Το Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Καρτέλ, οι Γερμανοί , και ο «αμερικανός φίλος»

του Σπύρου Χατζάρα

Όσο περνούν οι μέρες γίνεται ακόμα πιο σαφές ότι «δεν υπάρχει αμοιβαία επωφελής συμφωνία με τη Διεθνή Χρηματοπιστωτική Χούντα».
Έφτασε η στιγμή όπου ούτε οι Αριστεροί ούτε οι Γερμανοί δεν μπορούν να περισσότερες παραχωρήσεις.
Η κακιά φιλανδέζα για λογαριασμό της ομάδας του Σακάτη απάντησε στον αμερικανό φίλο μας. «Η νέα πρόταση Τσίπρα περιλαμβάνει τρία αιτήματα. Επέκταση αποπληρωμής του χρέους ή κούρεμα, που δεν είναι δυνατό να γίνουν δεκτά, αλλά το αίτημα για τον ESM και νέο πρόγραμμα, μπορεί να αντιμετωπιστεί με τις επίσημες διαδικασίες».
Νέα ρευστότητα μπορεί να δοθεί με νέους αυστηρού όρους.
Ο Γάλλος φίλος μας, ο αριστερός κ. Σαπέν μίλησε αόριστα για μια συμφωνία πριν από το δημοψήφισμα, «που θα ανοίγει το δρόμο για επιστροφή της Ελλάδας στη σταθερότητα και που θα καθησυχάζει την Ευρώπη και τον κόσμο». Όταν όμως λέει, να «καθησυχάζει την Ευρώπη και τον κόσμο», εννοεί , «σύμφωνα με τη Γερμανική πολιτική».

Το ότι, « η ελληνική κρίση θα μπορούσε να οδηγήσει σε κατάρρευση του ευρώ», αποτελεί τη καρδιά της Γερμανικής προπαγάνδας, και η «αυστηρότητα» και τα μέτρα λιτότητας, επιβάλλονται για να «καθησυχάσουν οι αγορές» στην Ευρώπη και τον κόσμο.
Ο φόβος της Γερμανίας, είναι, ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να αποτελέσει προηγούμενο για την υπόλοιπη Ευρώπη. Αυτό είναι το ζήτημα.
Αν οι Γερμανοί, δεχόντουσαν η Ελλάδα να αλλάξει ριζικά την πολιτική της και να αποφύγει την οικονομική και κοινωνική καταστροφή, στη συνέχεια, σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι λαοί , θα μπορούσαν να αποφασίσουν να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο. Οι Γερμανοί και οι αγορές δεν είναι σε θέση να δεχτούν αυτό τον κίνδυνο. Η Ευρωπαϊκή αγορά, είναι η Γερμανική αγορά.
Το 25% του Γερμανικού ΑΕΠ προέρχεται από την ΕΕ, και κάθε αμφισβήτηση του Γερμανικού Ελέγχου στην ΕΕ, που επεβλήθη μέσω ΕΚΤ και Ούρογκρουπ, απειλεί το εμπόριο και την οικονομική και κοινωνική σταθερότητα της Γερμανίας.
Ο στόχος του Βερολίνου είναι να κρατήσει ισχυρό όχι μόνο το ευρώ, αλλά και την Ζώνη Γερμανικού Εμπορίου και την ισχύ της νομενκλατούρας των Βρυξελλών, πάνω στην ευρωπαϊκή οικονομία. Και αυτά περάνε μέσα από ένα καλό γερμανικό μάθημα στους Έλληνες.
  Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές υποσχόμενος την άμβλυνση των μέτρων λιτότητας, και ότι οι πιστωτές θα αναλάβουν ένα μέρος από το βάρος του χρέους. Η άποψη των πιστωτών και του Βάιντμαν, και επομένως της «Γερμανίας» είναι ότι ο οφειλέτης είναι υπεύθυνος για το χρέος, και ότι οι ίδιοι «κανόνες», ισχύουν για όλους.
Οι αγορές δεν μπορεί να δεχτούν ειδικές ρυθμίσεις εκτός και είναι υποχρεωμένες. Οι προτάσεις για κούρεμα του ελληνικού χρέους έχουν μια παγκόσμια διάσταση.
Αλλά αν οι άλλοι βλέπουν την Ελλάδα ως προπομπό για γεγονότα, και όχι ως εξαίρεση, απομένει η μονομερής αναδιάρθρωση του χρέους.
«Ο φόβος των πιστωτών» δεν αφορά της επιπτώσεις από την αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ αλλά από τον κατακλυσμό της μονομερούς ρύθμισης του χρέους και από τη συνειδητοποίηση ότι η επιστροφή στη νομισματική κυριαρχία δηλαδή στο εθνικό νόμισμα και στο Εθνικό Κράτος μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Η απειλή για το μοντέλο της αυτοκρατορίας των τραπεζιτών είναι το ζήτημα, και για αυτό και οι άνωθεν συστάσεις.
Το συντονιστικό Κέντρο , η Ουάσιγκτον, δεν αμφισβητεί τα δικαιώματα του Βερολίνου, αλλά συμβουλεύει μια μετριοπάθεια, διότι, αν δεν νικήσει η συμμαχία, Αντωνάκη-Φώφης-Οχετού, τότε όλο το οικοδόμημα μπορεί να αρχίσει να γέρνει. Και όπως λένε οι Κινέζοι, ένα τεράστιο ταξίδι αρχίζει πολύ απλά με το πρώτο βήμα. 
  Η χρεοκοπία των τραπεζών και η μονομερής διαγραφή του χρέους θα δημιουργούσε χάος στην Ελλάδα για κάποιο χρονικό διάστημα, αφού οι χρηματοπιστωτικές αγορές θα ήταν κλειστές για τους Έλληνες αλλά, θα είχαμε τη δύναμη του ελέγχου του συναλλάγματος, και χωρίς το βάρος του χρέους θα ανακτούσαμε τον ανταγωνισμό μας και το ελληνικό εμπόριο και η ελληνική παραγωγή θα ανέκαμπταν.