Το γεωπολιτικό παιχνίδι των ΗΠΑ για τον έλεγχο της Ευρασίας
http://www.styx.gr/
«Είναι πιο εύκολο να σκοτώσεις ένα εκατομμύριο ανθρώπους, από το να προσπαθήσεις να τους ελέγξεις» : Το είπε κι αυτό, ο Zbigniew Brzezinski, ο κορυφαίος σύμβουλος Εξωτερικών θεμάτων του προέδρου Ομπάμα, σε ομιλία του στις 17 Νοεμβρίου 2008.
Τόσα χρόνια κρατάει ο μυστικός πόλεμος εναντίον του Ιράν. Ιδιαίτερα μετά το φιάσκο της αποτυχημένης στρατιωτικής επιδρομής επί προεδρίας Κάρτερ. Τώρα τα πράγματα κλιμακώνονται και διευρύνονται ενώ απειλείται ανοικτή σύρραξη, ιδιαίτερα μετά την απόφαση της ΕΕ να επιβάλει εμπάργκο εισαγωγής πετρελαίου από το Ιράν. Και την ιρανική απειλή να κλείσουν τα στενά του Ορμούς. Η ΕΕ απαγόρευσε την υπογραφή νέων πετρελαϊκών συμβολαίων με την Τεχεράνη. Κάτι που πλήττει άμεσα τουλάχιστον τις ελληνικές εισαγωγές πετρελαίου, επειδή το Ιράν ήταν η μόνη χώρα που μας έκανε πίστωση παρά την ασταθή οικονομική κατάστασή μας, που έχει προκαλέσει το δόγμα σοκ, που μας έχουν επιβάλει οι γνωστοί μεγαλο - κερδοσκόποι. (Βλέπε και φίλος του ΓΑΠ του ελάσσονα Σόρος).
Πέρα από τα δικά μας δεινά, όμως, οι πλουτοκράτες που θέλουν να εξασφαλίσουν την κυριαρχία τους, θα προκαλέσουν καταστροφικές συνέπειες και σε εκατομμύρια απλούς κατοίκους στο Ιράν, όπως στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη που έχουν σώσει ως τώρα. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα.
Όπως ψιλά γράμματα για ορισμένους είναι και το νέο ράλυ στις τιμές του πετρελαίου, που αυξάνει τα κέρδη στις «αδελφούλες του μαύρου χρυσού».
Ο Ρόμπερτ Φισκ στον Ιντιπέντεντ, προσπαθεί να βάλει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση με το άρθρο του: «Βάλτε αντίποινα, στείλτε τους κλόουν». Αλλά αν επικρατούσε η κοινή λογική και όχι η καθοδηγούμενη από την μαζική υστερία που επιβάλουν την τρομολαγνία, δεδομένα συμφέροντα, ο κόσμος θα ήταν όμορφος κι αγγελικά πλασμένος.
Ο σπουδαίος δημοσιογράφος λοιπόν, θυμίζει πως όλος ο θόρυβος για τα «πυρηνικά όπλα του Ιράν» ξεκίνησε από τις αποκαλύψεις των -θεωρούμενων φίλα προσκείμενες προς τα συμφέροντα της Δύσης- ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών, που τις χαρακτηρίζει «εξίσου ικανές με τις συριακές».
«Θεός φυλάξοι λοιπόν: Ο πρόεδρος του Ισραήλ, μας προειδοποιεί, ότι το Ιράν βρίσκεται ένα βήμα πριν την κατασκευή πυρηνικών όπλων. Κι όμως οι δημοσιογράφοι ξεχνούν να αναφέρουν πως ο Σιμόν Πέρες, ως πρωθυπουργός του Ισραήλ, είχε πει το ίδιο πράγμα και το 1996. Δηλαδή πριν 16 χρόνια. Και οι δημοσιογράφοι δεν θυμούνται πως ο σημερινός πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπέντζαμιν Νετανιάου είχε πει το 1992 ότι το Ιράν θα διέθετε πυρηνική βόμβα ως το 1999. Αυτό πριν 13 χρόνια, αλλά η ίδια παλιά ιστορία…».
Η αλήθεια είναι πως ουδείς γνωρίζει αν το Ιράν κατασκευάζει πυρηνικά όπλα. Αλλά με δεδομένη την παλιά ιστορία με τα «όπλα μαζικής καταστροφής που δήθεν διέθετε το Ιράκ» για να ξεκινήσει ο πόλεμος εναντίον του Σαντάμ, με τα γνωστά επακόλουθα, γνωρίζουμε σήμερα τι δεν ήταν αλήθεια.
Πότε όμως ξεκίνησαν όλα αυτά; Επί σάχη, θυμίζει ο Φισκ, τότε που το καλόπαιδο που είχαν επαναφέρει στο θρόνο οι αμερικανοί πραξικοπηματικά ανατρέποντας την δημοκρατία στο Ιράν, είχε πει πως «θέλει κι αυτός τη βόμβα – αφού ΗΠΑ και ΕΣΣΔ διαθέτουν πυρηνικά χωρίς να έχει κάποιος αντίρρηση». Οι Ευρωπαίοι τότε, είχαν σπεύσει να ικανοποιήσουν την επιθυμία του εκλεκτού τους δικτάτορα: Η Siemens – όχι η Ρωσία – είχε κατασκευάσει τότε το πυρηνικό εργοστάσιο στο Bushehr. Το οποίο, ο Αγιατολάχ Χομεϊνί που είχε καταλάβει την εξουσία το 1979 με την ιρανική ισλαμική επανάσταση, είχε διατάξει να κλείσει «επειδή ήταν έργο του διαβόλου». Μόνο μετά την εισβολή του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράν, με την αμερικανική παρότρυνση κι άρχισε να χρησιμοποιεί χημικά όπλα, ο Χομεϊνί πείσθηκε να το επαναλειτουργήσει.
«Αλλά όλα αυτά έχουν διαγραφεί από τα ιστορικά αρχεία –θυμίζει ο Φισκ- κι είναι οι μουλάδες που ξεκίνησαν την ιστορία με τα πυρηνικά στο Ιράν, με τον Αχμαντινετζάντ. Και το Ιραήλ θα πρέπει να καταστρέψει τώρα το τρομερό όπλο για να διασωθεί, να διασώσει τη Δύση και τη Δημοκρατία κτλ. κτλ. Οι 300 πυρηνικές βόμβες του Ιραήλ, δεν υπάρχουν στο κάδρο».
Ένας παράγοντας που μένεις επίσης έξω από τους υπολογισμούς της ΕΕ, είναι οι καλές σχέσεις ανάμεσα στη Μόσχα και την Τεχεράνη. Τόσο η Ρωσία όσο και το Ιράν, έχουν κοινά ενδιαφέροντα στο Νότιο Καύκασο και αντιδρούν έντονα σε μερικά ζωτικής σημασίας ζητήματα όπως,
# η δήθεν «αμυντική πυραυλική ασπίδα» του ΝΑΤΟ και
# ο έλεγχος από ΗΠΑ και ΕΕ των ενεργειακών διαδρόμων γύρω από τη λεκάνη της Κασπίας.
Ξεχνούν ακόμα στη Δύση, πως Ρωσία και Ιράν μοιράζονται μερικούς κοινούς συμμάχους, όπως η Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν, η Λευκορωσία, η Συρία και η Βενεζουέλα, μερικούς από τους γεωστρατηγικούς στόχους της Ουάσιγκτον δηλαδή.
Ίσως ακόμα να αποτελεί έναν ακόμη λόγο, ότι το Ιράν εκτός από τη Ρωσική Ομοσπονδία έχει στρατηγικό εταίρο και τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, σχηματίζοντας έτσι ένα φυσικό εμπόδιο στα αμερικανικά επεκτατικά σχέδια στην Ασία.
Έτσι, το Ιράν, η Ρωσία και η Κίνα, αντιτίθενται στα δυτικά σχέδια για τη Συρία. Ο οικονομικός και διπλωματικός πόλεμος εναντίον της Δαμασκού εντάσσονται στην γεωπολιτική απόπειρα ελέγχου και της Ευρασίας από τις Δυτικές δυνάμεις.
Η ανατροπή της σημερινής πολιτικής κατάστασης στη Συρία, σημαίνει εξασθένηση των συνόρων του Ιράν σε μια προσπάθεια να μετατοπιστεί από το αντίπαλο στρατόπεδο της Ρωσίας και Κίνας στην περιοχή ΝΑΤΟϊκού ελέγχου. Χώρια που η Ρωσία θα χάσει τα φιλόξενα συριακά λιμάνια –δεν της έχουν μείνει και πολλά στη Μεσόγειο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου