Η προετοιμασία του βενιζελικού πραξικοπήματος κατά της επανόδου της Βασιλείας της 1ης Μαρτίου 1935, πήρε μήνες και το γνώριζαν εκτός του Κονδύλη και του Βενιζέλου, όλες οι πρεσβείες. Σαν «έτοιμες από καιρό» τόσο η Βρετανία όσο και η Γαλλία έδωσαν βοήθεια στην κυβέρνηση των Αθηνών.
Στις 6 Μαρτίου κατέπλευσαν στο Φάληρο αγγλικά και γαλλικά πολεμικά πλοία.
Η κυβέρνηση Γιέφτιτς του βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας δάνεισε αεροπλάνα στην κυβέρνηση των Αθηνών και ο Μουσολίνι για να μην δυσαρεστήσει την Αγγλία συνέλαβε τον Πλαστήρα για να μην φθάσει στην Ελλάδα.
Ο Ι. Μεταξάς που μπήκε στην κυβέρνηση τότε ως Υπουργός Άνευ Χαρτοφυλακίου διαφωνούσε πλήρως με την επέμβαση των Αγγλων.
«Αγρια απόκρουσίς μου.- επ' ουδενί λόγω ξένοι- Προτιμοτέρα κατίσχυσις Βενιζέλου παρά επέμβασις ξένων», έγραψε στο ημερολόγιο του.
Για να καταλάβουμε τη σημασία του ρόλου της αγγλικής πρεσβείας, έχει τεράστια σημασία να σκεφτούμε τον ρόλο του απότακτου συνταγματάρχη Ευριπίδη Μπακιρτζή στις αγγλικές μυστικές υπηρεσίες μετά τη γερμανική κατοχή και τις σχέσεις με τους άγγλους των αδελφών Τσιγάντε και του Δημητρίου Ψαρρού ,
ο οποίος μετά την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων συνυπέγραψε τον Μάιο του 1941 μαζί με στελέχη του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ το ιδρυτικό σύμφωνο της αντιστασιακής οργάνωσης «Ελευθερία», και ανέλαβε στρατιωτικός υπεύθυνος της οργάνωσης.
Το πραξικόπημα των Βενιζελικών όμως , έπρεπε να γίνει «αναίμακτα» και έτσι οι πραξικοπηματίες παραδόθηκαν στις 11 Μαρτίου.
Ακριβώς όπως ο Ερντογάν, ο Κονδύλης και ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος των Παπάγου- Πλατή ξεκίνησαν εκκαθαρίσεις. Συνολικά μέχρι τις 14 Απριλίου του 1935, σε όλη την χώρα, είχαν παραπεμφθεί και δικαστεί 1.130 στρατιωτικοί και πολίτες.
Από αυτούς 60 καταδικάστηκαν σε θάνατο. Οι εκκαθαρίσεις στο στράτευμα την Αστυνομία και την Χωροφυλακή ήταν σαρωτικές.
Από το σύνολο των 5.000 αξιωματικών των τριών όπλων οι 1.500 είτε αποτάχθηκαν είτε αποστρατεύθηκαν.
Αποφασισμένη να προχωρήσει στην ολοκληρωτική εκκαθάριση του κρατικού μηχανισμού, από τα βενιζελικά στοιχεία, η κυβέρνηση Τσαλδάρη, κατάργησε την ισοβιότητα των δικαστικών και ανέστειλε τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Ακόμα, κατάργησε τη Γερουσία, διέλυσε τη Βουλή και προκήρυξε εκλογές Συντακτικής Συνέλευσης για τον Ιούνιο του 1935.
Η εμφύλια αλληλοσφαγή που δεν έγινε το 1935 έγινε από το 1943-44 μέχρι το 1949.
Αυτή είναι η ουσία του «Εμφυλίου», και όχι του συμμοριτοπολέμου στον οποίο πρωτοστάτησαν οι βασιλοκομμουνιστές .
Ο Εμφύλιος αφορά στους απότακτους και στους «Βασιλόπαιδες».
Μου κάνει εντύπωση ότι προβάλλεται ως μείζον πρόβλημα το πώς θα βρεις τους φανατικούς ανάμεσα στους μετριοπαθείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα το δηλώνουν οι ίδιοι! Με το πώς ντύνονται, τι τρώνε και πώς συμπεριφέρονται.
Φανατικός δεν είναι εκείνος που πυροδοτεί βόμβες.
Αυτός είναι δολοφόνος.
Φανατικός είναι εκείνος που αποδέχεται πως ένα «ιερό βιβλίο» καθορίζει, άκριτα, όλη την πορεία της ζωής του, είτε λέγεται «Κοράνι», είτε «Tαλμουδ», είτε «Κεφάλαιο» του Μαρξ.
ΟΧΙ_ΣΤΟ_ΤΖΑΜΙ
Αν μπορείτε να μας το κάνετε λίγο πιο λιανά το όλο θέμα, δεν νομίζω ότι το κατέχω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κίνημα του '35 έγινε γιατί οι βενιζελικοί δεν δεχόταν κατά κανένα τρόπο τη θέση της αντιπολίτευσης. Όλα τα άλλα είναι παραφιλολογίες. Μη έχοντες αντιληφθεί ότι ο Αγγλος επιθυμούσε πλέον ισχυρή Ελλάδα με ικανές ΕΔ, (μιας και οι επιούσιοι είχαν αρχίσει τις προετοιμασίες) νόμισαν ότι απλως θα επαναλάμβαναν το 1922 και όλα τα μετέπειτα κινήματα που επιχείρησαν. Αλλωστε είχαν ήδη αποκτήσει master στην οργάνωση κι εκτέλεση (νομίζω συνολικώς 17?)
ΑπάντησηΔιαγραφή