De Profundis

Εκ βαθέων ενός κάποτε Πασόκου

Του Κ. Μπετινάκη
http://www.styx.gr  

Εδώ διέλυσε ολόκληρη χώρα, δεν θα διέλυε το κόμμα που είχε κληρονομήσει ελέω ονόματος; Ο λόγος, για τον απεσταλμένο αμερικανό πρώην πρωθυπουργό ΓΑΠ τον ελάσσονα, που η ιστορία δείχνει ότι ολοκληρώνει πλέον «εφ’ ώ ετάχθη» από τους εντολείς του.    
Με τον Β. Βενιζέλο μπορεί να είχα πολλές πολιτικές διαφορές, αλλά μ΄εκείνο το ΠΡΑΓΜΑ ήταν δομικές οι αντιρρήσεις μου. Που δεν είχα αντέξει και είχα εκφράσει δημόσια και από το «στυξ» μετά τις δηλώσεις του υπέρ του σχεδίου Ανάν.

Τότε που είχε πρωτο-ξεβρακωθεί στους εντολοδόχους του.   

Είναι η πρώτη φορά που εκφράζω τις μύχιες σκέψεις, για έναν πολιτικό χώρο, που υπηρέτησα από το όποιο μετερίζι κατείχα, στην δεκαετία του ’80.

Όταν υπακούοντας στις παρορμήσεις φίλων, είχα βγει από την πολιτική ουδετερότητα, για να εγγραφώ στην «κλαδική των δημοσιογράφων».
Όπου άντεξα ως το 1985. Θεωρούσα τον εαυτό μου συνδικαλιστικό στέλεχος ψηφοφόρο κόμματος και όχι υπάκουο πολιτικό στέλεχος.
Μέγα λάθος για την πρακτική που εφαρμόζεται στο ντόπιο συνδικαλιστικό κίνημα.   

Για να φάω στη μούρη τη «χλαπάτσα» του ’89, ως διευθυντής ειδήσεων του Πρώτου Προγράμματος, να παραμεριστώ –ως είθισται- από τη νέα διακυβέρνηση της ΝΔ και ουδέποτε να αποκαταστηθώ, από το νέο-ΠΑΣΟΚ, που όταν επανέκαμψε, είχαν επικρατήσει οβερτούρες με τα ευέλικτα και εύκαμπτα στελέχη του τότε Συνασπισμού… ελέω θεωρήματος «θείου βρέφους».   

Όταν δεν κατόρθωσε να με απολύσει ο τότε επικεφαλής της ΕΡΤ (σημερινός αρθρογράφος του ΕΘΝΟΥΣ) ελέω πουλέν του Λαλιώτη, με απομάκρυνε με την υποχρεωτική συνταξιοδότηση…  

Αλλά ούτε ο ΓΑΠ ελάσσων είχε εκτιμήσει, πως για πρώτη φορά, η αυθεντική κεντροαριστερή γραμμή, στο συνδικαλιστικό κίνημα των δημοσιογράφων, διέθετε ταυτόχρονα,

# πρόεδρο στην ΠΟΕΣΥ,
# αντιπρόεδρο στην ΕΣΗΕΑ και
# γενικό γραμματέα στην ΕΣΗΕΑ.  

Προτιμούσε ο ΓΑΠ ο ελάσσων, να έχει επαφές και να δέχεται συμβουλές από τον απερίγραπτο διευθυντή της ΑΥΓΗΣ (όταν δεν έσβηνε το όνομά του από το καρεδάκι της ιστορικής εφημερίδας, Τρίτη-Πέμπτη- Σάββατο, για να μπορεί να συνδικαλίζεται), παρά με τους «ανυπάκουους» από τις σοσιαλιστικές γραμμές…  

Έφτασε στο σημείο να δημιουργήσει διασπαστικό ψηφοδέλτιο, στην ΕΣΗΕΑ, προκειμένου να προωθήσει έναν πρώην συνδικαλιστή της Δεξιάς, ο οποίος όμως, επανέκαμψε πρόσφατα σε νεόκοπο –διασπαστικό και πάλι φυσικά, ψηφοδέλτιο- της Δεξιάς αυτή τη φορά.   

Εμπνευστής των «μακρόπνοων» εκείνων συνδικαλιστικών σχεδίων, ο ίδιος Αρκούδος, που φέρεται πως έχει ανάμειξη και στις οικονομικές ατασθαλίες με τις οποίες κατηγορεί ο νυν αρχηγός του νέο-Πασοκ τον αμερικανό πρώην πρωθυπουργό της Ελλάδας. Όπως κατηγορούνται και δείχνουν τα στοιχεία έξι εταιριών, είχαν βουτήξει το δάχτυλο στο μέλι…    

Τέλος εποχής μύρισε για το ΠΑΣΟΚ. Εκείνο που τόσες ελπίδες είχε σκορπίσει, όταν είχε ανατείλει ο ήλιος του. Αλλά όσοι είχαν στηρίξει τις ελπίδες τους σε μια σοσιαλδημοκρατία, γνώρισαν τις δεξιόστροφες κινήσεις πρώτα του Σημίτη, κι ύστερα του απόλυτα υπάκουου στην his master voice, GAP the minor.   

Τώρα τι είδους σοσιαλδημοκρατία ονειρεύεται ο Μπένι, άσε να τη δούμε πρώτα κι αυτή. Αλλά ένα είναι σίγουρο. Πως ουδεμία θα μπορεί να έχει σχέση με τα όνειρα του Ούλοφ Πάλμε και του Βίλυ Μπραντ. Ωστόσο δεν θα πρέπει να έχει σχέση και με εκείνη την αμερικανιά που έβαλαν πρόεδρο τον δικό τους, κι είχε μέσα φάτσες όπως ο Μουμπάρακ... Μόνο που ούτε κι ο Τσιπρο-Σύριζα αποτελεί καταφύγιο.
Ο οποίος πρόσφατα πανηγύρισε με το κυπριακό ΟΧΙ, χωρίς να είχε πει ο ίδιος το Όχι του στο σχέδιο Ανάν.   

Ψήφο διαμαρτυρίας χρειάζονται ΟΛΟΙ ΕΚΕΙΝΟΙ που έπαιξαν ταμπούρλο στην πλάτη μας. ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ!  

Καλή νύχτα ήλιε ! Κι όνειρα γλυκά…