Πως οι Ρότσιλντ πήραν «τσάμπα» την Αλάσκα από τον Τσάρο

Οι πρώτοι άνθρωποι που πάτησαν στην Αλάσκα ήσαν ο Ρώσος τοπογράφος και εξερευνητής Μιχαήλ Γκβοζντέφ και ο βοηθός του πλοηγός Ι. Φεντέροφ. Εφθασαν με το πλοίο «Αγίος Γαβριήλ» , στις 21 Αυγούστου 1732. Η πρώτη εμπορική αποστολή έγινε το 1741, με το πλοίο «Άγιος Πέτρος», με πλοίαρχο τον Βίτους Μπέρινγκ. Ο πρώτος Έλληνας που πάτησε στην Αλάσκα ήταν ο Μακεδόνας Ευστράτιος Ιωάννου Ντελάρωφ, που έφθασε το 1764, με το πλοίο «Πέτρος και Παύλος» υπό τον Π. Σολοβιέφ.

Η Ρωσική Αυτοκρατορία υπέγραψε τη συμφωνία για την πώληση της Αλάσκας και των Αλεουτίων νήσων προς τις Ηνωμένες Πολιτείες στις 30 Μαρτίου 1867 στην Ουάσιγκτον στις 16.00 το απόγευμα. Το έδαφος του 1519000 τετραγωνικών χιλιομέτρων πωλήθηκε για 7,2 εκατομμύρια δολάρια σε χρυσό, δηλαδή 0,0474 δολάρια ανά εκτάριο. Τις διαπραγματεύσεις έκαναν υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, Ουίλιαμ Χ. Στιούαρτ, και ο ρώσος πρεσβευτής Έντουαρντ Στιόκλ.

Η πώληση της Αλάσκας δρομολογήθηκε με την κατάργηση της δουλοπαροικίας το 1861. Ο Τσάρος Αλέξανδρος Β για να καταβάλει τις προβλεπόμενες αποζημίωσεις στους γαιοκτήμονες, αναγκάστηκε το 1862 , να δανειστεί από τον Ρότσιλντ 15 εκατομμύρια λίρες στερλίνες με επιτόκιο 5% ετησίως. Τότε η βρετανική λίρα είχε ισοτιμία με 4,87 δολάρια ΗΠΑ. Ως εκ τούτου, η Ρωσία είχε δανειστεί το ποσό των 73 εκ. δολαρίων και η Αλάσκα πουλήθηκε για κάτι λιγότερο από το ένα δέκατο του ποσού αυτού. Η πρόταση για να πουληθεί «κάτι περιττό» για να πληρωθούν οι Ρότσιλντ προήλθε από το Μεγάλο Δούκα Κωνσταντίν Νικολάγιεβιτς.
Η απόφαση ελήφθη στις 16 Δεκεμβρίου 1866, σε μια ειδική συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε στην Αγία Πετρούπολη στην οποία έλαβαν μέρος ο Τσάρος Αλέξανδρος ΙΙ, ο Μέγας Δούξ Κωνσταντίνος, οι υπουργοί οικονομικών και ναυτικών και ο Βαρόνος Στιόκλ. Όλοι οι συμμετέχοντες ενέκριναν την ιδέα της πώλησης για όχι λιγότερο από 5 εκ. σε χρυσό. Στις 22 Δεκεμβρίου 1866 Αλέξανδρος ενέκρινε το τοπογραφικό. Τον Μάρτιο του 1867, ο Στιόκλ έφτασε στην Ουάσιγκτον και άρχισε τις διαπραγματεύσεις με τον Στιούαρτ.

Η τιμή που συμφωνήθηκε αντιστοιχεί σε 3,19 σημερινά δολάρια ανά εκτάριο. Σήμερα, ένα δολάριο ΗΠΑ αντιστοιχεί με 0.0223663 γραμμάριο χρυσού, αλλά το 1861 αντιστοιχούσε σε 1,50463 γραμμάρια . Ως εκ τούτου, ένα δολάριο του 1861 ισούται με 67 σημερινά δολάρια και 27 σεντς.

Από τα 7,2 εκ. δολάρια ο Βαρόνος Στιόκλ έλαβε μια επιταγή για 7.035,000 δολάρια και τα υπόλοιπα σε μετρητά. Από αυτά παρακράτησε 21.000 δολάρια για τον εαυτό του και τα υπόλοιπα 144.000 διατέθηκαν σε δωροδοκίες για τους γερουσιαστές που ψήφισαν για την επικύρωση της Συνθήκης.

Η επιταγή έγινε «έμβασμα» στο Λονδίνο, όπου περίπου 1.500.000 χάθηκαν σε προμήθειες κατά τη μετατροπή των δολαρίων σε λίρες και στη συνέχεια για την αγορά των ράβδων χρυσού. αλλά αυτή δεν ήταν η τελευταία απώλεια.
Ο χρυσός σε ράβδους αξίας 5 εκ δολαρίων δεν έφθασε ποτέ στην Ρωσία.
Το πλοίο που υποτίθεται ότι μετέφερε το πολύτιμο φορτίο βυθίστηκε στο δρόμο για την Αγία Πετρούπολη στις 16 Ιουλίου, 1868. Έτσι οι Ρότσιλντ αγόρασαν τσάμπα την Αλάσκα. Ο χρυσός που υποτίθεται ότι βυθίστηκε δεν βρέθηκε ποτέ παρόλο που τον ψάχνουν όλοι οι «χρυσοθήρες».
Η ασφαλιστική εταιρεία που είχε ασφαλίσει το πλοίο και το φορτίο χρεοκόπησε.

Το Ναυάγιο του Όρκνεϊ

«Όρκνεϊ» (Orkney), είναι οι Ορκάδες νήσοι. Το πλοίο, ήταν ένα αμερικανικό Κλίππερ που ξεκίνησε το ταξίδι του από τις ΗΠΑ και βούλιαξε στις 16 Ιουλίου 1868, κάπου έξω από τις σουηδικές ακτές. 150 χρόνια μετά κανείς δεν μπορεί να πει με ακρίβεια εάν ο χρυσός είχε φορτοθεί στην Αμερική ή στο Λονδίνο. Αλλοι λένε ότι έμεινε στην Αμερική και δεν φορτώθηκε ποτέ. Το έμβασμα του βαρόνου Στιόκλ πάντως έχει βρεθεί και επομενως όλα τα άλλα είναι αέρας κοπανιστός . Ο χρυσός έμεινε στο Λονδίνο. Από το ναυάγιο σώθηκε μόνο ένας Σουηδός, που πέθανε από γεράματα φυσιολογικό το 1900. Οι συγγενείς του έχουν ακόμα ένα ρολόι που είχε ο Κρίστοφερ από το πλοίο που στο πίσω μέρος έχει την επιγραφή , «B.F Barlett, nr 11626, Waltham Mass». Ο ναυαγός, έδωσε κατάθεση για το ναυάγιο και είπε ότι στο πλοίο εκδηλώθηκε ανταρσία από ρώσους ναύτες ενώ έπλεε στη Βαλτική και ότι προκλήθηκε έκρηξη από την οποία βυθίστηκε το πλοίο. Τα τελευταία 30 χρόνια το ψάχνουν μάταια κοντά στο σουηδικό νησί Γκότλαντ όπου αποβιβάστηκε ο ναυαγός.