Επιχείρηση Διακομματικός πατριωτισμός

Σιγά-σιγά θα μας λένε κανονικά μακάκες αντί για... «τηλεθεατές»

Όταν οι «Αθέατοι μάνατζερς» του σάπιου και διεφθαρμένου πολυπολιτισμικού πολιτικού συστήματος της «Κοινωνίας των Ιουδαίων Πολιτών», βρίσκονται ενώπιον πολλαπλών αδιεξόδων, (πρωτίστως οικονομικών), τότε με την υποκρισία χιλίων Αυστραλοπιθήκων επικαλούνται τις παλιές καλές αξίες.
Τον «πατριωτισμό», και την «Εθνική διακομματική συνεννόηση», διότι όλοι, πρέπει να αγαπάμε τη χώρα μας, και τους τραπεζίτες της.
 Κάπως έτσι , και ο Μπαρούχ Ομπάμα, διάλεξε τον ρεπουμπλικάνο Τσάκ ( όχι Νόρις) αλλά Χέιγκελ, για υποψήφιο Υπουργό Πολέμου, (που το 1947 μετονομάστηκε κατ΄ ευφημισμό σε υπουργό Άμυνας), σε αντικατάσταση του Ιουδαίου Λίον (Λεβ) Πανέτα.
Ο Τσάκ, είναι μια χαρά παλικάρι. Πατριώτης Ρεπουμπλικάνος από χωρίο,(Νεμπράσκα μεριά), απόστρατος αξιωματικός, που πολέμησε και παρασημοφορήθηκε στο Βιετνάμ και Ζυγός, (4 Οκτωβρίου 1946), επομένως δίκαιος.
Με το που ακούστηκε το όνομα του Τσάκ στην πιάτσα, ξεσηκώθηκαν οι Jewish pussy riot Αδερφές , Νέας Υόρκης, Λος Άντζελες, Σαν Φραντσίσκο, και περιχώρων, επειδή ως χωριάτης και στρατιώτης αλλά και φρέσκος γερουσιαστής, είχε κράξει το 1998, τον James Hormel , που πρότεινε ο Κλίντον για πρεσβευτή των ΗΠΑ στο Λουξεμβούργο, σαν «κραγμένη αδερφάρα», («openly, aggressively gay»), και κάτι τέτοιες «αρσενικές» κουβέντες δεν συγχωρούνται.
Μετά τους gay patriots, ξεσηκώθηκαν κατά του δεξιού χωριάτη οι κεντροδεξιοί και κεντροαριστεροί πελάτες του AIPAC , (American Israel Public Affairs Committee), επειδή το 2008 είχε αποκαλέσει τους υποστηρικτές του Ισραήλ, «Εβρεϊκό λόμπυ», τονίζοντας: «Είμαι γερουσιαστής των ΗΠΑ και όχι του Ισραήλ».
Ο Τσάκ (Χέιγκελ), που το 2003 ήταν εναντίον της εισβολής στο Ιράκ αλλά ψήφισε τελικά υπέρ, στο πρόσφατο παρελθόν, έχει δεχτεί επικρίσεις επειδή αμφισβήτησε την αποτελεσματικότητα των κυρώσεων σε βάρος του Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα και επειδή τάχθηκε υπέρ των συνομιλιών με την Χαμάς.Προφορικά πάντα.
 Το πρόβλημα με το εάν ο πρώην γερουσιαστής της Νεμπράσκα υποστηρίζει αρκούντως θερμά το Ισραήλ, λύθηκε με το «πιστοποιητικό ιουδαϊκών φρονημάτων» που του εξέδωσαν ως συστατική επιστολή στον Ομπάμα , ο Brent Scowcroft και ο Zbigniew Brzezinski ,που τόνισαν ότι «κανείς δεν ήταν πιο σταθερός υποστηρικτής των δεσμεύσεων της Αμερικής για την ασφάλεια του Ισραήλ από τον γερουσιαστή Χέιγκελ».
Με αυτά και αυτά τα μμε και τα ρουφιανορεπορτάζ δημιούργησαν ένα σκηνικό «δημοσιονομικού γκρεμού»,για να τρώει το πόπολο των τηλεθεατών τα νύχια του από αγωνία. «Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο πατριώτης τέως γερουσιαστής θα μαζέψει 51 ψήφους στη Γερουσία για να γίνει υπουργός».
 Ετσι μετά από «κοινοβουλευτική μάχη», ο δικομματικός πατριωτισμός θα επικρατήσει και όσοι δεν πολυγουστάρουν το ιουδαϊκό λόμπυ, και το αδελφάτο, θα βρουν τον δικό τους άνθρωπο. Για όλους έχει ο μπαξές. Έκαστος στο είδος του.
Άλλωστε για την πολιτική δεν θα του πέφτει κουβέντα του Τσάκ. Για αυτά τα ζητήματα διεξάγεται ήδη σκληρός αγών στο παρασκήνιο μεταξύ των αρμοδίων αλλά αφανών ενδιαφερομένων. Εμείς μέχρι το Πάσχα (των Καθολικών) θα ξέρουμε.

Σπύρος Χατζάρας