24 Απριλίου 1987, σαν σήμερα, κατέβηκε από το Βελιγράδι στο Κόσσοβο, ο πρόεδρος της Ένωσης Γιουγκοσλάβων Κομμουνιστών Σερβίας Σλομπόνταν Μιλόσεβιτς, για να συναντηθεί με εκπροσώπους των Σέρβων που διαμαρτύρονταν για τις απειλές και τις διώξεις που υφίσταντο από αλβανούς που ήθελαν να τους διώξουν. Η συνάντηση έγινε στο πολιτιστικό Κέντρο στο Κόσσοβο Πόλιε, όπου βρίσκεται και το μνημείο της ιστορικής μάχης του Κοσσυφοπεδίου.
Οι σέρβοι ακτιβιστές με επικεφαλής έναν τεχνικό της τηλεόρασης της Πρίστινα τον Μίροσλαβ Σόλεβιτς , ζητούσαν μια απευθείας συνάντηση με το Σερβικό Κράτος χωρίς τη μεσολάβηση του Κομμουνιστικού Κόμματος που το έλεγχαν οι Αλβανοί, και του οποίου "γραμματέας" ήταν τότε ο Αζέμ Βλάσι.(1986-1988). Έτσι είχαν απευθυνθεί στις κρατικές δομές και είχαν προσκαλέσει τον πρόεδρο της Σερβίας Ιβαν Στάμπολιτς που δεν θέλησε να φορτωθεί το πρόβλημα και τους επανέφερε στον σωστό κομματικό δρόμο και τους έστειλε τον Σλομπόνταν από το Κόμμα. Ο Ιβαν Στάμπολιτς, γιός του Πέταρ Στάμπολιτς , ακλουθώντας τα βήματα του πατέρα του, τον Απρίλιο του 1984 είχε προαχθεί από πρόεδρος της Κ.Ο Βελιγραδίου σε πρόεδρο της ΚΕ της Ένωσης Γιουγκοσλάβων Κομμουνιστών Σερβίας και έβαλε στη θέση του τον φίλο και κουμπάρο του Σλομπόνταν Μιλόσεβιτς.
Τον Ιανουάριο του 1986 ο Στάμπολιτς πέρασε στο Κράτος και έγινε πρόεδρος της Δημοκρατίας της Σερβίας, και για να ελέγχει το Κόμμα έκανε πρόεδρο της ΚΕ της Ένωσης Γιουγκοσλάβων Κομμουνιστών Σερβίας τον Σλομπόνταν Μιλόσεβιτς, τον οποίο έστειλε αντ αυτού στο Κόσσοβο Πόλιε στις 24 Απριλίου 1987.
Πολιτικά η περίοδος αυτή προσδιορίστηκε από το Μνημόνιο της Σερβικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών, («SANU Memorandum») που δεν δημοσιεύτηκε επίσημα ποτέ, αλλά αποσπάσματα του οποίου δημοσιεύθηκαν από τη Novosti Vecernje σε δύο συνέχεις τον Σεπτέμβριο του 1986.
Το μνημόνιο αποκάλυπτε την αντισερβική πολιτική του Τίτο και των κομμουνιστών και υποστήριζε ότι η Σερβία σκόπιμα διαμελίστηκε από τον Τίτο που δημιούργησε στο τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, ως ξεχωριστές δημοκρατίες τη Σερβία, το Μαυροβούνιο, τη Δημοκρατία της Μακεδονίας, τη Βοσνία και παραχώρησε στην Κροατία περιοχές με αμιγή σερβικό πληθυσμό όπως η Κράινα και η δυτική και ανατολική Σλαβονία και για να αποδυναμωθεί περαιτέρω η Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Σερβίας ο Τίτο δημιούργησε στο έδαφος της τις αυτόνομες επαρχίες του Κοσσυφοπεδίου και της Βοϊβοντίνας.
Τα προβλήματα στο Κόσσοβο είχαν κορυφωθεί από το 1981 όταν οι Αλβανοί ξεκίνησαν τη διεκδίκηση του καθεστώτος της Δημοκρατίας και συνέχισαν τον διωγμό τον Σέρβων όπως έκαναν στα χρόνια της Γερμανοιταλικής Κατοχής, όταν είχαν υποχρεώσει 200-240.000 Σέρβους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.
Το βασικό αίτημα των Σέρβων ήταν να υπάρχουν σέρβοι αστυνομικοί και όχι αλβανοί στα σερβικά χωριά. Οι οδηγίες του Στάμπολιτς προς τον Μιλόσεβιτς ήταν να μεσολαβήσει μεταξύ Σέρβων και Αλβανών για να εκτονωθεί η κατάσταση. Όμως ο Σλόμπονταν πήγε προετοιμασμένος και αποφασισμένος.
Όταν είδε από το παράθυρο του δευτέρου ορόφου ότι η αστυνομία, (οι Αλβανοί) χτυπούσαν με τα γκλομπ το ετερόκλητο πλήθος των συγκεντρωμένων Σέρβων που προσπαθούσαν να πλησιάσουν, κατέβηκε κάτω, πήρε μια ντουντούκα και απευθύνθηκε στο πλήθος και τους είπε, «... Πρέπει να μείνετε. Το οφείλεται στους προγόνους σας και στα παιδιά σας. Δεν θα ντροπιάσετε τους πρόγονους μας και δεν θα απογοητεύσετε την επόμενη γενιά….. η Γιουγκοσλαβία και η Σερβία δεν θα εγκαταλείψουν ποτέ το Κοσσυφοπέδιο».
Από τους συγκεντρωμένους άλλοι φώναζαν στους Αλβανούς δολοφόνοι, άλλοι (κομμουνιστές) φώναζαν «ο Τιτο είναι δικός μας»,( Ми смо Титови, Тито је наш). Και κάποιος φώναξε «μας δέρνουν». Και ο Σλομπόνταν είπε το ιστορικό, «Κανείς δεν μπορεί να σας νικήσει», που έπαιξε σε όλα τα δελτία ειδήσεων και όλες τις εφημερίδες. «Нико не сме да вас бије!».
Ένας από τους δημοσιογράφους που φρόντισαν για αυτό ηταν και ο πολιτικός συντάκτης της «Μπόμπα» Σλάβκο Τσουρούβια. Αυτό ήταν. Ο Μιλόσεβιτς κατέβηκε στο Κόσοβο Πόλιε σαν ορντινάτσα του Στάμπολιτς και γύρισε ως εθνικός ηγέτης.
Ακολούθησε στις 3 Σεπτεμβρίου 1987 η σφαγή στο στρατόπεδο JNA στο Πάρατσιν όταν ένας αλβανός οπλίτης από το Κοσσυφοπέδιο , από την φάρα των Κελμέντι, , λίγο μετά τις 3 γυρνώντας από την σκοπιά στο θάλαμο, πυροβόλησε και σκότωσε 4 στρατιώτες και τραυμάτισε πέντε άλλους , για να αναγκάσει τους «γιουγκοσλάβους» να δεχτούν οι αλβανοί να υπηρετούν μόνο στο Κόσσοβο σε μονάδες με αλβανούς. Το γεγονός αυτό συγκλόνισε το σύνολο SFR Γιουγκοσλαβίας.
Ένας από τους νεκρούς στρατιώτες ο Σέρτζαν Σίμιτς ήταν από το Βελιγράδι. Στη Κηδεία του πήγαν χιλι΄δες και ακούστηκε για πρώτη φορά το σύνθημα «Косово је Србија». Το Κόσσοβο είναι η Σερβία.
Ακολούθησε η όγδοη σύνοδος της Κεντρικής Επιτροπής της Ένωσης Γιουγκοσλάβων Κομμουνιστών Σερβίας που στις 24 του Σεπτέμβρη 1987. Εκεί αναμετρήθηκαν μπροστά από τις τηλεοπτικές κάμερες οι Μιλοσεβικοί με τους Σταμπολιτσικούς . Ο Μιλόσεβιτς κέρδισε την πλειοψηφία. Ο Στάμπολιτς κάτω από την πίεση των κομματικών εφημερίδων και την τεράστια πίεση της κοινής γνώμης, παραιτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 1987.
Στις 28 Ιουνίου του 1989, Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς ξαναπήγε στο Κόσοβο Πόλιε και εκφώνησε την ομιλία Γκαζιμεστάν μπροστά σε 500.000 Σέρβους στην επέτειο των 600 χρόνων από τη Μάχη του Κοσσυφοπεδίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου