.Το γελαστό παιδί

I'll mourn your name and praise your fame, forever, my Laughing Boy.

Ο αρχηγός της εξέγερσης του Πάσχα Pádraig Anraí Mac Piarsach, (Πήρς),εκτελέστηκε στις 3 Μαΐου 1916. Στις 5 Μαίου άφησε την τελευταία του πνοή, «από απεργία πείνας μέσα στη φυλακή», (στα μπουντρούμια του Mountjoy) όπως είχε προβλέψει το 1958 ο Μπρένταν Μπήαν , το γελαστό παδί, ο Μπόμπι Σάντς.
Ο 27χρονος Ιρλανδός Μπόμπι Σαντς ξεκίνησε απεργία πείνας την 1η Μαρτίου του 1981, και μετά από 66 μέρες άφησε την τελευταία του πνοή. Αίτημά του να αναγνωριστεί ο ίδιος και όσοι κρατούμενοι προέρχονταν απ’ τον ΙΡΑ, ως πολιτικοί κρατούμενοι και όχι ως εγκληματίες του ποινικού δικαίου. Όταν ξεκίνησε την απεργία πείνας ήταν ένας ακόμα από τους πολλούς φυλακισμένους του ΙΡΑ, αλλά όταν πέθανε είχε γίνει θρύλος. Όπως ο Πήρσον.
Σε ηλικία 15 ετών, ο Σαντς παράτησε το σχολείο και έπιασε δουλειά σε ένα εργοστάσιο . Οι προτεστάντες συνάδελφοί του δεν ήθελαν δίπλα τους έναν καθολικό και ύστερα από τις συνεχείς απειλές, ο Μπόμπι αναγκάστηκε να αφήσει τη δουλειά του.
Το 1972, στρατολογήθηκε στον ΙΡΑ, αλλά συνελήφθη σχεδόν αμέσως και καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκισης για κατοχή όπλου. Αποφυλακίστηκε το 1976 και μέσα σε λίγους μήνες βρέθηκε πάλι φυλακισμένος, αυτή τη φορά με ποινή 14 ετών. Ο Μπόμπι Σαντς δεν θα έβγαινε ποτέ ζωντανός απ’ τη φυλακή.
Μέχρι το 1976, οι κρατούμενοι του ΙΡΑ, αντιμετωπίζονταν ως πολιτικοί κρατούμενοι και είχαν δικαιώματα που δεν ίσχυαν για τους κοινούς εγκληματίες. Μπορούσαν να φορούν πολιτικά ρούχα και όχι τις στολές της φυλακής, και δεν συμμετείχαν στις αναγκαστικές δουλειές της φυλακής. Το 1976 η βρετανική κυβέρνηση αφαίρεσε από τους φυλακισμένους του ΙΡΑ το στάτους του πολιτικού κρατούμενου με σκοπό να ποινικοποιήσει τη δράση τους.
Το 1980 ο ΙΡΑ αποφάσισε οι κρατούμενοι να αρχίσουν απεργίες πείνας για να τους αναγνωριστεί το ότι ήσαν πολιτικοί κρατούμενοι. Στην πρώτη απεργία συμμετείχαν σημαντικά στελέχη του ΙΡΑ, όπως ο Μπρένταν Χιουζ, ο Τόμι Μακίρνι, και ο Σον Μακένα .Μετά από 53 μέρες και ενώ ο Σον Μακένα βρισκόταν στο χείλος του θανάτου, η βρετανική κυβέρνηση «υποχώρησε» φραστικά, η απεργία έληξε, αλλά πολύ γρήγορα αποκαλύφθηκε ότι οι αόριστες υποσχέσεις, του Λονδίνου ουσιαστικά δεν άλλαζαν τίποτα. Η δεύτερη απεργία πείνας ξεκίνησε την 1η Μαρτίου του 1981,με τον Μπόμπι Σαντς. Τον ακολούθησαν και άλλοι κρατούμενοι. Πέντε μέρες μετά την έναρξη της απεργίας, πέθανε ο ανεξάρτητος βουλευτής Φρανκ Μαγκουάιρ, αφήνοντας κενή μια θέση στο κοινοβούλιο.
Ο ΙΡΑ κατέβασε τον Μπόμπι Σαντς ως υποψήφιο και τον Απρίλιο του 1981, εκλέχτηκε με το 52% των ψήφων. Ο Σαντς πέθανε στις 5 Μαΐου του 1981, μόλις 26 μέρες μετά τις εκλογές. Παρά την παγκόσμια «κατακραυγή», η Θάτσερ δεν υποχώρησε. Έως τις 21 Μαΐου πέθαναν άλλοι τρεις απεργοί πείνας. Στις 8 Ιουλίου πέθανε ο πέμπτος απεργός πείνας, ο Τζο Μακντόνελ. Στα τέλη του Ιουλίου , μετά τον θάνατο άλλων δύο κρατουμένων, οι οικογένειες των απεργών πείνας, σε συνεργασία με καθολικούς ιερείς που τους επέβλεπαν, αποφάσισαν να επέμβουν. Με εντολή των συγγενών τους, όποιος κρατούμενος έπεφτε σε κώμα, θα διέκοπτε αυτόματα την απεργία πείνας.
Μέσα στον Αύγουστο πέθαναν οι τελευταίοι τέσσερις απεργοί πείνας, οι οικογένειες των οποίων αρνήθηκαν να διακόψουν τη διαμαρτυρία τους. Η απεργία έληξε στις 3 Οκτωβρίου του 1981.

The Laughing Boy
by Brendan Behan

T'was on an August morning, all in the dawning hours,
I went to take the warming air, all in the Mouth of Flowers,
And there I saw a maiden, and mournful was her cry,
'Ah what will mend my broken heart, I've lost my Laughing Boy.

So strong, so wild and brave he was, I'll mourn his loss too sore,
When thinking that I'll hear the laugh or springing step no more.
Ah, cure the times and sad the loss my heart to crucify,
That an irish son with a rebel gun shot down my Laughing Boy.

Oh had he died by Pearse's side or in the GPO,
(Μακάρι να είχε πεθάνει στο πλευρό το Πήρς ή στο Ταχυδρομείο.Το Κεντρικό Ταχυδρομείο (GPO), ήταν το αρχηγείο των επαναστατών.
Killed by an English bullet from the rifle of the foe,
Or forcibly fed with Ashe lay dead in the dungeons of Mountjoy,
I'd have cried with pride for the way he died, my own dear Laughing Boy.
My princely love, can ageless love do more than tell to you,
Go raibh maith agat for all you tried to do,
For all you did, and would have done, my enemies to destroy,
I'll mourn your name and praise your fame, forever, my Laughing Boy.