Ο άγραφος γενικός κανόνας του διεθνούς δικαίου λέει ότι όλες οι διεθνείς συμβάσεις και συνθήκες είναι αναθεωρήσιμες μετά την πάροδο 50 ετών.
Ακριβώς 50 χρόνια μετά την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάννης, το1973, η Τουρκία ξεκίνησε την προσπάθεια αναθεώρησης αμφισβήτηση του status quo του Αιγαίου εκδίδοντας την 1 Νοεμβρίου 1973, 27 άδειες έρευνας και εκμετάλλευσης πετρελαϊκών κοιτασμάτων στην Κρατική Εταιρία Πετρελαίου σε περιοχές δυτικά της Λήμνου, της Λέσβου, της Χίου, της Σαμοθράκης των Ψαρών, και του Αγίου Ευστράτιου, που περιλαμβάνονται στην ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Στις 27/2/1974 η τουρκική κυβέρνηση δηλώνει ότι το Αιγαίο είναι ειδική περίπτωση ως ημίκλειστη θάλασσα και θα πρέπει να εξαιρεθεί από τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου της Θαλάσσης.
Στις 9 Αυγούστου 1974 η Τουρκία εξέδωσε την ΝΟΤΑΜ 714 με την οποία όριζε μια γραμμή αναφοράς στο μέσο περίπου του αρχιπελάγους και προσαρτόντας τις ανατολικές περιοχές στο FIR της Κωνσταντινούπολης.
Έτσι ξεκίνησε η βήμα το βήμα αναθεώρηση που θα ολοκληρωθεί το 2023 σύμφωνα με άρθρο του μεταπτυχιακού φοιτητή Georgetown University, Nicholas Danforth , που κάνει μεταπτυχιακό για τη σύγχρονη Τουρκία και το οποίο δημοσιεύτηκε FOREIGN POLICY με τίτλο «Notes on a Turkish Conspiracy».
Ο αρθρογράφος, υποτρίζει ότι πολλοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι στην Τουρκία, και άνθρωποι γύρω από τον Ερντογάν λένε ότι 100 χρόνια μετά την υπογραφή της, λήγει η ισχύς της συνθήκης της Λωζάννης και η Τουρκία θα έχει τη δυνατότητα αποκατάστασης των συνόρων της τόσο προς τα δυτικά όσο και προς τα νοτιοανατολικά, ανακαταλαμβάνοντας περιοχές όπως η Μοσούλη και η Δυτική Θράκης.
ΥΓ. Το 2023 είναι μόλις 9 χρόνια μετά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου