κατέληξε στο ότι τον δολοφόνησε,
ο άγνωστος ερωτικός του σύντροφος. Ωστόσο, ο υπηρεσιακός του φακέλος στο ΜΙ6, δεν ανέφερε τίποτα σχετικό, και όλοι οι γνωστοί και φίλοι του, κατέθεσαν, ότι ο Γουίλιαμς, δεν ήταν «τραβεστί».
Το «σενάριο» του ομοφυλόφιλου πράκτορα, έσπευσε να καλύψει
η «λαική», SUN.
Οι αποκαλύψεις του Sean Hoare, έβγαλαν στo φόρo, τη βαθιά σήψης του πολιτικού συστήματος στην Αγγλία Ο Andy Coulson, ο οποίος κρατείται, ήταν σύμβουλος επικοινωνίας του νυν πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον.
Η αστυνομία, του Χερτφορσάιρ που ανακοίνωσε το θάνατο του ,αναφέρε σε ανακοίνωση της ότι ο Σον Χορ, βρέθηκε νεκρός σήμερα το πρωί στο σπίτι του στο Γουότφορντ στο βόρειο τμήμα του Λονδίνου, και ότι ενώ «δεν είναι γνωστά τα αίτια του θανάτου» «οι συνθήκες του θανάτου του δεν παρουσιάζουν κάτι το ύποπτο». Η «εγγυρη» Guardian, προσέφερε την «εξήγηση» του μυστηρίου γράφοντας ότι ήταν αλκοολικός και τοξικομανής.
Φυσικά το ευκολότερο πράγμα, είναι να σκοτώσεις έναν αλκοολικό και τοξικομανή, και να αποδοθεί ο θάνατος του «στα πάθη που τον βασάνιζαν».
Οι καταγγελίες του «αλκοολικού και τοξικομανή» Σον Χορ είχαν διαβιβαστεί το 2009, στην Scotland Yard που ανακοίνωσε ότι ο ( αναξιόπιστος) δημοσιογράφος δεν είχε προσκομίσει αποδείξεις των κατηγοριών του.
Ο αρχηγός της Σκότλαντ Γιαρντ σερ Πολ Στίβενσον, παραιτήθηκε πάντως την Κυριακή, και χθες, παραιτήθηκε ο υπαρχηγός , Τζον Γέιτς, επειδή έθαψε την έρευνα για τις τηλεφωνικές υποκλοπές της News of the World, που είχε καταγγείλει ο Σον Χορ.
Ο θάνατος του Σον Χόρ, θυμίζει έντονα τον θάνατο- αυτοκτονία- τιμωρία τον Ιούλιο του 2003, του εμπειρογνώμονα του βρετανικού υπουργείου άμυνας, Ντέιβιντ Κέλι, ο οποίος σε συνέντευξή του, στον δημοσιογράφο του BBC Andrew Gilligan, είχε αποκαλύψει ότι τα στοιχεία της έκθεσης που είχε παρουσιάσει o Τόνι Μπλερ, για το εξοπλιστικό πρόγραμμα του Ιράκ, ήταν ανάληθή και «κατασκευασμένα». Και πάλι τότε, το «σύστημα», μετά από έρευνα έξι εβδομάδων και την εξέταση 74 μαρτύρων, κατέληξε στο ότι ο θάνατος του Κέλι, δεν ήταν ύποπτος.
Για το πώς λειτουργεί το «σύστημα», μίλησε ο αναλυτής της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας , του Γιορκσάιρ , Tony Farrell, που μετά από την ανάλυση των δεδομένων, και προσωπική έρευνα για τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Νέα Υόρκη, στις 9 /11/2001, και στο Λονδίνο και το 7/7/2005, κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι επρόκειτο για επιθέσεις που οργανώθηκαν, « από μέσα», και στην έκθεση που υπέβαλε το 2010, έγραψε ότι, «η κυρίαρχη τρομοκρατική απειλή για τον λαό του Ηνωμένου Βασιλείου προέρχεται στην πραγματικότητα από την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασίλειου». Ο Φάρελ απολύθηκε αμέσως.
Ο θάνατος του Σον Χορ, δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος. Στις 25 Ιουνίου, βρέθηκε νεκρός σε μια φορητή τουαλέτα στο Glastonbury Festival, ο φίλος του και πολιτικός σύμβουλος, του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον Christopher Shale ,τον θάνατο του οποίου πολλοί θεωρούν, πολιτική δολοφονία που έγινε για να σταματήσει η κριτική των «ορθοδόξων» του Συντηρητικού Κόμματος , κατά της πολιτικής που ακολουθεί ο Κάμερον.
Ένας ακόμα ύποπτος και περίεργος θάνατος, ήταν το πράκτορα του ΜΙ6 ,Gareth Williams, που βρέθηκε το 2010, στην μπανιέρα του σπιτιού του, μερικές εκατοντάδες μέτρα από τα κεντρικά γραφεία MI6 στο Vauxhall, τυλιγμένος σε έναν σάκο. Η αστυνομία διαπίστωσε, ότι ήταν «τραβεστί», επειδή βρήκε γυναικεία ρούχα στο νούμερο του, μέσα στο διαμέρισμα, και κατέληξε στο ότι τον δολοφόνησε,
ο άγνωστος ερωτικός του σύντροφος. Ωστόσο, ο υπηρεσιακός του φακέλος στο ΜΙ6, δεν ανέφερε τίποτα σχετικό, και όλοι οι γνωστοί και φίλοι του, κατέθεσαν, ότι ο Γουίλιαμς, δεν ήταν «τραβεστί».
Το «σενάριο» του ομοφυλόφιλου πράκτορα, έσπευσε να καλύψει
η «λαική», SUN.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΤΣΑΟΥΣΕΣΚΟΥ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ…
Πηγή http://ellinikoforum.blogspot.com/2011/07/blog-post_7439.html
Δυο εικόνες ντροπής… Ένας ντροπιασμένος ηγέτης… και μια κοινωνία που αν δεν τον ανατρέψει άμεσα, δε θα ξεφύγει από το «πεπρωμένο» που της χορογράφησαν…
Η πρώτη ήταν την ημέρα που η κουκούλα του πολιτικού και εθνικού δοσιλογισμού είχε την τιμητική της...
![]()
![]()
Ήταν την ημέρα που ο φοβισμένος πρωθυπουργός του μνημονίου, ξεκινούσε και τυπικά τη μοιραία του κατρακύλα στον εφιαλτικό κατήφορο του εθνικού ξεπουλήματος.
Ήταν η αποφράδα ημέρα που ο πολιτικός της εθνικής ντροπής, επέλεγε να ενεχυριάσει το μέλλον της χώρας του, με φόντο το Καστελόριζο – το σημαντικό σύμβολο της εθνικής κυριαρχίας δηλαδή, προκειμένου να την εκχωρήσει.
Τρομαγμένος και ανήσυχος, φοβισμένος – όπως κάθε δοσίλογος – για την ίδια την επόμενη δική του ημέρα, και αυτός ο φόβος ήταν αποτυπωμένος χαρακτηριστικά στη θλιβερή και προσκυνημένη του παρουσία.
Σήμερα, και ενώ πια όλη η κοινωνία στενάζει υπό το εφιαλτικό καθεστώς της κατοχής…
Σήμερα που ο εφιάλτης έχει ολοκληρώσει τον πρώτο κύκλο του εφιαλτικού του έργου…
Έχοντας ο ίδιος αναθαρρήσει από τις κρεμάλες που ακόμη δε στήθηκαν και με αναπτερωμένες τις ελπίδες του από το Γουδή που ακόμη δεν ήρθε…
Δέχεται (χαμογελώντας σαν γύφτικο σκεπάρνι, αλλά με σύνθετα συναισθήματα φόβου και ικανοποίησης) τα συγχαρητήρια του «μεγάλου αφεντικού» για την απόλυτη και πιστή υποταγή του, και ταυτόχρονα την προτροπή προκειμένου να ολοκληρώσει απαρέγκλιτα τη διατεταγμένη υπηρεσία που του έχει ανατεθεί.
Ο πρώτος κύκλος των καθηκόντων του σύγχρονου πολιτικού εφιάλτη έκλεισε με την τυπική και θεσμική εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας σε κέντρα εξωθεσμικά.
Ο δεύτερος και ακόμη πιο εφιαλτικός κύκλος με το κουτσούρεμα ακόμη και αυτής της εδαφικής ακεραιότητας, μόλις ανοίγει.
Κυπριακό, Αιγαίο, Θράκη και «μακεδονικό» μπαίνουν επί τάπητος.
Κορυφαίες εθνικές υποχωρήσεις είναι πλέον προ των πυλών.
Αυτή η χώρα σύντομα θα κληθεί να πληρώσει βαρύ τίμημα για την ανοχή των πολιτών της, που ακόμη δεν ανέτρεψαν τον πολιτικό εφιάλτη που περιφέρει τα κλειδιά της κερκόπορτας, για να παραδώσει όχι χώρα, αλλά περιφέρεια στις επόμενες γενιές.
Εκτός αν αυτός ο λαός αποφασίσει πως το τέλος των Τσαουσέσκου, ήταν… είναι… και θα παραμένει πάντα επίκαιρο…
Δυο εικόνες ντροπής… Ένας ντροπιασμένος ηγέτης… και μια κοινωνία που αν δεν τον ανατρέψει άμεσα, δε θα ξεφύγει από το «πεπρωμένο» που της χορογράφησαν…
Η πρώτη ήταν την ημέρα που η κουκούλα του πολιτικού και εθνικού δοσιλογισμού είχε την τιμητική της...
Ήταν η αποφράδα ημέρα που ο πολιτικός της εθνικής ντροπής, επέλεγε να ενεχυριάσει το μέλλον της χώρας του, με φόντο το Καστελόριζο – το σημαντικό σύμβολο της εθνικής κυριαρχίας δηλαδή, προκειμένου να την εκχωρήσει.
Τρομαγμένος και ανήσυχος, φοβισμένος – όπως κάθε δοσίλογος – για την ίδια την επόμενη δική του ημέρα, και αυτός ο φόβος ήταν αποτυπωμένος χαρακτηριστικά στη θλιβερή και προσκυνημένη του παρουσία.
Σήμερα, και ενώ πια όλη η κοινωνία στενάζει υπό το εφιαλτικό καθεστώς της κατοχής…
Σήμερα που ο εφιάλτης έχει ολοκληρώσει τον πρώτο κύκλο του εφιαλτικού του έργου…
Έχοντας ο ίδιος αναθαρρήσει από τις κρεμάλες που ακόμη δε στήθηκαν και με αναπτερωμένες τις ελπίδες του από το Γουδή που ακόμη δεν ήρθε…
Δέχεται (χαμογελώντας σαν γύφτικο σκεπάρνι, αλλά με σύνθετα συναισθήματα φόβου και ικανοποίησης) τα συγχαρητήρια του «μεγάλου αφεντικού» για την απόλυτη και πιστή υποταγή του, και ταυτόχρονα την προτροπή προκειμένου να ολοκληρώσει απαρέγκλιτα τη διατεταγμένη υπηρεσία που του έχει ανατεθεί.
Ο πρώτος κύκλος των καθηκόντων του σύγχρονου πολιτικού εφιάλτη έκλεισε με την τυπική και θεσμική εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας σε κέντρα εξωθεσμικά.
Ο δεύτερος και ακόμη πιο εφιαλτικός κύκλος με το κουτσούρεμα ακόμη και αυτής της εδαφικής ακεραιότητας, μόλις ανοίγει.
Κυπριακό, Αιγαίο, Θράκη και «μακεδονικό» μπαίνουν επί τάπητος.
Κορυφαίες εθνικές υποχωρήσεις είναι πλέον προ των πυλών.
Αυτή η χώρα σύντομα θα κληθεί να πληρώσει βαρύ τίμημα για την ανοχή των πολιτών της, που ακόμη δεν ανέτρεψαν τον πολιτικό εφιάλτη που περιφέρει τα κλειδιά της κερκόπορτας, για να παραδώσει όχι χώρα, αλλά περιφέρεια στις επόμενες γενιές.
Εκτός αν αυτός ο λαός αποφασίσει πως το τέλος των Τσαουσέσκου, ήταν… είναι… και θα παραμένει πάντα επίκαιρο…
18/7/11
Είναι ωραίος είναι ωραίος , ο Ελία ο Εβραίος
ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο "ΕΛΙΑ ΜΟΣΣΙΑ" (ΜΩΫΣΗΣ)
![]()
Όλα τα ωραία ξεκινούν από το αναπάντεχο… Από το αθώο και απρόσμενο… το ίδιο ισχύει και για τον μικρό αλλά σοφό Μωϋσή από τη Δράμα και τα Τρίκαλα κι’ από τα δυο στενά!!!
Ο βομβαρδιστής φίλος «Τ.Ν.» μου έστειλε το παρακάτω …σαν καλοκαιρινό πουκάμισο: "Τώρα πιά που τα πράγματα με την υγεία δείχνουν να «ωρίμασαν» μήπως και μπορεί ο ΛΟΒΕΡΔΟΣ να μας πεί ΤΙ ΕΧΕΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ τελικά η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΟΦΩΝ ΜΟΣΙΑΛΟΥ και ΠΟΣΟ συνολικά ΚΟΣΤΙΣΕ η αποζημίωση των μελών της;;;"
Ξαφνικά θυμήθηκα και κατάλαβα, ότι δεν έχω φακελώσει τον Υπουργό Εβραϊκής προπαγάνδας των Αθηνών, ενώ άλλοι τινές κατάφεραν και τον προσομοίωσαν επιτυχώς ως Χίτλερ!!! Κι’ από που ν’ αρχίσω???… ΜΟΣΙΑΛΟΣ!!!
Πολύ βαρβατίλα και υπονοούμενο μυρίζει… Έχει γούστο να έχει ρίζες από το Σούλι κι’ ο προπάππος του να έσφαξε κι’ αυτουνού κανέναν Αλβανό πασά, σκέφτηκα κι’ ένιωσα προκαταβολή ντροπής….
Έτσι και μούβγαινε συγγενής ο Μόσιαλος, θα έχανα πάσαν ιδέα για τον Τζέφρι και σύγχιση θα πάθαινα μεγάλη!!!
Μετά γλέπω ότι ήταν (και είναι???) ο υπερσοφός των 100 σοφών του Υπουργείου Υγείας των πιράνχας και ησύχασα. ΕΛΛΗΝΑΣ κλέφτης και σοφός δεν γίνεται, μονολόγησα… Αυτό (το κλέφτης και σοφός) είναι μοναδικό ιδίωμα και προνόμιο και γνώρισμα των Εβραίων κλεφτών και σοφών. Παγκοσμίως και πάπον προς πάπον κληρονομιά Μαρκεζίνικη.
Ξεθάρεψα και άρχισα να ψάχνω τις παρέες του…. ΠΡΩΤΟΝ, και κάτι ύποπτο και βρομώδες συμβαίνει. Οι 95 στις 100 συναναστροφές του είναι κατά Τελ-Αβίβ μεριά και Χάϊφα και Τζερούσαλεμ!!!! Sarah and Thomson and Foubister and Thomas and Morel and Chantal M. and Edwards and Berensen, and Gemmill and Marin and Brogen and Permanand and Govin and Baeten and Rita and Hervey and Tamara and Merkur and Sherry and Ladurner and Allin and …..and δεν συμμαζεύεται…. ΟΧΙ, τέτοιες παρέες με Δραμινούς και Τρικαλινούς μη Εβραίους δεν του χρειαζόταν να κάνει!!!….
ΔΕΥΤΕΡΟ και ύποπτο επίσης: Ο Μόσιαλος είναι στα «μέσα και στα έξω» του LSE (=London School of Economics and Political Science), του κορυφαίου ιδρύματος παραπαιδείας του Λονδίνου και σύμπασας της γηραιάς Ευρώπης, πασίγνωστου για τη χορήγηση πτυχίων και μεταπτυχίων ….δι’ αλληλογραφίας!!!! Επίσης υποπτεύομαι ότι μπορεί να είναι και υποκατάστημα της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, γιατί η υπερπαραγωγή τούβλων και ληστών, οι οποίοι με τεράστια ευκολία γίνονται υπουργοί και πρωθυπουργοί, είναι και αυτό ένα από τα περίεργα γνωρίσματά του.
ΤΡΙΤΟ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΘΕΝ: Αυτός ο Μόσιαλος ήταν αρχηγός των σοφών πιράνχας και σοφίζονταν το οτιδήποτε, για να διατηρούν τις ….υπερτιμολογήσεις φαρμάκων, υγειονομικού υλικού και εξοπλισμού, στις προμήθειες του αμαρτωλού υπουργείου του Λοβέρδου, ΕΚΤΟΣ και αν δεν πατούσαν ποτέ τα β—-πόδαρά τους στο υπουργείο της ντροπής, με τις ευλογίες του Ρακιντζή και της Τρόϊκα ( για Σαμπατακάκη και την εκθεσιακή καραμπίνα δε χρειάζεται να λέω). ΕΚΤΟΣ και αν διεξαγόταν κανένα ποδοσφαιρικό παίγνιο και πήγαιναν στη παράγκα για λόγους αναψυχής!!!…
Αφού πρίστηκαν οι οφθαλμοί μου στην ανάγνωση, τότε κατάλαβα, ότι η βαρβατίλα περί «ΜΟΣΙΑΛΟΣ» ήταν κατασκεύασμα και προϊόν άρρωστου ανεγκέφαλου κκαι κοριού πολυκρυπτόμενου. Τότε άρχησα να κόβω λίγο-λίγο τη σαβουροβαρβατίλα και έκανα ιντερνετική αναζήτηση, με γνώμωνα το ΠΕΡΙΕΡΓΟ διπλό ss στη λατινική απόδοση του ονόματος Mossialos, που ως γνωστό, δεν συντρέχει κανένας λόγος να πολλαπλασιάζουμε τα ψηφία, όταν έχουμε να κάνουμε με κύρια ονόματα και επίθετα. Ξέρουμε ότι η υποκατάσταση στο λατινικό αλφάβητο ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΓΡΑΜΜΑ. Επομένος, αφού δεν έχει ίχνος καλλιτεχνικής φλέβας, κάτι άλλο έπρεπε να συμβαίνει και ντρεπόταν για το επίθετό του το αρχώθεν.
Όταν κόβοντας αναζήτησα «Mossia», η γενναιόδωρη google μου χάρισε δύο διαφορετικές διευθύνσεις πώλησης βιβλίων του Elia Mossia, που ήταν βιβλία του ….Elias Mossialos. Έκανε λάθος το «ebay» και το «Price Minister»???? Τώρα πλάκα με κάνεις???…
Σε τελικό στάδιο της έρευνας για τον μικρό Ελίας από τη Δράμα και τα Τρίκαλα, άρχισα το μεταφραστικό παιγνίδι, που πολύ μου αρέσει. Με δεδομένο ότι ΜΟΣΙΑΛΟΣ με ένα «Σ» = MOSSIALOS = MOSSIA με δύο «SS», έπαιξα μετάφραση, πότε στα Εγγλέζικα και πότε στα Εβραϊκά με κάθε πιθανή διασταύρωση και το αποτέλεσμα είναι πάντα ίδιο: ΜΟΣΙΑΛΟΣ = MOSSIALOS = MOSSIA = ΜΩΫΣΗΣ.
Και τότε κατάλαβα, γιατί είχε τόση ευκολία ο Γκαγκάς να τον επιβάλει πρόεδρο επιτροπής …. "σοφών" για να μείνουν απείρακτα τα ιερά πιράνχας του υπουργείου υγείας και του Λοβέρδου.
Και τότε κατάλαβα, ότι στο εξής πρέπει να του αποδίδω και τον ανάλογο σεβασμό.
Γιατί είναι ένας Μωϋσής, έστω κι’ απ’ τη Δράμα κι’ απ’ τα Τρίκαλα και τα δυο στενά…
Με τον Σακαφλιά;;; Καμία σχέση….
Με την Ελλαδάρα μας;;;Καμία σχέση…
ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΣ
Πηγή http://ellinikoforum.blogspot.com/2011/07/blog-post_9273.html
Όλα τα ωραία ξεκινούν από το αναπάντεχο… Από το αθώο και απρόσμενο… το ίδιο ισχύει και για τον μικρό αλλά σοφό Μωϋσή από τη Δράμα και τα Τρίκαλα κι’ από τα δυο στενά!!!
Ο βομβαρδιστής φίλος «Τ.Ν.» μου έστειλε το παρακάτω …σαν καλοκαιρινό πουκάμισο: "Τώρα πιά που τα πράγματα με την υγεία δείχνουν να «ωρίμασαν» μήπως και μπορεί ο ΛΟΒΕΡΔΟΣ να μας πεί ΤΙ ΕΧΕΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ τελικά η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΟΦΩΝ ΜΟΣΙΑΛΟΥ και ΠΟΣΟ συνολικά ΚΟΣΤΙΣΕ η αποζημίωση των μελών της;;;"
Ξαφνικά θυμήθηκα και κατάλαβα, ότι δεν έχω φακελώσει τον Υπουργό Εβραϊκής προπαγάνδας των Αθηνών, ενώ άλλοι τινές κατάφεραν και τον προσομοίωσαν επιτυχώς ως Χίτλερ!!! Κι’ από που ν’ αρχίσω???… ΜΟΣΙΑΛΟΣ!!!
Πολύ βαρβατίλα και υπονοούμενο μυρίζει… Έχει γούστο να έχει ρίζες από το Σούλι κι’ ο προπάππος του να έσφαξε κι’ αυτουνού κανέναν Αλβανό πασά, σκέφτηκα κι’ ένιωσα προκαταβολή ντροπής….
Έτσι και μούβγαινε συγγενής ο Μόσιαλος, θα έχανα πάσαν ιδέα για τον Τζέφρι και σύγχιση θα πάθαινα μεγάλη!!!
Μετά γλέπω ότι ήταν (και είναι???) ο υπερσοφός των 100 σοφών του Υπουργείου Υγείας των πιράνχας και ησύχασα. ΕΛΛΗΝΑΣ κλέφτης και σοφός δεν γίνεται, μονολόγησα… Αυτό (το κλέφτης και σοφός) είναι μοναδικό ιδίωμα και προνόμιο και γνώρισμα των Εβραίων κλεφτών και σοφών. Παγκοσμίως και πάπον προς πάπον κληρονομιά Μαρκεζίνικη.
Ξεθάρεψα και άρχισα να ψάχνω τις παρέες του…. ΠΡΩΤΟΝ, και κάτι ύποπτο και βρομώδες συμβαίνει. Οι 95 στις 100 συναναστροφές του είναι κατά Τελ-Αβίβ μεριά και Χάϊφα και Τζερούσαλεμ!!!! Sarah and Thomson and Foubister and Thomas and Morel and Chantal M. and Edwards and Berensen, and Gemmill and Marin and Brogen and Permanand and Govin and Baeten and Rita and Hervey and Tamara and Merkur and Sherry and Ladurner and Allin and …..and δεν συμμαζεύεται…. ΟΧΙ, τέτοιες παρέες με Δραμινούς και Τρικαλινούς μη Εβραίους δεν του χρειαζόταν να κάνει!!!….
ΔΕΥΤΕΡΟ και ύποπτο επίσης: Ο Μόσιαλος είναι στα «μέσα και στα έξω» του LSE (=London School of Economics and Political Science), του κορυφαίου ιδρύματος παραπαιδείας του Λονδίνου και σύμπασας της γηραιάς Ευρώπης, πασίγνωστου για τη χορήγηση πτυχίων και μεταπτυχίων ….δι’ αλληλογραφίας!!!! Επίσης υποπτεύομαι ότι μπορεί να είναι και υποκατάστημα της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, γιατί η υπερπαραγωγή τούβλων και ληστών, οι οποίοι με τεράστια ευκολία γίνονται υπουργοί και πρωθυπουργοί, είναι και αυτό ένα από τα περίεργα γνωρίσματά του.
ΤΡΙΤΟ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΘΕΝ: Αυτός ο Μόσιαλος ήταν αρχηγός των σοφών πιράνχας και σοφίζονταν το οτιδήποτε, για να διατηρούν τις ….υπερτιμολογήσεις φαρμάκων, υγειονομικού υλικού και εξοπλισμού, στις προμήθειες του αμαρτωλού υπουργείου του Λοβέρδου, ΕΚΤΟΣ και αν δεν πατούσαν ποτέ τα β—-πόδαρά τους στο υπουργείο της ντροπής, με τις ευλογίες του Ρακιντζή και της Τρόϊκα ( για Σαμπατακάκη και την εκθεσιακή καραμπίνα δε χρειάζεται να λέω). ΕΚΤΟΣ και αν διεξαγόταν κανένα ποδοσφαιρικό παίγνιο και πήγαιναν στη παράγκα για λόγους αναψυχής!!!…
Αφού πρίστηκαν οι οφθαλμοί μου στην ανάγνωση, τότε κατάλαβα, ότι η βαρβατίλα περί «ΜΟΣΙΑΛΟΣ» ήταν κατασκεύασμα και προϊόν άρρωστου ανεγκέφαλου κκαι κοριού πολυκρυπτόμενου. Τότε άρχησα να κόβω λίγο-λίγο τη σαβουροβαρβατίλα και έκανα ιντερνετική αναζήτηση, με γνώμωνα το ΠΕΡΙΕΡΓΟ διπλό ss στη λατινική απόδοση του ονόματος Mossialos, που ως γνωστό, δεν συντρέχει κανένας λόγος να πολλαπλασιάζουμε τα ψηφία, όταν έχουμε να κάνουμε με κύρια ονόματα και επίθετα. Ξέρουμε ότι η υποκατάσταση στο λατινικό αλφάβητο ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΓΡΑΜΜΑ. Επομένος, αφού δεν έχει ίχνος καλλιτεχνικής φλέβας, κάτι άλλο έπρεπε να συμβαίνει και ντρεπόταν για το επίθετό του το αρχώθεν.
Όταν κόβοντας αναζήτησα «Mossia», η γενναιόδωρη google μου χάρισε δύο διαφορετικές διευθύνσεις πώλησης βιβλίων του Elia Mossia, που ήταν βιβλία του ….Elias Mossialos. Έκανε λάθος το «ebay» και το «Price Minister»???? Τώρα πλάκα με κάνεις???…
Σε τελικό στάδιο της έρευνας για τον μικρό Ελίας από τη Δράμα και τα Τρίκαλα, άρχισα το μεταφραστικό παιγνίδι, που πολύ μου αρέσει. Με δεδομένο ότι ΜΟΣΙΑΛΟΣ με ένα «Σ» = MOSSIALOS = MOSSIA με δύο «SS», έπαιξα μετάφραση, πότε στα Εγγλέζικα και πότε στα Εβραϊκά με κάθε πιθανή διασταύρωση και το αποτέλεσμα είναι πάντα ίδιο: ΜΟΣΙΑΛΟΣ = MOSSIALOS = MOSSIA = ΜΩΫΣΗΣ.
Και τότε κατάλαβα, γιατί είχε τόση ευκολία ο Γκαγκάς να τον επιβάλει πρόεδρο επιτροπής …. "σοφών" για να μείνουν απείρακτα τα ιερά πιράνχας του υπουργείου υγείας και του Λοβέρδου.
Και τότε κατάλαβα, ότι στο εξής πρέπει να του αποδίδω και τον ανάλογο σεβασμό.
Γιατί είναι ένας Μωϋσής, έστω κι’ απ’ τη Δράμα κι’ απ’ τα Τρίκαλα και τα δυο στενά…
Με τον Σακαφλιά;;; Καμία σχέση….
Με την Ελλαδάρα μας;;;Καμία σχέση…
ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΣ
Πηγή http://ellinikoforum.blogspot.com/2011/07/blog-post_9273.html
Αθέατοι-Αφορολόγητοι-Ατιμώρητοι
Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, ακύρωσε ως μη νόμιμες τις αποφάσεις της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) του 2007, με τις οποίες επιβλήθηκε πρόστιμο 76 εκατομμυρίων ευρώ στην εταιρεία κινητής τηλεφωνίας Vodafone και πρόστιμο 7,3 εκατομ. ευρώ στην εταιρεία Έρικσον για τις τηλεφωνικές υποκλοπές που αποκαλύφθηκαν το 2006.
Το πρόστιμο στην Vodafone επιβλήθηκε για παράβαση της νομοθεσίας περί απορρήτου των επικοινωνιών και στην Έρικσον, η οποία ήταν προμηθευτής του λογισμικού της Vodafone, με το σκεπτικό ότι δεν…έπραξε τα δέοντα προκειμένου να προληφθούν και αποτραπούν οι υποκλοπές.
Ειδικότερα, η Ολομέλεια του ΣτΕ με τις υπ’ αριθμ. 3319 και 3320/2010 αποφάσεις και με πρόεδρο τον Κων. Μενουδάκο, έκρινε ότι οι συνεδριάσεις των μελών της ΑΔΑΕ δεν γίνονται δημόσια και η μη δημοσιότητα αυτή είχε ως αποτέλεσμα οι αποφάσεις που ελήφθησαν για την Vodafone και την Έρικσον να είναι άκυρες.
Η Ολομέλεια του ΣτΕ αφού έλαβε υπ’ όψιν της την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που επιτάσσει τον κανόνα της «δίκαιης δίκης» (άρθρο 6) και τις επιταγές του Συντάγματος για το απόρρητο των επικοινωνιών και του τρόπου λειτουργίας ανεξάρτητων Αρχών (άρθρα 19 και 101Α), έκρινε ότι ο κανονισμός εσωτερικής λειτουργίας της ΑΔΑΕ ο οποίος «θεσπίζει απαγόρευση της δημοσιότητας των συνεδριάσεων της Αρχής» είναι παράνομος, καθώς αυτές πρέπει να είναι δημόσιες!!!!!!!!
ΥΓ. Το ΣτΕ, δεν «ακύρωσε» την αυτοκτονία-δολοφονία του Κώστα Τσαλικίδη
Περισσότερα στο http://anti-ntp.blogspot.com/2011/06/blog-post_09.html
Το πρόστιμο στην Vodafone επιβλήθηκε για παράβαση της νομοθεσίας περί απορρήτου των επικοινωνιών και στην Έρικσον, η οποία ήταν προμηθευτής του λογισμικού της Vodafone, με το σκεπτικό ότι δεν…έπραξε τα δέοντα προκειμένου να προληφθούν και αποτραπούν οι υποκλοπές.
Ειδικότερα, η Ολομέλεια του ΣτΕ με τις υπ’ αριθμ. 3319 και 3320/2010 αποφάσεις και με πρόεδρο τον Κων. Μενουδάκο, έκρινε ότι οι συνεδριάσεις των μελών της ΑΔΑΕ δεν γίνονται δημόσια και η μη δημοσιότητα αυτή είχε ως αποτέλεσμα οι αποφάσεις που ελήφθησαν για την Vodafone και την Έρικσον να είναι άκυρες.
Η Ολομέλεια του ΣτΕ αφού έλαβε υπ’ όψιν της την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που επιτάσσει τον κανόνα της «δίκαιης δίκης» (άρθρο 6) και τις επιταγές του Συντάγματος για το απόρρητο των επικοινωνιών και του τρόπου λειτουργίας ανεξάρτητων Αρχών (άρθρα 19 και 101Α), έκρινε ότι ο κανονισμός εσωτερικής λειτουργίας της ΑΔΑΕ ο οποίος «θεσπίζει απαγόρευση της δημοσιότητας των συνεδριάσεων της Αρχής» είναι παράνομος, καθώς αυτές πρέπει να είναι δημόσιες!!!!!!!!
ΥΓ. Το ΣτΕ, δεν «ακύρωσε» την αυτοκτονία-δολοφονία του Κώστα Τσαλικίδη
Περισσότερα στο http://anti-ntp.blogspot.com/2011/06/blog-post_09.html
17/7/11
Ταμπούρλο στην πλάτη μας
Μας χρειάζεται οδηγός, καπετάνιος κι όχι ποδηλάτης
του Κώστα Μπετινάκη
http://www.styx.gr/
To γράφουν ξεκάθαρα σήμερα δύο σοβαρές ευρωπαϊκές εφημερίδες, αναφερόμενες σε όσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν γύρω μας με τους μαθητευόμενους μάγους που έχουν αναλάβει να διαχειριστούν την οικονομική κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν. Το οικονομικό κατεστημένο που έπαιξε άσχημο παιχνίδι σε βάρος των λαών και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Χωρίς να ξεχνάμε τις οικονομικές δυσκολίες της Ιαπωνίας. Επειδή η οικονομική ανάπτυξη της Κίνας ανάγεται σε μη συγκρίσιμες συνθήκες διαβίωσης του λαού της.
Κάποιοι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, και οι περισσότεροι φτωχοί, φτωχότεροι. Βάσει μιας παλιάς καλής συνταγής.
Σε άρθρο της με τίτλο: «Αυτά τα παιδάκια που μας κυβερνούν», η «Le Monde» αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «η κατάσταση απαιτεί ενηλίκους και ενήλικοι δεν υπάρχουν, ούτε στην Ουάσιγκτον, ούτε στις Βρυξέλλες».
Αλλά και οι «Financial Times» καταλογίζουν εφησυχασμό στους ευρωπαίους ηγέτες «που θεωρούν ότι η κρίση μπορεί να περιμένει για μετά τις διακοπές» και, επικρίνοντας κυρίως το Βερολίνο, λέγοντας ότι «η Ιστορία δεν έχει συγχωρήσει όσους απλώς ήταν θεατές όταν η Ρώμη καιγόταν».
Μόνο που όταν η Ρώμη καιγόταν, κάποιοι έπαιζαν άρπα και διασκέδαζαν. Όπως και τώρα. Που κάποιοι άλλοι προσπαθούν να καταλάβουν πως θα διαβιώσουν ως νεόπτωχοι.
Eίναι πια γνωστό σε όλους πως μας έχουν επιβάλει συνθήκες οικονοµίας που είναι κοµµένη και ραµµένη στα µέτρα των πλούσιων και των προνοµιούχων.
Ως πότε η κρατική μέριμνα θα προστατεύει τους πάµπλουτους ώστε να µην πληρώνουν τους φόρους και να πέφτει το βάρος αποκλειστικά στους ώμους των χαμηλότερων στρωμάτων και του πιο αδύναμου κρίκου να αντιδράσει- της κοινωνίας; Πάψτε πια να εξοντώνετε τους εργαζοµένους και τους συνταξιούχους.
Αλλά όταν επιλέγονται να κυβερνήσουν κάποιοι
που ουδέποτε εργάστηκαν,
που δεν γνωρίζουν τι θα πει κρατήσεις για σύνταξη,
που δεν καταλαβαίνουν τις θα πει μείωση μισθού
υπερωριακή εργασία χωρίς ανταμοιβή,
ανεργία,
τότε επόμενο είναι να θεωρείται φυσικό επακόλουθο αυτό που βιώνουμε
ως κράτος,
ως έθνος,
ως λαός.
Έχει καταστεί λαϊκή απαίτηση να βρεθεί κάποιος να πει επιτέλους όλη την αλήθεια στο λαό. Να εξηγήσει τι ακριβώς συμβαίνει. Και τι θα συμβεί αύριο. Για πρώτη φορά οι γονείς δεν γνωρίζουν το αύριο που θα μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Δεν φάγαμε με χρυσά κουτάλια, όπως μας είχαν υποσχεθεί όταν μας υποδούλωναν στους πλούσιους Ευρωπαίους και μας έλεγαν πως «πάψαμε να είμαστε Ψωροκώσταινα».
Χρειάστηκε να μπούμε στο ευρώ προκειμένου να καταλάβουμε τις ακριβώς υπογράφαμε στο Μάαστριχτ και τη Λισαβώνα. Χρειάστηκε να φανεί πόσο ανίκανους να διαχειριστούν τα κοινά επιλέγαμε, όταν το σκηνικό κατέρρευσε.
Αποδείχτηκε ότι πολιτεύονταν με μόνη προοπτική την βελτίωση της περιουσίας τους.
Αποδείχτηκε ότι μας έλεγαν όμορφα ψέματα, τα οποία θέλαμε και πιστεύαμε και ζούσαμε σε ένα ψεύτικο όνειρο που ξεφούσκωσε σα πολυκαιρισμένο μπαλόνι.
Τώρα μας καλούν να πληρώσουμε τα εγκληματικά λάθη τους, προκαλώντας μας ότι συμμετείχαμε στο φαγοπότι τους.
Αποχαυνωμένοι από τον καυτό Ιούλιο, περιμένουμε πειθήνιοι να πληρώσουμε τους λογαριασμούς που θα στείλουν στις στημένες λεμονόκουπες από τον Αύγουστο, οι σωτήρες μας, διαφημίζοντας πως «δεν είναι τίποτα» η επιλεκτική χρεοκοπία όταν γλιτώνεις την πραγματική… Τέτοιες μπούρδες, να ξεστομίζει ο πολυδιαφημισμένος νέος σωτήρας…
Καλείται να πληρώσει ο γνωστός ύποπτος, μισθωτός και συνταξιούχος, τους εσωκομματικούς λογαριασμούς που προσπαθούν να λύσουν προκειμένου να κληρονομήσουν ένα κόμμα που θα θυμίζει μετεκλογικά, φάντασμα του παρελθόντος.
Tα µέλη του «Κόµµατος του Λαού», στις ΗΠΑ, όπως το λέει ο Ρόµπερτ Ράιχ, Καθηγητής στο Μπέρκλεϊ και τέως υπουργός του Κλίντον, αυξάνονται, πληθύνονται και εξοργίζονται, όσο περισσότερο αντιλαµβάνονται πως τα κόμματα της εξουσίας δεν είναι παρά υποκαταστήµατα της ολιγαρχίας του χρήµατος.
Στην Ευρώπη, έχει αρχίσει να διαμορφώνεται το κόμμα των Αγανακτισμένων, μόνο που λείπει η ηγετική φυσιογνωμία που θα μπορέσει να ηγηθεί, και να πείσει ότι μπορεί να φέρει την αλλαγή και την απαλλαγή ταυτόχρονα.
Ελλάς - Ρωσία: Οικολογία
Eπικίνδυνη τροπή για τα ελληνικά συμφέροντα δημιουργεί η κρίση που έχει προκλήθεί στις ελληνορωσικές σχέσεις.
# Ακυρώθηκε η επίσκεψη του ΥΠΕΞ Σταύρου Λαμπρινίδη στην Μόσχα με αίτημα της ρωσικής πλευράς λόγω "μη ύπαρξης αντικειμένου στις ελληνορωσικές σχέσεις".
# Το δεύτερο πλήγμα από την Μόσχα: Σε συνέντευξή του ο Ιβάν Σαββίδης, βουλευτής της Κρατικής Δούμας και πρόεδρος της Ομοσπονδίας της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Ρωσίας στην «Ελευθεροτυπία», αναφέρεται σε "χαμηλότοκο δάνειο 25 δισ. ευρώ που είχε προσφέρει στον ΓΑΠ ο Βλαντίμιρ Πούτιν, για να αποφύγει η χώρα το "Μνημόνιο". Κάτι που ο απερίγραπτος ΓΑΠ είχε αρνηθεί ότι συνέβη κατά το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών. Και είχε πει το δεύτερο ψέμα, ότι για τον λόγο αυτό "Αναγκάστηκε να υπογράψει το Μνημόνιο".
Στην συνέντευξή του ο ελληνικής καταγωγής Ρώσος βουλευτής, πειργράφει με λεπτομέρειες το φιάσκο της επίσκεψης Παπανδρέου στην Μόσχα τον Φεβρουάριο του 2010, όταν ο Βλ. Πούτιν τον είχε υποδεχτεί με προσφορά δισεκατομμυρίων ευρώ ο μισο-έλληνας πρωθυπουργός του μιλούσε, για ... οικολογικά ζητήματα! Μ' άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε...
Σύμφωνα με τον Ιβάν Σαββίδη η Ρωσία ήταν έτοιμη από τις αρχές του 2010 κιόλας να παράσχει δάνειο με ευνοϊκούς όρους στην Ελλάδα, πλην όμως υπήρχε ο «αστάθμητος» παράγοντας Γιώργος Παπανδρέου ο οποίος φρόντισε να «βραχυκυκλώσει» όλες τις διαδικασίες που μπορεί να οδηγούσαν στη λήψη του δανείου, στις δύσκολες εκείνες ώρες, που η Ελλάδα χρειαζόταν επειγόντως ρευστότητα.
ΥΓ. Χε.χε!!! Οι δημοσκοπήσεις έδειξαν που το πάνε στο νεοΠαΣοΚ με τις οργίλες φραστικές επιθέσεις εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ... Να το αναδείξουν αξιόλογο αντίπαλο
του Κώστα Μπετινάκη
http://www.styx.gr/
To γράφουν ξεκάθαρα σήμερα δύο σοβαρές ευρωπαϊκές εφημερίδες, αναφερόμενες σε όσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν γύρω μας με τους μαθητευόμενους μάγους που έχουν αναλάβει να διαχειριστούν την οικονομική κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν. Το οικονομικό κατεστημένο που έπαιξε άσχημο παιχνίδι σε βάρος των λαών και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Χωρίς να ξεχνάμε τις οικονομικές δυσκολίες της Ιαπωνίας. Επειδή η οικονομική ανάπτυξη της Κίνας ανάγεται σε μη συγκρίσιμες συνθήκες διαβίωσης του λαού της.
Κάποιοι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, και οι περισσότεροι φτωχοί, φτωχότεροι. Βάσει μιας παλιάς καλής συνταγής.
Σε άρθρο της με τίτλο: «Αυτά τα παιδάκια που μας κυβερνούν», η «Le Monde» αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «η κατάσταση απαιτεί ενηλίκους και ενήλικοι δεν υπάρχουν, ούτε στην Ουάσιγκτον, ούτε στις Βρυξέλλες».
Αλλά και οι «Financial Times» καταλογίζουν εφησυχασμό στους ευρωπαίους ηγέτες «που θεωρούν ότι η κρίση μπορεί να περιμένει για μετά τις διακοπές» και, επικρίνοντας κυρίως το Βερολίνο, λέγοντας ότι «η Ιστορία δεν έχει συγχωρήσει όσους απλώς ήταν θεατές όταν η Ρώμη καιγόταν».
Μόνο που όταν η Ρώμη καιγόταν, κάποιοι έπαιζαν άρπα και διασκέδαζαν. Όπως και τώρα. Που κάποιοι άλλοι προσπαθούν να καταλάβουν πως θα διαβιώσουν ως νεόπτωχοι.
Eίναι πια γνωστό σε όλους πως μας έχουν επιβάλει συνθήκες οικονοµίας που είναι κοµµένη και ραµµένη στα µέτρα των πλούσιων και των προνοµιούχων.
Ως πότε η κρατική μέριμνα θα προστατεύει τους πάµπλουτους ώστε να µην πληρώνουν τους φόρους και να πέφτει το βάρος αποκλειστικά στους ώμους των χαμηλότερων στρωμάτων και του πιο αδύναμου κρίκου να αντιδράσει- της κοινωνίας; Πάψτε πια να εξοντώνετε τους εργαζοµένους και τους συνταξιούχους.
Αλλά όταν επιλέγονται να κυβερνήσουν κάποιοι
που ουδέποτε εργάστηκαν,
που δεν γνωρίζουν τι θα πει κρατήσεις για σύνταξη,
που δεν καταλαβαίνουν τις θα πει μείωση μισθού
υπερωριακή εργασία χωρίς ανταμοιβή,
ανεργία,
τότε επόμενο είναι να θεωρείται φυσικό επακόλουθο αυτό που βιώνουμε
ως κράτος,
ως έθνος,
ως λαός.
Έχει καταστεί λαϊκή απαίτηση να βρεθεί κάποιος να πει επιτέλους όλη την αλήθεια στο λαό. Να εξηγήσει τι ακριβώς συμβαίνει. Και τι θα συμβεί αύριο. Για πρώτη φορά οι γονείς δεν γνωρίζουν το αύριο που θα μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Δεν φάγαμε με χρυσά κουτάλια, όπως μας είχαν υποσχεθεί όταν μας υποδούλωναν στους πλούσιους Ευρωπαίους και μας έλεγαν πως «πάψαμε να είμαστε Ψωροκώσταινα».
Χρειάστηκε να μπούμε στο ευρώ προκειμένου να καταλάβουμε τις ακριβώς υπογράφαμε στο Μάαστριχτ και τη Λισαβώνα. Χρειάστηκε να φανεί πόσο ανίκανους να διαχειριστούν τα κοινά επιλέγαμε, όταν το σκηνικό κατέρρευσε.
Αποδείχτηκε ότι πολιτεύονταν με μόνη προοπτική την βελτίωση της περιουσίας τους.
Αποδείχτηκε ότι μας έλεγαν όμορφα ψέματα, τα οποία θέλαμε και πιστεύαμε και ζούσαμε σε ένα ψεύτικο όνειρο που ξεφούσκωσε σα πολυκαιρισμένο μπαλόνι.
Τώρα μας καλούν να πληρώσουμε τα εγκληματικά λάθη τους, προκαλώντας μας ότι συμμετείχαμε στο φαγοπότι τους.
Αποχαυνωμένοι από τον καυτό Ιούλιο, περιμένουμε πειθήνιοι να πληρώσουμε τους λογαριασμούς που θα στείλουν στις στημένες λεμονόκουπες από τον Αύγουστο, οι σωτήρες μας, διαφημίζοντας πως «δεν είναι τίποτα» η επιλεκτική χρεοκοπία όταν γλιτώνεις την πραγματική… Τέτοιες μπούρδες, να ξεστομίζει ο πολυδιαφημισμένος νέος σωτήρας…
Καλείται να πληρώσει ο γνωστός ύποπτος, μισθωτός και συνταξιούχος, τους εσωκομματικούς λογαριασμούς που προσπαθούν να λύσουν προκειμένου να κληρονομήσουν ένα κόμμα που θα θυμίζει μετεκλογικά, φάντασμα του παρελθόντος.
Tα µέλη του «Κόµµατος του Λαού», στις ΗΠΑ, όπως το λέει ο Ρόµπερτ Ράιχ, Καθηγητής στο Μπέρκλεϊ και τέως υπουργός του Κλίντον, αυξάνονται, πληθύνονται και εξοργίζονται, όσο περισσότερο αντιλαµβάνονται πως τα κόμματα της εξουσίας δεν είναι παρά υποκαταστήµατα της ολιγαρχίας του χρήµατος.
Στην Ευρώπη, έχει αρχίσει να διαμορφώνεται το κόμμα των Αγανακτισμένων, μόνο που λείπει η ηγετική φυσιογνωμία που θα μπορέσει να ηγηθεί, και να πείσει ότι μπορεί να φέρει την αλλαγή και την απαλλαγή ταυτόχρονα.
Ελλάς - Ρωσία: Οικολογία
Eπικίνδυνη τροπή για τα ελληνικά συμφέροντα δημιουργεί η κρίση που έχει προκλήθεί στις ελληνορωσικές σχέσεις.
# Ακυρώθηκε η επίσκεψη του ΥΠΕΞ Σταύρου Λαμπρινίδη στην Μόσχα με αίτημα της ρωσικής πλευράς λόγω "μη ύπαρξης αντικειμένου στις ελληνορωσικές σχέσεις".
# Το δεύτερο πλήγμα από την Μόσχα: Σε συνέντευξή του ο Ιβάν Σαββίδης, βουλευτής της Κρατικής Δούμας και πρόεδρος της Ομοσπονδίας της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Ρωσίας στην «Ελευθεροτυπία», αναφέρεται σε "χαμηλότοκο δάνειο 25 δισ. ευρώ που είχε προσφέρει στον ΓΑΠ ο Βλαντίμιρ Πούτιν, για να αποφύγει η χώρα το "Μνημόνιο". Κάτι που ο απερίγραπτος ΓΑΠ είχε αρνηθεί ότι συνέβη κατά το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών. Και είχε πει το δεύτερο ψέμα, ότι για τον λόγο αυτό "Αναγκάστηκε να υπογράψει το Μνημόνιο".
Στην συνέντευξή του ο ελληνικής καταγωγής Ρώσος βουλευτής, πειργράφει με λεπτομέρειες το φιάσκο της επίσκεψης Παπανδρέου στην Μόσχα τον Φεβρουάριο του 2010, όταν ο Βλ. Πούτιν τον είχε υποδεχτεί με προσφορά δισεκατομμυρίων ευρώ ο μισο-έλληνας πρωθυπουργός του μιλούσε, για ... οικολογικά ζητήματα! Μ' άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε...
Σύμφωνα με τον Ιβάν Σαββίδη η Ρωσία ήταν έτοιμη από τις αρχές του 2010 κιόλας να παράσχει δάνειο με ευνοϊκούς όρους στην Ελλάδα, πλην όμως υπήρχε ο «αστάθμητος» παράγοντας Γιώργος Παπανδρέου ο οποίος φρόντισε να «βραχυκυκλώσει» όλες τις διαδικασίες που μπορεί να οδηγούσαν στη λήψη του δανείου, στις δύσκολες εκείνες ώρες, που η Ελλάδα χρειαζόταν επειγόντως ρευστότητα.
ΥΓ. Χε.χε!!! Οι δημοσκοπήσεις έδειξαν που το πάνε στο νεοΠαΣοΚ με τις οργίλες φραστικές επιθέσεις εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ... Να το αναδείξουν αξιόλογο αντίπαλο
16/7/11
Κόπηκαν EUROBANK-ΑΤΕ στα τεστ κοπώσεως
Η «ΕΘΝΙΚΑΡΑ» πρωταθλήτρια σε επάρκεια κεφαλαίων
Το Πανευρωπαϊκό τεστ κοπώσεως (Κεφαλαίων) της Ευρωπαϊκής Τραπεζικής Αρχής
Διαπίστωσε ότι στην Ελλάδα ασθενούν από Κεφαλαιοπενία η ΑΤΕ και η EUROBANK.
Η EUROBANK και ο κ.Λάτσης θα πάρουν μια ισχυρή δόση NBG Eurobank για να γίνουν καλά
http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/----nbg-eurobank-2011071539170
Ελάχιστοι γνωρίζουν τι μπορεί να συζητείται μεταξύ κορυφαίων κυβερνητικών κύκλων και ομίλου Λάτση για το μέλλον του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Το μόνο που είναι βέβαιο -και φαίνεται πλέον καθαρά ακόμη και από την επιχειρηματική στρατηγική του ομίλου στον τραπεζικό τομέα...- είναι ότι η διοίκηση της Eurobank κινείται σαν να είναι θέμα χρόνου η δημιουργία της... NBG Eurobank από ένα «γάμο» της τράπεζας με την Εθνική!
Η έντονη εδώ και μήνες φημολογία στην αγορά περί... τετελεσμένης εδώ και μήνες σύγκλισης της Εθνικής με την Eurobank, με την «ευλογία» της κυβέρνησης, έγινε χθες ακόμη εντονότερη, μετά την ξαφνική ανακοίνωση της έναρξης διαδικασιών αναζήτησης αγοραστή για την αποδοτική θυγατρική της Eurobank στην Τουρκία, όπου τυγχάνει να έχει ισχυρή παρουσία και η Εθνική Τράπεζα, μέσω της Finansbank.
Η κίνηση αυτή, που έγινε λιγότερο από ένα 24ωρο μετά την υποβάθμιση από την Fitch, αλλά και τη δημόσια προτροπή από το ΔΝΤ να πουλήσουν οι ελληνικές τράπεζες “non-core assets” για να βελτιώσουν ρευστότητα και κεφαλαιακή επάρκεια ενόψει δύσκολων καιρών, έχει ακριβώς το σκοπό στον οποίο αναφέρθηκε το ΔΝΤ στην έκθεσή του: «Στις τρέχουσες οικονομικές συνθήκες, η ενδεχόμενη διάθεση του πλειοψηφικού μεριδίου της τουρκικής Τράπεζας θα επιτρέψει την ανακατανομή πόρων για την ανάπτυξη και ενίσχυση των υφιστάμενων διεθνών δραστηριοτήτων της Eurobank EFG σε χώρες όπου κατέχει σημαντική παρουσία και, παράλληλα, θα ενισχύσει περαιτέρω τη ρευστότητα και την κεφαλαιακή της θέση», ανακοίνωσε η διοίκηση της Eurobank.
Ιδιαίτερα για τη ρευστότητα, που αποτελεί πιεστικό πρόβλημα σε αυτή τη συγκυρία για τις ελληνικές τράπεζες, η πώληση της τουρκικής Tefken Bank θα προσφέρει μεγάλες ανάσες στη μητρική ελληνική τράπεζα. Όπως δήλωσε στο Reuters ο διευθύνων σύμβουλος της Tefken, Μεχμέτ Ερτέν, η Eurobank διατηρεί γραμμές παροχής ρευστότητας της τάξεως των 2 δισ. ευρώ προς τη θυγατρική της, αλλά σήμερα βρίσκεται υπό πίεση να κρατήσει πόρους στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει την κρίση.
Η εσπευσμένη πώληση της Tefken δημιουργεί πολλά ερωτήματα για τη στρατηγική του ομίλου Λάτση, ερωτήματα που έχουν μία ιδιαιτερότητα, όπως επισημαίνουν παράγοντες της αγοράς: ότι μπορούν να απαντηθούν ευκολότερα, αν λάβει κανείς υπόψη την ύπαρξη προχωρημένου σχεδίου για «γάμο» Εθνικής και Eurobank (τόσο προχωρημένου, που στο παρασκήνιο της αγοράς αρκετοί έχουν «βαφτίσει» ήδη τη νέα τράπεζα ως NBG Eurobank!).
Το πρώτο ερώτημα που τίθεται έχει να κάνει με τον τρόπο που έχει επιλέξει ο όμιλος Λάτση από τότε που ξέσπασε η κρίση να ενισχύσει την κεφαλαιακή επάρκεια της Eurobank. Με εξαίρεση μια μικρή, για τα δεδομένα της τράπεζας, αύξηση κεφαλαίου στις αρχές της διεθνούς κρίσης, ο πανίσχυρος όμιλος Λάτση μοιάζει να λέει... «Δεν πληρώνω!», κάθε φορά που τίθεται ζήτημα ενίσχυσης των κεφαλαίων της Eurobank.
Αντί μιας μεγάλης αύξησης κεφαλαίου με μετρητά, όπως αυτές που ήδη έχουν προωθήσει και οι τρεις άλλες μεγάλες τράπεζες της χώρας, ο όμιλος Λάτση, παρότι διαθέτει τεράστια «δύναμη πυρός» σε κεφάλαια, προτιμά τη λύση της πώλησης «ασημικών» από τις διεθνείς δραστηριότητες: πέρυσι πωλήθηκε η πολωνική θυγατρική, φέτος θα πουληθεί η τουρκική, σε μια σαφή πορεία συρρίκνωσης της διεθνούς παρουσίας του ομίλου. Πριν φθάσει στις πωλήσεις «ασημικών», η διοίκηση της Eurobank είχε πάρει μια μεγάλη κεφαλαιακή ενίσχυση από το Δημόσιο (1 δισ. ευρώ), στο πλαίσιο του προγράμματος ενίσχυσης των τραπεζών με τα 28 δισ. ευρώ που είχαν κατανεμηθεί αρχικά.
Γιατί δεν τοποθετεί νέα κεφάλαια στην Ελλάδα ο όμιλος Λάτση για να στηρίξει τις τραπεζικές του δραστηριότητες;
Μήπως δεν πιστεύει ότι έχει πιθανότητες επιτυχίας το πρόγραμμα «διάσωσης», το οποίο συνεχώς στηρίζουν με δημόσιες δηλώσεις τους τα κορυφαία στελέχη της Eurobank;
Μήπως πιστεύει ότι είναι «πεταμένα λεφτά» οι νέες επενδύσεις στην τράπεζα που δημιουργήθηκε τη δεκαετία του ’90, με ένα καταιγισμό εξαγορών;
Μήπως πιστεύει ότι μια σημαντική συμβολική κίνηση ενίσχυσης της Eurobank, που θα έδειχνε ότι ο πλουσιότερος Έλληνας «ποντάρει» στις προοπτικές της οικονομίας, δεν θα είχε αξία;
Μήπως, πολύ απλά, ο κ. Λάτσης έχει δώσει από την Ελβετία μια εντολή για “stop loss” στην Ελλάδα;
Πολλές υποθέσεις μπορούν να γίνουν, όμως το βέβαιο είναι ότι η στρατηγική του κ. Σπ. Λάτση συνάδει απόλυτα με ένα σχεδιασμό για συγχώνευση με την Εθνική Τράπεζα. Κάθε πρωτοβουλία κεφαλαιακής ενίσχυσης της Eurobank με έκδοση νέων μετοχών σε συνθήκες κρίσης θα οδηγούσε σε αύξηση της συμμετοχής του ομίλου στην Eurobank και θα δυσκόλευε κάθε προσπάθεια συγχώνευσης με την Εθνική, αφού θα αύξανε το μερίδιο του ομίλου στο νέο σχήμα, δημιουργώντας πολιτικούς πονοκεφάλους στην κυβέρνηση.
Αντίθετα, η πώληση ακόμη και μιας εξαιρετικά αποδοτικής θυγατρικής στην Τουρκία, με την οποία, παρεμπιπτόντως, εξαφανίζεται και η «επικάλυψη» με την πολύ μεγαλύτερη θυγατρική της Εθνικής στη γείτονα χώρα, επιτρέπει στον όμιλο Λάτση να κερδίσει χρόνο και να περιμένει την ευόδωση του σχεδίου συγχώνευσης με την Εθνική. Άλλωστε, όπως έχει δείξει και στο παρελθόν ο όμιλος Λάτση με τη στρατηγική του στο «γάμο» ΕΛΠΕ-ΠΕΤΡΟΛΑ, προτιμότερο είναι να τοποθετούνται νέα κεφάλαια μετά τις «χρυσές» συγχωνεύσεις.
Μένει να φανεί τους επόμενους μήνες, αν αυτή η στρατηγική θα οδηγήσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα, στη γέννηση της NBG Eurobank και στην πλήρη κυριαρχία του ομίλου Λάτση σε δύο στρατηγικούς τομείς της εθνικής μας οικονομίας: στην ενέργεια και στο χρηματοπιστωτικό τομέα.
Το Πανευρωπαϊκό τεστ κοπώσεως (Κεφαλαίων) της Ευρωπαϊκής Τραπεζικής Αρχής
Διαπίστωσε ότι στην Ελλάδα ασθενούν από Κεφαλαιοπενία η ΑΤΕ και η EUROBANK.
Η EUROBANK και ο κ.Λάτσης θα πάρουν μια ισχυρή δόση NBG Eurobank για να γίνουν καλά
http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/----nbg-eurobank-2011071539170
Ελάχιστοι γνωρίζουν τι μπορεί να συζητείται μεταξύ κορυφαίων κυβερνητικών κύκλων και ομίλου Λάτση για το μέλλον του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Το μόνο που είναι βέβαιο -και φαίνεται πλέον καθαρά ακόμη και από την επιχειρηματική στρατηγική του ομίλου στον τραπεζικό τομέα...- είναι ότι η διοίκηση της Eurobank κινείται σαν να είναι θέμα χρόνου η δημιουργία της... NBG Eurobank από ένα «γάμο» της τράπεζας με την Εθνική!
Η έντονη εδώ και μήνες φημολογία στην αγορά περί... τετελεσμένης εδώ και μήνες σύγκλισης της Εθνικής με την Eurobank, με την «ευλογία» της κυβέρνησης, έγινε χθες ακόμη εντονότερη, μετά την ξαφνική ανακοίνωση της έναρξης διαδικασιών αναζήτησης αγοραστή για την αποδοτική θυγατρική της Eurobank στην Τουρκία, όπου τυγχάνει να έχει ισχυρή παρουσία και η Εθνική Τράπεζα, μέσω της Finansbank.
Η κίνηση αυτή, που έγινε λιγότερο από ένα 24ωρο μετά την υποβάθμιση από την Fitch, αλλά και τη δημόσια προτροπή από το ΔΝΤ να πουλήσουν οι ελληνικές τράπεζες “non-core assets” για να βελτιώσουν ρευστότητα και κεφαλαιακή επάρκεια ενόψει δύσκολων καιρών, έχει ακριβώς το σκοπό στον οποίο αναφέρθηκε το ΔΝΤ στην έκθεσή του: «Στις τρέχουσες οικονομικές συνθήκες, η ενδεχόμενη διάθεση του πλειοψηφικού μεριδίου της τουρκικής Τράπεζας θα επιτρέψει την ανακατανομή πόρων για την ανάπτυξη και ενίσχυση των υφιστάμενων διεθνών δραστηριοτήτων της Eurobank EFG σε χώρες όπου κατέχει σημαντική παρουσία και, παράλληλα, θα ενισχύσει περαιτέρω τη ρευστότητα και την κεφαλαιακή της θέση», ανακοίνωσε η διοίκηση της Eurobank.
Ιδιαίτερα για τη ρευστότητα, που αποτελεί πιεστικό πρόβλημα σε αυτή τη συγκυρία για τις ελληνικές τράπεζες, η πώληση της τουρκικής Tefken Bank θα προσφέρει μεγάλες ανάσες στη μητρική ελληνική τράπεζα. Όπως δήλωσε στο Reuters ο διευθύνων σύμβουλος της Tefken, Μεχμέτ Ερτέν, η Eurobank διατηρεί γραμμές παροχής ρευστότητας της τάξεως των 2 δισ. ευρώ προς τη θυγατρική της, αλλά σήμερα βρίσκεται υπό πίεση να κρατήσει πόρους στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει την κρίση.
Η εσπευσμένη πώληση της Tefken δημιουργεί πολλά ερωτήματα για τη στρατηγική του ομίλου Λάτση, ερωτήματα που έχουν μία ιδιαιτερότητα, όπως επισημαίνουν παράγοντες της αγοράς: ότι μπορούν να απαντηθούν ευκολότερα, αν λάβει κανείς υπόψη την ύπαρξη προχωρημένου σχεδίου για «γάμο» Εθνικής και Eurobank (τόσο προχωρημένου, που στο παρασκήνιο της αγοράς αρκετοί έχουν «βαφτίσει» ήδη τη νέα τράπεζα ως NBG Eurobank!).
Το πρώτο ερώτημα που τίθεται έχει να κάνει με τον τρόπο που έχει επιλέξει ο όμιλος Λάτση από τότε που ξέσπασε η κρίση να ενισχύσει την κεφαλαιακή επάρκεια της Eurobank. Με εξαίρεση μια μικρή, για τα δεδομένα της τράπεζας, αύξηση κεφαλαίου στις αρχές της διεθνούς κρίσης, ο πανίσχυρος όμιλος Λάτση μοιάζει να λέει... «Δεν πληρώνω!», κάθε φορά που τίθεται ζήτημα ενίσχυσης των κεφαλαίων της Eurobank.
Αντί μιας μεγάλης αύξησης κεφαλαίου με μετρητά, όπως αυτές που ήδη έχουν προωθήσει και οι τρεις άλλες μεγάλες τράπεζες της χώρας, ο όμιλος Λάτση, παρότι διαθέτει τεράστια «δύναμη πυρός» σε κεφάλαια, προτιμά τη λύση της πώλησης «ασημικών» από τις διεθνείς δραστηριότητες: πέρυσι πωλήθηκε η πολωνική θυγατρική, φέτος θα πουληθεί η τουρκική, σε μια σαφή πορεία συρρίκνωσης της διεθνούς παρουσίας του ομίλου. Πριν φθάσει στις πωλήσεις «ασημικών», η διοίκηση της Eurobank είχε πάρει μια μεγάλη κεφαλαιακή ενίσχυση από το Δημόσιο (1 δισ. ευρώ), στο πλαίσιο του προγράμματος ενίσχυσης των τραπεζών με τα 28 δισ. ευρώ που είχαν κατανεμηθεί αρχικά.
Γιατί δεν τοποθετεί νέα κεφάλαια στην Ελλάδα ο όμιλος Λάτση για να στηρίξει τις τραπεζικές του δραστηριότητες;
Μήπως δεν πιστεύει ότι έχει πιθανότητες επιτυχίας το πρόγραμμα «διάσωσης», το οποίο συνεχώς στηρίζουν με δημόσιες δηλώσεις τους τα κορυφαία στελέχη της Eurobank;
Μήπως πιστεύει ότι είναι «πεταμένα λεφτά» οι νέες επενδύσεις στην τράπεζα που δημιουργήθηκε τη δεκαετία του ’90, με ένα καταιγισμό εξαγορών;
Μήπως πιστεύει ότι μια σημαντική συμβολική κίνηση ενίσχυσης της Eurobank, που θα έδειχνε ότι ο πλουσιότερος Έλληνας «ποντάρει» στις προοπτικές της οικονομίας, δεν θα είχε αξία;
Μήπως, πολύ απλά, ο κ. Λάτσης έχει δώσει από την Ελβετία μια εντολή για “stop loss” στην Ελλάδα;
Πολλές υποθέσεις μπορούν να γίνουν, όμως το βέβαιο είναι ότι η στρατηγική του κ. Σπ. Λάτση συνάδει απόλυτα με ένα σχεδιασμό για συγχώνευση με την Εθνική Τράπεζα. Κάθε πρωτοβουλία κεφαλαιακής ενίσχυσης της Eurobank με έκδοση νέων μετοχών σε συνθήκες κρίσης θα οδηγούσε σε αύξηση της συμμετοχής του ομίλου στην Eurobank και θα δυσκόλευε κάθε προσπάθεια συγχώνευσης με την Εθνική, αφού θα αύξανε το μερίδιο του ομίλου στο νέο σχήμα, δημιουργώντας πολιτικούς πονοκεφάλους στην κυβέρνηση.
Αντίθετα, η πώληση ακόμη και μιας εξαιρετικά αποδοτικής θυγατρικής στην Τουρκία, με την οποία, παρεμπιπτόντως, εξαφανίζεται και η «επικάλυψη» με την πολύ μεγαλύτερη θυγατρική της Εθνικής στη γείτονα χώρα, επιτρέπει στον όμιλο Λάτση να κερδίσει χρόνο και να περιμένει την ευόδωση του σχεδίου συγχώνευσης με την Εθνική. Άλλωστε, όπως έχει δείξει και στο παρελθόν ο όμιλος Λάτση με τη στρατηγική του στο «γάμο» ΕΛΠΕ-ΠΕΤΡΟΛΑ, προτιμότερο είναι να τοποθετούνται νέα κεφάλαια μετά τις «χρυσές» συγχωνεύσεις.
Μένει να φανεί τους επόμενους μήνες, αν αυτή η στρατηγική θα οδηγήσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα, στη γέννηση της NBG Eurobank και στην πλήρη κυριαρχία του ομίλου Λάτση σε δύο στρατηγικούς τομείς της εθνικής μας οικονομίας: στην ενέργεια και στο χρηματοπιστωτικό τομέα.
Σε «λοιμοκαθαρτήριο» της ΕΡΤ ο Δημακός
Συμβασιούχος της ΕΡΤ υπό περιορισμό και παρακολούθηση επειδή δικαιώθηκε
Την άρνηση της διοίκησης της ΕΡΤ να εφαρμόσει δυο δικαστικές αποφάσεις, με τις οποίες επιστρέφει στην δουλειά του ο πρώτος συμβασιούχος αθλητικός συντάκτης Άκης Δημακός καταγγέλλει η Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων.
Επισημαίνει ότι τα διευθυντικά στελέχη του τομέα ενημέρωσης δυο μήνες τώρα, αρνούνται να αναθέσουν καθήκοντα στο συνάδελφο έχοντας τον, υπό περιορισμό και παρακολούθηση στο διάδρομο του ραδιομεγάρου.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι στη τελευταία απόπειρα ανάκλησης της δικαστικής απόφασης με πρωτοβουλία της ΕΡΤ , ως μάρτυρας των εργοδοτών είχε προσέλθει ο διαχρονικός διευθυντής σύνταξης της ΕΡΤ και υποψήφιος του ψηφοδελτίου του Μαξίμου, στις προηγούμενες εκλογές της ΕΣΗΕΑ, που πρωτοστατεί στην υπόθεση, μαζί με δικηγόρους της νομικής υπηρεσίας.
Πρόκειται ,καταλήγει η ανακοίνωση της ΚΕΔ ,για εκφοβιστική τακτική στελεχών της ΕΡΤ,ώστε να υποκύψουν και να μην διεκδικήσουν την επιστροφή τους και άλλοι συμβασιούχοι δημοσιογράφοι.
Ήδη έχουν ενημερωθεί, από μέλη του ΔΣ, οι πρόεδροι των πειθαρχικών της ΕΣΗΕΑ και στις αρχές της εβδομάδος πρόκειται να κατατεθεί αναφορά στην προϊσταμένη της Εισαγγελίας Αθηνών, καθώς και στο ΔΣΑ.
Την άρνηση της διοίκησης της ΕΡΤ να εφαρμόσει δυο δικαστικές αποφάσεις, με τις οποίες επιστρέφει στην δουλειά του ο πρώτος συμβασιούχος αθλητικός συντάκτης Άκης Δημακός καταγγέλλει η Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων.
Επισημαίνει ότι τα διευθυντικά στελέχη του τομέα ενημέρωσης δυο μήνες τώρα, αρνούνται να αναθέσουν καθήκοντα στο συνάδελφο έχοντας τον, υπό περιορισμό και παρακολούθηση στο διάδρομο του ραδιομεγάρου.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι στη τελευταία απόπειρα ανάκλησης της δικαστικής απόφασης με πρωτοβουλία της ΕΡΤ , ως μάρτυρας των εργοδοτών είχε προσέλθει ο διαχρονικός διευθυντής σύνταξης της ΕΡΤ και υποψήφιος του ψηφοδελτίου του Μαξίμου, στις προηγούμενες εκλογές της ΕΣΗΕΑ, που πρωτοστατεί στην υπόθεση, μαζί με δικηγόρους της νομικής υπηρεσίας.
Πρόκειται ,καταλήγει η ανακοίνωση της ΚΕΔ ,για εκφοβιστική τακτική στελεχών της ΕΡΤ,ώστε να υποκύψουν και να μην διεκδικήσουν την επιστροφή τους και άλλοι συμβασιούχοι δημοσιογράφοι.
Ήδη έχουν ενημερωθεί, από μέλη του ΔΣ, οι πρόεδροι των πειθαρχικών της ΕΣΗΕΑ και στις αρχές της εβδομάδος πρόκειται να κατατεθεί αναφορά στην προϊσταμένη της Εισαγγελίας Αθηνών, καθώς και στο ΔΣΑ.