Η δικτατορία των Ραβίνων του χρήματος ρίχνει τη δική της κρίση στους ανθρώπους
Ο φόβος της ελληνικής χρεοκοπίας έπληξε τις γαλλικές τράπεζες που απειλούνται με άμεση υποβάθμιση της πιστοληπτικής τους αξιολόγησης από την Moody’s εξαιτίας της υψηλής έκθεσής τους στο ελληνικό δημόσιο χρέος. Οι μετοχές της Societe Generale, BNP Paribas και Credit Agricole έχασαν άνω του 10% της αξίας σε μια συνεδρίαση. Από τα μέσα του 2007 η Societe Generale, έχει χάσει 52 δις ευρώ από τη χρηματιστηριακή της αξία η οποία σήμερα έχει περιοριστεί στα 13,5 δις ευρώ – δηλαδή χαμηλότερα και από του οίκου μόδας Dior.
Οι γαλλικές ασφαλιστικές και οι τράπεζες και δεν έχουν μόνο την δεύτερη υψηλότερη έκθεση στα ελληνικά κρατικά ομόλογα – μετά τις ελληνικές – τόσο ευθέως όσο και μέσω των ελληνικών θυγατρικών τους, είναι παράλληλα και οι μεγαλύτεροι πιστωτές της Ιταλίας που από τον Αύγουστο πιέζεται όλο και περισσότερο. Άλλωστε, εκτός από τις υποβαθμίσεις των γαλλικών τραπεζών εξαιτίας της έκθεσής τους στο ελληνικό χρέος, φημολογείται ότι μέσα στην βδομάδα έρχεται υποβάθμιση της πιστοληπτική αξιολόγηση της Ιταλίας από τη Moody’s , από το Αα2 που τη βαθμολογεί , εναρμονιζόμενη με τους δύο άλλους οίκους που ήδη έχουν δώσει χαμηλότερες αξιολογήσεις για την Ιταλία .
Από κοντά στην πτώση και το ευρώ, καθώς η παραίτηση του Γιούργκεν Σταρκ, επικεφαλής οικονομολόγου από την ΕΚΤ, την Παρασκευή και οι αλλεπάλληλοι υπαινιγμοί Γερμανών πολιτικών ότι η Αθήνα μπορεί να χρειαστεί να κηρύξει χρεοστάσιο ή και να βγει από την Ευρωζώνη επί ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο, οδήγησαν το ενιαίο νόμισμα σε χαμηλά 10 δέκα ετών έναντι του γεν και 7 μηνών έναντι του δολαρίου.
Ευρωπαϊκή απελπισία…. Η «Ευρώπη» βυθίζεται σε νέες κρίσεις πριν προλάβει να κάνει κάτι για τις ήδη υπάρχουσες…
Στις Βρυξέλλες, ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επιχείρησε να αλαφρώσει το κακό κλίμα τονίζοντας ότι η Επιτροπή δεν εργάζεται πάνω σε κανένα σχέδιο ελληνικής χρεοκοπίας. Ο Κομισάριος Νομισματικών Υποθέσεων Όλι Ρεν έδωσε τη γραμμή. «Τα κράτη μέλη που αντιμετωπίζουν ισχυρές πιέσεις από τις αγορές πρέπει να συνεχίσουν να εργάζονται προκειμένου να πετύχουν τους δημοσιονομικούς στόχους και να πάρουν επιπρόσθετα μέτρα εφόσον χρειάζεται».
Στο Βερολίνο, η γερμανική κυβέρνηση ενδέχεται να συνεχίσει την προσπάθεια … μπουρδουκλώματος προκειμένου να περιορίσει το αντίκτυπο που είχαν στις αγορές οι διαρροές και δηλώσεις ανώτατων Γερμανών αξιωματούχων στον γερμανικό Τύπο του Σαββατοκύριακου, σύμφωνα με τις οποίες το Βερολίνο πλέον υποθέτει ότι η Ελλάδα μπορεί να καταλήξει σε χρεοστάσιο και επεξεργάζεται σχέδια προκειμένου να προστατέψει την υπόλοιπη Ευρωζώνη από την ελληνική χρεοκοπία. Η αρχική δήλωση του Φίλιπ Ρέσλερ, αντιπροέδρου της Μέρκελ, Υπουργού Οικονομικών και επικεφαλής των Ελεύθερων Δημοκρατών στην εφημερίδα Die Welt ήταν ότι «δεν πρέπει να υπάρχουν πια ταμπού για την σταθερότητα του ευρώ. Αυτό περιλαμβάνει, αν είναι απαραίτητο και την ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας, εφόσον υπάρχουν τα απαραίτητα εργαλεία».
Οι πανικόβλητες «αγορές», μετά τα νέα για επιβράδυνση της παγκόσμιας ανάπτυξης, για νέα ύφεση στη Δύση και για το ανεπίλυτο της κρίσης ομολόγων και της τραπεζικής κρίσης της Ευρωζώνης, γνωρίζουν ότι έχει καταρρεύσει το οικονομικό μοντέλο που στήριξε την «ανάπτυξη» από το 1980 ως το 2008. Κατέρρευσαν οι «μοχλοί της αεριτζίδικης ανάπτυξης», η αγορά ακινήτων, οι χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες και η πίστωση, και έμειναν τα υπερβολικά επίπεδα δημόσιου και ιδιωτικού χρέους. Το οικονομικό μοντέλο δεν μπορεί πια να παράγει βιώσιμη ανάπτυξη, επαρκή δημιουργία εισοδήματος και θέσεις εργασίας. Η δυνατότητα της παραγωγής και πώλησης αγαθών και υπηρεσιών έχει κατά πολύ ξεπεράσει τη δυνατότητα των καταναλωτών να δανείζονται και να δαπανούν.
Δίχως πιστώσεις και θέσεις εργασίας έρχονται στο φως κι άλλα προβλήματα, συμπεριλαμβανομένης της μακράς στασιμότητας των πραγματικών μισθών και της ακραίας διεύρυνσης των ανισοτήτων. Πρόκειται πραγματικά για μια κρίση συνολικής ζήτησης. Για το λόγο αυτό η επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ, ζήτησε παγκόσμιο συντονισμό των μακροοικονομικών πολιτικών προκειμένου να στηριχθεί η οικονομική ανάπτυξη καθώς και την υποχρεωτική και ουσιαστική επανακεφαλαιοποίηση των ευρωπαϊκών τραπεζών.
Με τις κυβερνήσεις να ασπάζονται τη λιτότητα είτε θεληματικά, είτε καταναγκαστικά στο πλαίσιο των προγραμμάτων του ΔΝΤ, και με τις διαιρέσεις ανάμεσα στους πολιτικούς της Ευρωζώνης να δείχνουν αξεπέραστες, το μόνο που απομένει να γίνει είναι η αναζήτηση διεξόδου με την νομισματική πολιτική.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει δεσμευτεί να στηρίξει τις αγορές ομολόγων της Ιταλίας και της Ισπανίας, η Επιτροπή Νομισματικής Πολιτικής της Βρετανίας μπορεί να εξετάσει το ενδεχόμενο ενός ακόμη γύρου ποσοτικής χαλάρωσης ενώ οι πρόσφατες παρεμβάσεις των κεντρικών τραπεζών της Ιαπωνίας και της Ελβετίας αποτελούν απλά εκτύπωση χρήματος με άλλο όνομα.
Στην Αμερική μετά την ανακοίνωση των αρνητικών στοιχείων για την ανεργία, εικάζεται ότι η FED θα ανακοινώσει νέα μέτρα στη συνάντηση του Σεπτεμβρίου. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν αγορές στοιχείων ενεργητικού και λειτουργίες με στόχο τη μείωση των αποδόσεων των μακροπρόθεσμων επιτοκίων σε σχέση με τους βραχυπρόθεσμους τίτλους.
Ενώ όμως όλες αυτές οι μορφές ποσοτικής χαλάρωσης μπορεί να δώσουν ρευστότητα στο χρηματοπιστωτικό τομέα και πιθανότατα να ωθήσουν τους επενδυτές να αναλάβουν κινδύνους, δεν θα συνεισφέρουν ιδιαίτερα στον δανεισμό και στην αύξηση της κατανάλωσης που μπορούν να στηρίξουν τη συνολική ζήτηση. Στην πραγματικότητα οι μεγάλες κυβερνήσεις πρέπει να εστιάσουν ξανά στο παιχνίδι της ανάπτυξης. Ο κύριος στόχος για την πολιτική πρέπει να είναι η δημιουργία απασχόλησης και η επιλογή εκείνων των δημοσιονομικών, δανειοδοτικών, επενδυτικών πρωτοβουλιών και πρωτοβουλιών υποδομών καθώς και μέτρα που θα διευκολύνουν την απομόχλευση των νοικοκυριών. Αν δεν επικρατούσαν οι σημερινές τάσεις δημοσιονομικής ορθοδοξίας, θα υπήρχε περιθώριο για τις κεντρικές τράπεζες να αναστείλουν τον πληθωρισμό στόχο. Δυστυχώς όμως αυτή η ώρα δεν έχει έρθει ακόμα για τους πολιτικούς.
Εν τω μεταξύ οι παγκόσμιες αγορές καλούνται να εξομαλύνουν και αρκετές ανωμαλίες που χαρακτηρίζουν αυτή την κρίση. Για παράδειγμα, σήμερα μπορείς να αγοράσεις 16 βαρέλια πετρελαίου με 1 ουγκιά χρυσού έναντι 9 ως 30 βαρέλια με μέσο όρο τα 15 σε μια 50ετή περίοδο.
Που θα πει ότι ο χρυσός δεν είναι υπερτιμημένος σε αυτή τη βάση. Αντίθετα, το νόμισμα σηματωρός της παγκόσμιας ανάπτυξης, το αυστραλιανό δολάριο, είναι τόσο ισχυρό όσο και το νόμισμα ασφαλές λιμάνι, το ελβετικό φράγκο – και μάλιστα παρά τις παρεμβάσεις της Κεντρικής Τράπεζας της Ελβετίας. Το ένα από αυτά τα δύο είναι παράλογο. Τέλος, η υπαρξιακή κρίση του ευρώ με όλες τις πιθανότητες χρεοστασίων της ευρωπαϊκής περιφέρειας του δεν έχει αποτρέψει την ισχυρή ενίσχυσή του έναντι του δολαρίου. Άλλο ένα αξιοπερίεργο…
Πηγές: Σύνθεση κειμένων από http://www.banksnews.gr/ και http://www.sofokleous10.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου