Γράφει ο Σπύρος Χατζάρας . Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΟΡΗΓΟ. Ανένδοτος για να φύγουν οι Ψεύτες,οι κλέφτες,και οιΠροδότες.«Ου δη πάτριον εστί ηγείσθαι τους επήλυδας των αυτοχθόνων….»...
▼
20/9/14
Φοβερός ο Νότης
Μηταράκης:Αύξηση 23,3% στις εξαγωγές ροδάκινων! (Mετά τη συνεδρίαση της Συντονιστικής Επιτροπής ...Εξωστρέφειας).
Οι νόμοι για τα «εγκλήματα μίσους» ή αλλιώς οι «αντιρατσιστικοί νόμοι» έχουν τις ρίζες τους στην κομμουνιστικής έμπνευσης, λεγόμενη Σχολή της Φρανκφούρτης, (Frankfurter Schule) που ιδρύθηκε στη Φρανκφούρτη, από μπολσεβίκους, κατά κύριο λόγο εβραϊκής καταγωγής, το 1920. Ο στόχος της ήταν να εφαρμόσει τον κομμουνισμό στη Δύση ήσυχα με τη σταδιακή υπονόμευση του λαϊκού πολιτισμού - ένα κίνημα που είναι γνωστό ως Πολιτιστικός Μαρξισμός ή αλλιώς Πολιτική Ορθότητα (βλέπε: Η Ιστορία της ‘Πολιτικής Ορθότητας’). Ένα από τα κορυφαία ονόματά της, ο Herbert Marcuse, αποφάνθηκε ότι η επικρατούσα δυτική κοινωνική τάξη είναι «καταπιεστική» εξ ορισμού και κάνει «διακρίσεις» εναντίον των μειονοτήτων, απλά και μόνο επειδή υπάρχει.
Αυτό δημιουργεί ένα φαινόμενο που ονόμασε "κατασταλτική ή καταπιεστική ανοχή" ("repressive tolerance"), κάτι το οποίο θεωρούσε ότι ήταν απαράδεκτο.
Αντ’ αυτού, πρότεινε αυτό που αποκάλεσε «κομματική ανοχή» ("partisan tolerance" - «των μικρών αδύνατων κομματιών - ομάδων» μιας κοινωνίας), δηλαδή την ανοχή μόνο των απόψεων αυτών των "καταπιεσμένων μειονοτήτων" - που ο Marcuse θεωρούσε ότι μοιράζονται το κομματικό του μίσος για κάθε τι μη κομμουνιστικό - ενώ στην ουσία φιμώνουν τις απόψεις της πλειοψηφίας.
Η Σχολή της Φρανκφούρτης ήταν αφιερωμένη στην καταστροφή της Δύσης. Ένας από τους ιδρυτές της, ο Willi Munzenberg, δήλωσε ρητά ότι στόχος της ήταν να:
« ... οργανώσει τους διανοούμενους και να τους χρησιμοποιήσει για να κάνουν τον δυτικό πολιτισμό να βρώμα. Μόνο τότε, αφού έχουν καταστραφεί όλες οι αξίες του και έχει γίνει η ζωή του αδύνατη, μπορούμε να επιβάλουμε τη δικτατορία του προλεταριάτου».
Σύμφωνα με ένα άρθρο του Timothy Matthews στο Catholic Insight, βασικές στρατηγικές για την επίτευξη αυτού του στόχου ήταν:
1 Δημιουργία αδικημάτων «ρατσισμού». 2. Συνεχής αλλαγή για να δημιουργηθεί σύγχυση. 3 Διδασκαλία του σεξ και της ομοφυλοφιλίας στα παιδιά. 4 Υπονόμευση των σχολείων και της εξουσίας του εκπαιδευτικού. 5. Τεράστια μετανάστευση για να καταστραφεί η Ταυτότητα. 6. Προώθηση της υπερβολικής κατανάλωσης οινοπνεύματος. 7. Άδειασμα των εκκλησιών. 8. Αναξιόπιστο νομικό σύστημα με προκατάληψη εις βάρος των θυμάτων της εγκληματικότητας. 9 Εξάρτηση από τα επιδόματα του κράτους. 10. Έλεγχος και αποχαύνωσης από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. 11 Ενθάρρυνση της διάλυσης της οικογένειας.
Ο Munzenberg δήλωσε κατηγορηματικά «Θα κάνουμε την Δύση τόσο διεφθαρμένη που θα βρωμάει».
http://redskywarning.blogspot.gr/2014/09/blog-post_90.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι νόμοι για τα «εγκλήματα μίσους» ή αλλιώς οι «αντιρατσιστικοί νόμοι» έχουν τις ρίζες τους στην κομμουνιστικής έμπνευσης, λεγόμενη Σχολή της Φρανκφούρτης, (Frankfurter Schule) που ιδρύθηκε στη Φρανκφούρτη, από μπολσεβίκους, κατά κύριο λόγο εβραϊκής καταγωγής, το 1920. Ο στόχος της ήταν να εφαρμόσει τον κομμουνισμό στη Δύση ήσυχα με τη σταδιακή υπονόμευση του λαϊκού πολιτισμού - ένα κίνημα που είναι γνωστό ως Πολιτιστικός Μαρξισμός ή αλλιώς Πολιτική Ορθότητα (βλέπε: Η Ιστορία της ‘Πολιτικής Ορθότητας’). Ένα από τα κορυφαία ονόματά της, ο Herbert Marcuse, αποφάνθηκε ότι η επικρατούσα δυτική κοινωνική τάξη είναι «καταπιεστική» εξ ορισμού και κάνει «διακρίσεις» εναντίον των μειονοτήτων, απλά και μόνο επειδή υπάρχει.
Αυτό δημιουργεί ένα φαινόμενο που ονόμασε "κατασταλτική ή καταπιεστική ανοχή" ("repressive tolerance"), κάτι το οποίο θεωρούσε ότι ήταν απαράδεκτο.
Αντ’ αυτού, πρότεινε αυτό που αποκάλεσε «κομματική ανοχή» ("partisan tolerance" - «των μικρών αδύνατων κομματιών - ομάδων» μιας κοινωνίας), δηλαδή την ανοχή μόνο των απόψεων αυτών των "καταπιεσμένων μειονοτήτων" - που ο Marcuse θεωρούσε ότι μοιράζονται το κομματικό του μίσος για κάθε τι μη κομμουνιστικό - ενώ στην ουσία φιμώνουν τις απόψεις της πλειοψηφίας.
Η Σχολή της Φρανκφούρτης ήταν αφιερωμένη στην καταστροφή της Δύσης. Ένας από τους ιδρυτές της, ο Willi Munzenberg, δήλωσε ρητά ότι στόχος της ήταν να:
« ... οργανώσει τους διανοούμενους και να τους χρησιμοποιήσει για να κάνουν τον δυτικό πολιτισμό να βρώμα. Μόνο τότε, αφού έχουν καταστραφεί όλες οι αξίες του και έχει γίνει η ζωή του αδύνατη, μπορούμε να επιβάλουμε τη δικτατορία του προλεταριάτου».
Σύμφωνα με ένα άρθρο του Timothy Matthews στο Catholic Insight, βασικές στρατηγικές για την επίτευξη αυτού του στόχου ήταν:
1 Δημιουργία αδικημάτων «ρατσισμού».
2. Συνεχής αλλαγή για να δημιουργηθεί σύγχυση.
3 Διδασκαλία του σεξ και της ομοφυλοφιλίας στα παιδιά.
4 Υπονόμευση των σχολείων και της εξουσίας του εκπαιδευτικού.
5. Τεράστια μετανάστευση για να καταστραφεί η Ταυτότητα.
6. Προώθηση της υπερβολικής κατανάλωσης οινοπνεύματος.
7. Άδειασμα των εκκλησιών.
8. Αναξιόπιστο νομικό σύστημα με προκατάληψη εις βάρος των θυμάτων της εγκληματικότητας.
9 Εξάρτηση από τα επιδόματα του κράτους.
10. Έλεγχος και αποχαύνωσης από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
11 Ενθάρρυνση της διάλυσης της οικογένειας.
Ο Munzenberg δήλωσε κατηγορηματικά «Θα κάνουμε την Δύση τόσο διεφθαρμένη που θα βρωμάει».