Γράφει ο Σπύρος Χατζάρας . Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΟΡΗΓΟ. Ανένδοτος για να φύγουν οι Ψεύτες,οι κλέφτες,και οιΠροδότες.«Ου δη πάτριον εστί ηγείσθαι τους επήλυδας των αυτοχθόνων….»...
▼
20/5/15
5 ευρώ μαζί με ΦΠΑ
Ήρθαν οι τουρίστες να δώσουν δουλειά στο φτωχό Γκαρσόνι
Τσίπρας στον ΣΕΒ: Χρειαζόμαστε ανάπτυξη που θα στηρίζεται στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της πατρίδας μας και πρώτα από όλα στο ανθρώπινο δυναμικό. Ο Αντρέ το έλεγε από το 1981.Τα γκαρσόνια της Ευρώπης.
ΤΣΙΠΡΑ ΠΑΨΕ ΝΑ ΑΝΑΜΑΣΑΣ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΤΩΝ EMBEDDED ECONOMISTS τυπου ΣΤΙΓΚΛΙΤΖ ΚΡΟΥΓΜΑΝ ΠΟΥ ΣΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ
ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΑΝ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥΣ...
στη ρίζα του ελληνικού προβλήματος είναι το ελεύθερο εμπόριο και το μέλλον του στην ΕΕ. Υπενθυμίζει ότι στη σύλληψη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν η ιδέα του ελευθέρου εμπορίου, ως κινητήριας δύναμης γενικής ανάπτυξης (και επομένως ενότητας και αλληλεγγύης), στηριζόμενη στη θεωρία / ιδεολόγημα που διατύπωσε ο Δαβίδ Ρικάρντο το 1817 περί συγκριτικού πλεονεκτήματος. Ο Ρικάρντο υποστήριζε ότι το ελεύθερο εμπόριο είναι επωφελές για όλους επειδή κάθε χώρα θα συγκέντρωνε την παραγωγική και εξαγωγική της προπάθεια στα προϊόντα όπου είχε το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στην εξωτερική αγορά. Θα προέκυπτε έτσι εσωτερική εξειδίκευση και εξωτερικός καταμερισμός, γενική αύξηση του εμπορίου και αύξηση των εσόδων για όλους.
Η θεωρία είναι κατ' αρχάς σωστή -γράφει ο Φρίντμαν-, αλλά είναι ατελής όταν υπολαμβάνει ένα έθνος (πολλώ δε μάλλον μια ένωση κρατών) ως ενιαίο υποκείμενο και όχι ως ενότητα διακριτών και διαφορετικών συμφερόντων. Και γι' αυτό έχει καλά αλλά και ολέθρια αποτελέσματα.
Η θεωρία του Ρικάρντο παραβλέπει τρία προβλήματα. Το πρώτο είναι ο παράγων του χρόνου. Ανάλογα με την αξία των πλεονεκτημάτων που διαθέτει κάθε έθνος, αντίστοιχα με το επίπεδο ανάπτυξής του, άλλα έθνη θα πλουτίσουν και γρήγορα με το ελεύθερο εμπόριο και άλλα θα επιτύχουν λιγότερο και σε πολύ μεγαλύτερο χρόνο - που μπορεί να είναι και γενεές. Και η απόσταση μεταξύ τους, που συνεχώς θα αυξάνεται, δημιουργεί δύο άλλα πολύ σοβαρά προβλήματα:
Άνισοι ρυθμοί οικονομικής ανάπτυξης καθιστούν την ταχύτερα αναπτυσσόμενη χώρα ισχυρότερη από τη βραδύτερα αναπτυσσόμενη. Και αυτή η ισχύς, που είναι επίσης γεωπολιτική και στρατιωτική, μπορεί να περιαγάγει ασθενέστερα οικονομικώς έθνη όχι μόνο σε θέση υποτέλειας αλλά και σε συνθήκες περαιτέρω μείωσης των αναπτυξιακών δυνατοτήτων τους και σε κατάσταση αναπηρείας σε τομείς άσχετους με την οικονομία.
Τελευταίο πρόβλημα είναι η άνιση κατανομή του πλούτου στο εσωτερικό των εθνών. Ανάλογα με τις εσωτερικές πολιτικές και οικονομικές συνθήκες, τίποτα δεν αποκλείει ακραίες διακρίσεις στον τρόπο κατανομής του πλούτου, με ελάχιστους πολύ πλουσίους και πολλούς πολύ φτωχούς ανθρώπους. Κάτι με το οποίο δεν ασχολείται ο νόμος του Ρικάρντο, αφού δεν τον αφορά.
Στην ΕΕ, η εφαρμογή του ελεύθερου εμπορίου, στη βάση -υποτίθεται- του νόμου του συγκριτικού πλεονεκτήματος, αναδεικνύει τα παραπάνω προβλήματα και τις συνέπειές τους. Η Γερμανία βλέπει τα αποτελέσματα ταχύτερα από την Ελλάδα. Και όπως η οικονομική ισχύς εκτείνεται και σε άλλους τομείς, η ισχύς της Γερμανίας περιορίζει τις δυνατότητες της Ελλάδος, προκαλεί μια χρόνια δυσλειτουργία αυτής της χώρας και διαιωνίζει την υποτέλειά της. Αλλά και η απόδοση οποιουδήποτε πλεονεκτήματος διαθέτει η Ελλάδα διανέμεται στον πληθυσμό της άνισα.
Επιπλέον, ο νόμος του συγκριτικού πλεονεκτήματος δεν λειτουργεί στην Ευρώπη. Η Γερμανία δεν καθοδηγείται από τη θεωρία του Ρικάρντο, αλλά από τις δικές της ανάγκες. Δεν περιορίζεται στην εξαγωγή των προϊόντων της με το συγκριτικό πλεονέκτημα (ποιότητας και κόστους) στην εσωτερική της αγορά. Εξάγει όλα της τα προϊόντα, που είναι ανταγωνιστικά στην εξωτερική αγορά, επιτυγχάνοντας εκπληκτικό ποσοστό εσόδων, άνω του 50% του ΑΕΠ - το μισό από εξαγωγές στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Φρίντμαν προσθέτει ότι η Γερμανία, μετά τον πόλεμο, είχε εφαρμόσει μέτρα προστασίας της ανασυγκροτούμενης βιομηχανίας της από τον αμερικανικό συναγωνισμό, ενώ η Ελλάδα δεν διαθέτει σήμερα τέτοια προστασία (περιορισμών στις εισαγωγές).
το μπουκαλι το νερο ξεχασαν να παρουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήσυνηθως μια σαλατα κ ένα μπουκαλι νερο επαιρναν.
τελος παντων, μαζευε κ ας είναι κ ρογες
χαχαχα
ΤΣΙΠΡΑ ΠΑΨΕ ΝΑ ΑΝΑΜΑΣΑΣ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΤΩΝ EMBEDDED ECONOMISTS τυπου ΣΤΙΓΚΛΙΤΖ ΚΡΟΥΓΜΑΝ ΠΟΥ ΣΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΑΝ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥΣ...
στη ρίζα του ελληνικού προβλήματος είναι το ελεύθερο εμπόριο και το μέλλον του στην ΕΕ. Υπενθυμίζει ότι στη σύλληψη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν η ιδέα του ελευθέρου εμπορίου, ως κινητήριας δύναμης γενικής ανάπτυξης (και επομένως ενότητας και αλληλεγγύης), στηριζόμενη στη θεωρία / ιδεολόγημα που διατύπωσε ο Δαβίδ Ρικάρντο το 1817 περί συγκριτικού πλεονεκτήματος. Ο Ρικάρντο υποστήριζε ότι το ελεύθερο εμπόριο είναι επωφελές για όλους επειδή κάθε χώρα θα συγκέντρωνε την παραγωγική και εξαγωγική της προπάθεια στα προϊόντα όπου είχε το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στην εξωτερική αγορά. Θα προέκυπτε έτσι εσωτερική εξειδίκευση και εξωτερικός καταμερισμός, γενική αύξηση του εμπορίου και αύξηση των εσόδων για όλους.
Η θεωρία είναι κατ' αρχάς σωστή -γράφει ο Φρίντμαν-, αλλά είναι ατελής όταν υπολαμβάνει ένα έθνος (πολλώ δε μάλλον μια ένωση κρατών) ως ενιαίο υποκείμενο και όχι ως ενότητα διακριτών και διαφορετικών συμφερόντων. Και γι' αυτό έχει καλά αλλά και ολέθρια αποτελέσματα.
Η θεωρία του Ρικάρντο παραβλέπει τρία προβλήματα. Το πρώτο είναι ο παράγων του χρόνου. Ανάλογα με την αξία των πλεονεκτημάτων που διαθέτει κάθε έθνος, αντίστοιχα με το επίπεδο ανάπτυξής του, άλλα έθνη θα πλουτίσουν και γρήγορα με το ελεύθερο εμπόριο και άλλα θα επιτύχουν λιγότερο και σε πολύ μεγαλύτερο χρόνο - που μπορεί να είναι και γενεές. Και η απόσταση μεταξύ τους, που συνεχώς θα αυξάνεται, δημιουργεί δύο άλλα πολύ σοβαρά προβλήματα:
Άνισοι ρυθμοί οικονομικής ανάπτυξης καθιστούν την ταχύτερα αναπτυσσόμενη χώρα ισχυρότερη από τη βραδύτερα αναπτυσσόμενη. Και αυτή η ισχύς, που είναι επίσης γεωπολιτική και στρατιωτική, μπορεί να περιαγάγει ασθενέστερα οικονομικώς έθνη όχι μόνο σε θέση υποτέλειας αλλά και σε συνθήκες περαιτέρω μείωσης των αναπτυξιακών δυνατοτήτων τους και σε κατάσταση αναπηρείας σε τομείς άσχετους με την οικονομία.
Τελευταίο πρόβλημα είναι η άνιση κατανομή του πλούτου στο εσωτερικό των εθνών. Ανάλογα με τις εσωτερικές πολιτικές και οικονομικές συνθήκες, τίποτα δεν αποκλείει ακραίες διακρίσεις στον τρόπο κατανομής του πλούτου, με ελάχιστους πολύ πλουσίους και πολλούς πολύ φτωχούς ανθρώπους. Κάτι με το οποίο δεν ασχολείται ο νόμος του Ρικάρντο, αφού δεν τον αφορά.
Στην ΕΕ, η εφαρμογή του ελεύθερου εμπορίου, στη βάση -υποτίθεται- του νόμου του συγκριτικού πλεονεκτήματος, αναδεικνύει τα παραπάνω προβλήματα και τις συνέπειές τους. Η Γερμανία βλέπει τα αποτελέσματα ταχύτερα από την Ελλάδα. Και όπως η οικονομική ισχύς εκτείνεται και σε άλλους τομείς, η ισχύς της Γερμανίας περιορίζει τις δυνατότητες της Ελλάδος, προκαλεί μια χρόνια δυσλειτουργία αυτής της χώρας και διαιωνίζει την υποτέλειά της. Αλλά και η απόδοση οποιουδήποτε πλεονεκτήματος διαθέτει η Ελλάδα διανέμεται στον πληθυσμό της άνισα.
Επιπλέον, ο νόμος του συγκριτικού πλεονεκτήματος δεν λειτουργεί στην Ευρώπη. Η Γερμανία δεν καθοδηγείται από τη θεωρία του Ρικάρντο, αλλά από τις δικές της ανάγκες. Δεν περιορίζεται στην εξαγωγή των προϊόντων της με το συγκριτικό πλεονέκτημα (ποιότητας και κόστους) στην εσωτερική της αγορά. Εξάγει όλα της τα προϊόντα, που είναι ανταγωνιστικά στην εξωτερική αγορά, επιτυγχάνοντας εκπληκτικό ποσοστό εσόδων, άνω του 50% του ΑΕΠ - το μισό από εξαγωγές στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Φρίντμαν προσθέτει ότι η Γερμανία, μετά τον πόλεμο, είχε εφαρμόσει μέτρα προστασίας της ανασυγκροτούμενης βιομηχανίας της από τον αμερικανικό συναγωνισμό, ενώ η Ελλάδα δεν διαθέτει σήμερα τέτοια προστασία (περιορισμών στις εισαγωγές).
http://www.paron.gr/v3/new.php?id=91564&colid=37&catid=34&dt=2015-05-17