Που λες Κωστή,
θυμάμαι την πρώτη φορά που βρέθηκε η παρέα εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ’70
Ο Βασίλης, εσύ, ο Θόδωρος, ο Τάσος, ο Κώστας... Όλοι μας δημοσιογράφοι από τότε.Οι άλλοι φτασμένοι κιόλας στο ρεπορτάζ, εμείς νεότεροι αλλά πάντως όλοι με την ίδια αγωνία γα την επόμενη μέρα.
Mε την ίδια κουβέντα.Πόσο θα πάει άλλο αυτή η ιστορία…
Και κάποια στιγμή πέσανε… Κι αισθανθήκαμε τη δικαίωση για τη στάση μας τα προηγούμενα χρόνια. Κι ήρθε η ωρα της μεταπολίτευσης.
Με το συγκλονιστικό σου ρεπορτάζ - αποκάλυψη, για την ταινία του Πολυτεχνείου.
Κανείς δεν την ήξερε. Έτσι έμαθε ο κόσμος για την ταινία-ντοκουμέντο του Πολυτεχνείου.
Από τότε το φιλμάκι του Ολλανδού έγινε σημαία, παίζει κάθε χρόνο , δεν ξεκολλάει από το μυαλό η εικόνα με το τεθωρακισμένο να πέφτει πάνω στην πόρτα και τους φοιτητές.
Δεν θα ξεχάσω και τη σημαδιακή μας κουβέντα πριν πάρει τα χειρόγραφα ο αρχισυντάκτης.
-Κάτι κάνουμε.. Να μην ξεχνάει ο κόσμος.
Ο Κώστας Γερονικολός γεννήθηκε στις Ράχες Φθιώτιδας και σπούδασε στην Ανώτατη Βιομηχανική Σχολή Πειραιώς.
Στο καμίνι της δουλειάς μπήκε από φοιτητής πριν κλείσει τα είκοσι στην εφημερίδα «Νεος Ανένδοτος».
Και μετά στην παλιά «Ημερησία», την «Αθηναϊκή» και από το 1975 στο ΒΗΜΑ» ως κοινοβουλευτικός συντάκτης.
Το 1981 εργάστηκε στο «ΕΘΝΟΣ» και το 1983 Διευθυντής στην εφημερίδα «Ελεύθερη Γνώμη».
Το 1984 ήταν η ψυχή και η ιδέα στη «Ρωμιοσύνη» και από το 1986 εκδότης-διευθυντής της εφημερίδας «Δημοκρατικός Λόγος».
Συνταξιοδοτήθηκε ως αρχισυντάκτης του νυχτερινού δελτίου ειδήσεων του ραδιοφωνικού σταθμού «Alpha» και τα τελευταία χρόνια είχε αποσυρθεί στη γενέτειρά του τις Ράχες Φθιώτιδας.
Ήταν μέλος-στέλεχος της Νεολαίας της Ενώσεως Κέντρου κι είχε ενεργό ρόλο στον αντιδικτατορικό αγώνα.
Για τη δράση του αυτή συνελήφθη και φυλακίσθηκε. Υπήρξε μέλος του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων της περιόδου 1967-74.
Το 1966 εργάστηκε στο Γραφείο Τύπου του Γεωργίου Παπανδρέου ,συνδέθηκε όμως πολιτικά με τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Με τον Πρόεδρο απέκτησαν, αργότερα οικογενειακή σχέση, καθώς ο Ανδρέας βάφτισε τον πρώτο του γιο το Χάρη.
Υπηρέτησε με πίστη, πάθος και ανυποχώρητα τις ιδέες του: Την Αλήθεια, τις ανθρώπινες, τις κοινωνικές αξίες, την Δημοκρατία. Και το σπουδαιότερο για μας υπηρέτησε - τίμησε με την πιο υπεύθυνη στάση ζωής, τον σκληρό πυρήνα του ρεπορτάζ.
Aυτό, που με καμάρι λέγανε οι παλιοί, «Ζόρικο πράγμα η είδηση».
Καλό ταξίδι Κωστάκη.
Σπύρο όλες οι ανακοινώσεις σου για πεθαμένους που τους αποχαιρετάς έχουν ένα κοινό,
ΑπάντησηΔιαγραφήόλοι οι μακαρίτες ήταν είτε στο ΠΑΣΟΚ είτε σε κάτι παρεμφερές τής εποχής και όλοι είχαν πάει φυλακή στην χούντα.
εγώ τώρα τί να υποθέσω για την "κοινωνική" τους προσφορά;
ή μήπως να πω ότι η "κακιά" χούντα τούς "βασάνισε";
άσ'το Σπύρο, άσε το που σου λέω.