Ο «Ηρωικός» Κόκκινος Δεκέμβρης του 1944 (Συνέχεια)
Η Ελένη Παπαδάκη οδηγήθηκε στο Γαλάτσι από την όπλα φορώντας το γούνινο παλτό της. Όταν βρέθηκε το πτώμα της φορούσε μόνο την κομπινεζόν.
Επομένως τη γούνα θα την φόρεσαν οι ώμοι μιας ηρωικής «συντρόφισσας», που.. κρύωνε . Κάποια άλλη θα πήρε χριστουγεννιάτικο δώρο τα παπούτσια της, και κάποι άλλη το φουστανάκι.
Το δαχτυλίδι και το ρολόι της, τα είχε κρατήσει ο σύντροφος Ορέστης, της ΟΠΛΑ.
Τα παπούτσια και τα παλτά των σφαγμένων είχαν μεγάλη ζήτηση και στον Φενεό.
Τα παπούτσια των νεκρών τα ξαναμοίραζε ο ΕΛΑΣ στους συντρόφους και στον Μελιγαλά. Αυτό το καθήκον το είχε η Κόκκινη,«Εθνική Αλληλεγγύη».
Μια παρατήρηση, για ένα γεγονός. Μια δολοφονία με πολλές λεπτομέρειες.
Θα πρέπει οι χαζοί που μιλάνε ακόμα για «ιδανικά», να μας πουν για τα ιδανικά και τις Αξίες, που έχουν να κάνουν με το γούνινο παλτό της Παπαδάκη, τα παπούστια, το ρολόι και το δαχτυλίδι της. Και είναι κρίμα για την ιστορία που οι στρατοδίκες δεν ρώτησαν τον Λιόλιο και τον Μακαρονά για το παλτό.
ΥΓ. Για το δαχτυλίδι ήξερε ο Μυράτ.
κατσαπλαδιες ληστοσυμμορίτες.
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτές είναι οι αξιες τους τα πιστευω τους κ τα ιδανικα τους.
κ αυτους τους νομιμοποιησε ο εθν. κωλομπαρας.
κ μετα λες κυρ σπυρο να γινει ενωσις της ΧΑ με τα πρωην,κ καλα, παρταλια της νουδου κ τους δηθεν πατριωτες δεξιους που συναινεσαν στην νομιμοποιηση των σφαγεων , για να πανε ολοι μαζι στις εκλογες κ να πετυχουν καλυτερα ποσοστα η και να κυβερνησουν.
ΠΟΤΕ.
ΠΟΤΕ.
ΠΟΤΕ
https://is.gd/SyCwFH
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεκεμβριανών συνέχεια……….. Οι Εαμοκομμουνιστές ηθοποιοί πρωταγωνιστές στο ανομολόγητο “θέατρο των οργίων θανάτου Ελλήνων” , που έστησαν εν Αθήναις το 1944…. σήμερα, τουλάχιστον δεν ντρέπονται; :
ΑπάντησηΔιαγραφή--------------------------
21/12/1944 εκτελείται φρικωδώς η ηθοποιός Ελ. Παπαδάκη με εντολή συναδέρφων της, από το απόσπασμα του ΟΠΛΑτζή Πατησίων, «Ορέστη». Ο «Ορέστης» που τα ήθελε όλα δικά του εκτελείται από τους ομοίους του. Τον αντικαθιστά ο επιστήθιος φίλος του Δημ. Μιράτ , ο Νίκος Ανρικίδης (1914-2002/Άκρον άωτον, ψόφησε ως συνταξιούχος «αντιστασιακός»!), ο οποίος καταδικάστηκε(είχε μάρτυρα υπερασπίσεως τον Δη. Μυράτ) για τα φοβερά εγκλήματά του και αποφυλακίστηκε μετά 18 χρόνια, το 1964 .
31.12.1978 ο Μυράτ στέλνει στον Νικ. Ανδρικίδη την καταπληκτική επιστολή, που τουλάχιστον δείχνει, ότι την ανθελληνική αρρώστια τους θέλησαν να την μεταδώσουν στους μεταγενέστερούς τους, και σε μεγάλο βαθμό το κατόρθωσαν ,… αν κρίνουμε σήμερα….!!!:
`
«Αγαπητέ Νίκο, Χρόνια Πολλά. Ευτυχισμένος ο Καινούριος Χρόνος. Σ’ ευχαριστώ για τη φωτοτυπία. Μόλις ησυχάσω θα σου γράψω περισσότερες λεπτομέρειες για την περιβόητη σύλληψη [της Ελένης Παπαδάκη, φυσικά]. Εσωκλείω δύο διπλές προσκλήσεις, που ισχύουν για οποιαδήποτε μέρα, ελεύθερες από κάθε επιβάρυνση. Θα ήταν άδικο να πληρώσης το θέατρο του φίλου σου. Χαίρω που ξέμπλεξες με τα συνταξιοδοτικά.
Γιατί να πάνε τόσοι ωραίοι αγώνες, όπως ο δικός σου και των άλλων παληκαριών, χαμένα; Ακόμα κι ο δικός μου απειροελάχιστος και μηδαμινός σαν Γραμματέα ΕΑΜ θεάτρου;
Τι έφταιξε και βρισκόμαστε πάλι στην ίδια κοινωνική κατάσταση της προμεταξικής περιόδου; Κρίμα!
Με φιλία κι εκτίμηση»
*{{* Για τα παραπάνω βλ. σχετικά σύγχρονο άρθρο του Μαν. Ελευθερίου, στην Διευθ: http://www.poiein.gr/archives/28498 , επισημαίνοντας επιπλέον, ότι αναφέρει:((«Ορέστης»….η γελοιότητα όλων ανεξαιρέτως δεν έχει όρια: ουδείς «γνώριζε» το πραγματικό του όνομα –το οποίο βρήκα πολύ αργότερα!)) και απορίας άξιο είναι γιατί δεν αναφέρει αφού το βρήκε και αυτός το όνομα του «Ορέστη»; Εκτιμώ ότι κάτι σπουδαίο κρύβεται!)
Φωτ.:Από εφ. «ΑΣΥΡΜΑΤΟΣ»,5/2/1945 «ρεπορτάζ» από τα όργια των ηθοποιών του Δεκεμβρίου ΄44!