Παραμύθια με πολέμους

Ιστορίες τρόμου με πολλά θύματα

Του Κ. Μπετινάκη
http://www.styx.gr/

Το παραμύθι είναι παλιό. Μια φορά κι έναν καιρό, λοιπόν, οι ΗΠΑ έβαλαν τον Σαντάμ Χουσεΐν να επιτεθεί στο Ιράν. Την επιχείρηση κανόνισαν και χρηματοδότησε η κοντινότερη τράπεζα, το Κουβέιτ. Έλα όμως που κάποια μέρα το Κουβέιτ ζήτησε τα λεφτά του πίσω…
«Οι ενδοαραβικές διενέξεις δεν αφορούν στις ΗΠΑ», είπε η αμερικανίδα πρεσβευτής Έιπριλ Γκλάσπι στον Σαντάμ, κι εκείνος εισέβαλε στο Κουβέιτ… Για να πέσει ο ουρανός επάνω του και στον ιρακινό λαό!
Μια φορά κι έναν καιρό πάλι, οι αντάρτες του Ου-Τσε- Κά σκότωναν Σέρβους αστυνομικούς στο Κοσσυφοπέδιο- σε καθημερινή βάση. «Πρόκειται για πράξεις τρομοκρατίας» είπε ο αμερικανός πρεσβευτής στα Σκόπια. Έτσι είναι; Κι ο Μιλόσεβιτς έστειλε τα τανκς εναντίον τους…Πως τελειώνει το παραμύθι; Ο Μιλόσεβιτς πεθαίνει χωρίς να του δοθεί ιατρική βοήθεια σε φυλακή του …ΟΗΕ!
Το άλλο παραμύθι είναι πιο πρόσφατο, και λέει πως οι φίλοι και σύμμαχοί του πούλησαν το Μουμπάρακ και τον πέταξαν σα στιμένη λεμονόκουπα.
Το επόμενο μας λέει για κάποιον Καντάφι… Όπου βομβάρδιζε λέει, ανελέητα το λαό του. Στην πραγματικότητα βέβαια χτυπούσε τους «αντικαθεστωτικούς» αντάρτες, που εξόπλιζε το ΝΑΤΟ, αλλά αυτά δεν τα πράγματα δεν λέγονται. Πάει κι ο Καντάφι…
Ποιος έχει σειρά, ο ηγέτης του άλλου κράτους του ζόφου, ο Άσαντ στη Συρία. Το παραμύθι εδώ ξεκινάει το καλοκαίρι, καθώς Σύροι διαδηλωτές τόλμησαν να περάσουν τα σύνορα και να μπουν σε κατεχόμενο από το Ισραήλ συριακό έδαφος του Γκολάν… Για μια και μόνον ημέρα οι ειδήσεις θυμήθηκαν ότι εκτός από την Παλαιστίνη οι Ισραηλινοί κατέχουν και συριακό έδαφος. Αλλά αυτά τα πράγματα πληρώνονται. Κάποιοι θυμήθηκαν ότι ο Άσσαντ δεν έχει δημοκρατικό καθεστώς –όπως έχει το Ισραήλ για παράδειγμα.
Και τότε «κάποιοι», άρχισαν να εξοπλίζουν τους αντικαθεστωτικούς. Στα πρότυπα της Λιβύης. Για να αρχίσει πάλι το ίδιο παραμύθι: Ο Άσσαντ σκοτώνει «αμάχους» κατά χιλιάδες… Ποιος μετράει τους νεκρούς; Μα οι αντικαθεστωτικοί - και το αναμεταδίδουν άκριτα τα δυτικά ειδησεογραφικά πρακτορεία.
Μόνο που εδώ υπάρχει ένα κώλυμα. Στα «μέτρα» που προτείνουν να ληφθούν η ανίερη ΝΑΤΟϊκή συμμαχία (στα πρότυπα της Λιβύης) αντιδρούν Ρωσία και Κίνα.
Αλλά με το παραμύθι της Συρίας, ξεχάσαμε το Ιράν…Θυμόσαστε τον «άξονα του διαβόλου»; Έτσι είχε χαρακτηρίσει το Ιράκ, τη Βόρεια Κορέα και το Ιράν, ο πατήρ Μπους. Ο πρώην διευθυντής της CIA που έγινε πρόεδρος ξεκίνησε έναν πόλεμο στο Ιράκ για να κληρονομήσει το προεδριλίκι στο γιό του και να κάνει πόλεμο στο Αφγανιστάν και ένα δεύτερο πόλεμο στο Ιράκ…Να τους βαφτίσει «πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας» και να πει ότι ο Σαντάμ διέθετε «όπλα μαζικής καταστροφής»…
Τι απέγινε ο Σαντάμ; Μα είχε την ίδια τύχη με το Μιλόσεβιτς και τον καντάφι. Το τέλος είναι ίδιο, μόνο η μέθοδος αλλάζει.
Δεν έχουν φαντασία. Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν στα παραμύθια τους είναι ίδια.
Το Ιράν λοιπόν, ετοιμάζεται να αποκτήσει πυρηνικά όπλα –μας λένε. «Εμείς θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε την πυρηνική ενέργεια για ειρηνικούς σκοπούς και έχουμε υπογράψει τη συνθήκη για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων», λένε οι Ιρανοί.
Σε αντίθεση με το Ισραήλ, που έχει πυρηνικά όπλα, και δεν έχει υπογράψει τη συνθήκη. Αλλά το Ισραήλ…Πόσες συμφωνίες του ΟΗΕ έχει παραβιάσει;


Με το Ιράν, τα πράγματα είναι πιο σοβαρά, αλλά αυτά ακριβώς τα σοβαρά μας κρύβουν. Έχουμε μια μυστική έκθεση του αμερικανικού υπουργείου άμυνας,(την εποχή που οι Σοβιετικοί είχαν εισβάλει στο Αφγανιστάν –την κακή εκείνη εισβολή κι όχι την καλή που έκαναν αργότερα οι ΗΠΑ). Και λεει: «Στην περίπτωση που οι σοβιετικοί εισβάλλουν και στο Ιράν, θα πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα». Κι όμως, ο αμερικανός πρόεδρος εκείνης της εποχής, ο Τζίμυ Κάρτερ, έχει κερδίσει βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, «για την αναζήτηση ειρηνικών τρόπων επίλυσης διεθνών κρίσεων».
Να μην ξεχνάμε πως πιο παλιά, το Σεπτέμβριο του 1967, οι ΗΠΑ είχαν εφοδιάσει με 5.545 κιλά εμπλουτισμένου ουρανίου το Ιράν, για την κατασκευή αντιδραστήρα, παρόμοιο με εκείνο που σήμερα οι ΗΠΑ απειλούν να βομβαρδίσουν. Στην δεκαετία του ’70, οι ΗΠΑ εφοδία;σαν με υλικό για την κατασκευή ως και είκοσι πυρηνικών εργοστασίων στο Ιράν. Το 1975, το Ιράν και το Τεχνολογικό Ινστιτούτο του πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης ΜΙΤ, υπέγραψαν συμβόλαιο για την εκπαίδευση Ιρανών πυρηνικών επιστημόνων. Βέβαια, τότε ακόμα ήταν «δικός μας άνθρωπος» ο σάχης που κυβερνούσε στο Ιράν.
Σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στις αρχές του 1980, αλλά είναι εξίσου επίκαιρο σήμερα, ο δρ. Κώστας Τσίψης του ΜΙΤ και ο Στήβεν Φέτερ, στο Scientific American, αναφέρονται «Στις καταστροφικές συνέπειες από την απελευθέρωση της ραδιενέργειας».
«Η καταστροφή ενός πυρηνικού εργοστασίου με πυρηνικά όπλα θα έχει ανυπολόγιστες καταστροφικές συνέπειες» γράφουν οι δύο επιστήμονες.
Θυμίζουμε τις θλιβερές επιπτώσεις από το βομβαρδισμό –τρεις φορές- από βρετανικά και αμερικανικά μαχητικά του μικρού πειραματικού αντιδραστήρα του Πανεπιστημίου της Βαγδάτης στην περιοχή Ζαφαρανίγια. Αποτέλεσμα ήταν να διαπιστωθεί επιδημική εξάπλωση γεννήσεων παιδιών με δυσπλασίες στην περιοχή.


Ο κόσμος έχει καταλάβει τι θα πει πυρηνική τρομοκρατία, από ατυχήματα τύπου Θρη Μάιλς Άιλαντ, Τσερνόμπιλ και Φουκουσίμα. Δεν χρειάζεται κι άλλον πυρηνικό όλεθρο.