22 Δεκεμβρίου 1940: Η (δεύτερη) απελευθέρωση της Χειμάρρας

Να’ μουν πούλι να πέταγα,
να πήγαινα τ’ αψήλου,
ν’ αγνάντευα την Ήπειρο τη δόλια τη Χειμάρρα,
πώς πολεμούν τ’ αδέρφια μας, μαζί με τα παιδιά μας

Τις πρωινές ώρες, της Κυριακής 22ας Δεκεμβρίου τα πρώτα τμήματα του 6ου Συντάγματος Πεζικού (της Κορίνθου),το οποίο διοικούσε ο Συνταγματάρχης Παναγιώτης Ζαλαχώρης άρχισαν να εισέρχονται στην πόλη της Χειμμάρρας, από την οποία οι Ιταλοί είχαν αποσυρθεί το βράδυ του Σαββάτου εσπευσμένα, για να μην περικυκλωθούν, μετά την κατάληψη του αυχένα του Κούτσι δύο χιλιόμετρα νότια από το Τσίπι, από τον οποίο περνούσε ο δρόμος προς τη Χειμμάρρα.


Πολλοί ντόπιοι Έλληνες, όπως ο Θανάσης Κούστας, ο Αντώνης Κοκκαβέσης, ο Σάββας Πρίφτης, ο Πολυμέρης Κολιάκης, ο Π. Μπολάνος, ο Ν. Μπελέρης, ο Γ. Δημογιάννης, ο Σ. Λυκόκας, ο Γ. Μπρίγκος,ο Γ. Δήμας, ο Δ. Ζώτος,ο Ν. Ντούκος, Γρ. Πρίφτης, ο Π. Γκόρος αλλά και η ατρόμητη Κηπαριώτισσα Αναστασία Σάββα Οδήγησαν τους έλληνες στρατιώτες στην πόλη. Η είσοδος του Ελληνικού Στρατού ανακοινωθηκε από τις Καμπάνες.

Πρώτος μπήκε στην πόλη ο 10ος Λόχος του 6^ου ΣΠ.

Οι γαλανόλευκες βγήκαν στα παράθυρα και στα μπαλκόνια, και ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους. Στη συνέχεια , μετά τη Θεια Λειτουργία , στην παλιά μονή του Αγίου Κοσμά έγινε δοξολογία και λαός και στρατός έψαλαν το «Χριστός Ανέστη» και ας ήταν παραμονές Χριστουγέννων. 

 Η κατάληψη της Χειμμάρρας εορτάστηκε με λαμπρότητα στην υπόλοιπη Ελλάδα, και με απόφαση της κυβέρνησης, ορίστηκε τριήμερος σημαιοστολισμός όλων των δημοσίων κτηρίων. Η κατάληψη της πόλης οδήγησε στην ανύψωση του φρονήματος των ελληνικών στρατευμάτων αλλά και του ελληνικού λαού.

Η γραμμή του μετώπου αναπτύχθηκε από τον Σκουταρά, στα βόρεια της Χειμάρρας μέχρι την κορυφή Αυγό των Ακροκεραυνείων. Εκεί ψηλά στα Ακροκεραύνεια, στα χιόνια, ο στρατός μας πέρασε όλον τον χειμώνα του 1940-41 και επιβίωσε μέσα σε σκαμμένα λαγούμια στην πλαγιά του βουνού.