Yπάρχει και το ΕΠΟΣ των αργυρώνητων του 1940

του Σπύρου Χατζάρα


Στις τελευταίες ώρες της ελληνικής «Πομπηίας», ενώ στην Αθήνα είχε καταρρεύσει το σύμπαν, και είχε εκτελεστεί από τον Διακο ο Κορυζής , που υποστήριξε την ανακωχή, και ο Γεώργιος είχε αναθέσει την εντολή στον Κοτζιά, η επιστολή του μητροπολίτη Ιωαννίνων Σπυρίδωνα, του αντιστράτηγου Δεμέστιχα και του υποστράτηγου Γ. Μπάκου προς τον Τσολάκογλου με την οποία τον καλούσαν, ως αρχαιότερο, να παρακάμψει τον Πιτσίκα και τον Παπάγο και να αναλάβει τη διοίκηση της στρατιάς, για να ζητήσει ανακωχή, τόνιζε: 
 «Δεν πρέπει να ανεχθώμεν να μας προδίδουν οι εν Αθήναις ανάλγητοι και αργυρώνητοι ούτε πρέπει να ανεχθώμεν το αίσχος να μας διοική ο ανόητος Κοτζιάς και να κανονίζη την τύχην της Πατρίδος και των σφαγιαζομένων τέκνων της».
  Την επομένη, στην Αθήνα κυκλοφόρησε η προκήρυξη του Ανδρέα Κονδάκη στην οποία μεταξύ άλλων αναφερόταν: «...Οι συμμορίται της βλεδυράς 4ης Αυγούστου, εν γνώσει του αναποφεύκτου της εθνικής συμφοράς, έθεσαν εν κινδύνω αυτήν την ύπαρξιν της Ελληνικής φυλής, δολίως παρασύραντες εκ νέου την πτωχήν Ελλάδα με το μέρος των πλουτοκρατών και του Διεθνούς Εβραιομασσωνισμού... Ο δε ξένος προς την Ελληνικήν ψυχήν πρώην Βασιλεύς Γεώργιος Β’, τον οποίον δι’ εξαπατήσεως του λαού εγκατέστησεν εν Ελλάδι η διεθνής πλουτοκρατία, όστις ήθελε να παριστάνη τον Λεωνίδαν των Θερμοπυλών, αυτός εδραπέτευσε διά νυκτός εξ Αθηνών πριν ακόμη ο κίνδυνος εμφανισθή καν εις Θερμοπύλας...».

Οι συμμορίτες της βλεδυράς 4ης Αυγούστου και οι προδότες αργυρώνητοι των Αθηνων, είναι σαφείς πολιτικές θέσεις των στρατηγών και του μητροπολίτη. Όλοι είχαν καταλάβει τον ρόλο του Βασιλιά και της πονηράς Αλβιώνος.
  Απόλυτα χαρακτηριστικό είναι το σχόλιο του Εντυ Μάγιερς προς το Συμμαχικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής. «Οι βασιλόφρονες δεν έχουν καμιά πολιτική δύναμη στη χώρα κι οι αρχηγοί τους μισούνται από τον Ελληνικό λαό. Ο στρατηγός Παπάγος δεν έχει καμιά επιρροή στον Ελληνικό στρατό και θεωρείται γελοίο υποκείμενο».

Οι αργυρώνυτοι και οι προδότες προσπαθούν ακόμα να δικαιώσουν την θυσία των Ελλήνων προς όφελος του «διεθνούς Εβραιομασσωνισμού» και εμφανίζουν το «γελοίο υποκείμενο», τον Παπάγο, ως «στρατάρχη» και αρχηγό της Νίκης. Αυτοί οι υπερασπιστές των αργυρώνητων προσπαθούν να βάλουν των Μεταξά και τον Παπάγο στο ίδιο τσουβάλι και λενε ότι «ο Ιωάννης Μεταξάς και ο Αλέξανδρος Παπάγος είχαν πολλούς αντιπάλους όσο ζούσαν».
Το πόσο μαζί ησαν φάινεται από το ημερολόγιο του Μεταξά όπου έγραφε: « Και μέσα εις όλα αυτά ο Παπάγος και το περιβάλλον του εδημιούργησαν το αποτακτικόν...».

Οι ενδιαφερόμενοι «διαμαρτύρονται» διότι οι επικρίσεις εκπορεύονται από την «άκρως αμφιλεγόμενη έκθεση του αντιστράτηγου Δημ. Καθηνιώτη που εκπονήθηκε με εντολή της δασολογικής κυβέρνησης Τσολάκογλου».
Ο Τσολάκογλου ανέθεσε σε μια τριμελή επιτροπή Αντιστρατήγων με πρόεδρο τον Δημ. Καθηνιώτη για να συντάξει μια έκθεση για τα ‘όσα έγιαναν πριν και μετά την ελληνοιταλική σύγκρουση και για να εντοπιστούν οι ευθύνες σε όλα τα επίπεδα. Η επιτροπή αυτή εργάστηκε για δυο περίπου χρόνια και συνέταξε ένα κείμενο 2.000 σελίδων. Η «έκθεση Καθενιώτη» συντάχθηκε ενώ ακόμη ήταν νωπά τα γεγονότα, και βασιζόταν στις καταθέσεις των διοικητών των μεγάλων μονάδων, οι οποίοι ζούσαν την εποχή εκείνη και στα έγγραφα στρατιωτικά ντοκουμέντα της εποχής, που τότε δεν είχαν ακόμα «πειραχτεί». Το βασικό συμπέρασμά της είναι κατηγορηματικό .
Η Ελλάδα ήταν απροετοίμαστη για τον πόλεμο και η ανώτατη ηγεσία του στρατεύματος ήταν ανίκανη και ο αρχιστράτηγος Αλ. Παπάγος διακατεχόταν από ηττοπάθεια.

Και η έκθεση Καθηνιώτη επεσήμανε ότι οι «αργυρώνητοι των Αθηνών» σκόρπισαν τα 400 εκ. για τα οχυρά ενώ για την οχύρωση της Ηπείρου ο Κατσιμήτρος και ο Μαυρογιάννης «έσκαβαν το χώμα με τα νύχια των», διαθέτοντες μόνον δύο εκατομμύρια, ενώ δεν έπιασε καθόλου το ζήτημα των «προμηθειών» των αργυρώνητων για τις «αγορές» αεροσκαφών, «τρίτης κατηγορίας».

Και ο Παπάγος, εν γνώσει του, άφησε ακάλυπτη την κοιλάδα του Στρυμόνα από όπου πέρασαν οι Γερμανοί και πήγαν στη Θεσσαλονίκη.

Τα ξημερώματα της 3ης Απριλίου 1941, στον μεθοριακό σιδηροδρομικό σταθμό του Νέου Καυκάσου, συναντήθηκαν ο Παπάγος και ο διοικητής του Βρετανικού Εκστρατευτικού Σώματος Αντιστράτηγος Ουίλσον με τον επικεφαλής του Α΄ Κλάδου του Γιουγκοσλαβικού Γενικού Επιτελείου στρατηγό Ραντιβόιε Γιάνκοβιτς. Ο Γιάνκοβιτς ζήτησε οι Βρετανοί να καταλάβουν θέσεις μεταξύ των Ελλήνων και των Γιουγκοσλάβων κοντά στη λίμνη Δοϊράνης και να καλύψουν την κοιλάδα του Στρυμόνα, διότι οι Γιουγκοσλάβοι δεν προλάβαιναν να επιστρατευθούν.

Ο Παπάγος επομένως ήξερε το κενό και δεν το κάλυψε. Αντίθετα ο Βασιλιάς επέβαλε στον Παπάγο την απομάκρυνση των τριών μεραρχιών που ήταν η εφεδρεία των Οχυρών, και τη μεταφορά τους στο Βέρμιο, εξασφαλίζοντας την περικύκλωση και των Οχυρών και της Στρατιάς της Ηπείρου.

Για να υπάρχουν ελπίδες άμυνας το αγγλικό εκστρατευτικό Σώμα μαζί με το γιουγκοσλαβικό 5ο Σώμα θα έπρεπε να οργανωθούν αμυντικά στις κοιλάδες του Αξιού, και του Στρούμιτσα, ώστε να ανακοπεί η δίοδος των γερμανικών αρμάτων προς τη Θεσσαλονίκη, και οι τρείς ελληνικές μεραρχίες να παραμείνουν στον Νέστο.

Αλλά είπαμε ο στόχος τους δεν ήταν η επιτυχής άμυνα, απέναντι στους Γερμανούς.