Γράφει ο Σπύρος Χατζάρας . Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΟΡΗΓΟ. Ανένδοτος για να φύγουν οι Ψεύτες,οι κλέφτες,και οιΠροδότες.«Ου δη πάτριον εστί ηγείσθαι τους επήλυδας των αυτοχθόνων….»...
▼
15/7/15
Η Μαθηματική λογική του Λαφαζάνη
«Εντός εκτός και επί τα αυτά».
Η φόρμουλα της αριστερής επαναστατικής σκέψης. {10-5-5, 6/2+8, 20x15, 11+7=18} Δέκα μείον πέντε μείον πέντε, έξι δια δύο συν οκτώ, είκοσι φορές το δεκαπέντε,έντεκα κι επτά δεκαοκτώ.
« Κατά την καταστροφή της Νάουσας, τον Απρίλιο του 1822, από τον Αβδούλ Αμπούδ, εξακόσιοι Εβραίοι, που ακολουθούσαν το ασκέρι του αιμοβόρου Τούρκου πασά, άποτελέσανε πραγματικό σώμα δημίων και βασανιστών. Απερίγραπτα είναι τα όσα έκαναν στον άμαχο πληθυσμό της μαρτυρικής αυτής πόλεως ».
Ο αγωνιστής του 1821, γραμματεύς του Κανάρη και μετέπειτα βουλευτής Σύρου Ανδρέας Μάμουκας {1801 - 1884} έχει περιγράψει σαν αυτόπτης μάρτυς τα αίμοσταγή Εβραϊκά εγκλήματα
Η μανία των Εβραίων κατά των Ελλήνων βεβαιώνει « ήτο απερίγραπτος » ενω λέγει, ότι δεν μπορεί να εκφράσει τον τρόπο με τον όποιο οι Ιουδαίοι μετεχειρίζονται τα νεκρά σώματα των Ελλήνων. Αξιοσημείωτον είναι ότι αποκαλεί τους Εβραίους
« μεμισημένον γένος εις όλον τον κόσμον » και κατόπιν αναφέρει ότι οι Εβραίοι δεν συνεκινούντο πρό των γυμνών κρεμασμένων Ελλήνων, αλλά τους κατεκομμάτιαζαν « ως κρέας έν μακέλλω » {σφαγείον}.
Χιακόν Αρχείον
τόμος 1ος, έκδ. «Αρχείων της Νεωτέρας Ελληνικής Ιστορίας» Αθήναι 1924, σελ. 314-315}.
« Τών Εβραίων των πρό χρόνων ευρισκομένων επάνω εις τήν Χίον η μανία ήτον απερίγραπτος.
Η επιθυμία ήν είχον άκούοντες και βλέποντες τάς καθ' ήμέραν σφαγάς των Χριστιανών ήτον αχόρταστος, και ηύχοντο να μην ήθελε διασωθή κανείς, όταν έβλεπον μερικούς Χριστιανούς βαλμένους εις την σκοτεινήν φυλακήν, από την οποίαν ήλπίζετο να γλυτώσουν η κατά των ενεχύρων της χώρας οργή των ούτε διά στόματος είνε δυνατόν να έκφρασθή, ούτε διά γράμματος να έξηγηθή, και μάλιστα κατά του Ίερού Μητροπολίτου ηύχοντο να τοις παραδοθή από την διοίκησιν ζωντανός, διά να τον μεταχειρισθούν καθώς ήθελον εκείνοι, ως ουχί μίαν η δύο φοραίς, αλλά καθ' ήμέραν τους άκουα να λέγουν.
Η φαντασία σου λοιπόν άς κρίνη με ποίον τρόπον έμεταχειρίσθησαν τα των αθώων εκείνων νεκρά σώματα, όταν τοις έσυγχωρήθη από την διοίκησιν να τα κατεβάσουν από την άγχόνην, άλλα την ιδίαν έκείνην ήμέραν και άλλα την έρχομένην.
Ούτ' εγώ ο ίδιος όπου έγινα αυτόπτης να σ' εκφρασθώ κατ'άξίαν {δεν} δύνομαι. Δεν είναι ούτε θαύμα, ούτε υπερβολή, όπως αν το φρόνησης. Διότι εάν τον ίδιον Κύριον της δόξης έσταύρωσαν, πόσον περισσοτέραν σκληρότητα έπρεπε να δείξωσιν εις τους αυτόν σεβόμενους, και μάλιστα εις ανθρώπους ενός έθνους, από το όποιον δεν άπελάμβανον παρ' ύβρεις και ονείδη πάσας τάς ημέρας, ως είναι και μεμισημένον γένος εις όλον τον κόσμον εις ανθρώπους, λέγω, κατά των οποίων πρίν συλληφθή είναι προσεκολλημένον έμφύτως το άσπονδον μίσος του.
Κρίνε σύ με ποίαν σκληρότητα έτραβήχθησαν γυμνά διά να ριφθώσιν εις την θάλασαν, άμοιρα της συμπαθέστατης εις την ανθρωπότητα ταφής και των θρησκευτικών εθίμων.
Ώς και οι είς τους οποίους έσώζετο όλίγη συμπάθεια Τούρκοι τα έσυμπόνεσαν, διότι οι έκ του κοινού των λαού, είς όσους δεν υπήρχε το της φύσεως συμπαθητικόν, άλλ' η κτηνώδης εκδικητική μανία, άφησαν έπί ημέρας ύστερον κρεμάμενα είς έν των εκεί πλησίον της Καινούριας βρύσεως δένδρων σώματα τινα από τα των ιδίων ενεχύρων, ενώ τα λοιπά είχον συγχωρήσει είς τους καταράτους Εβραίους να τα κατεβάσωσι και τα ρίψωσιν εις την θάλασσαν.
Ουδέ ούτω δε κρεμάμενα γυμνά έκαμψαν την σκληρότητα των, επειδή ενώ παραπορεύομενοι έβλασφήμουν την θείαν πίστιν και έσατύριζον τον χριστιανισμόν δεν έλειψαν και νά τα κατακομματιάσουν ώς κρέας έν μακέλλω ».
Καταλιπών δέ φρουρόν Αρμενίας Αφράνιον αυτός εβάδιζε δια τών περιοικούντων τον Καύκασον εθνών άναγκαίως έπϊ Μιθριδάτην. Μέγιστα δε αυτών εστίν έθνη, Αλβανοί και Ίβηρες
Στράβωνος Γεωγραφία :
Εν αυτή δέ τη Αρμενία πολλά μέν όρη, πολλά δέ οροπέδια, έν οις ουδ αμπελος φύεται ραδίως. Πολλοί δε αύλωνες οί μέν μέαως, οι δέ και σφόδρα εύδαίμονες.. Καθάπερ τό Άραξηνόν πεδίον, δι ού ο Άράξης ποταμός ρέων εις τά άκρα της Αλβανίας και την Κασπίαν εκπίπτει θάλασσαν.
Στέφανος Βυζάντιος, φιλόσοφος και γεωγράφος (4ου αιώνα μ.Χ.)
Αλβανία χώρα προς τοις ανατολικοίς Ίβηρσιν. Εκεί δε και το έθνος οι Αλβανοί, ποιμενικοί και μετρίως πολεμικοί μεταξύ Ιβήρων και Κασπίας. Υπόκειται δε τη Σαρματία προς μεν τω Πόντω η Κολχική προς δε τή Κασπία η Αλβανία.
ΑΛΒΑΝΙΑ: υπό των νεωτέρων γεωγράφων καλείται μία των επαρχιών της Ευρωπαϊκής Τουρκίας εκτεινομένη παρά το Αδριατικόν και το Ιόνιον πέλαγος και περιλαμβάνουσα δύο διακεκριμένας Επαρχίας των αρχαίων γεωγράφων την Ιλλυρίαν και Ήπειρο
Η χώοα αυτή κατά τόν μεταίωνα εκαλείτο Αρβανέσση νύν δε καλείται Αρναούτ μέν υπο των Οθωμανών, Σκίπερη δέ υπό τών εγχωρίων ήτοι των Αλβανών οίτινες και εαυτούς όνομάζουσι σκιπετάρους.
Οί κάτοικοι της εκτεταμένης ταύτης επαρχίας διαφέρουσιν από αλλήλων κατά τε την εθνικότητα την γλώσσαν και την θρησκείαν διότι το μέν μεσημβρινόν μέρος της Αλβανίας ήτοι την κυρίως Ήπειρον οικούσιν οί Ηπειρώται, όντες ομόγλωσσοι και Ομόθρησκοι με τους λοιπούς Έλληνας, το δε αρκτικόν ήτοι την Ιλλυρίαν, ήτις και δύναται νά ονομασθεί κυρίως Αλβανία κατοικούσιν οί Αλβανοί ανάμικτοι οντες μετά Σέρβων καϊ Οθωμανών καί Έλλήνων.
Εκτός της αλβανικής γλώσσης η οποία διαιρείται εις πολλάς διαλέκτους και ιδιώματα, λαλείται έτι εν τη Αλβανία καί η Ελληνική, η τουρκική κλπ.
Εθνος σκυθικόν κατοικούν παρά τον Βόλναν ποταμόν της Σαρματίας, τον παρά Ελλησι Βορυσθένην.
Κατά το έτος 485 το βάρβαρον αυτό έθνος άγρίως και ληστρικώς έπεσκέφθη την Θράκην και κατά της ιδίας αυτής επαρχίας επανέλαβε τάς λεηλασίας και έπιδρομάς του, κατά τα έτη 479 και 501.
Μετά ταϋτα συνενωθέντες μετά των Αβάρων καί Σλαβίνων συγκατώκουν εις Παιονίαν και Δακίαν. Εν έτει δε 538 έπι της βασιλείας του Ιουστιανού επιδραμόντες μετά των Αβάρων την Μοισίαν
"Χρονογραφία της Ηπείρου και των όμορων Ελληνικών και Ιλλυρικών"
"Σύνολο 16 μα ας τα ξαναδώ!" Συνεχίζει με το κουπλέ: "Αν κοιμηθώ νωρίς θα σηκωθώ νωρίς θα ξεκινήσω νωρίς και θα παρκάρω νωρίς αν κοιμηθώ αργά, θα σηκωθώ αργά κι όταν θα ψάχνω για θέση θα `ν’ αργά" Αν αφυπνισθούμε νωρίς, αλλιώς αν αφυπνισθούμε αργά...
Λουκιανός Κηλαηδόνης 1978, Κάπου την έχουμε πατήσει κι οι δυό http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=17116
Eίσβολή των εβραίων στη Νάουσα:
ΑπάντησηΔιαγραφή« ...oι δέ
θρασύδειλοι εχθροί του Χριστιανισμού Ιουδαίοι της Θεσσαλονίκης,
τρέχοντες, αυθορμήτως έγένοντο δήμιοι, σφαζοντες ως ζώα τους ανθρώπους.
Φρίκη κατελάμβανε πάσαν ψυχήν ζώσαν διά τάς τρομερωτάτας άνοσιουργίας
αυτών, και έν τούτοις ουδεμία των βαρβάρων εκείνων ψυχών ελάμβανε το
ελάχιστον αίσθημα οίκτου ».
Απομνημονεύματα του Λ. Κουτσονίκα {«Απομν. αγωνιστών 1821» τόμος 6ος,
σελ. 91}
« Κατά
την καταστροφή της Νάουσας, τον Απρίλιο του 1822, από τον Αβδούλ
Αμπούδ, εξακόσιοι Εβραίοι, που ακολουθούσαν το ασκέρι του αιμοβόρου
Τούρκου πασά, άποτελέσανε πραγματικό σώμα δημίων και βασανιστών.
Απερίγραπτα είναι τα όσα έκαναν στον άμαχο πληθυσμό της μαρτυρικής αυτής
πόλεως ».
Χ. Στασινοπούλου: «Λεξικό
Ελληνικής Επαναστάσεως 1821» τόμος Β, σελ. 65, λ. «Εβραίοι»
Ο αγωνιστής του 1821, γραμματεύς του Κανάρη και μετέπειτα βουλευτής
ΑπάντησηΔιαγραφήΣύρου Ανδρέας Μάμουκας {1801 - 1884} έχει περιγράψει σαν αυτόπτης μάρτυς
τα αίμοσταγή Εβραϊκά εγκλήματα
Η μανία των Εβραίων κατά των Ελλήνων
βεβαιώνει « ήτο απερίγραπτος » ενω λέγει, ότι δεν μπορεί να
εκφράσει τον τρόπο με τον όποιο οι Ιουδαίοι μετεχειρίζονται τα νεκρά
σώματα των Ελλήνων. Αξιοσημείωτον είναι ότι αποκαλεί τους Εβραίους
« μεμισημένον γένος εις όλον τον κόσμον » και κατόπιν αναφέρει ότι οι
Εβραίοι δεν συνεκινούντο πρό των γυμνών κρεμασμένων Ελλήνων, αλλά τους
κατεκομμάτιαζαν « ως κρέας έν μακέλλω » {σφαγείον}.
Χιακόν
Αρχείον
τόμος 1ος, έκδ. «Αρχείων της
Νεωτέρας Ελληνικής Ιστορίας» Αθήναι 1924, σελ. 314-315}.
« Τών Εβραίων των πρό χρόνων
ΑπάντησηΔιαγραφήευρισκομένων επάνω εις τήν Χίον η μανία ήτον απερίγραπτος.
Η επιθυμία ήν
είχον άκούοντες και βλέποντες τάς καθ' ήμέραν σφαγάς των Χριστιανών
ήτον αχόρταστος, και ηύχοντο να μην ήθελε διασωθή κανείς, όταν έβλεπον
μερικούς Χριστιανούς βαλμένους εις την σκοτεινήν φυλακήν, από την οποίαν
ήλπίζετο να γλυτώσουν η κατά των ενεχύρων της χώρας οργή των ούτε διά
στόματος είνε δυνατόν να έκφρασθή, ούτε διά γράμματος να έξηγηθή, και
μάλιστα κατά του Ίερού Μητροπολίτου ηύχοντο να τοις παραδοθή από την
διοίκησιν ζωντανός, διά να τον μεταχειρισθούν καθώς ήθελον εκείνοι, ως
ουχί μίαν η δύο φοραίς, αλλά καθ' ήμέραν τους άκουα να λέγουν.
Η φαντασία σου λοιπόν άς κρίνη με ποίον τρόπον έμεταχειρίσθησαν τα των
αθώων εκείνων νεκρά σώματα, όταν τοις έσυγχωρήθη από την διοίκησιν να τα
κατεβάσουν από την άγχόνην, άλλα την ιδίαν έκείνην ήμέραν και άλλα την
έρχομένην.
Ούτ' εγώ ο ίδιος όπου έγινα αυτόπτης να σ' εκφρασθώ κατ'άξίαν
{δεν} δύνομαι. Δεν είναι ούτε θαύμα, ούτε υπερβολή, όπως αν το
φρόνησης. Διότι εάν τον ίδιον Κύριον της δόξης έσταύρωσαν, πόσον
περισσοτέραν σκληρότητα έπρεπε να δείξωσιν εις τους αυτόν σεβόμενους,
και μάλιστα εις ανθρώπους ενός έθνους, από το όποιον δεν άπελάμβανον
παρ' ύβρεις και ονείδη πάσας τάς ημέρας, ως είναι και μεμισημένον γένος
εις όλον τον κόσμον εις ανθρώπους, λέγω, κατά των οποίων πρίν συλληφθή
είναι προσεκολλημένον έμφύτως το άσπονδον μίσος του.
Κρίνε σύ με ποίαν
σκληρότητα έτραβήχθησαν γυμνά διά να ριφθώσιν εις την θάλασαν, άμοιρα
της συμπαθέστατης εις την ανθρωπότητα ταφής και των θρησκευτικών εθίμων.
Ώς και οι είς τους οποίους έσώζετο όλίγη συμπάθεια Τούρκοι τα
έσυμπόνεσαν, διότι οι έκ του κοινού των λαού, είς όσους δεν υπήρχε το
της φύσεως συμπαθητικόν, άλλ' η κτηνώδης εκδικητική μανία, άφησαν έπί
ημέρας ύστερον κρεμάμενα είς έν των εκεί πλησίον της Καινούριας βρύσεως
δένδρων σώματα τινα από τα των ιδίων ενεχύρων, ενώ τα λοιπά είχον
συγχωρήσει είς τους καταράτους Εβραίους να τα κατεβάσωσι και τα ρίψωσιν
εις την θάλασσαν.
Ουδέ ούτω δε κρεμάμενα γυμνά έκαμψαν την σκληρότητα
των, επειδή ενώ παραπορεύομενοι έβλασφήμουν την θείαν πίστιν και
έσατύριζον τον χριστιανισμόν δεν έλειψαν και νά τα κατακομματιάσουν ώς
κρέας έν μακέλλω ».
Πλούταρχος
ΑπάντησηΔιαγραφή(βίοι παράλληλοι)
Καταλιπών δέ φρουρόν
Αρμενίας Αφράνιον αυτός εβάδιζε δια τών περιοικούντων τον Καύκασον εθνών
άναγκαίως έπϊ Μιθριδάτην. Μέγιστα δε αυτών εστίν έθνη, Αλβανοί και
Ίβηρες
Στράβωνος Γεωγραφία :
Εν αυτή δέ τη Αρμενία πολλά μέν
όρη, πολλά δέ οροπέδια, έν οις ουδ αμπελος φύεται ραδίως. Πολλοί δε
αύλωνες οί μέν μέαως, οι δέ και σφόδρα εύδαίμονες.. Καθάπερ τό Άραξηνόν
πεδίον, δι ού ο Άράξης ποταμός ρέων εις τά άκρα της Αλβανίας και την
Κασπίαν εκπίπτει θάλασσαν.
Στέφανος Βυζάντιος, φιλόσοφος και γεωγράφος (4ου αιώνα μ.Χ.)
Αλβανία
χώρα προς τοις ανατολικοίς Ίβηρσιν. Εκεί δε και το έθνος οι Αλβανοί,
ποιμενικοί και μετρίως πολεμικοί μεταξύ Ιβήρων και Κασπίας. Υπόκειται
δε τη Σαρματία προς μεν τω Πόντω η Κολχική προς δε τή Κασπία η Αλβανία.
ΑΡΡΙΑΝΟΥ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΝΑΒΑΣΙΣ, ΒΙΒΛΙΟ Γ'
Ἐτάχθη δὲ αὐτῷ ἡ στρατιὰ ὧδε.
ἑάλω γὰρ ὕστερον ἡ τάξις, ἥντινα ἔταξε
Δαρεῖος, γεγραμμένη, ὡς λέγει Ἀριστόβουλος. τὸ μὲν εὐώνυμον αὐτῷ κέρας
οἵ τε Βάκτριοι ἱππεῖς εἶχον καὶ ξὺν τούτοις Δάαι καὶ Ἀραχωτοί.
ἐπὶ δὲ
τούτοις Πέρσαι ἐτετάχατο, ἱππεῖς τε ὁμοῦ καὶ πεζοὶ ἀναμεμιγμένοι, καὶ
Σούσιοι ἐπὶ Πέρσαις, ἐπὶ δὲ Σουσίοις Καδούσιοι. αὕτη μὲν ἡ τοῦ εὐωνύμου
κέρως ἔστε ἐπὶ τὸ μέσον τῆς πάσης φάλαγγος τάξις ἦν. κατὰ δὲ τὸ δεξιὸν
οἵ τε ἐκ Κοίλης Συρίας καὶ οἱ ἐκ τῆς μέσης τῶν ποταμῶν ἐτετάχατο, καὶ
Μῆδοι ἔτι κατὰ τὸ δεξιόν, ἐπὶ δὲ Παρθυαῖοι καὶ Σάκαι, ἐπὶ δὲ Τόπειροι
καὶ Ὑρκάνιοι, ἐπὶ δὲ Ἀλβανοὶ καὶ
Σακεσεῖναι, οὗτοι μὲν ἔστε ἐπὶ τὸ μέσον τῆς πάσης φάλαγγος.
κατὰ τὸ
μέσον δέ, ἵνα ἦν βασιλεὺς Δαρεῖος, οἵ τε συγγενεῖς οἱ βασιλέως ἐτετάχατο
καὶ οἱ μηλοφόροι Πέρσαι καὶ Ἰνδοὶ καὶ Κᾶρες οἱ ἀνάσπαστοι καλούμενοι
καὶ οἱ Μάρδοι τοξόται....
Γαλλική
ΑπάντησηΔιαγραφήεγκυκλοπαίδεια
το έτος 1862
ΑΛΒΑΝΙΑ: υπό των νεωτέρων γεωγράφων καλείται μία των
επαρχιών της Ευρωπαϊκής Τουρκίας εκτεινομένη παρά το Αδριατικόν και το
Ιόνιον πέλαγος και περιλαμβάνουσα δύο διακεκριμένας Επαρχίας των αρχαίων
γεωγράφων την Ιλλυρίαν και Ήπειρο
Η χώοα αυτή κατά τόν μεταίωνα
εκαλείτο Αρβανέσση νύν δε καλείται Αρναούτ μέν υπο των Οθωμανών, Σκίπερη
δέ υπό τών εγχωρίων ήτοι των Αλβανών οίτινες και εαυτούς όνομάζουσι
σκιπετάρους.
Οί κάτοικοι της εκτεταμένης ταύτης επαρχίας διαφέρουσιν από
αλλήλων κατά τε την εθνικότητα την γλώσσαν και την θρησκείαν διότι το
μέν μεσημβρινόν μέρος της Αλβανίας ήτοι την κυρίως Ήπειρον οικούσιν οί
Ηπειρώται, όντες ομόγλωσσοι και Ομόθρησκοι με τους λοιπούς Έλληνας, το
δε αρκτικόν ήτοι την Ιλλυρίαν, ήτις και δύναται νά ονομασθεί κυρίως
Αλβανία κατοικούσιν οί Αλβανοί ανάμικτοι οντες μετά Σέρβων καϊ Οθωμανών
καί Έλλήνων.
Εκτός της αλβανικής γλώσσης η οποία διαιρείται εις πολλάς
διαλέκτους και ιδιώματα, λαλείται έτι εν τη Αλβανία καί η Ελληνική, η
τουρκική κλπ.
Βούλγαροι:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕθνος σκυθικόν κατοικούν παρά τον
Βόλναν ποταμόν της Σαρματίας, τον παρά Ελλησι Βορυσθένην.
Κατά το έτος
485 το βάρβαρον αυτό έθνος άγρίως και ληστρικώς έπεσκέφθη την Θράκην και
κατά της ιδίας αυτής επαρχίας επανέλαβε τάς λεηλασίας και έπιδρομάς
του, κατά τα έτη 479 και 501.
Μετά ταϋτα συνενωθέντες μετά των Αβάρων
καί Σλαβίνων συγκατώκουν εις Παιονίαν και Δακίαν. Εν έτει δε 538 έπι της
βασιλείας του Ιουστιανού επιδραμόντες μετά των Αβάρων την Μοισίαν
"Χρονογραφία της Ηπείρου και των όμορων
Ελληνικών και Ιλλυρικών"
"Σύνολο 16 μα ας τα ξαναδώ!"
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνεχίζει με το κουπλέ:
"Αν κοιμηθώ νωρίς θα σηκωθώ νωρίς
θα ξεκινήσω νωρίς και θα παρκάρω νωρίς
αν κοιμηθώ αργά, θα σηκωθώ αργά
κι όταν θα ψάχνω για θέση θα `ν’ αργά"
Αν αφυπνισθούμε νωρίς,
αλλιώς αν αφυπνισθούμε αργά...
Λουκιανός Κηλαηδόνης 1978,
Κάπου την έχουμε πατήσει κι οι δυό
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=17116